fokbeleid en onze invloed daarop door de keuze die wij maken

En dan maar hopen dat je weet dat het je neef is
Ik heb best veel neven maar ook ooms en tantes die ik helemaal niet ken. Ook niet van naam. Als het toeval een handje helpt zou het kunnen dat ik met mijn neef trouw en dat niet eens weet.   En dan heb ik het nog niet eens over buitenechtelijke kinderen die mijn familie verwerkt zou kunnen hebben.

Hoi Stippeltje. Stamboek en DNA registratie, komen we ook niet voor verrassingen te staan .

En al de kruisingen dan ?

 De mens bedoel ik . Ik ben voor de kruisingen toch?

Tamara, waarom quote je zonder er iets bij te zetten? Ben benieuwd!

 
Weet niet of je kan uppen of downen, daarom even gequote. Wat denken jullie?

Er ging even iets fout hierboven...
Vind het behoorlijk triest te lezen dat je in twee jaar tijd niet eens verder gekeken hebt naar hypoalergene rassen.
Jezelf niet eens verdiept hebt in wanneer een labradoodle hypoalergeen is, dus jezelf totaal niet verdiept hebt in het fokken in het algemeen.
Toevallig een hypoalergene kruising poedel hebt, dat had tenslotte ook anders kunnen zijn.
En dan hier even op basis van een nog steeds niet correct uitgevoerd onderzoek even kan vertellen hoe het moet...
In je laatste antwoord naar mij toe probeer je er weer overheen te praten door over de schnautzer te beginnen...
Blijf lekker hangen in jou meningen en luister vooral niet naar wat de mensen die zich er wel in verdiepen zeggen...
Mensen zoals jij moeten blijkbaar eerst zelf hun neus stoten om iets te begrijpen.. Alleen gun ik je hond, en geen enkele hond dat niet.
Dat is dan ook de rede waarom ik mijn best doe om ons ras in stand en gezond te houden.
En dan hebben wij onze honden niet eens aangeschaft voor de fok!
En.... Dit is het laatste wat ik erover zeg..

Tamara. Ik wilde een hond, een hypoallergene hond. ik kreeg een tip, en de soort sprak me erg aan. Dus waarom zou ik verder kijken? Zo worden de meeste mensen "verliefd' op een hond (ras of niet).Hoe kwam jij tot de keuze ? Ik praat nergens langs... kan ik ook retourneren. De opmerking over de schnautzer was trouwens naar Cabasja bedoeld met een knipoog, foutje

Jij zegt het; nog steeds niet correct uitgevoerd onderzoek, wie zegt dat dat de onderzoeken niet kloppen? Stel nou, dat die onderzoeken wel kloppen, wat dan?

Ik ben heel duidelijk geweest w.b. de aanschaf van onze hond, eerst 'testen' door contact, anders zou het niet doorgaan.
Helaas, hypoallergeen, geeft geen garantie, bij geen enkele hond (immers allergie is ook vaak een combinatie van allergien).
Ik blijf niet hangen in mijn meningen, maar wordt niet overtuigd. Wel dat iedereen vol overtuiging keuzes maakt in deze kwestie.'
 
Ik gun jou net zo goed gezonde en lieve honden, ook al zullen we het waarschijnlijk nu niet eens worden

Het is gewone basis kansberekening met dominant/recessieve genen. Zit er teveel wit in een hond, dan is er kans op doofheid. Bij paarden heb je lethal white, iets wat voorkomt als je bepaalde dilutes met elkaar kruist. Misschien een beetje als wat er kan gebeuren als je merles met elkaar kruist.

Het is en blijft gewoon de basis voor als iets op een gen zit. Zelfs al zit het op een serie genen, verandert er niets.

Stel dat je AABbCcdd met AaBbCCDD kruist en je moet géén bbCc hebben, blijft het hetzelfde. Of de een nou een chihuaha is of een Duitse herder. Dat heeft niets met genenpoel te maken. De ouders geven gewoon de helft door, en zijn beiden belast en geven ze de verkeerde helft door, ben je de pineut.

Net zoals je geen geel en blauw moet mengen als je geen groen wilt hebben. Of het nou geel is uit Australië of uit Amerika.

Overigens lijkt op de schaal

geen regulatie - middelmatige regulatie (zoals nu) - gedetailleerde regulatie

middelmatige regulatie me nog altijd beter dan totaal alles maar elkaar laten dekken. Natuurlijke selectie is geen optie, dus de mens zal het moeten doen. Dat men daar testen en wetenschap voor gebruikt is al een enorme verbetering vergeleken met de afgelopen eeuwen.

Dat het beter kan, ja. Maar technieken moesten denk ik goedkoper worden. Vroeger kostte het 3 maanden om een dna profiel te verkrijgen, tegenwoordig gaat het veel sneller. En ook de kwaliteit van het dna materiaal hoeft tegenwoordig niet zo goed te zijn als vroeger. Niet dat dit van toepassing is op de fok, maar om aan te geven dat technieken verbeteren, versnellen en goedkoper worden.

Men is nu bezig met een verplichte DNA databank voor rashonden. Prima lijkt me. Zowel voor fokkers als voor wetenschappers. Het staat in de kinderschoenen en het zal enkele jaren duren voor je echt conclusies kunt trekken, maar er word iets aan gedaan. En voor wetenschappers zal dit zoveel inzichten kunnen bieden aan genetica en vererving.

Misschien kunnen met die inzichten de ernstig verziekte rassen weer gezond gemaakt worden. Desnoods door andere rassen er aan toe te voegen of het weer terug te fokken vanuit andere rassen.

In ieder geval is het nu in de toekomst niet meer blind gokken op welke voorouder een probleem veroorzaakte, maar cold hard evidence.

Overigens lijkt op de schaal

geen regulatie - middelmatige regulatie (zoals nu) - gedetailleerde regulatie

middelmatige regulatie me nog altijd beter dan totaal alles maar elkaar laten dekken. Natuurlijke selectie is geen optie, dus de mens zal het moeten doen. Dat men daar testen en wetenschap voor gebruikt is al een enorme verbetering vergeleken met de afgelopen eeuwen.

Dat het beter kan, ja. Maar technieken moesten denk ik goedkoper worden. Vroeger kostte het 3 maanden om een dna profiel te verkrijgen, tegenwoordig gaat het veel sneller. En ook de kwaliteit van het dna materiaal hoeft tegenwoordig niet zo goed te zijn als vroeger. Niet dat dit van toepassing is op de fok, maar om aan te geven dat technieken verbeteren, versnellen en goedkoper worden.

Men is nu bezig met een verplichte DNA databank voor rashonden. Prima lijkt me. Zowel voor fokkers als voor wetenschappers. Het staat in de kinderschoenen en het zal enkele jaren duren voor je echt conclusies kunt trekken, maar er word iets aan gedaan. En voor wetenschappers zal dit zoveel inzichten kunnen bieden aan genetica en vererving.

Misschien kunnen met die inzichten de ernstig verziekte rassen weer gezond gemaakt worden. Desnoods door andere rassen er aan toe te voegen of het weer terug te fokken vanuit andere rassen.

In ieder geval is het nu in de toekomst niet meer blind gokken op welke voorouder een probleem veroorzaakte, maar cold hard evidence.

Ja en dat is nou zo mooi van genen, en de studie daarvan. Kruis je dus AABbCcdd x AaBbCCDD en je wilt geen bbCc, kan je dit theoretisch al voor elkaar hebben in F2 . Als je twee zwarte honden hebt en deze kruis je dan kan het zijn dat 25% van het nest leverkleur is, dus dan twee hetrozygoot kleur gekruist hebt.

He he dit is duidelijj!
Niks met genenpiel te maken als beide ouders drager zijn of het zelfs hebben.
Dit is wat ik al die probeer duidelijk te maken.
Duidelijke selectie!
En of de genenpoel nu groot is of niet.....

Ik ben toch wel van mening dat we nu aan gedetailleerde regulatie doen. Ik ben alleen ook van mening dat we op verkeerde gronden wordt gereguleerd (iets andere discussie trouwens). Voor mij zou middelmatige regulatie zijn zoals de rastypes zijn ontstaan. Mens en hond leefde samen, mens had (bijvoorbeeld) een waakse hond nodig dus werden de beste wakers gehouden en gefokt en de anderen verstoten. Zodoende kwamen er waakse honden.

Als je dan van dat punt in rassen terecht komt kom je denk ik toch veel meer in de hoek van gedetailleerde regulatie. Met als gevolg dat inderdaad allerlei details gaan tellen, zoals de kleur, vorm en bouw.

Fokken op basis van gen onderzoek zou slechts een meer wetenschappelijk benadering zijn van de gedetailleerde regulatie die we al uitvoeren. Het grote voordeel zou zijn dat met gen onderzoek als basis wel eindelijk eens systematisch aan gezonde dieren zouden kunnen werken. Dat zou echt een meerwaarde hiervan kunnen zijn. Sterker nog, het zou wel eens de enige redding kunnen zijn voor een aantal rassen.

(maar dat wist je al en waarschijnlijk beter dan ik )

Klare en heldere uitleg Wilma en Dobby. Mij was dit al wel duidelijk, maar het kan nooit kwaad het hier nog eens gedetailleerd neer te pennen.

Maar daar wordt weer iets aangehaald, 'in theorie'. Je zal moeten toegeven dat die theorie niet altijd met de resultaten zullen overeenkomen. Kan me overigens wel goed voorstellen dat je enorm veel tijd en studie en ook plezier, steekt in het uitzoeken van combinaties en hun mogelijke resultaten.... 
Nogmaals, ik twijfel niet aan de goede bedoelingen en passie van de fokkers die hier meeschrijven.
Ik denk niet dat de 'outcross' waar Moniek het over heeft voor elk ras zulk een goede zaak zou zijn.
Maar Landseer heeft ook wel goed punt aangehaald. Er zijn best wel rassen die zo nauw verwant zijn, en waar  in de rassen zelf toch wel gezondheidsproblemen heersen, waarom die niet terug samenvoegen?
Wat Roxy ook al aanhaalde, 3 rasverenigingen voor witjes, resulteert dat uiteindelijk niet in 3 aparte rassen? Ze zullen elk een andere nadruk leggen, maar waarom zou je het ras nog verder in variant a, b en c gaan opdelen? Ik denk dat het toch een beter idee is om tot een soort consensus te komen en voor 1 ras te gaan i.p.v. verdere versnippering.

Verder heb ik nog geen antwoord op mijn vraag gekregen. Wat denken jullie dat de rol van een rasvereniging zou moeten zijn?
Ik kan alleen schrijven wat ik me kan voorstellen als geïnteresseerde in een bepaald ras.
Ik zou willen dat :
De rasvereniging mijn eerste aanspreekpunt is, die meer doet dan me gewoon een lijst met fokkers geeft. Ze zou al een soort screening kunnen (gewoon door te praten met de geïnteresseerde) of dat ras wel 'my cup of tea' is. Ze zou me op de hoogte moeten stellen van de meest voorkomende ziekten binnen het ras, waar ik dus op moet letten bij mijn zoektocht naar een hond van dat ras. Welke test zeker moeten gedaan zijn volgens de rasvoorschriften, maar ook welke wel wenselijk, maar niet verplicht zijn.
Ze zou me ook op het spoor kunnen zetten van fokkers die dat extraatje doen.
Ze zal me kunnen zeggen waar en wanneer er shows of wedstrijden zijn, zodat ik de honden in actie kan zien. Me vertellen wanneer er een clubwandeling is.
Kortom voor de pupkoper zou ze een soort bemiddelaar kunnen zijn.

Ik weet niet in hoeverre dit realiteit is en ik had graag jullie mening daaromtrent gelezen.

Rol van een rasvereniging.....
Tja.....zorgen voor een goede basis.
Goede regels.....zeker het ras behoede tegen slechtere fokkers.

Helaas gaat dit nooit op.
Waarom.....er zitten fokkers in een bestuur....trouwens er zitten mensen in een bestuur.
Mensen hebben altijd voorkeuren met wie ze beter kunnen opschieten....zo zit je al met vriendjes politiek......dit is menselijk.

Maar ik vind ten alle tijden dat de verantwoording bij een fokker ligt.
D nsc vind 1 x voor de eerste dekking een ecvo test genoeg(wetend dat de meeste oogafwijkingen later tot uiting komen).
Bij de middenslag en riesen schnauzer is er nog een hd onderzoek.
Verder houd het op......
Maar ik als fokker wil mijn honden jaarlijks testen
Dus ik doe dat en op meer....
Dus ten alle tijden ligt de verantwoording bij de fokker.

2 rasverenigingen.....dit geeft niet het resultaat 2 verschillende types.....
Maar vaak is dit ontstaan door ruzie.
De een is niet eens met de ander....dus we richten een club op

Nog over de hetrozygote kleur....als een zwart zilver puo krijg weet ik zekee dat mijn honden dus hetrozygoot zijn van zwart!
Dat staat voor 100% vast.
Maar als er een nest met alleen zwart geboren gaat worden....zegt dit niks of mijn honden homozygoot of hetrozygoot zzijn voor zwart

Toch wel onderlinge naijver en onenigheid versta ik dus...

Ik dacht de rasvereniging vooral in functie van het ras zou moeten denken. Ik wil zeggen, zij beslissen waaraan een hond moet voldoen om 'rashond' genoemd te mogen worden. Nu laat je het wat uitschijnen (misschien is het ook wel zo?) dat je hen nodig hebt om je stamboom erkenning te krijgen en dat het daar mee op houdt. Dan krijg ik niet het idee dat zij (niet jij!) het beste met het ras voor hebben, maar eerder in hun persoonlijke gelijk halen...Geeft niet zo'n beste indruk, vind ik, en zij zijn degenen die beslissen over de 'rashond', wekt bij mij dan toch niet zo veel vertrouwen.
Ik wil absoluut geen afbreuk doen aan jou werk of andere verantwoordelijke fokkers, maar je ziet toch wel wat ik wil zeggen?

En wat je zegt over 2 rasverenigingen leidt automatisch tot 2 rassen, dat heb ik nu ook weer niet beweerd, ik heb wel gevraagd of dat geen realistisch toekomstbeeld zou zijn. Bij de Tamaskan is het toch zo gebeurd?

http://www.tamaskan-dog.nl/de-tamaskan/geschiedenis

De Zwitserse Witte Herder is toch ook een vrij directe aftakking van de Duitse Herder? Een ongewenste kleurslag waar toch op is gefokt? Of zie ik dat verkeerd?
Verder, wat is het wezenlijk verschil tussen de vier Belgische Herders, behalve kleur en vacht-type? Akkoord, de Mechels Herder is al wel een beetje de andere kant opgegaan, maar de Groenendaeler en de Tervuerense? Zelfde bouw, zelfde karakter, beide langharig enkel de kleur is wezenlijk verschillend? 
Is er wel nood aan een zo ver opdelen van rassen zonder 'outcross' met het verwante ras toe te staan?

Goedemorgen!
Bedankt voor de uitleg Wilma. Ik heb respect voor de fokkers die als doel hebben een zo gezond mogelijke hond willen fokken! Heeft dit ook invloed op de uiterlijke kenmerken? Laten jullie de rasstandaard ook los? Uit onderstaand stuk van J. Scholten begrijp  ik dat dat een voorwaarde zou zijn, om zo een grotere genetische variatie te verkrijgen. Immers steeds minder goede fokkers, steeds minder variatie... Dan kom je toch ook weer uit bij de rasverenigingen.  


Hoe verder met overdreven exterieur?
Waar gezondheids- en welzijnsproblemen een regelrecht uitvloeisel zijn van een extreme
interpretatie van de rasstandaard, is de oplossing duidelijk. Daar dienen de
schoonheidsidealen te worden bijgesteld, zowel op tentoonstellingen als bij de keuze van
fokdieren.
In het verleden is het gelukt om, via gericht fokken, lichamelijke kenmerken zo ver te
overdrijven dat ze disfunctioneel werden. Dan moet het nu toch mogelijk zijn om, op dezelfde
manier, de ontstane schade weer teniet te doen, door bij de fokkerij de voorkeur te geven
aan de dieren met minder extreme kenmerken.
Hoe verder met rasspecifieke erfelijke afwijkingen?
Het wordt moeilijker als we oplossingen zoeken voor de grootschalige verspreiding van
erfelijke afwijkingen. Daarbij gaat het vrijwel altijd om recessieve afwijkingen - dat wil zeggen
dat we wel de lijders kunnen herkennen, maar lang niet altijd de dragers, de honden die de
afwijking doorgeven zonder zelf ziek te zijn.
Uitsluiten van alle 'verdachte' dieren - lijders, dragers en hun naaste familie - zou voor de
meeste rassen rampzalig zijn, omdat dan wéér een groot deel van het genenbestand
verdwijnt. En we hebben gezien waar dat toe leidt.
Voor sommige erfelijke afwijkingen bestaat intussen DNA- of markeronderzoek voor een
beperkt aantal rassen. Met DNA-onderzoek kunnen de genetisch vrije honden, de dragers en
de lijders al op jonge leeftijd worden geïdentificeerd, voordat ermee wordt gefokt. Bij
verstandig gebruik kan DNA-onderzoek ons helpen te voorkomen dat er zieke honden
worden gefokt. Dat kan, door geen ouderdieren te combineren die beide het defecte gen in
kwestie kunnen doorgeven (lijders en dragers).
Toch moeten we goed de valkuilen van DNA- en ander gezondheidsonderzoek voor ogen
blijven houden. De verleiding is groot om alleen nog maar met vrije honden te fokken. Het
resultaat daarvan is onvermijdelijk: verdere verarming van het genenbestand, en op termijn
nieuwe erfelijke afwijkingen. Want àlle honden dragen schadelijke genen bij zich, als het niet
voor de ene ziekte is, dan is het wel voor een andere.
Met DNA-onderzoek en ander onderzoek kunnen we hopelijk voor een beperkt aantal
erfelijke afwijkingen de ontstane schade indammen. Maar daarmee bestrijden we alleen
maar de symptomen van dat veel ernstiger proces, het verlies van erfelijke variatie. De
oorzaken worden er niet mee aangepakt. Die liggen voornamelijk in de overmatige inzet van
een veel te klein aantal reuen. En zolang we daarmee doorgaan, blijft het dweilen met de
kraan open.
We zullen voorlopig moeten blijven dweilen. Maar laten we dan intussen wèl de kraan
dichtdraaien, door het aantal dekkingen per reu te limiteren. Daarmee voorkomen we dat de
schadelijke genen van één individu zich over een heel ras verspreiden. Risicospreiding is de
enige manier om het probleem van rasspecifieke erfelijke afwijkingen structureel aan te
pakken. Super-verervers bestaan niet, hebben nooit bestaan en zullen nooit bestaan.
Wat te doen aan inteeltdepressie?
Om de problemen aan te pakken die samenhangen met het verlies aan genetische variatie,
zal het roer nog veel verder om moeten.
Beperking van het aantal dekkingen per reu is ook daarbij een belangrijke stap, maar niet
voldoende. De nog aanwezige genetische variatie binnen een populatie zal optimaal gebruikt
moeten worden. Dat betekent dat de fokdieren een zo breed mogelijke weerspiegeling van
het ras moeten vormen. Als we de resterende genetische variatie willen behouden, en de
gestaag toenemende inteelt een halt willen toeroepen, heeft het weinig zin om 30 dekkingen
te verdelen over vier nestbroertjes. Dan moeten we op zoek naar de minder verwante
honden, en misschien de kampioenen even op stal zetten. Onze fokreglementen heel kritisch
bekijken, en vooral geen onnodige barrières opwerpen. Dan moeten we leren om de
middenmoot van 'gewone', goed-functionerende G- en ZG-hondjes met respect te
behandelen, want dáárin zit de genetische variatie.
En als de nood zó hoog gestegen is dat er binnen het ras geen variatie meer te vinden is,
dan moeten we misschien zelfs helemaal terug naar het begin van de problemen, het
stamboek weer opengooien, en kruisingen met een verwant ras overwegen.
Inteeltdepressie bestaat echt. Ook bij honden. Juist bij rashonden. Misschien zouden
rasverenigingen er goed aan doen om 'verbetering van het ras' uit hun doelstelling te
schrappen. Laten we beginnen met 'herstel van het ras'. Dan kunnen we misschien weer
hopen op 'behoud'.
Ja maar, bij míjn ras ligt het anders ...
Het bovenstaande is natuurlijk een heel sterk vereenvoudigde schets. Niet alle rassen zijn
voornamelijk showrassen, niet alle rassen hebben in dezelfde mate te kampen met erfelijke
afwijkingen, niet alle rassen vertonen tekenen van inteeltdepressie, en lang niet alle rassen
hebben te lijden gehad onder misvormende schoonheidsidealen.
Maar laten we onszelf niets wijsmaken. Voor werkkampioenen gelden echt dezelfde
geneticawetten als voor showkampioenen, voor polygene afwijkingen gelden dezelfde wetten
als voor enkelvoudig verervende ziektes.
De processen zijn in ieder ras gelijk. Sommige rassen bevinden zich aan het einde van de
doodlopende weg, andere zijn pas halverwege. Dat verandert niets aan het feit dat de weg
dood loopt.

Nee ik begrijp het eigenlijk.niet......sorry.
Een rasvereniging heeft niets met uitgifte van een stamboom te maken.
De rassen die jij aanhaalt zijn erg jonge rassen....
De meeste rv zijn zo oud en hebben niks van doen meer op de fci standaard.
Die is al erg lang bekend en is wereldwijd....dus een nl verenigibg zal.met vele andere landen daarover moeten gaan zitten om wat veranderd te hbben in een rassantaard

Iedere vorm van selectie zal effecten hebben op uiterlijk en dus mogelijk ook in dingen die je niet ziet. In het Russische pelsvosjes experiment waarbij ze iedere keer met de meest tamme vosjes fokten, kregen die andere uiterlijke kenmerken na x generaties. Ze kregen oa. witte vlekken en de staart kreeg geloof ik een krul.

Veranderende effecten zul je nooit kunnen voorkomen. De vraag is of de rasvereniging sommige standaarden los zou willen laten mocht dit noodzakelijk zijn voor de gezondheid van een ras.

Dus als er problemen zijn binnen een ras moet dat dan op het niveau van de rasvereniging of op het niveau van het fci aangepakt worden?

Ik zet er met opzet niet de individuele fokker bij, omdat ik niet denk dat 1 fokker verantwoordelijk kan worden gesteld voor een heel ras.
Een eventuele 'outcross' zou die moeten worden aangezet door de rasvereniging of door het fci? 
Ik versta de rasverenging uit gewone fokkers bestaat, wie zetelt er in het fci?
Zie je, ik geef je honderd percent gelijk dat het niet eerlijk is, alles wat er verkeerd loopt op 1 fokker te verhalen. Ik begrijp het best dat je daar behoorlijk gefrustreerd over geraakt. Maar er is toch iemand (instelling) die de rasstandaard stuurt? Die beslissingen neemt die belangrijk zijn voor dat ras?

Hoi Cabasja. In dat geval zou het helemaal beter zijn wanneer er een 'neutraal' overkoepelende stichting oid zou bestaan toch? Die geen baat heeft bij wedstrijdresultaten of ies dergelijks. Die gewoon gaat voor de gezond. Die sturend en bepalend is in het terugdringen van extreme verschijningsvormen, die een grotere genetische variatie nastreeft etc. (immers, daar gaat eigenlijk het topic over; fokbeleid)

Heel dat uitpluizen van.......doet me denken aan een bolletje watten.
Je kunt het uit elkaar halen, onderzoeken, beïnvloeden, proberen te verbeteren,maar dan zijn het slechts pluisjes, dus kwetsbaarder dan een bolletje. Nog sterker....het is geen bolletje meer.
Hoe zuiver bedoeld en hoe knap ook, waar is "de hond" ( in al z'n vormen) gebleven?
Ik denk dat "verbeteren", uiteindelijk "verslechteren" inhoudt en ik zou er niet van staan te kijken als men over een x aantal jaren ontdekt dat kijken in erfelijkheid toch (hoe groot en ruim dat is) te eenzijdig bleek en er andere factoren ( misschien heel eenvoudige) mee spelen of juist de oorzaak zijn van..........

En ik wou trouwens zeggen, dat ondanks jou inspanningen, die rasverenging mij niet het gevoel geeft mij optimaal te zullen helpen bij de zoektocht naar een gezonde hond. En waar kan ik als leek al die informatie halen die me in de juiste richting duwt, zonder bij broodfokkers (al of niet aangesloten bij een rasverenging) terecht te komen. Er wordt hier op het forum dikwijls gegoocheld met de woorden 'je had het maar beter moeten uitzoeken'. Maar wees realistisch, voor een hond die gemiddeld 14 jaar leeft, eerst 2 à 3 jaar vooronderzoek te doen, gewoon voor een leuk maatje te hebben? Als fokker dat je alles gaat uitpluizen, natuurlijk, zou moeten, maar een doorsnee hondenliefhebber? Dan zou elke hondenliefhebber een deskundige moeten worden. Dat is compleet onrealistisch.

Een organisatie bestaat altijd uit mensen.....en tja mensen kunnen niet onpartijdig zijn!
Al gast het hen niet om.winst....gaat het wel het vriendje van het vriendje.
Zo zit de wereld in elkaar

@Sara.
Een rasvereniging kan wel landelijk wel asn pasdingen doen.
Maar een rasstandaard aanpassen is echt wat anders.

Nog ff voor de alle duidelijkheid!!!
Ik zeg niet dat iedereen aan vriendjespolitiek doet!
Er zijn wel.mensen die onpartijdig zijn.....