HondenPage baasje hans mast

Wat schreven de vrienden van hans mast op het forum

Alaska's Finest! schreef in bijtgedrag puppy
Ben deze morgen ook een toer van een kwartier gaan doen in bos. Merk je toch dat ze wel dapper vooruit gaat maar plots onzeker stopt. Komt dan even tikken aan mijn´ been om te pakken. Franke snuit is dus enkel thuis lol. Ze vraagt duidelijk constant aandacht.   Daarstraks frietjes voorbakken met 1 hand en op de andere ons madame. Kan wel niet altijd natuurlijk.  yoda   Eerst even een vraagje: Myriam en Yoda, is dit één en dezelfde persoon? Of hebben deze profielen niets met elkaar te maken? Want de verhalen lijken in elkaar over te lopen, maar het is me niet helemaal duidelijk?   Je hond wordt op gegeven ogenblik tijdens een wandeling onzeker en komt bij jou inchecken. Dat kan je idd beschouwen als 'aandacht vragen' maar het is eigenlijk een heel terecht verzoek om steun. Als je pup onzeker wordt tijdens het wandelen, let dan op de omgeving, wat er aan de hand is. Misschien zijn er meerdere prikkels en heeft de pup gewoon even tijd nodig om die te verwerken. Dan geef je gewoon die tijd, sta even stil en kijk wat er scheelt. Stel indien nodig je hond gerust, geef zelf het voorbeeld door je eigen kalme en standvastige houding zodat je pup zich aan jou kan spiegelen. Soms helpt het de dingen te benoemen, omdat mensen hun eigen emoties makkelijker in hun stem leggen. Zoals: 'ja, dat is een fietser, dat is okee.' Het kan ook dat ie wat anders wil aangeven: bijvoorbeeld tempo, of hij wordt moe, of hij wil wat meer ruimte krijgen,..  Aandacht vragen is dus niet meteen negatief, het is een uitnodiging tot communicatie, begrip, vverstandhouding, waar je zelf veel van kan opsteken.    Als je frieten bakt, dan bak je frieten. Punt. En dan ga je niet je hond in de andere hand vasthouden. Je schrijft zelf:: 'dit kan natuurlijk niet', maar toch doe je het? Hier ben je dus zelf niet duidelijk in je communicatie (en dat bedoel ik niet op een vervelende manier). Als jij wil dat de puppy je met rust laat tijdens het koken, dan leer je dit ook zo aan en dan mag je hem zelf geen 'foute' signalen geven. Dus: puppy moet leren om afstand te houden tijdens het koken, en daar hou je je gewoon aan vast.  Hoe duidelijker je zelf bent in wat je wenst enn niet wenst, hoe makkelijker het voor een pup is om dat te begrijpen.     
Alaska's Finest! schreef in bijtgedrag puppy
" Amai je kan niet geloven hoe verzachtend jouw reactie werkt. Het geeft toch beetje het gevoel je zorg ergens kwijt te kunnen. Heel wat beter dan al die aangeboden opvoedingscursussen voor veel geld waar je algemene en met mondjesmaat uitleg krijgt. We starten elke dag met het proberen van onze kalmte te bewaren en gaan je tip volgen. Dank je wel. Pas op het komt hier over als allemaal kommer en kwel maar dat is niet zo hoor. Als dat bijten in mijn handen en benen stopt is het feest.      " Myriam Haha, nee, natuurlijk niet allemaal kommer en kwel. Die kleine duiveltjes kunnen ook echte engeltjes zijn  Ik had hier ook zo'n bijtmonstertje, dus ook wij hebben onze weg moeten zoeken in wat wel of niet werkte.  Dat vraagt wat tijd en inzet, maar het mooie is: je leert door zulke dingen ook beter naar je hond kijken, hem begrijpen. Je leert anticiperen op situaties en gedrag, en helderder te communiceren. Dus op termijn zal het jullie connectie alleen maar dieper maken en later kijk je er met een glimlach op terug, op jouw kleine vampier.    Als de tandjes gaan wisselen, kan het bijtgedrag erger worden. Wat normaal is natuurlijk, want tanden wisselen geeft ongemak en zeurende pijn en dan worden pups al snel bijterig. Dan kan je wat meer kauwmateriaal aanbieden. Om pijn te verzachten kan het ook helpen om een bijtrol (of opgerold nat washandje) in de diepvries te steken en koud aan te bieden. Als ze dan daarop kauwen, verzacht de kou de pijn in de mond. Veel plezier met je kleine boef! 
Alaska's Finest! schreef in bijtgedrag puppy
Beweging, alles ligt vol speelgerief en telkens ook wat nieuws zoals een vijs die rammelt en lege waterflessen, touwtje aan een bal enz. We gaan heel veel buite plasjes doen in de tuin. Helaas kan ze nooit los door een open oprit. Heb al paar keer geprobeerd een wandeling in groendomein. Lukt niet ver want dan speurt ze richting huis.  yoda   Misschien kan je de activiteiten eens herbekijken. Ik lees: speeltjes, rammeltjes, bal aan touwtjes,.. maar buiten wandelen in natuur niet vaak. Een hond die snel getriggerd wordt, zal door rammelende, piepende, bewegende speeltjes al snel hoog in de opwinding schieten. Dat kan ie leuk vinden, maar qua stemming is dat niet ontspannend maar net prikkelend. En dus zal je die gemoedstoestand (opwinding, onrust) sneller vertaald zien in bijtgedrag of ander baldadig gedrag. Hou dit soort spelletjes dus heel erg kort.   Heb je een auto? Neem dan de pup mee naar een rustig (!) bos of heide. Ga daar samen op verkenning, scharrelen in de oude bladeren, wat struinen door het gras, af en toe een zoekspelletje, maar ook: pauze houden, gewoon wat naar de wereld kijken, tot rust komen op een natuurlijke manier in een natuurlijke omgeving.  Op deze manier krijgt de pup zowel beweging (die het lichaam nodig heeft om gezond en sterk uit te groeien), hebben jullie samen qualitytime, leert hij de wereld op een kalmere manier kennen, en is de activiteit niet te prikkelend of opwindend.  Neem gerust je tijd. Wissel beweging af met pauzes. Er hoeft helemaal niet zoveel te gebeuren, gewoon lekker samenzijn en samen op verkenning. 
Alaska's Finest! schreef in bijtgedrag puppy
Inderdaad eens ze het krijgt is er echt niets mee dat helpt. De genoemde tips ken ik probeer ze allemaal uit. Ik denk dat het soms overprikkeld zijn is maar nu denk ik dat het aandacht vragen is. Al zit ze nu bij mij op de zetel, ik kan niet eens een antwoord schrijven of dingen opzoeken op de computer. Ik heb 2 cursussen bij Geert De Bolster voor 100 euro genomen. Die is zeker goed voor mensen die nog nooit een pup hebben gehad. Voor mij is het 20j geleden en missch vergeten hoe intens het kan zijn maar heb wel iets van weet over honden. Je krijgt ook maar vage tips en niet direct oplos gevend. ben dan ook niet verder het forum gevolgd. Ik vind hier precies meer bruikbare reacties. Elk ras is immers anders en idd dit is een pittig ding.  " Myriam   Het is met een jonge hond ook uitzoeken waar je die balans vindt, tussen enerzijds voldoende uitdaging, beweging, voldoening en anderzijds voldoende kalmte, zelfbeheersing en rust. De ene hond heeft meer activiteit nodig dan de andere. Sommige honden communiceren ook veel feller met hun bek dan anderen. Voelen ze zich verveeld, opgewonden of geërgerd, dan gaan ze meteen happen als een haai.  Dat is uiteraard niet prettig, en ook zeker niet gewenst. Maar het biedt je wel de opportuniteit om te kijken wat er aan de hand is en jezelf ook vragen te stellen. Zoals bijvoorbeeld: Krijgt de hond voldoende uitdaging, beweging, ruimte om hond te zijn? Is er voldoende qualitytime? Baken je je eigen grenzen duidelijk genoeg af? Is je communicatie helder, ben je consequent? Enz.   Als je samen in de zetel zit en je hond gaat happen omdat je bezig bent te schrijven, dan is dat meteen het moment om een grens te stellen en hem te laten weten dat dit zo niet hoort. Je kan de hond dan van de bank sturen. Klaar. Duidelijke taal voor: ik duld geen gebijt. Maar kijk ook altijd naar wat er vooraf is gegaan. Bijvoorbeeld: Als je hond al enkele uren geen interactie meer met jou heeft gehad, dan is het ook signaal naar jou toe dat je niet voldoende in hem investeert. Dan vraagt hij met zijn bijtgedrag eigenlijk om meer verbinding. Dan is het een kwestie van dus die balans te verbeteren en vaker wat samen met je pup te ondernemen. (dit is een voorbeeld, ik bedoel niet dat dit in jouw geval zo is) 
Alaska's Finest! schreef in bijtgedrag puppy
" Piepen en een hoge stem opzetten zal een terriër waarschijnlijk alleen maar meer aansporen om te gaan bijten, vinden ze lollig. Opstaan en weggaan. Kun je een patroon ontdekken in het bijtgedrag?  Hannah & Bink† en Beertje Inderdaad. Sommige honden vinden al dat piepen en au-geroep heel erg grappig en dat maakt de opwinding nog veel feller. Net zoals bij een piep-speeltje, trouwens, dat kan heel erg uit de hand lopen qua prikkel.  Kijk dus altijd naar wat er vooraf gaat, naar de hele situatie en de behoeften van de hond als individu.  Pas dan zal je een pasklaar antwoord vinden, en dat kan heel uitleenlopend zijn. Want dit bijtgedrag kan zowel te maken hebben met opwinding, met verveling, met frustratie als met uitdagen. Allemaal andere emoties en stemmingen dus. En de aanpak is dan ook elke keer weer anders. Ook pijn of ongemak bij het wisselen vh gebit kan een grote trigger zijn. Probeer dus eerst in te schatten wat er speelt, wanneer dit vooral voorkomt. En van daaruit kan je aan de slag. 
Alaska's Finest! schreef in Vuurwerkangst tips
Nog een mogelijke tip, wel op voorhand: socialiseer je hond/pup tijdig met harde, onverwachte geluiden. Als mensen een puppy (of herplaatser) in huis halen, staan ze vaak nog niet stil bij de impact van heftig geluid en denken ze bij socialisatie vooral aan mensen, andere honden, enz. Maar ook gewenning aan andere prikkels (in bijzijn van jezelf als standvastig anker) kan erg waardevol zijn en kan je tijdens het hele jaar al oefenen. Wandelen bij onweer, met felle bliksem en luide donder bijvoorbeeld. Of langs een spoorlijn waar plots een trein komt langsrazen. Of bouwwerken met veel gerommel en onverwacht lawaai. Enz. Hoe meer een hond op voorhand zijn emoties leert reguleren bij plots en intens geluid, en hij zich aan jouw eigen kalmte kan spiegelen, hoe meer kans dat je hond later geen vuurwerkangst zal ontwikkelen.    En ook nog: probeer zware medicatie te vermijden. Angstremmers kunnen nare effecten hebben (zoals psychoses en nog meer paniekaanvallen) en een hond kan je niet vertellen wat er in zijn hoofd omgaat. Soms wordt er dan nog extra medicatie toegediend omdat men denkt dat de eerste dosis niet werkt, terwijl het gaat om ernstige bijwerkingen. Probeer dan liever tijdens oud/nieuw ergens naartoe te gaan waar het rustiger is.    Oud en nieuw is voor vele dieren geen fijne periode, dus ik wens in ieder geval alle hondjes hier een rustig eindejaar toe!   
Alaska's Finest! schreef in Hond 5 maanden alleen laten
Gun de hond eerst de tijd om jullie te kunnen vertrouwen. Hij is er nog maar pas, hij is zijn vorige thuis en gezinsleden kwijt, nu is hij opeens ergens nieuw beland. Dat geeft emotionele stress en onzekerheid. Zorg dus eerst voor een goeie band, betrouwbaarheid, aanwezigheid, standvastigheid. En pas als de hond zich helemaal ontspannen en geborgen voelt, kan je beginnen met het alleen-laten. 
Alaska's Finest! schreef in Mijn lieve Aila - weer naar Utrecht geweest p.7.
Wat doet ze het goed, je mooie meisje! 
Alaska's Finest! schreef in Wat is dit..... neurologisch
Sokken vlogen de afgelopen dagen weer door de lucht voor ze in mijn hand werden geduwd.  Ineke2 Haha, wat een kleine grapjas. Fijn dat ze zich weer beter voelt! 
Alaska's Finest! schreef in Wat is dit..... neurologisch
Was dat in aanvalletjes Alaska? " Ineke2 Ze kon tijdens een wandeling bijvoorbeeld zomaar opeens neervallen, bam, alsof er een knop omging, of opeens door een poot zakken. Maar het kon soms ook lijken op tintelingen of zo (zo stelde ik het me dan voor), dat het leek of er vervelende signalen door haar poten gingen. Ze was ook zwakker in de achterpoten geworden.  Succes morgen!
Alaska's Finest! schreef in Wat is dit..... neurologisch
Ook noemde de da vit. B12 te kort juist door die chronische. Pancreatitis.   Ineke2 Het kan dat het zenuwstelsel ondersteuning nodig heeft, om de spieren te kunnen aansturen. Dat kan idd samenhangen met de werking vd alvleesklier.  Mijn hond kreeg het laatste jaar ook maandelijks vit.B injecties. Er was zenuwuitval naar de spieren toe (zag je vooral in de poten). Die injecties hebben veel geholpen. Beterschap! 
Alaska's Finest! schreef in Runar
Ach, wat verdrietig, je mooie manneke verliezen...  Heel veel sterkte gewenst! 
Alaska's Finest! schreef in Second opinion?
Wat erg! Je hebt goed gedaan, maar dat maakt het niet minder verdrietig. Ik wens jullie veel warmte en steun toe! 
Alaska's Finest! schreef in Second opinion?
Wat erg! Kan hij gif binnen gekregen hebben, dat het zenuwstelsel aantast?  Goed dat je nu meteen ergens terecht kan, het aller allerbeste gewenst! 
Alaska's Finest! schreef in Second opinion?
Ow, wat naar! Kan je de hond nog wel geruststellen? Echt rot van je DA om jullie op deze manier in de steek te laten. Als ie zelf geen idee heeft, zou ie tenminste ervoor moeten zorgen dat er opvolging is. Hoop dat jullie snel terecht kunnen bij een betere arts. 
Alaska's Finest! schreef in Hond gedraagt zich anders
Honden kunnen zich heel anders gaan gedragen als mensen ziek zijn, voor ze dat zelf voelen.  Als het puur gaat over een loops teefje in de buurt, dan zou je hond in het algemeen ander gedrag gaan vertonen (zoals onrust, piepen, zeuren, naar buiten willen) en zich niet specifiek op je moeder richten (die blijkbaar geen contact heeft met dat hondje uit de buurt).
Alaska's Finest! schreef in Dag lieve Bobby
Het is zo verdrietig als we afscheid van onze liefste vrienden moeten nemen... veel troost en steun gewenst! 
Alaska's Finest! schreef in Hulp of ervaringen gevraagd - mijn hondje blijft manken, oorzaak onbekend
De barst in het bot, de abces na de grasaar en de verstuikte teen... was dat allemaal in diezelfde poot? Misschien is er door deze blessures ook een probleem met de zenuwen of verharding in de weefsels ontstaan, dat kan je op gewone foto's niet zo meteen zien.   
Alaska's Finest! schreef in Vakantie met hond via ov
Je kan ook altijd eens checken bij Blablacar.be of andere websites (apps) waar reizigers een lange afstandsrit wensen te delen. Eén of twee dagen voor vertrek posten mensen dan hun autorit naar het buitenland en kan je contact opnemen en vragen of je hond ook mee mag. Voordeel van een auto is dat je onderweg kan stoppen, je bestemming veel nauwkeuriger kan kiezen, je meer vrijheid hebt,... 
Alaska's Finest! schreef in Second opinion?
De beschrijving klinkt alvast als het vestibulair syndroom. Dat ziet er heel naar uit, kan meerdere dagen aanhouden, maar gaat meestal vanzelf weer over.  Ik vind het best vreemd dat de DA zelf die link niet legt, omdat de symptomen die je beschrijft helemaal typisch zijn voor het vestibulair syndroom en oudere honden daar al sneller last van kunnen krijgen.   Stel de hond gerust want voor hem voelt het heel vreemd om zo te zwalpen en misselijk rond te lopen. Probeer goeie ondersteuning te geven (bv sjaal onder de buik en optrekken) als ie buiten moet om te plassen. Veel beterschap gewenst! 
Alaska's Finest! schreef in Is het stress?
Zowel haar baasje als ik hebben de indruk dat het erger wordt.  jantien Dus het heeft er altijd al wel wat ingezeten? Ze blafte vroeger ook, alleen dan minder frequent? Misschien kan je eens letten op haar lichaamstaal, of je daar ook veranderingen ziet. Zoals bijvoorbeeld: sneller trippelen, gretiger snuffelen, alert rondkijken, vlug schrikken bij bewegingen, enz.  Je kan na zo'n wandeling de hond ook eens 'aftasten' door zachte masserende bewegingen en checken of je spanning voelt (nek, schouders, rug,... die harder en strakker lijken te staan)
Alaska's Finest! schreef in Werktijden
Ik denk dat het weinig zin heeft om te vergelijken met anderen, want elke hond is anders en elke gezinssituatie is anders.  De ene hond vind het al snel prima om enkele uren alleen te zijn, sommige honden 'ondergaan' maar ze vinden het niet leuk, en nog anderen slaan in paniek of protest en janken, blaffen, vernielen,...   Kijk vooral naar je eigen situatie en niet naar die van een ander. Hoe flexibel ben jij? Kan je voldoende tijd vrij maken, zodat je zonder stress of druk het alleen-zijn op een fijne manier kan aanleren en je hond ontspannen alleen thuis kan blijven? Heb je oplossingen achter de hand als de hond tijdens zijn leven zorg nodig heeft (niet alleen bij verlatingsangst maar ook bv door ziekte, revalidatie,...)   Je kan altijd pech hebben met verlatingsangst, maar veel hangt ook af van het ras (sommige rassen zijn echt gekend om niet alleen te kunnen zijn) en van je eigen aanpak: hoe minder druk je legt en hoe meer ruimte & tijd de hond krijgt om eerst te wennen aan zijn nieuwe thuis, hoe solider de basis van vertrouwen wordt. En daar draait veel om. Waar het vaak mis gaat is dat mensen meteen willen gaan oefenen met het alleen-blijven en vergeten dat er op dat moment nog geen vertrouwen is. Daar wordt een hond alleen maar onzekerder van, en vanuit die stress kan je niets opbouwen. Dus is het belangrijk om eerst kalmte te bieden, tijd, aanwezigheid, geborgenheid. Hoe betrouwbaarder jij bent als de hond in huis komt, hoe zelfzekerder de hond kan uitgroeien.    
Alaska's Finest! schreef in Hieperdepiep! Beer is TIEN!
Gefeliciteerd! Wat gaat de tijd snel, die gekke boef is al 10!  Nog heel veel mooie, heerlijke jaren samen gewenst. 
Alaska's Finest! schreef in Moet een hond wandelen
Mijn hond doet super graag zijn ochtendwandeling, wij zijn dan meer dan een uur buiten en genieten alle 2. Voor alle wandelingen verder in de dag moet ik hem echt overtuigen. Angst voor de kans op bepaalde  stadsgeluiden is hiervoor de reden.   Wij verhuizen binnenkort naar een huis met een hele grote tuin waar de eerste jaren nog veel in gewerkt zal worden. Mijn verwachting is dat ik hem niet meer de deur ga uitkrijgen.  Angèle   Je gaat er nu al van uit dat hij op de nieuwe lokatie niet zal willen wandelen, maar probeer dit eerst voor jezelf los te laten en zelfs anders te bekijken: een nieuwe lokatie = nieuwe mogelijkheden! Ga de nieuwe buurt zelf al eens goed verkennen, waar zijn de bossen, de rustige plekjes, waar is het mooi en aangenaam om samen met je hond te genieten van een wandeling. Want je hond houdt er wel degelijk van om er samen op uit trekken, blijkt zo. Als de setting juist is, kan hij er erg van genieten.  Gun hem en jezelf dus deze waardevolle momenten, en ga op zoek en straks samen op pad. Angst is een slechte raadgever, dus beter nu nog niet doemdenken maar kijken naar waar jullie mogelijkheden en nieuwe kansen liggen.  Succes met de verhuis!  
Alaska's Finest! schreef in Mijn lieve Aila - weer naar Utrecht geweest p.7.
wat een schatje 
Alaska's Finest! schreef in Puppy kan overdag niet alleen zijn.
of ze rustig is op het moment dat ik vertrek weet je nooit van te voren.   Vanochtend was ze al even wakker, hebben we even gespeeld, even buiten een rondje, wat lekkers en toen ging het goed.   Maar het is meestal zo dat ze overdag direct begint te janken als ik weg loop.  puppy123   Bekijk waar precies de verschillen liggen tussen de keren dat het probleemloos gaat en de keren dat ze jankt. Dat kan vanalles zijn: een vast ritueeltje (jas, sleutels, tas nemen,...), de stemming in huis of van jezelf (druk, gejaagd bij vertrek), het tijdstip van de dag, wat eraan vooraf ging (wandeling, spelletje, maaltijd,...), qualitytime (1 op 1 aandacht voor de hond), de stemming vd pup (onrustig, opgewonden, verveeld,...), enz.  Als je gaat kijken naar hoe de dingen in je huishouden liepen op de momenten dat ze rustig alleen kan blijven, dan kan je daar rekening mee houden en ze elke keer gaan toepassen als je de hond alleen laat. Het is voor elke hond anders: zo houdt de ene hond ervan om een duidelijk teken van vertrek te krijgen (een zelfde ritueeltje of zelfde zinnetje dat steeds gezegd wordt) en werkt het bij de andere beter om zonder poespas te vertrekken. Of kan de ene hond wel in de ochtend alleen zijn, maar is het 's avonds een probleem.    Kijk dus naar je eigen pup de keren dat het goed gaat, bekijk het groter geheel (gebeurtenissen, stemmingen wat eraan vooraf gaat) en vertrek van daaruit.  Zoek voor de volgende weken toch een oplossing. Het is niet zo dat je eeuwig oppas gaat moeten betalen. Maar beter nu tijdelijk even iemand inschakelen en ondertussen op een ontspannen manier verder oefenen, dan te snel gaan en het probleem groter maken dan het nu is. Succes! 
Alaska's Finest! schreef in Puppy kan overdag niet alleen zijn.
Als ik 's ochtends nog in de badkamer sta terwijl mijn man naar zijn werk gaat jankt ze, als ik de was op hang, naar de wc ga, even snel een boodschap ga doen, de kinderen naar school breng enzovoort blijft ze maar janken.  puppy123   Je kan pas beginnen met de pup alleen te laten, als die zich eerst helemaal veilig en geborgen voelt in zijn nieuwe leefsituatie. Het klinkt alsof je te snel bent gegaan en de pup alleen is gebleven (hoe kort dat ook maar was) terwijl ie daar nog niet aan toe was. Zo is de ongewenste connectie ontstaan tussen de gebeurtenis (alleen zijn) en de emotie (angst).    Ik denk dat je best opnieuw van 0 begint, eerst zorgen dat er terug vertrouwen is. Pas als de puppy zich weer ontspannen en zelfzeker voelt, met mondjesmaat opbouwen.   
Alaska's Finest! schreef in Onze stoere vent is niet meer
Ach nee, wat erg! Heel veel sterkte gewenst met dit plotse verdriet en grote gemis.
Alaska's Finest! schreef in Bang voor autos
Stress, spanning, angst... dat is niet weg op enkele dagen. Eenmaal dat de hond ergens echt angst voor heeft, vergt dat tijd en een geduldige aanpak om dat om te buigen. Heel normaal dus, dat het niet instant resultaat heeft.  Rijd es naar een rustig bos, ga es samen picknicken, of doe een zoekspelletje tussen de struiken. Iets leuks op hondenmaat, zonder druk, in een compleet nieuwe maar kalme, natuurlijke omgeving. Kijk es hoe dat gaat.  Als je iemand kent met een rustige, stabiele volwassen hond, kan je ook afspreken om een kort eindje samen te lopen, zodat de pup zich aan de andere hond kan spiegelen en zijn zelfzekerheid kan oppikken. 
Alaska's Finest! schreef in Vreemde rode plek en een dikke teek op de vloer .... herkent iemand dit ?
Het kan zeker dat dit een Lyme-besmetting is, ook bij honden kan dan zo'n rode kring onstaan. Dat gebeurt niet vaak, maar is dus wel degelijk mogelijk. De AB-kuur is dan zeker aangewezen. Je kan er hier meer over lezen (en er is een vergelijkbare foto met zo'n rode kring): https://www.tekenbeetziekten.nl/tekenbeten-bij-dieren/honden/