HondenPage baasje rachel

Wat schreven de vrienden van rachel op het forum

honden page profiel SusanneSusanne schreef in Verlatingsangst
Maak je geen zorgen hoor. Mijn ervaring is dat het met elke hond anders is. De ene hond heeft er direct geen moeite mee om alleen thuis gelaten te worden, en de ander moet er een beetje in groeien. Bij mijn huidige hond heeft het tot bijna een jaar geduurd. Het duurt zolang het duurt. Het helpt als je het als baasje niet zo belangrijk maakt, die energie kunnen honden namelijk oppikken waardoor ze zich aangemoedigd kunnen voelen in hun angst. 
honden page profiel SusanneSusanne schreef in Castratie: hoe lang voordat er verandering is
Oké, ik twijfelde inderdaad heel even of ik mogelijk een gevoel gaf van kritiek, maar zo kwam het niet over. Gelukkig maar, zo was het ook niet bedoeld! Je bent het niet verplicht, maar ik (en ik geloof anderen met mij) zou het interessant vinden als je ons een beetje op de hoogte houdt van jullie zoektocht. Misschien is er ook winst te halen uit een andere rustplek of een andere vorm van rustplek in huis. Mogelijk kun je met voeding en supplementen ook meer ontspanning bereiken, al ligt daar mijn expertise (nog) niet. Ik wens je in ieder geval veel succes in jullie zoektocht! En beterschap voor Chester! Ik hoop dat praktijkspeuren voor jullie een ontspannen betekenis krijgt. 
honden page profiel SusanneSusanne schreef in Castratie: hoe lang voordat er verandering is
Ik heb overigens geen kritiek op het feit dat jullie Chester hebben laten castreren... Ik snap dat zulke beslissingen niet lichtzinnig genomen worden. Vanuit m'n eigen ervaring weet ik hoe moeilijk de zoektocht is om het patroon van chronische stress te doorbreken. Het is ook nieuwe dingen uitproberen en ontdekken wat het effect daarvan is. Hierbij heb je natuurlijk ook wat geduld en tijd voor nodig. Maar als ik jouw ervaring zo lees zou ik persoonlijk nog op zoek gaan naar meer concrete ontspanning. En omdat ontspanning creëeren per hond/individu afhankelijk is, kan ik niet teveel tips vanachter een scherm bieden. Het is een ontdekkingsreis die je samen met je hond aan gaat. Voor de een wat makkelijker dan voor de ander. Wat ik wel ervaar, is dat ik zie dat heel veel honden (en hun baasjes!) echte ontspanning vinden in praktijkspeuren. Daarnaast leer je bij de juiste instructeur (!) de spanningssignalen van je hond beter herkennen en leer je meer over de wijze waarop je dan leiding moet bieden. Iets waar je mogelijk wat aan hebt? 
honden page profiel SusanneSusanne schreef in De jongvolwassen hond
Wat een mooie update Kim! Hoe bevalt je nieuwe baan? Het is logisch hoor, met een nieuwe baan om weer even te zoeken naar jullie ritme/balans. Leuk dat jullie zoveel plezier hebben in Agility en dat jullie band zo sterk aan het worden is. Hier gaat het ook goed. Gisteren ben ik met Monkey naar de dierenarts geweest voor jaarlijkse controle en vaccinaties. Dat was een leuk bezoekje. We kwamen aan en Monkey stak d'r snufferd uit de auto om te ruiken waar we waren, herkent de geur van de praktijk en ze had er al gelijk zin in! Maf beest, welke hond wilt nu graag naar de dierenarts? Nou ja zij dus.. Binnen zat ze iedereen te charmeren. Heerlijk vond ze al die aandacht, het werd een grote Monkey show. Op de behandeltafel was een beetje spannend, maar de dierenarts mocht alles bij d'r doen, en daarna was het weer tijd voor een grote knuffelpartij. We kwamen haast niet meer weg zeg, ze hadden ook nog wel een baantje in de aanbieding voor haar als praktijk hulphond. Toen heb ik haar maar meegenomen ;-). APK is weer goedgekeurd en we kunnen weer een jaar door. Verder wordt ze echt steeds meer volwassen nu. Met Adje gaat het ook goed. Hij heeft geen last meer van blokkades, er is veel meer berusting en zelfvertrouwen bij hem gekomen. Hij doet Monkey hier en daar graag na, op z'n eigen klungelige manier wel, maar dat zorgt dan weer voor veel hilarische momenten en we genieten dus ook enorm van hem. Het was van tevoren niet onze intentie 2 honden te hebben, het is zo gegroeid, maar we hebben het met ze getroffen .    Leuk dat je weer een update hebt gegeven! Ik ben ook nieuwsgierig naar hoe het met iedereen gaat. 
honden page profiel SusanneSusanne schreef in Castratie: hoe lang voordat er verandering is
" Toch fijn dat je een kleine tijdsindicatie geeft Kees. Ook als we in de tussentijd met supplementen etc aan de slag gaan, dan is het het waard om tegen die tijd te kijken hoe het echt met hem gaat.Je hebt helemaal gelijk Susanne. Ik heb zelf een studie/cursus in hondengedrag achter de rug, de hulp voorheen al ingeschakeld van gedragsdeskundigen, en we zijn vóór de castratie best ver gekomen met zijn gedrag. Echter bleven we een beetje in cirkeltjes draaien.Maag/darm klachten hebben invloed op gedrag, en de stress vanuit zijn gedrag heeft invloed op maag/darm stelsel. Voortdurende jeuk heeft invloed op gedrag, maar stress door gedrag kan daardoor ook weer jeuk veroorzaken. Daarnaast is t vaak moeilijk te beoordelen wat oversprong gedrag is en wat echt jeuk is.Hij ervaart met name veel stress van hetgeen waar hij bang voor is: andere honden. Maar door de werking van de amygdala zijn daar sowieso ook mensen en flapperende duiven bij gekomen. Ook tellen de gezondheidsklachten op bij die stress. Hoe goed we ook ons best doen om alle triggers buiten te sluiten, hij zal toch minimaal twee keer per dag naar buiten moeten, en geluid van blaffende honden buiten is niet altijd buiten te houden. Waarbij ik merk dat hij in de ochtend best ok is en met dingen om kan gaan, maar vanaf de middag en al zeker in de avond zit zijn emmer meer dan vol. En dan wonen we al best landelijk. Ook slaapt hij (in ieder geval overdag) niet erg vast, waardoor echt herstel al moeilijker is.De keuze bij de DA lag op een gegeven moment ook tussen castratie en medicatie voor gedrag. Echter is hij binnen in huis een hele rustige hond, accepteert vreemden, en ook bij de dierenarts laat hij zich alles gevallen en gaat gewoon liggen. Hij is alleen heel erg druk in zijn hoofd. Waardoor de dierenarts niet het vermoeden had erg veel te kunnen betekenen met medicatie. Ook masturbeerde Chester, en dan op een dusdanige manier waarop de DA het vermoeden had dat de hormonen een voortdurende mate van stress in zijn lijf creëerden. Waarschijnlijk hebben we dus alsnog de verkeerde gok gewaagd, maar het is wat het is. " Chesterenfam Kennis is fijn om te hebben, maar met deze hond blijk je daar weinig aan te hebben. Hij vereist een andere kijk. Masturbatie kan trouwens voortkomen vanuit hormonen, maar als je het zelf ook wel eens doet dan weet je dat het ook een vorm van ontlading (stress loslaten) kan zijn. Dierenartsen baseren hun kennis op de westerse geneeskunde. Dat werkt uitstekend bij acute klachten. Je hebt alleen minder aan dit soort kennis wanneer de klachten chronisch zijn, en al helemaal als ze voortkomen uit chronische stress. Hebben jullie een activiteit gevonden waardoor Chester kan ontspannen? En krijgt hij fysieke en mentale uitdaging? 
honden page profiel SusanneSusanne schreef in Castratie: hoe lang voordat er verandering is
Chronische stress kan zeker net als bij mensen trouwens leiden tot chronische gezondheidsklachten. Als dat zo is, dan zou ik de hond gaan observeren, waar krijgt hij nou stress van? En waarvan ontspant hij? Elke hond (en elk mens) is anders. Waar de ene hond zich lekker kan uitleven en ontspannen bij een bepaalde sport kan dat voor de andere alleen maar hogere opwinding geven, waardoor het stresslevel juist omhoog schiet. Daarnaast kunnen honden mensen uitstekend spiegelen, mechelaars gaan daarin zelfs nog een stapje verder, dus reflecteer ook bij jezelf: hoe gaat het met jou als de hond uitvalt/overprikkeld raakt? Ben je zelf gespannen? Zulke dingen kan niemand van achter een scherm beoordelen, maar is wel iets om in je achterhoofd te houden als je begint met observeren. Ga op zoek naar de antwoorden bij je hond is mijn advies. 
honden page profiel SusanneSusanne schreef in Hond met heel veel energie
Je kunt het ook zo bekijken: deze hond wilt jullie iets vertellen. Jullie zijn zelf druk en jullie kunnen zelf weinig rust momenten pakken overdag, dus ik spiegel jullie energie naar jullie toe in m'n gedrag. Laat een hond nou net heel goed kunnen helpen om die balans in jullie dagelijkse leven terug te kunnen vinden, maar dan moet je wel open staan om aanpassingen te maken. 
honden page profiel SusanneSusanne schreef in Hond met heel veel energie
p.s. Neuswerk is een leuke uitdaging voor de hond, kan hij veel energie in kwijt en dat is een activiteit die niet zo lang hoeft te duren. Prima uitvoerbaar in eigen huis en omgeving. En neuswerk kan op verschillende manieren. Zoekwerk, speuren, detectie... Je kunt van alles verzinnen, ik zou eens googelen wat bij jullie past. Plus nog een extra voordeel: van snuffelen maakt de hond hormonen aan die rustgevend werken. 
honden page profiel SusanneSusanne schreef in Hond met heel veel energie
Sommige honden vinden het heel moeilijk om zelf rust te pakken, die hebben wat extra begeleiding nodig om dat zichzelf aan te leren. Zelfde als met kinderen eigenlijk. De één valt voldaan in slaap na een uitje, en de ander blijft nog even doorstuiteren thuis, ook al is die nog zo moe. Als je vertelt dat je hond na een dag opvang, waarbij die volop buiten speelt met vriendjes, nog altijd staat te stuiteren in de avond, dan kan dat een signaal zijn van een hond die z'n rust gewoon niet kan vinden. Ik zou daarin eens wat gaan experimenteren, ontdekken wat voor je hond werkt. Onze herplaatser is een energiek ras (border collie), kende helemaal geen rust toen hij bij ons kwam. Het maakte niet uit hoeveel uitdaging of beweging we hem gaven, hij bleef maar komen. Z'n ogen zagen soms helemaal rood van vermoeidheid, hij kon zichzelf en z'n omgeving helemaal gekmaken (wat ook de reden van herplaatsing is geweest uiteindelijk). Wij hebben deze hond een eigen plek gegeven, en na elke goede activiteit buiten van hem verlangd dat hij binnen gewoon even z'n rust ging pakken. Consequent terug begeleid naar z'n plek als hij weer kwam, wel met rust en geduld - heel belangrijk als je iemand te bed stopt - en toch duidelijk. Per toeval nog ontdekt dat deze hond liever in een donkere bench vertoeft dan in een comfortabel mandje. In z'n eigen donkere plekje was hij minder gevoelig voor prikkels van ons gezin, en kon hij beter toegeven aan z'n slaap. Hier is een bench niet afgesloten overigens, deurtje hebben we eruit gesloopt, er hangt een doek voor het gat. Niemand heeft hem gestoord als hij daar lag, belangrijke regel. Dit hebben we een tijdje volgehouden, gewoontes doorbreken kost even tijd namelijk, maar inmiddels heeft onze hond de rust volledig omarmt. Hij heeft zelfs geen bench meer nodig om lekker te tukken (al staat ie er nog wel, want hij ligt er toch graag), maar het is zo'n enorme luiwammes geworden. Waar we hem in het begin nog moe moesten maken om hem te laten toegeven aan z'n slaap, is dat nu niet meer nodig. Waar hij vroeger overal de boel op stelten zette (inclusief de honden opvang, daar ging hij wekelijks heen bij z'n vorige eigenaren), is hij nu de meest relaxte hond die we ooit gehad hebben. Dus wat ik wil zeggen vanuit mijn ervaring is dat het prima mogelijk is om dit gedrag om te buigen, maar het heeft wel begeleiding nodig, vanuit het hele gezin. Beweging en uitdaging (zijn 2 verschillende dingen) is zeker heel belangrijk, maar rust is minstens zo belangrijk. Misschien zelfs belangrijker, aldus onze hond. Kijk goed naar de balans en begeleid je hond waar nodig. Als een ouder. Jullie hebben 3 kinderen dus voldoende ervaring om dit in goede banen te leiden :-). 
honden page profiel SusanneSusanne schreef in De jongvolwassen hond
Zeker goed om daar achter te zijn! Als je erover nadenkt is het inderdaad logisch, en toch heb ik niet eerder ingezien/aangevoeld dat dit een frustrerende handeling is in plaats van een kalmerende zoals ik hem bedoelde. Ik weet niet of ik die kennis nu heb opgedaan op de hondenschool vroeger, of dat ik bepaalde adviezen hier op het forum gewoon verkeerd geïnterpreteerd heb. Want ik ga in principe ook geen uitdaging meer uit de weg met Monkey, ik zeg duidelijk wat ik van haar wil tijdens het wandelen, en als het dan toch mis gaat grijp ik actief in. Niet door op die momenten mijn hond af te leiden met snoepjes, maar door letterlijk het oogcontact te verbreken en de focus weer op mij te brengen. Vaak vraag ik gewoon een 'zit', en bij oogcontact met mij lopen we weer verder. Daar heb ik wel eens succes mee, alleen niet altijd. En als ik er geen succes mee heb, dan is het blafgedrag heviger dan daarvoor (zie ik dus nu in). Mijn gedrag heeft in de hand gewerkt dat Monkey prima andere honden kan passeren als ik er niet tussen sta, en als ik er wel tussen sta vindt ze dat moeilijker (puzzelstukjes vallen op hun plek). Ze reageert niet consequent, maar als ze reageert is het vanuit die positie, dan is het duidelijk hè. En gelukkig makkelijker op te lossen/aan te passen dan ik dacht..   Ik weet overigens niet of ik de handeling 'ervoor gaan staan' nu echt actief ergens gelezen heb hier, of dat ik het er zelf bij heb verzonnen. Ik realiseer me nu wel dat je het advies "oogcontact verbreken" kan opvatten als in weglopen, en zoals ik het opvatte als in ertussen gaan staan (ik heb bijvoorbeeld nu pas door dat jouw handeling en de mijne in wezen verschillend waren Blondie). Al ben ik volgens mij ook lang niet de enige die het op deze manier probeert op te lossen. Ik wil niet zeggen dat het dan een verkeerde manier van oplossen is trouwens, maar het werkt niet voor mijn hond (en dus ook niet voor mij). Dat vind ik weer een rode draad in dit topic, en dat van de puberteit. Opvoeden doe je op je eigen manier en wat bij je hond past. Hoe het werkt voor een ander hoeft niet per se te werken voor jou en je hond. Er is niet één methode, of één boekje wat je kan volgen. Heel interessant allemaal wel vind ik ;-).    Wat een verhaal Blondie, het is nooit saai met die drie hè? Was Chara niet ook de hond die met EPI te maken heeft? Hopelijk heeft ze dan niet teveel last van die walnoten. Baasjes hebben een kerstborrel, dan zij ook zal ze gedacht hebben :-P.. Trouwens, wel heel netjes van je dames op het einde van de wandeling, dat ze überhaupt doorhebben dat je vertrekt en wel meekomen, ondanks dat de opwinding in hun spel zo hoog. Er zijn genoeg honden die door blijven gaan/opgaan in hun eigen spel... 
honden page profiel SusanneSusanne schreef in De jongvolwassen hond
Inmiddels heb ik nieuwe lessen gehad en ben ik tot andere inzichten gekomen die ik nog graag met jullie delen wil. Het blijkt dat de grootste trigger voor Monkey om te starten met blaffen naar een andere hond, niet eens zozeer met haar onzekerheid te maken heeft, en des te meer met mijn handelen, maar anders dan ik had verwacht. Het gaat hier even om gedrag aan de lijn, ik maakte namelijk zelf al de fout door de conclusie te trekken dat ze aangelijnd mogelijk net zo onzeker is als los, maar dat is (bij ons) niet het geval. Ze vermoeden dat ze zelfs enig plezier haalt uit wat herrie maken . Als Monkey besluit te blaffen, ga ik (tegenwoordig) tussen haar en de andere hond staan, en zorg dat ik haar focus weer terug krijg op mij voordat we verder gaan. Ik dacht dat ertussen gaan staan sowieso kalmerend werkt (ze houdt ook eventjes op met blaffen), maar ik ben eigenlijk een soort van sta-in-de-weg die haar op zo'n moment juist wat frustratie geeft, wat het blafgedrag uiteindelijk versterkt. Monkey vindt het echt veel makkelijker om andere honden te passeren als zij overzicht heeft hebben we ontdekt. Door ertussen te gaan staan is het ook nog eens zo dat ik (onbewust) veel aandacht schenk aan een vreemde hond. En als ik er nadruk op leg, is het voor Monkey logisch dat ook te doen. Als ze vervalt in blafgedrag kan ik haar veel beter uit de situatie halen door even weg te lopen, zo heb ik snel haar focus weer op mij zonder dat ze enig succes kan behalen met blaffen, en dan opnieuw proberen, dat pikt ze heel goed op. Rust creëeren door stil te staan is prima zolang ik er maar naast ga staan, en niet ervoor... Nieuwe inzichten, nieuwe handvaten, ik ben er blij mee. Vallen ook wel puzzelstukjes op z'n plek. Zo heb ik ook training gestoken in Monkey's gedrag met katten. En inmiddels kunnen we op straat best goed langs katten lopen. Ze reageert nog wel in de zin van dat ze ze aanwijst (blijft eventjes staan kijken met een poot omhoog), daar blijft het veelal bij. Maar als een kat op de vensterbank voor een raam zit, reageert Monkey duidelijk heviger. Ik snapte niet goed waarom dat nou zoveel uitdagender voor haar is dan een kat die letterlijk voor haar neus op straat loopt, maar ik heb dus steeds gedacht als we voorbij een kat achter het raam liepen: "mooi, die kat is veilig en blijft zitten waar die zit, we gaan dit ter plekke oefenen." En dan deed ik precies dezelfde handeling; ertussen gaan staan, focus op mij vragen en dan pas rustig (!) doorlopen. Terwijl ik bij katten op straat haar actief uit de situatie gehaald heb, en er met een grotere boog omheen ben gelopen tot het steeds beter ging. Is dus wel even een kwartje gevallen hier zullen we maar zeggen... 
honden page profiel SusanneSusanne schreef in Moeilijke eter
" Dan moet je kennis even verder kijken voor een goede opleiding " Dagmar Hier sla je vermoedelijk de spijker op z'n kop ;-). Maar ik moet zeggen dat ik tot nu toe steeds zie bij mensen/winkels die zich deskundige noemen op gebied van (honden)voeding, dat de fixatie vooral ligt op het voeren van rauw vlees. Ik heb zelf niet voldoende kennis om te beoordelen of dat goed of slecht is, maar zo'n deskundige kan mij en mijn hond dan dus niet helpen. Het is eigenlijk verspilde tijd/moeite en geld, en het rauwe vlees belandt hier in de prullenbak. Gestoomde maaltijden of brokken kan ik tenminste nog later weer eens aanbieden. Maar als jij (of iemand anders) mij een voedingsdeskundige kan aanraden die ook weet hoe je zonder rauw vlees een goede maaltijd samenstelt en dat kan afstemmen op de individuele hond en diens behoeften, dan sta ik daar zeker wel voor open om eens die richting op te kijken, want zelf kom ik er niet helemaal uit. Momenteel voer ik dus gestoomd vlees van carnis, en vul ik dat aan met de geperste brokken van Darf eko. Ze eet dat nu goed, en het gal spuwen is ook al eventjes geleden, het lijkt nu stabiel, maar ik vind wel dat ze veel ontlasting produceert, wat ook nog wel eens aan de dunne kant is, dus helemaal tevreden ben ik niet. 
honden page profiel SusanneSusanne schreef in Moeilijke eter
Mijn herder is ook niet bepaald een makkelijke eter. Rond een half jaar oud heeft ze bijna 6 weken lang nauwelijks gegeten (en loops werd ze pas met een jaar, dus dat had er niets mee te maken). Ik heb gehoord dat het er op die leeftijd ook een beetje bij hoort, slechter eten. Als pup eten ze vaak meer, en tegen een half jaar oud hebben ze hun grootste groeispurt er wel op zitten en ontwikkelen ze minder eetbehoefte. Toch leek me weinig tot niets eten niet goed, en heb ik van alles geprobeerd, rauw vlees, gestoomd vlees, verschillende goed aangeschreven brokken en zelfs royal canin anallergenic, omdat ze door het slechte eten regelmatig gal overgaf, en ik wilde uitsluiten of er een allergie speelde. Dat was het niet. Er heerst hier bijna een soort vloek, steeds wanneer ik dacht: "yes! Dit gaat er met smaak in!" en een grotere voorraad kocht, hoefde madam het niet meer - op dat gestoomde vlees na. Dat vindt ze heerlijk, maar ik vrees dan weer dat ze te weinig voedingsstoffen binnenkrijgt en probeer het aan te vullen met brok. Geperste brokken vindt ze het lekkerst heb ik ontdekt. Ik ben het ergens eens met de instelling dat ik het belangrijk vind dat mijn hond goed eet en dat het haar ook smaakt wat ze eet (ze werkt keihard voor me, dus goed en lekker eten is voor haar ook belangrijk). Maar het is hier niet zo makkelijk te realiseren en ik probeer het daarom ook maar een beetje los te laten. Momenteel eet m'n hond weer goed en is ze wat reserves aan het opbouwen, het zal wel weer afgewisseld worden met een periode minder eten binnenkort. Zo is het tot nu toe steeds gegaan.  Tegenwoordig heb je ook steeds meer voedingsdeskundigen voor honden, en ik geloof zeker dat het voor een hoop honden goed werkt. Maar toevallig ken ik iemand persoonlijk die zo'n opleiding volgt, en zo'n opleiding is dus enkel en alleen gebaseerd op het voeren van rauw vlees. Dat lust m'n hond dus niet (meer). Als ik het geef neemt ze een of twee hapjes met lange tanden om dat vervolgens uit te spugen. Daarnaast hoor ik ook dat artsen aan de bel proberen te trekken wat betreft rauw voeren, omdat rauw vlees gevoelig is voor bacteriën. De maag van de hond kan daar wel tegen dankzij het rauwe voer en daarmee een hogere zuurgraad, maar de E. Coli bacterie (oftewel de poepbacterie) die vaak gewoon verwerkt zit in het rauwe vlees zorgt ervoor dat meer honden (en diens baasjes die de maaltijd bereiden) resistent worden voor veel antibiotica. Dat is dan een probleem, want straks worden dieren en mensen ziek en kunnen ze mogelijk niet geholpen worden met de huidige medicatie. Dus waar doe je dan nog goed aan? Goed eten is blijkbaar nogal een zoektocht. M'n hond is nu 2 jaar oud en ik ben eigenlijk nog steeds een beetje zoekende naar de juiste voeding. Al ben ik blij dat er in ieder geval iets is wat m'n hond wilt eten. Ze is in ieder geval wel heel vrolijk en actief, het lijkt me dan ook dat ze het verder erg goed doet. 
honden page profiel SusanneSusanne schreef in Lange lijn Mechelaar pup voldoende beweging?
Voor degenen die niet kunnen aarden op een club (en toch iets willen ondernemen met hun hond), wil ik nog eens benadrukken dat een activiteit als praktijkspeuren bij uitstek geschikt is. Je hebt in principe niets meer nodig dan jezelf, je eigen hond en jullie uitrusting (denk aan goed tuig en een halsband, een lange lijn, water (!), voorwerpen om op spoor te leggen) en je kunt het overal doen. Je kunt een spoorloper vragen, je kunt ook je eigen sporen eerst uitlopen voordat je met je hond aan de slag gaat. Ik raad wel aan om ook lessen te volgen zodat je je hond kan leren lezen, dat is niet makkelijk om maar even zelf te ontdekken, maar je kunt vervolgens wat je leert tijdens de lessen oefenen wanneer je wilt, lekker op jezelf en wanneer het jou uitkomt. Trainingen doe je zeker in het begin in rustige natuurgebieden, dus je hoeft absoluut niet de drukte op te zoeken met je hond om samen bezig te zijn. En je krijgt 1 op 1 les, tijdens praktijkspeuren wil je namelijk competitie tussen honden voorkomen. Ik adviseer wel uitsluitend lessen in praktijkspeuren te volgen bij een instructeur die ook daadwerkelijk instructeur is. Dus die een spoorloper aanstuurt, en vervolgens met jou en je hond meeloopt, zodat hij/zij je kan leren wat je hond communiceert en laat zien, en hoe je handelen moet. Sommige instructeurs geven je een walkie talkie en lopen vervolgens zelf het bos is, en jij en je hond moeten het dan maar uitzoeken, maar zo leer je natuurlijk niets... Is te makkelijk geld verdienen naar mijn smaak. Voor mij en mijn mechelaar is dit zo leuk, zo uitdagend en we vinden allebei heel veel rust in het speuren. En je ontwikkelt ook nog eens een goede band met je hond. Ik heb het al vaker benoemd hier op het forum, maar ik kan het echt iedereen aanraden. Helemaal aan de mensen die zich niet prettig voelen in de groep/op de club. 
honden page profiel SusanneSusanne schreef in De jongvolwassen hond
@ Kim: met mijn eerste eigen hond heb ik dat ook ervaren. Het goed willen doen en vervolgens onzeker worden van allerlei verschillende adviezen. De eerste hondenschool waar ik met mijn eerste hond ging lessen, paste toen helemaal niet bij ons. Die manier van trainen beschadigde zelfs de band die ik tot dan toe met hem had opgebouwd.. Het is heel belangrijk dat jullie je beiden lekker voelen op de plek waar jullie trainen. Uiteindelijk gaat het toch ook om samen plezier maken (al vind je altijd mensen op de club die juist motivatie vinden in prestatie in plaats van plezier). Over het algemeen is het zo dat hoe meer ervaring je opdoet, hoe meer je je eigen gevoel durft te volgen, en hoe beter je wordt in het naast je neerleggen van alle meningen en adviezen van anderen (hetgeen waar je je niet goed bij voelt dan). Vroeger was mij bijvoorbeeld ook aangepraat dat honden een goed leven hebben als ze vooral lekker los mogen lopen en mogen ravotten met andere honden. Maar daar geloof ik inmiddels allang niet meer in... Van alle honden die ik heb gehad was er slechts eentje die echt gelukkig werd van contact met andere honden, dat was een herplaatser die voor ons in een grote roedel honden heeft geleefd. Maar die hond is slechts 3 jaar oud geworden, dus geen idee wat er van hem en zijn behoeftes geworden zou zijn als hij echt volwassen had kunnen worden. Anyway, ik weet zeker dat ik mijn hond(en) echt niets tekort doe als ik de hondenlosloopgebieden vermijd. En er zijn (zo te lezen) genoeg hondeneigenaren die dat ook ervaren.    Wat een leuke plannen verder met Evi! Agility is ontzettend leuk, ik heb het met mijn vorige hond gedaan. Wel veel opwinding in die sport, maar ik vind ook dat honden zich meer bewust worden van hun lichaam en overal betere behendigheid in krijgen. Dankzij Agilty voelde mijn vorige hond bijvoorbeeld het zelfvertrouwen om ook in bomen te klimmen, of op andere rare obstakels. Zijn bijnaam werd dan ook Aapje, Monkey is naar hem vernoemd :-). Veel plezier met jullie plannen in ieder geval, houd ons op de hoogte van het verloop! 
honden page profiel SusanneSusanne schreef in De jongvolwassen hond
Als ik iets geleerd heb met Monkey en door deze opleidingen te volgen, is het wel dat honden zich ontzettend bewust zijn van je energie. Tijdens het praktijkspeuren zie je helemaal duidelijk hoe het werkt. Als de handler een vol hoofd heeft en er niet echt bij is, zie je vaak dat de honden ook niet volledig geconcentreerd zijn. Of zelfs andere dingen gaan doen waarvoor ze buiten het speuren beloond worden, terwijl die honden normaal juist ontzettend gemotiveerd zijn. Laatst wilde mijn (speur)trainster een voorbeeld laten zien van hoe zij en haar hond detectie doen. Ze waren samen lekker bezig, haar hond was ontzettend fanatiek aan het zoeken, toen ik een verhaal begon te vertellen. Ik twijfelde nog of dat handig was op dat moment, maar ik was al begonnen en maakte het verhaal maar af. Ik merkte op dat mijn trainster aandachtiger naar me begon te luisteren, en hetzelfde moment zie ik dat die hond de concentratie ook verliest en gewoon stopt met de opdracht. Nu is hun band heel sterk/goed, maar zo duidelijk zie je dat honden direct doorhebben dat jouw energie verandert. Hoeft dus niet eens trauma gerelateerd te zijn.. Met Monkey merk ik bijvoorbeeld ook dat als ik me niet bezig houd met loslopende honden die we tegenkomen tijdens het speuren en Monkey actief benaderen, dat zij zich er ook niet mee bezig houdt en gefocust op spoor bezig blijft (en dan snappen die honden vaak goed dat er geen aandacht voor ze is en druipen ze weer af). Echter als ik me laat afleiden door een loslopende hond, dan Monkey ook, en dat kan nog wel eens wegblaffen in de hand werken... Je eigen mindset is gewoon echt van enorme invloed. Het kan trouwens ook gelden voor honden met wie je geen binding hebt. Hoe vaak we meemaken dat als een spoorloper een route uitloopt, en overweegt/nadenkt om een afslag te nemen - zonder dat daarbij de looppas aangepast wordt (langzamer lopen of stilstaan betekent meer geur op het spoor) - en toch besluit om het niet te doen en door te lopen, dat de honden die het spoor vervolgens uitwerken toch zonder twijfel die afslag nemen (om er vervolgens later achter te komen dat het spoor daar niet ligt) dat is echt bizar. Wind en/of ondergrond kunnen ook van invloed zijn op het spoor, maar het gebeurt zo regelmatig dat je duidelijk ziet dat die honden zich toch bewust zijn van de energie van de spoorloper, die had namelijk focus op die afslag. En zo zie ik nog meer voorbeelden van hoe energie werkt tussen mensen en honden. Heel interessant, ik leer een hele hoop. Dus ik begrijp goed wat je zegt over je eigen mindset. Het is trouwens een van de redenen waarom het helend voor me werkt dat ik zelf mijn hond opleid tot hulphond. Ik kon niet de energie van de PTSS laten heersen tijdens het opvoeden van mijn hond, ik moest echt de rust en de kalmte in mezelf opzoeken (en dat kon dan wel met behulp van mijn hond) om Monkey onbevangen en vrij kennis te laten maken met de maatschappij. Het is geen makkelijk proces geweest, maar zodoende wel heel erg helend. Zonder mijn hond was ik me echt niet zo bewust geworden van mijn eigen energie, waar ik spanning van opbouw, en zonder haar zou het me ook niet zo makkelijk lukken weer tot rust te komen wanneer spanning oploopt. Dus ik heb eigenlijk al een fantastisch goede hulphond. Ik heb ook al zoveel beterschap ervaren. Maar ik heb wel regelmatig te horen gekregen dat een mechelaar hier niet per se voor geschikt is, ik las het niet zozeer in jouw stukje maar ik benoem het door alle voorgaande op- of aanmerkingen die ik ontvangen heb al bij voorbaat tegenwoordig. Misschien iets te voorbarig dus ;-) al hoop ik daarmee discussies te voorkomen. Ik weet namelijk 100% zeker dat ik de juiste hond getroffen heb. Eentje die mij ook iets leert ... Al snap ik dus ergens wel dat mensen het benoemen, en dat ze het dan ook goed bedoelen.    Op dit moment gaat het goed hier. Ik heb ook veel nagedacht, waarom Monkey tijdens de test wel uiting gegeven heeft aan haar onzekerheid met honden en waarom het niet gebeurd is in de praktijk tijdens hulphondenwerk. Ik heb er denk ik ook een verklaring voor... Als ik Monkey namelijk meeneem tijdens winkelbezoeken of op druk bezochte plekken, dan maak ik in m'n hoofd een switch. Ik vind die momenten spannend, dus ik richt me op m'n hond en we doen het vervolgens echt samen. Monkey inclusief, op zo'n moment tel alleen ik voor haar en negeert ze alles wat om ons heen gebeurt. Hoe drukker het is, hoe meer haar focus op mij gericht is, ze doet het echt uitstekend. Maar tijdens de test had ik veel meer aandacht voor de omgeving. Ik probeerde met iedereen een praatje te maken, en te laten zien dat alle onderdelen ons prima afgaan. Monkey had iets minder aandacht voor me dan normaal achteraf gezien, niet dat het voor een ander op te merken was, want zoals het een mechelaar betaamt deed ze de opdrachten alsnog erg goed (en zoveel aandacht als Monkey normaal voor me heeft, zoveel is niet eens nodig om er een goede hulphond van te maken). Maar het had een teken voor mij moeten zijn dat Monkey meer bezig was met de omgeving. Net als ik trouwens, precies die mindset waar we het nu over hebben. Het maakte echter niets uit, totdat de hond de ruimte binnenkwam. Toen kwam de spanning en haar onzekerheid ineens wel naar voren. Tenminste, dat is mijn eigen theorie. Ik moet het nog met m'n trainers bespreken. Nu kan het in de praktijk wel eens vaker voorkomen dat ik afgeleid raak, en dan is het belangrijk dat Monkey zich gewoon goed voelt in alle omstandigheden die ons voorbij komen. Als zij zelfzekerder is met andere honden, dan zal dit gedrag niet meer tot uiting komen. En die zelfzekerheid heeft ze ergens al zodra ze weet dat ze niets met de andere hond hoeft te doen, dus daarin vind ik de oplossing. Dat is iets wat de laatste tijd steeds sterker naar voren komt. Misschien heeft het ook met een stukje volwassenheid te maken..? Ze heeft in ieder geval vooral behoefte aan interactie met mij en steeds minder aan interactie met andere honden. En dan zijn er ook nog een paar ervaringen geweest met honden die haar geen vertrouwen hebben gegeven, het is allemaal verklaarbaar denk ik. Nu komt in ieder geval de realisatie en weet ik wat te doen, dus het komt goed. Helemaal met behulp van de mensen (en diens honden) die ons bijstaan. Overigens is er hier ook weer een interessante ontwikkeling tussen Adje en Monkey. Ik zocht juist andere honden op omdat Adje sinds de adoptie geen behoefte meer had om met Monkey te spelen, maar sinds we besloten hebben om Monkey geen kennis meer te laten maken met vreemde honden, zijn Adje en Monkey elkaar weer helemaal aan het ontdekken in het spel. Ik ben echt verbaasd, maar op dit moment moet ik ze zelfs af en toe een halt toeroepen. Wie had dat gedacht?! We zullen zien wat de ontwikkeling is over een paar maanden. Bedankt Blondie, voor het delen van je ervaringen! Fijn dat het deze keer tijdens de training beter ging en dat de focus meer bij jou was. Ik kan me voorstellen dat het nogal ontdekken/aanpassen is in wat werkt zodra jullie het over een andere boeg gooien door niet meer/minder te belonen met voedsel. Helemaal met een hond die vanwege haar gezondheid erg op voedsel is gericht..  Maar zo te lezen lijk je ook de oplossingen te vinden die voor jullie werken, goed bezig dus! Ik blijf ook graag volgen wat jullie verdere ontwikkeling gaat zijn :-) 
honden page profiel SusanneSusanne schreef in Lastig alleen kunnen zijn
Ik geloof dat voedsel zeker van invloed kan zijn op het gedrag van de hond. Maar dat is niet het enige waar je balans in moet zien te vinden met een pup/nieuwe hond. Wat doe je bijvoorbeeld aan activiteiten met de pup? Misschien heeft hij teveel of te weinig uitdaging? Dat zijn ook factoren waar je naar kunt kijken. Maar ik zou wel in je achterhoofd houden dat elke hond anders is, en dat het voor een hoop pups ook niet vreemd is om na 2 maanden nog niet goed alleen te kunnen zijn. Bij ons duurde het ook wat langer, ze had nog een kleine terugval rond een jaar oud, maar ze is nu 2 en ze kan inmiddels hartstikke goed alleen thuis zijn. Blijf het gewoon oefenen, maar ga er wel ontspannen mee om is mijn advies. Tijdens het opgroeien zal je vaker stuiten tegen gedrag die je graag anders wilt zien, maar dat heet nu opvoeden, en ondanks dat honden snel kunnen leren, hebben ze (net als mensen) op sommige vlakken ook gewoon wat meer tijd/geduld/oefening/herhaling nodig. Lijkt me heel normaal! 
honden page profiel SusanneSusanne schreef in Lange lijn Mechelaar pup voldoende beweging?
Ik heb mijn jonge mechel ook een tijd aan de lange lijn uitgelaten. Zij heeft wel eens een hardloper en een mountainbiker staande gehouden, nou dat gedrag wilde ik absoluut niet stimuleren, met zo'n lange lijn voorkom je toch dat ze succes behalen. Plus dat het in jouw voordeel kan werken dat er tijdens het wandelen letterlijk een lijntje is tussen jou en je hond, in mijn ervaring. Een lijntje is niet alleen fysiek, het is ook mentaal, en dat laatste heeft een positief effect op de ontwikkeling van jullie band. Dus het is een prima idee om je (puberende) hond uit te laten aan de lange lijn, helemaal als hij op auto's wilt jagen. Ik heb met mijn mechel wel gekeken of ze voldoende fysieke en mentale uitdaging kreeg, dat hebben deze honden nodig. Rond de 8 maanden ben ik haar gaan aanleren naast de fiets te lopen zodat ze fysiek altijd haar energie kwijt kan, en dat op een gezonde/goede manier (net als fietsen is zwemmen trouwens ook goed voor sterke spieren). Detectie kun je al wel doen op deze leeftijd, dat is mentaal erg uitdagend. Of praktijkspeuren, daar kun je ook al mee beginnen. Dat laatste zou zelfs een goede voorbereiding kunnen zijn op het reddingswerk wat je zou willen doen in de toekomst. En er is vast nog wel meer te verzinnen qua mentaal uitdagende activiteiten betreft, het hangt ook van je hond af waar hij voldoening in vindt.. Maar goed, als fysieke en mentale uitdaging in balans zijn, dan is mijn ervaring dat zo'n mechel ook meer rust gaat vinden tijdens de gewone wandelingen. Zulke gekke uitspattingen aan de (lange) lijn kunnen een nadelig effect op het lichaam hebben, helemaal als dat nog in de groei is, al hoeft het niet... Die opwinding is namelijk verder wel normaal tijdens het opgroeien hoor. Maar met een hond die zo snel zo hoog in de opwinding kan schieten (en zichzelf of een ander daarbij kan bezeren) stimuleerde ik graag op alle vlakken de rust. En door die balans tussen fysieke en mentale uitdaging te vinden heb ik dat bereikt.. Kijk goed naar je hond, leer elkaar goed kennen en ontdek wat bij jullie past samen. 
honden page profiel SusanneSusanne schreef in De jongvolwassen hond
Ik ben altijd blij als je je ervaringen deelt Blondie, ik vind ze heel leerzaam. Ik heb wel eens laten vallen dat Monkey hier in de buurt graag de "neighbourhood watch" uithangt, en vanuit wat jij eerder geschreven hebt, ben ik in de buurt veel meer duidelijkheid gaan geven, en dat werkt super. Het gedrag van Monkey op de test verraste mij dan ook, zoiets hadden we al even niet meer meegemaakt, maar het kan zijn dat ik op dat moment niet voldoende leiding heb gegeven. Dat is ook besproken met alle mensen daar, en daar gaan we nu naar kijken. Eigenlijk heb ik het ontzettend getroffen met de mensen om me heen, die me helpen om op alle vlakken een geweldige (hulp)hond op te voeden en te trainen. En ik heb ook vertrouwen in mezelf. Als ik ergens goed in ben, dan is het met honden. Daarom is het zo mooi en misschien juist zo'n helend proces voor mij dat een hond me helpt weer meer te kunnen doen in het leven/deze maatschappij. Maar ik snap wat je zegt, en ik kan beamen dat een herder niet per se de meest geschikte hond is om er een hulphond van te maken. Het zijn zulke managers. Je moet echt een heel goed team worden met je hond om hem/haar voor dit doel in te kunnen zetten. En er moet een bepaalde balans zijn, deze honden hebben leiding nodig, maar als hulphond moet ze ook de leiding kunnen nemen als ik het nodig heb. Maar als het dan goed zit, dan heb je vervolgens wel een meesterlijke (hulp)hond (zo eentje krijg ik nooit meer), dat dan weer wel. Monkey en ik zijn in ieder geval echt heel erg goed op weg, we zijn er bijna. Komt goed! Mooi dat je je verhaal deelde over je eerste hond! Wat een plaatje is hij, hoe heette hij? Lastig dat Chiara zo voergericht is, daar heb ik geen ervaring mee.. Wat ik wel leer is dat zodra ik het gevoel heb dat ik mijn hond niet los kan laten omdat ik haar aandacht niet heb, ik dat gevoel ook volg en haar niet los laat. Als je dat namelijk toch doet met de verwachting dat de hond gaat luisteren, en ze doet het niet omdat ze zo afgeleid is, dan creëer je al gauw een situatie waarbij je (onbewust) druk gaat uitoefenen op een hond, en dat is niet iets wat je wilt creëeren als je iets wilt aanleren. Daarnaast kun je zo ook ongewenst gedrag stimuleren, want spelen met een andere hond werkt veel meer belonend dan een vrouwtje wat gefrustreerd raakt aan de kant (totdat ze het voertje tevoorschijn haalt). Snap je wat ik bedoel? Je kunt het wel gaan oefenen, maar zorg dat je je gevoel volgt in wanneer het wel of niet kan, en niet wat er verwacht wordt vanuit de les op dat moment.    Toevoeging: een trainingsveld van een hondenschool is een zeer uitdagend terrein voor een hond. Er ligt heel veel geur op de grond, van hazen/konijnen/ander wild, van alle honden en bazen die jullie voorgegaan zijn, en er is opwinding/afleiding in de zin van andere honden en mensen op het veld. Op een hondenschool willen ze je graag leren je honden onder deze omstandigheden onder appel te houden, wat heel helpend kan zijn, dat begrijp ik wel, maar ze verwachten het wel allemaal te kunnen aanleren onder hele moeilijke omstandigheden, voor een hond. Wil je iets aanleren en is het te moeilijk op het terrein van de hondenschool zelf, dan is het goed om een paar stapjes terug te doen. Te kijken naar makkelijker terrein of minder afleiding, en ervoor te zorgen dat het daar eerst goed gaat, en dan pas te durven verwachten dat het op een hondenschool ook kan. 
honden page profiel SusanneSusanne schreef in De jongvolwassen hond
" Jammer van het examen Susanne, wel fijn dat je je in het commentaar kunt vinden en er nu nog verder mee aan de slag kunt. Verandert de certificering veel voor jullie situatie, behalve dat ze dan officieel hulphond is? Wel speciaal dat jullie de eerste met een mechelaar zijn. Ik kan me voorstellen dat ze er uiteindelijk heel geschikt voor kunnen zijn maar begrijp ook dat ze niet voor iedereen geschikt zijn.    Eigenlijk gaat het hier geleidelijk aan best wel goed. Boyko blijft een beetje bijzonder maar heeft al een tijd geen bijtaanval meer gehad en laat zich steeds beter sturen in zijn waaksheid. Verder heb ik ook het idee dat hij steeds wat gelukkiger wordt, het zenuwachtige en in overdrive schieten is een stuk minder. Het zou goed kunnen dat de castratie hier ook aan bijgedragen heeft. " Hannah & June De certificering zou in de praktijk niets voor ons veranderen, behalve dat de woorden "in opleiding" wegvallen op Monkey haar hesje. Dat we niet in 1x geslaagd zijn, betekent eigenlijk dat het enige wat nu verandert is dat we extra begeleiding krijgen op dit vlak. Je moet het zo zien dat zolang er nog "in opleiding" op het hesje staat, de hond nog de fout in mag gaan. Zo leren we elkaar ook beter kennen en weet ik waar we aan moeten werken. Op het moment dat er alleen "hulphond" op haar hesje staat mag dit gedrag natuurlijk niet meer gebeuren. Uit deze test is gebleken dat we er toch nog niet helemaal klaar voor zijn om die woorden op het hesje aan te passen. Wat geen schande is, 2 jaar is nog heel jong. Ik denk zelfs dat ik juist trots mag zijn op wat nu al wel allemaal goed gaat.    Wat fijn dat het zo goed gaat met Boyko! Ik heb jaren geleden ook een hond gehad, die helaas niet oud heeft mogen worden, maar dat was een reutje met een niet-ingedaalde bal. Toen hij 3 heb ik hem ook gecastreerd omdat ik merkte dat hij zoveel last bleef houden van zijn hormonen, het zat hem zo in de weg, en die hond is daar mentaal toen zo van opgeknapt. Dus ik kan me helemaal voorstellen wat je ervaart met Boyko nu. Ik hoop dat je ergens te snel bent geweest in je conclusie dat het hapgedrag nooit helemaal zal verdwijnen  (dus ik hoop dat het nu stabiel blijft), fijn om goede berichten te lezen! 
honden page profiel SusanneSusanne schreef in De jongvolwassen hond
Les 1 Blondie, dan kan ik me ook wel voorstellen dat iedereen even begroet moest worden, even socializen met de groep na een break... Volgende keer heeft ze vast meer aandacht ;-). Nu je dit vertelt kan ik ook beter begrijpen waarom jij wel je meiden laat spelen met andere honden (met wie dat goed gaat), want als ik Monkey los zou laten op zo'n veld, dan zie ik het niet gebeuren dat ze alle honden zou begroeten en over zou halen tot spel (ook al kan ze daar veel plezier uithalen). Als ze al de puber uithangt is dat vooral gericht om mijn aandacht te krijgen, en niet die van een andere hond. Dan zal ze er toch minder behoefte aan hebben dan jouw meiden.  Het is jammer ja, dat we niet in 1x geslaagd zijn. Tegelijkertijd is het een goede reflectie geweest. Weet je, met Monkey heb ik een primeur. Sowieso is ze mijn eerste mechelaar en de eerste hond die ik zelf opleid tot (psychosociale) hulphond, maar voor de organisatie was het ook de eerste keer dat ze iemand met een mechel mochten ontvangen op examen. En ik begrijp goed waarom dat is. Het zijn zulke sensitieve honden die alles vol overgave doen. Of dat nu gaat om werken of om uiting geven aan hun onzekerheden... Dat maakt dat het aan de ene kant makkelijk trainbare honden zijn, maar aan de andere kant kan de opvoeding dan weer erg uitdagend zijn. En dat is iets wat goed gaat komen, ik heb zoveel goede hondentrainers om me heen, en ook al zo vaak feedback gekregen dat het uitzonderlijk is wat die mechel van mij al kan op jonge leeftijd. Ik kan ook echt niemand kwalijk nemen dat we niet direct zijn geslaagd gisteren, zo voortvarend als de hulphonden training ging had ik zelf ook alle vertrouwen dat we makkelijk zouden slagen. Maar ik wist al dat ik in de basis opvoeding met andere honden nog wat werk te verrichten had. Nu werd dat ook duidelijk tijdens de test en daarom dus ook nog net op het juiste moment, zodat ik hier de laatste handvaten voor kan krijgen en nog iets meer kan leren. Uiteindelijk komen we er wel, dat heeft iedereen wel gezien, maar het heeft nog wat meer tijd nodig.. 
honden page profiel SusanneSusanne schreef in De jongvolwassen hond
Vandaag was dan de test, en we kunnen wel constateren dat de test geslaagd was, maar Monkey en ik niet. Zo'n test is slechts een momentopname, waarbij ze het team/de hond zoveel mogelijk proberen te prikkelen door situaties na te bootsen die we tegen kunnen komen in de samenleving. Eigenlijk gingen alle onderdelen heel erg goed, op eentje na. Monkey begon vandaag te blaffen toen een persoon met hond ons wilde passeren toen we binnen waren. In de praktijk zijn we al in talloze rare en meer uitdagende situaties in winkels terecht gekomen, waarbij Monkey geen enkele moeite heeft gehad om de andere hond te negeren. Maar tijdens vrije wandelingen zie ik wel dat ze echt onzeker is met andere honden. Dat kwam vandaag tijdens de test tot uiting, en het was net zo'n dag dat ik haar er niet gelijk uit kon halen, iets wat ook al lang niet meer is voorgekomen. Daarom zijn we niet geslaagd en dat is natuurlijk helemaal terecht. Dat moest wel even bezinken hoor, maar inmiddels denk ik dat het juist goed is dat het een keer tijdens het hulphondenwerk tot uiting kwam en precies tijdens de test. Dat is een veilige omgeving, misschien is het juist daarom gebeurd? En nu weten we waar onze aandacht naartoe moet. Ik krijg nog wat meer hulp/begeleiding om Monkey meer zelfvertrouwen te geven met andere honden. Nu ik daar in een ruimte zat met meerdere mensen met veel hondenkennis heb ik ze direct gevraagd hoe ik dat dan moest bereiken, want ik ben er zelf nog zoekende naar. Moet ik wel of niet naar een hondenlosloopgebied? Zij hadden me nota bene aangeraden dat het belangrijk was dat Monkey die ruimte ook kreeg, maar in de praktijk is het elke keer weer afwachten of er ook daadwerkelijk leuk speel contact ontstaat. En we zijn met zijn allen tot de conclusie gekomen dat zulke wandelingen Monkey geen zelfvertrouwen geven. Dus dat betekent dat mijn twijfel nu verdwijnt, ik hoef niet meer naar hondenlosloopgebieden om m'n hond te helpen meer zelfvertrouwen te ontwikkelen. Dat doet ze door te leren dat ze niets met andere honden hoeft, we vermijden alle contact. Ze krijgt ook meer dan genoeg interactie met mij. Verder kan ik kijken of ik Monkey kan introduceren (met hun hulp) aan stabiele roedels. En ik kan blijven doorgaan met aangelijnde wandelingen met een stabiele hond. Tot nu toe was dit allemaal niet echt onderdeel van de opleiding, maar ik ben ergens opgelucht dat dit wel een onderdeel wordt. Nu weet ik zeker dat dit deel van m'n opvoeding ook goed komt, ik heb zo zitten twijfelen de laatste tijd waar ik goed aan deed. Overigens gingen alle overige onderdelen van de test echt uitzonderlijk goed, ik heb zoveel complimenten mogen ontvangen. Ze waren echt onder de indruk van hoe Monkey werkt, en ze zien het ook helemaal goedkomen met ons, over een paar maanden zelfs al. Monkey is nog jong, en nu krijgt ze duidelijkheid, ik krijg nog extra handvaten, en zo zullen we meer zelfvertrouwen creëren bij de hond, waardoor ze me kan blijven helpen. Ik vroeg me eerder in dit topic nog af of ik mezelf in m'n vingers zou snijden als ik m'n hond niet meer laat spelen met vreemde honden, maar achteraf gezien heeft het er dus niet aan bijgedragen dat ik het toestond. Het komt goed, we hebben een goede les gehad vandaag. En we gaan weer verder! 
honden page profiel SusanneSusanne schreef in De jongvolwassen hond
Het is deze week een spannende week voor ons.. We gaan namelijk een poging doen om ons certificaat te halen. Monkey is nog best jong, en we zijn nog niet volledig uitgeleerd, maar de punten waarvan ik vind dat die nog iets meer aandacht behoeven spelen zich af tijdens vrije tijd momenten. Met haar hesje om is ze al een tijd erg stabiel en ze doet het echt hartstikke goed! Ik heb er alle vertrouwen in, en toch is het ook spannend. We hebben hier hard aan gewerkt en voor getraind, en dan moeten we het ook laten zien tijdens zo'n test. Nu is er geen man overboord als we niet slagen, dan krijgen we nog wat meer tijd om verder te trainen aan de punten die we tijdens de test als moeilijk ervaren.. Wat ook niet erg is, gezien Monkey haar leeftijd (over een paar dagen wordt ze pas 2 jaar). Maar hoop natuurlijk wel dat we de test de eerste keer met succes afronden. Zullen jullie voor ons duimen? 
honden page profiel SusanneSusanne schreef in Welk tuig?
Hier goede ervaring met een perfect fit harnas. Dat bestaat uit 3 losse onderdelen (die je afzonderlijk van elkaar moet bestellen), waardoor je meer speling krijgt in het afstellen van het tuig op de bouw van je hond, zo is de kans het grootst dat het goed past. Komt nog enigszins in de buurt van een op maat gemaakt tuig (al zal het zeker niet zo goed zijn als een op maat gemaakt tuig) alleen dan voor een betaalbaarder prijsje. Het is van fleece dus heel zacht, maar toch erg stevig. Monkey draagt het tijdens het speuren (haar passie, zij kan zeer krachtig trekken als ze speurt) dus het is hier wel goed getest zullen we maar zeggen, en we zijn er zeer tevreden mee. Je kunt het ook makkelijk aandoen, de kop van de hond hoeft er niet per se doorheen, je legt het over de rug en klikt alles vast.  
honden page profiel SusanneSusanne schreef in Kussen / hondenbed
Wij hebben een bed in de winkel uitgekozen samen met de hond. Via internet konden we geen keuze maken.. In de winkel vonden we zeker ook een paar bedden die aan onze wensen voldeden (goed wasbaar met een orthopedisch bed) en van die paar bedden hebben we vervolgens gekeken waar de hond zonder problemen in ging liggen in de winkel, die is het geworden. Ik had namelijk al eens bij onze vorige hond ervaren dat ik een mooie mand had gekocht/uitgezocht, maar hij lag er toen helemaal niet graag in. Sindsdien betrek ik de honden zelf ook in de keuze voor een goede mand/bed. Dit bed is van Overseas (OS cocoon bob om precies te zijn), als ik het me goed herinner hebben we die bij intratuin gekocht. Maar het bed is hier in ieder geval een groot succes! Er wordt graag in gelegen, het wordt al ruim een jaar intensief gebruikt (de hond graaft er zelfs wel eens in) en hij is nog steeds stevig. Je kunt de hoezen wassen en het is ook vrij makkelijk om de mand weer terug in elkaar te zetten na het wassen... Hier zijn we er erg tevreden mee! 
honden page profiel SusanneSusanne schreef in De puberteit deel 2
Tot nu toe niet in dit topic gereageerd omdat ik het gevoel heb dat wij de ergste puberfase wel voorbij zijn, maar het onderwerp blijft zeker interessant om te volgen. Hoe andere honden passeren is iets waar ik zelf veel overna denk de laatste tijd. Aan de lijn andere honden passeren is voor ons op zich geen probleem zolang we ons niet in de buurt van onze woning bevinden. Hoewel ik het nooit volledig heb kunnen voorkomen, heb ik er over het algemeen voor proberen te zorgen dat we alle contact met andere honden vermijden als Monkey aangelijnd is. Daardoor kan ze ze aan de lijn vermoedelijk ook heel goed negeren, zelfs als de andere hond heel erg opgewonden is (wat ik best knap van haar vind). Behalve bij ons in de buurt dan, dat had ik al benoemd. Op die momenten heb ik wel echt een politiehond die graag ziet dat iedereen zich keurig gedraagt. Honden die te opgewonden zijn of die met een bepaalde attitude door de straat lopen, of zelfs mensen die zich luid of raar gedragen (of heel erg stinken), daar wilt Monkey toch graag iets van zeggen. We zitten nu een beetje in dezelfde fase zoals Octavia het beschrijft. Monkey begint te beseffen dat blaffen/reageren niet de bedoeling is en laat inmiddels in de buurt ook veel meer beheersing zien, en de mate waarin ze reageert als ze al reageert wordt eveneens minder. Wat dat betreft zie ik haar nog steeds groeien, Monkey is nu bijna 2 jaar oud (en dus nog niet uitgeleerd!). Ik heb alle vertrouwen dat het goedkomt, helemaal aangezien ze elders zo goed is in het loslaten van wat er om ons heen gebeurt. Als ze aan het werk is, kan Monkey zelfs een loslopende hond die haar actief benadert volledig negeren. Dan is ze al zo stabiel, dat verrast me soms nog.. Het is echter een ander verhaal als Monkey losloopt en vrij is. Vandaar dat ik ook zoveel over dit onderwerp nadenk. Als ik Monkey wil laten loslopen, dan zoeken we gebieden op waar dit veilig kan. Dan is er nog de keuze tussen een rustig gebied waar de kans klein is dat je iemand tegenkomt of een gebied waar je andere loslopende honden kan tegenkomen. Mijn voorkeur gaat uit naar het eerste, maar ik heb een jonge hond die het af en toe ook erg leuk/gezellig vindt om met andere honden te spelen en ze heeft geen vast speelmaatje. Nu ben ik zoekende naar wat wijsheid is als het gaat om je hond ruimte te geven om met andere honden te spelen. Want lopen we een losloopgebied in, dan moet je maar net mazzel hebben dat er een hond loopt met wie het leuk klikt. Je kunt net zo goed pech hebben en er de verkeerde honden (met de verkeerde baas) treffen. Die ervaringen hebben we ook, en ik weet niet of het daardoor komt, of doordat ik regelmatig met Monkey aan het werk of aan het trainen ben (en ze dus niet iedere dag losloopt), maar Monkey kan best heel onzeker zijn met andere honden als ze los is. Helemaal wanneer het haar eigen rastype betreft, Monkey vindt herdershonden over het algemeen niet zo leuk meer. Ze is ooit aangevallen door 2 oud-Duitse herders (ipo opgeleid, maar onder appel stonden ze niet), dat heeft duidelijk impact gehad. Haar onzekerheid uit zich met name in klein maken en borstelen, heel soms kan ze wel eens fel uit de hoek komen, maar die paar keer dat dat gebeurde had dat steeds een reden, ze is eerder heel conflict vermijdend. Al is het dus maar net welke hond we treffen, want een ontmoeting kan Monkey ook erg leuk en gezellig vinden en dan volgt vaak leuk/gelijkwaardig spel. Dan zie ik mijn hond weer enorm genieten.. Het is in ieder geval duidelijk te merken hier dat mijn hond aangelijnd heel veel zelfvertrouwen voelt, want dan hoeft ze niets met andere honden (behalve in de buurt dan hè, maar het overgrote deel van de tijd lopen we niet in de buurt) en negeert ze honden - hoe opgewonden die ook zijn. En los heeft ze niet datzelfde zelfvertrouwen. Wat ergens logisch is, want zij en ik weten immers nooit wie we treffen... Juist de trainer die met ons meekijkt raadt aan dat ik mijn hond hierin ook de ruimte moet blijven bieden om te spelen en vrij te zijn met andere honden, aangezien Monkey haar taken al zo serieus neemt en zij van dergelijk spel zeer kan genieten, maar toch is dat in de praktijk voor mijn gevoel niet zo makkelijk te realiseren.. Hoe andere honden benaderen los los blijft voor mij dan ook nog een vraag. 
honden page profiel SusanneSusanne schreef in Onze pup heeft giardia
Ik heb begrepen dat probiotica en granen voedsel is voor giardia waar de bacterie erg goed op gedijd. Het is mij daarom afgeraden probiotica te geven als je giardia wilt bestrijden (probiotica kun je het beste geven als de giardia bestrijd is). Dierenartsen schrijven het vaak voor in combinatie met panacur. Panacur beschadigt ook de darmflora (vandaar de combinatie met probiotica), en lijkt steeds minder effectief te worden als het gaat om bestrijding van giardia. Ik zou het mijn honden niet meer zo snel geven. Laatst hebben we hier wel te maken gehad met giardia besmetting, en de honden kwamen beiden van hun klachten af met behulp van chinese kruiden. Dat is volledig op natuurlijke basis. Als je interesse hebt kijk dan eens naar de giardex kuur van de huisdierendokter. 
honden page profiel SusanneSusanne schreef in De jongvolwassen hond
Bedankt voor alle (uitgebreide) reacties! Fijn om andere ervaringen te lezen. Ik zou graag op ieder persoonlijk reageren maar dat wordt even te uitgebreid... Laat ik zeggen dat ik snap wat jullie me uitleggen over dat een hond spanning op kan bouwen door te gaan liggen, dat het effect heeft op de andere hond en dat dat kan oplopen tot de ontmoeting plaats vindt, met alle gevolgen van dien. Maar als ik kijk naar hoe het bij ons gaat, en dan let ik niet alleen op Monkey maar ook op de lichaamstaal van de andere hond, dan ben ik ervan overtuigd dat ik het verder opbouwen van spanning voorkom door bij mijn hond te blijven staan zodra ze gaat liggen. De ontmoetingen verlopen namelijk allemaal rustig. De tegemoetkomende honden laten ook geen signalen zien dat ze haar gedrag op zo'n moment spannend vinden. Monkey laat de tegemoetkomende hond haar benaderen, dan staat ze rustig op zodat de ander even aan haar kan ruiken en zij ruikt aan de ander. En vanaf daar zie je nog meer communicatie ontstaan, waaruit ik opmaak of we door lopen of blijven staan. Daarnaast zie ik ook dat Monkey haar actie veranderd als zij opmerkt dat de spanning tussen haar en de tegemoetkomende hond wel oploopt - in het enkele geval dat dat gebeurt. Zoals laatst, Monkey wilde gaan liggen, maar maakte vervolgens de beslissing om achter een dikke boom te gaan zitten en zo dat oogcontact op afstand te verbreken. Misschien was dat dus achteraf gezien het eerste signaal voor mij om actiever te handelen. Maar ik ben ook nog lerende zal ik toegeven.  Daarnaast is spanning niet alleen maar negatief in mijn ervaring. Als wij nieuwe mensen ontmoeten kunnen we ook (positieve) spanning ervaren. Daarom mag een beetje spanning er van mij best zijn, zolang deze maar niet te hoog oploopt. Monkey kan zelf ook goed omgaan met een beetje spanning, die hoeft niet direct alles te regelen. En zij gaat vrij snel over in uitnodiging tot spel.  Ik ben wel blij met jullie adviezen, ik ga hier nog eens goed overna denken. Ik vind het voor mezelf een lastige kwestie. Monkey heeft 2 jobs die ze erg serieus neemt, maar is ook gewoon een jonge hond en ik wil haar alle ruimte geven om dat te zijn. Spelen met soortgenoten hoort daar in mijn beleving ook bij, helemaal omdat Monkey zelf daar enorm veel plezier van heeft. Ze vraagt het me ook wel eens, als we bijvoorbeeld een groepje honden zien die leuk spelen samen, of we niet die kant op kunnen gaan. We wandelen regelmatig met andere honden, maar veelal dat zijn aangelijnde wandelingen. Vrij spel kan ze tot nu toe alleen hebben met een vreemde hond. Maar dan loop ik altijd risico om honden tegen te komen die een kort lontje hebben. Wat weegt dan zwaarder, dat weet ik nog niet... Bedankt in ieder geval voor jullie ervaringen en adviezen! 
honden page profiel SusanneSusanne schreef in De jongvolwassen hond
Bedankt voor het delen Dagmar. Ik ga er eens goed overna denken. Voor mijn gevoel vindt Monkey het wel fijn om los te lopen, en als we een hondje tegen komen met wie het klikt geniet ze zeer van leuk spel. Dat is iets wat ze bij Adje niet krijgt, en toch veel plezier uit haalt. Maar misschien is dat wel mijn menselijke idee, want als Monkey loops is zit ze voor de zekerheid bijna 4 weken aan de (lange) lijn, en dan merk ik helemaal niets anders aan haar. Dan is ze gewoon net als altijd haar eigen blije zelf (alleen ietsje vermoeider dan anders). Terwijl het tegenkomen van dit soort honden en het opdoen van dit soort ervaringen wel negatieve gevolgen kan hebben op termijn. 
honden page profiel SusanneSusanne schreef in De jongvolwassen hond
" Ze weten dat er meer bij mij te rapen valt. Als Piiri uitgescholden wordt door een andere hond op straat, checkt ze nu gewoon bij mij en krijgt een belonging ipv dat ze vroeger zich druk ging maken naar de andere hond. Dus ja, het brengt voor hun (en mij) wel meer rust mee. Onbekende honden vertrouw ik gewoon absoluut niet, onbekende mensen die denken hun hond te kennen en laten aflopen op een aangelijnde hond nog veel minder. " Dagmar Goed om te weten ;-)! Dankjewel, mag ik nog vragen in hoe je handelt wanneer het je overkomt dat die loslopende hond toch op je aangelijnde hond afkomt? Loop je dan rustig door, en zorg je ervoor dat je honden hun focus op jou houden? Of los je zoiets dan op een andere manier op? Sorry voor al die vragen hoor, maar situaties als die van eergisteren vind ik inmiddels strontirritant, ik ben zo goed bezig met mijn hond te trainen en dit helpt dan echt niet. En dan die kerel mij nog een beetje smerig aankijken ook, in zijn ogen was mijn hond vast degene die het uitlokte.. 
 

Vrienden van rachel

honden foto van Nienke & de roedelhonden foto van Martina en Chinookhonden foto van Carmen en Rayza de Huskyhonden foto van Martine en de Woefershonden foto van Bellahonden foto van margothonden foto van Jacqueline Veldthonden foto van alex en ladyhonden foto van Claudia, Andor en Deamonhonden foto van Helene en Tyborhonden foto van Susannehonden foto van Irene Emma. honden foto van Inge, Rottweiler Nika & m'n Canadeesje(s)honden foto van Mark & Nannahonden foto van Mandy en Novahonden foto van Randy & Nannahonden foto van Suze en de 3honden foto van zwaantje1985honden foto van Joni, Kenshi en Kodi.honden foto van Wijnahonden foto van Senna en Appiehonden foto van chrishonden foto van meert nancyhonden foto van Lise met Ruby, Naïn & Qalvinhonden foto van Niet meer actiefhonden foto van C.honden foto van Safi Kengeehonden foto van jacintahonden foto van Weylynhonden foto van  Sabine en Mini Max honden foto van Sandrahonden foto van Team Black & White

De HondenPage maakt gebruik van cookies. Dit zorgt er voor dat onze website voor jou als bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken en advertenties.info / verbergen en toestaan
^