Hoe snel neem je een andere hond na het overlijden van je vorige?

Drie weken na het overlijden van kleine Lotje zijn we op visite gegaan bij de fokker. Met een knoop in mijn maag gingen we die kant op. Na een goed gesprek en alle dierenarts papieren gingen we even kijken bij de laatste twee pups uit het nestje.
Ergens had ik misschien van die vaderlijke gevoelens en zette mijn zinnen direct op het laatste teefje. Een lange mail stuurde ik en twee weken later hebben we Cloe opgehaald. Lotje haar as heeft nog steeds een plekje in huis Ik heb nog heel lang elke dag gedacht aan de kleine. Ook omdat ik haar zusje zag opgroeien en ik me steeds de vraag stelde: Hoe zou Lotje hebben gereageerd op deze correctie? Hoe zou ze er nu uit zien? Etc. Etc.
Nu is het allemaal ok en Cloe is een mooie dame.

wanneer je er aan toe bent, de tijd maakt niet uit, vergeten doe je toch niet.

kan het ? qwa tijd die je kan besteden aan een nieuwe huisgenoot ? wil je er weer een graag in huis hebben rondlopen ? loop je pardoes tegen een nieuwe hond aan ?

tijd is niet belangrijk, kijk of je er aan toe bent, om al je zorgen weer aan een nieuwe huisgenoot te kunnen geven. en wat heel belangrijk is er ook van gaan houden, maar dat gaat vanzelf wel als de hond weer bij je in het gezin behoort.

ik zorg dat ik niet zonder zit, er zit hier steeds opvolging...
de oudste is er nu 9, de jongste komt er 3.

Volgend jaar komt er vermoedelijk een pup bij.

@ Heavenly.......ja en zijn dat dan de honden die nu naar asiel moeten van je moeder  ? wat erg.

 Heel herkenbaar. Dacht na het inslapen ook heb ik het wel goed gedaan, wat als....

Maar mijn verstand zegt dat zijn tijd gekomen was, mijn gevoel wou hem nog niet loslaten.

Nog nooit zo intens verdriet gevoeld, op het moment dat we zeiden we laten hem gaan.

We missen hem nog steeds en zullen hem nooit vergeten.

Sterkte René.

 Hetzelfde hier.

Hoi,

Wij hebben vrij snel na het overlijden van ons oud maatje een andere hond in ons gezin opgenomen. Riep ook altijd als Rambo uit de tijd is hoef ik even geen andere hond. Maar toch is Nina 2 dagen later bij ons gekomen, en de een vind dat heel snel, maar het was net of je leeft zonder hart, het was in een keer zo stil. En om ons verdriet beter te verwerken zijn we dus vrij snel verder gegaan met Nina.

Rambo heeft dan ook een speciaal plekje in ons hart, en zie het ook niet als ''inruilen''

en ik denk ook dat het voor iedereen verschillend is :)

groetjes

Jacqueline

Wij hebben heel lang 2 honden tegelijk.

Jaren geleden ging het niet meer met 1 hond,in laten slapen.

Een week later was er een pupje bij.

Vorig jaar november moest de jrt ingeslapen worden,ik wilde maar 1 hond nu.

Wat saai 1 hond daarbij is ze al 12.

Sinds april dit jaar weer een pup erbij.

Voor mij troost het,hond dood,een nieuw maatje,hoewel het veel pijn doet een hond laten gaan.

Voor mij de beste troost een nieuwe hond,maar ja dat kan niet eeuwig natuurlijk.

Hoi lieve mensen,

Ik ben afgelopen zondag mijn allerliefste hondje kwijtgeraakt en sindsdien lijkt het wel of al de glans uit mijn leven is. Ik leef wel maar helemaal verdoofd. Ik woon samen maar ben doordat mijn vriend een eetzaak heeft gewoon heel vaak alleen thuis. 

Ik kan me ook niet voorstellen dat ik over dit verdriet heen zou kunnen komen zonder nieuw mopsje in mijn leven om voor te kunnen zorgen en al mijn aandacht tijd en liefde te kunnen geven. Mijn vader is heel nederland en belgie af gaan bellen en we staan bij twee goede bekende fokkers op de lijst die eind deze maand een nestje verwachten.

Alleen wanneer ik hier aan denk dan kan ik even mijn tranen vergeten.

Ondanks dat niemand mijn hondje kan vervangen en ik hem nooit zal vergeten, kan ik niet wachte om een nieuw mopsje in mijn hart te sluiten.

Toch ben ik wel blij dat het nog 2 maandjes duurt minimaal want dan krijg ik wel de kans om het allemaal nog een plekje te geven.

hallo Amy,

Als Rori zou overlijden zou ik denk ik wachten tot ik het verwerkt heb zodat de pup in een vrolijk huis komt en niet ergens waar nog volop gerouwd wordt.

Vergelijken blijf je denk ik altijd doen, daarom zou ik nooit hetzelfde ras 2 x doen

in mei overleed onze 12 jarige toller, we hadden er vrede mee, ze was op en je weet het afscheid komt dichterbij.....in juni , dus een maand later had ik een border collie pup.....super blij mee! maar het noodlot sloeg toe en in aug overleed mijn pup op 19 weken jonge leeftijd..... groot is het verdriet......ik hoef even geen andere hond ook al is het stil en leeg.... maar de schrik zit er te veel in......misschien weer over een poosje.......

Karin, wat verschrikkelijk om te horen.. Waaraan is je pup overleden?

Mijn hondje is afgelopen zondag heengegaan op 2 jarige leeftijd. Ook veel te jong.

Wat is het leven toch oneerlijk

Wij hebben een andere hond erbij genomen tot Bobby op een leeftijd was dat hij ons kon ontvallen.Het was helaas alleen vroeger dan geplant.Bobby werd erg levendig toen Diego bij ons kwam. Toen Bobby idd kwam te overlijden kwijnde Diego helemaal weg ook toen hebben we een andere hond erbij genomen.Falco Bowie kwam bij ons en die begon ik het begin erg te vergelijken met Bobby omdat het een Appenzeller is.Maar hij heeft een totaal ander karakter maar wel en Appenzeller karakter.
Vergelijken doe je toch wel. Maar er komt een tijd dat je die andere hond gaat waarderen voor zijn eigen karakter. En Bobby missen doe ik nog steeds. Want het was gewoon een unieke hond.
Maar Diego is naar een andere baas gegaan en Falco is hier nog steeds en die blijft ook hier want het is mijn maatje. Misschien als we weer een groter huis hebben nemen we er een maatje bij voor Falco.Maar je moet gewoon op het moment op je eigen gevoel mee gaan de een heeft binnen 2 weken weer een andere hond en de ander neemt pas na een jaar een beslissing een andere hond te nemen.

Wij hebben pas onze cocker in moeten laten slapen 

Ze was 12,5 jaar oud had ernstige artrose een tumor en haar hart was erg slecht ...vanaf het moment dat we aan haar zagen dat het niet goed met haar ging tot aan het inslapen zat 3 weken ...

Wij hebben nu nog een cairnterrier van 14 jaar oud en we wisten altijd al hierna komt er nog 1 keer een pup .

Ook wisten we van te voren dat als de cairn eerder zou overlijden dat we met een pup zouden wachten tot de cocker ook niet meer was ,om de reden dat de cocker een te nerveuze hond was wat voor een pup niet het goede voorbeeld zou zijn ...

De cairn is wel een goede energie voor een pup .

Dus wij hebben wel vrij snel er een pup bij ,ook omdat toevallig er een pup bij een goede fokker beschikbaar was in het ras wat wij graag wilde hebben .

Maar dat we een nieuwe pup hebben wil niet zeggen dat je je andere hond vergeet .....

Tussen Karas en Duke zat 1.5 maand. Ik denk dat het echt heel persoonlijk is, ik kwam elke ochtend beneden en elke dag brak mijn hart een stukje verder om in een lege woonkamer te komen. Ik vond het verschrikkelijk mijn vriendje zo te moeten missen.

Ik mis Karas elke dag en spreek vaak over hem, Karas zal nooit vergeten of vervangen worden. Hij was mijn eerste hond en zal altijd dat speciale plekje hebben. Veelste kort is hij bij ons geweest, 5jr mocht hij worden. We konden niks meer voor hem doen en hij heeft ons van een moeilijke keuze bespaard.

Toen Punk overleed had ik Cosmic al. Het huis was dus niet ineens leeg. Toch werd ik bijna misselijk als ik nadacht over een nieuwe hond. Na ongeveer zes maanden kwam Wispa erbij. Voor mij, maar vooral voor Cosmic. Ze is een echt roedel-hondje.

Toen onze eerste hondjes overleden (was toen nog heel jong) hebben we even zonder gezeten maar ik vond het zo fijn honden om me heen was er ook altijd bij te vinden en toen hebben we Malaika gekocht. Ze stond op marktplaats als pup, haar baasjes van toen konden haar niet aan in hun kleine huis want ze hadden ook nog andere dieren (waren al best oud) die de pup niet zo leuk vonden. Maar wij zijn heel blij met haar en even later kwam Sky erbij

Ik heb gewoon heel graag honden om me heen, als ik in een dip zit ga ik door voor de hondjes. Zij steunen mij als ik het moeilijk heb, samen spelen, naar het bos enz. Ik leer gewoon heel veel van ze en zou niet zonder kunnen.

Ik denk dat ik altijd wel een hond zal hebben maar de volgende komt pas als ik niet meer zo verdrietig ben over het overlijden van de vorige. Denk dat het niet goed is voor de pup/hond die dan komt om in een triest huis te zitten. Tuurlijk mis je elke hond maar ze zullen altijd een speciaal plekje hebben in je hart en geen enkele hond kan de ander vervangen.

Ik zit soms wel te denken. Ik ben namelijk echt dol op shelties (Dankzij mijn maatje Sky) en zeg heel vaak tege mijn moeder ik zou er later wel nog 1 willen als ik op mezelf woon. Maar ik ben dan bang dat ik ga vergelijken en mijn moeder zegt dan dat het dan soms tege kan vallen. Maar ik weet iedere hond is op zijn/haar eigen manier uniek en dat maakt honden ook zo speciaal. Want stel je voor alle honden het zelfde karakter dat is toch ook saai.

Mijn lieve mini bull terrier is een maand geleden op pas 4 jarige leeftijd overleden ;-(( Hij had iets gegeten van de straat, wat ik niet gezien heb, waar een grote niet in bleek te zitten mat als gevolg een geperforeerde darm. Na 2 heftige operaties heeft hij het niet mogen redden. Ik mis hem zo erg! Huil bijna iedere dag nog om hem. En gisteren werd ik gebeld door iemand met de vraag of ik een ruwharige tekkel wil adopteren, en ben ik in de war. Voel me al schuldig naar Harrie (mijn bulletje) dat ik er over na denk. Weet niet of ik er al aan toe ben....pfffftttt vind het zo moeilijk

Ja het is ook moeilijk, maar jouw lieve bull terrier blijft voor altijd in je hart.

Soms komen dingen op je pad, bij ons is Jenna op ons pad gekomen al drie weken na het overlijden van Lola. Het verdriet om Lola is er niet mee weg en het is ook geen vervanging, elke hond is uniek. Maar wel ben ik dolblij met Jenna nu, en zou haar voor geen goud meer willen missen.

Tussen Laïka's heengaan en Fynn's eerste stappen thuis zaten welgeteld 8 dagen... en die waren me al te veel..Fynn is dan wel in de grote vakantie gekomen, gezien Laïka begin juni overleed..

ik zou zelf een nieuwe hond nemen als ik over die ander heen ben,

al neem je meteen na het overlijden van je hond een nieuwe,

heb je een grote kans dat je veel dingen met je nieuwe hond gaart vergelijken met je oude hond.

ik zelf zou wel gaan vergelijken,

je ziet bijvoorbeeld je nieuwe hond spelen,

en dan denk je weer aan hoe je oude hond dat deed.

dat is niet leuk voor jezelf, maar ook niet voor de nieuwe hond zelf.

Ik deed er 6 maanden over... Maar volgende keer ga ik meteen een andere galgo adopteren.

Verdriet en pijn heb je toch... Of je nu lang wacht of niet ...

Ik denk nog elke dag aan mijn lieve dobermannmeisje, ze blijft ook mijn screensaver, ik kan geen andere foto neerzetten. 

Maar voor haar broer was het super toen er een nieuw vriendinnetje kwam. Hij heeft getreurd tot op de dag dat Nala aangekomen is uit Spanje.

Mijn naam is Maarten en ik heb woensdag mijn hond in laten slapen vanwege een milttumor. Balou was een rottweiler/Mechelse herder kruising van 11 jaar. Ik had een sterk gevoel dat hij niet meer lang te leven had maar had niet verwacht dat het zo snel kon gaan. Ik ben kapot van verdriet en voel een enorme leegte. Ik weet niet goed meer hoe ik mijn leven in moet richten. Ik vind het pijnlijk dat er zo weinig begrip voor is. Mensen lijken niet begrijpen dat het je beste vriend is en dat je een onverwoestbare band hebt. Een hond die 11 jaar bij je is geweest heeft alle facetten mee gehad zowel vreugde als verdriet.

Ik wens alle mensen die hun dierbare vriend zijn kwijt geraakt heeel veel liefde, sterkte, en kracht toe. 

Oud topic

Maarten beter maak je even een eigen topic aan. Ook fijner lijkt me een eigen topic voor Balou. We hebben hier een aparte categorie voor in memoriam.

Heel veel sterkte

Maarten,

Wat verdrietig dat je je dierbare hond moest laten inslapen.

Je bent hier op de juiste plaats om medeleven te krijgen.

Een hond is je huisgenoot. Balou maakte deel uit van jouw leven.

Ik heb in de loop der jaren meermaals het verlies van één van mijn honden meegemaakt, waarvan 1 al op nog geen 4-jarige leeftijd.

Dit heeft zo'n impact op de baas, dat je in het begin de draad helemaal kwijt bent.

Toch zullen nadat de donkerste wolken verdwenen zijn, ook de mooie herinneringen aan Balou terugkomen.

Praat met mensen, die zelf honden hebben. Alleen hondenliefhebbers kunnen je verdriet begrijpen.

Op kerstavond zullen hier niet veel reacties komen. Hopelijk morgen meer.

Veel kracht om met je verdriet en het gemis van Balou om te gaan.

Onze Bruce is in februari overleden en sinds 5 nov. hebben we weer een pupje in huis. Het verdriet om Bruce was groot. Heel moeilijk dat we hem op zo'n jonge leeftijd hebben verloren aan epilepsie. En een paar maanden eerder ook al opa poes, op 18 jarige leeftijd. We wilden ook geen hond meer, maar na een maand of 7 begon het toch weer te kriebelen. Vooral omdat het zo stil in huis was, echt een gemis van gezelligheid van een huisdier. Een boxer wilden we niet meer vanwege de slechte gezondheid van het ras, maar ook omdat we bang waren te gaan vergelijken. Dus nu een totaal ander ras, geen enkele vergelijking, maar een erg schattig hondje. Bruce zijn we niet vergeten, denken dagelijks aan hem, maar dit kleintje verzacht het verdriet en het gemis. Maar zoals mijn 11 jarige dochter zegt, Bruce blijft nummer 1. Maar He-Man komt er vlak achter aan.  

Het rotgevoel maakt plaats voor fijne herinneringen, maar missen...ja dat doe ik nog steeds heel erg.

 oh Maarten, ik vind het erg voor je en wens je veel sterkte.

Balou heeft een fijn leven gehad met zo een superbaasje!!!!! Daar mag je fier op zijn.

Sterkte,, 

Trixie,mijn Berner Senner hebben  we na 11 jaar moeten laten gaan,ze kon opeens niet meer op haar achterpoten staan,en 2 nachten liggen huilen van de pijn. Dus konden we niet anders dan haar los te laten. Nu 3 weken later is de pijn nog altijd even hard,kan niet wennen aan de leegte en de stilte. De vrouw denkt aan een andere hond,vandaag eens gaan kijken maar de klik was er niet. Denk gewoon er nog niet klaar voor,al vrees ik dat ik er nooit klaar zal voor zijn. Of zit het gewoon tussen de twee oren,ik weet het niet. Het enige wat ik wel weet is dat het enorm veel pijn doet. Wanneer zou je er dan klaar voor zijn om een andere hond te nemen? Moet je afgaan op het gevoel ? Moet je dezelfde klik voelen als met Trixi?