HondenPage baasje wolfsberoses

Wat schreven de vrienden van wolfsberoses op het forum

Alaska's Finest! schreef in Even met jullie delen
Wat een geluks moment net, we hebben samen 15 min met de bal gespeeld in de tuin, ik weg schoppen en Rambo er achter aan..   talitha Aan zulke geluksmomentjes kan je je vasthouden op dagen dat het minder gaat 
Alaska's Finest! schreef in Tweede hond?
 Ik kwam thuis en gaf hem een nieuw speeltje, maar dat wilde hij al gelijk kapot trekken dus heb ik het afgepakt. Van 19 tot 20 uur zijn we in het bos geweest. Om 20.15 heb ik een nieuwe snuffelbal die ik had gekocht aan hem gegeven, gevuld met snoepjes. Daar zijn we ongeveer tot 20.30 uur mee bezig geweest, heb hem in totaal 2x gevuld. Toen wilde ik nog even met hem en z'n nieuwe speeltje spelen, maar hij begon al snel weer met slopen dus ben ik daar weer mee gestopt en ging ik vervolgens douchen. Om 20.50uur kwam hij al zeurend en kreunend naar boven. Hij ging wel rustig liggen (voor de badkamer deur) maar wel met een ontevreden/verveelde houding dus.   Toen heb ik snoepjes in de woonkamer verstopt die hij ging zoeken (paar minuten bezigheid). Om 21.00 ging ik buiten met hem commando's trainen, tussen 5 en 10 minuten. Geen moeilijke of nieuwe commando's, gewoon die hij kent. Toen gaf ik hem een kauwsnack en ging ik stofzuigen. Hij had de kauwsnack vervolgens op en ging rustig liggen. Maar waarschijnlijk omdat ik aan het stofzuigen was, dan vraagt hij nooit aandacht. Vroeger vond hij de stofzuiger eng. Ik was klaar met stofzuigen en hij begon gelijk weer met 'klagen'. Dus nu heb ik hem een lickimat gegeven en zit ik op de bank. Hopelijk is hij hierna tevreden..  " Danielle   En vond je 't zelf leuk? Want daar draait het eigenlijk toch om, niet? Of je hier zelf ook plezier in hebt, of dit eerder als een opdracht voelt..?     
Alaska's Finest! schreef in Tweede hond?
Ik had twee honden die graag met elkaar optrokken en dus veel onderlinge interactie hadden, maar ik kan niet zeggen dat dat voor mij dan 'makkelijker' werd. Integendeel, 2 x hond = 2x aandacht en inzet. Zo heb ik dat ervaren. Nu ik weer 1 hond heb, voel ik hoe eenvoudiger dat is.    Als je van mening bent dat je aan 't eind van de dag voldoende met je hond hebt ondernomen, dan mag je gerust je eigen ruimte en tijd nemen. Dan is het klaar. Met een 2e hond erbij zou je dit ook van hen verlangen, toch? Als de ene hond rust wil en de andere blijft hem bestoken, dan zou je dit ook afkappen en de ene hond zijn rust gunnen? Wel, dat is voor jou net zo.  Tenslotte is samen in huis tot rust komen ook gewoon gezellig.   
Alaska's Finest! schreef in Even met jullie delen
dese hond is zoveel meer voor mij als zomaar een hond! Ik wil niet dat hij ziek is, ik wil hem beter maken, wanneer zie ik dat hij echt ziek is? Is het prima als hij gewoon mee sjokt en niet hard voor me uit rent? Ze kunnen 16 worden. Moet ik mij daar ook aan vast pinnen dat ik wil dat hij 16 wordt? Ben ik dan een goed baasje als ik hem dat laat halen? Een inkijkje in m’n gedachtes de heledag -_- " talitha   Weet je, ik denk dat we soms gewoon een keer moeten proberen om meer hond te zijn.  We maken ons zoveel zorgen. Vaak terecht, daar niet van. En als je er -zoals jij- een lange weg op hebt zitten qua zorgen dan beland je in een soort hyperalertheid. Maar je hond... die geeft niet om wat vreemden van jou denken, of van hem, of van hoe jullie samenleven. Je hond stelt zich ook geen doel in hoeveel jaar hij of jij zal leven. Je hond wenst gewoon dat jij je goed in je vel voelt, dat er een innige band is, dat hij zich geliefd voelt en hij zelf jullie ook graag mag zien. Ondanks ziekte, of ondanks pijn.  Je schrijft: hij is heel chill... misschien is dat wel de boodschap die hij aan je wil meegeven: Relax. Hobbel maar een beetje in het leven, op je gemakje, er hoeft niet altijd zoveel stress te zijn.    Soms kunnen we veel van onze honden leren, over de essentie van ons samenleven.       
Alaska's Finest! schreef in Even met jullie delen
Ik vind loslaten zooo lastig! Ik zoek overal wat achter omdat hij heel lang heel ziek is geweest en probeer geen scheve gezichten te krijgen van mensen wat ze van me vinden of dat mensen vinden dat ik te weinig doe voor hem.. straks komt de tijd dat ik los moet laten, dan is de hond van de buurman bijwijze van veeel ouder geworden terwijl daar nooit naar om gekeken wordt terwijl die van mij misschien maar 10 wordt… ik maak me zo druk over wat anderen van ons vinden en denken.. :( ik wil altijd meer meer meer meer… en beter beter beter beter..   talitha   Da's best intens, Talitha, en die drang om door iedereen perfect te worden gevonden en alles altijd te kunnen managen slorpt vast veel energie op.  Heb je hier professionele hulp bij? Want het klinkt alsof dit jou behoorlijk parten speelt en dan zal het vermoedelijk niet enkel om de hond draaien, maar ook in andere aspecten van je leven voor jou veel zorgen, onzekerheid en stress geven. En dat is zwaar om dragen. Dus ik hoop dat iemand jou hierbij kan helpen om deze issues te ontrafelen, want alleen kom je daar niet zo makkelijk uit. Sterkte!  
Alaska's Finest! schreef in Even met jullie delen
Ik snap de zorgen en de onzekerheid. En ja, dan kunnen je gedachten wel es met je aan de haal gaan. Maar dan kan het ook nuttig zijn om te beseffen dat veel van die gedachten ook eigen invullingen kunnen zijn. Probeer op zo'n momenten zelf tot rust te komen en de situatie wat meer vanop afstand te bekijken. Is de gezondheid van je hond echt dramatisch of gaat het over je eigen projectie (door de opstapeling van bezorgdheid).    En besef ook: een leven is nooit pijnvrij. Uiteraard wensen we dit niet, voor niemand, maar ongeluk, pijn, verdriet, ziekte, ongemak,.. het is er deel van. Dus is de hond de ene dag okee en heeft ie vervolgens een mindere dag, probeer dan niet te pessimistisch te denken en het zwaarder te maken dan nodig is. Niet voor hem, en ook niet voor jou. Honden pikken snel stemmingen en emoties op. Jouw innerlijke onrust en grote bezorgdheid gaat ie zeker voelen. Probeer dit dus voor jezelf en voor hem in goeie banen te leiden en het positieve te blijven zien.     
Alaska's Finest! schreef in Diarree
Probeer wat diarree op te vangen tegen woensdag en neem dat potje mee naar de DA. Het labo kan dan uitgebreider naar de oorzaak zoeken (parasiet, infectie,...)
Alaska's Finest! schreef in Wondjes/korstjes
Dat kunnen muggebeten zijn, ja. Dat jeukt, en dan verschijnen er kleine wondjes en korstjes. Vaak voel je ook een klein hard bobbeltje onder het wondje. 
Alaska's Finest! schreef in 7 maanden Thai bangkeaw
 ik ga zeker met een gedragscoach!  Thai bangkeaw pup   Check dan zeker of deze persoon ervaring heeft met de stevigere oertypes. Bij hen draait opvoeding niet zozeer rond blinde gehoorzaamheid maar rond wederzijds respect. Een oertype staat nog dicht bij zijn natuur en oorsprong en dat maakt dat zij expressiever en feller kunnen zijn in het tonen van hun emoties en voorkeuren. Als mensen dit niet gewend zijn, kunnen ze dit al snel verkeerdelijk interpreteren. Als de hond zich begrepen en gewaardeerd voelt, zal hij heel loyaal tegenover die mens staan. Want emotioneel zijn ze zeker, maar er zit ook een groot zelfbewustzijn in hen (algemeen gesproken).    Succes! En vertrouw erop! 
Alaska's Finest! schreef in 7 maanden Thai bangkeaw
Wat je inderdaad benoemd is het lijkt dat hij naar de handen of broekspijpen wil grijpen. Als bezoek naar het toilet is geweest dan blijft hij net zolang wachten tot ze eruit komen en dan kan hij ineens gaan aanvallen als hij merkt dat iemand onzeker wordt. Thai bangkeaw pup Hoewel het niet fijn is en je dit gedrag uiteraard niet wenselijk vindt, denk ik op basis van de beschrijving dat je het ook niet als zeer verontrustend moet beschouwen. Veel pups en jonge honden reageren op deze manier op situaties die ze spannend of ergerlijk vinden. Dan gaan ze opspringen en happen.  Een rustige en duidelijke aanpak is dan noodzakelijk. Dus bekijk hoe je voor rust kan zorgen (zowel bij mens als hond) op een manier die voor iedereen duidelijk en begrijpbaar is. Dat is maatwerk en begeleiding. Laat zowel de hond als de bezoeker niet het zelf uitzoeken, maar creëer zelf een gewenste setting. Dan weet de hond en de mens waar ze aan toe zijn.  
Alaska's Finest! schreef in 7 maanden Thai bangkeaw
mensen wil aanvallen in de zin van op hun af springen en wil gaan happen. De ene keer geeft hij dit aan met blaffen en de andere keer wil hij er direct op af wat hem onbetrouwbaar maakt.  Thai bangkeaw pup Is het happen met het doel iemand te verwonden? Of is het opwinding, frustratie of protest? Zoals in: opspringen, naar handen of kleding happen, in een been/broekspijp willen hangen,..? Is de hond al opgewonden of onrustig alvorens hij dit doet? (dus vanuit een zekere stemming). Als het bezoek langs de slaapplek van de hond moet om naar het toilet te gaan, zou je dit ook zelf kunnen begeleiden. Bijvoorbeeld eerst de hond bij jou roepen, zodat de bezoeker zonder probleem naar toilet kan, en daarna de hond weer op zijn slaapplek laten liggen. Dan is het duidelijk voor de hond wat je verwacht en hoeft de bezoeker niet bang te zijn.  
Alaska's Finest! schreef in 7 maanden Thai bangkeaw
De pup wil dan mensen aanvallen en is constant alert naar bezoek waardoor wij hem niet meer vertrouwen en het liefst willen vermijden dat er bezoek komt.  Thai bangkeaw pup Kan je de situatie ruimer schetsen? Zoals: hoe gedragen de mensen zich naar de hond toe, hoe is de omgeving (ruimte), wat gaat eraan vooraf, wat bedoel je precies met 'aanvallen', kan de hond zelf kiezen om afstand te nemen en geen interactie te moeten ondergaan,...?   Wat zijn je verwachtingen concreet? Je hebt bewust gekozen voor een ras dat alert, waakzaam en zelfstandig is. Dus ik neem aan dat je daar geen jolige allemansvriend van wil maken?     
Alaska's Finest! schreef in Me Mayself and I
Een veilige rit naar huis gewenst!  En nog veel nagenieten van al die mooie ervaringen. 
Alaska's Finest! schreef in Me Mayself and I
Wat een mooie reis! Hopelijk is May er snel weer bovenop.   
Alaska's Finest! schreef in Puppy wordt niet geaccepteerd door de andere honden
Dus 2 vragen :  1) hoe kan ik ervoor zorgen dat onze reu hem meer aanvaard? Of moet ik gewoon wachten en gaat dat vanzelf? 2) Moet ik de pup telkens van ons teefje afhalen of moet ons teefje van zich leren 'afbijten' en eens leren grommen zodat het gedrag van de pup stopt? Bo   Het is erg afhankelijk van de verschillende karakters, de omstandigheden, de 'vibe' die er hangt, en van wat je zelf wil zien.   Je reu zet strakke grenzen en is gesteld op zijn personal space. Als de pup dit begrijpt en de situatie is rechtvaardig (dus het gaat niet over claimgedrag bijvoorbeeld) dan kunnen honden onderling zelf leren wat wel en niet hoort. Maar als de situatie onrechtvaardig is, is het verstandig dat jij aangeeft wat jij wenst (respect, tolerantie).   Wat je teef betreft: ze speelt zelf graag met de pup, schrijf je? Puppies mogen vaak heel erg veel van volwassen honden: in de wangen gaan hangen, poten en oren bijten, aan de staart hangen,... Als de energie goed zit tussen de honden, kan en mag dit. Maar als je aan de lichaamstaal van je teef merkt dat zij zich hier heel onprettig bij voelt, dan grijp je uiteraard in en zet je zelf de grenzen voor de pup.    Er is dus geen eenvoudig antwoord, omdat het van heel veel factoren afhangt. Let op de sfeer, de omstandigheden, de lichaamstaal. En dan zal je zien dat het maatwerk is. De ene keer moet je ingrijpen, de andere keer laat je hen onderling communiceren, elkaar op hun eigen manier beter leren kennen en met elkaar rekening leren houden. 
Alaska's Finest! schreef in Op welke geur is jullie hond verzot?
De geur van rottigheid.  Kadaver, rottend zeewier, mest, dode vis, ingewanden,...  Ik hoop dat jouw hond een beetje verfijnder is dan de mijne en je zelf niet onpasselijk wordt van haar lievelingsgeur. 
Alaska's Finest! schreef in Oudere hond
ik ga het proberen los te laten en wat vaker te denken; oké Rambo je red je wel even..   talitha Da's mooi. En wees een beetje mild voor jezelf en zeg ook gerust een keer: Oké, Talitha, al die zorgen, die lopen niet weg. Focus je nu maar even op al die positieve dingen die er nog zijn, en adem!  
Alaska's Finest! schreef in Oudere hond
Als ik je vorige topic zo lees, sta je zelf heel erg 'aan'. En dat bedoel ik absoluut niet als verwijt, het is namelijk zeer vermoeiend en belastend om steeds zoveel zorgen te dragen en hyperalert te zijn. Dat geeft veel spanning en zet veel druk. Niet alleen voor jezelf, ook voor je omgeving. Het kan dat je hond dit heel erg aanvoelt en daarop reageert. Stress kan het hele lichaam overhoop halen, ook de stress die je van anderen overneemt. Dus misschien kan je daarop gaan letten. Dat je bewuster leert omgaan met de stress in je lichaam. En probeert de focussen op prettige dingen in een wandeling. De hond meetrekken in vreugdevol samenzijn. Hoe klein die momentjes ook zijn, probeer daarin te investeren, het eerst zelf te voelen en dan door te geven aan je hond. Want het is idd zo: oude honden geven een mens zorgen. Er spelen veel emoties van verdriet en angst en ongerustheid. Maar hou je ook vast aan vreugde, wat je nog kan geven, wat je samen kan delen. Ouderdom draait ook om innigheid, genieten, het samen fijn hebben in vele kleine dingen. 
Alaska's Finest! schreef in Dilemma dilemma, help
Ik gun het ze heel erg maar eerlijk gezegd durf ik het niet zo maar weer aan. Ik ben sowieso momenteel nog iets te blij met mijn vrijheid maar ik heb ook angst dat het weer niet goed zou gaan. Dat kan ik tegenover niemand verkopen. De angst om weer een hond in huis te nemen die toch ziek blijkt. Mijn man is niet van de huisdieren, die vind het teveel onrust maar gunt het ons wel en ik weet dat als er een hond is hij er wel goed mee omgaat. Maaike Ik denk dat je hier zelf het antwoord al geeft... de zorg voor een hond geeft je zoveel angst en onrust, en de ervaring heeft je geleerd dat je het dan niet kan waarmaken. Hoe jammer ook, het is goed jezelf en je grenzen te (er)kennen en dan je verantwoordelijkheid te nemen. Dus zie dat als een positieve boodschap naar je kinderen toe, dat je in het belang van een ander levend wezen jezelf ook dingen moet kunnen ontzeggen.   
Alaska's Finest! schreef in Hij weet er de weg! -update-
Wat fijn, zo'n lekker lange wandeling.  Hopelijk geen hoornaar-nest in de buurt? 
Alaska's Finest! schreef in Pup erbij, jaloezie?
Wanneer Milo op de bank ligt wordt het wel vervelend: zodra de pup in de buurt van de bank komt, springt Milo overeind en blaft hij vanaf de bank fel naar de pup totdat deze afstand neemt.  Is dit blaffen gedrag wat ik moet corrigeren? Of moet ik dit toelaten zodat hij de rangorde kan tonen?   Tot nu toe heb ik alles toegelaten, omdat ik lees dat honden het onderling moeten uitvogelen, maar de houding vanaf de bank vind ik toch niet helemaal prettig. Verstoor ik het gevoel van rangorde als ik Milo corrigeer bij dit blaffen? Ik denk dat hij dit doet uit jaloezie. Ik (z’n favoriete vrouwtje) zit namelijk altijd samen met hem op de bank.   Hebben jullie tips? Hoe kan ik deze jaloezie minderen?  " natascha   Nee, honden moeten niet alles zelf uitvogelen. Jij bepaalt de huisregels en de normen in jullie samenleven. Als je graag wil zien dat de honden elkaar leren respecteren en tolereren, dan is het jouw verantwoordelijkheid om hen dit duidelijk te maken en hen hierin te begeleiden.  Jaloezie kan je vermijden door voor BEIDE honden dezelfde regels aan te houden. Dus niet de ene meer toestaan dan de andere (privileges geven), want dat is een voedingsbodem voor afgunst en treitergedrag. Behandel beide honden dus gelijkwaardig, en begeleidt hen met een persoonlijke aanpak (op maat, naargelang karakter, omstandigheden, enz.). Zo leren ze allebei wat je van hen verwacht. Die duidelijkheid zorgt voor vertrouwen. En zo leren ze op een fijne manier om met elkaar om te gaan en elkaar te begrijpen.   Dus als je niet wenst dat je oudste hond de bank claimt en lelijk doet tegen de pup omdat die in de buurt komt, dan stuur je de oudste meteen van die bank. Zo maak je duidelijk dat de bank niet opgeëist mag worden.    
Alaska's Finest! schreef in Boek lezen en pup in park/terras 'niks' laten doen
Nou ik ga morgen dan even op een niet-populaire uitlaat tijd naar het bos en het opnieuw proberen.  Blub Goed idee! Je kan de setting van het rustige bos ten volle gebruiken: eerst lekker quality-time met samen door het bos struinen, scharrelen, laten snuffelen. En daarna kies je een stil plekje uit om wat van de schoonheid van het bos te zitten genieten, te mijmeren, zonder dat je alert hoeft te zijn voor andere mensen, honden, enz. Lekker ontspannen, allebei. En dan weer even samen op pad. Zo kan je hond van jou het verschil leren tussen: actief bezig zijn en vervolgens rust houden.  In een later stadium kan je dat dan doortrekken naar andere omgevingen.  Geniet ervan! 
Alaska's Finest! schreef in Waarom verkiest hij de bench?
Hij kiest voor datgene dat bekend is, lijkt me... als hij in Spanje continue in een kooi zat, dan is dat wat hij kent en waarin hij geleefd heeft.  Mooi dat hij nu een betere thuis heeft gekregen. 
Alaska's Finest! schreef in Boek lezen en pup in park/terras 'niks' laten doen
Als je je pup zelf de rust liet pakken in de natuur, at ze dan niet van alles wat mogelijk slecht was? Of hoe pakte je dat aan om te voorkomen? " Blub Er ligt zelden iets wat slecht is, toch? De schadelijke dingen komen meestal van de mens, en liggen dus op druk bezochte plaatsen (afval en zo). Dus van mij mogen ze gerust aan een struikje knagen, of wat rondscharrelen. Dat is ook een manier om het hoofdje in rustmodus te brengen. Want 'rust' staat niet gelijk aan 'niet verroeren'. Een hond die het bevel krijgt stil te liggen, kan zich inwendig nog steeds onrustig of gespannen voelen. En een hond die ligt rond te kijken en hier en daar wat prult, kan zich inwendig lekker ontspannen voelen. 'Rust' aanleren, gaat voor mij vooral om het inwendige gevoel en dat geef je zelf ook door aan je hond. Als je jezelf ontspannen en vredig voelt, kan de hond deze energie overnemen. Maar om die link te leggen, is een ruime en kalme omgeving een hele grote hulp, want de rust die die uitstraalt, neem je zelf ook op. 
Alaska's Finest! schreef in Boek lezen en pup in park/terras 'niks' laten doen
Ik denk dat het een beetje afhangt van de persoonlijkheid van je hond en van jezelf, hoeveel alertheid er blijft tijdens 'rust'. Ik lees op zich niets raars in wat je hond doet, die houdt zich bezig met haar omgeving, een takje hier en een miertje daar. Maar misschien hangt de spanning eerder bij jou, met het in de gaten houden en proberen sturen van je hond?  Zelf heb ik de honden van jongsaf meegenomen in de natuur en hen de vrijheid gegeven om op hun eigen manier tot rust te komen en dat ging vanzelf. Ook binnenshuis is dat zo gegaan. Zonder al te veel druk te leggen.   (puppy-dutje )   Misschien is een park niet zo geschikt (wegens te drukke omgeving) om te starten, en kan je beter echte vrije en rustige natuur opzoeken ? Hoe ging het toen de hond pas bij jou kwam? Was er toen veel sturing of nam ze uit zichzelf haar rust?  
Alaska's Finest! schreef in Me Mayself and I
Husky-paradijs!  En May helemaal in haar element.  Die wil straks niet meer naar huis, haha!   
Alaska's Finest! schreef in Hij weet er de weg! -update-
Geniet ervan, Jantien! 
Alaska's Finest! schreef in Fatsoenlijke autobench
Bij veiligheid wordt vaak alleen aan ongevallen gedacht, maar oververhitting in een auto (te dichte bench) heeft ook met veiligheid te maken. Kijk dus zeker naar de plaats vd bench (achterraam van de koffer?) en of daar voldoende luchtcirculatie kan komen (airco komt vaak niet tot in de kofferruimte).
Alaska's Finest! schreef in Me Mayself and I
Aaaaah, daar zijn ze dan! En stralend mooi weer, goed he!  Geniet ervan! 
Alaska's Finest! schreef in Hondje doodongelukkig na overlijden ander hondje
Rouw kan heel intens zijn, en lang duren ook. Herplaatsen lijkt me de emoties van deze hond alleen maar te verergeren.  Een andere hond kàn helpen, maar evengoed helemaal niet. Dat is erg persoonlijk.  Mijn hond heeft ook heel intens gerouwd. En ik dacht ook dat misschien het contact met andere honden zou helpen. Dat deed het helemaal niet, ze wou van geen andere honden weten. Ze treurde dus heel specifiek om haar maatje, ze had geen behoefte aan vervanging en al zeker niet aan een nieuwe hond in huis.    Er voor elkaar zijn, dat heeft ons hier geholpen. Een steun zijn voor je hond, een baken van vertrouwen, bewust de tijd nemen om een nieuw evenwicht te vinden. En als er dingen zijn waarbij jij de plaats van de overleden hond kan innemen, kan dat ook helpen. Zoals bijvoorbeeld: op soortgelijke manieren spelen, op dezelfde plaats samen rust nemen,... het hangt van je eigen leefsituatie en jullie samenleven af, maar het komt er op neer dat je teruggrijpt naar iets wat vertrouwd voelt, bekend, geborgen. Voor je hond en voor jezelf.  En geef het tijd. Sterkte met je verlies.