Hoe snel neem je een andere hond na het overlijden van je vorige?

Zoiets verschild natuurlijk erg per persoon, maar een nieuw hondje kan je ook door de moeilijke tijd heenhelpen en een mooie toevoeging zijn aan je leven. Aan de andere kant kan ik ook begrijpen dat mensen wachten tot ze het verlies echt helemaal een plekje hebben kunnen geven.

Kischa werd vorig jaar ziek ik merkte al dat ze meer moeite had met lopen dat was vorig jaar zomer na een strandwandeling,
Kon ik de dierenarts bekken hij kwam wel gelijk bij mij thuis hij zei er is iets in haar rug geschoten.
Ze kreeg pijnstillers, later merkte ik dat ze stijf was haar achterlijk weer naar de dokter hij zei is slijtage artrose en ik kreeg rimadyl.
Toen gingen we In september naar een huisje in de bossen ik vind haar sloom en ze zat de hele dag om eten te bedelen echt hee erg was dat, dit deed ze namelijk nooit.
De dierenarts zei ze word een beetje dement... Zucht...
Op een dag kwam ik thuis en al het behang was van muur gegeten? Schrok me rot.
Dementie werd er weer gezegd, toen ging ik eind september een rondreis maken samen met mijn broer en moeder door Indonesië.
Kies ging naar een goeie vriendin van mijn ma die altijd voor haar zorgde als ik weg was, het ging allemaal goed niets aan dehand.
Toen kwam ik terug en ze ging kwakkelen, weer naar de dierenarts hij dacht dat ze een darm virus had.
Ineens kreeg ze een aanval diezelfde week ze trok de vloerbedekking er letterlijk uit en wilde alles opeten wat ze tegen kwam het was vreselijk ze stierf van de pijn.
Bloed geprikt en wat bleek alvleesklier ontsteking haar bloedwaardes waren mega hoog en door de alvleesklier kreeg zij geen prikkel naar haar buik dat ze vol zat ze had contstante honger en een leeg gevoel arm dier.
Ik heb van alles nog geprobeerd medicijnen etc etc na 1 week weer bloed prikken toen was het nog erger ondertussen liet ze alles lopen haar urine ze kon het niet meer ophouden en keek me zo ongelukkig aan.
Ik heb gegild gejankt want ik wilde haar niet laten gaan, de dierenarts is toen met mij gaan praten dat ze het niet langer ging redden dat ze anders dood zou bloeden van binnen.
Toen is ze thuis in haar mandje ingeslapen en heb ik haar vastgehouden en later heb ik haar zelf begraven.
Ik was kapot 12 jaar lang samen mijn liefste wat ik had was er niet meer.
Mensen begrepen het niet maar zij was mijn alles en zonder haar was mijn leven niets meer.
Mijn vriendin heeft op me in gepraat en na drie weken had ik Fleur de pijn werd iets minder en nu is Fleur mijn lieve vriendinnetje en bouwen wij samen een mooie band op.
Heel snel dus maar de muren kwamen op mij af, ik ben maar alleen geen man geen kids.

Kischa vergeten doe ik nooit heb een prachtig schilderij van haar hangen en ik hoop dat ze nu haar rust heeft geen pijn meer.

Hoi Amy,

Ik denk dat ik vrij snel na de dood van mijn hond alweer aan een nieuwe hond zal denken. Zonder hond is het leven gewoon niet hetzelfde.. Minder kleurrijk, eenzaam..
Uiteraard zal ik eerst rouwen.. Indy was mijn hond, mijn alles.. maar de leegte die het achterlaat, die zou ik denk ik snel weer willen vullen, want het gevoel is ondragelijk..
Dat ik snel weer aan een hond beginnen wil betekend uiteraard niet dat ik niet van mijn oude hond hield, de nieuwe hond is ook beslist niet om mijn oude te vervangen, er is geen hond hetzelfde, mijn oude zou ook niet te vervangen zijn.
Maar ik hou van honden, en ik wil er graag weer een nadat mijn huidige hond overleden is.
Honden maken mij gelukkig, ze zijn er altijd voor je.. Ik wil gewoon weer een maatje om me heen!

Dit zeg ik nu wel, maar Indy is pas mijn eerste hond, ik hoop nog meer dan 10 jaar met haar mijn leven te kunnen delen.
Ik weet dus niet hoe ik als zij uiteindelijk gaat ga reageren.. Zou zomaar kunnen dat ik helemaal kapot ben..

Ik kan dus niet met zekerheid zeggen wat ik zou doen, ik heb dit gelukkig nog niet mee hoeven maken met m'n hond.

Groetjes

Pixie is er nu 4 dagen niet meer en ik weet dus echt niet goed hoe ik me moet draaien of keren in dit lege huis.

Hij was er altijd en ik was nooit alleen maar dat is niet alles natuurlijk: hij was gewoon mijn beste vriend!

En toch zou ik graag een nieuwe pup (misschien 2) willen maar voor mijn man is het te vroeg.

Misschien heeft hij wel gelijk en reageer ik te snel maar ik voel me toch zo rauw en eenzaam zonder mijn Pixie. Ik had ook nooit gedacht dat hij zo snel moest gaan!! Hij was amper 6 jaar en een half. De cocker van mijn moeder is net geen 13 geworden. En wie denkt er nu aan toxoplasmose?!!!

Groetjes

Toen Tim kwam te overlijden heeft het toch bijna 5 jaar geduurd voordat we zo ver waren om een nieuwe hond te nemen, ook hebben we toen besloten dat het in ieder geval niet hetzelfde ras zou worden, want anders begin je te vergelijken. we hebben nu inmiddels 2 herplaatsers, en ik ben gek op ze maar Tim is toch mijn nummer 1, die zal altijd een plekje houden in mijn hart.

Ik weet wel zeker dat Pixie nooit te vervangen is want hij is en was uniek. Als ik 80 jaar mag worden, zal ik nog altijd aan hem denken als mijn beste kameraad.

Hij is en blijft idd mijn nr 1!

Hallo Amy!

Mijn hondje kreeg ik op mijn derde. In januari 2008 is zij overleden op 14 jarige leeftijd.
In juli werd mijn 2de hondje Danja geboren. Zij kwam in augustus bij ons.

Er zaten dus 7 maanden tussen.

Natuurlijk was ik heel verdrietig. Ik ben niet naar school gegaan de eerste week. Ik dacht haar blaf nog vaak te horen als ik boven was. Ook het getrippel over het laminaat hoorde ik nog. Dat was zo vaag! Het voelde als een grote lege plek in huis.

Ik was dus heel blij toen we besloten een pup te halen!

Ik heb dus wel de tijd gehad om te verwerken,dat is ook het beste. Maar een tijd kan je daar niet aanhangen! De één is er sneller aan toe dan de ander. Je moet op het moment zelf kijken wat je wilt. Je voelt zelf het beste waar je aan toe bent!

gr
Corina

Beste corina

ik begrijp wat je bedoelt: ikzelf ben gek van cockers en hoewel ik er al 2 heb moeten afgeven, kan ik me geen ander ras voorstellen!!

er besluipt me toch een gevoel van verraad aan Pixie als ik al maar aan een andere pup denk maar aan de andere kant kan ik me een leven zonder hond niet meer voorstellen.

Trouwens mijn Pixie was zo vol leven, ik denk niet dat hij me zou appreciëren zoals ik hier nu zit te vegeteren en te huilen.

Groetjes

mijn hond moest vandaag worden ingeslapen..
heb er zoveel moeite mee!
kan alleen maar huilen en aan mijn hond denken, het was gewoon mijn maatje en iets waar je alles aan kan vertellen, alsof die naar je luistert maar niks terug kan vertellen.
mijn vader wilt wel een nieuwe hond, na de vakantie, van hetzelfde ras.
maar ik denk juist dat je niet van hetzelfde ras moet nemen, omdat je dan juist gaat vergelijken van; oh onze andere hond deed zus en zo en zag er zus en zo uit..
ik weet zelf ook niet wat we moeten doen, eerst wees ik nog wel een lange poos verdrietig en blijf ik me veel herinneren aan me hond in plaats van denken aan een andere pup.
het is misschien beter voor afleiding, en er is weer aanwezigheid in je huis & blijheid als je het huis weer inkomt, maar ik weet zeker dat je dan misschien gaat denken; heb ik een nieuwe hond genomen omdat ik mijn oude hond mis en hem terug wil, of omdat het zo stil in huis iS ?

Nu in augustus is onze kleine Isha 1jaar overleden, en nee ik ben nog steeds niet klaar een ander hondje te nemen.Inderdaad, de angst om te gaan vergelijken. Je moet gewoon je hart daar in volgen denk ik. En voor iedereen gaat dit anders zijn. Af en toe denk ik er wel eens aan en kijk ik ook even rond op de pc, maar uiteindelijk denk ik dan"nee", nog even niet. Veel sterkte aan iedereen die hun kleine schat kwijt is. En geef je voldoende tijd te beslissen. Dit is wel heel belangrijk voor baasje en beestje.

ik denk dat dat eraan ligt hoe snel je er over heen bent. zelf hadden wij na een jaar weer een nieuwe hond, maar dat had van mij wel iets sneller gemogen, maar ik zou de tijd nemen om te verwerken en niet meteen hals overkop een hond kopen, maar eerst weer goed kijken

Begin december vorig jaar heb ik mijn 17 jaar oude trouwe huisvriend hond Bowie in moeten laten slapen. Hij was niet ziek maar gewoon oud en op. Ik ben niet voor langer in leven houden van oude honden middels medicatie en heb hem een waardig hondeneinde gegund.
Zo veel als wij van elkaar hebben genoten zoveel verdriet had ik toen hij er niet meer was.
Ik besloot mijn leven met honden af te sluiten en zonder nieuwe honden verder te gaan. Maar o, wat miste ik een kwispelende staart en een natte neus. Mijn wandelingen waren lang niet zo leuk meer in mijn eentje..
Nu, zes maanden later heb ik nieuwe huisvriend de teckel Lodewijk. Lodewijk is mijn zesde hond en hij zal waarschijnlijk de laatste zijn in mijn leven.
Ik denk dat het goed is om eerst het afscheid van een hond goed te verwerken, te voelen hoe het is zonder, om dan pas aan een nieuwe te beginnen.

Begin december vorig jaar heb ik mijn 17 jaar oude trouwe huisvriend hond Bowie in moeten laten slapen. Hij was niet ziek maar gewoon oud en op. Ik ben niet voor langer in leven houden van oude honden middels medicatie en heb hem een waardig hondeneinde gegund.
Zo veel als wij van elkaar hebben genoten zoveel verdriet had ik toen hij er niet meer was.
Ik besloot mijn leven met honden af te sluiten en zonder nieuwe honden verder te gaan. Maar o, wat miste ik een kwispelende staart en een natte neus. Mijn wandelingen waren lang niet zo leuk meer in mijn eentje..
Nu, zes maanden later heb ik nieuwe huisvriend de teckel Lodewijk. Lodewijk is mijn zesde hond en hij zal waarschijnlijk de laatste zijn in mijn leven.
Ik denk dat het goed is om eerst het afscheid van een hond goed te verwerken, te voelen hoe het is zonder, om dan pas aan een nieuwe te beginnen.

Begin december vorig jaar heb ik mijn 17 jaar oude trouwe huisvriend hond Bowie in moeten laten slapen. Hij was niet ziek maar gewoon oud en op. Ik ben niet voor langer in leven houden van oude honden middels medicatie en heb hem een waardig hondeneinde gegund.
Zo veel als wij van elkaar hebben genoten zoveel verdriet had ik toen hij er niet meer was.
Ik besloot mijn leven met honden af te sluiten en zonder nieuwe honden verder te gaan. Maar o, wat miste ik een kwispelende staart en een natte neus. Mijn wandelingen waren lang niet zo leuk meer in mijn eentje..
Nu, zes maanden later heb ik nieuwe huisvriend de teckel Lodewijk. Lodewijk is mijn zesde hond en hij zal waarschijnlijk de laatste zijn in mijn leven.
Ik denk dat het goed is om eerst het afscheid van een hond goed te verwerken, te voelen hoe het is zonder, om dan pas aan een nieuwe te beginnen.

Ik denk dat dat voor iedereen weer anders is...
Maar ik zou het zelf denk ik niet zo snel doen. Ik zou bang zijn dat ik de nieuwe hond te veel met de oude zou gaan vergelijken of dat ik te veel rouw en dus te weinig (oprechte) aandacht aan de hond zou kunnen geven.

Hoi,

Ik weet dat dit al een ouder topic is maar toch wil ik graag nog even reageren, misschien zijn er mensen die me kunnen helpen?

Na al dit gelezen te hebben word het mij al wel duidelijker dat het verdriet wat ik had om mijn hondje echt niet gek is!

Ik heb vorige week mijn 4,5 maand oude pup moeten laten inslapen.. Ik heb totaal geen moeite hoeven doen voor deze pup, hij liep niet weg, leerde snel, hij was gewoon een topper! mijn allerbeste maatje, waar ik was was hij ook, en opeens in een tijd van 24 uur (moment van ziek worden, intensive care, inslapen) was hij er niet meer! We waren nog volop in cursus enzo, het is zo ongelovelijk onwerkelijk!! :( Hij was helemaal goed gekeurd, stamboom etc..
Ben kapot.. en zei ik wil nooit meer een andere hond..

Maar ik mis dat lieve beestje om me heen, een maatje...

maar ik voel me nu schuldig als ik aan een andere hond denk.. en weet dus daarom niet meer of ik nou wel of niet voor een andere hond zou kiezen..

Groetjes Yvonne

Ik denk dat dat voor iedereen anders is, en dat er ook geen foute beslissing is... Natuurlijk zijn er mensen die de tijd nemen om hun verdriet te verwerken. Als je het zo bekijkt zou het niet "netjes" zijn om meteen een nieuwe hond in huis te nemen omdat het dan net lijkt of je het verdriet probeert weg te nemen met een nieuwe hond. Maar wie het verlies van een hond eens heeft meegemaakt weet: dat verdriet moet slijten. Toen onze Jack Russel die we thuis hadden net dood was kon ik heel de dag wel huilen als ik aan hem dacht. Dat deed ik dan ook... Wij hebben thuis geen nieuwe hond gekregen. Maar ik denk dat als we wel snel een nieuwe hond hadden gekregen dat ik dat hartstikke leuk had gevonden. Het verdriet om mijn maatje was niet weg geweest. Dat staat er los van. Maar er zou weer een hond in huis zijn geweest. Een hond die ook weer een plekje in je hart mag en kan krijgen. Een hond waar je weer net zo hard om moet huilen als die je ooit in de steek laat en naar de hondenhemel vertrekt... Nu heb ik zelf een hond, en ik moet er niet aan denken dat ze er niet meer zou zijn. Maar komt tijd, komt raad, en dan zie ik vanzelf wel of ik weer een nieuwe hond wil, en wanneer dan.

wat erg om een pup te verliezen,een nieuwe hond kan je pijn voor deze niet verzachten,maar wel weer een beetje draaglijker maken ,iedere hond heeft een eigen karakter ,je krijgt je pup niet meer terug ,maar wel een nieuw maatje

goh gelukkig zelf nog niet meegemaakt maar wel vroeger thuis en de hondjes waren er toen al .. ik zou het niet weten moest 1 van mijn engeltjes het lootje leggen :( moet er niet aan denken ...

Persoonlijk kan ik niet meteen ander hond nemen. Als je hond een mooi en lang leven heeft gehad dan is hij echt je maatje die je perfect aanvoelt. Op zo'n moment is een hond eigenlijk enkel positieve energie in je leven. Bij een nieuwe pup heb je dat helemaal niet. Daar moet je weer van nul beginnen. Voor sommige mensen is dit afleiding en helpt het om verdriet te verwerken, maar bij mij niet. Ik zou mijn overleden makker dan net nog meer missen.
Maar dat moet iedereen voor zichzelf uitmaken.

Hallo allemaal, ik heb het idee dat dit forum niet echt meer gelezen wordt, maar ik zou graag reageren op een bericht van Anne uit 2008. Het ging over Jip, die overleed aan nierfalen. 10 dagen geleden is
onze kruising Yorkshire op 12-jarige leeftijd daar ook aan overleden. Haar verhaal is zó herkenbaar, het is bijna hetzelfde gegaan. Ook ons Boefje was voor alles en iedereen lief, altijd vrolijk en vriendelijk
En in heel goede conditie, ik liep tot over zijn tiende jaar meer dan 'n uur achter elkaar , elke dag. Tot hij op een dag aangaf dat niet meer te willen. Dan denk je dat het komt omdat hij "een dagje ouder wordt." dus afname van conditie,  Niet lang daarna ook gewichtsverlies. Daar weer een tijdje na meer drinken, en dus ook meer plassen. Urine afgegeven bij de da. Bleek het nierfalen. Dieetvoer meegekregen, maar dat hij gewoon niet. Een maand ofzo later bloed geprikt, en toen : veel te hoge waardes. En daarna ging het snel bergafwaards. Ziek, overgeven , en na dagen ook niet meer willen eten, en uiteindelijk ook niet drinken. Die week 3-4x naar de da geweest. Ze konden niks meer voor hem doen. Toen heb ik hem nog mee naar huis genomen, en in overleg met de rest van het gezin zijn we met z'n allen naar de da gegaan om hem verder lijden te besparen. Hij was zo verschrikkelijk zielig, ik vond achteraf dat ik nog wel 1 a 2 dagen eerder had moeten gaan, maarja, daar moet ik niet over nadenken, geen zin. Mijn god, was missen we ons Boef toch! We hebben 'm mee naar huis genomen , en op een mooi plekje in de tuin begraven. Maar je vraagt jezelf vanalles af. Enfin, daar ga ik maar niet over uitwijden. Feit is, dat nierfalen pas duidelijk wordt, als het te laat is. En dat is zo moeilijk te accepteren... Mocht iemand dit toch nog lezen, en soortgelijks mee hebben gemaakt, dan zou ik dat graag horen. 

          Groetjes, Cathelijne.

Wij hebben vrij snel een nieuwe pup genomen.Begin oktober overleed Max en eind oktober was Mecx er.
Dit deden we vooral voor ons andere hondje aangezien deze volledig wegkwijnde.
Het was wel moeilijk zo snel, maar door haar vrolijkheid heeft ze het verdriet wel wat dragelijker gemaakt.

Van het moment dat wij wisten dat ons Joy niet lang meer had, zijn we op zoek gegaan naar andere hond. Met name om ervoor te zorgen dat Ranger niet alleen achter zou blijven na het overlijden van Joy en we dan snel snel een impulsaankoop zouden doen wanneer Ranger het alleen niet zou trekken..We hebben toen dus een tijdje alle drie de honden gehad: Joy, Ranger en Sky

Je moet een nieuwe hond ook niet als een vervanger zien maar als een nieuwe vriend.Wij hebben penny op vrijdag in laten slapen na een korte maar heftige (5 weken) strijd tegen kanker. De week erna op zaterdag is rigby in ons leven gekomen.

toen onze oude hond overleed kochten we op die dag weer een nieuwe en ze waren al 7 weken en kon dus zo mee. ik vindt het huis zo stil zonder hond en  later kochten we er een am.stafford ginny bij

Dank jullie wel voor de vele reacties op mijn oude bericht. We zijn nu 3 jaar verder en neen, ik heb nog geen nieuw hondje. Het verdriet heb ik wel kunnen plaatsen maar nu zit ik er weer mee dat ik halve dagen moet werken. Ik twijfel of ik dat wel kan maken. Maar ik kijk het nog even aan en zeker eerst in een dierenasiel gaan kijken. Ik denk wel dat die beestjes met alle aandacht blij gaan zijn. Groetjes

Geen idee wanner ik eraan toe ben. Nu in ieder geval nog niet. Bren is nu ruim 5 maanden geleden overleden, en heb nog elke dag verdriet om haar. Normaal als iemand overlijd heb ik er niet zo lang last van als met Bren. Wou zelf ook dat ik me er makkelijker over heen kon zetten en een ander hondje in huis kon nemen, nu is het zo hondloos.. die knuffels enz.. maar kan het niet over over mijn hart verkrijgen om een andere te nemen. Soms denk ik wel eens.. ik neem nooit weer een andere, weet toch dat het hondje niet kan tippen aan Bren, zij is/was mijn alles. Hoop wel ooit een mooi plekje te kunnen  geven aan een hond, en daar dan ook weer gek mee word. Verschilt bij iedereen, sommige mensen hebben paar dagen daarna alweer een andere.. wat ik zelf niet goed kan begrijpen maar goed..