Niets doorhebben bij agressief gedrag

" Communicatie is het sturen van signalen door de ene, waar vervolgens door de andere een betekenis aan gegeven wordt. Het heeft dus twee kanten, en het is nogal logisch dat daar dan ook verschillen in kunnen zitten. 
Want zowel het uitzenden van signalen als het interpreteren ervan wordt bepaald door o.a. aard en afkomst, individule ervaringen, omgeving, opvoeding, leefomstandigheden, karakter, enz. 
M.a.w. wat het ene individu (al dan niet bewust) uitzendt qua signaal is niet automatisch gelijk aan de betekenis die het andere individu eraan geeft.  "

Alaska's Finest!

Dat klopt, al denk ik dat ze in de brede lijnen echt wel weten wat er door een andere hond bedoeld wordt. Kahlúa die haar lip optrekt naar een golden retriever en daar bij gromt bijvoorbeeld.. ik denk dat alle honden wel weten dat dat betekend dat ze even moeten dimmen met het geen wat ze aan het doen zijn. 

Maar wat bijvoorbeeld sluipen betreft, zien mijn honden als een 'bedreiging' aangezien deze honden vaak op het laatste moment opspringen. Andere honden kunnen dit weer heel leuk vinden en dus kan het een andere betekenis voor bepaalde honden hebben. 

Op lip op trekken heeft Diesel altijd wel begrepen idd. Toen hij ouder werd, en bij andere reuen vooral, zag hij het meer als uitdaging, zo van, wat moet je nou, kom maar op.

En ook alleen maar bij hele grote honden, en Deense dog, een joekel van een Ridge back reu, hij pikte ze er zo op uit. Ook geen leuk gedrag. Ben toen gaan trainen op naar mij komen, en ze negeren, duurde even, maar is gelukt. Nu met 11 jaar intresseren ze hem niet meer

" Communicatie is het sturen van signalen door de ene, waar vervolgens door de andere een betekenis aan gegeven wordt. Het heeft dus twee kanten, en het is nogal logisch dat daar dan ook verschillen in kunnen zitten. 
Want zowel het uitzenden van signalen als het interpreteren ervan wordt bepaald door o.a. aard en afkomst, individule ervaringen, omgeving, opvoeding, leefomstandigheden, karakter, enz. 
M.a.w. wat het ene individu (al dan niet bewust) uitzendt qua signaal is niet automatisch gelijk aan de betekenis die het andere individu eraan geeft.  "

Alaska's Finest!

Klopt.

De lichaamstaal van een langharige hond zal dan ook anders begrepen worden dan vb een kortharige hond.

Dikwijls aanleiding tot misverstanden onder elkaar.

Maar 1 dingetje is echt toch wel universeel en snappen alle rassen van elkaar: lip optrekken.

Ik denk dat er veel diaclecten "honds" zijn.

Dit geheel in lijn met de zeer uiteenlopende rassen, die heel uiteenlopende taken hebben.

Ik begrijp ook nooit zo goed waarom iedere hond maar met iedere wildvreemde hond "goed" zou moeten zijn. Er zijn rassen die met argwaan geboren worden voor alles wat buiten hun roedel valt, dat zit in hun karakter. Dan kan de taal nog wel eender zijn maar de reactie op signalen wijkt wel af. De herder zal argwanend en terughoudend zijn, een beagle open en speels (in het algemeen gesproken dan he).

En dan daarbij geteld de bazen die heel veel verstoren, ook als hun hond losloopt, want een hond ziet alles, tja, dan gaat het fout. Met als gevolg dat ik mijn grote zwarte dame daar niet meer aan waag, want ze heeft het altijd gedaan. Leuk voorbeeld zaterdag. Mijn man loopt met onze hond aangelijnd terug over een pad waar aanlijnen zeer gewenst is (er staan daar schapen naast), er komt een ouder boomertje los aan gehobbeld, baas niet te zien, onze hond, sociaal en steady als ze is, begroet het wat brutale hondje vriendelijk. De honden maken relaxed contact en onze hond gaat liggen. Dat doet ze vaker als er een rustige begroeting is, heeft niks met spelen te maken, ze "levelt", ze probeert zichzelf toegankelijker te maken. Haar achterpoten liggen aan 1 kant en ze is volstrekt relaxed. Boomer ook en er wordt rustig aan elkaar gesnuffeld. Dan komt boomer meneer..... ziet onze  hond en begint te rennen en te schreeuwen, iets over gevaarlijk en hou je hond bij je (???). De boomer reageert verschrikt en wil naar zijn baas, onze hond wordt waakzaam: wie is die gek op 2 benen die daar boos aan komt gestormt, daar is ze dus echt niet van gediend, dus ze komt overeind en gromt. Niet tegen de Boomer, maar wel tegen die baas. Maar die baas snapt geen moer van honden en begint te schreeuwen tegen mijn man over "die grote zwarte rothond moet je af laten schieten". 

Een meneer die in zijn tuin bezig was kwam er voor naar buiten lopen om het op te nemen voor mijn  man en onze hond. Maar ondertussen moet mijn man onze hond zwaar onder appel zetten, en daar snapte ze helemaal niks van.

Hoe zo universele taal, gezellig loslopen, iedereen is gelijk, en ze begrijpen elkaar prima?

Wij mijden losloopgebieden, precies om dit soort gedoe. Want de honden spreken al een dialect ten opzichte van elkaar, de mensen spreken russisch en chinees en dat maakt het pas echt erg, en wie draait er voor op: de grote hond.

Inderdaad Chanel.

Bedankt om je ervaring weer te geven en met ons te delen.  De houding van de baasje doet inderdaad veel. 

Kleinere losloopweides die mijdt ik ook, zoals je in België meerdere vindt.  In Nederland zijn de losloopgebieden veel groter en dat vind ik al iets heel anders.  Daar kan je elkaar uit de weg gaan, honden wel even laten kruisen, snuffelen, eventueel even spelen en dan weer doorlopen (vooraleer er maar kans is op het oplopen van spanning), als het goed gaat kan je hen wat langer laten spelen....    Ik wil maar zeggen, ik vindt een losloopweide iets heel anders dan een groot losloopgebied van bijvoorbeeld de "Loonse en en Drunense duinen" of het losloopgebied van het Mastbos bij Breda (80ha groot!) iets hééél anders dan een kleinere weide waar je elkaar niet gemakkelijk kan ontwijken (of snel doorlopen na een kort contactmoment)...  Dus wat betreft die kleine loosloopweides snap ik je standpunt zeker wel. 

En dit zijn precies de gebieden waar ik naar toe ga, en ook hier lijn ik ze gewoon aan. Niks even snuffelen en misschien spelen. Met een boog eromheen lopen, en als we gepasseerd zijn, kunnen de honden weer los :)  

Ik ga overigens niet vaak naar de losloop gebieden. Genoeg bossen waar ik woon, loslopen is niet toegestaan, maar wordt in de meeste bossen wel getolereerd, en ik ga veel naar verplichte aanlijn gebieden. Juist om mensen (zoals jij) te ontlopen die menen dan mijn hond maar met iedereen kennis moet maken. 

Ik zie overigens heel goed aan mijn hond welke honden wel en niet oké zijn voor haar. Soms toont ze oprecht interesse en dan mag ze best even snuffelen, maar in 90% van de gevallen is dit niet het geval. 

" En dit zijn precies de gebieden waar ik naar toe ga, en ook hier lijn ik ze gewoon aan. Niks even snuffelen en misschien spelen. Met een boog eromheen lopen, en als we gepasseerd zijn, kunnen de honden weer los   
 
Ik ga overigens niet vaak naar de losloop gebieden. Genoeg bossen waar ik woon, loslopen is niet toegestaan, maar wordt in de meeste bossen wel getolereerd, en ik ga veel naar verplichte aanlijn gebieden. Juist om mensen (zoals jij) te ontlopen die menen dan mijn hond maar met iedereen kennis moet maken. 
 
Ik zie overigens heel goed aan mijn hond welke honden wel en niet oké zijn voor haar. Soms toont ze oprecht interesse en dan mag ze best even snuffelen, maar in 90% van de gevallen is dit niet het geval.  "

Pascale, Kahlúa&Willow

Daar verschillen wij dan grondig van mening.  Op zich geen probleem, mensen mogen van mening verschillen, en jij zal jouw hond wellicht beter kennen dan dat ik jouw hond ken natuurlijk...  dus ga ik ook niet verder oordelen. 

Alleen blijf ik het persoonlijk moeilijk hebben met het absoluut mijden van sociaal contact tussen honden...  (het is alsof je met een kind naar een speeltuin gaat, maar je kind mag ABSOLUUT NIET SPELEN MET ANDERE KINDEREN...  het moet asociaal blijven, geen contacten leggen en alleen maar met bekende kinderen spelen die jij kent of die jij aanduidt (Terwijl het net zoals bij honden, zo belangrijk is dat kinderen kunnen leren kennis maken met andere kinderen die ze niet kennen).  Ik vind dit persoonlijk heel jammer, doet me denken aan mensen die hun kinderen opsluiten in hun kelder of in een bunker puur uit "schrik voor het kwaad van de buitenwereld".  

Enfin, ik geef toe dat ik hier nu wel een wat overdrijf, maar ik maak er nu bewust even een radicale "karikatuur" van om mijn punt duidelijk te maken (maar zo grof bedoel ik het dus niet)....   En ja, je zal hier  wel een gegronde reden hebben voor jouw hond specifiek, dus daar mag ik eigenlijk niet over oordelen.  Maar algemeen gezien, en tenzij mits gegronde reden verwijs ik naar mijn karikatuur hierboven.  Laat je hond, hond zijn, lat je hond leren van andere honden en ja...  geef je hond ook eens de kans om tegen een muur aan te botsen (net zoals kinderen leren met vallen en opstaan), je bent er altijd in de buurt om in te grijpen, je moet altijd je verantwoordelijkheid nemen en net zoals je met een kind eens naar de dokter moet omdat hij te wild gespeeld heeft...  zo zal je om diezelfde reden ook eens naar de DA moeten voor je hond.    Dat hoort er toch gewoon bij...  het is niet leuk en het kost véél geld... maar de levenslessen die je hond hierbij leert zijn oh zo belangrijk en de DA-kosten meer dan waard als je echt van je hond houdt, geloof me.

Ik denk dat je echt een heel verkeerd beeld hebt wat Pascale haar honden biedt. Dat een hond in een losloopgebied niet met iedereen mag spelen, betekend niet dat die hond nooit sociaal contact mag hebben met een andere honden. 

Ik kies er ook voor om Maui niet zomaar met onbekende honden te laten spelen, maar ze heeft wekelijks genoeg speelmomenten. 

Dit is dus niet het mijden van sociaal contact voor honden, maar juist zorgen voor fijne en gecontroleerde ervaringen. 

Dat geldt voor Binky net zo.. Niet iedere hond hoeft mee te worden gespeeld, net zoals in jouw beschreven karikatuur, niet in iedere speeltuin gespeeld moet worden met andere kinderen.

dus dan is elk ongelukje van je kind dat (bijvoorbeeld valt omdat het te hard  aan het rennen was) de schuld van de ouders? 

Dit is echt appels met peren vergelijken nu 

Ik ben het hier grondig mee oneens. Ik vraag me af waar je deze theorie op baseert?

Grondig onderzoek, lezen en studeren op hondengedrag of is het je gevoel?

Bij mij gaan namelijk alle lichten op rood als iemand honden met kinderen gaan vergelijken. In die zin dat mijn zeer volwassen teef niets kinderlijks heeft, en zeker niet op kinderen in een speeltuin lijkt. Ze is een zeer volwassen stabiele teef, die graag regelt en dat ook goed kan (in een vorig leven noemden we dat dominerend). Gezien haar ras, haar aanleg en training (ze werkt en traint intensief en is dus op ons gericht) heeft ze nul boodschap aan honden "die alleen maar willen spelen". Maar daarom is ze haar sociale vaardigheden niet kwijt hoor, die prent mamma hond al in en als dat wordt opgebouwd in een groep vertrouwde honden, dan verleren ze helemaal niks. Sterker nog, ik denk dat als mijn hond niet telkens vervelende situaties moet oplossen, overal de schuld van krijgt, mensen gaan krijsen of ze onterecht door een loslopend projectiel wordt aangevallen, ze een stuk leuker en relaxter blijft.

Wij lopen heel af en toe wandelingen met rasgenoten. Niet voor onze hond, maar omdat wij dat leuk vinden. En om haar karakter te omschrijven: ik heb een vriendin die een jonge teef in opleiding heeft, mijn hond kent dat jonge hondje goed, en er is dus een verstandhouding. Op de wandeling wordt die jonge teefje plots zeer akelig opgejaagd door 2 reuen (hoe leuk zijn honden samen?) pure paniek bij het jonge meisje. Mijn hond kijkt, en vertrekt als een pijl uit de boog er achteraan, ze komt er bij en haalt de meest vervelende reu (de ander was meeloper) onderuit, keihard op zijn rug en ze kaffert zijn oren vol met wat zij hiervan vindt en laat hem vertrekken (en hij hobbelt maar rustig naar zijn baas, die deze correctie zeer goed kon hebben, dat scheelt dan he, binnen een ras, is er wat meer vertrouwen), mijn hond kijkt daarna vernietigend naar de andere reu die ook maar afdruipt. Dan gaat ze het gevluchte teefje zoeken, haar eigenaresse was inmiddels goed in paniek omdat ze uit zicht was verdwenen. Voor mijn hond, die uitmuntend kan speuren, niet zo'n probleem en ze vindt haar, lokt haar naar zich toe en brengt haar terug in de groep en wijkt niet meer van haar zijde. Hoezo niet sociaal?

En toch doe ik net als Pascale... ik lijn haar aan of hou haar aan de lijn, zeker in losloopgebieden (voor zover wij die weleens doorkruisen zoals in het Masbos) ik moet er niks van hebben, ik weet niets van de andere hond en nog minder van de baas. Ik weet wel wat mijn hond van honden vindt die haar lastig vallen.

Ik krijg echt de  kriebels van het "zelf laten uitzoeken', ze moeten net als kinderen.

Ik heb geen kind, ik heb een hond, in mijn geval inmiddels een zeer volwassen, vrij dominerende, zelfstandig en uitermate krachtige teef. Geen klein kind wat moet leren vallen en opstaan.

Lees jij selectief? Ik vermijd geen sociaal contact, ik loop 1 a 2 keer per week met die kennis met haar 2 Flatcoated retrievers. Daarbij nemen wij regelmatig deel aan DoggyDates, en wandelen we geregeld in een grote stabiele groep honden samen. Mijn jongste hond komt daarbij ook nog eens 2 keer per week in een groot losloop gebied om te spelen met andere honden. Aan sociaal contact absoluut geen gebrek dus.

Naar mijn mening vermenselijk jij honden heel erg. Mijn hond heeft nu eenmaal géén behoefte aan contact met andere honden. Wie ben ik dan om dit aan haar op te dringen? Jij dénkt dat meerdere honden denken 'he, wat vervelend nu, al die honden zijn aan het spelen en ik moet aan de lijn blijven' maar dit is echt niet het geval. Mijn hond voelt het zichtbaar als een opluchting dat zij niet mee hoeft te doen, en áls ik haar al van de lijn zou laten, zou ze alles willen regelen en het spelen van de andere honden willen stoppen, en een hoop geblaf gaat daar dan aan gepaard.

'Algemeen gezien' ben ik het ook niet mee eens. De meerderheid van de mensen die ik ken, en die wat van de hondentaal af weten en ook duidelijk en goed naar het belangen van de hond kijken, willen helemaal niet hun hond in contact met andere vreemde honden brengen. Wij kennen namelijk de 'gevaren' daarvan. Wij weten waar onze honden toe in staat kunnen zijn, en om een slechte ervaringen voor beide honden te voorkomen, doen wij onze honden aan de riem. En dat is niet omdat ze niet sociaal kunnen zijn, dit zijn ze namelijk absoluut, dat is omdat ze geen behoefte hebben om te spelen of snuffelen met vreemde honden..

Mijn hond laten 'leren' is misschien wel de grootste fout die ik heb gemaakt vroeger. Want als ik haar liet doen wat ze écht het liefst had gewild, namelijk alle honden vermijden, had ik nu een hele vriendelijke hond gehad. Maar mensen drongen mij op de honden het maar te laten uit zoeken, ze te laten spelen, ze te laten snuffelen, mijn hond werd hier door mij dus verplicht aan opgedrongen, en daarom is haar gedrag nu, zoals het is.

Dat ik altijd in de buurt ben klopt ook niet. Neem die groepsindeling van afgelopen zondag, toen die vreemde labrador er bij kwam. Mijn honden gaan er heen, labrador rent weg, mijn honden er blaffend achteraan, labrador bijt flink van zich af waardoor die van mij alleen maar feller worden, en intussen rennen ze steeds verder en verder weg. Niets op tijd ingrijpen. De enige keer waarop in op tijd kan in grijpen, is wanneer ik mijn honden veilig naast mij heb aan de riem.

Alle informatie die jij dus uit je boekjes haalt, en die er heel logisch en mooi uit zien op papier, werkt in de realiteit dus echt heel anders.

Dat is allemaal makkelijk gezegd als je een grote hond hebt die tegen een stootje kan. Heb je een kleinere hond is dat allemaal niet zo van zelf sprekend zoals jij dat hier neerzet. Al helemaal niet als je met een trauma loopt omdat je vorige hond is doodgebeten door een o zo sociale hond. 

Kinderen vechten niet zoals honden kunnen vechten (dat hoop ik althans toch). Laat jij uw kind bv op een vreemde buggy afstormen en een baby brut eruit nemen om die vervolgens te laten vallen? (Heel even extreem maar zo spreek jij ook :D).

Of zou jij kinderen met elkaar laten vechten met stokken?

Ga jij dan ook zeggen oo even langs de dokter geen probleem? 

" Dat is allemaal makkelijk gezegd als je een grote hond hebt die tegen een stootje kan. Heb je een kleinere hond is dat allemaal niet zo van zelf sprekend zoals jij dat hier neerzet. Al helemaal niet als je met een trauma loopt omdat je vorige hond is doodgebeten door een o zo sociale hond. 
 
Kinderen vechten niet zoals honden kunnen vechten (dat hoop ik althans toch). Laat jij uw kind bv op een vreemde buggy afstormen en een baby brut eruit nemen om die vervolgens te laten vallen? (Heel even extreem maar zo spreek jij ook ).
Of zou jij kinderen met elkaar laten vechten met stokken?
Ga jij dan ook zeggen oo even langs de dokter geen probleem?  "

Sheltieduo_

Ik ben echt heel visueel ingesteld hahahahaha 

Vriendelijke toon weer met z'n allen .... Als ik puur naar mijn eigen honden kijkt is maar eentje echt goed in hondentaal. De ander is van het aantrekken afstoten en de derde is super onzeker waardoor hij alle signalen door elkaar gooit. Moeilijk te lezen dus voor andere honden. Probleem? Nee hoor. Ik manage dat meestal. Kan inmiddels redelijk inschatten wat goed gaat en wat niet en als ze een correctie geven levert dat echt geen dierenarts bezoek op. (Hoewel ik dat 9 van de 10 keer wel voor ben) De meeste honden corrigeren namelijk gewoon netjes en vermoorden elkaar niet meteen (en ja die honden bestaan ook voordat we die discussies krijgen). Waar ik me in deze discussie altijd een beetje aan erger dat de eigen hond zo op een voetstuk staat en de ander steeds fout zit. Zelf ben ik niet zo perfect hoor. Ik heb ook wel eens mijn dag niet, grijp te laat in of mijn honden slaan wel ineens om van leuk spel naar rot op. Ik bied dan gewoon mijn excuses aan en leef door.  

Dat is jouw mening,ik bepaal wanneer er gesnuffeld,gespeeld wordt....sommige eigenaren in een losloopgebied denken dat iedere hond geschikt is als speelmaatje voor hun hond. Als de vlam in de pan slaat kan je mooi te laat zijn en als de hond dan kaliber groot en sterk is en de jouwe klein...tja...

Heb je dezelfde mening over pitbulls,staffordjes en andere sterke rassen die voor veel honden geen partij zijn?

Even heel duidelijk: honden zijn géén mensen, en al helemaal geen kinderen. Ik zie het als mijn taak als hondeneigenaar om mijn honden in bescherming te nemen. Ík breng ze naar een losloopgebied, ík ben ervoor verantwoordelijk als er een conflict ontstaat en ík ben ervoor verantwoordelijk om mijn honden te beschermen daartegen. Ik doe er alles aan om ze zo goed mogelijk te begeleiden in het opgroeien (ze zijn 18 weken en anderhalf) en een aanval of een conflict met een andere hond hoort daar niet bij. Ik heb shelties en dat zijn erg sensitieve honden. Die raken al van slag van één slechte ervaring. Mijn oudste krijgt nota bene bach bloesem en komt momenteel absoluut niet in contact met andere honden behalve haar vriendjes omdat ze door een - voor haar -slechte ervaring met een grote jonge Duitse herder (die níet luisterde naar haar signalen) nu heel angstig is. En die Duitse herder had geen enkele kwaad in de zin, hij stopte alleen niet toen zij het vroeg en nu raakt ze bij het minste of geringste al in paniek. Het is aan mij om dat in goede banen te leiden en dat soort situaties voorlopig te voorkomen zodat zij weer vertrouwen kan krijgen. Als ik me zou gedragen zoals jij, en het haar maar zou laten uitzoeken, zou ik hoogstwaarschijnlijk een uitvallende, angstagressieve hond krijgen. En ik hoop toch echt dat je het met me eens bent dat dat NIET de bedoeling is. 

Ik vind niet dat je zomaar kunt vinden dat alle honden maar met elkaar moeten kunnen spelen. Sommige honden hebben er gewoon simpelweg geen zin in, klaar. Als ik bij de dierenarts moet zijn na een aanvaring tussen een van mijn honden en een vreemde hond, dan ben ik over mijn eigen grenzen én die van mijn hond gegaan en dat gaat me toch echt veel, veel te ver. 

Af en toe val ik op HP nog es van m'n stoel. En bij deze: tadaa! Ik blijk weer op de grond te zijn gevallen.

Het is duidelijk dat je zelf een erg inschikkelijke, hondvriendelijke hond hebt en dus geen idee -géén idéé- wat het is als je hond niet zo'n gezellige goeierd is naar soortgenoten toe. Want vanaf dan draag je namelijk een dubbele verantwoordelijkheid: je eigen hond een fijn leven geven + het fijn houden voor de andere vreemde honden.

"De DA kosten zijn het waard als je van je hond houdt?"

Werkelijk? Sta je nu zelf wel es stil bij wat je zegt?

Sinds wanneer is het een teken van liefde als je je hond laat verwonden door een andere hond? Komaan zeg!

Jij gaat er steeds maar van uit dat honden van nature graag contact maken met vreemde honden. Waarom denk je dat?

Het is iets wat (de meeste) mensen graag willen, omdat het in onze maatschappij wel zo makkelijk is en het beantwoordt aan ons idee van 'gezellig zijn'. En dus gaan we het onze honden zo proberen aanleren, manipuleren, sturen, ensceneren. Ik snap het perfect, ik heb het zelf ook geprobeerd. Maar mijn hond dacht er anders over.

Dus hoe hond-eigen is het echt, en waarom zou het de norm moeten worden?

"laat je hond hond zijn"? Zeker!

Maar lang niet elke hond is zoals die van jou. De jouwe is geen standaard van wat hond-zijn is of zou moeten zijn, niet alle honden moeten aan hem spiegelen om 'echte hond' te zijn.

Dus is de jouwe een gezellie-gezellie beestje, lekker snuffelen, leuk spelen? Fijn zo!

Maar ik loop hier met eentje die dat niet is, en een pesthekel heeft aan vreemde honden in haar bubbel (die ze erg ruim neemt). En dus laat ik ook graag mijn hond hond zijn en vermijd ik die vreemde honden. Prettig voor haar, helemaal zoals ze het wenst. Maar ook prettig voor de anderen, dan hoeven die niks te vrezen.

Liefde, dierenartskosten en hond-zijn... niet op één hoop gooien.

" Af en toe val ik op HP nog es van m'n stoel. En bij deze: tadaa! Ik blijk weer op de grond te zijn gevallen.
 
Het is duidelijk dat je zelf een erg inschikkelijke, hondvriendelijke hond hebt en dus geen idee -géén idéé- wat het is als je hond niet zo'n gezellige goeierd is naar soortgenoten toe. Want vanaf dan draag je namelijk een dubbele verantwoordelijkheid: je eigen hond een fijn leven geven + het fijn houden voor de andere vreemde honden.
 
"De DA kosten zijn het waard als je van je hond houdt?"
Werkelijk? Sta je nu zelf wel es stil bij wat je zegt?
Sinds wanneer is het een teken van liefde als je je hond laat verwonden door een andere hond? Komaan zeg!
 
Jij gaat er steeds maar van uit dat honden van nature graag contact maken met vreemde honden. Waarom denk je dat?
Het is iets wat (de meeste) mensen graag willen, omdat het in onze maatschappij wel zo makkelijk is en het beantwoordt aan ons idee van 'gezellig zijn'. En dus gaan we het onze honden zo proberen aanleren, manipuleren, sturen, ensceneren. Ik snap het perfect, ik heb het zelf ook geprobeerd. Maar mijn hond dacht er anders over.
Dus hoe hond-eigen is het echt, en waarom zou het de norm moeten worden?
 
"laat je hond hond zijn"? Zeker!
Maar lang niet elke hond is zoals die van jou. De jouwe is geen standaard van wat hond-zijn is of zou moeten zijn, niet alle honden moeten aan hem spiegelen om 'echte hond' te zijn.
Dus is de jouwe een gezellie-gezellie beestje, lekker snuffelen, leuk spelen? Fijn zo!
Maar ik loop hier met eentje die dat niet is, en een pesthekel heeft aan vreemde honden in haar bubbel (die ze erg ruim neemt). En dus laat ik ook graag mijn hond hond zijn en vermijd ik die vreemde honden. Prettig voor haar, helemaal zoals ze het wenst. Maar ook prettig voor de anderen, dan hoeven die niks te vrezen.
 
Liefde, dierenartskosten en hond-zijn... niet op één hoop gooien.
 
 
  "

Alaska's Finest!

Hoewel ik zelf ook een hond met een zone heb en je relaas wel snap denk ik de meeste honden toch echt wel behoefte hebben aan andere honden en je ze daarmee juist niet vermenselijkt. Heb zelf een tijd in het buitenland gewoond met een flinke roedel straathonden in de wijk en die hadden juist ontzettend veel interactie met elkaar en veel minder met mensen. Het ging er onderling ook een stuk relaxter aan toe dan in een gemiddeld losloopbos in Nederland. En nogmaals bij 80 procent van de honden is een correctie een correctie en niet direct een dramatisch bloedbad. 

Hoe straathonden zich onderling gedragen kan onzettend uiteenlopend zijn, al naargelang de regio. Ik vind het moeilijk om daaruit een algemene conclusie te trekken over welke sociale behoeften honden hebben. Er spelen namelijk heel wat andere factoren mee.

In een ander topic heb ik hier trouwens al es een voorbeeldje van gegeven:

India. 1 land, 2 verschillende regio's:

De honden van Goa zijn tolerant, ze liggen lui te zonnen tijdens de dag. Goa is luilekkerland: de stranden puilen uit van voedselbronnen, de omgeving is mild. De honden scharrelen rond, doen hun ding. Volwassen honden die echt samen spelen? Hm, nee, niet echt. Maar ze tolereren (meestal) elkaars aanwezigheid.

In Ladakh zijn de honden agressief. Ze vechten, ze besteden dag en nacht aan het jagen op voedsel. Elke hond mist daar wel een oor, een oog of een poot, of erger. Daar is geen tolerantie tussen de honden, ze hebben een grote territoriumdrang en dulden geen concurrentie.

Dus om het gedrag van straathonden te linken aan de sociale behoeften van onze honden, vind ik zelf altijd wat dubbel. Het hangt er maar vanaf welke straathonden je dan als voorbeeld neemt.

Ik geloof best dat bij 80 procent vd honden in onze landen een correctie geen dramatisch bloedbad wordt. Hopelijk ligt het percentage nog wat hoger.

Maar wil dat ook zeggen dat 80 procent vd honden behoefte heeft aan het contact met onbekenden, dat ze nood hebben om vreemde honden te leren kennen, ermee te spelen, er iets mee te moeten? 

Want daar gaat de discussie toch over? Contact tussen vreemde honden? Niet de eigen familie, of de bekende vriendjes. Maar vreemde ontmoetingen.

Dus zou agressief reageren tov elkaar gelinkt kunnen worden aan honger hebben....

Wat onze honden dus niet hebben.

Wat een enorme discussie zeg..van rechts naar links en terug....

Het gaat er toch om dat jij verantwoordelijkheid hebt voor JOUW eigen hond. Over andermans hond heb je verdraaid weinig tot niks te zeggen; en in drukke gebieden weet je het al helemaal niet.

Dus moet je je eigen hond onder controle hebben en kunnen houden en al of niet opdringerige loslopende andere honden zo mogelijk op afstand houden. Tenzij je, in kort overleg met het andere baasje, besluit dat de 2 samen kunnen spelen.

Kijk, mijn hond is een schat van een dier, heel goedmoedig en geen vleugje bozigheid naar andere honden. Dat weet ik; maar andere mensen met honden weten dat (nog)niet. En omdat mijn hond toch, in al haar lieve onhandigheid makkelijk een klein pootje  van een ander hondje kan breken alleen al door er per ongeluk op te gaan staan; daarom mag mijn hond nooit zomaar met andere, vreemde honden spelen.

Dus....verantwoordelijkheid nemen en hebben voor je eigen hond en daarmee mogelijke problemen voorkomen. Over andermans hond weet je immers niks.

Ik weet dat mijn hond niet een andere hond, welke dan ook, iets bewust zal aandoen. Dat is inmiddels bewezen ook. 

(ze is een keer aangevallen door een forse losgebroken duitse herder. Die heeft ze, met louter een grote bek, veel kabaal , borstelen, dreigen, bek boven rug hangen en zo meer gedreig; tot afgang bewogen. Ik stond er vlak naast en klaar om in te grijpen als het zou moeten.  Mijn Wanda spreekt haar honds heel goed en gelukkig zag de herder dat ook in, uiteindelijk.) 

Maar geen haar op mn hoofd die het die twee zomaar 'zou laten uitvechten'; no way. Bloedlink.

Altijd voorkomen.....

Laat Monique Bladder nu vandaag een prachtige uitleg hebben gegeven over spelen

https://www.facebook.com/MoniqueBladder/videos/1084172648727365/

Voor iedereen te kijken, ook zonder FB account

Daar worden zinnige dingen gezegd. 

" Dat is jouw mening,ik bepaal wanneer er gesnuffeld,gespeeld wordt....sommige eigenaren in een losloopgebied denken dat iedere hond geschikt is als speelmaatje voor hun hond. Als de vlam in de pan slaat kan je mooi te laat zijn en als de hond dan kaliber groot en sterk is en de jouwe klein...tja...
 
Heb je dezelfde mening over pitbulls,staffordjes en andere sterke rassen die voor veel honden geen partij zijn? "

Monique

Ik bepaal natuurlijk ook zelf wanneer en hoe lang er gesnuffeld wordt.  En uiteraard kies ik ook met welke hond hij mag snuffelen...  Ik heb een herder (Beauceron), dus laat ik hem echt niet met keeshondjes spelen hoor.  Enfin, ik snap dat we van mening verschillen maar zoals sommige mensen hier reageren....   alsof ik niets van honden ken en niet ter plekke (of naar gelang de situatie) mijn gezond verstand kan gebruiken.  PS, dit laatste is niet persoonlijk naar jou bedoelt maar bepaalde reacties van anderen zijn er toch wat over.   

Ging het nu net daarover dat Pascale het niet eens was met je,je schreef een heel riedeltje waarom honden los moeten kunnen lopen in een losloopgebied en dat een keertje da ook niet zo erg was? (Heel kort samengevat door mij.)

Dan is het normaal dat je daarop best felle reacties terugkrijgt.

Van mening verschillen is niet zo erg maar een mening opdringen en mensen de les lezen waarom ze hun hond aangelijnd houden in bepaalde situaties valt niet altijd in goede aarde.