het 6de zintuig van dieren echt of gewoon bijgeloof ?

Het gaat mij dan ook niet om de wetenschap, het gaat mij om het besef dat wij als mensen maar een beperkt referentiekader hebben. Dat kader wordt gevormd door onze perceptie van de werkelijkheid met onze zintuigen. Het idee dat wij met onze perceptie kunnen verklaren hoe andere dieren de werkelijkheid zien is kortzichtig in mijn optiek.

Ik zal dat proberen uit te leggen. Neem een effen witte kamer zonder inrichting. Voor een mens is zo'n kamer een ervaringsloze omgeving. We zien er niets (we zijn visueel ingesteld) en wij zouden er met een aantal seconden op uitgekeken zijn.
Zet een hond in diezelfde ruimte. De hond ervaart de wereld heel anders, die ruikt mensen die al eerder binnen zijn geweest, de materialen die zijn gebruikt, zelfs de emoties (hormonen!) die mensen hebben gevoelt in die ruimte. Voor een hond is diezelfde kale witte ruimte een schatkamer aan zintuiglijke waarnemingen.

Plaats het bovenstaande nu in de context dat de mens van alle dieren verreweg het meest vertrouwt is met de hond en dat deze qua sociale omgang en beschikbare zintuigen zeer dicht bij ons staat. De drempel om te accepteren dat we geen flauw benul hebben hoe andere dieren de wereld ervaren is dan plotseling heel laag, of niet?

Dat wil niet zeggen dat we alles kunnen verklaren, dat er geen bijzondere dingen gebeuren, maar de stap om het meteen maar aan het bovennatuurlijke te wijten gaat mij veel te makkelijk en veel te snel. Daarvoor is onze perceptie van de wereld gewoon te beperkt.

Tineke mijn hond kan ook niet uit het raam kijken, maar toch weet ze precies wanneer haar vijandin de akita aan de overkant voorbijwandelt. Ik vind dat altijd heel bijzonder.

Ik kan mij volledig vinden in jouw theorie Frank, je hebt het heel erg goed verwoord.
Dat een hond veel meer indrukken te verwerken heeft, alleen door het feit dat hij velen malen sterker ruikt en dergelijk,, vind ik persoonlijk een wat gezondere verklaring i.p.v te verwijzen naar een lijntje met een andere wereld?
Het voelt misschien fantastisch wanneer je meent te zien dat jouw hond contact met met een overleden huisdier heeft, en logischer wijs zul je aan die gedachte van alles willen koppelen ter bevestiging, zoals het laten liggen van het kluifje, dat was dan voor zijn overleden maatje?
Het gaat mij persoonlijk wat ver en daarbij ben ik ook van mening dat je echt in ''van alles'' iets kunt zien, als je het maar wilt. 
Mijn kinderen hebben het ook wel eens over een spook in de kast of onder het bed, en mijn honden zitten geregeld naar een bepaald punt te staren waar, voor zover ik kan zien, niets te zien valt.
Maar het zegt mij verders niets, niet paranormaals of bovennatuurlijk in elk geval.
Ik heb wel eens het idee dat wat niet te verklaren valt, dan dus wel boven natuurlijk zal zijn. Het lijkt mij niet, alles willen begrijpen is als de zee in een jampotje willen vangen. 
Wat wij niet kunnen verklaren is niet direct bovennatuurlijk... ons brein is gewoon te beperkt!

dat is echt op geur
zoals Frank omschrijft, wij kunnen ons niet voorstellen in wat voor wereld onze honden leven
maar dat is in basis een wereld voor geur

wij hebben daar bij een trainer frapante voorbeelden van gezien
zelf he, geen filmpjes, maar eigen ervaring en hoe belangrijk zelfs maar de minste beweging
van mijn lichaam was, in een andere ruimte dan dat de hond was.

bij ons in de buurt is een BC teefje wat enorme hekel heeft aan Gorby
volgens haar eigenaresse (en ze wonen ook nog 1 hoog, dus niet gelijk met de straat)
gaat haar hond grommen en blaffen als Gorby zelfs maar door de straat loopt
en die maakt zelf nooit geluid, dat gaat echt op geur

wij speuren natuurlijk ook met onze hond, en het is bizar om te zien hoe hij bv ook
een eerder en een later spoor (zit misschien 30minuten tussen) moeiteloos uit elkaar haalt

Franks heeft nav de topicvraag het prachtig verwoordt
Wij kunnen ons heel moeilijk de leefwereld van onze hond indenken
Want behalve dat een hond ontzettend veel met geur doet, observeert hij tot in details
En dat maakt dat een hond dingen vaak veel eerder opmerkt of dingen opmerkt die ons ontgaan.
Maar voor mij is daar niets paranormaals aan, wel de bewondering voor het prachtige wezen wat de hond is.

Suzan, ik begrijp jouw reactie heel goed. Ik ben zelf ook niet zo van de paranormale dingen. Maar toen Romeo dat deed met het runderoor vond ik dat frappant. Hij kijkt zeker ergens naar en ook als er niets te zien is in mijn ogen (!) blijft hij staren en op sommige momenten springt hij zelfs naar het plafond. Dat vond ik opmerkelijk.

Ik wil even reageren op jou, en even kenbaar aan je maken dat ik jouw verhaal absoluut niet wilde bagatelliseren. Tevens wil ik je sterkte wensen met het gemis.
Men zegt wel eens dat een dier slechts enkele uren of dagen kan rouwen. Daarna pakken ze de draad op waar ze gebleven waren. Ergens zal dit i.v.m met overlevings instinct wel kloppen. Maar ik denk echter wel dat bij een bepaalde geur of een geluid, een dier herinnert kan worden aan zijn maatje die is weggevallen.
Want, dieren vergeten niets, zeggen ze!
Het kan zijn dat jouw hond op dat moment in zo'n situatie verkeerde, een geur, een geluid, een trilling... dus ja, misschien liet hij zijn kluifje op dat moment liggen omdat hij misschien even dacht dat zijn maatje in de buurt was. Het is allemaal heel ontastbaar en complex, we zullen het wellicht nooit weten.
Ik geloof niet zo zeer in het paronormale gebeuren, maar ben wel diep onder de indruk van de enorme gevoels intensiteit van dieren. 
Ik heb een papegaai gekend die het werkelijk uitkrijste toen de vrouw des huizes overleed.
Daarna zat hij dagen, weken, maanden in elkaar gedoken, geluid en bewegeloos op zijn stokje. Dat vond ik zeer aangrijpend.
Wat wij weten van alle andere levende wezens waarmee wij op deze planeet leven, past in een notendop.
Daardoor geloof ik niet dat dieren spiritueel zijn, maar hun functioneren ons gewoon te boven gaat.

Ik ben het dus niet met je eens, want voor mij is zo'n kamer geen ervaringsloze ruimte, maar ik kan er heel veel in zien. Ik ben nooit ergens op uit gekeken.
Ook voor mij is zo'n kamer een schatkamer aan zintuiglijke waarnemingen.

Overigens is het bekend (dat is dan wel weer zo'n wetenschappelijk iets) dat dieren dingen kunnen zien die wij niet zien. katten schijnen heel erg spiritueel te zijn en zien dingen. Ik heb dat regelmatig mogen ervaren met mijn kat, dus ook dit is eigenlijk toch ook weer vanuit mijn eigen ervaring bekeken. Ooit een bouvier gehad (waar ik nog heel vaak aan denk) waarmee ik een spirituele en telepathische band mee had. Die hond was echt, nou ja, ze was ik. Zo voelde dat gewoon.

Daarom zeg ik ook dat ik alleen af ga op mijn eigen intuïtie, mijn eigen weten.

Whahahaha dit heb ik zelf ook altijd heel sterk,na het lezen van zulke verhalen,
ik zou het aan me hart krijgen,na een enge ervaring!

Sommige dingen zijn wel een beetje érrrug raar inderdaad. Ik zoek 't meestal niet meteen bij het 'paranormale'. Honden en katten ruiken en horen véél beter. Als ze spontaan naar de muur gaan staan blaffen/mauwen, zal het ook een verwarmingsbuis kunnen zijn waardoor een beetje water stroomt. De warmte voelen ze misschien, en ze horen het gestroom van het water.

Sommige dingen zijn wel een beetje érrrug raar inderdaad. Ik zoek 't meestal niet meteen bij het 'paranormale'. Honden en katten ruiken en horen véél beter. Als ze spontaan naar de muur gaan staan blaffen/mauwen, zal het ook een verwarmingsbuis kunnen zijn waardoor een beetje water stroomt. De warmte voelen ze misschien, en ze horen het gestroom van het water.

Wie vertelt mij of iemand die paranormaal begaafd meent te zijn, niet gewoon aan psychoses lijd?
Kenmerkend aan psychoses is dat de persoon levensecht dingen hoort, ziet, en ruikt en in de volste overtuiging leeft, dat hij zij dit echt kan waarnemen.
Dus de connectie naar het ''dan dus wel paranormaal begaafd moeten zijn'' is al snel gelegd.


"Jane de Arc'' beweerde ook dat ze dagelijks met God kon spreken, was ze ondanks haar dapperheid, eigenlijk niet gewoon een schizofreen?

Euh.. Nou ja, ik geloof zeker dat er meer is dan wij kunnen zien of merken. Sommige dingen blijven apart, zonder verklaring. En ja, we denken vaak aan het bovennatuurlijke als we geen verklaring hebben. Werd vroeger ook gedaan, bijvoorbeeld in de middelleeuwen. Al het 'kwade' (dat nu, na onderzoek, nu we meer weten, doodnormaal blijkt te zijn) was de schuld van God en ga zo maar door.

Maar toch heb ik ergens wel een idee dat er dingen zijn.... Bink reageert eigenlijk vrijwel nergens op. Áls hij blaft, blaft hij meestal omdat de 'buurtkat' in de tuin zit of wat dan ook. Staren naar bepaalde plaatsen, nee, geen last van. Maar af en toe is het wel wat prettiger om je hond bij je te hebben als je alleen thuis bent. Hoorde laatst iets vreemds in de garage, hup, met Bink de garage in met een deegroller. Nahh, was de wasmachine Dus dat verbeeld ik me weer. Maar dat voorwerpen verplaatsen, of het geluid van gekras, dat kan ik even niet plaatsen....

Je kunt het ook omdraaien.

Dus zo blijf je bezig.... je komt er gewoon niet achter.
Ieder zijn ding, zullen we dan maar zeggen.

Wie zegt mij dat de vele mensen die in een inrichting zitten niet gewoon paranormaal begaafd zijn en daar dus onterecht zitten?

En als je een psychose hebt, dan heb je wel meer dan 1 kenmerk, dus ik vind jouw conclusie veel te voorbarig en te makkelijk gesteld. Maar ja, daarom ben je (neem ik aan) geen psycholoog of psychiater.

Net als jij,,  denk ik dan op mijn beurt !
Nogmaals, ieder zijn ding.

(overigens schreef ik het in 'vraagvorm', niet als conclusie)

Hoe je het ook draait of keert, ieder gelooft het zijne.
Ik ben in ieder geval blij met mijn eigen "waarheid". Is al een avontuur op zich en ik blijf alsmaar nieuwe dingen ontdekken,ik zou niet anders willen.

het blijft tg wel een gevoelig onderwerp.... maar ik blijf bij mijn standpunt ik GELOOF !!! ( en volgens mij ben ik niet gek )

Gelukkig mag iedereen denken en geloven wat hij/zij wilt.
maar ik ben net zoals jij, zo blij met mijn eigen "waarheid". En ja, ik leer elke uur van de dag weer nieuwe dingen, kan de dingen nog beter begrijpen naarmate ik ouder wordt en ontwikkel mij elke dag weer wat meer. Dat ik anderen hiermee kan en mag helpen bij hun strubbelingen in het leven, vind ik een grote eer. Ook ik zou niet anders willen!

ik ook niet, vooral ook nu dat ik me eigen bedenk uit wat voor dal ik gekomen ben járen geleden, en mijn "gids' mij het juiste heeft laten doen in mijn leven, gebeurtenissen die 'onverklaarbaar'  zijn daar mee ingeweven...het leven op een andere niveau getild heeft.

Top! Een ander niveau getild......mooi gezegd!

Precies

Voor mij is het niet mijn werk in de zin van een praktijk, maar in de handel en de wandel heb ik door mijn "waarheid" al heel veel kunnen betekenen voor mensen en nòg steeds en daar ben ìk dan weer dankbaar voor.

Verder wil ik nog even terugkomen op het woord "bovennatuurlijk"en "paranormaal", want wat ik al eerder probeerde uit te leggen is dat we er op een bepaalde manier allemaal dagelijks mee te maken hebben, bewust of onbewust. Door er die woorden aan te plakken maak je het zelf ongrijpbaar en een wereld apart.
Als we het hebben over honden die onze emotie "voelen/ruiken/ervaren" wordt dat niet bovennatuurlijk genoemd en vind men dat normaal, maar dat is nou juist voor mij net zo goed een deel van het zgn "bovennatuurlijke".Elkaar aanvoelen/aanvullen,vooral als je verliefd bent. Het gezegde "ik ruik onraad". Je bij de kassa ongemakkelijk voelen en dan blijkt iemand tè dicht in jouw ruimte te staan terwijl die persoon je niet aanraakt."" ik krijg de kriebels van die persoon, als ik er alleen al naar kijk". Er zijn legio voorbeelden waar we ons al dan niet bewust van zijn, maar die ons in beweging zetten. Dus wat mij betreft is het gewoon "gewoon".

dank !

Goed uitgelegd hoor! Het is natuurlijk ook zo dat iedereen met gaves wordt geboren. Elke baby en elk kind ziet tot een bepaalde leeftijd aura's om mensen en dingen heen of bemerkt andere zaken op. Later ebt dat weg en komt vaak niet meer terug, of juist wel. En dan wanneer je ouder bent, dan kan je leren hoe je daar mee om kan gaan en/of je er wat mee wilt gaan doen.

Voor mijzelf is het gewoon, het hoort bij me, ik weet niet beter. Vroeger dacht ik dat iedereen die witte waas om alles en iedereen heen zag, maar niets was minder waar. Het maakt mij ook wie ik ben en wie ik zijn mag.

Mooi voorbeeld ook, van bij de kassa. Mensen lopen zo je energieveld in, alsof het niets is en ze denken er niet bij na of jij dat wel okee vind. Men komt dan in je aura, je energieveld en dat kan behoorlijk zijn impact hebben.
En ja, als je iemand ziet lopen en je krijgt de kriebels over je rug, of je nekharen gaan overeind bij het zien van iets............Dat is allemaal je eigen intuïtie, je eigen onderbuikgevoel, je eerste eigen indruk.......en juist die eerste eigen indruk, je onderbuikgevoel is de enige echte waarheid.

Kiezen met je hart, ipv van je verstand, is ook zo'n mooi voorbeeld. Iets heel simpels: je hebt 2 broeken gezien in de winkel. Je allereerste indruk en gevoel is dat je de bruine broek het leukst vind. Maar opeens ga je met je verstand nadenken of dat eigenlijk wel zo is, want ja, die blauwe broek is ook wel leuk.
Je komt er niet uit en je kiest met je verstand. 9 van de 10 keer heb je er spijt van dat je niet de andere broek gekozen hebt, die eerste, die je als eerste zag liggen en die je zo leuk vond. Die, die je met je hart eigenlijk al had gekozen.

Het is simpel, maar zo werkt het wel met alles. Hoe je meer je kan doen met je hart, hoe fijner het leven is! En daar is niets paranormaals aan!

Als je hebt over "iemand zien en de kriebels krijgen", meestal weet ik waarom ik dat heb, maar 1 x kwam ik er niet uit.
Dat ging over een medepresentator van Nederland in beweging. Ik doe daar nooit aan mee maar had wel de tv aan rond die tijd.
Iedere keer als ik die man zag gingen de rillingen over m'n rug en werd ik misselijk van hem.
Maar omdat ik ook altijd bij mezelf te rade ga van "wat zegt dat over mij"? ben ik diep in mezelf gaan graven, maar kwam er dit keer niet uit.

Uiteindelijk blijkt die man ontslagen te worden omdat hij in het bezit van kinderporno was en werd veroordeeld tot een voorwaardelijke gevangenisstraf en een werkstraf.
Toen ik terug ging denken kwam ik met mijn allereerste gevoel niet bij kinderporno, maar wel bij een "onechte,vieze, stiekeme uitstraling.

Iedere keer als ik die man zag, had ik hem wel bij z'n kraag uit de tv willen trekken.

Angela, op dit vlak zijn we het kennelijk dus 'wel' met elkaar eens, gezien jouw laatste reactie.