Jack 17 jaar

Hij is qua gezondheid terug beter nu tijdens de lente dan in de winter. Oriëntatie problemen zijn ook stabiel of zelfs beter, waarschijnlijk omdat het nu langer licht blijft.

De winter was erg zwaar voor hem, dus ik denk niet dat hij nog een winter zal overleven. Nu met de warmere dagen ligt hij voor onze airco. Die extra koeling heeft hij nu wel nodig.

Als hij de leeftijd haalt van Kim dan zal het goed zijn denk ik. Bijna 18 jaar daar teken ik voor. Natuurlijk zal ik Jaak niet graag afgeven en zal ik dit ook niet doen, zolang het niet nodig is. Maar op zijn leeftijd is elke dag dat we nog samen zijn een 'extraatje'.

Ja ik snap je. Hier ook verwacht dat het na de winter beter zou gaan en even was dat ook zo, maar het was blijkbaar toch teveel geweest :( Nu ben ik maar blij dat ze de hitte niet meer hoeft te doen, dat was ook niet meer prettig voor haar.

Het was toch ruim tijd voor zijn spuitje. Normaal ga ik ermee om de 5 weken en nu was het 6 weken en 2 dagen (door omstandigheden een weekje later) en dat merk je toch wel.

Hij begon wat te hoesten en te proesten. Dat is door wat lichte hartruis (van ouderdom), maar dit wil ook zeggen dat hij terug wat last begon te krijgen van zijn rugje. Hij at ook wat minder de laatste week. 

(Ter info: Ik heb voor de zekerheid zijn hart laten controleren maar dat was in orde)

Zijn hongergevoel is nu terug en hij hoest niet meer. Hij loopt ook weer vlotter rond.

Jack had zonet even te snel gedronken en er was redelijk veel water in zijn luchtpijp gekomen. Hij was letterlijk aan het stikken. 

Ik ben snel naar buiten gespurt met hem, ik heb hem snel neergelegd en daarna de heimlichgreep uitgevoerd (en toen is er erg veel water uit gekomen) Maar hij was er echt bijna aan, het scheelde echt niks. Ik denk dat als ik er niet meteen bij geweest was, dan .. 

T'is gelukt hem erdoor te krijgen maar ik vond het toch erg 'scary'. Hij ziet er nu terug 'ok' uit maar ik durf niet meteen te gaan slapen, ik ga hem nog een uurtje in het oog houden en de drankbak even wegzetten (als hij blaft dan sta ik wel uit bed op voor hem). In ieder geval als oudje had hij zelf niet meer de kracht het water uit zijn luchtpijp te krijgen. 

Ik moet hem toch -in de toekomst- meer met tussenpauzes laten drinken, want hij drinkt soms wel eens te snel, te veel achter elkaar, en dan kan dit wel eens foutlopen. 

Och jeetje, hou het in de gaten, water in de longen kan (hoeft niet) een longontsteking veroorzaken, maar je zit er bovenop, maar ik zeg het toch maar even.

Eng hoor, en wat goed gehandeld!

Ik moet hier het verschrikkelijk nieuws melden dat Jaak overleden is.  Hij was in goede gezondheid tot ik dit bericht hierboven gepost heb. 

Ik dacht dat hij zich verslikt had, maar hij is op 24+u tijd dramatisch achteruitgegaan. Op die tijd was het echt van: nog kunnen rondlopen in de tuin tot huilen/janken en niet meer rechtgeraken. Het ging heel erg snel.

Ik ben nog met spoed naar de dierenarts gegaan gisteren om 9 uur, ik heb hem nog medicijnen gegeven, maar het heeft niet mogen baten. Hij heeft nog 26 uur hard mogen lijden, waarbij ik hem heel lang, nog heb kunnen bijstaan.

Rond 23u deze nacht ben ik stikkapot gaan slapen, ik kon echt niet meer en ik heb hem zo comfortabel mogelijk gelegd. Maar 2u later kwam vrouwlief in paniek tot bij mij. Jaak is overleden. Plots zo ineens op 1 dag tijd.

Geen idee wat er gebeurd is, zijn systeem is dramatisch in elkaar gestort, alle radertjes zijn gesprongen.

Ik heb maar van 1 iets spijt: Dat hij een dag lang heeft afgezien en ik die pijn niet kon wegnemen.

Sorry voor de dramatiek, het is heel erg snel gegaan. Zo snel dat ik hem dus geen dodelijk spuitje heb kunnen geven. Zelfs dat heeft Jaak niet meer gehaald (ik moest wachten tot de medicijnen aansloegen, dwz deze nacht moesten ze helpen maar het heeft niet mogen zijn. Ik heb zelfs nog in paniek aan de telefoon gehangen met de dierenarts +- 6 uur geleden en daarna nog met de noodcentrale).

Straks bel ik de dierenarts om hem te begraven. Ik ben hier niet goed van, Jaak ligt dood naast mij op dit eigenste moment.

Jaak R.I.P mijn beste vriend! 02/11/2004 - 21/05/2022. 

Er was inderdaad water op de longen geschoten door het verslikken. Ik ben zo snel mogelijk in de ochtend nog naar de dierenarts gereden. Daar heeft hij nog een middel gekregen om zijn longen te laten herstellen maar het hielp niet meer. 

" Elke eigenaar moet dat zelf inschatten ,maar zoals peter het soms beschrijft klinkt het wel heftig "

Heleen

Zijn allerlaatste loopje aan de lijn was 16 april. Hij deed dit zo dolgraag. Op 22 april had hij dan een zeer slechte dag. Sindsdien ging wandelen aan de lijn echt niet meer. Ik heb geen spijt hem nog dat extra maandje gegeven te hebben. Hij heeft alles nog volledig zelfstandig gedaan tem de late avond van 19 mei met hier en daar wat lichte hulp. Hij heeft ook 0 slechte dagen gehad sinds 24 april. Daarom dat zijn overlijden al bij al nog vrij onverwachts is.

Maar ze zeggen wel eens dat iemand net voor hij overlijdt, nog een laatste opleving heeft. Dat is ook wat er gebeurd is met Jaak. Hij heeft van die laatste maand nog hard genoten. 

Uiteindelijk is hij finaal, door een ongelukje overleden, doordat er toch te veel water in zijn longen is terechtgekomen na het drinken. Hij is op iets meer dan 24 uur tijd, dramatisch achteruitgegaan. Maar misschien is het wel goed zo. Nu moeten wij de beslissing niet meer nemen voor hem. Jaak heeft ze zelf genomen. 96 jaar in mensenjaren. Zijn tijd was gewoon daar. 

Ik heb geen enkele spijt dat ik hem zijn laatste maand nog gegund heb. Dat hij zo snel, zo snel achteruit zou gaan, was niet te voorspellen. Mijn grootste vrees was, dat ik op het ultieme moment het steeds zou uitstellen, en hem TE laat zou laten inslapen en te zelfzuchtig zou zijn, maar uiteindelijk heeft zijn lichaam zelf besloten ermee op te houden. Maybe it was for his own good. No more suffering.  

Nu sta ik hier met mijn checklist. Ik kon tot 1 dag geleden nog niets afvinken. (1 iets volledig afvinken was ..)  Een paar uur later kon ik plots alles ineens afvinken. 

Ik ga hier even niet veel meer posten nu. Ik ben kapot en verdrietig. Hij is nu naar de hondenhemel. Bedankt voor het volgen allemaal. Maar dit was erger dan bij mijn vader. Het verdriet was misschien iets meer bij vaderlief, maar Jaak heb ik zelf van a tot z meegemaakt en we hebben bijna 17 jaar liefde en leed gedeeld. 

Peter verdrietig, heel veel sterkte.

Zo verdrietig! Veel sterkte!

Ik begrijp precies hoe je je voelt peter, zo moelijk... Je ouders ga je uiteraard ook enorm missen maar Jaak is 17 jaar elke dag in je leven geweest, je beste vriend. Dat heb je als volwassene niet meer met je ouders, er valt minder een gat in je dagelijks leven. Heel veel sterkte de komende tijd. De ups en downs zijn zwaar. Het is de keerzijde van zoveel liefde tussen hond en mens... 

Och toch, ik was er al een beetje bang voor, maar j, je hebt alles gedaan wat je kon, als je er niet bij was geweest was het ook fout gegaan.

Dat over je vader herken ik hoor, terwijl ik heel veel van mijn vader hield.

Je zegt voorlopig niet te schrijven, maar als je steun zoekt dan ben je hier op het goede adres.

Ik wens jou en je familie heel veel sterkte met dit grote verlies.

Ik heb met plezier je verhalen gelezen, de liefde spatte van het scherm als je schreef.

Jeetje, wat gaan er ineens veel hondjes tegelijk. Hier om me heen ook. Ach Jackie... Zijn tijd was gekomen. Vervelend op de manier hoe. Helaas gebeurt dit bij vele oude mensen ook. Overlijden nav een longontsteking. Wat lijken we toch op elkaar. 

Jaak heeft een langer leven gehad dan menig hondjes krijgen. Hij zal gemist worden. Heel veel sterkte 

Profielfoto en laatste 'happy' foto van Jaak (17 mei). Met de 'glimlach / smile' op zijn gezicht.

Ik wil gewoon eindigen met een geluksmoment. Ik ben nu blij dat ik die foto nog getrokken heb toen hij zich duidelijk nog goed voelde.

Prachtige foto!!

Heel verdrietig. Je was een top baasje voor hem. Heel veel sterkte in deze droevige dagen. Voor altijd in je hart. En in het mijne. 

Oorzaak overlijden was een bronchitis en door zich te verslikken is er water op de longen gekomen, waardoor het meteen overgegaan is naar een longontsteking. Zijn lichaam reageerde erg fel tegen de ontsteking en hij is in een 'septische shock' gegaan Dit is hem dan snel fataal geworden.

Beter zo, het werd steeds moeilijker voor Jaak om zelfstandig te lopen. Hij zakte nog niet door zijn achterpoten maar het was toch al kantje boordje. Dan nog de zomer die eraan komt met de nodige hitte. Neen hoe pijnlijk dit ook was, het was goed zo.

Het was gewoon zijn tijd en als het je tijd is, is het beste dat het 'snel' gaat. Het gaat je goed, beste vriend. Tot over mmm 40 jaar dan zien we elkaar weer. 

Nu ik exact weet wat er gebeurd is met Jaak kan ik het een plaats geven en verder gaan met mijn leven. Er was echt niets dat we anders en beter hadden kunnen doen voor hem. 

Jack is gecremeerd en is terug thuis. Er staat een urne opgeborgen in de kast. Door omstandigheden was dit met onze kater niet mogelijk (de dierenarts was op verlof -het was de vervangende dierenarts- en onze kater leed zoveel pijn dat ik niet ermee wilde wachten waardoor een urne niet mogelijk was toen), maar  nu heb ik dit wel gedaan.

Ik ben niet echt gelovig, het is eerder uit respekt voor de vele jaren dat zowel Jack als Joey (onze kater van vroeger) voor ons betekend hebben.

<3

De foto hieronder is geen foto van toen Jaak overleden is (op deze foto slaapt hij), maar het is wel een exacte kopie ervan (ik heb natuurlijk wel zijn oogjes dichtgedaan).

Zijn hoofdje op zijn groen dekentje, zijn lichaam op het wit/zwart gestreept dekentje en een grote glimlach op zijn gezicht. Zo heeft hij finaal deze wereld verlaten.

Ik mis Jaak nog steeds, maar hij heeft toch een goed leven gehad en er het maximale uitgehaald.

Het is mooi dat je er met zoveel rust naar kan terugkijken en zelf ook voelt dat het goed is geweest. Het zal niet meevallen hem te moeten missen na zoveel jaar. 

Het is ondertussen 5 maanden geleden dat Jaak overleden is (21 mei).  Ik mis hem nog steeds, maar hij had een erg mooie leeftijd. Ongeveer 96 jaar in mensenlevens.

Zijn urne staat nog steeds op de kast en zal daar blijven staan tot ik er zelf niet meer zal zijn. Volgende maand zou hij 18 worden maar dat heeft hij dus niet meer gehaald. 

Heel veel sterkte met het verdriet en gemis.

Rust zacht Jackske. 

" Ze hebben vaak schrik van jouw reacties Peter, je verhalen hoe het Jack vergaat, 20 uur achter elkaar onrustig rondlopen, zie boven je, continue onrustig, zich soms geen raad weten, vaak is het dat wij de baasjes geen afscheid kunnen nemen van een hond..je schrijft Jack heeft zo,n goede conditie en zijn organen kunnen nog jaren mee, volgens de dierenarts, is dat zo Peter, je weet wel beter he, je beschrijft zo vaak de situatie van Jack, dat ik denk, geef hem zijn rust. "

Willemijn _ baasje van Ozjin _ Bams ¥ .

Ik heb er geen spijt van dat ik hem nog een paar weken extra gehouden heb. Maar als ik jou post terug lees had je wel gewoon gelijk he. Jack was er klaar mee en heeft zijn rust genomen.

Ergens ben ik wel blij dat Jack zijn lichaam op een bepaald moment, zelf beslist heeft om er mee op te houden. Dat maakt het afscheid wel gemakkelijker. Ik ben er zeker van dat Jack niet eerder wilde heengaan, maar dat hij zelf ook geen zin meer had in een warme zomer en dat hij zijn moment vrij goed heeft gekozen.

Uitgezonderd zijn laatste 26 uur, heeft hij nog een mooie laatste maand beleefd en nog afscheid kunnen nemen van mij en vrouwlief. En dat is het belangrijkste. Een beter leven had hij niet kunnen hebben.

Toen hij net overleden was, stond er merkwaardig genoeg, ook een enorm grote glimlach op zijn mond (zie ook de foto hierboven). Ik zag ook helemaal geen verdriet in zijn (dode starre) ogen, juist in tegendeel. Hij leek ergens wel 'gelukkig'. 

Jouw hond was gelukkig bij jou hoor, en daar gaat het toch om, verdriet zal er blijven, met de tijd verzacht de pijn, Peter, en denk je alleen nog aan de fijne herinneringen...je hebt een prachtige hond gehad en ooo vele zullen er met jaloezie naar de leeftijd kijken ....   Peter hier mag men rouwen en als je er behoefte aan hebt, kom gerust je verhaal vertellen....

Jaak was tot rond april 2021 in heel goede gezondheid. Daarna heeft hij een zware blaasontsteking gehad waardoor hij toch hard achteruit is gegaan. Na een herstelperiode is hij erg goed hersteld en tot zijn 17de verjaardag ging het gewoon erg goed met hem. (natuurlijk met hier en daar wat ouderdomskwaaltjes, maar die heeft iedereen wel)

Daarna had hij af en toe slechte dagen en had hij dagen dat hij erg verward was, maar tot diep in februari, stond hij wel nog gewoon te zagen aan de deur om te gaan lopen aan de lijn en was hij er nog enorm graag bij.

Ik moet toegeven dat het vanaf maart niet zo goed meer ging. In april gaf hij dan toch wel aan, dat het op was (na een paniekaanval). Ik heb dan even getwijfeld of ik hem geen spuitje zou geven maar Jack heeft toen zelf een beetje aangegeven dat hij dat laatste maandje er nog van wilde genieten. Ik heb hem meermaals letterlijk gevraagd of hij nog wilde verder doen en hij gaf dan likjes aan mij en hij begon dan ook regelmatig vrolijk te blaffen. 

Maar hij was sindsdien wel te zwak geworden om nog te gaan wandelen. Hij wilde nog wel, maar ik moest hem ondersteunen, anders viel hij gewoon om en dan keek hij een beetje sip naar mij. De laatste maand was hij op een rustig tempo dan nog zelfstandig aan het rondlopen in onze tuin.

4 dagen voor zijn dood dacht hij dat ik er nog mee ging lopen aan de lijn en was hij mega vrolijk. Ik heb hem dan eens goed vastgenomen (de foto uit mijn profiel) en daar genoot hij nog enorm van.

Dus neen ik weet niet wat ik nog meer voor hem had kunnen doen. Achteraf bezien had ik hem misschien een spuitje moeten gegeven hebben in april, maar als Jack zelf aangaf dat hij nog wilde leven wie ben ik dan om hem dat niet meer te gunnen? 

Neen het was goed zo. Rest in peace goeie vriend. 

" Jouw hond was gelukkig bij jou hoor, en daar gaat het toch om, verdriet zal er blijven, met de tijd verzacht de pijn, Peter, en denk je alleen nog aan de fijne herinneringen...je hebt een prachtige hond gehad en ooo vele zullen er met jaloezie naar de leeftijd kijken ....   Peter hier mag men rouwen en als je er behoefte aan hebt, kom gerust je verhaal vertellen.... "

Willemijn _ baasje van Ozjin _ Bams ¥ .

Ik denk dat als ik een hond was, dat ik zou tekenen voor het leven dat Jack gehad heeft. Hij was gewoon stokoud en 'opgebrand'. 

Hij was niet graatmager op het einde, hij was niet bedlederig (Uitgezonderd zijn laatste 26 uur), en op zijn eigen tempo kon hij nog alles zelfstandig doen (met een beetje hulp). Er was eerlijkheidshalve echt niets mis met hem.

Ja hij is overleden aan een ongelukje en niet echt van ouderdom. Maar dat maandje meer dat hij nog had kunnen leven, had Jaak daar echt nog iets aan gehad dan? Ik denk dat we daar eerlijk moeten in zijn en het antwoord is: Neen absoluut niet.

Peter je hebt goed gezorgd voor Jack, je was een heel goed baasje voor hem....en nu loopt tie daar lekker te ravotten met andere vriendjes, zonder pijn en zonder hinder...zo moet je aan Jack denken Peter.