HondenPage baasje renate

Wat schreven de vrienden van renate op het forum

Team Podenco ( Luuk) schreef in Wat doen jullie om je hond bezig te houden in de warmte?
Weinig. Wij hebben helaas geen tuin, maar wel een groenstrook pal voor de deur. Luuk mag daar vanmiddag even een plas doen. Verder blijven we lekker binnen. Wij hebben recentelijk airco laten plaatsen, dus hier binnen is het lekker koel. Verder alle gordijnen dicht en uitzitten maar. Ik kan niet wachten tot het weer wat koeler is, ik ben zelf niet zo'n fan van binnen zitten.Om toch wat te doen te hebben krijgt Luuk vanmiddag een snuffelmat :)
Team Podenco ( Luuk) schreef in Rust zacht, Cosmic
" Ik volgde vroeger altijd jullie verhalen hier, ik vond het altijd zo leuk dat jij ook 3 windhonden had. Wat is er een boel veranderd sinds die tijd! Een prachtig gezinnetje heb je. Ik wil je heel veel sterkte wensen met het verlies  Geen team podenco meer jeetje  " 3 muisjes Dubbel post, oeps.
Team Podenco ( Luuk) schreef in Rust zacht, Cosmic
" Ik volgde vroeger altijd jullie verhalen hier, ik vond het altijd zo leuk dat jij ook 3 windhonden had. Wat is er een boel veranderd sinds die tijd! Een prachtig gezinnetje heb je. Ik wil je heel veel sterkte wensen met het verlies  Geen team podenco meer jeetje  " 3 muisjes De liefde voor windhonden blijft wel. Wellicht komt er na Luuk toch weer een hondje. De Whippet staat dan hoog op ons lijstje. Ik zal me ook eens verdiepen in Silkens :)
Team Podenco ( Luuk) schreef in Rust zacht, Cosmic
" Ik weet niet hoe, maar kennelijk heb ik dit totaal gemist. Sterkte Pauline,  Mikkie was een prachtig hondje en ze heeft een prachtige leeftijd behaald. Het gemis is er natuurlijk niet minder om, maar als je alles zo schrijft dan denk ik dat je op het juiste moment de juiste keuze hebt gemaakt. Veel sterkte..! " Hannah & Bink† en Beertje Ik ben zoo blij met de foto's die jij een paar jaar geleden nog van haar hebt gemaakt <3
Team Podenco ( Luuk) schreef in Rust zacht, Cosmic
" heel veel sterkte pauline. een maatje verliezen in niet niks.  ik heb nog eens een tijd geleden een zak acana voor je deur gezet.  ik vermoed dat je nu verhuisd bent zo te zien.  mooi gezinnetje. geniet ervan.   geen hoofdletters omdat ik mijn pols gebroken heb.    " gabber Was dat nog in Hilvarenbeek? Ik ben na 8 jaar Hilvarenbeek naar Udenhout verhuisd (dichter bij mijn paard). Daar beviel het me helemáál niet. Vorig jaar heb ik samen met mijn nu man een huisje kunnen kopen in Waalwijk. Er is veel veranderd de afgelopen jaren!Heel veel sterkte met je pols, een hond gerelateerd ongeval?
Team Podenco ( Luuk) schreef in Rust zacht, Cosmic
" Ach, wat een verdriet.  Maar als ze zo af gaat takelen is jullie beslissing de beste geweest. Fijn dat de dierenarts thuis kon komen. Ik herinner me je verhaal over Wispa nog, dat jullie op een gegeven moment ontdekten dat ze blind was. Hoe oud is zij geworden? Geef Luuk maar een knuffeltje extra.  Heel veel sterkte gewenst! " jantien Wispa is ook 14 geworden, geschat, dan. Ongeveer 2,5 jaar geleden is zij overleden. Ze was een onwijs lief, mooi omaatje. Destijds geloofden mensen me niet toen ik zei dat ik dacht dat er iets met haar ogen was, zélfs niet nadat de oogdierenarts dat bevestigde, ze kon er zo goed mee "dealen" dat je het nauwelijks aan haar merkte. Tegen het einde van haar leven werd het wel steeds duidelijker, ze kreeg er ook nog wat staar overheen.. Ook zij zonderde zich, net als Cosmic, ontzettend af in de laatste week voor haar leven. Ze reageerde niet meer als we thuis kwamen, als we haar eten gingen bereiden, en ze kon nauwelijks nog mee met wandelingen. Ook Wispa is thuis ingeslapen. Cosmic is nog uren op en neer gelopen tussen ons en de kamer waarin Wispa lag, om afscheid te nemen. Luuk was ook toen heel nuchter. Hij ging even kijken, pakte er een speeltje bij, en ging weer verder met zijn dag. Echte man ;P  Cosmic heeft Wispa wel echt enorm gemist, ze is een hele tijd angstig geweest. Wispa had een hele kalme energie, Luuk kan echt een driftkikkertje zijn. Cosmic miste die energie van Wispa bij het tegenkomen van andere honden.
Team Podenco ( Luuk) schreef in Rust zacht, Cosmic
" Sterkte hoor, wat raar, zo ben je team Podenco, en zo heb je er nog maar 1, ik wens je veel sterkte met het verlies. " yooop Heel raar, ik heb zo lang twee of drie honden gehad. Zo met eentje voelt echt heel raar, geen gehannes meer met riemen, flexi's overpakken. Het voelt bijna saai..
Team Podenco ( Luuk) schreef in Rust zacht, Cosmic
" Verdrietig.. maar wat had ie een witte (oude) snoet gekregen zeg. Maargoed eigenlijk alleen maar mooi dat het zo'n oudje is kunnen/mogen worden. Ik heb hier jaren geleden fanatiek meegelezen toen mijn hond destijds ziek was geworden. Ik kan me jouw podenco's nog wel herinneren. Toch wel even slikken hoor... Hopelijk houdt Luuk het nog lang vol.  Veel sterkte " Charlie en +Fredje+ Ja ze was behoorlijk oud geworden, qua uitstraling ook. Toch krijgen we uit de buurt veel mensen die verrast ze. Ze liep toch nog lekker mee met uitlaten? Trok nog wel eens een sprintje. Maar ja, wat de dierenarts ook al zei, het was gewoon een heel soepel, lenig hondje. De aftakeling van haar geest en organen ging veel harder dan die van haar "exterieur".Bedankt voor alle steunbetuigingen <3
Team Podenco ( Luuk) schreef in Hebben jullie ook rouwliedjes?
Ik moet altijd aan Punk denken bij "Old and Wise" van Alan Parsons Project. Ik heb vlak voor zij overleed mee gedaan aan het "Old and Wise project" van een hondenfotograaf uit Nijmegen. Zij heeft een boek gepubliceerd met foto's van oude honden, en Punk stond daar ook in :) 
Team Podenco ( Luuk) schreef in Rust zacht, Cosmic
Hallo allemaal,Ik ben hier niet echt meer actief, maar wilde dit toch delen. Zo'n 13 jaar geleden werd ik hier lid. Ik was 26 en woonde voor het eerst op mezelf met mijn oudere hond, Punk. Ik overwoog een tweede hond aan te schaffen en kwam hier informatie zoeken. Een half jaartje later kwam Cosmic, een Podenco Andaluz uit Spanje, via een stichting. Daarmee werd mijn Podenco obsessie geboren. Nadat Punk weg viel kwam Podenco mix teefje Wispa erbij, en daarna Podenco Maneto reutje Luuk. En zo werd ik hier "Team Podenco".Vorige week dinsdag hebben we helaas afscheid moeten nemen van Cosmic. Ze was (geschat) zo'n 14,5 jaar oud. Lichamelijk leek ze nog vrij goed, ze was een lenig en soepel hondje. Wel zagen we zo nu en dan wat pijn scheutjes, maar niets waar we ons echt zorgen over maakten.Begin dit jaar kreeg ze rare "aanvallen", we vonden het een beetje op epilepsie lijken (daar hebben we geen ervaring mee, en dat blijkt heel anders te zijn, maar hey.. wisten wij veel). Bij de dierenarts bleek dat ze nierfalen had. Ze moest op dieet. Lastig, voor Cosmic, want die at het liefst alles wat los en vast zat, maar het lukte. Ze knapte wat op, maar enkele weken daarna was het ineens helemaal mis. Ze had weer rare "aanvallen", had geen balans, gaf steeds over. Weer naar de dierenarts. Ze bleek geriatrische vestibulair syndroom te hebben, een afwijking aan het evenwichtsorgaan wat plots op komt zetten bij oudere honden, maar binnen een week vaak ook vanzelf weer over gaat. Ze kreeg medicatie tegen de misselijkheid en binnen een aantal dagen knapte ze weer op.Een week of twee geleden begon ze zich weer vreemd te gedragen. Ze wilde niet meer mee wandelen. Ze wilde naar het veldje voor de deur, maar dan zo snel mogelijk weer naar huis. Cosmic is altijd een gevoelig hondje geweest, dus ik zocht er niet heel veel achter. Soms had ze van die gekke dingetjes. Maar na een aantal dagen veranderde het. Ze wilde toen wél uit, maar niet meer naar huis. Zodra ze thuis was verstopte ze zich, in een hoekje in de douche. We hebben een baby van een half jaar, en zodra deze geluid maakte, sloeg ze op de vlucht, óf snelde ze zich naar de baby. Ze zat niet meer bij ons, maar zonderde zich constant af. Ze leek zich niet meer veilig te voelen in haar eigen huis, en dit brak mijn hart.We hebben een dierenarts thuis laten komen om haar te observeren. Deze zei dat ze toch echt wel wat lichamelijke ongemakken had, moeite met lang staan. En dat ze verder mentaal een beetje het padje kwijt begon te raken. De dierenarts zei dat er nu nog geen sprake was van ondraaglijk lijden, maar dat dat moment er wel aan zat te komen, en dat ze niet meer beter zou worden, alleen nog maar slechter. We hebben toen de moeilijke keuze gemaakt om haar verder lijden te besparen, en haar de week erna thuis in te laten slapen.Ze mocht hier thuis zelf een plekje uitzoeken waar ze zich prettig voelde. Daar heeft de dierenarts haar verdoofd terwijl ik haar haar favoriete vleesjes voerde. Haar lichaampje was echt al op, ze had moeite met de verdoving, haar hart klopte heel snel en haar ademhaling ging moeilijk. Ze kreeg daarna de laatste spuit maar haar hart was zo slecht dat het middel nauwelijks rondgepompt werd, waardoor het erg lang duurde. Uiteindelijk kreeg ze een tweede spuit en was ze snel weg. We hebben haar de rest van de dag thuis gelaten, dat was achteraf gezien erg fijn, om af en toe nog even bij haar te kunnen gaan kijken. De ochtend erop hebben we haar naar het crematorium gebracht en morgen mogen we haar as op gaan halen.En nu zijn we geen Team Podenco meer. Nu heb ik, sinds 12,5 jaar, nog maar één hond. Luuk wordt komende zomer 12 en is de enige overblijver. Hij doet het gelukkig erg goed, qua gezondheid, maar ook als enige hond nu Cosmic is weg gevallen. Ik had verwacht dat hij erg veel moeite zou krijgen met alleen zijn, maar hij doet alsof hij nooit anders gewend is geweest. We hebben de avond voordat Cosmic overleed nog wat foto's laten maken van ons gezinnetje.Omdat Cosmic dé reden was dat ik hier lid ben geworden, wilde ik het graag met jullie delen. We missen haar ontzettend.Nog een fotootje van toen Team Podenco nog compleet was..Groetjes,Pauline, Luuk & familie
Team Podenco ( Luuk) schreef in Geriatrisch vestibulaire syndroom
Hoi allemaal. Ik ben een "oud" lid dat echt al.. jaren niet actief is geweest hier, maar heb nu een situatie waarvan ik me toch af vraag of anderen er misschien meer bekend mee zijn. Ik heb een niet-raszuivere Podenco uit Spanje, Cosmic. Ze is inmiddels 14 jaar. Toen ik haar 12 jaar geleden kreeg werd ik lid van dit forum, trouwens :) Maar dat even ter zijde. Enkele weken geleden had Cosmic zo nu en dan een "aanval". Ik vond het op epilepsie lijken, ze raakte ineens uit balans, verstijfde. Ik ben met haar naar de dierenarts geweest en daar hebben ze een bloedonderzoek gedaan. Daaruit bleek dat haar nierfunctie verslechterd was. We hebben toen haar dieet aangepast. Daarna heeft ze nog maar één keer zo'n aanval gehad. Sinds gisteren houdt ze ineens haar kop scheef. Ze heeft geen balans, loopt alsnog ze dronken is, en weigert te eten. Ik besloot het een dagje aan te kijken, maar 's avonds wilde ze niet meer eten. Toen gingen de alarmbellen wel af, want Cosmic heeft nog nooit in haar leven een maaltijd over geslagen. Vanmorgen dus meteen de dierenarts gebeld en langs gegaan. Ik vond haar er dusdanig slecht uit zien dat ik er rekening mee hield dat ze niet meer mee terug naar huis zou gaan, dus zijn we met het hele gezin (andere hond, Luuk, manlief en baby) naar de dierenarts gegaan. Daar bleek dat ze geriatrisch vestibulaire syndroom te hebben. Dit staat compleet los van haar nierfalen en is iets wat oudere honden zomaar kunnen krijgen. Je kunt er ook niets aan doen, maar in 99% van de gevallen, gaat het vanzelf binnen enkele dagen, maximaal twee weken, weer over. Het enige wat ze kunnen doen is de klachten behandelen. Haar ogen schieten snel op en neer van links naar rechts waar ze onwijs misselijk van wordt. Daarom wil ze niet eten en is lopen moeilijk. Ze heeft een injectie en pillen gekregen tegen de misselijkheid en maandag hebben we weer contact met de dierenarts over hoe het gaat.Ze voelt zich écht waardeloos, ik vind het zo moeilijk om te zien. Ook hoorden ze een lichte hartruis. Door haar nierfalen begint haar hart nu waarschijnlijk ook af te takelen. Ik ben iemand die niet lang door doktert, die zoveel mogelijk lijden wil voorkomen, en die liever een week te vroeg aan inslapen denkt dan een dag te laat. En ik weet dat ze 14 is, en dat alle schade die ze heeft alleen maar erger wordt, en niet meer beter. Maar pff, ik ben er nog niet aan toe. Ik ben zo verdrietig. Ik kan haar helemaal nog niet missen..Maar even terug naar waarom ik deze post aan maak.. Heeft iemand ervaring met GVS? Hebben of kennen jullie een hond die dit gehad heeft, en hoe lang heeft het herstel geduurd? 
Team Podenco ( Luuk) schreef in Afscheid van Wispa
" Heel veel sterkte Pauline! Ik heb je verhalen en avonturen destijds altijd met een lach op mijn gezicht gelezen.  Wispa heeft een mooi leven gehad bij jouw en je andere honden.  Ze was een prachtige hond. " White Shadow
Team Podenco ( Luuk) schreef in Afscheid van Wispa
Heel erg bedankt voor al jullie lieve reacties <3Als een hond fysiek en mentaal niet gelijk op gaat.. pfoe, wat een moeilijke beslissing moet je dan maken.. Punk, mijn vorige hond, was al wat ouder, maar werd van de ene op de andere dag ziek, en kon binnen een paar dagen niet eens meer staan. Het was heel erg duidelijk dat ik daar geen andere keus had. Maar nu.. Wispa had gerust nog maanden kunnen leven. Maar als ik filmpjes van  haar zie van jaren geleden, waarop ze rent en voor de rest uit loopt.. ik kan me dat bijna niet eens meer herinneren. Ze was wat dat betreft al twee jaar "slecht". En wachten tot ze ook nog pijn zou krijgen.. dat voelde niet eerlijk naar haar..We mogen haar zo meteen op gaan halen bij het crematorium.
Team Podenco ( Luuk) schreef in Afscheid van Wispa
" Gecondoleerd met het heengaan van Wispa, heel veel sterkte gewenst.  Missen de andere honden haar? " jantien Ik denk dat die al lang geleden afscheid genomen hadden, ze deden alsof Wispa lucht was..We hebben Wispa haar lichaam wel bewust nog even in huis gehad, Cosmic is meerdere keren gaan kijken en snuffelen. Luuk keek alleen even om het hoekje en ging daarna in een andere kamer met een speeltje zitten spelen.Cosmic lijkt nu bijna "opgelucht". Ze kwam sinds ik ben verhuisd eigenlijk nauwelijks in de woonkamer. Ook zij trok zich wat terug, leek wat tam. Gisterenavond heeft ze de hele avond bij ons op de bank gelegen, dat had ik echt gemist. Vanmorgen had ze ineens weer interesse in speeltjes. Ik denk dat zij onbewust meer onder de situatie leed dan ik dacht.Het is wel gek, zo de morning after. Langer stukje kunnen lopen, aan de lange lijnen. Een bakje eten minder, een riempje blijft aan de kapstok hangen. Ik ben alle hondenbedden aan het uitwassen, de helft gaat dan de opslag in. Wispa hield van bedjes, Luuk en Cosmic liggen vaker op de bank/bed. Het nare is eigenlijk dat het daarbuiten niet heel erg opvalt dat ze er niet meer is. Ze was er eigenlijk al een tijdje niet meer. Ze zat afgesloten in een bedje, ging vaak al niet meer mee wandelen. Ook op straat spreken mensen me niet zo snel aan dat ze er eentje missen, sommige mensen hier in de buurt hebben Wispa zelfs nog nooit gezien, zo weinig kwam ze eigenlijk nog buiten.Het was geen kwaliteit van leven meer. Het is goed zo. Maar het is wel intens verdrietig..
Team Podenco ( Luuk) schreef in Afscheid van Wispa
" Kwam ze in Duitsland niet helemaal onder de mest terug? Ranzige Wis. Zelden zo'n moeilijke maar aandoenlijke hond op de foto gezet. Ze had iets speciaals. Je hebt je leven helemaal aangepast op haar en dat is echt heel mooi. Heel veel sterkte. " Hannah & Bink† en Beertje De eerste keer kwam ze terug met een flinke jaap in haar knie en een spijker door haar poot. Ze had toen waarschijnlijk landbouw mest gegeten en kostte dat uit toen ze terug kwam, een grote vieze plas drap.. yuck..De tweede keer bleef ze gelukkig redelijk ongeschonden!
Team Podenco ( Luuk) schreef in Afscheid van Wispa
Ik ben al een hele tijd niet meer actief op Hondenpage, maar wilde toch een update geven, voor de mensen die ons nog kennen.Begin 2014 zag ik een oproepje op Facebook van Wispa. Ze zat in Spanje en had het daar niet naar haar zin in het asiel. Ze zochten voor haar een gastgezin in Nederland of Belgie. Er was echter ook nog geen stichting in beeld. Ik bood aan dat als die er wel was, Wispa bij mij mocht komen, in de pleeg. Dit was de eerste foto die ik van haar zag:Eind januari was er een Belgische stichting die haar hierheen kon brengen, en zo kwam het dat ik haar begin februari op het vliegveld in Zaventem ben op gaan halen.Al snel bleek dat er iets aan de hand was met Wispa. Na onderzoeken bij de dierenarts bleek dat zij een beschadiging op haar netvlies had. Naar mijn mening ging de stichting hier wat laks mee om, en ik besloot haar zelf te adopteren, zodat ik haar de zorg kon geven waarvan ik vond dat ze die nodig had. Ik ging met haar naar een oogdierenarts en die bevestigde de beschadiging maar stelde ook PRA vast. De haarvaatjes die haar netvlies toen nog vasthielden waren flinterdun. Ze was toen al zo goed als blind. Ze werd destijds rond de 5, 6 jaar geschat.En toen had ik ineens twee Podenco-type-honden. Slechts een paar maanden later kreeg ik weer een hondje in de opvang. Another foster fail, ook Luuk is nooit meer weg gegaan.En toen waren er drie.Wispa is altijd mijn blijste hond geweest. Ze was los in haar lichaam, altijd aan het kwispelen, altijd "optimistisch". Maar tegelijkertijd was ze enorm beschadigd. Bang om opgetild te worden, geborsteld te worden, opgesloten te worden, bang voor onweer, vuurwerk. Vooral dat laatste was ieder jaar weer een drama. Het was vreselijk om haar zo angstig te zien.Maar op dat momenten dat ze dat niet was.. was ze een enorme levensgenieter.Een jaar of twee geleden ging Wispa ineens hard achteruit. Ze ontwikkelde, bovenop haar bestaande oogproblemen, staar. Ze wilde liever niet meer buiten aan de lijn lopen, en de lange wandelingen begon ze over te slaan. Ze bleef liever alleen thuis op de bank liggen dutten. Vanaf dat moment werd ik eigenlijk bang dat ik haar niet meer zo lang bij me zou hebben. Maar na zes maanden achteruit racen stabiliseerde ze zich. Ze was eigenlijk stabiel slecht. In huis vond ze het nog wel leuk, maar aan de lijn buiten lopen vond ze echt helemaal niks meer. Begin dit jaar ben ik verhuisd naar een appartement met een lift en een losloopveldje naast de deur. Op die manier hoefde ze geen trap meer te lopen en hoefde ze niet (veel) meer aan de lijn te wandelen. Ik hoopte dat dit haar zou helpen.Maar na een lange tijd stabiel geweest te zijn, ging ze ineens weer hard achteruit. Ze plaste regelmatig binnen, blafte 's nachts omdat ze niet wist waar ze was. Ze was constant verdwaald, liep tegen dingen aan, blafte vaak om hulp, likte veel aan zichzelf, aan voorwerpen en aan mij. De laatste weken ging ze regelmatig "uit". Dan zat of lag ze in haar mandje, en dan kon ik roepen, maar er kwam geen reactie meer. Cosmic en Luuk negeerden haar al een tijd volledig, deden alsof ze lucht was.En toen kwam ik voor een onmogelijke keuze te staan. Wispa was lichamelijk nog goed, maar geestelijk was er nog maar weinig kwaliteit van leven. Ja, ze at nog smakelijk, en op goede dagen wilde ze wel eens eventjes met een speeltje spelen. Maar verder stond ze het grootste gedeelte van de dag "uit", of was ze verdwaald. Ik voelde me verscheurd tussen verstand en gevoel, maar besloot dat het beter was voor Wispa als ze haar rust zou vinden. Inmiddels was ze 13/14 jaar oud. Ik heb Wispa haar hele leven proberen te behoeden van angst, ingrepen, alles waar ze bang voor was. En ook het einde van haar leven heb ik proberen zo goed mogelijk voor haar te regelen.We hebben gisteren nog een lekkere wandeling op een losloopveld gemaakt. Al was dat voor Wispa niet echt meer een wandeling, ze liep enkel nog maar rondjes. Vanmorgen is de dierenarts hier thuis geweest, Wispa stond niet op uit haar mand toen hij binnen kwam. We hebben haar hier thuis in laten slapen, in het bijzijn van mij, natuurlijk, en mijn vriend. Enorme paniek toen de dierenarts uberhaupt iets van haar wilde, maar daarna is ze rustig weggezakt in mijn armen. We hebben haar naar het crematorium gebracht waar ze maandag gecremeerd wordt en woensdag mag ik haar as op gaan halen. Ze krijgt dan samen met Punk, mijn vorige hond die in 2013 overleden is waar ik de as nog thuis van heb, een mooi plekje in de tuin van mijn moeder, waar ze zo graag aan het graven was, tot mijn moeders grote frustratie.Lieve Wispa, wat een wijze lessen heb je mij geleerd. Wat heb je mijn leven verrijkt met je optimisme en je levenswil. Wat hebben we samen veel avonturen mee gemaakt, de vakanties in Duitsland waar je standaard uit iedere tuin die we huurden kon ontsnappen, zelfs bij een vakantiehuisje waar al zo'n 100 Podenco's opgevangen waren en er geen eentje van was ontsnapt. Jij kreeg het iedere keer voor elkaar. Dan genoot je uren van de Duitse wildernis, om vervolgens met je blinde bekkie zonder enige moeite het vakantiehuisje terug te vinden midden in de nacht en aan te komen wandelen alsof er niks gebeurd was.Het was een eer om jouw baasje te mogen zijn. Bedankt voor alles. Ik hoop dat je je rust nu gevonden hebt, alles weer kunt zien, en lekker voor de allerlaatste keer kunt ontsnappen en genieten van je vrijheid.
Team Podenco ( Luuk) schreef in Operatie Cosmic
Een wandelkar icm Podenco's lijkt me een lastige opgave, haha. Wat dat betreft zijn het geen "normale" honden die netjes aan een lijntje meelopen. Het zijn net katten, ze jagen op alles wat beweegt. Zonder kar met ze lopen is al een uitdaging XD Maar gelukkig blijft Wispa tegenwoordig prima alleen thuis. Ze staat niet eens op als ik met de andere twee vertrek. Ze lijkt de rust die ze heeft als ze hier alleen is erg op prijs te stellen. Het is wel echt heel erg fijn dat dat zo goed gaat!Het gaat inderdaad snel, dat ouder worden. Bij Wispa denk ik al drie jaar, dit jaar zal ze toch niet meer halen denk ik.. Maar hey, het is inmiddels 2022 en ze heeft weer een jaarwisseling overleefd! En ik was zo gefocust op Wispa, dat ik helemaal niet door had dat Cosmic ondertussen ook ouder aan het worden was..Aan Luuk merk ik nog niet echt dat hij ouder wordt. Cosmic is ook nog behoorlijk actief maar wordt wel erg grijs, heeft wat minder bespiering. Begint een beetje een oude-honden-lijfje te krijgen.Ik herinner me de dag dat ik ze kreeg nog als gisteren. En al het lief en leed dat ik hier destijds deelde :) Dus ik dacht, wellicht zijn er mensen die het leuk vinden om te zien hoe het nu met ze gaat. Nu het omaatjes en een opaatje aan het worden zijn :)
Team Podenco ( Luuk) schreef in Alvaro - 2,5 jaar al ondertussen
Oooooh! 
Team Podenco ( Luuk) schreef in Operatie Cosmic
Hoi allemaal,Ik ben hier niet meer zo actief, helemaal niet eigenlijk, maar wilde de mensen die ons wellicht nog kennen toch even updaten. En van me af schrijven.Ruim een jaar geleden begon Cosmic een bultje op haar schouder te groeien. In november 2020 nog bijna onzichtbaar, omdat haar vacht eroverheen viel.Mee naar de dierenarts geweest en in overleg besloten hem te laten zitten. Cosmic was al bijna 11 (deze maand wordt ze 11), en de bult zou onder narcose verwijderd moeten worden. We hadden gehoopt dat de bult rustig zou blijven en niet meer zou groeien.Maar helaas, ruim een jaar later was het ineens een enorme pukkel. En sinds een weekje of zo begon ze er ook aan te likken. Dus een afspraak gemaakt om hem er alsnog af te laten halen.De dierenarts die haar zou opereren is een kennis van me, dat gaf wel een fijn gevoel. Ik mocht erbij zijn toen ze onder narcose gebracht werd..En toen ze weer wakker werd..Ze was nog wel eventjes helemaal van de kaart. Wat een expressief koppie heeft ze toch.. "Help, waar ben ik, wat is er gebeurt?"Inmiddels zijn we weer veilig thuis. Let niet op de rommel, Wispa's grote hobby is dingen vernielen :P De bult wordt niet verder onderzocht. Gezien Cosmic's leeftijd zou ik sowieso geen intens behandeltraject meer in gaan. Maar het feit dat het zo snel gegroeid is, is geen goed teken. Dus we genieten gewoon iedere dag van elkaar en van het leven <3En nu ik toch aan het updaten ben, ook eventjes over de andere twee.Wispa is inmiddels 13 jaar oud. Naast PRA en een beschadigd netvlies, heeft ze inmiddels ook staar. Hieraan opereren heeft geen zin, omdat ze ook zonder staar zo goed als blind is, we winnen er dus niet zoveel mee. In het verleden heeft ze PL gehad, daar heeft ze na behandeling (geen operatie) gelukkig nooit meer last van gehad. Ze begint wat te "dementeren", heeft veel last van nachtspoken, en kan 's nachts haar behoefte ook niet goed meer op houden. Een paar keer per nacht eruit dus om een plas te doen. Ondanks dat ze lichamelijk eigenlijk nog gewoon goed is, gaat wandelen ook erg moeizaam. Ze is erg angstig om ergens tegenaan te lopen. Ze gaat drie keer per dag mee een klein rondje maken, en een paar keer per week mag ze lekker los rond snuffelen op een losloopveld of bij mijn moeder in de tuin. De grote wandelingen maak ik tegenwoordig alleen met Cosmic en Luuk.Kleine Luuk is inmiddels 9 jaar oud en nog steeds de grote liefde van mijn leven. Ik wacht nog steeds geduldig af tot trouwen met een hond legaal wordt ;) Lieve groetjes,Team Podenco
Team Podenco ( Luuk) schreef in Happy gotcha day!
" Mijn favoriete opossum!! Happy gotcha day Wis. " Hannah & Bink† en Beertje
Team Podenco ( Luuk) schreef in Happy gotcha day!
" Mijn favoriete opossum!! Happy gotcha day Wis. " Hannah & Bink† en Beertje
Team Podenco ( Luuk) schreef in Happy gotcha day!
" Gefeliciteerd! Was er destijds iets bekend over haar verleden?  " Britt, Maui & Fanu ~ Helemaal niets, maar ze vermoeden dat ze haar hele leven opgesloten heeft gezeten in een schuur. De plek waar ze is gevonden, enkele dagen daarvoor, is er daar in de buurt een schuur ontruimd waar een hoop Podenco's vastgebonden zaten. De vinder vermoed dat ze daar ontsnapt is tijdens de reddingsactie. Maar zeker is dat niet. Haar medische problemen waren ook niet bekend. Ze was destijds niet volledig blind (ze heeft o.a. PRA dus het verslechterd), maar ze was toen al wel zeer slechtziend, de oogdierenarts hier was toen al sceptisch over of ze nog wel iets zag, veel kon het niet meer zijn. Licht en donker zag ze toen nog wel (ze keek bijvoorbeeld op bij het flitsen van een camera).
Team Podenco ( Luuk) schreef in Happy gotcha day!
Vandaag is het de beurt aan Wispa! Zeven jaar geleden kwam zij mijn leventje binnen gewandeld. Dit was de eerste foto die ik van haar zag.Ze was zeer dringend op zoek naar opvang en ik had een mandje vrij. Vanwege lichamelijke beperkingen (ze is blind en heeft patella luxatie in beide knietjes) was ze moeilijk (zeg maar niet) plaatsbaar en is ze gebleven en daarmee werd ze mijn eerste foster fail :PAankomst op het vliegveld.Wispa was destijds 5,5 geschat dus ik vier vandaag ook haar 12,5ste verjaardag. Ze wordt echt een omaatje, wandelingen ziet ze niet meer zo zitten, en soms is ze een beetje in de war (staat ze bij de verkeerde deur, of begint ze 's nachts ineens heel hard te blaffen omdat ze denkt dat ze alleen is), maar over het algemeen doet ze het nog goed!Nog wat fotootjes van Wizzie om het te vieren, haha.
Team Podenco ( Luuk) schreef in Zeer plaatselijke rellen in Hilvarenbeek!
" Wel dom dat ze geen gezichtsbescherming op hadden, nu kunnen ze makkelijk berecht worden. Geen schaamte ook die gasten..   " yooop Hahaha, dat hadden ze eigenlijk moeten doen ja!
Team Podenco ( Luuk) schreef in Zeer plaatselijke rellen in Hilvarenbeek!
" Pffff niet te filmen zeg..... de relschopper in filmpje keek je ook heel uitdagend aan.. " Marianne Nou he, zo van, ja ik zie dat je daar staat, kun je nu weg gaan zodat ik verder kan hiermee? :P
Team Podenco ( Luuk) schreef in Zeer plaatselijke rellen in Hilvarenbeek!
Ze zijn wel social media verslaafd ja.. Hebben ze niet van hun moeder..Ik twijfelde ook of ik dit naar buiten zou brengen uit angst dat het anderen ook zou aanzetten tot rellen, maar ik vind het toch belangrijk dat mensen weten dat dit gebeurt! Zelfs in ogenschijnlijk rustige dorpjes!
Team Podenco ( Luuk) schreef in Zeer plaatselijke rellen in Hilvarenbeek!
Het zal niemand ontgaan zijn dat er door heel het land rellen zijn vanwege de avondklok. In verband met het coronavirus zijn de rellers nu gevraagd thuis te werken, en daar de boel te vernielen.Ook in Hilvarenbeek zijn, zeer plaatselijk, rellen uit gebroken.Huizen worden bevuild met dode muizen.En wanneer handhaving de reller hier op aan spreekt, wordt het oud papier versnipperd.Er is weigering van wandelingen. Zeker wanneer het regent en je ziet dat je grote zussen allebei een regenjas aan krijgen.En zie hier een zeer schokkend FILMPJE waarin eigendom van ondernemers vernield wordt.Nog een voorbeeld van beschadiging van objecten. Banken worden niet meer gebruikt als bank!En de anderhalve meter regel wordt aan hun laars gelapt.Ze doen gewoon niet meer aan social distancing!Nog een schokkende foto van een reller bovenop een tafel!WANNEER HOUDT DIT OP!?
Team Podenco ( Luuk) schreef in Er is er een jarig, hoera, hoera..
..dat kun je wel zien, dat is Cosmic!Vandaag is het acht jaar geleden dat ik Cosmic in huis nam, en omdat ze toen een jaar of twee geschat is, vier ik vandaag ook haar tiende verjaardag. Het wordt al een echte senior! Al heeft ze die memo zelf nog niet ontvangen..Dus even een toen..En nu..Bijna geen verschil toch? XD
Team Podenco ( Luuk) schreef in Herfst fotoshoot met Team Podenco!
Wispa is heel speciaal :) Sommige mensen hier op het forum kennen haar verhaal vast nog wel. Ze kwam bij mij in de pleeg maar bleek zeer slechtziend te zijn, en is toen gebleven. Mijn band met Wispa is altijd anders geweest dan met Cosmic en Luuk. Cosmic en Luuk zijn echt mijn kindjes, ik kan met ze lezen en schrijven. Wispa voelt, zelfs na bijna 7 jaar, als een tijdelijke gast. Als een pleeghond. Maar tegelijkertijd vraagt zij de meeste zorg, de meeste aanpassingen, en het grootste financiële budget, waardoor we toch naar elkaar toe gegroeid zijn. Niet op dezelfde manier als met de andere twee, maar op een andere, ook hele mooie manier.
Team Podenco ( Luuk) schreef in Herfst fotoshoot met Team Podenco!
" Prachtige foto's. Wat zijn ze toch mooi jou mannen en dame en prachtig jij en Wispa samen. Door welke fotograaf heb je ze laten maken? Mag ook in een pb. Mij hond word ook al wat ouder en zou toch ook nog wel een mooie fotoshoot van haar willen een keer.  " White Shadow Hannah Verhoeven van Foto Verhoeven heeft ze gemaakt :)