Even mijn verhaal kwijt (bijt-incident)

In de afgelopen 2 jaar dat we onze hond hebben zaten we altijd wel in een traject met een gedragsdeskundige. Op dit moment helaas niet… en ik voel ook schroom om die nu weer te benaderen. Want wanneer is het genoeg? We zijn serieus al rond de vijfduizend euro kwijt aan 1-op-1 trainingen en een wekenlange roedelopname.

Twee jaar geleden kregen we onze hond, een hond van toen een jaar oud. Ja, we zijn er veel te naïef ingestapt… we wisten niets van deze hond (Koningspoedel). Het is een heel nerveuze hond van nature en hij heeft zichzelf bij spanning aangeleerd om op de prikkel af te gaan of weg te blaffen. Dat gaf soms gevaarlijke situaties… passerende hardlopers, fatbikes, wielrenners, klapperende aanhangwagentjes, bestelbusjes… Ik woon op een plek met  veel honden en alleen maar losloopgebied… dat gebied moet wel met iedereen gedeeld worden dus het was echt de hel om daar met een aangelijnde hond tussen te lopen. Het alternatief is de woonwijk met weinig groen, daar moeten de andere honden ten minste ook vast, al heb ik wel eens een aanvaring met iemand die die regel niet respecteert.

Ik vertrouwde hem niet en had hem dus altijd aan de lijn. Dat was en is nog steeds lastig, wanneer een onaangelijnde hond op hem af komt. Los is hij dan zoveel relaxter, zonder spanning op de lijn… maar dan heb ik weer geen controle over hem. Op sommige rare tijden en overzichtelijke plekken, liet ik hem wel eens los. Hij luisterde perfect, als er maar geen afleiding was… Het is een hond met véél energie… dus ik vond het sneu hem altijd maar aan dat lijntje te laten lopen. Ontspannen was het nooit, ik liep echt met samengeknepen billen, maar hoe gaan die dingen... dan gaat het een tijd goed en krijg je er weer vertrouwen in.

Want het ging een stuk beter met hem na al onze trainings-inspanningen. En zodoende hebben we het loslopen maar gewoon geprobeerd… Hoewel hij sommige honden met teveel spanning benaderde en ik weet niet waarom hij bij de ene spanning heeft en bij een andere hond wel gewoon met een rustige curve kan kennismaken. Misschien is dat mijn fout… ik heb gedacht dat hij zo lang bij andere honden is weggehouden aan de lijn, dat hij het sociale stuk weer moest aanleren… maar vanmiddag ging het echt mis. Toen kwam er een mevrouw ons tegemoet, waar-ie in het voorbijgaan tegenop sprong en uit het niets naar hapte… mouw van de jas kapot… en de mevrouw not amused natuurlijk, heel terecht. Ik snap het niet, iets ervoor kwam er een hardloper en toen heb ik hem gevraagd te zitten… wat hij keurig deed. Het was zeker geen agressie, dat erkende de vrouw gelukkig ook, het was puur spanning… maar toch, ik was echt aangeslagen… en ik denk dat mijn hond heel goed begreep dat er iets aan de hand was, die was in alles staten, hij rende al blaffend op de hond af die de vrouw bij zich had, en bleef er blaffend rondjes om draaien… en ik maar naar hem graaien zodat ik hem kon aanlijnen. Die vrouw begreep niet waarom ik ‘zo’n hond’ los liet lopen.

Ik kon gewoon niet normaal reageren, zo aangeslagen was ik, heb mijn nummer gegeven en ze zal hopelijk wel een bericht sturen zodat we de jas kunnen vergoeden.

Ik ben heel snel naar huis gegaan, de tranen prikten in mijn ogen… en ondertussen had mijn hond wel door dat ik niet mezelf was zodat er geen land met hem te bezeilen viel, ik vraag me serieus af hoe en ook óf we wel verder moeten met deze hond. En ach… dat heb ik al zo vaak gedacht, maar dat ging dan om een uitval aan de lijn... en dan zijn we weer een paar dagen verder en wil ik het voorval graag vergeten. Is dit nou iets wat elke hondenbezitter wel eens meemaakt, of is dit echt wel serieus foute boel? Misschien lezen jullie tussen de regels door wel wat ik fout doe. Of misschien ben ik gewoon geen match met mijn hond (allebei gevoelig en onzeker?).

Het punt is, dat het lijkt alsof andere hondenbezitters zo relaxed lijken en zo achteloos vertrouwen in hun hond hebben… ik kan me daar niks bij voorstellen, niet meer... ben weer helemaal terug bij af, ik had dit ook zo graag gewild!

Het enigste wat ik niet begrijp en de gene van de kapotte jas ook niet waarom z’n onvoorstelbare hond los doen? Ik zou ook echt flippen als jou hond op mn Amerikaanse Stafford af kwam.. misschien duidelijker tegen de hond zijn? Ik bedoel trainen doe je hun hele leven he? En ik zou de hond never nooit meer los laten lopen! Denk dat je voor nu nog geluk hebt gehad.. 

Hulde voor al je inspanningen!

Je loopt met een enorme spanning in je lijf, logisch maar voor de hond een signaal, ook verder bij je vandaan, ik moet opletten, dus spanning bouwt zich ook in de hond op.

Heb je al eens aan een muilkorf gedacht. Hier  in de wijk loopt een hond altijd met muilkorf omdat zij niet te vertrouwen is. Geeft rust bij de bazin maar ook bij de hond. De hond gaat alleen los daar waar het kan .. maar komt er een hond dan kan ze niet bijten.zielig? Nee. Het is aanleren alsof je een pup een halsband aanleert. Gaten zijn zieliger

Ben je wel eens bezig geweest met een gedragstherappeut? Eentje met opleiding en aangesloten bij de vereniging voor gedragstherapie bij honden? Die echt met je mee gaat wandelen en het gedrag objectief kan beoordelen, wat is het, waardoor komt het, wanneer kan je nog ingrijpen enzv. . Want agressie, of angst of spanning, het maakt niet uit, het bijten is bijna hetzelfde. Ik zeg bijna want verschil is er wel degelijk,

Tot zolang? Buiten Aan de lijn, en in huis spelletjes doen waarbij hersens gebruikt moeten worden,

Buiten honden vermijden, andere kant oplopen om zo spanning zoveel mogelijk te voorkomen. Niets zeggen omdraaien en andere kant oplopen,

Ik wil eerst graag zeggen dat ik het knap vind dat je je verhaal durft te doen.

Het zou heel goed kunnen zijn dat er sprake is van een mismatch, maar dat betekent niet dat je je daarvoor hoeft te schamen.

Overigens denk ik dat het een misvatting is dat veel mensen denken dat een koningspoedel een makkelijke hond zou zijn.

Je bent al twee jaar lang bezig geweest met trainen en gedragstherapie?

Ik krijg de indruk dat je er na dit incident even helemaal doorheen zit en dat is begrijpelijk natuurlijk. Al lijkt het erop dat de mevrouw niet gewond is geraakt en dat iedereen vooral heel erg is geschrokken? 

Ik vind het netjes van je dat je meteen hebt aangeboden om kosten e.d. te vergoeden.

Verder vind ik herplaatsen ook niet iets dat een taboe hoeft te zijn. Misschien heb je wat aan deze video:

https://www.youtube.com/watch?v=mdPaRTTJBSg

Verder ga ik mee met het voorstel van Ineke2 hierboven: voorlopig aan de lijn houden.

Sorry, de gedragstherapeut heb je al gedaan. Heeft deze met je mee gewandeld, tussen andere honden door?

Herplaatsen rust geen taboe op want ik zeg altijd het houden van  een hond moet leuk zijn voor zowel de hond als de baas. Maar dit oplossen zou fijn zijn. Jullie houden toch van elkaar. Gaat het in huis wel goed? 

voorkomen is het beste zodat jij rust krijgt en daarmee de hond ook.

Oh dat was zeker heel erg schrikken...

Ik vind het heel goed van je dat je zoveel moeite voor jouw hond. Het licht niet aan jou, jij doet je best.

Ik begrijp heel goed wat jij bedoelt, mijn hond valt heel erg uit naar andere honden...ook happen.

Het gaat echt niet altijd goed met baasjes en hun honden, dat heb ik ook vaak gedacht, maar geloof me, je bent niet de enige!

Lees dit maar eens.

En een hond aangelijnd houden is echt niet zielig, soms moet dat gewoon. Als je een goed passend (Y) tuig hebt, en een lange lijn, kan jouw hond alsnog lekker rondsnuffelen!

Anders mischien een muilkorf?

Verder, je hebt al een gedragsdeskundige, dat is heel goed. Iets anders zou ik zo gauw niet weten.

Heel veel succes en sterkte, ik hoop voor je dat je een oplossing vind!

Online vind ik het gelukkig niet zo’n punt om m’n verhaal te doen… :)

Een muilkorf heb ik zeker aan gedacht… Ik zit teveel in het gevoel dat dit een enorme afgang is. De buurt heeft ons zien struggelen met hondentrainers op straat, busjes van hondentrainers voor de deur gezien… ach, ach, en nu loopt ze weer met die muilkorf. Ja, ik schaam me enorm, zou er misschien schijt aan moeten hebben… maar helaas doet het me veel te veel, wat ‘de mensen ervan denken’. Het incident met de kapot getrokken mouw komt er nu ook nog bij… dus ja, ik kan dan misschien niet willen, we hebben ook te maken met onze omgeving en onze verantwoordelijkheid.

Voor een mismatch schaam ik me niet… hoewel ik denk dat mensen hier ook wel een oordeel over hebben, maar er zijn ook veel mensen geweest die tegen ons hebben gezegd dat zij het allang hadden opgegeven. Ik heb er gewoon te makkelijk over gedacht. Ook omdat ik eerder een hond had (een Bouvier) waarmee ik geen problemen had. Ik viel voor de intelligentie, het uiterlijk, de gevoeligheid van de Poedel – maar met dat laatste heb ik dus juist de problemen.

Al twee jaar lang ontweek ik honden… daarom lijkt het alsof anderen dat probleem niet kennen. Die lopen me nog doodleuk achterna, met al dan niet loslopende hond, terwijl ik toch een duidelijke no-contact-lijn had, zo'n gele... Ik ben echt jaloers… Zoals gezegd is hier veel losloopgebied, je kunt het eigenlijk niet ontwijken (vonden we een pré toen we hier kwamen wonen!) en dus is het een groot probleem dat hij aangelijnd tussen de loslopers loopt. Alternatief is onze woonwijk en de paar groenstroken... dat vind ik nog het allerergste en gaat me echt opbreken.
Spelletjes doen we sowieso, want het is een intelligente hond die dat nodig heeft… alles heeft hij binnen no-time geleerd… trainen en voor je werken vindt hij ook erg leuk.

Herplaatsen wordt echt lastig, want bezoek komt hier niet zomaar binnen. Ook mee geoefend met hulp, maar wat een spanning heeft hij daarvan en we zijn een te rustig gezin om daar veel mee te kunnen oefenen. Dus thuis zijn er zeker problemen, behalve als we met de mensen zijn die hij kent. Hij is lief en aanhankelijk… en heeft daardoor ook verlatingsangst, een absolute Poedel-eigenschap die ook wel een wissel op onze relatie trekt. Ik ben er nog niet aan toe om dáár ook nog aan te werken… We gaan dus al 2 jaar apart van elkaar naar verjaardagen en samen gaan we er alleen met de hond op uit… nou, dat beperkt zich dus tot wandelen, want met de hond op een terrasje zitten is er al niet bij. Die roedelopname was dus ook voor ons, om even tot elkaar te komen! Tja, wie gaat aan zo’n hond beginnen? Je zou wel gek zijn. Ik moet daar dan wel eerlijk over zijn…

Het was dus de bedoeling dat we succes-ervaringen opdeden, met de handvatten die we in alle trainingen hebben gekregen, zodat ik de hond wat meer vertrouw. Mijn vriend heeft dat vertrouwen nog steeds, hij durft hem ook nog los te laten... maar hij doet meestal de ochtendwandeling en dan is er nog bijna niemand.
Ja, ik zit er na dit incident inderdaad doorheen… :-(

Echt heel naar voor je...

Ik zou je heel graag willen helpen, ik weet alleen niet zo goed hoe!

Het lastigste is die losloopgebieden hè. Anders zou ik zeggen, gewoon aan de lange lijn houden. Maarja...

Toch een muilkorf dan. En ja de mensen... je moet je op jouw hond consentreren, tijdens de wandeling spelletjes doen, en een goede band met hem opbouwen! Je moet hem weer vertrouwen, dan vertrouwd hij jou ook. Dan kun je ook weer leiding geven.

Kun jij niet 's ochtens wandelen als er minder mensen zijn?

Hoe is jouw hond als jouw vriend met hem wandelt?

Honden voelen het heel goed als je gespannen bent, daar worden ze ook gespannen van. Bijvoorbeeld, met mijn hond dacht ik eerst elke keer dat ik een hond zag 'onee, een hond, snel weg!', maar daar werd mijn hond nog gestresster van! Nu loop ik gewoon in een grote boog om die honden heen, en nu ik gewoon rustig ben, en doe of er niks aan de hand is, gaat het al een stuk beter!

Je zou het boekje 'help mijn hond trekt!' van Turid Rugaas kunnen lezen. In dat boekje staat een hele methode hoe je ontspannen kunt wandelen met je hond. En 'kalmerende signalen' (ook een boekje van T Rugaas), die heb ik nog niet gelezen, maar het is een heel goed boekje volgens mij!

Het blog waar je eerder de link van postte, is een en al herkenning. Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben… dat lijkt om me heen absoluut niet zo! Ik woon in een experimentele woonwijk, met veel onoverzichtelijke hoeken en steegjes. Dus zeer zeker loop ik daar gespannen, bijna onmogelijk om dat niet te zijn (voor mij dan). Bij mijn vriend gaat het een stuk beter, hij is wat zekerder en daar heb je gelijk in, dat versterkt elkaar…

Mijn vriend gaat ’s ochtends om 7 uur naar losloopgebied… dat durf ik niet, want de hond is bij mij ’s ochtends erg alert op zijn omgeving – en ik krijg dan geen contact.
Ik wandel zelf ’s ochtends aan de lijn in de wijk, waar het juist wel druk is met mensen die voor hun werk nog even de hond uitlaten. Het bijt-incident gebeurde eind van de middag met het idee even m’n hoofd leeg te maken en hem lekker te laten uitrennen in losloopgebied… maar helaas liep dat niet goed af.

Ik heb ook gemerkt dat andere honden ontwijken extra spanning geeft. Nu probeer ik juist door te lopen en mijn pas niet te vertragen, wel met de afstand (curve) en de lijn zo los mogelijk (spanning op de lijn triggert hem ook direct).
Je boekentip staat hier in de kast… ja, in theorie weet ik wel wat ik moet doen. Maar aan mijn gemoedstoestand ben ik toch een beetje overgeleverd, ben ik bang (letterlijk, haha).

Het is fijn dat de vrouw van de mouw ook hondenbezitter is en begrip toont. Ze vindt het vooral erg voor mij, dat helpt me dan wel een beetje. Maar feit is toch wel dat je ondertussen gewoon weer met je hond de straat op moet.

Van wat ik hier lees, krijg ik het gevoel dat er helemaal niets mis is met de hond. Slechts een hond die gauw spanning opbouwt en/of veel spanning absorbeert, en dat vervolgens ook weer makkelijk uit zijn systeem werkt door middel van gedrag wat wij mensen als ongewenst ervaren. De laatste jaren ben je bezig geweest om de oplossing te zoeken bij anderen, je hebt hier veel geld en energie en tijd in geïnvesteerd, maar je zal de oplossing bij jezelf moeten gaan vinden. Als jij leert werkelijk te ontspannen en goed voor jezelf te zorgen, zul je zien dat dat ook ten goede komt aan je hond. Dus doe eens wat meer voor jezelf. 

Voor nu: hond aan de lijn houden. Gebruik een normale halsband en een normale lijn. En lekker lopen. Wandelen reduceert spanning, zowel bij mensen als bij honden. Indien je prikkels wilt passeren, gewoon je lijn even inkorten en doorlopen. Het is alleen maar van belang te letten op een ontspannen lijn als je honden daadwerkelijk aan de lijn laat kennismaken. Het is niet erg als het gebeurt dat je hond reactief reageert, het is slechts een manier om de spanning uit z'n systeem te halen en het is een vorm van communicatie: "benader ons niet, we zijn gespannen en hebben hier geen zin in!" En dat is voor andere honden vaak duidelijk. Laat het los, hoe meer jij gespannen raakt des te heviger de reactie van je hond. 

Daarnaast is het een aanname dat honden met veel energie het nodig hebben om los te lopen. Een idee wat vooral in dit land heerst, in andere landen is het normaal om je hond aan de lijn te houden. Maak voldoende kilometers, dan kan je hond echt wel z'n energie kwijt. Daarnaast kun je ook kijken naar een activiteit wat zowel mentale als fysieke uitdaging biedt. Ik ben zelf groot fan van (praktijk)speuren. Fietsen doe ik ook graag met m'n hond (niet boven de 20 graden). 

Tot slot: als jij gaat wandelen omdat je hoofd zo vol zit en je voelt een enorme behoefte om eens te ontspannen, dan is dat in jouw geval niet het moment om je hond eens lekker los te laten. Dan is de kans groot dat je verrast wordt door dit soort incidenten. 

Ik snap het helemaal hoor, ik denk dat ook vaak :).

Je doet het goed, gewoon langs de andere honden lopen maar niet rechtstreeks, dat is confronterend voor de honden.

Je moet gewoon meer vertrouwen krijgen in je hond, maar vooral ook in jezelf! Je doet het echt goed, je bent alleen veel te gespannen.

Je zegt zelf, poedels zijn gevoelige honden, die voelt dus nog sterker dan andere rassen dat jij niet ontspannen bent, en daar reageert hij op.

Je hoeft niet bang te zijn, echt niet. Gewoon vertrouwen. Ik snap ook wel dat dat niet zomaar gaat, daarom moet je het rustig opbouwen.

Wat je nu moet doen: begin even helemaal opnieuw en vergeet wat er gebeurt is. De mensen oordelen wel, maar dat is alleen omdat ze geen idee hebben wat er nou eigenlijk aan de hand is. Lees nog eens rustig het boekje (help mijn hond trekt) door, en oefen de methode met jouw hond. Door samen te oefenen krijgen jullie een betere band en gaat hij beter op jouw letten.

Mischien kun je met de auto of het OV rustige plekjes opzoeken om te wandelen?

Als het nodig is hou je jouw hond aan de lange lijn, je kunt hem een hesje aan doen, zodat mensen duidelijk zien dat ze afstand moeten houden. Zoiets: https://www.etsy.com/nl/market/nervous_dog_vest

En als je het even niet meer weet, lees je de blog (verscholen helden) nog maar eens.

Je kunt ons natuurlijk ook altijd om raad vragen :).

Daar heb je zeker een punt, het raakt me ook. Dat is dan misschien toch de mismatch. Deze hond bouwt heel snel spanning op (gelukkig ook weer snel af)… daar waar mijn vorige hond veel onverschilliger en dus stabieler was.
Want ik weet zeker dat ik niet op mijn best was, toen ik mezelf voornam te gaan wandelen om mijn hoofd leeg te maken. Win-win, de hond lekker mee…
Het is ook niet zo dat deze wijsheid me nooit is verteld… dat het gedrag van een hond staat of valt met jouw sturing.

Toch verrast het me hoeveel invloed mijn stemming heeft, ik kan moeilijk doen alsof, het is niet dat je je kunt voornemen lekker in je vel te gaan zitten voor je de deur uitstapt. Maar je hebt wel een punt dat ik in zo’n geval sowieso geen risico’s moet nemen door de hond aangelijnd te houden.

En ik weet dat hersenwerk net zo inspannend is als lichaamsbeweging. Maar die zoomies door open veld – lastig te bevatten dat hij die niet gewoon nodig heeft. Fietsen durf ik niet aan door het uitvalgedrag, helaas.
Bedankt voor de tip van het speuren. Zeker interessant om ons in te verdiepen want ik denk zeker dat hij dat erg leuk zou vinden.

Over de lijn in combinatie met het wandelgebied heb ik nog een vraag… We zijn begonnen met het Y-tuig. Die is ons afgeraden, omdat hij dan uitgenodigd werd zijn volle gewicht in de strijd te gooien om uit te vallen. Met een gewone halsband kan het in stress-situaties gebeuren dat hij zich los wurmt. Tuig of halsband zijn prima voor rustige snuffelwandelingen aan de lange lijn in gebied waar ik overzicht heb. Maar dat is dus sowieso losloopgebied, en nee, IK loop daar niet ontspannen… ik zou bijna zeggen juist niet met mijn hond aan de lijn!
Voor in de wijk hebben we het omstreden Cesar Milan lijntje… en dan doen wij ‘m kruislings om de snuit, zodat zijn hals wordt ontzien. Ik ben dan meer ontspannen omdat ik voor mijn gevoel meer controle heb, over het algemeen zijn andere honden dan ook aangelijnd… maar mijn hond loopt met hoge pas, snuit omhoog, zeer alert op elke beweging (gebruikt dus niet z’n neus)… en snuffelen is er niet bij. Dus wat is dan de beste optie?

Ach ja… zo’n hesje… ik heb wel een gele lijn met waarschuwingstekens, maar ik denk dat mensen dat maar overdreven vinden als ze zelf een makkelijke hond hebben.

Of, zoals iemand zei… ‘Mijn hond doet niks en ik ga mijn hond niet vast doen omdat jouw hond niet los kan’.

Ik denk dat veel mensen in deze omgeving op zoek zijn naar een rustig plekje voor hun hond. Dat is nog niet zo makkelijk in de randstad. Het lukt best om een rustige plek te vinden, maar je kunt er nooit vanuit gaan dat er niet net iemand datzelfde idee heeft!
Ik zal de blog sowieso bookmarken, die is inderdaad wel fijn in moeilijke tijden… :-)

Muilkorf en korte riem om te beginnen,trekken aan de lijn kan je afleren maar hoe korter de riem hoe meer controle je over de hond hebt.

Geen medelijden met je hond hebben,hij moet zijn energie kwijt,hij kan niet loslopen zo zielig,nee hoor is niet zielig,het is zielig als hij slecht opgevoed en jij ongelukkig wordt.

De hond bepaalt jouw,jullie leven ook door verlatingsangst,vind het knap dat je de hond nog hebt eerlijk gezegd.

Je hebt een slimme hond,die bepaalt alles zelf....denk dat behalve  fysieke correcties natuurlijk een goede gedegen ouderwetse opvoeding geen kwaad zou kunnen.

Een hond moet weten wie de baas is anders neemt die een loopje met je,ongeacht het ras.

Is geen kritiek op je hoor,je doet meer dan je best maar dit werkt niet voor je hond,ook niet voor jou.

Je schrijft enkele malen over een mismatch. Ik zie eerlijk gezegd vooral het tegenovergestelde: twee individuen die heel erg open staan voor elkaars stemming en daar een stevige connectie maken. Het is niet alleen de hond die jouw emoties oppikt, jij net zo goed die van je hond. Jullie blenden daar heel intens in. De kern daarvan is heel erg waardevol en uniek, dus hopelijk kan je dat ook zo zien.

Zich zo innig en sensitief afstemmen op elkaar kan idd ook een moeilijke kant hebben, zoals in jullie geval met spanning en stress. Maar probeer eens te kijken vanuit een nieuwe blik: waar kan je de omgeving zo creëren dat die jullie niet neerhaalt maar opkrikt.

Heb je een auto? Rijd dan naar een rustig bos, heide of open velden. Waar kalmte heerst, die jullie op een fijne manier kan voeden. Zodat je je ontspannen voelt en je opnieuw kan openzetten voor de leuke kant van de connectie met je hond. Want als jullie zo'n sterke wisselwerking hebben, en je kan dat laten openbloeien op de juiste voedingsbodem, meid, dan heb je goud in je handen!  

Dat is wat ik je zou aanraden: opbouwend te kijken, naar al die mogelijkheden die zo'n sterke connectie je kunnen bieden. Ipv steeds dat neerdrukkende, dat controlerende, dat beperkende. Want dat past duidelijk niet bij jullie en zorgt alleen maar voor meer en meer stress.

Pas de omgeving aan aan jullie noden, ipv je te willen wringen in een omgeving die je neerhaalt en vol spanning propt.

Je hebt wel meer controle, maar door een korte riem wordt een hond juist nog meer gestresst...

Omat hij geen ruimte heeft om te snuffelen/kijken. De lijn staat meteen strak en hij kan minder goed communiceren met andere honden.

Het beste is een riem van 2 a 3 meter.

Ik heb een politieriem die kan ik langer maken waar het kan en korter maken wanneer ze dichtbij mij moet lopen.

Dat bedoel ik met een korte riem,niet een riempje van een meter,vind ik ook niks.

Ik heb hier ook zo'n exemplaar die zich enorm spiegelt aan mijn emoties. Het heeft me al tónnen energie, liters zweet (en een paar centiliters) bloed gekost om met hem om te gaan.

Wat ik vooral niét mag doen, is proberen iets met hem te doen als ik zelf in een kregelige bui ben, dan komt hij direct in opstand.

Wandelen doe ik niet met hem, dat is te druk en brengt alles behalve ontspanning. Voor hem gaat alles uitstekend als alles geordend loopt, met duidelijke schema's en afgebakende kaders.

Heel soms ga ik toch eens wandelen in een natuurgebied (met strenge controle op aanlijnplicht), op tijden dat er (bijna) niemand is, dan kan hij aan een 10m lijn. Kom ik toch mensen tegen & willen die praten, dan is dat heel erg voor hun, maar ik stap gewoon door.

Hij kan ook niet alleen zijn (of toch moeilijk, ondertussen kan hij het al wel iets) dus hij is eigenlijk altijd mee met mij, hij zit gelukkig super graag in de autokennel, dus dat lukt ook uitstekend.

Wat ik vooral niet moet doen, is "baas" spelen over hem, laat staan op een hardhandige manier. Hij heeft je meteen vast en dan sta je daar met je kapot gebeten handen baas te spelen op je knieën 

Ik denk er niet aan hem weg te doen, ik ben de beste "baas" die hij maar kan hebben, zo vol ben ik wel van mezelf om dat te durven toegeven. Bij iemand anders was hij zeker allang de handel ingegaan of ingeslapen.

Bij mij is het een super brave hond, die 's avonds uitgeteld naast me in de zetel ligt, 's nachts op de slaapkamer ligt te snurken in zijn zetel & overdag als een idioot rondrent op het werk.

Uitspattingen gebeuren nog wel, je kan nu eenmaal geen volledige controle op het leven hebben, maar dat is al veel minder dan vroeger.

Ik heb voor hem gekozen 6 jaar geleden en ik blijf voor hem kiezen tot zijn dood. Hij heeft zichzelf niet gemaakt.

Is het wat ik voor ogen had? Verre van

Wil ik nog eens zo'n dergelijk figuur? Absoluut niet

Maar zal het op het einde van mijn leven misschien mijn leerrijkste hond geweest zijn? Dat geloof ik wel.

Je kunt inderdaad niet zomaar lekker in je vel zitten... helaas. 

Maar (zoals Alaska's finest zegt), mischien passen jullie juist bij elkaar!

Ja met een tuig kan een hond idd meer kracht zetten. Maar ik denk niet dat het hem per se uit nodigt om te trekken.

Meestal lopen honden juist ontspannender met een tuig. De hals is heel kwetsbaar, bijvoorbeeld de wervels van de wervelkolom, die zijn met elkaar verbonden door kwetsbare tussenwervelschijven.

Een tuigje is dus wel het beste, maar inderdaad wel lastig omdat de hond meer kracht kan zetten. Dat weet ik heel goed met mijn hond van 34kg...

Iets om de snuit doen is niet fijn, omdat dit heel vervelend voor een hond is, en omdat hij niet zelf kan bepalen waar hij heen kijkt, en niet goed kan communiceren.

Een andere optie is een brede halsband, van zacht materiaal. Daar hebben honden het minst last van. Nog beter: Een brede zachte half-check! Dat is een halsband die strak zit als de hond trekt (maar niet zo strak dat hij wurgt) en losjes zit als de hond ontspannen aan de lijn loopt. Dat lijkt mij het beste voor jou :)

Zoiets: https://www.hondentuigjesenmeer.nl/product/8228727/annyx-honden-halsband-gewatteerd-met-halfslip-sluiting-bruin-petrol

Als ik jou was zou ik een lijn van 2 a 3 meter gebruiken. Zo kan jouw hond nog een beetje om je heen lopen zonder dat de lijn meteen gespannen is.

  Ik heb een k9 tuigje, trekken gebeurt zo niet, als de hond ouder wordt en toch gaat trekken gebruik ik een y-tuigje daar zit een ring aan de voorkant en kan ik de lijn daaraan vast maken, zo wordt er niet getrokken is mijn ervaring….wandelen gaat hier goed zo..ook als die naar iets wil gebeurt trekken niet.     Op de foto 7 maanden..en al een behoorlijk gewicht. Wordt met dit tuigje wat ze nu om heeft geen getrek.    Tuigje k9 op de foto en van voren zie je dat er een band voor dr poten zit….gaat onder dr buik door. Geen getrek aan nek of hals. 

" Ach ja… zo’n hesje… ik heb wel een gele lijn met waarschuwingstekens, maar ik denk dat mensen dat maar overdreven vinden als ze zelf een makkelijke hond hebben.
Of, zoals iemand zei… ‘Mijn hond doet niks en ik ga mijn hond niet vast doen omdat jouw hond niet los kan’. Ik denk dat veel mensen in deze omgeving op zoek zijn naar een rustig plekje voor hun hond. Dat is nog niet zo makkelijk in de randstad. Het lukt best om een rustige plek te vinden, maar je kunt er nooit vanuit gaan dat er niet net iemand datzelfde idee heeft! Ik zal de blog sowieso bookmarken, die is inderdaad wel fijn in moeilijke tijden… "

Petra

Tja je hebt altijd vervelende mensen, die geen moeite willen doen...

Maar een hesje werkt wel beter dan een gele lijn denk ik, die zie je al van ver.

Je kunt ergens wandelen waar aanlijnplicht is? Op de hei bijvoorbeeld.

Ja doe dat maar, ik heb die blog ook opgeslagen

De gedragsdeskundige gaf het tuig van de sledehond als voorbeeld… een tuig is gemaakt (en nodigt ook uit) om te trekken, dat is het idee. Ik heb o.a. een tuig van Nonstop-dog voor carnicross (hardlopen met je hond aan een elastiek voorop) en dan is het de bedoeling dat-ie je een beetje voort trekt. :)

Ik vond zelf een tuig met wandelen wel een fijn idee om de hals te ontzien. Maar een nadeel met wandelen is al dat de musketon halverwege de rug zit, dus dan loopt je hond al half voor je… dat is bij het genoemde K9-tuig ook het geval zo te zien? Overigens loopt hij met wandelen wel netjes mee zonder te trekken hoor, daar hebben we veel tijd in geïnvesteerd. Het gaat alleen om het reactieve stuk, dan schiet hij naar voren en dan wil je dus niet dat een hond al half voor je loopt. Dat is de reden dat ik het tuig niet meer gebruik voor in-de-wijk-wandelingen. Natuurlijk kun je de ring aan de voorkant gebruiken, daarmee haal je ‘m uit balans als er wat gebeurt, maar dat vind ik niet fijn lopen.

Helaas heb ik zelf geen auto dus ben aangewezen op de naaste omgeving… het OV is echt wel stressvol, na 1 halte is het eigenlijk wel klaar…:) In het weekend zijn er wel mogelijkheden om met de auto weg te gaan, dan zijn we samen, dat vind ik minder stressvol dan alleen met hem lopen…

Dank dat ik mijn verhaal kwijt kon en voor jullie lieve en opbeurende woorden. Ik voel me weer een stukje beter… De flexibele hondenband en de politieriem gaan alvast op mijn boodschappenlijstje, samen met de muilkorf… :)

Muilkorf moet je wel aanleren, thuis. Succes en misschien wil je ook eens kijken naar een jachtcurces, aligity of zoiets. Ken ie zijn ei kwijt. Hier ook een reactieve hond, die wordt echt gestoord met blokkie om de kerk heen zonder nul contact met hond of mens. En wat een drama dat in die jas bleef hangen, pfffff. Denk dat ie gewoon contact wilt maken en misschien eens keer op zijn nummer moet gezet worden met een gelijk soort formaat?

5 ruggen voor gedragstherapie vind ik ook kei apart hoor.... Ben echt benieuwd hoe dat dan gaat, dus enlight us?

" De gedragsdeskundige gaf het tuig van de sledehond als voorbeeld… een tuig is gemaakt (en nodigt ook uit) om te trekken, dat is het idee. Ik heb o.a. een tuig van Nonstop-dog voor carnicross (hardlopen met je hond aan een elastiek voorop) en dan is het de bedoeling dat-ie je een beetje voort trekt.
Ik vond zelf een tuig met wandelen wel een fijn idee om de hals te ontzien. Maar een nadeel met wandelen is al dat de musketon halverwege de rug zit, dus dan loopt je hond al half voor je… dat is bij het genoemde K9-tuig ook het geval zo te zien? Overigens loopt hij met wandelen wel netjes mee zonder te trekken hoor, daar hebben we veel tijd in geïnvesteerd. Het gaat alleen om het reactieve stuk, dan schiet hij naar voren en dan wil je dus niet dat een hond al half voor je loopt. Dat is de reden dat ik het tuig niet meer gebruik voor in-de-wijk-wandelingen. Natuurlijk kun je de ring aan de voorkant gebruiken, daarmee haal je ‘m uit balans als er wat gebeurt, maar dat vind ik niet fijn lopen. Helaas heb ik zelf geen auto dus ben aangewezen op de naaste omgeving… het OV is echt wel stressvol, na 1 halte is het eigenlijk wel klaar… In het weekend zijn er wel mogelijkheden om met de auto weg te gaan, dan zijn we samen, dat vind ik minder stressvol dan alleen met hem lopen… Dank dat ik mijn verhaal kwijt kon en voor jullie lieve en opbeurende woorden. Ik voel me weer een stukje beter… De flexibele hondenband en de politieriem gaan alvast op mijn boodschappenlijstje, samen met de muilkorf… "

Petra

Begrijp je…ik heb nog een hele jonge hond die van links naar rechts loopt, hahaha, vandaar dat ik ze voor me uit laat lopen, wel met een slappe lijn, en al is de hond volwassen als die aangelijnd is Hoeven ze niet naast me te lopen hoor, alleen waar het onveilig is anders niet, mogen ook van mij lekker snuffelen…alles mag behalve trekken…. En ik begrijp je onzekerheid goed hoor, ik wandel waar bijna nooit honden zijn en het heel weids is zie al van verre een hond die kan ik dan als het moet ontwijken wat ik ook doe als de hond aan de lijn is, maar heb begrip voor je als je die weelde niet hebt.   

" De gedragsdeskundige gaf het tuig van de sledehond als voorbeeld… een tuig is gemaakt (en nodigt ook uit) om te trekken, dat is het idee. Ik heb o.a. een tuig van Nonstop-dog voor carnicross (hardlopen met je hond aan een elastiek voorop) en dan is het de bedoeling dat-ie je een beetje voort trekt.
Ik vond zelf een tuig met wandelen wel een fijn idee om de hals te ontzien. Maar een nadeel met wandelen is al dat de musketon halverwege de rug zit, dus dan loopt je hond al half voor je… dat is bij het genoemde K9-tuig ook het geval zo te zien? Overigens loopt hij met wandelen wel netjes mee zonder te trekken hoor, daar hebben we veel tijd in geïnvesteerd. Het gaat alleen om het reactieve stuk, dan schiet hij naar voren en dan wil je dus niet dat een hond al half voor je loopt. Dat is de reden dat ik het tuig niet meer gebruik voor in-de-wijk-wandelingen. Natuurlijk kun je de ring aan de voorkant gebruiken, daarmee haal je ‘m uit balans als er wat gebeurt, maar dat vind ik niet fijn lopen. Helaas heb ik zelf geen auto dus ben aangewezen op de naaste omgeving… het OV is echt wel stressvol, na 1 halte is het eigenlijk wel klaar… In het weekend zijn er wel mogelijkheden om met de auto weg te gaan, dan zijn we samen, dat vind ik minder stressvol dan alleen met hem lopen… Dank dat ik mijn verhaal kwijt kon en voor jullie lieve en opbeurende woorden. Ik voel me weer een stukje beter… De flexibele hondenband en de politieriem gaan alvast op mijn boodschappenlijstje, samen met de muilkorf… "

Petra

Ik snap het van het tuigje, dat vind ik ook lastig. Omdat mijn hond ook niet trekt, alleen het uitvallen.

Nou, dan kun je toch in het weekend lekker rustige plekjes opzoeken?

Ik vind dat je al meer positief schrijft!

Graag gedaan, hier kun je altijd je vragen/verhalen kwijt! Daar is HP voor

Tuigje geeft altijd een handvat hoe klein of groot je hond ook is, soort van baby harnas? Kun direct ingrijpen als ik het niet red met die lijn... Dat gezegd met zoeen halsband, pfff, lekker stikken als je trekt. Halsband is voor later als ze weten "Dit is gevaarlijk en dat niet".....

"  
Je schrijft enkele malen over een mismatch. Ik zie eerlijk gezegd vooral het tegenovergestelde: twee individuen die heel erg open staan voor elkaars stemming en daar een stevige connectie maken. Het is niet alleen de hond die jouw emoties oppikt, jij net zo goed die van je hond. Jullie blenden daar heel intens in. De kern daarvan is heel erg waardevol en uniek, dus hopelijk kan je dat ook zo zien.
Zich zo innig en sensitief afstemmen op elkaar kan idd ook een moeilijke kant hebben, zoals in jullie geval met spanning en stress. Maar probeer eens te kijken vanuit een nieuwe blik: waar kan je de omgeving zo creëren dat die jullie niet neerhaalt maar opkrikt.
Heb je een auto? Rijd dan naar een rustig bos, heide of open velden. Waar kalmte heerst, die jullie op een fijne manier kan voeden. Zodat je je ontspannen voelt en je opnieuw kan openzetten voor de leuke kant van de connectie met je hond. Want als jullie zo'n sterke wisselwerking hebben, en je kan dat laten openbloeien op de juiste voedingsbodem, meid, dan heb je goud in je handen!  
Dat is wat ik je zou aanraden: opbouwend te kijken, naar al die mogelijkheden die zo'n sterke connectie je kunnen bieden. Ipv steeds dat neerdrukkende, dat controlerende, dat beperkende. Want dat past duidelijk niet bij jullie en zorgt alleen maar voor meer en meer stress.
Pas de omgeving aan aan jullie noden, ipv je te willen wringen in een omgeving die je neerhaalt en vol spanning propt. "

Alaska's Finest!

Ik vind dit wel een goed punt. Ik heb zelf ook zo’n enorme spiegel, toen ze jonger was kon ze echt in een fractie van een seconde helemaal omslaan. Bijten was daar gelukkig niet bij en mensen was ze sowieso neutraal naar, maar er was wel heel veel vocale reactiviteit richting andere dieren. Ik heb heel vaak met mijn handen in het haar gezeten en gedacht dat we er niet gingen komen, maar tegenwoordig is ze een steengoede assistentiehond. Het heeft heel veel tijd (en bloed, zweet en tranen) gekost om haar te gaan begrijpen (en vooral mezelf te gaan begrijpen) en met haar te leren samenwerken, maar als het lukt om minder langs elkaar heen te voelen en alles echt samen te laten komen, heb je ook echt wel wat.

Begrijp me niet verkeerd, ik begrijp heel goed waarom mensen dit niet zouden willen hoor. Ik heb zo vaak tranen met tuiten gehuild als het tegenzat. En zeker met het doel van haar opvolger voor ogen zal dat echt niet weer zo’n hypergevoelig type zijn. Maar ze heeft me zoveel geleerd en ik ben nu zo dankbaar en blij met haar. Dat had ik niet willen missen. Dus het kan ook wel goed uitpakken, maar dan is het inderdaad zaak om niet tegen de muren aan te blijven lopen en eerst echt te gaan werken aan de onderlinge band. Ik zou ook de auto pakken en een tijdje naar rustige plekken gaan.

Misschien een tip, ga eens een paar keer wandelen met iemand die enorm zelfverzekerd is, meestal een grote berghond, waarvoor jouw hond ontzag heeft. Zet ze samen vast met een lijn en laat ze los wandelen...deed ik altijd met erge onzekere honden..als er een hond aankwam die haar onzeker maakt, loopt de zelfverzekerde hond gewoon rustig door en zij kan geen kan op want zit vast aan de hond mijne was 60 kilo). Het gaf haar zelfvertrouwen en wat vertrouwde mijn hond. Ja.. helaas wij kunnen geen hondentaal, al denken veel GT ers van wel, alleen de signalen pikken we op. Succes ENN hou vol..

Vandaag netjes aan de lijn gelopen… Ja, toch weer in de wijk, ik rijd geen auto dus dat kan gewoon niet anders!
Uit het niets kwam een Fatbike de hoek om zeilen. Ja, hij wilde springen, in een reflex… ik had hem kort, dus ik heb die sprong gepareerd (baal dan wel weer dát hij sprong) en ben gewoon doorgewandeld, zelfs mijn pas niet vertraagd, dus dat was goed… Maar wat gebeurt er? De Fatbike is voorbij en mijn hond begint tegen mij op te springen en te happen. Dat was de spanning die hij nog kwijt moest, maar daarna was het ook weer goed. Zoiets was het natuurlijk ook met die mevrouw… de pech was dat haar jas kapot ging en het dus een heel ding werd… maar dit met die Fatbike zou ik meteen weervergeten.

Ik herinner me weer dat hij dat springen en happen ook deed toen we hem net hadden… bijvoorbeeld als we aanstalten maakten om te gaan wandelen. Hij zit tegenwoordig netjes bij de voordeur te wachten tot ik de riem heb om gedaan. Ik laat hem mij aan kijken, open dan de deur en dan mag hij rustig achter me aan. Zelfde met de auto… voorheen was het een raket als de achterklep open ging en trok ons vol opwinding het terrein over.
Dus ik heb geleerd dat met rust een wandeling beginnen zó belangrijk is… ja, we zouden vergeten dat we ook wel stappen hebben gemaakt.

Er is me ook geleerd om aan te geven wanneer hij mag snuffelen (waar mag hij niet zelf bepalen). Maar ook wanneer hij moet volgen. Dus duidelijkheid, wanneer is hij vrij en wanneer niet. Als hij in goede doen is, kan hij heel mooi volgen met zo’n Poedel loopje, net een paardje… en is er ook contact, tikt regelmatig met z’n neus tegen m’n hand om contact te zoeken.

Maar wanneer bepaal je nou: we kunnen het wel weer eens los proberen? Want ik liep slechts sinds kort los met hem… eerder altijd al aan de lijn, tot ik besloot: laat ik het los eens proberen. En eerlijk gezegd ging het best een tijdje goed, toen kwamen we dus de vrouw met de jas tegen: weer terug bij af, was-ie er dus toch niet aan toe… maar goed, laat je het daar dan bij of probeer je het over een tijdje weer opnieuw?

Bij de roedelopname zat van alles, Duitse Doggen, Cane Corso’s… Het was ook de bedoeling om hem te koppelen aan een grote stabiele hond. Maar het bleek niet nodig. Hij gedroeg zich eigenlijk dezelfde ochtend al heel goed in de groep en hij heeft er een maand intern gezeten. En nog steeds gaat hij nu af en toe naar de opvang, waar verder niet met hem wordt gewerkt, maar waar de roedel nog veel groter is… 80 honden maar liefst. Helaas krijgen we daar geen filmpjes van, maar hij moest in eerste instantie wel door de is-hij-sociaal-genoeg test komen en we hebben niet teruggekregen dat onze hond daar niet te handhaven is.
Wel een goede tip… en wat vriendelijk ook, dat je iemand met een onzekere hond wilt helpen (Haarlemse).