Penny

• baasje
• foto's
• activiteiten
• vrienden
• honden

Mijn gekke, lieve meid. Mijn kakhapper, poepsnoeper, strontvreter, racemonster, draak, duivel, grote liefde, kleine schat.
 
Jij was mijn alles. Ruim 15 jaar zijn wij samen geweest. Als kind heb ik je in mijn leven gekregen en als volwassenen heb ik je moeten laten gaan. De eerste dag weet ik nog zo goed. Ik geloofde niet dat je er was, dus kwam 's nachts nog even naar beneden om naar je te kijken, om je aanwezigheid nog even in me op te nemen. Daar zat je dan, met je grote flaporen en kleine dunne staartje, op de schoot van mijn moeder. Op diezelfde schoot ben je gisteren voor de laatste keer in slaap gevallen, omringt door liefde en warmte.
Vanaf het moment dat je er was, was je belangrijk voor mij, maar rond je 6e werd je het middelpunt van mijn leven. Vanaf het moment dat ik me echt met jou bezig ben gaan houden, me echt volledig op jou ben gaan richten, is mijn nieuwe passie (en soms obsessie) ontstaan.
 
We hebben zo veel gedaan en meegemaakt, ons lijstje is al heel lang compleet. Alle paden in het recreatiegebied en in het dorp hebben we bewandeld. We hebben samen gezwommen, gefietst, door de sneeuw gerold en zelfs in de Oostenrijkse bergen bewandeld waarbij jij op 13 jarige leeftijd nog iedereen verbaasde met je energie.
In al die tijd heb jij mij zo veel geleerd. Alles in mijn leven wat ik nu heb, heb ik door jou. De kennis die jij mij heb gebracht is meer dan welke school dan ook. Jij hebt mij opgevoed. Soms waren jou lessen heel hard en pijnlijk, soms duurde het lang voordat ik het door had en soms zaten we behoorlijk in conflict. Toch kwamen we er altijd samen uit en beter dan waar we waren begonnen. Jij was niet de normale, standaard gezinshond die ik had verwacht, maar wel de gecompliceerde, pittige en eerlijke hond die ik nodig had. Op slechte dagen vroeg me ik af wat ik verkeerd had gedaan om jou te verdienen, maar naarmate je ouder werd, werd het voor mij steeds duidelijker dat jij voor mij perfect was.
 
Afscheid nemen van jou is moeilijk en zwaar. Ik mis je met naar bed gaan, jou liefdevol naar boven dragen, jou nog even lekker knuffelen en kusjes geven voordat ik je welterusten wenste en daarna hopen dat je ook bleef liggen en niet ging spoken. Ik mis je ook als ik thuis kom, vroeger je hysterische gehuil en gegil, nu je lieve grijze koppie die net even de hoek om kwam.
Toch is het goed. Donderdag nacht werd je ziek en vanaf dat moment wist ik dat het niet lang meer ging duren. Vrijdag hebben we nog heerlijk gewandeld en hoewel er niets op de planning stond, wist ik dat het onze laatste wandeling ging zijn en een betere laatste wandeling had ik ook niet kunnen wensen.
 
Lieve, kleine meid van mij, nu heb je geen last meer van je rug en je poten. Je kan weer rennen en springen. Hopelijk zijn er waar je nu bent genoeg intacte reutjes om mee te flirten en teefjes om naar te snauwen. Eet maar lekker zo veel hondendrollen, paardenpoep, ganzenstront, molshopen en paardenbloemen als je wil en ren door de diepste modderpoelen, niemand houd je meer tegen en dat is wat jij ook verdient.
Jouw liefde, warme zachte en glanzende vacht en prachtige roodbruine ogen die licht leken te geven in de avondzon ga ik heel erg missen, maar jou wijsheid en lessen zal ik nooit vergeten.

Geboren op 7-11-2008 en gestorven op 9-3-2024