het 6de zintuig van dieren echt of gewoon bijgeloof ?

Hee Suzan, dat is grappig. Wij hadden precies hetzlefde na een inbraak. Wisten we in de hal nog niet en mijn man zei het meteen; het ruikt hier vreemd..
Dat vind ik wel interessant wat je schrijft, van de adrenaline/ stresshormoon. dat wist ik niet....

Mijn ervaring is juist dat kinderen rond de 2 a 3 jaar juist 'wel' een angst voor het donker gaan ontwikkelen. Lampjes moeten aan, in het bed van mama willen liggen (het ouderlijk bed voelt veilig) , deuren moeten open blijven enzovoort. 

Daardoor geloof ik dat wij mensen van naturen een aangeboren angst voor eenzaamheid en duisternis hebben.
Vooral kleine kinderen hebben een gevoel van veiligheid nodig, papa en mama zijn in de woonkamer en je kunt ze niet zien of horen.  Dat ze dus in hun eentje op hun slaapkamer in het donker angstig raken is helemaal niet gek. 


Ik vind het verbazend hoeveel ouders vandaag de dag beweren dat hun kind 'bovennatuurlijke' ervaringen heeft. Men heeft het dan over kinderen in de leeftijdscategorie 4-8 jaar. Typerend dat juist een leeftijd is waarin kinderen nog de meest uiteenlopende fantasie kunnen hebben, en daarmee werkelijkheid en fantasie niet altijd goed van elkaar kunnen onderscheiden.

Mijn broer kon vroeger toen hij een jaar of 5 was, voor een TV gaan zitten die uit stond. Hij beweerde dan kaboutertjes in groene pakjes te zien. 
Mijn moeder vond dit eng en ging met dit verhaal naar de huisarts. Daar hoorde ze dat het heel gewoon was dat kleuters en jonge kinderen dit soort beelden compleet voor zichzelf verzinnen en het daardoor ook 'echt' zien, en ze vinden het hardstikke leuk!

Jonge kinderen kunnen hun wereldje nog compleet inkleuren met hun eigen verzinsels en fantasie. Daar is op zich niets mis mee en het heeft ook niets met liegen te maken, zo zien zij het gewoon.

En dat daar tegenwoordig een paragnost voor in huis gehaald moet worden.....???
Een ieder mag het zelf weten, maar bij mij hoeven ze niet te komen.

Gedachten is energie en dan is het misschien ook mogelijk dat sommige"geesten" een projectie zijn van je eigen angsten.!!??

Omdat je die energie (geest) wel kunt zien of ervaren is het daarom vlgs mij zo dat die dan wel degelijk aanwezig is in een ruimte.

Dat eerste deel is helemaal in de lijn die ik bedoel, het tweede gedeelte is volgens mij dan iets te verregaand; een materialisering van een angst. 
Ik kan het me wel voorstellen, en dat je gaat 'projecteren', maar om dan het bestaan van geesten te rechtvaardigen....

ik geloof wel in energiestromen, maar niet in de visualisatie zoals in geesten, dat is te concreet en dan een uitspinsel van ons brein om overal een beeld op te willen plakken.(zoals de hond op geuren is ingesteld, zijn wij dat op beelden)

snap je wat ik bedoel? Wat eenieder gelooft is voor mij even reeel, alleen beperk ik me niet tot 'tastbaarheden', in de vorm van een geest, want die benadering vind ik te smal; we moeten het ruimer zien.
Dingen die we nu nog niet kunnen zien, maar wat we wel voelen of menen te voelen. Het zijn niet te onderschatten gevoelens en even gelijkwaardig.

ondertussen staat James' Randi zijn 1 miljoen dollar prijs nog altijd voor degene die met tastbaar bewijs komt. (al 20 jaar)

Mee eens, veel kinderen met een vorm van autisme, ontwikkelings problemen of een achterstand op het sociale vlak, worden als snel bestempeld als hypersensitieve of paranormaal begaafd.
Een gat in de markt voor al die mensen die daar geld aan kunnen verdienen.

*''Maar Mevrouw, natuurlijk kan Uw huisarts of consultatie arts U niet helpen, zij zien immers niet wat ik allemaal bij U kind zie''*. En laten al die paragnosten nou net niet in geen enkel ziekenfonds pakket zitten... dus dokken maar.... in het belang van je kind natuurlijk!

Ik heb zelfs op dit hp al eens een verhaal voorbij zien komen waarin een zogenaamde 'huisreiniging' (hoor je ook steeds vaker over) al in de honderden Euro's ging lopen.
Persoonlijk vind ik dat schandalig en om eerlijk te zijn snap ik niet dat zo veel mensen er zo veel waarde aan hechten!

Ja, het irriteert mij meer dan het zou moeten. 
Maar er valt ook eigenlijk niet echt over te discussiëren.

Zie het zo:
Ik at vroeger mijn groenten ook niet maar toen zei pappa dat de vork een vliegtuig was en toen wou ik het 
ineens wel eten.

Zo ook bij spoken:
Als persoon 1 tegen persoon 2 zegt, ja ik heb angsten en ik weet zeker dat het door spoken komt.
En persoon 2 zegt vervolgens: ja klopt maar als ik zus en zo doe en ik doe een raar dansje dan zijn ze weg.
Als persoon 1 daar dan heilig in gelooft dan is die ook echt van zijn angst af. Op dat moment doet het er helemaal niet meer toe dat het onzin is. het heeft gewerkt.
Maar maak je dan ook maar klaar op veel grotere angsten want zodra je aan je fantasie en angsten toegeeft en het komt terug, heb je een groot probleem. 
want spoken veranderen in demonen omdat je fantasie geen grenzen kent.

Sorry, die logica ontgaat mij volkomen...

Ik geloof er wel in..sommige dingen die gebeuren kunnen geen toeval meer zijn. De een zegt het is je gevoel,de ander het is toeval..Heb het nog nooit meegemaakt met vito in huis,maar weleens buiten dat hij een bepaald pad in het bos niet inwil,en er grommend naar kijkt. Achteraf staat er dan in de verte bv een mannetjeshert of lopen ze er met paarden. Wat het precies is,zullen we nooit weten denk ik..ligt er aan wat je dus gelooft.

  Moest even ....ahum.

Ik maak er nu grapjes over, maar voor mij bestaat het hele gebeuren rond geesten wel hoor.

Zonder de rest van de reacties gelezen te hebben:

Dieren hebben geen 6e zintuig. Wat wij als een bovennatuurlijke of extra zintuig zien is simpelweg ons onvermogen om zintuigen van dieren te interpreteren.

Neem de reukzin van een hond. Wij kunnen ons geen enkele voorstelling maken wat een hond allemaal waarneemt met de neus. De neus van een hond is niet alleen beter, het neemt een heel andere plaats in in het zintuiglijk systeem van de hond. Een hond ervaart z'n omgeving dus heel anders dan een mens.

het is dus vreemd om te denken dat honden of andere dieren op andere fronten de wereld ook niet anders ervaren. Wij willen daar dan graag "catch all"verklaring voor zoeken, maar feitelijk is daar geen basis voor.

Vergis je trouwens niet, ons manipulatief systeem, met vingers en handen geeft ons weer mogelijkheden die voor onze dieren volkomen buitenaards zijn. Onze smaaksensatie is waanzinnig veel groter als die van een hond, dus ook wij zijn geen uitzondering.

De sleutel is accepteren dat we anders zijn en dat mens en dier de wereld anders ervaren.

Het zal altijd een "discussie" zijn van wat wel en niet kan.

Bij ons (de mens) is een heel groot deel van onze hersenen nog niet ontwikkeld. En juist DAT zorgt ervoor dat ik er nog voor open sta.

Jammer Frank, dat je de reacties van de rest niet wilt lezen en dat je je eigen mening zo straf/stellig neerzet.

Ik ben een hele andere mening toebedeeld en wil die graag delen zonder dat ik deze mening stellig neerzet, alsof mijn mening de waarheid is. En dat doe jij jammer genoeg, wel.

Er is echt meer tussen hemel en aarde, is mijn persoonlijke mening en ondanks dat ik er mee werk, heb ik respect voor diegene die er heel anders over denken.

Niet wil lezen? Ben wel benieuwd waarom je me dit in de mond legt. Ik geef slechts aan dat ik bij het schrijven de andere reacties niet niet gelezen had. Over jammer gesproken.


Dat terzijde.

Heb je enig idee of ongelooflijk divers de zintuiglijke waarneming van dieren anders is als die van ons? Wij zijn visueel ingesteld. Signalen die niet visueel zijn zijn voor ons moeilijk waar te nemen. Onze zintuigen zijn daar gewoon niet in getraind.

Mijns inziens is daarom de mogelijkheden van dieren om heel andere dingen waar te nemen toe schrijven aan het bovennatuurlijke pure menselijk arrogantie. Wij snappen het niet, dus het is een 6e zintuig, bovennatuurlijk of andere woorden van die strekking. Dat is volgens mij gewoon spotten met de natuur die verschillende dieren en diersoorten zeer verschillende manieren heeft gegeven om te overleven.

Echo locatie, ons pas bekent sinds 1938, het zijliijnorgaan en de ampullen van Lorenzini in haaien, het orgaan van Jacobson in honden... de lijst van organen en zintuigen waarvan we het bestaan pas net kennen en de functie nauwelijks kennen is eindeloos. Waarom hebben wij mensen dan telkens weer het bovennatuurlijke klaar als antwoord? Puur de menselijke drang om iets te verklaren, puur omdat wij visueel zijn ingesteld en ons de mogelijkheden van het dierlijk rijk niet kunnen voorstellen.

Jij mag mijn mening hierin te sterk vinden, dat is prima. Dat mag je vervelend vinden, dat is ook prima. Maar leg me aub geen dingen in de mond.

Ik persoonlijk heb niet zoveel met "wetenschappelijk bewezen", maar voor degene die denken dat een aantal van ons uit de nek zitten te kletsen, het volgende:


intuïtie of toch het orgaan van Jacobson?  
Inleiding
Winston Churchill redde ooit zijn leven door van zijn instaproutine in de auto af te wijken. Daardoor liep hij de bom die voor hem bestemd was, mis. 'Ik hoorde een waarschuwende stem', legde de voormalige premier van Engeland later uit. Het was dat verheffende stemmetje in zijn hoofd dat hem heeft gewaarschuwd voor een dreigend gevaar.

Wat is dat toch? Waarom vertrouw je de ene ingeving onmiddellijk en bij het andere gevoel krijg je zo iets van ……… 'dat klopt niet'! Hoe kunnen de mensen zo zeker weten de ware te zijn tegengekomen en wat veroorzaakt nu weer een onweerstaanbare aantrekkingskracht, dan weer die akelige onheilspellende vibraties?

Ons spreekwoordelijk zesde zintuig schuift een rangnummer op. Het is eigenlijk het zevende, want sinds een jaar of tien zijn er sterke aanwijzingen dat de mens een echt zesde zintuig heeft, van vlees en bloed volgens de wetenschappers. Het zit in de neus en lijkt een beetje op een reukorgaan. Maar de zintuigcellen ervan nemen géén geuren waar, maar vluchtige stoffen die het menselijke gedrag beïnvloeden.

Het orgaan van Jacobson
Het orgaan van Jacobson, ook wel aangeduid met vomeronasaal orgaan , bestaat uit twee kleine buisjes gelegen aan de weerszijde van het neustussenschot, zo'n anderhalve centimeter boven de neusgaten. Het orgaan heeft een grootte van circa één centimeter.

Het was de Deense chirurg Ludwig Jacobson die het orgaan zo'n 200 jaar geleden voor het eerst ontdekte. De vele jaren daarna gingen de onderzoekers ervan uit dat het een rudimentair overblijfsel van de evolutie betrof en onwerkzaam was. Pas in 1991 werd door twee onderzoekers - de plastische chirurg Bruce Jafek en zijn microscopist David Moran van de Universiteit van Colorado - een reeks experimenten bij mensen gedaan. Zij onderzochten 200 volwassen proefpersonen en bij een ieder van hen werd het orgaan daadwerkelijk aangetroffen. Voor het eerst werd de activiteit van deze zintuigcellen aangetoond.

Het orgaantje is moeilijk te ontdekken, want het bestaat uit een doodlopend buisje bekleed met zintuigcellen, dat slechts een zeer kleine opening naar de neusholte heeft (0,2 tot 2 millimeter in doorsnede) en daarom zeer moeilijk valt waar te nemen.

Feromoonsysteem
Nader onderzoek van twee wetenschappers van de Universiteit van Utah, dr. D. Berliner en dr. L. Monti, wijst erop dat het orgaan is bekleed met een bijzonder soort zenuwcellen. Zij vonden verder dat de gevoelige cellen in verbinding staan - via allerlei zenuwverbindingen - met een specifiek gebied in de hersenen. Een gebied dat overigens verschilt van het reukgedeelte.

Het vomeronasaal orgaan , zo beweerden de onderzoekers, is niet gevoelig voor gewone geuren, zoals feromonen (geurstoffen of lokstoffen, die informatie overbrengen tussen individuen van dezelfde soort). En: het orgaantje communiceert verder met dat deel van de hersenen dat betrokken is bij seksuele voorkeuren en emoties. Dus de overgedragen informatie heeft effect op gevoel, gedrag en vruchtbaarheid. 'Het gaat dus echt om een afzonderlijk (nieuw) zintuig', zo concludeerde dr. D. Berliner. Het zesde! En dat op zijn beurt zou kunnen inhouden dat mensen die beweren een verandering in het weer te kunnen 'aanvoelen', 'ruiken', dat er iets afschuwelijks staat te gebeuren of simpelweg vooruit 'zien' dat er iemand aankomt, wel eens niet zo gek zijn als altijd geroepen wordt. Het orgaantje vertelt ons wat de ogen niet kunnen zien en de oren niet kunnen horen. Het is ook dit orgaantje dat de sleutel vormt tot het mysterie dat liefde heet. Sterker: het zou wel eens het bewijs voor een zesde zintuig bij mensen kunnen zijn, zo beweert de evolutionair bioloog en antropoloog Lyall Watson.

De onderzoeker dr. D. Berliner ontdekte bij toeval, dat een extract van chemische verbindingen die zich op de menselijke huid verzamelen, de stemming van zijn laboratoriummedewerkers beïnvloeden. Analyse van deze extracten leverde een aantal steroïde-achtige moleculen op die verdacht veel lijken op de feromonen uit de dierenwereld. Feromonen of lokstoffen zijn allang in de dierenwereld bekend. Ze bewerkstelligen dat insecten hun toekomstige partners over kilometers afstand kunnen opsporen. Bloemen lokken er hun bestuivers mee en zoogdierenvrouwtjes gebruiken ze om mannetjes te laten weten dat ze vruchtbaar zijn.

Onderzoek door medewerkers van de Universiteit van Stanford lieten zien dat bepaalde hersengebieden actief werden tijdens het toedienen van vomeroferines. De elektrische signalen van de cellen in het vomeronasale orgaan werden dus voortgeleid naar de hersenen. Het blijkt dat, anders dan bij geurwaarneming, ieder type feromoon een eigen type zenuwcel in het orgaan prikkelt. Die zenuwcellen zijn extreem gevoelig: een paar moleculen van bepaalde chemische verbindingen zijn al voldoende om een elektrisch signaal op te wekken. Stoffen die niet door het reukorgaan kunnen worden waargenomen. Bovendien zijn er rechtstreekse zenuwverbindingen tussen het vomeronasale orgaan en de hersenen. De ontstane zenuwprikkelingen bereiken een speciaal gedeelte in de reukhersenen vlak achter de ogen, en gaan van daaruit naar andere hersendelen. Daar verzorgen ze voor gedragsveranderingen en beïnvloeden ze de aanmaak van het vruchtbaarheidshormoon.

Uit speciale MRI-opnames bleek dat delen van de prefrontale cortex, de hypothalamus (de hypothamalische kernen), de hippocampus en de amygdala geactiveerd werden door de vomeroferines. Deze gebieden staan centraal in een evolutionair zeer oud deel van onze hersenen - het limbische systeem - waarin de emoties huizen en waar een aantal activiteiten van het autonome zenuwstel (bv. hartslagregeling) zijn oorsprong vindt.
Dr. Monti en dr. Berliner constateerden, dat een aantal reukloze vomeroferines - stoffen die alleen op het VNO inwerken, kregen deze naam omdat ze specifiek zijn voor elk soort- via het vomeronasale orgaan de hypothalamus aanzet tot de productie van meer of minder GnRH, een hormoon dat inwerkt op de hypofyse en daar onder meer leidt tot het vrijmaken van het hormoon LH. Dit hormoon heeft effect op de geslachtsorganen en stimuleert bij mannen de productie van testosteron en bij vrouwen de productie van progesteron. Testosteron en progesteron zijn belangrijk voor de vruchtbaarheid bij man en vrouw en beïnvloeden de secundaire geslachtskenmerken als borstvorming, lichaamsbouw en beharing. Maar ze hebben ook invloed op het gedrag en gemoedstoestand. (Volkskrant, 16 jan.2009/1997)

Neus-mond-verbinding
Bijna alle dieren, bacteriën en zelfs planten, gebruiken signaalstoffen, feromonen. Met deze chemische communicatie - los van het geurzintuig - meten en beïnvloeden soortgenoten elkaars vruchtbaarheid. Hogere dieren hebben hiervoor een zesde zintuig; het vomeronaasale systeem. In juni 2000 ontdekten onderzoekers een nieuw onderdeel van dit zintuig bij mensen; een neus-mond-verbinding. Omdat nog niet alle onderdelen bewezen zijn, blijven sommigen sceptisch over de rol van chemische communicatie bij mensen.

De Amerikaanse McClintock en de onderzoeker dr. Suma Jacob haalden echter één van de sterkste pijlers van de sceptici omver: dat veel onderzoekers het menselijke vomeronasale orgaan niet konden vinden, of steeds het orgaan op andere plaatsen aanwezen. Ja, schrijven de onderzoekers, mensen hebben wel degelijk een vomeronasaal orgaan in beide neusholten, en hoger dan tot nu toe werd verondersteld. De verwarring, ontdekten ze, komt doordat ze ons chemo-communicatiesysteem nóg een onderdeel blijkt te hebben. Onderin alle onderzochte neusholten, vlakbij het neusgat, vonden ze een dun kanaaltje naar de mond. 'De opening in het zachte weefsel is moeilijk te zien. Net als een nieuwe panty zit het in elkaar gedrukt, maar je kunt er makkelijk een staafje in steken', aldus de onderzoekers. Of het kanaaltje bij iedereen echt open is, ook aan de zijde van het verhemelte, moet nog microscopisch worden onderzocht.

Als we inderdaad een open neus-mond-verbinding hebben, dan zou het systeem ook betrokken moeten worden bij de chemo-communicatie. Interessante signaalmoleculen zouden dan via het slijmvlies in het tunneltje naar het vomeronasale orgaan kunnen verhuizen, zoals prof. Bets Rasmussen van het Oregon Gradute Institute of Science and Technology bij olifanten aantoonde. En dan kan het 'gedraai op de dansvloer' de chemische communicatie, waarbij andermans vruchtbaarheid wordt beoordeeld en bijgestuurd - de armen in de lucht om het okselzweet zijn werk te laten doen, de ogen dicht om het zesde zintuig meer ruimte te geven -, met de zoen als fase twee om uiteindelijk de chemie te laten kloppen.

Bewuste of onbewuste?
In het boek 'Jacobson's organ and the remarkable nature of smell' van Lyall Watson gaat Watson nog een stapje verder: 'Als mensen inderdaad een orgaan van Jacobson bezitten, en als wij inderdaad in staat zijn bepaalde informatie uit de lucht te halen, dan worden onverklaarbare zaken als liefde op het eerste gezicht ineens duidelijk. Want zo schrijft hij: 'Ofschoon we schoonheid kunnen zien en charme kunnen horen, is er bij de eigenlijke 'çhemistry' die aan verliefd worden ten grondslag ligt, een geheel ander veel gecompliceerder proces betrokken'. Een proces dat volgens de bioloog wel eens heel goed vanuit de neus gedirigeerd zou kunnen worden. 'Ieder van ons bezit een eigen specifieke lichaamsgeur, die op bepaalde momenten een sterke reactie bij een ander kan oproepen. Wanneer de geur eenmaal is verwerkt, komen bij de betreffende ontvanger natuurlijke stoffen vrij die een gevoel van euforie teweeg kunnen brengen. En dat nu interpreteren wij als verliefd worden'.

Het VNO houdt zich overigens niet bezig met geuren op zich. Dat doen de reukzenuwen. Wel is er volgens de schrijver Watson een interessante samenspel, dat hij samenvat als: 'Reuk informeert het bewuste deel van de hersenen, het Jacobson-orgaan het onderbewuste'!

Duidelijkheid
Ieder van ons heeft een innerlijk Geleidingssysteem en iedereen mag het noemen zoals hij of zij dat wil - intuïtie, ingeving, vertrouwen of 'een voorgevoel in je buik' - maar wij kunnen niet ontkennen dat het er is.

Het is een groter bewustzijn. Het is een doorvoeld besef van zekerheid. Een diep, op cellulair niveau verankerd besef van ons Goddelijk bestaansrecht als 'kind van God'. Hoe meer je vertrouwt op dat groter en hoger bewustzijn, des te meer zul je beseffen dat je erop kunt vertrouwen. En juist dat hoger en groter bewustzijn wordt vertegenwoordigd in en om ons lichaam heen door de aanwezigheid van de ziel.

In de ziel zit je intuïtie. Je intuïtie zit niet in je hersenen; niet in de geest of het verstand. De intuïtie is het gehoor van de ziel. De ziel is het enige instrument dat gevoelig genoeg is om de lichtste trillingen van het leven 'op te pikken', om de energieën te 'voelen', om de golven in het veld waar te nemen en ze te kunnen interpreteren. Het bestaan van de ziel: daarvoor is geen wetenschappelijk bewijs te vinden!

Eigenlijk zijn onze vijf zintuigen nogal primitieve receptoren. Ze pikken slechts een tiende op van alle gegevens over de wereld om ons heen. Maar het zesde zintuig pikt veel meer op. Omdat wij slechts vijf zintuigen gebruiken om grip te krijgen op de wereld om ons heen, worden wij beperkt in ons perceptieniveau; onze buitenzintuiglijke waarnemingen! Maar in principe zijn wij allemaal 'paranormaal begaafd'. En wij zijn allemaal in staat om te leren vertrouwen op onze ingevingen; ons gevoel. Emoties zijn de taal van de ziel en de ziel is de essentie, die een persoon 'levend' maakt.

Kattenliefhebbers en 'chocolist'
Kattenkruid bevat verschillende etherische oliën. Eén daarvan is nepetalacton, een stof met een mild hallucinerende werking en de belangrijkste veroorzaker van de typische 'kattenkruid-symptomen'. Nepetalacton prikkelt de receptoren in het vomeronasale orgaan achter in de neus van de kat. Kattenkruid moet daarom worden ingeademd om effect te hebben: grote kans dat uw kat ziet 'flemen', zoals dit wordt genoemd: de lippen worden opgetrokken en het lijkt wel of uw kat lacht. Uw kat drukt daarbij zijn tong tegen zijn verhemelte en perst zo lucht door een kanaaltje naar het vomeronasale orgaan (orgaan van Jacobson). De reukzin van de kat wordt op deze manier verscherpt en de geur in geconcentreerde vorm waargenomen: een soort ruiken-proeven in plaats van alleen ruiken.

Hetzelfde effect kunt u bereiken als u de gesmolten chocolade in uw mond zachtjes tegen het verhemelte aandrukt. Het resultaat zou ontspannend, oppeppend, euforisch en lustopwekkend zijn. Dat komt doordat chocolade een product is dat diverse stoffen bevat, die een bewezen effect op de hersenen hebben zoals neurotransmitters ß-fenylethylaminde, dopamine, serotonine en endorfine, de stoffen cafeïne, theobromine en anandamide, een stof die verwant is aan THC, de werkzame component van cannabis.


Hans Zevenboom

www.millennium-visie.org
www.hetnieuweinzicht.nl


Meer nieuws ? Klik hier

wauw! goed topic...komt bij mij nu heel fijn binnen.
Door mijn gevecht met depressie ben ik erg bezig met: waarom voel ik wat ik voel en hoe kan ik ermee omgaan.

Ik heb ontzettend veel steun aan Pip. Gewoon omdat ik haar wereld en leven fijn wil houden. En ze daar natuurlijk op haar plaats gewoon dankbaar voor is

Ik heb een tijd in de psychiatrie gewerkt en zag gevechten met psychoses... en trouwens zelf ook wel eens mijn hersens om de tuin geleid met drugs...

Dan blijkt wel weer hoe hersens werken. Welke verbindingen en hoe die lijntjes lopen.
Als je blind geboren wordt, maken je hersens andere verbindingen zodat het een beetje gecompenseerd wordt. Doof idem. Autisme?
Als je erover nadenkt is het een Gods wonder dat dingen uberhaupt werken nietwaar?

Je visie op de wereld verandert wel vaker gewoon omdat je lichaam verandert, je omgeving etc...Je past je aan.

De een heeft daar meer tijd voor nodig en is zich daar veel bewuster van dan de ander.

Ik vind het een geruststelling om bijvoorbeeld naar de college s van Robbert Dijkgraaf te luisteren hoe dingen met elkaar verbonden zijn.

En ja als je zoveel meer hoort of ruikt...reageer je op andere dingen...

Ja ik heb dezelfde reden waarom ik dit een interresant topic vindt

Ja het is echt heel erg interessant hoe het allemaal werkt en hoe meer je je er in verdiept hoe interessanter het wordt. Je komt zelfs op een punt aan dat de waarheid en de wetenschap vele malen interessanter worden dan fantasie.

Ik zelf heb AD(H)D en dispraktie onder andere en de daaruit voortkomende depressies en dergelijke en sinds ik goed ben gaan kijken naar alle fouten die je hoofd hierdoor maakt merk je eigenlijk hoe alles in elkaar steekt en hoe complex alles werkt.
Angsten en depressies die vaak uit het niets lijken te komen hebben altijd een oorzaak en zijn altijd het resultaat van een reeks hele complexe patronen die je hoofd weet te maken.

Maar je leert ook dat het zo complex is dat het nooit allemaal te begrijpen valt.
Er zijn gewoon dingen die je hersenen kunnen doen waar we geen idee van hebben.
Ze kunnen minuscule hoeveelheden data automatisch analyseren en verwerken zonder dat we daar ooit erg in hebben.
Je hersenen verwerken de kleinste details van het gedrag van iemand anders waardoor je het "gevoel" krijgt dat de ander liegt of juist de waarheid verteld, of dat die gene ergens mee zit en zelfs WAAR die gene mee zit en dergelijke.
Je kan dit soort fenomenen afschrijven als paranormaal maar dat is zo zonde.
het is heel erg veel interessanter dan dat.

wat een leuk topic.
ik geloof niet echt in geesten ed (niet echt is dus ook een beetje wel )
met onze hond hebben we wel een opmerkelijke (of mss helemaal niet) ervaring gehad.  Toen Layla ingeslapen werd hadden we Capo in de garage gezet omdat ik het naar vond om het erbij te hebben, op het moment dat het 2de spuitje kwam, begon hij te huilen (was de rest van de tijd stil gebleven)

mijn zoontje kon als baby naar boven liggen kijken en heel erg lachen en graaien - ik heb toen eigenlijk altijd gedacht dat mijn grootouders even naar hem kwamen kijken...

geesten oproepen zou ik nooit doen  want je weet maar nooit hé

en ik ben gewoon zot van verhalen of films over dit genre.  Zoals die poes in één of ander rustoord die steeds ging liggen bij iemand die kortelings zou sterven ....

Heb vandaag dit hele topic zitten lezen, brr, wat een vreemde dingen maken sommige van jullie mee, zelf heb ik nog nooit zoiets gehad, zou bijna zeggen gelukkig maar.

Sta ik net de trap te stofzuigen (ben alleen thuis) en de verhalen zitten nog in mijn hoofd, hoor ik op eens een keiharde schreeuw, brul achter me, schrok me werkelijk rot, moest gelijk hier aan denken.

Wat blijkt, de slang van de stofzuiger zat dubbel gevouwen en maakte dat harde geluid, haha, dacht even...

Toen ik van de zomer op de open dag was van een hondenclub, was er een paranormaal genezeres voor honden. Romeo is bij haar geweest. Hij heeft af en toe de neiging naar schaduwen te staren en zelfs te springen en op sommige momenten staart hij naar het plafond of de muur en blijft dat minutenlang doen. Ik vertelde niets tegen de mevrouw, maar zij vroeg me of Romeo wel eens naar bepaalde plekken in huis staart en of er een gestorven hondje is. Zij vertelde dat hij contact zoekt met Luca. Dat deed me verdriet, maar ik vond het opmerkelijk, dat ze dit zomaar zei. Afgelopen week lag Romeo te kauwen op zijn runderoor. Hij lag naast mij en hij begon onder het kauwen te staren naar een plek op het plafond, vlak boven de bank waar Luca het liefste lag. Romeo liep met zijn runderoor naar bank, sprong er op, legde zijn runderoor op de rand van de bank, liep terug, kwam naast mij liggen en begon naar het plafond te staren. Dat was eigenlijk de eerste keer, dat ik bijna zou denken,dat hij Luca zag. Ik ben heel nuchter in deze dingen, maar toch kreeg ik sterk het idee. Normaal kauwt Romeo net zo lang tot dat zijn runderoor op is. Het was net of hij zijn maatje zijn runderoor gunde.