Even mijn verhaal kwijt (bijt-incident)

Ik denk dat het natuurlijk gedrag is om achteruit te gaan, dat deed ik ten minste al uit mezelf toen ik nog geen hulp had gezocht... maar dan moet je weer oppassen dat de lijn niet strak staat, zoals ik later heb geleerd. Dat kan niet meer als de hond al te ver heen is met staren, dan moet ik hem met dwang meevoeren. Dan reageert hij ook niet op commando's en zelfs niet op snoepjes...
Daarom denk ik dat het naar achteren drijven de beste manier is... dan krijgt hij een snoepje zodra hij me aankijkt (als hij me aankijkt is de rust wedergekeerd).

Als we een hond van een afstand zien, laat ik hem wel eens kijken. Is hij ook aan het staren, is er ook wel spanning, maar die kan hij zelf wel managen. Kijkt hij dan daarna naar mij, krijgt hij ook wat lekkers. Zodat hij leert dat er niks aan de hand is...
Soms, als ik een hond aan zie komen waar mijn hond nog geen spanning bij heeft opgebouwd, maar dat weldra gaat gebeuren en de omgeving is niet zo handig, ik kan niet curven bijvoorbeeld, dan strooi ik voer op de grond en daar stort hij zich dan wel op... het leidt af, ik ben gered, maar hij leert er niks van.

Zo rommel ik maar wat aan. Moet per situatie inschatten wat de beste strategie is... maar ik denk dat ik er wel vanuit kan gaan dat ontspannen wandelen sowieso nooit zal lukken met deze hond. :(

Mijn hond doet waarschijnlijk hetzelfde. Maar het belangrijkste is nu even dat je dat staren verbreekt. Dan mag je hem best even mee trekken, zo van 'hup, kom mee!'. Die lijn dat komt dan later vanzelf wel.

Mijn gedragsdeskundige heeft mij filmpjes gestuurd van hoe ze dat deed met een hondje dat zo ongeveer naar alles uitviel. Dankzij dat achteruit lopen heeft zij het uitvallen nu helemaal afgeleerd!

Of je moet dit doen als er een hond aankomt: omdraaien, niets zeggen, andere kant oplopen.

Stilstaan = staren en fixeren. Door de andere kant op te lopen verbreek je dat.

Je leert het uitvallen daarmee niet af, maar het geeft wel de rust die jullie nu nodig hebben.

Die tip kreeg ik in dit topic. Lees het maar eens, mischien leer je er wat van.

Je moet niet opgeven! Het gaat wel lukken, je moet alleen nog even zoeken hoe.

Ahja wat ik ook wel eens deed en ook wel eens werkte zolang er nog tijd was zo vrolijk mogelijk kakelen " Ohhh kijk NOU wat een leuke hond!" 

Dat bracht um wel eens zo van zijn aprepo dat doggy.exe (Haha  IT-grap) dan "crashte" en hij zn focus weer bij mij had. Hij spiegelde zich aan mij en DAT klopte niet. "Die hond was toch juist eng"? 

Jaa hee je moet wat. Ik herken de verhalen van ts helemaal. 

Hier in de buurt is er ook een mevrouw met een erg moeilijke hond. Valt ook uit naar kinderen.  Laatst s'avonds laat kwam ik haar tegen heel onverwacht en ik -meen- te hebben gezien dat die hond haar aan de flexlijn om ver trok, terwijl hij hooguit 15-20kg weegt. Ze is niet meer de jongste en ik had het zo met haar te doen. Maar ik kon er ook niet heen omdat die hond de mijne zou pakken. Maar ik vind het zo sneu, nog willen teruglopen na de hond thuis te hebben afgezet. Maar uiteindelijk niet gedaan omdat ze waarschijnlijk al weer binnen was en ik weet niet waar ze woont. Maar ik heb het met haar te doen, los van die hond (waarschijnlijk is ie binnen gewoon super lief thuis). Ze doet het toch wel maar allemaal. VOOR die hond.... En dat geldt natuurlijk ook voor deze TS.

Zoek eens . . . “pup bijt in alles en is constant in overdrive” Hier vind je dezelfde TS

Dat is niet zo, gedrag van de honden komt lijkt wel overeen, maar is echt een andere hond en TS volgens mij.

Ik gaf het ook al eerder aan, maar de hond in dat topic is een teef en deze een reu.

Dat is niet zo, gedrag van de honden komt lijkt wel overeen, maar is echt een andere hond en TS volgens mij.

Ik gaf het ook al eerder aan, maar de hond in dat topic is een teef en deze een reu.

Hmm ja dat dacht ik ook al, ben ik nou gek dat is toch niet dezelfde persoon...

Nee hoor, het is een andere ts!

Er is wat verwarring bij mij over het achteruit wandelen. Maar mgl interpreteer ik te letterlijk. Bedoelen jullie omdraaien en wegwandelen of bedoelen jullie letterlijk niet omdraaien en stappen achteruit zetten 

De baas dan die achteruit gaat en de hond die wel draait?? 

Snap deze ook niet helemaal. Als je achteruit loopt zelf en de hond verkiest het om toch naar voren te schieten, dan heb je de kans dat je gelanceerd wordt. De hond kan dan veel te veel kracht en spanning op de lijn doen komen te staan.

Ik draaide dan juist met voertje voor de neus de hond om, dus ernaast staan en als ik van richting wilde veranderend de hond dus met een bocht mee laten draaien, evt dus onder motivatie van voer voor de neus. Dan als de hond meeliep een commando benoemen zoals volg, en als de hond verder een paar passen met je meeloopt zonder terug te willen draaien naar de achterligger, dat belonen. 

Enige momenten dat ik mijn hond achteruit zou laten gaan is als hij of zij niet te bereiken is met stem, de dreiging vanuit mijn hond te groot wordt. Dan zal ik kiezen om voor mijn hond te gaan staan en inlopen, en zelf blokken als deze dan nog om mij heen zal proberen te komen. Negen van de tien keer krijg je de aandacht dan weer, focus van de andere hond af en kun je de hond laten omdraaien om met je mee te lopen, de andere richting dus uit.

-

Ik blijf overigens staan als de dreiging vanuit een andere hond te groot is, die keer ik nooit de rug dan toe.

Letterlijk een paar stappen achteruit zetten :)

Als de hond gaat staren haal je hem naar je toe en dan zet je een paar passen achteruit.

Hij moet je volgen, dan beloon je hem.

Eh ja eigenlijk wel. Maar mijn hond liep vanmiddag gewoon mee achteruit

Dan moet je even lokken met een voertje.

Mei.... wij blijven staan als doorlopen niet gaat en laat hem uitrazen, shake off is een goed moment om de wandeling weer voort te zetten, krijgt ie ook nul snacks inmiddels. Zijn al een tijdje bezig aan herplaats

Mensen die honden hebben die niet fixeren of agressief gedrag vertonen kunnen gerust een andere kant oplopen als zij een onopgevoede hond met een aso eigenaar tegenkomen

Als het juist hun hond is die dit gedrag vertoont wordt het een ander verhaal. Dan moeten zij niet terug of weg lopen, maar er juist recht op af (langs) dan kan je hem leren dat dit niet mag. Hij moet de kans krijgen om de fout in te gaan

Afleiden met voedsel, balletjes etc kan wel, maar als dit niet werkt en hij blijft agressief dan moet hij door correctie uit zijn verkeerde gedrag gehaald worden. De mate van correctie hangt dan af van het gedrag van de hond op dat moment.

Probleem is vaak dat veel honden sterker zijn (geworden) dan hun eigenaar waardoor ze niet snel ongewenst gedrag afleren. Een hond geven waar hij zo naar verlangt, namelijk “duidelijkheid” (baas/coach zijn) lijkt dan een onmogelijke opgave

...Hmm, ik heb een onopgevoede hond, maar ben ik dan ook de aso eigenaar?!? 
In mijn geval is het inderdaad niet goed leiding kunnen geven aan een onzekere hond. Vandaar dat ik ook mijn twijfels heb (begin van dit topic) of we een goede match zijn.
Ik weet niet of mijn hond sterker is geworden, ik denk dat het meer een patroon is geworden. Hij laat zich inderdaad niet makkelijk (meer?) corrigeren op dat stuk. De kans om de fout in te gaan, krijgt-ie meer dan genoeg, vrijwel elke wandeling wel. Maar ik heb al een sliplijn en hij hangt zichzelf gewoon op als ik recht op een andere hond af loop. Ik kan nog het beste afstand houden (curven) en dan, als hij uiteindelijk toch weer tekeer gaat, hem zoveel mogelijk naar achteren drijven en laten zitten. Dan kunnen we verder als hij weer rustig is. Het is verre van ideaal, maar ik heb de moed opgegeven om ontspannen door de wijk te kunnen lopen. We hebben hem inmiddels bijna 2 jaar, zo lang heeft hij dus ook bij mij slechte ervaringen met andere honden passeren kunnen opbouwen.
Moet wel zeggen dat hij ditzelfde had met kinderen op stepjes, hardlopers, fietsers, fatbikes, scooters, invalidenkarretjes, bestelbusjes, aanhangwagens... en dat dat er wel uit is gegaan. 

Van mijn huidige hond heb ik geleerd dat er een groot verschil is tussen training en opvoeding. Met training kun je heel ver komen, maar er zijn ook honden die zo sensitief en intelligent zijn, die prikken daar gewoon doorheen. Mensen kunnen dat ervaren als last, terwijl het in feite een geschenk is. Tenminste, zo heb ik dat ervaren.. Opvoeden begint bij jezelf. Als jij gespannen bent, neemt je hond dat over (en waar mensen spanning kunnen vasthouden, leven honden juist in het nu en werken spanning ook weer makkelijk uit hun systeem). Er wordt je dus een duidelijke spiegel voorgehouden. Vind de balans en rust in jezelf en je zult die weerspiegeling terug zien bij je hond. Hoe mooi is dat?! 

Ik besef dat een stukje groei bij jezelf makkelijker gezegd dan gedaan is. Zeker gezien de reactie van je hond jouw spanning kan verhogen. En dat heeft weer effect op je hond... Maar daarin ga je wel de oplossing vinden. In jezelf. En niet in die hele trukendoos aan soorten trainingen die hier voorbij gaan in het topic. Het ligt niet aan de hond, dat vertel je zelf. En het is enkel een mismatch op het moment dat jij niet bereid bent om die groei in jezelf te willen maken. Het zal niet van de een op de andere dag gaan, het zal nog wel eens mis gaan. Maar dat zijn dan momenten om te reflecteren bij jezelf, wat gebeurt er bij jou en wat heb je nodig om het los te laten?! Eigenlijk een heel mooi proces, je zult ontdekken dat deze hond met een reden in je leven is gekomen en je zult iets van deze hond kunnen leren waar je de rest van je leven baat van hebt. 

Niet achteruit lopen, als je struikelt lig je en heeft de hond vrij spel omdat je de riem laat glippen, daarnaast val je dan ook nog eens op je rug, niet echt gezond.

Je ziet een hond aankomen, Als je hond reactief reageert,, hij ,,groeit, oren gaan naar voren, staart omhoog of strak naar achteren, of juist uit angst reageert, mondhoeken naar achteren en snappen, omdraaien en de andere kant oplopen. Niets zeggen, niet lokken met wat lekkersm want dat is beloning en bevesiting voor het reactieve gedrag.

Dus Omdraaien weglopen en als de hond contact met je zoekt een beloninkje geven, dan beloon je het gedrag van contact zoeken met jou en dat wil je,  je geeft je hond hierin ook zekerheid. De baas lost het voor me op, en geeft me leiding, en dit heeft niets met de dominantie theorie te maken maar puur, een hond heeft ook leiding nodig om te leren wat wel of niet mag. En een onzekere hond als deze hond inzeker is, heeft nog meer leiding nodig zodat iedere hond op zijn baas kan bouwen en vertrouwenl

Staat Er opeens uit het niets een hond voor je draai je onmiddellijk om , liefst zo dat jij tussen de andere hond en die van jezelf in staat, en neemt de hond daarin mee en wacht tot de ander gepasseerd is, de hond zit of staat, zit is fijn maar vaak niet te doen, dan met de rug naar de andere hond, je kan hem kort aan de halsband houden om uitvallen alsnog te voorkomen, pas als je weer contact met de hond hebt de beloning.

Je kan dit ook oefenen met een gedragsdeskundige die kan zien wanneer je hond groeit en reageert, dit is vaak al veel eerder dan wij het doorhebben.,

Waarom de confrontatie zoeken Richard,? het is heel lang verleden tijd dat je het de honden zelf maar moet laten uitzoeken, want dat heeft heel veel gaten, hechtingen en dierenartskosten veroorzaakt. Voorkomen en leiden is echt beter. 

Het is belangrijk het oogcontact te doorbreken tussen de twee honden, liefst van twee kanten, maar jij kan daarin de eerste zijnl

Blijven staan en laten uitrazen kan ook... Maar dan leert hij het dus nooit hè. 

Ik heb hier de laatste dagen eens bewust op gelet. En inderdaad, het is heel waar wat je zegt... Het gaat op dit moment goed, veel hangt samen met hoe het op m'n werk gaat, dus heb er niet echt invloed op... maar oké, als ik me goed voel gaan we veel meer 'samen' de deur uit, waar ik anders in gedachten verzonken ben... Eigenlijk naïef van mij te denken dat hij dat níet door zou hebben. Dit is een hond die de hele tijd op mij gericht is, scheef opkijkt bij de kleinste stemverheffing, als ik een wondje heb wil hij dat maar 'verzorgen' en moet ik niesen, dan springt hij gelijk op je schoot.
Toch zie ik zo wel meer hondeneigenaren lopen... sommigen lopen ondertussen ook op hun telefoon te kijken, dus hebben sowieso geen verbinding. Maar misschien hebben zij honden die wat minder gevoelig zijn?

Je kunt honden zeker niet over één kam scheren... Elke hond heeft zijn eigen unieke persoonlijkheid en karakter. En net als bij mensen, kan dat behoorlijk verschillen. Sommige zijn sensitief, anderen weer stoïcijns. Sommige horen zichzelf graag geluid maken en anderen zijn wat stiller of terughoudend... Sommige honden zijn natuurlijke leiders en anderen volgen liever. De één durft confrontaties aan te gaan en de ander vermijdt ze liever. Zo zijn er meer verschillen en dat hoeft niet eens rasgebonden te zijn. 

Ik ben ook de eigenaar van een hele sensitieve innovatieve en slimme mechelaar. Zéér aandachtgemotiveerd, maakt haar niet uit of dat positieve aandacht is of negatieve. Ik heb haar opgeleid tot psychosociale hulphond. Voordat je mag deelnemen aan zo'n opleiding wordt eerst getest of een hond wel geschikt is voor dit werk, en bij ons was het groen licht. Alleen dat al was bewijs dat ik een sociale en goed trainbare hond in m'n handen heb.

Werken als hulphond doet m'n hond fenomenaal... Klinkt misschien wat arrogant, maar zo is het gewoon. Volop aandacht voor mij, weet precies wat van haar verwacht wordt; er komt nauwelijks nog een commando aan te pas. En als hulphond maak je nogal wat mee... Van uitvallende honden, gillende/schreeuwende mensen en/of kinderen, vreemde voorwerpen/geluiden die voorbij komen, karretjes die tegen je aan geduwd worden, mensen die je proberen af te leiden of uit te dagen, of die ons totaal niet in de gaten hebben en op haar gaan staan: we maken samen nogal wat mee in deze maatschappij. Er is op zo'n moment niets wat mijn hond van haar taak kan afleiden. Mensen zijn ook altijd wel onder de indruk als ze ons zien, je wilt niet weten hoe vaak we meemaken dat mensen een rondje met ons meelopen om gewoon te kijken naar hoe m'n hond voor mij aan het werk is. Prachtig vinden ze dat. 

Maar tijdens de vrije tijd was het wel eens anders. Het gedrag was zeker niet consequent, maar er waren dagen bij dat dezelfde hond ineens kon uitvallen naar mensen, honden, katten, paarden. Ze heeft wel eens een hardloper of mountainbiker staande gehouden. Wat een draak! Ik heb het me ook meer dan eens afgevraagd, hoe kan het nou dat ik "in de problemen" kan komen met een hond die zoveel gewoon is als hulphond, en die zo goed getraind is? Ze staat zo goed onder appel, en toch ging het af en toe mis. Lang verhaal kort; het ligt aan mij. Als ik me niet goed voel, dan weet mijn hond dat. Ze is al scherp zodra mijn ademhaling verandert, of wanneer er een korte trilling in mijn stem te horen is. Ze wilt dan voor me zorgen, maar het is geen gezonde balans als mijn hond altijd maar aan het werk is. Als ze vrij is, is ze vrij, was het idee. Alleen m'n hond was het er gewoon niet mee eens, want ze voelde aan mij dat ik het nodig had. Dat gaf haar dan spanning, bovenop de spanning die ze bij mij voelde. Het was het recept voor het explosieve gedrag. Als het dagenlang niet goed met mij gaat kan de spanning bij mijn hond zodanig oplopen dat ze zelfs diarree krijgt. Toen ik daar achter kwam heb ik me wel serieus afgevraagd of ik wel de juiste baas was voor mijn hond. Maar zoals ik haar uitgekozen heb, weet ik ook zeker; deze hond heeft mij zelf uitgekozen als baas. Ik heb m'n gebreken ja, maar ik ben bereid om te leren en te groeien. 

Nu zijn we zoveel tijd samen verder. Ik heb geleerd los te laten en te ontspannen zonder hulp van m'n hond. Daardoor heeft mijn hond veel minder de behoefte om voor me te moeten zorgen.. In de periode van deze groei/ontwikkeling heb het mezelf makkelijk gemaakt door m'n hond aan de lijn te houden. Prikkels vermijd ik niet, ik kort simpelweg de lijn in. Als het dan toch nog gebeurt dat ze uitvalt, wordt ze in ieder geval beperkt in de ruimte en dan loopt het lang niet zo hevig op dan wanneer ze alle ruimte heeft. Plus, anderen hebben er niet zoveel last van als ik m'n hond gewoon dichtbij me houdt... En het heeft rust gegeven. Aan mij, maar ook aan m'n hond. Loslopen bleek helemaal niet nodig te zijn om een tevreden hond in huis te hebben, zelfs nu het goed gaat kies ik er meestal voor om m'n hond aangelijnd te houden. Er is nu werkelijk balans. En ik was al 20 jaar ziek, maar dankzij de scherpte en sensitiviteit van m'n hond heb ik echte beterschap ondervonden. Zodra zij er niet meer is, heb ik geen hulphond meer nodig. Zo'n bijzondere hond, zo eentje krijg ik er niet meer. Hiervoor heb ik ook een hond gehad met wie ik een bijzondere band deelde, die ik met gerust hart overal los kon laten, maar die heeft me niet zo kunnen helpen zoals deze, waar ik m'n handen aan vol heb gehad. Maar wat een geschenk blijkt het te zijn!! Laat die andere mensen hun honden maar uitlaten terwijl ze op hun telefoon zitten. Mensen die op hun kop moeten gaan staan om hun hond terug te lokken terwijl die van mij al op mij reageert als ik een keertje zucht... Ik ben zo ongelooflijk dankbaar voor dit exemplaar! En hoe goed ze het ook doet als hulphond, hetgeen waar ik nu daadwerkelijk trots op ben is het feit dat ik m'n hond rust heb kunnen geven! Iets wat ons allebei ontzettend goed heeft gedaan. Wij staan samen in verbinding  

Ik kan me vinden in wat Susanne zegt. Als eigenaresse van een eveneens enorm gevoelige hulphond (een spiegel is er echt niks bij) denk ik als ik om me heen kijk wel eens dat veel meer baasjes zo’n wisselwerking hebben met hun hond zonder het te weten, en dat daardoor soms problemen met gedrag ontstaan zonder dat ze zelf doorhebben dat de échte oplossing in henzelf zit. Ik heb zelf ook echt de rust in mezelf moeten vinden, iets wat ik écht níét kon, maar wat wel absoluut noodzakelijk was om fijn met mijn hond te kunnen werken (of überhaupt te kunnen wandelen).

En ach, iedere hond heeft ook z’n eigen dingen die voor die hond moeilijk zijn. Misschien hebben die mensen die aan de telefoon zijn en die zich tijdens het wandelen kunnen veroorloven niet op te letten wel weer andere dingen waar ze tegenaan lopen en waar jij geen problemen mee hebt.