De puberteit

Evi is nooit een hele erge bijter geweest, maar als ik het zou moeten inschatten is ze rond de 5/6 maanden gestopt met bijten in handen en voeten.

De mijne doet het in opperste frustratie en als er niets anders voorhanden is.

Op straat is zijn 1ste keus altijd de leiband, als dat niet kan, zou hij durven keren naar mij. 

Het is een lastige. Wat de andere hondeneigenaren zeggen, daar trek ik me niet van aan. Maar langs de andere kant kan ik mijn hond het contact met andere honden ook niet helemaal ontzeggen. Op dit moment heeft hij 2 vriendjes (2 Australische herders, teefje en reutje, beide iets ouder dan Oscar) met wie hij wel mag spelen. Voor de rest probeer ik inderdaad de contacten met onbekende honden, die wij tijdens onze wandelingen tegenkomen, te beperken. Ik zou heel graag met een oudere, stabiele hond samen gaan wandelen, maar helaas ken ik niemand in de buurt met zo'n perfecte hond die elke keer de professor voor mijn puber zou kunnen spelen.. 

En dan nog de puberhormonen.. Ze brengen idd heel veel ongemakken mee ! 

 

@ Hannah. Ik vraag me ook af hoe het contact tussen June en Boyko verloopt? June lijkt me een stabiele, rustige hond te zijn.. Kan ze soms iets aan Boyko duidelijk maken? zijn gedrag corrigeren? 

Bij de onze gebeurt het dus wel nog frequenter. Wat doe jij als hij zich keert naar jou op wandeling? Ik heb nu die techniek van mijn voet op de leiband te zetten om het stil te leggen, maar ik vraag mij af of ik meer kan doen waardoor ze beseft dat dit gedrag echt ongewenst is.

Wat ik nu doe is gewoon proberen te kalmeren, maar ik wou dat ik iets kon doen waardoor dit gedrag zich gewoon niet meer voordoet, ook niet bij m'n dochter op wandeling.  Die gaat daar eigenlijk heel gelaten mee om, zo van 'tja, dat gebeurt...' ik heb me daar al aan geërgerd want we moeten dat toch niet normaal beginnen vinden, niet? Het is geen normaal pubergedrag, toch?

Nu heb ik net in de andere reactie van Hannah (daarstraks even gemist blijkbaar) gelezen, dat het contact met June heel goed verloopt. Het is idd fijn, hopelijk leert Boyko wat 'goede manieren' van haar ! 

@Lara: Evi speelt hier met twee Jack Russels die ik vertrouw en ze kan het goed vinden met de hond van m’n ouders. Die is ongeveer even oud. Al zorgt dat soms ook voor felle speelpartijen. Soms ga ik met m’n tante wandelen. Haar hond is al wat ouder en ik merk wel dat Evi daar profijt van heeft. 
Ik vind het vooral lastig inschatten hoe zij op een andere hond reageert, omdat het elke keer anders is. 

Dat heeft hier best lang geduurd en af en toe gebeurt het nog even. Wel is hij daar nu veel stuurbaarder in, als hij aanstalte maakt tot, dan luisterde hij nog en zelfs als hij net begint ook nog. Dan hoef ik het dus niet meer fysiek onmogelijk te maken, terwijl dat in het begin de enige optie was. Ik weet niet precies hoe oud hij nu is maar ik denk dat hij nu (ruim) een jaar is. Geleidelijk aan is het steeds minder geworden. Bijvoorbeeld het stoeien van vanmiddag dat is wel echt de grens opzoeken en dan moest ik af en toe wel even vasthouden. 

Klopt inmiddels gaat dat goed. In het begin totaal niet. June geeft heel duidelijk haar grenzen aan en houdt niet van spelen. Boyko begreep niks van haar correcties waardoor ze feller werd en hij net zo hysterisch tegen haar aan bleef beuken. Voor beide honden sneu dus in het begin hebben we het contact verder vermeden. Boyko komt niet in huis, hij heeft een eigen plek in de tuin. 

Laatst was Boyko weggelopen en hebben we June even als lokaas gebruikt. Toen reageerde hij ineens heel netjes op June. Nu kunnen we samen wandelen en is hij ineens heel voorzichtig met haar. In het begin rent hij dan als een malle rondjes om haar heen maar wel zonder haar met één poot aan te raken dus dan gedoogd June het. Stiekem vindt June hem nu eigenlijk best wel leuk en loopt ze soms ook achter hem aan. 

Heel fijn voor jullie dat Boyko en June het nu beter kunnen vinden met elkaar! 

Ik weet niet of het een puberding is, maar ik heb soms het idee dat Evi de commando’s niet echt begrijpt. Ze doet dan maar alles wat ze ooit geleerd heeft 

Mijn honden bleven dit soort opstandigheid tonen tot ze volwassen waren.  Daarna lieten ze nog steeds hun ongenoegen duidelijk merken, maar zochten ze daar meer gesofisticeerde manieren voor. Hahaha.

Nou Lara wat je hier schrijft:

"Hij kan zich namelijk reeds perfect vermaken terwijl ik aan de computer bezig ben of even weg moet. Hij slaapt nu veel meer dan toen hij nog pup was, kan uren naar buiten kijken vanuit zijn favoriete strategische plaats in de zetel, of hij kauwt aan zijn kauwsnacks. Natuurlijk komt hij ook af en toe met zijn spelletjes naar me, maar dit stoort me helemaal niet. Wij spelen eventjes en dan is hij terug tevreden en valt in slaap. Blaffen doet hij bijna nooit (daar is Oscar gelukkig een echte shar-pei!), zelfs als een roedel van andere honden buiten passeert of als hij een andere hond hoort blaffen. En ook niet als de deurbel aangaat.  

Alleen stofzuigen blijft nog heel uitdagend."

Het lijkt net of je het over Harm hebt! Enige verschil: Harm gaat zo nu en dan toch nog wat uitproberen in huis haha, dus perfect kan ik het niet noemen, maar toch ben ik meer dan tevreden en ben ik zó blij met zo'n leuk maatje in huis!  En Harm vindt de stofzuiger prima, de dweil is een ander verhaal haha.. dan zet ik hem toch nog maar even met een kartonnen doos of iets te knagen in de gang.

Harm is 10 maanden en heeft het nog een paar keer per maand. Meestal is het met 1 hap en 1 sprong wel klaar, soms gaat ie door. Ik leid hem nu af met brokjes, en dat werkt. Ook omdat het niet meer zo intens is als het was. Ik heb ook met blauwe plekken gelopen. En ik snap wat je zegt dat het niet normaal is en dat je niet wilt dat je dochter het gelaten ondergaat. Maar ik probeer zelf ook te kijken vanuit Harm, ik kan me niet voorstellen dat hij zich fijn voelt op zo'n moment. Hij doet het waarschijnlijk ook alleen maar omdat hij geen andere anders weet om zich af te reageren of duidelijk te maken wat er is. 

Ik merkte dat ik hem een tijdje terug steeds meer ging wantrouwen als het weer gebeurde, en steeds minder leuk ging vinden maar dat dat het alleen maar erger maakte. Dus heb ik besloten om hem te blijven vertrouwen, te kijken naar alle leuke dingen van hem en te proberen te begrijpen dat hij het ook niet wil, maar niets anders weet te doen. Natuurlijk is het niet gewenst maar wat ik inmiddels in de hondenopvoeding al wel geleerd heb is dat het waardevoller is om je hond te leren wat je wél wenst dan af te keuren wat je niet wenst. En als ik hier om me heen lees dan is het dus niet eens zulk bijzonder gedrag. Kijk naar wat voor jullie werkt, misschien dus juist wel op de lijn staan, als je zegt dat ze dan kalmeert en het vrij snel is opgelost.. kijk over een tijdje weer misschien is het dan niet meer nodig om op de lijn te gaan staan maar is wegdraaien of afleiden met brokjes voldoende. Echt het komt goed, daar heb ik vertrouwen in! En dat zeg ik met een lompe labrador van ruim 32 kilo!

Hihi dit vind ik wel heel komisch klinken! Ik zie het al voor me haha. Ik herken het niet echt bij Harm.. maar die heeft genoeg andere pubergedragingen ;)

" Hihi dit vind ik wel heel komisch klinken! Ik zie het al voor me haha. Ik herken het niet echt bij Harm.. maar die heeft genoeg andere pubergedragingen "

Carlien

Het ziet er ook heel komisch uit. Dan vraag ik bijvoorbeeld om te liggen en dan geeft ze pootje of ze gaat op haar achterpoten staan, haha.

Ik herken dit wel van onze oudere hond. Die was angstig en onzeker toen we haar kregen en die deed dit ook. Nu nog steeds weleens als ze even onzeker is. Niet persé pubertijd maar kan denk ik wel gelinkt worden aan de angstfase die bij de puberteit hoort.

Hier een rasechte (b)engel op dit moment. De ene wandeling is de andere niet.. Vandaag was Monkey werkelijk een bengel! Waar de piranha modus een maand geleden eventjes leek te zijn verdwenen, heeft ze de smaak nu weer te pakken. Dus om op de vraag van Marie te antwoorden: hier maak ik dat hap/spring gedrag ook nog mee. Monkey is nu 10,5 maand oud. En afleiden met brokjes/speeltjes werkt hier niet. Dan is het meer: "oooh bied je je arm aan? *HAP!* Nooit om te kwetsen, maar fijn is anders. Ik heb veel verschillende dingen geprobeerd, maar direct aanlijnen en kort houden tot ze gekalmeerd is werkt nu het beste. Eigenlijk kalmeert ze dan direct, maar ze kan niet gelijk terug los. Dat moment volgt pas zodra ze uit zichzelf rustiger is aan de lijn. Dat merk ik hier namelijk ook nog volop; Monkey kan regelmatig alle kanten opschieten om geen interessante geurtjes te hoeven missen. Dat opnieuw loslaten na zo'n bui blijf ik wel doen, ze kalmeert tegenwoordig toch erg vlug.. En uiteindelijk wil ik ook bereiken dat we samen vrij van de natuur kunnen genieten. Op sommige momenten kan ik er zelfs de humor van inzien. Monkey heeft bijvoorbeeld nu standaard een piranha momentje nadat ze in het water gespeeld heeft. Ze gelooft nu dat ze in het water niet verder kan dan tot waar ze kan staan, maar ze ziet andere honden regelmatig verder gaan en ze snapt (nog) niet hoe. Het frustreert haar en dat liet ze me dan na afloop merken. Tegenwoordig gaat ze dus maar direct aan de lijn als we klaar zijn in het water, tot ik merk dat ze echt terug kalm is. Maar het grappige is dat Monkey gewoon kan zwemmen. We hebben deze zomer waterwerk gedaan, dat deed ze echt heel goed en ze vond het ook hartstikke leuk.. Ach ja, problemen in het hoofd van een puber hond hè 

En andere dagen is Monkey werkelijk een engel! Afgelopen zaterdag bijvoorbeeld nam ik haar mee naar de markt. Ik had me er een beetje in vergist, de opstelling was anders (veel meer hutje mutje) waardoor het drukker was dan ik had ingeschat. En dat ging perfect! Monkey genoot van de geuren op de markt terwijl ze continu aan mijn zijde bleef, ze genoot van alle aandacht en enkele proeverijen. Tweemaal is er een persoon met rollator op haar staart gaan staan, waar ze echt helemaal niets van maakte. Gillende springende kinderen vlak naast haar, en zij bleef gewoon kalm, ze genoot ervan samen op pad te zijn. Maar dat vind ik dan zo knap, ik ben gewoon ontzettend trots op haar! 

Toch een geruststelling te lezen dat er nog puberhonden dit spring- en hapgedrag vertonen. Had ik maanden geleden gehoord dat dit op 7 maanden nog soms het geval zou zijn ging ik flippen, maar vreemd genoeg heb ik de schrik die ik had toen ze een kleinere puppy was nu eigenlijk niet meer zo. Al vraag ik me natuurlijk wel af of het normaal is en wanneer het zal ophouden.

Een paar dingen stellen me gerust:

- ze lijkt soms over haar toeren en gefrustreerd op zo'n momenten maar echt agressief komt het niet over, er komt bijvoorbeeld nooit gegrom aan te pas

- het gebeurt minder frequent

- ik kan haar vlugger kalmeren dan vroeger

- en natuurlijk de bevestiging van sommigen hier dat het nog wel eens voorkomt bij andere (puber)honden

Nog een vraagje waar ik mee zit:  Laten jullie jullie pubers alleen buiten in de tuin?

Ik bedoel, terwijl je zelf in huis bent en je soms maar af en toe een half oog op de tuin kan houden? 

Enerzijds vermaakt mijn pup zich beter buiten op haar eentje dan binnen, anderzijds gebeuren er soms dingen die niet oké zijn. Haar jachtinstinct wordt aangewakkerd door waaiende blaadjes, duiven en eksters die in de tuin landen, kippen, de kat die altijd maar opnieuw voor haar neus opduikt en dan wegrent (is die kat zo dom of is het provocatie?)...

En laatst stond ze ineens bovenop de tuintafel.

En ook als het regent vindt ze het heerlijk in de tuin, dan rent ze soms als een gek heen en weer, zoals nu op dit eigenste moment.

Oogje dichtknijpen voor die puberstreken of haar toch maar beter wat meer binnen houden als ik niet samen met haar in de tuin kan zijn?

Waarom zou het niet normaal zijn? Honden die snel hoog in hun emoties schieten, vertalen dit fysiek. Op zich is dat goed, ze communiceren wat ze voelen. Als mens vinden we de lichamelijke vertaling niet altijd zo fijn , en dus gaan we daarin sturen. Niks raars dus. De hond laat jou weten wat er speelt (bijvoorbeeld opwinding, frustratie, boosheid, angst, uitbundigheid, enz.) en jij laat de hond weten op welke manier hij dit wel of niet kenbaar kan maken en hoe ermee om te gaan. Dat is dus een leerproces, en hoe sensitiever of explosiever je hond van karakter is, hoe moeilijker of langer het kan duren om dit gedrag in aanvaardbare banen te leiden.

7 maanden, dat is nog heel erg jong, de hond is mentaal nog lang niet volwassen. Dus wees er niet te onzeker over, er is niks abnormaals aan de hand. 

Hier mogen honden altijd vrij in de tuin en mogen ze doen wat ze willen. Maar die is wel ommuurd, zodat ze niet kunnen ontsnappen of lastig gevallen kunnen worden. 

Daar had ik nog helemaal niet aan gedacht! Ik vind het soms wel lastig om haar door die fases heen te helpen. Gelukkig geeft de cursus wel goeie handvaten. 

"  
Waarom zou het niet normaal zijn? Honden die snel hoog in hun emoties schieten, vertalen dit fysiek. Op zich is dat goed, ze communiceren wat ze voelen. Als mens vinden we de lichamelijke vertaling niet altijd zo fijn , en dus gaan we daarin sturen. Niks raars dus. De hond laat jou weten wat er speelt (bijvoorbeeld opwinding, frustratie, boosheid, angst, uitbundigheid, enz.) en jij laat de hond weten op welke manier hij dit wel of niet kenbaar kan maken en hoe ermee om te gaan. Dat is dus een leerproces, en hoe sensitiever of explosiever je hond van karakter is, hoe moeilijker of langer het kan duren om dit gedrag in aanvaardbare banen te leiden.
7 maanden, dat is nog heel erg jong, de hond is mentaal nog lang niet volwassen. Dus wees er niet te onzeker over, er is niks abnormaals aan de hand. 
 
Hier mogen honden altijd vrij in de tuin en mogen ze doen wat ze willen. Maar die is wel ommuurd, zodat ze niet kunnen ontsnappen of lastig gevallen kunnen worden.  "

Alaska's Finest!

Mooi uitgelegd. Zo'n nuchtere analyse helpt me echt over die onzekerheid heen. Bedankt!

Een beetje geïnspireerd door de topic "wat eet de hond vandaag"... 

Hier heb ik blijkbaar weeral een fijnproever getroffen. Pffffffff ! 

NB: het is niet mijn bedoeling om hier weer een discussie te beginnen wat de hond moet eten: brokken, vlees, insecten of veganistische voer. Ik ben gewoon benieuwd of jullie pubers elke dag (2 x per dag?) netjes hun kom leegeten, of niet zo geïnteresseerd in het eten zijn, of misschien juist in het bezit van een 'vreet-gen' zijn ?  En als je hond niet zo voer-ingesteld is, hoe maak je het voor hem interessanter? 

Hier eten ze altijd met smaak gelukkig. Elke dag is ook wel wat anders. Enkel 's morgens steek ik er minder moeite in omdat ik daar geen zin in heb 's morgens zo vroeg  maar 's avonds is het altijd aangevuld met voedingsstoffen die niet in KVV/brok zitten maar wel ze wel nood aan hebben.

De jongste eet niet de dagen dat mijn teef dekrijp is, dan heeft hij daar geen tijd voor, stomme mannen haha. Maar ik geef hem dan van zodra ze loops wordt, wat extra.

Hier een hond die in het bezit is van het 'vreet-gen'! Als het kon zou hij zijn brokken inademen haha. Hij heeft 1 keer een paar dagen gehad dat ie wat minder goed at, als kleine pup. Achteraf kwam dat door de giardia. Met wat kleine lepeltjes natvoer erdoor ging het alsnog prima. Verder nooit iets gemerkt ook nu in de puberteit niet, of misschien hebben we nog geen loops teefje in de buurt gehad dat kan ook. Fruit vindt ie ook om te smikkelen.

Boyko eet juist heel netjes alles op. June moet bijvoorbeeld niks van groente of fruit hebben, terwijl Boyko dat echt een traktatie vindt. Hij onderzoekt wel alles wat hij niet kent eerst en dan eet hij het op. 

Hij gelukkig eet ook netjes zijn maaltijden op. Dus vooralsnog een makkelijke eter, hij mag nog wel wat aankomen dus dat is fijn. 

Tja, het eten dat je serveert ! 

Ik denk moest mijn hond het niet opsmikkelen, dan zou ik het zelf opeten, haha! Zou toch niet durven om het weg te smijten 

De labrador van mijn schoonbroer was gewoonweg zot op appels. Ze at het heel netjes op rond het klokhuis 

Ik moet hier spijtig genoeg niet op een fruitliefhebber rekenen 

Dat is toch ook een voordeel vind ik..

Dan pikt je hond niet van alles op tijdens de wandeling.. 

Haha, nee! Toen mijn hond puberde (vanaf een maand of 11) ging hij regelmatig maaltijden overslaan. Dat was het hele jaar door. Ik maakte er zelf niet zo'n probleem van. Hij at de volgende maaltijd dan wel gewoon weer.

Hij eet nu (hij is nu 6) eigenlijk vrijwel al zijn maaltijden op. Dus ik vermoed dat zijn hormonen zijn gestabiliseerd.

Goed om te weten, dat ik hier niet met de enige moeilijke puberale eter zit ! 

Mijn oude hond werd met de leeftijd alleen maar kieskeuriger, was zeker ook geen makkelijke, hé. Maar ik herinner me niet dat hij als puber regelmatig zijn maaltijden oversloeg. 

Er is nog hoop dus 

Ik ben wel blij met mijn makkelijke eters ja. Plus ik vind voeding ook ontzettend interessant én cruciaal om een gezonde hond te krijgen en die zo lang mogelijk bij me te hebben, dus dan is het wel fijn dat ze zo makkelijk mee eten.

Enkel mijn jongste moet echt geen mosselen hebben. Die vist hij er echt uit haha. Gelukkig eet hij dan weer wel andere schaal- en schelpdieren.  Fruit is hij ook niet gek op, dat eet hij echter wel op omdat hij het de andere niet gunt  Dus zijn wekelijkse fruitsalade gaat netjes binnen.

Ik vrees de dag dat ik ook een kieskeurige eten zal treffen, dat wordt serieus in de haren krabben dan.