Hoe snel neem je een andere hond na het overlijden van je vorige?

Hoihoi,
Hoe gauw je weer een hond neemt nadat een ander is overleden is denk ik iets heel persoonlijks. Wij hebben al gehad dat we 's morgens onze hond hebben laten inslapen, dat aan de fokster hadden gezegd en die zei van ik heb hier een hond die precies bij jullie past. resultaat dat we 's middags al een andere hond hadden, hebben we nooit geen spijt van gehad, was een schat van een beest. Maar ik heb ook al gehad dat ik gezegd heb van er komt geen hond meer in, heb ik een half jaar volgehouden en toen was ik o zo blij dat ik toen weer een pup kreeg. Dus ik kan daar eiegnlijk verder niets over zeggen, alleen ga af op je gevoel.

Groetjes Annelies

Idd heel persoonlijk.
Toen Shita overleed hebben we een jaar niet aan een andere hond moeten denken.Maar toen hadden we Saba en Raisa gelukkig nog.
Maar toen Saba overleed en alleen Raisa er was, kwam na anderhalf maand Shyra en na 2 maand Raya.

De weegschaal sloeg zo ontzettend door naar alleen maar verlies en afscheid nemen.En vooral omdat Raisa ook kanker had en we gewoon niet wisten en weten hoe lang ze nog bij ons is,hadden we echt zoiets van er moet weer een hond komen.We gaan dat niet trekken 3 honden in een jaar.We moeten ook een stukje toekomst weer hebben.
Dus toen kwamen Shyra en Raya snel achter elkaar.En gelukkig is Raisa er nog steeds

Puur een kwestie van gevoel.De vrolijkheid die een nieuwe hond je geeft,doet totaal niets van het verdriet af van de hond die overleden is.Het staat totaal los van elkaar.
Maar ik heb wel gemerkt,dat toen Saba er opeens ook niet meer was we heel veel steun hebben gehad/hebben aan de honden.

Groetjes Marianne

nadat cora was overleden heeft het 10 jaar geduurd vooraleer er een nieuwe kwam onze snoopy was me 2de lieverdje
nadat zij was verongelukt kon ik de leegte niet aan
was alsof er een deel van mij ook was weggerukt
vrij snel kwam teisha dan (2 maanden nadien )
gewoon om me verdriet te kunnen plaatsen
maar je denkt er toch alle dagen aan hoor
ook als het verdriet minder is
vergeten doe je nooit

Voor iedereen nog heel veel sterkte bij het verlies van een dierbaar vriendje je moet het maar weer een plaatsje geven hé.En ook ik weet daar alles van helaas wat ik zeg dit is toch wel een groot nadeel van het hebben van huisdieren en ik heb niet alleen honden.Mijn tuin ligt onderhand vol met begraven dierenvriendjes van katten tot ratten tot zelfs vissen tja ik heb nou eenmaal kinderen die ook op hun manier afscheid moeten kunnen nemen.
Maar om het leed te verzachten deed ik bij voorbaat al een hond aanschaffen zeg maar de vorige hond was toen ongeveer 10 jaar toen onze Ayla kwam en Bono is helaas met 14 jaar ingeslapen en nu heb ik Ayla nog steeds gelukkig ook al gaat het moeizamer,maar we hebben onze Satu ook ongeveer 4jaar geleden erbij genomen dus toen was Ayla ook ongeveer 10.Ik kan niet zonder dus heb er zo voor gekozen dat het niet helemaal leeg is in huis nou ja leeg is het nooit met ook nog 4 katten maar das toch anders dan een hond.Het afscheid nemen zit er zeker aan te komen en zal wel weer zwaar zijn net zoals anders maar ben nu wel sterker geworden om te kunnen zeggen het is goed zo.En nu al die jaren van dieren afgeven heb ik wel geleerd om niet meer eindeloos door te gaan heb dat een paar keer gedaan bij een kat terwijl je eigenlijk weet dat het niet meer gaat toch door gaan omdat jij zonodig geen afscheid kan nemen,dat doe ik nu dus niet meer begrijp me niet verkeerd ik probeer heus nog wel eerst met medicijnen of wat dan ook maar als de dierenarts aangeeft dat het genoeg is dan hou ik het daar ook bij.En ga dan rustig door met afscheid nemen en dat werkt voor mij prima gelukkig anders zou je toch geen dieren meer willen toch

Kzou geen hond meer nemen na Lucky.
Om te beginnen gaat er meer tijd in zitten dan ik dacht en kzou het gewoon niet willen..
Je ziet weleens mensen die meteen weer een pup nemen(afleiding?) maar voor mij hoeft het niet..NA Lucky geen hond meer voor de komende tijd dan..maar als het gaat zoals het moet voor de levensduur duurt dit nog ERG lang..misschien dat mijn kids dan wel een hond willen voor het verdriet te verzachten

wij hebben misty op 11-09-08 moeten laten inslapen
(levertumor) had voor mijzelf het gevoel dit was een eenmalige pijn ( wat doet dit zeer) maar zondags zaten wij op een terras en of het zo moets zijn kwam er een mechelaar van ongeveer een jaar en knuffel bij ton halen toen wij s avonds thuis kwamen zijn we gelijk weer op internet aan het kijken geslagen 17 -09-08 is lana bij ons gekomen ze was toen 5 maanden oud

We hebben onze hond afgelopen woensdag in laten slapen bij de dierenarts. Nog steeds loop ik met de gedachten heb ik het wel goed gedaan, had ik niet dit, of had ik niet dat. Denk aan hoe het hem nu gaat, zal hij mij verweten hebben dat ik hem heb laten inslapen? Dat hij niet begreep wat ik hem heb aangedaan? Zoveel vragen.. is dit normaal?
Soms denk ik hem te horen, zelfs mijn kat reageert soms vreemd. Zit nu nog vol verdriet, en het zijn allemaal kleine dingen die je herinneren aan hem, die je eerder zo voor gewoon nam, maar nu zo graag terug wil. Soms denk ik kom ik hier ooit overheen? Moet nog niet denken aan een andere hond..
Mis hem wel verschrikkelijk.

Ik denk dat dat voor iedereen anders is.
Als je maatje is overleden, is elke nieuwe hond "anders" dan je maatje en is elke periode te vlug.
Je overleden maatje is en blijft uniek en dat moet
zo blijven. Mensen die geen honden hebben gehad, weten ook niet wat het betekent een hond te verliezen.
Elke hond is uniek, maar ook elke nieuwe hond is weer
uniek. Mijn oudste is acht jaar en mijn jongste 11 maanden. Van beiden hou ik heel veel, maar ze zijn niet met elkaar te vergelijken. En dat hoeft ook niet.
Misschien als u een nieuwe hond leert kennen,
zult u ongetwijfeld weer heel veel van hem of haar
houden, zonder uw maatje te vergeten.
Want de jaren die u met hem had, kunnen ze u niet
meer afnemen. Dat moet u voor ogen houden.
Heel veel sterkte toegewenst.

Ge, het is absoluut normaal dat u deze gevoelens
hebt. Vooral de schuldgevoelens.
Daarom hopen ook veel bazen, dat hun maatje die
oud en vreselijk ziek is, zelf sterft, ipv dat de
baasjes die beslissing moeten nemen.
U moet maar denken, uw maatje is er nu goed aan.
De tijd zal de wonden helen, dat is zeker en straks
is er misschien weer plaats voor een nieuw maatje,
niet een vervanging van uw hondje, maar een nieuwe aanwinst. Ook van dit hondje zult u gaan houden.
Het is beter uw maatje te verliezen, dan dat u hem
nooit had gekend. Er is misschien nu al een hondje, dat op u wacht. De tijd heel alle wonden. Heel veel sterkte. Verdriet moet u toelaten in uw leven, om het te kunnen verwerken.

Hoi iedereen,
Ik heb pas ook mijn hondje verloren, een maltezer. Hij is op 17 maart gestorven bij de dierenarts. Hij moest een steen laten weghalen uit zijn blaas. Ik had hem de dag tevoren binnengedaan en had s'avonds nog gebeld hoe de operatie verlopen was en alles was oké zeiden ze, ik mocht hem de dag erna gaan halen. Ik was mij s'morgens aan 't klaar maken om hem te gaan halen toen ik om 8u een telefoontje kreeg van de dierenarts dat zinno overleden was!
Mijn hele wereld stortte toen in. Ik kan het nu nog niet geloven, hij is zo plots weggerukt uit ons leven, we hebben zelfs geen afscheid van hem kunnen nemen.Waarschijnlijk is er daar een fout gebeurt maar dat zeggen ze natuurlijk niet, maar ons lief hondje is wel weg? Voorlopig hebben we nog geen ander hondje gehaald maar het gemis is wel groot zeker als je de hele dag thuis bent. Die stilte en leegte, die geen dieren heeft gehad begrijpt dat niet.
We zullen verder wel zien.
Groetjes Nicole.

Ik denk dat het er heel erg aan ligt of je 1 hond hebt of meerdere. Ik denk als je 1 hond hebt waar je een hele goeie band mee hebt dat je niet zo heel snel weer een nieuwe wil.

ik denk dat je niet te lang moet wachten ik vindt dit nogal persoonlijk ligt ook aan de omstandigheden van je hond.
wij hebben ongeveer 8 weken gewacht toen fanny kwam.

Ik vind het heel moeilijk.
Ik heb op 23-03-2009 mijn golden moeten laten inslapen, terwijl ze nog geen 2 was.
Ik heb nu nog 2 honden, maar toch zit ik te denken aan een pup.
Ik zou toch wel weer heel graag een golden terug willen, niet om mijn schat te vervangen hoor! Maar ik vind het gewoon toch wel geweldige honden.

Maar aan de andere kant, ik ben echt nog stuk van verdriet! Ik zit echt nog steeds elke dag te huilen en ik mis haar zo ontzettend veel!

Als ik dan ga nadenken over wat voor hondje ik dan weer zou willen, dan denk ik alleen maar, ik wil Blondie!

Ik ben ook stapel op mijn andere 2 honden, maar toch is het hier niet "compleet". De wandelingen zijn niet meer zoals ze waren en mijn herder mist de golden ook enorm!

Ik weet het gewoon niet, ik denk dat het iets heel persoonlijks is!

Het kan best dat ik straks weer een pup heb, maar misschien ook niet. Want de werkelijkheid is dat ik gewoon alleen maar Blondie wil!

we hadden voorheen 2 honden, toen onze frissel stierf was micky opeens alleen en dit was hij nog nooit geweest en kon er heel slecht tegen hebben toen snel genoeg 2 puppys erbij gehaald en het ging prima, micky werd minder snel(verveeld) omdat de pups met zijn tweeen waren. nu is het een onafscheidelijk trio, ik zelf zou niet zonder hond kunnen

Een hond verliezen is verschrikkelijk, daar weten we zelf alles van.
Wij hebben onze Sieb verloren aan de strijd tegen Kanker..maar moet zeggen dat ik ook zei dat ik nooit meer een andere hond wilde..
Ik ben ziek van verdriet geweest...de stilte in huis,..alles is anders..
Mijn beste medicijn was een nieuwe hond..
6 weken na het overlijden van onze Sieb hebben we Gijs mogen ophalen..

We ziijn Sieb echt niet vergeten...maar we hebben weer een heerlijke stouterd in huis..leve in de brouwerij...
Voor iedereen is dit anders...en je kan dat zelf het beste aanvoelen...

toen mijn Byork dood ging hadden we het een paar weken eerder al over een nieuwe hond gehad. zo van wat als......

ook met de dierenarts had ik dat besproken hoelang het verstandig was om te wachten met een nieuwe hond.die gaf aan dat sommige mensen al direct een andere nemen terwijl anderen er jaren over doen.

een paar dagen voordat Byorka stierf, toen ik wist dat ik Byorka in zou laten slapen, had ik al afspraken met anderen gemaakt voor een herplaatser.
1 week zou ik zonder hond zijn.en ik had het idee dat ik het goed deed.

nu, 3 maanden later heb ik nog steeds geen hond. over 4 weken krijg ik mijn pup, en ik ben er ontzettend blij mee.

achteraf was ik zo bang voor de leegte dat ik enkel maar kon denken aan een nieuwe hond, zelfs al voor het sterven van Byorka.

Nu ik dit dus achteraf bekijk was ik er absoluut niet aan toe om een nieuwe hond te nemen.
alles ging mis, tot twee keer toe met een herplaatser bezig geweest,maar hoe leuk die honden ook waren: zij waren Byorka niet... ik was enkel opzoek naar vervanging, anders niet. ik kreeg er mijn Byork niet mee terug.

Nu heb ik in het totaal 15 weken op mijn nieuwe pup moeten wachten. achteraf gezien wasdat voor mij het allerbeste.
ik kan nu zonder een vergelijking te trekken uitzien naar mijn nieuweling, en ga een nieuwe start maken op die manier.

het moeilijkste na de dood van je hond is om er voor te waken dat je niet enkel vervanging zoekt voor de lieveling die je had. dat is voorbij en komt ook met een nieuwe hond niet meer terug!

groetjes jolanda

Wij hebben 2 weken na mini chenna onder onze vleugels genomen omdat ik ook vind dat een hond niet alleen moet zijn ook al ben ik elke dag thuis zo heeft hij toch een soortgenoot en hij was dit ook zo gewoon en wij ook .
Mini is er zeker niet door vervangen geen enkele hond is vervangbaar ze is gewoon een nieuwe huisgenoot en we hebben haar nu een stabiel leven gegeven en maxi heeft weer een speelkameraad en alles is weer zijn "gewone" gang gegaan.
Ik was ook echt gefocust op een puppy waar mini zou in reincarneren en waar ze qua uiterlijk op lijkt ik zat mij gek te zoeken maar nu besef ik dat het lot wel zal beslissen ik heb ook geen drang meer om er nog een puppy bij te nemen ooit komt er nog 1 maar dat zien we dan wel weer.
Ik huil nog iedere dag om mini maar ik ben zeer blij dat chenna hier is samen met maxi en ik zou het zo opnieuw doen (hopelijk duurt dat nog heeeeel lang )

Hoi allemaal,

Ik ben eigenlijk op zoek naar jullie hulp,
ik ben (of was) in het bezit van 2 jack russels van 8 jaar. Ze kwamen uit hetzelfde nest en zijn echt v.a. 7 weken samen opgegroeid bij ons. Helaas hebben we onze Dokus eind April in moeten laten slapen, ze had een hersenbloeding gehad. De dierenarts vertelde ons dat Pumba (andere hondje) 2 weken moeilijk zou hebben, maar dat het daarna over zou zijn, honden kennen die emoties niet goed! We hebben Dokus mee naar huis genomen, nog in haar mandje gelegd (toen ze dood was) en Pumba afscheid laten nemen. Nu zijn we 2 maanden verder, maar Pumba is compleet uit haar doen, eet bijna niet, superaanhankelijk, loopt ons constant achterna, blijft alles bij elkaar piepen als ze 's nachts alleen zit. Heeft iemand van jullie dit ook meegemaakt? En wat kunnen we eraan doen?
Lieve groetjes Kitje.

heb het ook mee gemaakt toen onze berner senner Donjo na 11 jaar is ingeslapen, de hond Tessa van m'n zus wilde niet meer bij ons in huis komen ook niet toen we een puppy kregen dat heeft zeker 1 jaar geduurd nu logeerd ze vaak bij ons maar ben bang dat we binnenkort ook afscheid van haar Tessa moeten nemen ze is 14 jaar.
groetjes marja

Onze golden is vrijdag 19 juni overleden,vrijdag gaan we kijken naar een nest,ik heb er mijn hoofd helemaal niet naar staan,ik ben zo verdrietig,en het ergste vind ik dat veel mensen me niet begrijpen,dat ik zo verdrietig ben om 'een hond'.
Ik ben hele dagen thuis,en als mijn man weg was,was ik nooit alleen,want wij twee, mijn golden en ik waren samen.Nu is het zo stil,kaal, ik mis de vriendschap tussen ons.
Ik mis alles aan hem.
Ik weet het zelf ook niet waar ik het best mee af ben.
Zou het niet zo zijn dat je boos op de pup wordt,omdat hij is gekomen, voor mijn liefste maatje?

ik heb na het overlijden van spike 27 januari heel snel een andere hondje gekocht.14 februari kreeg ik reza een asiel hondje.ik ben blij dat ik het zo snel gedaan heb.maar voor iedereen is dat verschillend.

Mijn hond is vanmiddag door een stuk glas of iets dergelijks gelopen en er was een pees doorgesneden bleek bij de dierenarts.
Hij werd meteen geopereerd en ging onder narcose. Toen ze zijn pootje schoren trok hij zijn poot weg dus lieten ze de narcose
nog even in werken. Toen kreeg hij een hartstilstand, hij bleek allergisch te zijn voor het narcosemiddel.Ze hebben hem geprobeerd te reanimeren, ze hebben adrenaline in z'n hart gespoten, mond op mond gegeven, iets ingespoten om de narcose te neutraliseren en nog iets gedaan om zijn ademhaling op gang te krijgen. Dit alles heeft niets geholpen en mijn hond is overleden.

Pff Jacco, dat is wel een heel erge manier om je hond te verliezen. Allergisch voor het narcosemiddel...testen ze dat niet eerst dan? Nouja daar heb je niets meer aan.

Ik wens je alle sterkte met het verwerken van dit verdriet!!

Hoi,

Wat ben ik blij met deze vraag en de vele antwoorden.

Heb 3 weken geleden onze hond,een pup van 11 maandjes oud moeten laten inslapen.Hoe kort we maar bij haar hebben genoten we missen haar heel erg en zeker mijn twee kids.Wat een verdriet hebben die kinderen...
We hebben gelijk gezegd we willen weer een nieuwe hond.Iedereen die je er over spreekt zegt wat anders gek wordt je er van tot iemand tegen mij zei"je moet doen wat je zelf denkt wat goed is voor je jezelf en je gezin". Kijk daar heb ik wat aan!!!
Heel toevallig kwamen we een nestje pups tegen en de moeders heette het zelfde als mijn dochter...dat was voorbestemd!!!Dus krijgen we over 3 weken een puppie.Kinderen kijken naar uit ook al zijn ze soms nog best verdrietig om hun maatje,maar die is een mooie ster die elke dag naar ons kijkt!!
Kijk weer uit op iets positiefs...

miranda

twee weken geleden heb ik mijn liefste vriend in laten slapen, de tranen lopen nog elke dag over mijn wangen.
en toch kijk ik al naar een nieuw hondje en ik weet niet of het goed is.
het is stil en leeg en ik mis hem vreselijk en ik voel me schuldig.

Wat Boomer zegt..

Voor de een is het niet goed gelijk een ander hondje in huis te halen, voor mij persoonlijk;
Als het moment daar is zal ik er altijd verdrietig over blijven, maar het gat (echt enorm in Daan zn geval ) zal dan veel te groot zijn voor mij om zonder vriendje verder te moeten , zit er nu al om te huilen, ik verwacht dat ik tegen die tijd, want dat duurt natuurlijk nog heeeeeeeeel lang, al meerdere honden heb die eventueel me zouden kunnen troosten..

dank je wel voor je reactie. ik heb een nestje gezien en wat de anderen zeggen klopt, hoop ik, het ene honje zal nooit de andere zijn of vervangen. ik hoop dat ik het goed doe als ik een ander hondje neem. ik wil wel wachten en niet wachten. ik weet het niet

Net als mensen hebben honden hun eigen persoonlijkheid/karakter, dus t is waar dat de een de ander nooit zal kunnen vervangen, maar zo'n nieuw vriendje kan het verdriet wellicht verzachten en troost bieden.. want daar zijn hondjes heel geschikt voor!

3 dagen na het plotselinge overlijden van mijn vorige hond(Thomas) kwam ik Sam tegen en ik was gelijk verkocht.
Geen seconde spijt van gehad, wat niet wegneem dat ik Thomas nog steeds mis