De puberteit

Ik denk dat de gelegenheid gewoon de dief maakt... Hier heeft mijn huisgenoot eergisteren 2 pita broodjes laten liggen 's nachts. Die waren ook weg tegen de ochtend.

Mijn oude reu sloopt sinds enige maanden de vuilbak in de keuken als er niemand is. Waarom zo ineens? Geen idee. We weten het dus ook altijd wanneer we vergeten de vuilbak op tafel te zetten als we weggaan 

Het is uiteraard enorm vervelend en zeker als het met gevaarlijke dingen is (dat zout zou ik dus wel even in de gaten houden, zeker ook haar voeten afspoelen als je dat nog niet gedaan hebt zodat ze dat niet kan aflikken). Maar om het jezelf kwalijk te nemen dat ze het (nog steeds) doet, vind ik niet fair tov jezelf. Jouw hond is ook ontzettend slim dus ik denk wel je haar ganse leven af en toe eens in de verbazing zal vallen met wat ze zichzelf nu weer heeft aangeleerd...

Ik heb haar na haar misdrijven in haar ren gestopt, van waaruit ze een heel goed overzicht heeft op buiten, woonruimte, keuken...

En op de loodgieter ook...

Ze is niet gestopt met blaffen zolang die arme man hier bezig was. Ik heb haar volgestopt met lekkers om haar even te doen zitten of liggen in haar ren in de hoop dat geblaf te laten ophouden, maar dat hielp telkens maar een paar seconden en dan begon het weer.

Ik had het eerder al eens met de timmermann, maar die stelde zelf voor haar eens te laten snuffelen en toen was het beter. Maar de loodgieter zag er echt bang uit, dat geblaf is dan ook heel luid en ze staat dan echt te springen op haar 2 achterste poten. Ik wou hem niet in een vervelende situatie brengen door hem te vragen de hond te laten snuffelen als hij schrik heeft of daar mss geen zin in heeft...

Vervelend, er moet idd een manier zijn om dat blaffen af te leren, ze zou toch moeten vertrouwen hebben in mij als ik iemand binnen laat. Da's niet meer waken hé, da's vervelend doen. Ik zag hier een tip voor een boekje van Turid Rugaas ivm met dat blaffen, mss moet ik daar ook maar eens naar op zoek.

Annouk, nieuwsgierig is ze inderdaad. Als ik ga wandelen gaat ze soms tegen tuinmuurtjes staan om ergens te kunnen binnen kijken, heel vaak op haar 2 achterste poten ook. Ik begin te snappen waarom mensen poedels soms geen echte honden vinden, die staan toch precies enorm veel op 2 benen...

Hopelijk wordt het stelen inderdaad minder met ouder worden.

Ik ruil overigens om mijn spullen terug te krijgen als ze ergens mee wegloopt, maar dat keert ook een beetje tegen mij. Ik denk dat ze begint te beseffen dat als ze iets steelt er dan mogelijks iets lekkers in de plaats komt.

Wat hebben de pubers weer heerlijke kuren, zo leuk om te lezen! Ik herken de ervaring van Lara met Oscar, die geen zin had in de wandeling. Die capriolen wanneer je het tuig om wilt doen, en het stilstaan van "tot hier en niet verder baas!" na het eerste plasje... Monkey is ook erg duidelijk als ze ergens geen zin in heeft ;-). Ik geef dan eerlijk gezegd ook gauw toe hoor, ze is nog jong en ze krijgt genoeg activiteit/uitdaging, als zij liever binnen wilt chillen vind ik het helemaal best! 

Marie, ik heb het bijten in de riem afgeleerd door stil te gaan staan zodra het gebeurde, dan pakte ik haar bij de halsband, ik liet de riem vervolgens op de grond vallen en zei met kalme stem "los!". Daarna wachtte ik af wat voor gedrag erop volgde, soms moest ik gewoon even geduld houden en dan zou ze loslaten, andere keer moest ik gebruik maken van een afleiding en dan liet ze los, en met een "goed zo!" en een beloning pakte ik de riem weer op en konden we verder lopen. Het liefst geef ik dan de bal/speeltje als beloning ter vervanging in de bek, zodat we gewoon weer door kunnen lopen ipv dat ze weer in de riem gaat hangen. Ik heb een sterke hond, en ik wil best een spelletje touwtrekken houden, maar dan wel met wederzijdse instemming ;-), aan de riem heb ik er echt geen zin in. 

Jelena, volgens mij is het helemaal normaal dat Flux zijn waaksheid en blaf aan het uittesten is. Hier hebben we ook van die fases.. Monkey blaft momenteel mee met sirenes, is ook pas sinds een paar dagen. Maar als je het met een 'nee!' kan stoppen, dan gaat het toch helemaal goed? Hier is het bij een "klaar" ook echt klaar. Ze mag van mij best even blaffen/reageren, maar wanneer ik er genoeg van krijg wil ik gewoon dat het afgelopen is. 

Laura, je hebt al een hoop tips gehad op je vraag wat betreft de kou.. Mogelijk heb je dus al een fijne oplossing, zo niet dan weet ik nog wel een heel knus en warm mandje voor een redelijke prijs. Een tijdje geleden paste ik op een jack russeltje, ze kon er helemaal inkruipen of gewoon op de rand liggen, regelmatig even opschudden en het bleef heel zacht. Ik weet niet of ik me aan de regels van HP houd als ik de link plaats van waar je dat mandje kan aanschaffen, maar het heet hondenmand mupfel. Hoge rand, licht en donker bruine strepen, je vindt het wel als je het googelt. 

Monkey heeft inmiddels de eerste les praktijk speuren gehad. Ik geloof dat we haar nog niet eerder zo gelukkig hebben gezien! Ze deed het heel goed, en man wat is ze sterk.. Handschoentjes aan met de lijn vasthouden in het vervolg is geen slecht idee. Vertel een puber dat ze trekken mag en ze gaat ervoor  . Dan besef je wel dat het in het dagelijks leven nog wel mee valt met dat trekken.. Maar het was mooi om haar zo te zien gaan! Met zoveel zelfstandigheid ook, terwijl ze normaal gezien juist veel contact met mij maakt. Precies wat ik hoopte te gaan stimuleren.. We gaan ons dus wat meer richten op speurwerk, zoiets kunnen we goed toepassen tijdens wandelingen. We zijn er erg enthousiast over en kunnen het alle fanatieke snuffelaars die mentale uitdaging nodig hebben aanraden  

Bedankt voor de tip ivm dat zout op haar voeten, daar had ik eigenlijk niet aan gedacht!

Ik denk idd soms dat het puzzelen dat ik met haar doe, haar ook wel vlugger laat beseffen hoe ze de schuiven in de keuken kan openkrijgen, of m'n kasten, waar ze maar tegen te drukken heeft.

Marie, terwijl ik typte heb ik je verhaal gemist. Wat een kleine draak heb je toch ook! Ik heb wel vaker gehoord dat poedels erg nieuwsgierig zijn en echte clowns, alleen lach je natuurlijk niet om dit soort acties.. Geen tip helaas, binnenshuis pakt Monkey goed haar rust. Maar ik hoop met je mee dat volwassen worden ook meer rust en wijsheid met zich mee brengt! 

Wat werklui over de vloer betreft, misschien helpt het als je haar mee neemt naar de deur (aan de lijn), en dan samen naar binnen gaat. Beetje omslachtig misschien, maar hopelijk minder confronterend voor je hond dan wanneer er ineens een vreemde in de woonkamer staat waar ze niets mee mag doen? 

Boyko komt niet in huis en ondanks dat ik daar in zijn algemeenheid geen voorstander van ben scheelt het zo te lezen veel gedoe. De reden dat hij in de tuin zit is omdat June geen andere honden in huis tolereert en zeker geen lompe wervelwind. Hierom wilden we ook geen tweede hond erbij. June is erg op zichzelf en heeft haar ruimte nodig. June is altijd heel beleefd in huis, ik kan een bord met eten naast haar neerleggen en weglopen en dan blijft ze er nog steeds af. Ze pakt nooit dingen en loopt niks omver, dat zijn vermoed ik haar windhonden genen, ideaal...

Vandaag begon ik vol goede moed aan een trainingssessie. Ik nam Boyko mee de tuin uit en wilde het hierkomen oefen. Eerst aan de lijn en dat deed hij perfect dus ik liet de lijn los en direct rende hij in volle vaart weg. Hij maakt er tegenwoordig ook een spelletje van om niet gevangen te willen worden (iets met puberteit geloof ik). Daarom had ik de riem erachteraan laten slepen en kon ik hem pakken. Naast onze tuin is een vrijwel geheel omheind stukje van een paar honderd vierkante meter, ideaal dus om te oefenen. Zijn concentratie was volledig afwezig en hij rende daar rond als een dolle stier. Ik heb hem maar even gelaten, toen ik hem weer wilde pakken rende hij dwars langs me heen (en dan is hij echt niet vangbaar) door de opening in de omheining. Roepen was kansloos dus ik ben er maar rustig achteraan gelopen en een paar honderd meter verder kon ik hem gelukkig weer pakken. De andere kant op lopen werkt bij hem niet, misschien op vreemd terrein maar niet bij huis. Het interesseert hem dan niks, hij komt dan wel terug wanneer het hem uitkomt. Uiteindelijk maar een rondje met hem gelopen aan de lijn en dat deed hij best goed, hij negeerde alle blaffende waakhonden dus uiteindelijk toch nog positief af kunnen sluiten. 

Chara had na een paar weken ineens destijds de prullenbak ontdekt. Ravage, plastic opgevreten e.d.

Wij hebben sindsdien een klemmetje op de prullenbak gemaakt (we hebben zo'n ronde blikken staan) gaatje in de deksel en bevestiging eronder en toen besefte ze dat ze hem niet meer open kon krijgen en blijft dat ding gewoon staan.

Ik vind niet dat het alleen aan de opvoeding ligt. 

Ik heb trouwens heel snel nog een kijkje in dit boek van Turid genomen. Ik vermoed dat het geblaf van Billie tegen de loodgieter onder categorie "Verdedigings- en bewakingsblaffen"  valt. Het kan natuurlijk een andere type zijn. Turid omschrijft die allemaal en hoe je bij elk type best moet handelen. Hier is bvb een van haar adviezen hoe je bij bewakingsblaf kan reageren (foto). Deze methode van "het splitsen" heeft bij ons wel gewerkt. Ik moest die maar een keer of 2 toepassen, toen Oscar nog een pup was.. want zoals ik het al schreef, gelukkig heb ik hier anders helemaal geen "geluidsoverlast" door hem. 

Haha, dat doe toch altijd deugd om te weten, dat je niet alleen bent die door dit soort 'miseries' met je puber moet ploeteren !

Maar wat heerlijk dat jullie iets hebben gevonden dat Monkey met zo veel plezier en overgave doet (speurtraining). Dat maakt je als baasje inderdaad ook super gelukkig en tevreden! 

@lara: Ow dank voor je voorbeeld uit dat boekje, je hebt helemaal gelijk, ik ga dit meteen kopen. Past ook helemaal bij onze opvoedingsidealen. Ow en ik heb heel hard moeten lachen om de foto van Oscar onder het gordijn.

@Hannah: Ja dat absoluut geen aandacht meer en niet willen luisteren begint hier ook wel iets vaker te gebeuren, vandaag nog tijdens de wandeling, alleen maar trekken en ons straal negeren. Het is al vaak gezegd maar ik ga het toch weer doen, het helpt zo erg om dit te lezen en het te relativeren. Flux is ook gebaad hiermee hoor, dat helpt om de volgende keer ook te denken, is normaal kan ie niet zo veel aan doen, hoort erbij. Wel heel knap van hem dat hij de andere honden kon negeren!

@marie: Ja dat van die timmerman is heel herkenbaar, bij ons stopte hij ook absoluut niet met blaffen, het laten snuffelen hielp een beetje. Alleen gebeurde dit bij ons bij een nieuwe dame die hier kwam schoonmaken, zij was gesluierd en nu weten we zeker dat als Flux mocht stemmen, dit op geert Wilders zou zijn....Hij hield niet op met blaffen, dit terwijl hij bij mensen die geen hoofddoek dragen altijd juist in een opperste stemming is als zij binnen komen, ook al heeft hij ze nog nooit gezien. Buiten zijn mensen met een hoofddoekje niet echt een probleem. 

Ow en marie, wij hebben de keuken (open keuken en woonkamer) afgezet met een kinderhekje (dus eigenlijk ook een soort van ren) en als wij van huis gaan laat ik hem daar ook echt niet uit, veel te veel planten en kostbare spullen die hij kan mollen en voor onze vier katten vind ik het hekje ook heel fijn, dan kunnen ze wel samen in een ruimte zijn zonder dat flux iets kan doen. Eigenlijk vertrouw ik hem wel dat ie niks zou doen, maar voor de zekerheid hem zijn plek geven en de katten hun eigen plek in de woonkamer als wij er niet zijn vinden we voor iedereens veiligheid wel zo prettig. Dus hier ook geen loslopende hond als wij niet thuis zijn. 


@Susanne: oww wat knap van Monkey en bovenal, wat fijn om hem zo gelukkig te zien, daar doen we het allemaal toch maar voor he. En ja je hebt eigenlijk ook gelijk, even blaffen mag zeker maar op een gegeven moment een grens aangeven mag natuurlijk ook. Neemt niet weg dat de boektip van lara ook zeker mee neem.

Ow we zijn vandaag bij een nieuw hoofdstuk aanbeland: flux lijkt soms wel een beetje border line te hebben, echt heel erg aantrekken afstotten. Herkennen jullie dit? Het ene moment je straal negeren/helemaal in zijn eigen wereldje, daarna aandacht proberen te trekken, positief door kusjes te komen geven/tegen je aanleunen/in je willen klimmen of negatief door echt alles te doen wat niet mag/irritant is. Pff vandaag vond ik m echt ff vermoeiend, ik weet dat ik niet moet klagen omdat t eigenlijk een makkelijke hond is en nog steeds als ik duidelijk maak dat ik het echt gehad heb dan kapt ie ook wel maar ow, niet luisteren aan de riem, geen tuigje om willen doen, naar alles en iedereen toe rennen (dan zeg ik: je lijkt wel een pupje van 12 weken flux), thuis alles slopen wat ie te pakken krijgt. zucht. boefje.. Ik hoop dat t wat wordt met dogdance vanavond maar ik ga er maar vanuit dat ik niet veel hoef te verwachten van hem. hahaha 

Ik vermoed dat het gedrag van Boyko - het niet naar je toe komen wanneer je de andere kant op loopt - deels te maken heeft met het roedelinstinct dat hij in zijn eerste levensjaar niet sterk heeft kunnen ontwikkelen. Er is zeg maar geen 'onzichtbare lijn' tussen jou en Boyko. Hij was gewend om of vast te liggen of rond te zwerven?

Ik denk at het nog wel kan verbeteren, hoor. Zeker als het in aanleg sterk aanwezig is. Dus echt supergoed dat je veel met hem oefent! En lekker de ruimte hebt om te kunnen oefenen.

Ik denk dat hij alleen aan een ketting gelegen heeft. Hij had namelijk een halve meter ketting aan zijn halsband zitten toen ik hem vond. Het past ook bij het gedrag dat hij in het begin vertoonde. Hij is qua aanleg geen volger, hij houdt van aandacht maar loopt net zo nonchalant weer weg bijvoorbeeld. Ik vermoed dat er wat karakachan bloed in hem zit aangezien die honden hier op elke straathoek zitten en hij daar qua uiterlijk ook wat op lijkt. Qua karakter heeft hij heel erg dat onverstoorbare en zelfstandige, dat is iets wat ik terug zie bij de karakachan honden hier. Ik heb het idee dat die kant zich steeds meer ontwikkelt. Hij is ook nog wel wat onzeker wat een lastige combinatie is met het zelfstandige maar daar kan hij nog overheen groeien. Het zijn ook eigenschappen die bij een puber horen natuurlijk. Qua maat hoop ik dat hij niet teveel op een karakachan gaat lijken, hij is zo wel groot genoeg...

Het zou leuk zijn als zijn gedrag verbetert (vooral het komen op commando) maar het is geen must. We blijven oefenen en zien wel waar het schip strandt. 

Marie, het riem bijten was de trainer van de puppycursus en later degene van de jonge honden cursus heel duidelijk over om dat niet toe te staan en zo snel mogelijk af te leren. Als klein pupje hielp het om de lijn zo te houden dat het niet in zijn blikveld kwam en bij wel bijten in de lijn, uit bekje halen en iets anders mee spelen/ uitdagen zodat hij dat vasthield (en weer losliet waardoor ik het weer moest pakken en hij de lijn weer te pakken had, ik denk dat mensen in de buurt best hebben genoten van het komische toneelstuk). Later was het minder speels en vooral frustratie bij Bram. Toen werkte afleiden minder en dan was het bij tuig of halsband pakken, lijn uit bek en op de lijn gaan staan (net lang genoeg dat hij kon staan of zitten), armen over elkaar en saai zijn tot hij tot rust kwam. Dan een brokje, aai, braaf zo en weer wandelen. Of als er een geschikt paaltje was, lus van de riem over het paaltje, zelf 2 meter verder staan en negeren tot de rust is wedergekeerd. Ik heb echt wel regelmatig met razende hond stil gestaan, en dan heeft hij zodra ik op de lijn sta de lijn natuurlijk ook weer te pakken, dat negeer ik dan wel maar dus niet verder wandelen. Waar nodig ging ik dan wel een stuk de berm in zodat anderen kunnen passeren zonder dat ik daar last van heb. Nou is het bijten van Bram wel echt de retriever beet, dus echt niet hard, puppy tandjes zijn altijd scherp en ik heb echt wel blauwe plekken en krassen op mijn armen gehad maar daar zal echt verschil in ras in zitten. 

Als hij alleen is en in de nacht gaat Bram in de bench. Hij vindt 1 van de katten nog te leuk om achteraan te rennen en dat wil ik niet hebben. Dat is te zelfbelonend gedrag. Even naar boven voor de was ofzo kan hij los beneden blijven, dat gaat prima. Wij hebben een traphekje tussen keuken en woonkamer en op termijn verwacht ik dat hij in de keuken blijft met hekje dicht als hij alleen moet blijven. Terugkijkend op de camera slaapt hij de hele tijd als hij alleen is dus waarschijnlijk kan hij nu al in de keuken blijven. Ik zorg wel dat er weinig is wat mis kan gaan, tijdens eten koken even weg uit de keuken betekend dat Bram ook uit de keuken blijft en eten wordt direct weer opgeruimd. Want dat gelegenheid de dief maakt klopt zeker. 1 keer de kaas op het aanrecht laten staan en ik kom terug... 1kg kaas bijna op en een heel blije hond. Voor de katten is het niet anders dus dat was ik al gewend. Afstandsbediening ligt nu weer op tafel want die vindt hij niet interessant maar er zijn al wel wat speelgoed poppetjes gesneuveld dus die moeten de kinderen echt goed opruimen als ze er niets mee doen. Nou is de jongste 10 dus die speelt toch vooral boven en buiten dus dat lukt wel. 

Susanne, wat leuk dat Monkey zo geniet van het speuren. Bram vindt het speuren bij de jachttraining zo leuk dat hij de dummy niet eens meer ziet. Als we op de max zitten van wat we kunnen leren bij de jachttraining dan denk ik dat we verder gaan met speuren want ik vermoed dat hij daar het meeste plezier uit haalt. 

Bedankt voor de tips, oa de bladzijde van Rugaas. Wel niet altijd zo simpel als je bijvoorbeeld de loodgieter vlugvlug moet binnenlaten of je moet luisteren naar een hele uitleg die hij geeft bij het gebruik van je nieuwe thermostaat, om dan te splitsen of tafels op hun zij te gaan leggen en zo.

Femke, de maatregelen die jij neemt tegen het bijten in de riem lijken op de maatregelen die ik nam toen Billie ons steeds aanviel en ons begon te bijten. Laag houden door voet op riem te zetten, we probeerden het ook met haar ergens vast te maken zodat wij buiten haar bereik waren, afleiden met koekjes, speeltjes enz. We hebben toen echt alles geprobeerd.

Ik ben gewoon zo opgelucht dat die aanvallen mij nu niet meer overkomen, dat ik warempel blij ben dat het 'maar' bijten in de riem is. Dat doet ze als ze over haar toeren geraakt, nadat ze heel wild los heeft mogen hollen op het strand bijvoorbeeld, maar ook heel vaak als we bijna thuis zijn en onze straat indraaien. Ze springt dan voortdurend op terwijl ze af en toe een rukje geeft aan de riem. Eén keer beet ze per ongeluk in m'n hand waarmee ik de riem vast had en toen ik luid auw riep, stopte ze en leek ze waarachtig geschrokken. Het is niet dat ik dan niet vooruit geraak of heel fel moet terug trekken (doe ik niet want dan wordt het een spelletje). Ik kan eigenlijk redelijk goed verder lopen alsof er niets aan de hand is en na een paar minuten stopt ze er dan mee.

Verder wel een beetje opgelucht ook te lezen dat er nog puberhonden zijn die voorlopig niet zomaar los in huis kunnen. Heel blij met mijn ren voorlopig, ook al staat die heel opzichtig in het midden van mijn woonruimte, ik hou die daar nog een tijdje.

Voor wie geïnteresseerd is om de bench ook in te ruilen voor een ren, ik kocht deze:

https://www.bol.com/be/nl/p/topmast-premium-puppyren-100-cm-hoog-640-cm-omtrek-hondenren-hondenhok-zwart/9200000059121761/?s2a=

Boyko heeft, nadat hij ons steeds aanviel, ook een korte fase gehad waarin hij zich op de riem stortte. Ook wij vonden het toen een prima alternatief en hebben dat genegeerd, dit doet hij nu niet meer. Dit is eigenlijk vanzelf over gegaan. Hij is sowieso minder snel over zijn toeren. Mocht hij nu sporadisch toch een keer naar de riem happen dan luistert hij ook naar 'nee', zo niet zou ik nu wel ingrijpen. Voorheen had hij het echt nodig om zijn opwinding af te reageren, nu is dat niet meer aan de orde dus corrigeer ik dat gedrag wel. Ik vind de oorzaak van het gedrag bepalend voor hoe ik reageer, als hij totaal over zijn toeren is en gaat happen (nu gelukkig verleden tijd) beschouw ik hem als niet toerekeningsvatbaar. Naar mijn mening heeft corrigeren dan ook geen zin. Als hij het nu zou doen zou hij dit doen om grenzen op te zoeken, dan corrigeer ik wel. Ik denk dat Billie nu in die overgang zit dat er wel opwinding is maar ze door heeft dat jullie bijten ongewenst gedrag is/niks oplevert. Ik zou het dan denk ik voor nu negeren en kijken hoe dit gedrag evolueert.

Haha, niet toerekeningsvatbaar, zo kan je het inderdaad noemen. Toch wat gelijkenissen precies, tussen jullie Boyko en onze Billie, ondanks hun compleet verschillende voorgeschiedenis...

Maar idd, voorlopig negeren we gewoon en ik vermoed/hoop dat dit er ook wel zal uitslijten.

@Marie (kan niet quoten)

Ik ben het eens met Hannah. Ik zou Billie's riem bijten volledig negeren. 

Zeker geen show rond haar gedrag maken als ze ermee bezig is. Want dan is haar doel bereikt: ik krijg aandacht van mijn baasje! 

Oscar had een heel korte periode (letterlijk maar een paar dagen) wanneer hij ook de riem in zijn bek pakte. Ik heb het toen genegeerd en het was heel snel over. 

Je kan ook een tijdje ijzeren ketting leiband gebruiken ipv (leren)riem, het is toch veel minder aangenaam om daarin te bijten. 

Helemaal eens met Hannah & Lara. Het riem bijten moet totaal oninteressant worden. Dus nooit terug gaan trekken; nooit er een spelletje van gaan maken. Want voor haar is het een groot spel natuurlijk.

Ik heb weleens gehoord dat 'wanneer een hond in de riem bijt hij/zij eigenlijk in jou bijt', maar dat vind ik echt  onzin. Want mijn hond heeft 1 x in de puppytijd in de riem gebeten (dat heb ik dus met nul respons beantwoord), maar vaak genoeg in mij

Dat vind ik nog wel een ding, welk gedrag is gewoon tijdelijk en gaat sowieso over ook als je er niets aan zou doen en waar moet je echt iets mee zodat het geen slechte gewoonte wordt en het alleen maar lastiger wordt om er iets aan te doen. Als ik zie dat de meeste volwassen honden als ze aangelijnd zijn gewoon door kunnen lopen als ze een andere hond zien (die van mij wil heel heel graag naar die andere hond toe) dan vraag ik mij af of ze dat zo goed geoefend hebben of dat dat gewoon een leeftijd iets is. 

En dan de vooroordelen van mensen over het ras, merken jullie die bij jullie honden? Bram is een labrador, die houden van alle mensen en honden, zijn lief en lomp, doen alles voor een koekje en zijn te dik lijkt het beeld te zijn. Dus mijn hond is raar want hij vindt je hond inderdaad zeer interessant maar die mens erbij heeft niet zijn interesse. Hij wil best wat doen voor wat lekkers maar een andere hond of een lekker geurtje wint het echt. En hij wordt nog wel eens te dun gevonden voor een labrador. En dan niet in de vorm van je moet hem meer voeren maar er vanuit gaan dat het een ander ras is omdat labradors dik zijn en deze niet. 

Daar heb ik het heel gemakkelijk mee. Onze jongste heeft er ook een handje van om papieren van het bureau af te trekken als wij er even niet bij zijn. Ik heb nu gewoon een muizenval op het bureau staan, die is de afgelopen week 2 keer af gegaan, onze puber kijkt er nu niet meer naar en heeft haar les geleerd.

Ter aanvulling:
Ik heb nagedacht of ik nog een reactie zou plaatsen, maar omdat ik zie dat mensen denken dat ik moedwillig mijn hond pijn zou laten lijden wil ik het toch nog toelichten.

Het is niet mijn bedoeling om mijn hond pijn te laten lijden of een trauma te bezorgen. Het enige wat gebeurt is, zoals Hannah aangeeft, dat de hond schrikt en gaat nadenken over de gevolgen van eigen acties. En dat heeft ze dus na 2 x schrikken geleerd.

Ze doet het ook niet om “stout” te zijn, maar het is puur afreageren van een stukje spanning. Ze doet het ook alleen maar als ik onverwacht even alleen moet laten omdat bv de pakketbezorger bij de deur komt. Ze heeft nu geleerd dat ze als alternatief ook gewoon een stuk speelgoed, een bot of haar koffieboomhout kan pakken.

Muizenval ? Really? 

Wel, dat vind ik een heel apart advies, hè!

Waarom niet direct een wildklem? Of een pot met kokend water of zo? zal zijn effect ook niet missen.. 

Waarom gelijk een denigrerend antwoord?
Dit is vooral de reden waarom ik bijna nooit meer op het forum iets zet.
Je kunt er anders over denken, maar ook dat normaal verwoorden.

@Femke, zelf heb ik dat negeren van andere honden aan de lijn goed geoefend. Afleiden, afleiden en nog eens afleiden. Gekke geluidjes maken, bal mee, voerbeloning, wegdraaien etc.. en met name bij de pup bijna nooit toegestaan om op straat aan de lijn contact te maken met andere honden, ook niet als die bazen wel lijn gaven om de honden kennis te laten maken.

-

Met de jongste 2 gaat dat buiten nu ook (redelijk) goed. Maar vandaag op puptraining was het bijvoorbeeld weer een drama. Glory gedroeg zich als een zeer jong hondje (ze is nu ruim een jaar oud) en wilde op alles en iedereen af. Het hielp ook niet dat veel andere jonge honden ook veel oogcontact maakten en speelbuigingen whaha. Ik bleef dus maar telkens weer voertje voor de neus houden, weer aandacht opnieuw vast proberen te houden etc.. niets gaat vanzelf!

En vooroordelen. Tsja. Breek me de bek niet open met opgroeien van onze herder vond ik het met name vervelend. Pup credit was hier snel over in ieder geval, ook voor mensen. Een keer per abuis toch achter een bal aan op strand en direct ruzie met mensen over de agressieve t*herder die ik vast moest houden als hij niet luisterde of onbetrouwbaar was.. Zucht, jongens dat beest is een half jaar oud, jullie kinderen luisteren ook niet altijd en er is toch niets gebeurd.. kinderen zijn heel, bal is heel en ik heb de hond alweer aan de lijn en zeg nog sorry...

Denigrerend reageren is inderdaad niet nodig maar ik moet zeggen dat ik jouw bericht ook met veel verbazing las...

Bedoel je dus echt dat de hond bij de muizenval kan, of heb je een constructie gemaakt met een muizenval zodat de hond schrikt van het geluid? 

Daar heb je een paar heel goede punten en het hangt denk ik ook van heel veel dingen af hoe een hond reageert als hij een andere hond op straat ziet lopen.

Zoals je al zei: leeftijd. Pups zien vaak de hele wereld als hun vriend en als honden volwassen worden, zijn ze selectiever.

Zoals je al zei: aanleg (nature). De ene hond is meer dol op (interactie met) soortgenoten dan de andere hond (interessepatroon). De ene wil ergens op af stormen, de ander wil liever de kat uit de boom kijken. Er zijn verschillen in rastypes, maar nog veel meer individuele verschillen; echt niet alle labradors zijn allemansvrienden of alleseters. (En ja: ik merk ook vooroordelen: mensen zien bij mijn hond een 'enge zwarte herder' 'mijn hond is bang voor zwarte honden/herders'.)

Maar daarnaast hangt het ook nog eens af van ervaring (nurture). De ene hond heeft heel veel leuke ervaringen opgedaan met soortgenoten en de andere hond niet. 

De ene hond is heel zelfverzekerd (en stoort zich niet snel aan soortgenoten) en de andere hond niet.

Hoeveel en hoe je hebt 'getraind' om andere honden te negeren.

Geloof dat men het net in Keulen heeft horen donderen. Was ook de goden verzoeken om te zeggen dat het hier "redelijk" goed gaat.

Ga opzij voor een klein hondje, vervolgens komt me recht tegemoet een stel met een jolige hond. Ze bleven recht op me af lopend dus met mijn drie deed ik toch maar een pas opzij, stoep was niet zo breed en de andere hond trok al behoorlijk richting mijn honden. Niet vervelend bedoeld, maar niet handig als ik er drie aan de lijn heb.. Maar goed.

Ik stap opzij en Chara kon het toch niet weerstaan en wilde wel contact maken en hing vervolgens ook in die lijn, ze is geen klein hondje dus trok ik wel even mijn mond open, en daar komen dan geen koekjes bij kijken. Ze weet immers beter... grrr.

Mensen gaven nog wel een zo dan... maar het zij maar zo, liever zo de aandacht dan dat ik ineens 3 honden in de kluw heb met een vreemde hond. Dat ik het niet heel handig van die mensen vond om die hond lijn te geven terwijl ik al opzij stapte daar gelaten, zij op hun beurt kunnen het natuurlijk weer niet handig vinden dat ik in mijn uppie met drie honden loop whaha. Daar ben ik me ook wel van bewust.

Chara is inderdaad ook een hond die graag contact maakt met honden buiten haar eigen roedeltje, en bij Glory merk ik ook dat zij vriendjes wil maken.

Aak heeft dat niet zo, die is liever met ons mensen bezig. En binnen wel spelen met de dames, maar buiten is dat ook minder met de eigen dames.

Was daarom ook makkelijker denk ik om hem honden te leren negeren buiten.

Zeno is meer zoals Aki wat dat betreft. In zijn puppytijd was hij ook veel meer met mensen bezig. Als ik met iemand met een hond stond te praten, wilde hij altijd naar de baasjes toe en niet naar hun hond.

Pas in de puberteit bestonden andere honden opeens ook en dan alleen in de categorie: daar kan ik me mee voortplanten of daar kan ik me niet mee voortplanten.

Maar met twee (of drie) verschillende types aan de lijn, lijkt het me wel extra lastig managen.