Oudjes klets topic

Zo, nu de laatste reactie hoor :). Over Dobber, want vandaag zijn we bij de DA geweest. In eerste instantie vanuit de gedachte dat ze ingeslapen zou worden. Later heb ik mezelf teruggevloten: ik wilde eerst kijken wat de DA zou zeggen over andere opties/medicatie. Ook omdat Dobber er - nu de emoties wat bedaard zijn - m.i. nog niet aan toe is. 

De DA vond haar niet zo mooi in de vacht zitten (veel roos en vette vacht, maar dat heeft ze vaker rond deze tijd). Maar ze was verder wel alert en liep nog prima mee voor zo'n bejaardje. Dobber laat wel een flinke pijnreactie zien bij het voelen aan de buik/alvleesklier. De ontsteking zit er dus nog wel degelijk (wist ik ook wel, omdat ze nog steeds regelmatig hijgt).

Volgens de DA kan er nog meer meespelen dan alleen de alvleesklier, maar het is lastig om een diagnose te stellen. En omdat Dobber al zo oud is, dit al een hele tijd loopt en ik haar toch niet laat opereren, hebben we besloten om alleen te gaan voor comfort (tramadol). Dat had ik zelf ook wel gedacht, maar dit bevestigde het wel. We zijn dus echt de laatste fase ingegaan en dat is geloof ik toch nog niet helemaal geland ... 

De DA heeft ook een misselijkhedsremmer meegegeven, Cerenia. Maar pfff... dát is duur! Ik zou, schrik niet, €300 per maand kwijt zijn aan deze misselijkheidsremmers! Het spijt me heel erg, maar dat geld kan ik echt niet maandelijks ophoesten ... Helemaal niet bovenop de standaard €200 die Dobber maandelijks al kost. Dus ik hoop maar heel erg dat ze uiteindelijk niet heel misselijk blijkt te zijn. Dat gevoel heb ik zelf ook niet, want dan zou ze wel vaker braken (is nu eens in de 3 weken of zo). Duimen dus!

De DA heeft ook gevoeld aan een bult die Dobber sinds 2 maand ineens heeft aan haar kniegewricht. Die was niet goed, zei ze. Het is hard en vergroeid met het bot, dus ik denk aan kanker. Ze heeft er weinig last van gelukkig, al zal de Librela hier ook wel bij helpen.

Kortom: we houden Dobber zo lang mogelijk comfortabel. Hoelang dat is? Geen idee ... Ik denk in dagen tot weken, niet in maanden. Nu eerst de komende dagen maar eens afwachten wat de tramadol doet.

Overigens was ze wel weer even precies de oude Dobber van vroeger ... We kwamen de hoek om en daar zag ze verderop 2 andere honden. Die zouden heel enthousiast naar haar toe, dus hop, het haar over de schouders en rug overeind en Dobber zou ze wel even een toontje lager laten zingen! Ik zei: niks niet, jij bent 15,5 jaar, dus dit doen we niet meer. Maar ik geloof dat ze het niet met me eens was, want een bange herder zou ze later ook al wel even naar toe voor een praatje. Pfff ... En ondertussen maar met die wankele gewrichten over de vloer glijden, het zou zo Bambi kunnen zijn die met z'n snuit op het ijs ploft en de poten naar alle windstreken ... Gelukkig heeft Dobber een tuig met handvat, dus dat konden we voorkomen ;). 

Penny voelde zich vandaag een stuk beter. Ze heeft haar eten helemaal op gegeten zonder problemen en was ook heel blij met wat kauwsnacks. Later schijnt ze ook echt om eten te hebben gebedeld maar ik was toen op werk dus dat heb ik niet gezien. Losse brokjes wil ze nog niet, maar misschien komt dat ook wel weer.

Tijdens het wandelen was ze ook veel fitter, fit genoeg om van mij weg te blijven rennen toen ik haar wilde aanlijnen. Een beloning is nu niet interessant dus waarom luisteren? Loslopen is nu dus even klaar.

Misschien dat de metacam haar ook heel erg misselijk heeft gemaakt. Daar reageert ze vaker slecht op en vanaf dat ik het ging geven begon ze met eten weigeren.

@Dobber: daar heeft de dierenarts het nog niet over gehad, enkel over wat ze zou kunnen hebben. Waar ze aan dachten was blaasontsteking, nierbekken ontsteking (omdat ze ook pijn heeft) of nierfalen. Dat laatste was niet direct het eerste waar ze aan dachten, maar vanwege haar leeftijd helaas wel goed mogelijk.

Ik probeer ook positief te blijven. Een paar jaar geleden kreeg ze onterecht de diagnose uitgezaaide kanker, toen waren we er allemaal 100% van overtuigd dat we afscheid moesten nemen. Een week later bleek het lintworm te zijn en nog iets later was ze volledig hersteld (wat met een tweede echo ook was bevestigd)

Heel veel sterkte met Dobber!

Ze is nu heel enthousiast bezig met haar voerbal, maakt mij echt heel gelukkig :D

Ik lees deze laatste berichten over Dobber en Penny, op de dag dat het een half jaar geleden is dat zorgenhondje Davy werd ingeslapen. Die drang of obsessie dat het werd om het zo perfect comfortabel mogelijk te maken voor je hond in zijn laatste eindfases (meervoud, omdat dit jaren duurde) en de paniek in je achterhoofd als je hondje zich niet fijn voelde en je even niet wist hoe je hier mee moest omgaan, dat zit zo in mijn brein gegrift. En ja, ook de grenzen die telkens verlegd werden, waarvan je nooit eerder had geloofd dat je het zover niet zou laten komen. (Zo zie je maar dat het allemaal maatwerk is). Vandaag was ook Sun niet lekker (een gil naast mn bed vannacht waar ik me de rambam van schrok, gepoept in huis, alleen maar willen slapen, niet naar buiten willen, slecht willen eten), dus het leek wel automatisch brein muscle memory hoe snel je weer in het gelid schiet en je weer zorgen maakt en alle "wat als" vragen de revue weer passeren. Allemaal zo herkenbaar en pijnlijk. Ik zou er alles voor over hebben om Dave en Simba nog om me heen te hebben, maar ik mis absoluut die lijdensweg en zorgen maken niet. Dat heeft wat gekost (in emoties en financieel). Ik benijd jullie aan de ene kant wel, want jullie ouwetjes zijn er nog. Maar we weten ook wat een groot verdriet er gaat komen. Dat benijd ik niet. Terwijl ik weet dat ook Sun niet het eeuwige leven heeft en in oktober alweer 12 wordt. Maar die wordt zo anders oud dan de mannen, hopelijk wordt die wel 30. Ik wens jullie een mooie, niet al te beladen laatste tijd met jullie schatjes. Sta bij elk moment stil wat jullie nog samen doen, wees overal extra bewust van. Met Dave deed ik dit en dat hielp echt met de "transitie". Als het zover is, hoop ik dat het een mooie laatste dag wordt (daarom is het, denk ik, ook belangrijk om het juiste moment uit te kiezen, waarbij de laatste momenten niet traumatisch maar mooi zullen zijn). 

 Jeetje, wat een vaag gezwets van mijn kant. Ik hoop dat jullie me een beetje snappen. 

Sterkte. X

Sterkte voor Dobber en Penny!

@Chantal, ik snap wel wat je bedoeld te zeggen. Heb 1x inderdaad naar een moment moeten toeleven en bedenken wanneer ik de definitieve beslissing zou moeten maken als hij niet zelf in zijn slaap zou komen te overlijden (dat hoopte ik zo..). 

Mensen in omgeving die ongevraagd meenden zich te bemoeien omdat ze het zo zielig vonden.. Finn raakte langzaam aan verlamd. Voor mij was de DA die mij op het hart had gedrukt dat ik hem als geen ander kende en zou weten wanneer het moment daar was, heel belangrijk om op mijn gevoel te blijven vertrouwen, en op hem dat hij het me echt zou laten merken als het klaar was.

Met een lach en een traan, die laatste periode, maar het afscheid was goed en voor anderen wellicht te laat, maar ik weet dat ik naar mijn gevoel en naar mijn hond heb geluisterd.

Plots achteruit gang is moeilijk (2x meegemaakt) maar als het langzaam aan wat gaat sukkelen is het ook verrekte lastig om te bepalen of en hoe lang je nog door moet gaan. Maar jullie hebben zo'n goede band met jullie honden dat ik er niet aan twijfel dat je het gaat zien en weet wanneer het tijd is om afscheid te gaan nemen.

dobber………….        

kijk hier eens naar, misschien met wat bouillion ?     Ik pusch niets hoor, heb het zelf altijd in huis en geef ogin er een theelepeltje er van, niet iedere dag maar het is gezond voor je hond, kijk er eens naar en anders vraag het eens aan je dierenarts, 300 euro voor de misselijkheid, wanneer gember zou helpen ben je veel minder kwijt..

Vandaag was voor Penny weer een hele goede dag. Ik was van plan te gaan suppen maar het waaide te hard dus in plaats daarvan een hele lange wandeling gemaakt van bijna 15km met de buggy.

Dat ging echt zo goed! Ze heeft minstens de helft vrolijk mee gedraaft, waarschijnlijk zelfs nog veel meer. Ze heeft ook lekker door het hoge gras gerend en ze heeft gezwommen. Van ziekte of ongemak was eigenlijk niets te merken. Ze liep heel soepel en vlot.

Eigenlijk ga ik langzaam twijfelen of het wel zo ernstig is. Ze neemt tussendoor nog steeds geen brokjes aan, maar zwemt wel vrolijk achter stukken gedroogde runderlip aan en eet ook gewoon andere kauwsnacks. Haar ontbijt en avondeten moet ik wel wat aantrekkelijker maken maar dan gaat dat ook helemaal op.

Omdat we met de planning een beetje krap zaten hebben we besloten het verdere ondezoek naar woensdag te verplaatsen. Morgenochtend zouden we al naar de fysio gaan en dat heeft ze momenteel ook heel hard nodig.

We hebben net mogelijk de verklaring voor het niet willen eten gevonden, we denken dat ze pijn aan haar voortanden heeft en niet zo'n beetje ook. Ze wil niet dat je haar voortanden aan raakt en langs haar tanden is het tandvlees behoorlijk rood.

Het kan het niet willen eten verklaren omdat ze liever niets aanpakt (wat ze met haar voortanden moet doen) maar wel kauwsnacks wil (wat ze met haar kiezen doet).

Morgen ga ik meteen bellen of we woensdag gewoon langs kunnen komen. We wachten natuurlijk de verdere onderzoeken af, maar ik denk dat er weer een gebitsbehandeling nodig gaat zijn.

Hoe oud is Penny dan?

Zou goed door haar gebit kunnen komen als ik het zo lees. Gebitsbehandeling natuurlijk ook niet fijn met een narcose maar gelukkig wel één vd meer onschuldige oorzaken.

Ik weet nog dat Shep destijds op haar oude dag heel kieskeurig werd qua eten. Ze was niet misselijk ofzo maar het opeens snel beu. Had op gegeven moment 3 verschillende brok en 3 verschillende natvoer en dan steeds weer afwisselen.

Succes bij de dierenarts.

Mijn allerliefste Shep is komende week alweer anderhalf jaar uit mijn leven. Ik mis haar nog steeds vreselijk en vind het vaak moeilijk hier te lezen. Hoe sommige mensen toch nog lang doorgaan met een oude hond. Dan twijfel ik zelfs nu nog weleens of ik niet te snel ben geweest. Ze was niet ziek en er was geen pijn. Maar aan de andere kant heb ik die keuze echt niet zomaar gemaakt. Het was absoluut niet gemakkelijk. Ben daarna in een crisis terecht gekomen en heb therapie gehad. Ik kon namelijk niet zonder haar. Ze was de enige constante in mijn leven. Dus heb toch echt niet voor de gemakkelijke weg gekozen. Waarom dan toch nog zo vaak die twijfel.

Ze is nu 14 jaar en 7 maanden. Narcose is inderdaad heel vervelend op deze leeftijd, maar als ze pijn in haar gebit heeft hebben we geen andere keus. Daarnaast heeft ze nooit slecht op narcose gereageerd. Ze wordt altijd heel snel wakker en is ook snel weer alert, ze heeft alleen 's avonds vaak een moment dat ze even flink ziek is maar dat duurt altijd kort.

Ik denk dat ik wel de resultaten van urine onderzoek af ga wachten. De afspraak maak ik wel alvast, maar mochten haar nieren heel slecht zijn (wat ik inmiddels eigenlijk niet meer geloof) weet ik nog niet wat we gaan doen.

We waren vanochtend nog naar de fysio geweest en haar rug en poten waren inderdaad niet goed. Het zat helemaal vast, wat het slechte lopen verklaard. De komende tijd moeten we dus rustig doen met meerdere korte rondes per dag (wat ik met de buggy ook kan doen net als gisteren, ik loop de hele route en zij loopt kleine stukjes).

Dit is wel iets wat gewoon weer beter gaat worden dus daar maak ik me verder geen zorgen om

Ik herken dat wel die twijfel. Maar je doet wat je op dat moment het beste vindt. En als je daarbij het belang van je hond voorop stelt, is het goed. Wat je ook besloten hebt. 

Penny's urine is ingeleverd, helaas moeten we nu een week wachten. De dierenartsassistente aan de balie was lekker negatief en had het al over of we nog wel wilde behandelen, terwijl zij de situatie niet kent. Dat was dus wat minder.

Het eten gaat heel erg wisselend. Gisteravond heeft ze twee handjes droge brokjes gegeten die ik over de vloer van mijn kamer had uitgestrooid. Met haar ontbijt vandaag deed ze moeilijker, maar ze heeft wel een redelijke portie op.

We hebben nu een worst kvv bij de dierenarts meegenomen voor nierproblemen. Hopelijk vind ze dat lekker.

Die onzekerheid is wel echt heel moeilijk. Ik probeer het los te laten want ik doe alles wat ik kan en aan de resultaten die er komen kan ik toch niets veranderen, maar ik vind het wel moeilijk dat ik niet weet wat er is of hoe lang ze er nog is...

Brokjes even weken in warm water? Wat moet onderzocht worden dan? Ik heb de uitslag vd urine van de honden altijd binnen 1 dag. 

Dierenartsassistente is geen da en die moet hier ook niks van vinden. Sommigen blijven niet bij hun leest en dat is erg irritant. Hopelijk heb je wel wat "feedback" richting assistente gegeven? 

Mijn moeder was echt niet tevreden over hoe het vanochtend ging dus ze had gebeld en er voor gezorgd dat we 's avonds de uitslag al gingen krijgen.

Net zijn we dus gebeld en er is heel goed nieuws, Penny heeft GEEN nierfalen!!!

Er zat iets meer eiwit in haar urine dan normaal, wat voor haar leeftijd niet gek is en wat met ander voer verbeterd kan worden.

Verder was de concentratie van water iets te hoog, maar dat was ook niet heel erg.

Voor nu vermoeden we dus dat ze zich niet goed voelt vanwege haar gebit. We hebben even gelet op hoe ze eet en ze probeert echt alles op te likken en niet haar voortanden te gebruiken. Daar heeft ze dus echt heel veel last van. Gelukkig konden we maandag langs komen voor een controle en dan ook meteen een afspraak maken voor een behandeling.

Verder waren haar spieren dus ook niet helemaal goed, maar dat verbeterd wel met gedoseerde beweging en extra behandelingen bij de fysio.

Ik ben dus weer helemaal gelukkig en Penny binnenkort hopelijk ook weer

Ohhh, ik vind je moeder geweldig. Vrouw naar mijn hart. Belachelijk dat je tot maandag moet wachten, slim om meteen de behandeling te plannen (of begrijp ik het nu verkeerd?). Wat moet het een fijn gevoel zijn dat het zaken zijn die goed aan te pakken zijn. Voor Dave wilde ik altijd een propofol narcose, dit spuiten ze bij, elke 10 minuten. Wel zo fijn voor de ouwetjes. Sun had in februari een narcose (bij een andere da) en die had me toch een naslag. Ze was de hele dag nog groggy. Vond toch echt de propofol fijner. 

Krijgt Penny pijnstilling?