Niets doorhebben bij agressief gedrag 
"
Onze vorige hond, een zwarte labrador deed lelijker aan de lijn dan menig stafford ;).
Nee flauwekul. Ik merk gewoon aan onze honden dat ze heel relax worden van staffords. Vond het prachtig om te zien, ze liepen samen op, maar hoefden verder niets van elkaar. Geen gespeel, geren of whatever, maar gewoon lekker chill naast elkaar lopen.
Straalde een en al rust uit.
Helaas, dit onderwerp staat op slot.
Dit onderwerp staat op slot, je kunt niet reageren op deze vraag !
Dat een andere hond er geen behoefte aan heeft, dat kan best, maar de mijne hebben dat wel. Het is een zeer belangrijk onderdeel van hun welzijn.
Het spreekt voor zich dat dit geen vrijbrief is om overlast te gaan bezorgen. Maar dat vind ik dan mijn taak, om gebieden op te zoeken waar dit kan en waar ze er volop van kunnen genieten. "
Hier ben ik het volledig mee eens....
Maar mogen honden dan niet met elkaar spelen?? Voor mij wel maar binnen bepaalde grenzen... en waar ligt die grens? Wel die grens is eigenlijk vergelijkbaar met de vrijheid die mensen hebben. Mensen zijn vrij om van alles te doen want we leven in een vrije wereld... de grens ligt echter tot daar waar anderen er geen hinder van ondervinden of waar men andere mensen mee kwetst of in gevaar brengt. Dat is het principe van de liberale vrijgevochten westerse wereld waarin wij nu leven. Wel voor honden geldt dit hetzelfde... een hond moet van mij met een andere hond kunnen spelen... maar wanneer men merkt dat de andere hond er hinder van ondervindt, er bang/gestrest/overprikkeld/... van wordt, er een gevaar is voor de andere hond en/of de hond het gewoon niet leuk vind om te spelen of om contact te zoeken... dan moet je als baas je hond gewoon kunnen terug roepen. En ondanks wat sommige beweren... ken ik die grens en leer ik die ook aan mijn hond aan. Ik blijf zeggen dat dit bij mij ook aardig lukt (ondanks het feit dat bepaalde mensen mij hier veroordelen op basis van enkele seconden film).
Mijn honden lopen ook los maar worden bij het passeren van andere honden netjes aangelijnd. Gelukkig doen de meeste mensen in de buurt dit ook. Zijn ze achter ons weg kan ik ze weer los klikken. Moet wel zeggen dat mijn honden geen jacht instinct hebben en dus netjes op de paden blijven. Dus ja ik ben zon persoon die illegaal de honden los laat lopen. Maar bij passeren van fietsers, mensen, honden of paarden roep ik ze bij me.
ik apprecieer zeker geen honden die op ons afgestormd komen.
ik apprecieer zeker geen honden die op ons afgestormd komen. "
Ik doe het ook zo hoor... alleen in losloopgebieden zal ik mijn hond minder snel aanlijnen, tenzij ik het nodig acht. Bijvoorbeeld als de andere hond ook aan de lijn hangt in een losloopgebied, dan is daar meestal wel een reden voor en dan doe ik het dus ook altijd. Bijvoorbeeld ook vandaag nog, kwamen we een pupje van amper 2 maanden tegen... dan heb ik de mijne ook aangelijnd.
Ik kom eigenlijk nooit in losloopgebieden, zoals je zelf aangeeft zijn er in vlaanderen weinig en als ze er zijn, zijn ze zeer klein. Drukke stukken doe ik ze ook vast maar het bos hier ken ik uit mijn duim en is vele kilometers groot. In losloopgebieden kom je al snel eigenaars tegen die ze toch op je honden af laat rennen (daar bedoel ik niet jouw mee hoor gewoon algemene ervaring) dus kom ik liever niet in zon gebieden :D
Die van mij wel.
Ze zijn opgegroeid tussen vreemde honden.
Ze nemen altijd een afwachtende houding aan als we andere honden tegen komen.
Als ik en mijn honden zien ( denken) dat de vreemde hond een " leuke" hond is, mogen mijn honden zelf beslissen wat ze willen doen ermee ( mits die eigenaar er akkoord bij is natuurlijk).
Echt spelen met anderen interesseert hun niet meer ( de jongste is 5 jaar), hoogstens even samen rennen. En dan is de lol eraf voor hun: kom baas we gaan verder.
Ik zie toch altijd heel duidelijk verschil tussen honden die regelmatig andere honden mogen ontmoeten van hun eigenaar en de honden die veel te weinig hondse contacten mogen meemaken.
Ik kom toch liever de honden van de eerste soort tegen.
ik apprecieer zeker geen honden die op ons afgestormd komen. "
Mijn honden en ik ook niet.
Dergelijke honden krijgen van mij de stempel " associaal" en mogen niet in de buurt komen van mijn honden.
Maak daar maar het verschil in de individuele hond van.
Het terug komen heeft alles te maken met motivatie, als baas ben je niet altijd de grootste motivatie
Natuurlijk mogen honden met elkaar spelen, als ze dat zelf wensen.
Mijn honden spelen graag samen, ze kennen elkaar door en door. Er komt geen extra spanning of belang bij kijken, er hoeft niets afgetast of uitgeklaard te worden, het spel kan puur spel zijn. En dat is een waar plezier, voor henzelf en voor mij om naar te kijken. 
Maar vreemde honden, nee, die vermijden we, want daar komt heibel van.
Zoals ik voorheen al schreef (ondertussen vast al vele pagina's geleden 
): ik heb niets tegen ontmoetingen of spel op zich, als dit in onderling overleg gaat. Honden die het samen fijn hebben, ja, laat maar lekker spelen.
Maar ik heb wel iets tegen vreemde honden ongevraagd naar andere vreemde honden laten lopen, vanuit het idee dat de ene hond de andere wel manieren zal bijleren of vanuit het idee dat ze het zelf maar moeten uitzoeken.
Dat vind ik onverantwoord, daar zit voor mij een groot verschil.
Mijn honden spelen graag samen, ze kennen elkaar door en door. Er komt geen extra spanning of belang bij kijken, er hoeft niets afgetast of uitgeklaard te worden, het spel kan puur spel zijn. En dat is een waar plezier, voor henzelf en voor mij om naar te kijken.
Maar vreemde honden, nee, die vermijden we, want daar komt heibel van.
Zoals ik voorheen al schreef (ondertussen vast al vele pagina's geleden 
: ik heb niets tegen ontmoetingen of spel op zich, als dit in onderling overleg gaat. Honden die het samen fijn hebben, ja, laat maar lekker spelen.Maar ik heb wel iets tegen vreemde honden ongevraagd naar andere vreemde honden laten lopen, vanuit het idee dat de ene hond de andere wel manieren zal bijleren of vanuit het idee dat ze het zelf maar moeten uitzoeken.
Dat vind ik onverantwoord, daar zit voor mij een groot verschil. "
Ik sluit me hier 100% bij aan.
Dit vat al die pagina's van dit topic samen.
Ik weet niet welke routes Luca uit zichzelf graag kiest, maar als ik mijn boeven moet volgen op een door hen gekozen route terwijl ik aan hen vasthang... hahaha, Suzanne, er zijn grenzen aan mijn sportieve capaciteiten, dat komt niet goed hoor!
Dan is het toch veiliger dat ik 'los' mag en hen op eigen ritme mag volgen, hihihi!
"
Oké, op de reizen die jij maakt, zullen jullie niet iemand tot last zijn.
Ik ga er ook vanuit, dat als ze jagen, ze de prooi ook opeten.
Zoals het jagen bedoelt is.
Jou honden, zijn het gewend, op avontuur gaan.
De gemiddelde in NL wonende Malamute, zal niet los lopen.
Of alleen in een omheind gebied waar dat veilig kan.
Die zijn daar aan weer gewend, komen niets te kort, mits de eigenaar ze voldoende uitdaging geeft.
Dat laatste vind ik veel belangrijker dan dat loslopen an sich
Blijft gewoon Jammer dat honden vaak niet goed gelezen en geïnterpreteerd worden.
Maar goed, ik kan de hondentaal prima lezen en interpreteren en zie helaas, dat een hele hoop losse honden, helemaal niet lekker ontspannen wandelen.
Elke ontmoeting met een vreemde weer het bevriezen, dat is zit, sta of lig en dood stil blijven,
wordt gedacht, ze wachten af, ze willen spelen of wat dan ook, maar het is een pure stressreactie.
Dat elke keer bij het ontmoeten van een andere hond, zijn een hele hoop stressmomenten bij elkaar.
Thuis gaat de hond als een dolle tekeer, dat is een manier om met de hoeveelheid stress om te gaan.
Los daarvan, de honden, die nooit los kunnen om wat voor reden dan ook, komen niets te kort.
Ik blijf erbij, los of aan de lijn (neem desnoods een 20m lijn) het zit hem in de uitdaging die je je hond geeft.
Ik ga er ook vanuit, dat als ze jagen, ze de prooi ook opeten.
Zoals het jagen bedoelt is.
. "
Ik weet dat jij totaal geen ervaring hebt met jagende honden, maar je kan een jachthond ook aanleren om niet achter elk beest aan te rennen hoor.
Het zijn honden, geen wilde dieren.
Mijn honden spelen graag samen, ze kennen elkaar door en door. Er komt geen extra spanning of belang bij kijken, er hoeft niets afgetast of uitgeklaard te worden, het spel kan puur spel zijn. En dat is een waar plezier, voor henzelf en voor mij om naar te kijken.
Maar vreemde honden, nee, die vermijden we, want daar komt heibel van.
Zoals ik voorheen al schreef (ondertussen vast al vele pagina's geleden 
: ik heb niets tegen ontmoetingen of spel op zich, als dit in onderling overleg gaat. Honden die het samen fijn hebben, ja, laat maar lekker spelen.Maar ik heb wel iets tegen vreemde honden ongevraagd naar andere vreemde honden laten lopen, vanuit het idee dat de ene hond de andere wel manieren zal bijleren of vanuit het idee dat ze het zelf maar moeten uitzoeken.
Dat vind ik onverantwoord, daar zit voor mij een groot verschil. "
Goed gezegd!
Jou honden hebben een onderlinge band, dat is het verschil.
Buiten zijn het vrijwel altijd vreemden van elkaar en dat zorgt altijd voor een hoop stress en gedoe, nare ervaringen.
Dat kan voorkomen worden, aan de lijn, zodat bij beide partijen de controle is.
Het zijn honden, geen wilde dieren.
"
https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Alaska-malamute
het gaat over de Makamute, een oertype
edit, als je zelf zo goed weet, dat je een jachthond kan leren om niet op wild te jagen, waarom laat je jou honden dagelijks wel op wild jagen en zelfs fazanten doden?
Dat is nl wat je zelf hebt verteld in een topic.
Snap best dat ze zo plezier hebben en tevreden thuis komen, ik vind het niet kunnen, de natuur op zo een nare manier te verstoren.
Dat is wat ik helaas veel te veel zie, hond moet los kunnen lopen, helaas maar wel ten koste van....
Praktijk speuren, detectie, idd jachttrainingen en je hebt een blije en voldane tevreden hond.
Die tijdens wandelen niet los hoeft.
Je maakt zo ook dat je kan voorkomen, dat je hond anderen en zijn omgeving verstoort en tot last is.
Even voor de duidelijkheid: ik laat mijn honden geen wilde dieren doden, hoor. Als er veel wild vlakbij zit, gaan ze aan de lijn. Ik laat mijn honden los, maar op een gecontroleerde manier, niet zomaar overal losgooien en er niet naar omkijken.
Wat ben je toch een wereld vrouw! Vind je echt een topper.
Ik heb er geen bezwaar tegen, als een dier jaagt om op te eten.
Dat is de natuur.
Waar jij op je reizen loopt, zitten ook niet zo veel dieren bij elkaar lijkt me, zoals in onze bossen.
Hier najagen en dan voor de lol, betekend een enorme onrust.
Ik vind het zonde het doden voor de lol, zonder op te eten.
Dan zit zo in mijn systeem.
Momenteel hier weer doodgereden jonge meeuwen, die net nog niet kunnen vliegen, moet daar altijd even on huilen.
Echt, dan lieven gepakt voor iets wat ze ook op eet
het gaat over de Makamute, een oertype
edit, als je zelf zo goed weet, dat je een jachthond kan leren om niet op wild te jagen, waarom laat je jou honden dagelijks wel op wild jagen en zelfs fazanten doden?
Dat is nl wat je zelf hebt verteld in een topic.
"
Neen dat heb ik nooit gezegd.
Je haalt dingen door elkaar.
Ik heb gezegd dat als ze eens PER ONGELUK een fazant in het hoge gras langs een pad tegen komen, ze daar best even achter mogen aanhollen omdat ze die toch niet kunnen pakken en dat het geen kwaad kon.
Kunnen ze tenminste even doen waar ze gefokt voor zijn.
En jawel, zo al eens enkele jonge fazanten gepakt: verschrikkelijk he...echte killers.
Maar ook egels en muizen in mijn tuin...
Maar ik eet geen vlees, dus dat compenseert zich...
Drama,drama,drama....
Geen woorden verdraaien beste suzanne, dat is niet mijn honden " laten jagen"
Zoals ik al zei, totaal geen ervaring met jachthonden of hun behoeftes.
Dus stop met over dingen te praten waar je totaal geen idee van hebt.
Praktijk speuren, detectie, idd jachttrainingen en je hebt een blije en voldane tevreden hond.
Die tijdens wandelen niet los hoeft.
Je maakt zo ook dat je kan voorkomen, dat je hond anderen en zijn omgeving verstoort en tot last is. "
Daar ben ik het echt niet mee eens.
Zeker detectie, met alle respect, misschien vermoeiend voor het koppie maar voor een beetje fysiek ingestelde hond is het oersaai en geeft fysiek geen enkele tevredenheid. Mijn vorige hond begon dan gewoon de omgeving waar we detectie speurden te slopen, zo saai vond hij het. Hij deed het "erbij" maar meer ook niet.
Hij heeft aan de lijn gelopen omdat hij bij zijn vorige eigenaar serieus weg liep zo gauw hij los ging. Na veel werk konden wij hem loslaten, eerst op een groot omheind speelveld in de winter (bij een verlaten camping, met toestemming van de eigenaar) er lag een bak sneeuw en je had die kop moeten zien! Hij is gaan rennen en racen, man man, wat genoot die hond. Die enorme poten en al die kracht die los kwam. P
Mijn huidige hond is echt een werker, en dat betekent dat ze minimaal !! 1 dagdeel in de week alleen maar werkt, meestal 2. Ze speurt en zoekt op heel hoog niveau, en deels (bv op het puin) ook los van de lijn. Maar niets weegt op tegen eens heerlijk los van de lijn rond crossen zonder dat je baas bepaalt waar je je poten zet en hoe hard je gaat.
En met een opgevoede hond is er in Nederland altijd wel plek te vinden waar dat veilig kan. Als ik smorgens vroeg op de hei ben, is daar niemand (niet dat ik nu zo bang ben van loslopende honden, maar ik vind het heerlijk als ik weinig zie). Op de stranden buiten het seizoen zijn altijd wel rustige plekken te vinden. Een luisterende hond (wat hoor bij loslopers) kunnen ook best in een overzichtelijk bos loslopen (mits er geen wild is wat verstoort kan worden).
Persoonlijk vind ik het echt sneu als een hond nooit goed los kan, al kan hij maar flink rennen in een afgeheinde tuin, gewoon hoe en waar, wat hij of zij zelf wil.
Ze zijn opgegroeid tussen vreemde honden.
Ze nemen altijd een afwachtende houding aan als we andere honden tegen komen.
Als ik en mijn honden zien ( denken) dat de vreemde hond een " leuke" hond is, mogen mijn honden zelf beslissen wat ze willen doen ermee ( mits die eigenaar er akkoord bij is natuurlijk).
Echt spelen met anderen interesseert hun niet meer ( de jongste is 5 jaar), hoogstens even samen rennen. En dan is de lol eraf voor hun: kom baas we gaan verder.
Ik zie toch altijd heel duidelijk verschil tussen honden die regelmatig andere honden mogen ontmoeten van hun eigenaar en de honden die veel te weinig hondse contacten mogen meemaken.
Ik kom toch liever de honden van de eerste soort tegen.
"
300% mee eens!!!
Maar let op dat je nu niet verketterd wordt door anderen die een andere mening hebben... niet dat meningen mogen verschillen maar op dit forum wordt je door sommige verketterd als je een andere mening zoals wij hebben.
En natuurlijk kan ik niet ontkennen dat er in losloopgebieden soms spanningen ontstaan... en dat je soms heel alert moet zijn, het contact tussen de honden goed in de gaten moet houden en zelf ook contact maken met de andere baasjes. Soms is oogcontact daarbij voldoende, en een duimpje omhoog kan daar ook bij helpen. In deze omstandigheden, en onder deze voorwaarden zie ik (ondanks al die negatieve reacties hierover) er nog steeds geen probleem in dat vreemde honden samen spelen.
Mijn honden spelen graag samen, ze kennen elkaar door en door. Er komt geen extra spanning of belang bij kijken, er hoeft niets afgetast of uitgeklaard te worden, het spel kan puur spel zijn. En dat is een waar plezier, voor henzelf en voor mij om naar te kijken.
Maar vreemde honden, nee, die vermijden we, want daar komt heibel van.
Zoals ik voorheen al schreef (ondertussen vast al vele pagina's geleden 
: ik heb niets tegen ontmoetingen of spel op zich, als dit in onderling overleg gaat. Honden die het samen fijn hebben, ja, laat maar lekker spelen.Maar ik heb wel iets tegen vreemde honden ongevraagd naar andere vreemde honden laten lopen, vanuit het idee dat de ene hond de andere wel manieren zal bijleren of vanuit het idee dat ze het zelf maar moeten uitzoeken.
Dat vind ik onverantwoord, daar zit voor mij een groot verschil. "
Toevallig gisteravond nog het geval. Ik liep met beide honden over een lang losloop pad (geen bos, ongeveer 2 km lang met aan 1 kant een hoog hek, en aan 1 kant struiken, water, en daarachter een woonwijk)
Ik kom een tegenligger tegen met 2 Vizsla's, ik lijk mijn beide honden aan, mw doet meteen hetzelfde (ondanks dat het een losloop pad is, het kan dus écht en is een hele kleine moeite) we raken in gesprek en beide honden lijken elkaar oké te vinden, dus in overleg de honden los gemaakt. En Willow heeft heerlijk gespeeld, Kahlúa lieten ze met rust. Een paar minuutjes maar, aangezien wij stil stonden kan dat uiteindelijk spanning mee brengen, en zijn weer ieder onze eigen weg gegaan.
"
Er zijn er hier die beter een pluche hond hadden genomen.
Ja, dat klopt... maar na al die kritiek die ik kreeg durfde ik het niet meer zeggen.
Zoals je bij mensen curling-ouders hebt zijn er ook veel curling-hondenbaasjes. En we zullen toch met zijn allen in het dichtbevolkte NL en BE moeten samenleven.
Het scheelt dat ik voor een ras heb gekozen wat weinig ruzie en conflicten opzoekt. Let wel; dat is niet hetzelfde als ruzie en conflicten opRoept! Mijn hond gaat dan wel liggen als hij andere mensen of honden ziet (zal wel stress zijn heb ik nu geleerd), de laatste weken merk ik dat hij steeds vaker blijft liggen tot de andere hond voorbij loopt en dan rustig opstaat. Dat is al anders dan voorheen want toen stond hij soms onstuimig op. Ik kan me voorstellen dat sommige honden dat niet prettig vinden, maar gelukkig doet hij dat niet meer. In een boogje benaderen deed hij al en wordt nu ook steeds meer, net als sommige honden links laten liggen.
Ik blijf erbij dat hij dat leert van andere loslopende honden. Als iedereen zijn honden aan de lijn zou houden leren andere honden het nooit. Wij mensen kunnen nou eenmaal niet alles aan een hond leren, we geven nu al toe dat we nog geen 95% van de hondentaal weten. Het blijft altijd een inschatting.
Ik blijf mijn hond loslaten lopen, gaat hij te ver in interactie dan roep ik hem toe (zachtjes!) en als dat niet helpt en ik zie dat de andere hond assertief genoeg is (maar niet te), dan laat ik die andere hond hem corrigeren. Een snauw van een hond leert hem meer dan dat ik hem 20 keer aanlijn of iets toeroep.
Gaan we nu niet gewoon weer dezelfde (onderhand naar mijn idee nutteloze) discussie in?
Volgens mij is onderhand iedereen het er wel mee eens dat honden prima los kunnen zolang gelet word op de veiligheid van hond en omgeving en de behoefte aan contact ja of nee.
Iedereen gaat hier op zijn eigen manier mee om en dat is prima, toch? zolang we geen conflict gaan opzoeken tijdens het lopen.
Zeker detectie, met alle respect, misschien vermoeiend voor het koppie maar voor een beetje fysiek ingestelde hond is het oersaai en geeft fysiek geen enkele tevredenheid. Mijn vorige hond begon dan gewoon de omgeving waar we detectie speurden te slopen, zo saai vond hij het. Hij deed het "erbij" maar meer ook niet.
Hij heeft aan de lijn gelopen omdat hij bij zijn vorige eigenaar serieus weg liep zo gauw hij los ging. Na veel werk konden wij hem loslaten, eerst op een groot omheind speelveld in de winter (bij een verlaten camping, met toestemming van de eigenaar) er lag een bak sneeuw en je had die kop moeten zien! Hij is gaan rennen en racen, man man, wat genoot die hond. Die enorme poten en al die kracht die los kwam. P
Mijn huidige hond is echt een werker, en dat betekent dat ze minimaal !! 1 dagdeel in de week alleen maar werkt, meestal 2. Ze speurt en zoekt op heel hoog niveau, en deels (bv op het puin) ook los van de lijn. Maar niets weegt op tegen eens heerlijk los van de lijn rond crossen zonder dat je baas bepaalt waar je je poten zet en hoe hard je gaat.
En met een opgevoede hond is er in Nederland altijd wel plek te vinden waar dat veilig kan. Als ik smorgens vroeg op de hei ben, is daar niemand (niet dat ik nu zo bang ben van loslopende honden, maar ik vind het heerlijk als ik weinig zie). Op de stranden buiten het seizoen zijn altijd wel rustige plekken te vinden. Een luisterende hond (wat hoor bij loslopers) kunnen ook best in een overzichtelijk bos loslopen (mits er geen wild is wat verstoort kan worden).
Persoonlijk vind ik het echt sneu als een hond nooit goed los kan, al kan hij maar flink rennen in een afgeheinde tuin, gewoon hoe en waar, wat hij of zij zelf wil.
"
detectie speuren bestaat niet.
het is of verschillende soorten detectie, of verschillende soorten speuren
het is of verschillende soorten detectie, of verschillende soorten speuren "
Sorry hoor maar het hele bericht van Chantal is super interessant en inhoudelijk als het gaat om de discussie die hier nu gevoerd wordt. Waarom kan er alleen dan alleen dit als reactie komen?
Goed bedoelt hoor.
Het lijkt me handig te weten dat het verschillende takken zijn.
Als een hond tijdens detectie zijn interesse verliest, (Of gaat slopen, met de poten gaat werken, frustratie) is het waarschijnlijk te lastig voor de hond.
Door dan het makkelijker te maken, zal je hond het weer oppakken.
Als je het niet op de juiste manier aanbied, snap ik dat het niet de voldoening geeft, die het normaal geeft.
(Vraag voor Chantal: is het nou speuren of detectie wat je doet op hoog niveau? Op welk niveau zit je momenteel?
(Ik heb vraagtekens bij de school, die het aanbied, maar dat terzijde.)
Mentale arbeid is vele maken vermoeiender dan fysieke arbeid.
Het herstel duurt langer na mentale arbeid.
Ik vind neuswerk het mooiste wat er is
Verder is het een mening, die van Chantal. Prima toch, niets mis mee dat zij er zo over denkt.
Haar ervaring met haar hond, ik zie er geen stof in voor een inhoudelijke discussie, slechts een mening. Ik zie het verder niet onderbouwt, behalve dat de hond het “leuk” vind.
Met zowel speuren als detectie is het de bedoeling, dat een hond zelf standig werkt, dus juist niet bepalen. waar de hond zijn poten neerzet.
Dat is ook een lastig onderdeel waar je naar toe werkt.
Detectie in puin is ook nog eens fysiek erg vermoeiend, de gemiddelde reddingswerk hond, houd het max 20 min vol.
het is of verschillende soorten detectie, of verschillende soorten speuren "
Oh jee, je hebt er verstand van lees ik wel.
Speuren is de hond leren en te vragen iets te zoeken met zijn neus, of dat nu een thee soort is (dat is nogal in blijkbaar) Cannabis, een mens, een specifiek mens, een hond, een lijk, whatever, maar als jij het graag in hokjes opdeelt omdat je dat interessant vindt staan ....... je doet maar.
Speuren wat ook fysiek een uitdaging is: dan denk ik aan werken op het puin, lange sporen met voorwerpen naar verloren personen of honden, zowel op onverhard als (urban), vlakte revieren etc.
Waarbij er ook diverse vormen zijn dus, waar de hond helemaal niet aan de lijn zit, maar juist vrij werkt.
Maar wat jij detectie noemt, is ontzettend saai. Misschien dat de hond mentaal wat moe is, maar een fitte gezonde hond heeft er fysiek niks aan, te makkelijk en fysiek niet uitdagend. Het vraagt verder niks van de hond. En is dus zeker geen vervanging voor echte beweging zoals je beweert, absoluut niet zelfs.
Speuren is de hond leren en te vragen iets te zoeken met zijn neus, of dat nu een thee soort is (dat is nogal in blijkbaar) Cannabis, een mens, een specifiek mens, een hond, een lijk, whatever, maar als jij het graag in hokjes opdeelt omdat je dat interessant vindt staan ....... je doet maar.
Speuren wat ook fysiek een uitdaging is: dan denk ik aan werken op het puin, lange sporen met voorwerpen naar verloren personen of honden, zowel op onverhard als (urban), vlakte revieren etc.
Waarbij er ook diverse vormen zijn dus, waar de hond helemaal niet aan de lijn zit, maar juist vrij werkt.
Maar wat jij detectie noemt, is ontzettend saai. Misschien dat de hond mentaal wat moe is, maar een fitte gezonde hond heeft er fysiek niks aan, te makkelijk en fysiek niet uitdagend. Het vraagt verder niks van de hond. En is dus zeker geen vervanging voor echte beweging zoals je beweert, absoluut niet zelfs.
"
Ik vraag me ook af hoe de bespiering eruit ziet van een hond die alleen maar detectiewerk mag doen en verder geen fysieke verrijking krijgt. Zal vast een gespierde neus hebben 
Verder ben ik van mening dat vrij rondrennen en rond mogen lopen op een tempo wat ze zelf willen echt een verrijking is voor honden. Maar het is niet het een of het ander, het een sluit het ander absoluut niet uit.
Honden hebben een combinatie van fysieke en mentale uitdaging. Mentale uitdaging voor rust in het koppie en fysieke uitdaging voor een goede spiermassa en een gezond lijf. Dan krijg je een hond die in huis tevreden is.
Ik ben zeker van mening dat speuren een mooie manier is om een hond mentaal uit te dagen, ik speur met Maui ook 1 uur per week in de bossen en daar is ze zichtbaar moe van in haar koppie. Maar daarnaast wil ze echt nog wel lekker wandelen in de bossen. Ik zie dan in de bossen dat ze aangelijnd een beetje met mij mee sjokt (terwijl ik echt niet aan het slenteren ben) en als ze los loopt ze echt lekker op en neer aan het rennen is en over boomstammetjes heen crosst. Natuurlijk kan ik dit ook aan de lijn doen, maar hoe graag ik ook met m’n honden bezig ben, ik ben geen evenementenbureau.
Wandelingen zijn voor mij zo ook ontspannend en even een escape aan de drukke wereld waar we allemaal in leven. Tijdens de wandelingen hoeven we allebei namelijk even helemaal niks, alleen samen genieten.
Speuren is de hond leren en te vragen iets te zoeken met zijn neus, of dat nu een thee soort is (dat is nogal in blijkbaar) Cannabis, een mens, een specifiek mens, een hond, een lijk, whatever, maar als jij het graag in hokjes opdeelt omdat je dat interessant vindt staan ....... je doet maar.
Speuren wat ook fysiek een uitdaging is: dan denk ik aan werken op het puin, lange sporen met voorwerpen naar verloren personen of honden, zowel op onverhard als (urban), vlakte revieren etc.
Waarbij er ook diverse vormen zijn dus, waar de hond helemaal niet aan de lijn zit, maar juist vrij werkt.
Maar wat jij detectie noemt, is ontzettend saai. Misschien dat de hond mentaal wat moe is, maar een fitte gezonde hond heeft er fysiek niks aan, te makkelijk en fysiek niet uitdagend. Het vraagt verder niks van de hond. En is dus zeker geen vervanging voor echte beweging zoals je beweert, absoluut niet zelfs.
"
Klopt niet helemaal wat je noemt; speuren (waarbij ze aangelijnd zijn,) is een spoor volgen en detectie is het detecteren en verwijzen van een geurbron
Saai zou ik detectie niet noemen, het in puin detecteren naar (overleden) mensen, is echt hard werken, ook fysiek.
De wildlife detectie honden, die bedreigde diersoorten zoeken.
De drugshonden, de explosieven honden, de honden voor medische detectie, oa kanker, Corona en de sport detectie.
Het vergt niet alleen mentale concentratie, het is zeker weten een fysieke belasting.
Verschillende hoogtes afzoeken, ergens op, onder, achter, geen plek mag worden overgeslagen.
Vandaar dat ze na rond de 20 min gewisseld worden.
Uiteraard, doe je dit niet 7 dagen in de week, een hond heeft tijd nodig hiervan te herstellen.
Natuurlijk is dit geen vervanger van lekker wandelen met je hond, het is een hele goede aanvulling, om een tevreden en voldane hond te krijgen
Helaas, dit onderwerp staat op slot.
Dit onderwerp staat op slot, je kunt niet reageren op deze vraag !
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?