Hallo allemaal,
Ik ben hier niet echt meer actief, maar wilde dit toch delen. Zo'n 13 jaar geleden werd ik hier lid. Ik was 26 en woonde voor het eerst op mezelf met mijn oudere hond, Punk. Ik overwoog een tweede hond aan te schaffen en kwam hier informatie zoeken. Een half jaartje later kwam Cosmic, een Podenco Andaluz uit Spanje, via een stichting. Daarmee werd mijn Podenco obsessie geboren. Nadat Punk weg viel kwam Podenco mix teefje Wispa erbij, en daarna Podenco Maneto reutje Luuk. En zo werd ik hier "Team Podenco".
Vorige week dinsdag hebben we helaas afscheid moeten nemen van Cosmic. Ze was (geschat) zo'n 14,5 jaar oud. Lichamelijk leek ze nog vrij goed, ze was een lenig en soepel hondje. Wel zagen we zo nu en dan wat pijn scheutjes, maar niets waar we ons echt zorgen over maakten.
Begin dit jaar kreeg ze rare "aanvallen", we vonden het een beetje op epilepsie lijken (daar hebben we geen ervaring mee, en dat blijkt heel anders te zijn, maar hey.. wisten wij veel). Bij de dierenarts bleek dat ze nierfalen had. Ze moest op dieet. Lastig, voor Cosmic, want die at het liefst alles wat los en vast zat, maar het lukte. Ze knapte wat op, maar enkele weken daarna was het ineens helemaal mis. Ze had weer rare "aanvallen", had geen balans, gaf steeds over. Weer naar de dierenarts. Ze bleek geriatrische vestibulair syndroom te hebben, een afwijking aan het evenwichtsorgaan wat plots op komt zetten bij oudere honden, maar binnen een week vaak ook vanzelf weer over gaat. Ze kreeg medicatie tegen de misselijkheid en binnen een aantal dagen knapte ze weer op.
Een week of twee geleden begon ze zich weer vreemd te gedragen. Ze wilde niet meer mee wandelen. Ze wilde naar het veldje voor de deur, maar dan zo snel mogelijk weer naar huis. Cosmic is altijd een gevoelig hondje geweest, dus ik zocht er niet heel veel achter. Soms had ze van die gekke dingetjes. Maar na een aantal dagen veranderde het. Ze wilde toen wél uit, maar niet meer naar huis. Zodra ze thuis was verstopte ze zich, in een hoekje in de douche. We hebben een baby van een half jaar, en zodra deze geluid maakte, sloeg ze op de vlucht, óf snelde ze zich naar de baby. Ze zat niet meer bij ons, maar zonderde zich constant af. Ze leek zich niet meer veilig te voelen in haar eigen huis, en dit brak mijn hart.
We hebben een dierenarts thuis laten komen om haar te observeren. Deze zei dat ze toch echt wel wat lichamelijke ongemakken had, moeite met lang staan. En dat ze verder mentaal een beetje het padje kwijt begon te raken. De dierenarts zei dat er nu nog geen sprake was van ondraaglijk lijden, maar dat dat moment er wel aan zat te komen, en dat ze niet meer beter zou worden, alleen nog maar slechter. We hebben toen de moeilijke keuze gemaakt om haar verder lijden te besparen, en haar de week erna thuis in te laten slapen.
Ze mocht hier thuis zelf een plekje uitzoeken waar ze zich prettig voelde. Daar heeft de dierenarts haar verdoofd terwijl ik haar haar favoriete vleesjes voerde. Haar lichaampje was echt al op, ze had moeite met de verdoving, haar hart klopte heel snel en haar ademhaling ging moeilijk. Ze kreeg daarna de laatste spuit maar haar hart was zo slecht dat het middel nauwelijks rondgepompt werd, waardoor het erg lang duurde. Uiteindelijk kreeg ze een tweede spuit en was ze snel weg.
We hebben haar de rest van de dag thuis gelaten, dat was achteraf gezien erg fijn, om af en toe nog even bij haar te kunnen gaan kijken. De ochtend erop hebben we haar naar het crematorium gebracht en morgen mogen we haar as op gaan halen.
En nu zijn we geen Team Podenco meer. Nu heb ik, sinds 12,5 jaar, nog maar één hond. Luuk wordt komende zomer 12 en is de enige overblijver. Hij doet het gelukkig erg goed, qua gezondheid, maar ook als enige hond nu Cosmic is weg gevallen. Ik had verwacht dat hij erg veel moeite zou krijgen met alleen zijn, maar hij doet alsof hij nooit anders gewend is geweest.
We hebben de avond voordat Cosmic overleed nog wat foto's laten maken van ons gezinnetje.
Omdat Cosmic dé reden was dat ik hier lid ben geworden, wilde ik het graag met jullie delen. We missen haar ontzettend.
Nog een fotootje van toen Team Podenco nog compleet was..
Groetjes,
Pauline, Luuk & familie
Verdrietig.. maar wat had ie een witte (oude) snoet gekregen zeg. Maargoed eigenlijk alleen maar mooi dat het zo'n oudje is kunnen/mogen worden. Ik heb hier jaren geleden fanatiek meegelezen toen mijn hond destijds ziek was geworden. Ik kan me jouw podenco's nog wel herinneren. Toch wel even slikken hoor... Hopelijk houdt Luuk het nog lang vol.
Veel sterkte
Ja ze was behoorlijk oud geworden, qua uitstraling ook. Toch krijgen we uit de buurt veel mensen die verrast ze. Ze liep toch nog lekker mee met uitlaten? Trok nog wel eens een sprintje. Maar ja, wat de dierenarts ook al zei, het was gewoon een heel soepel, lenig hondje. De aftakeling van haar geest en organen ging veel harder dan die van haar "exterieur".
Bedankt voor alle steunbetuigingen <3
Sterkte hoor, wat raar, zo ben je team Podenco, en zo heb je er nog maar 1, ik wens je veel sterkte met het verlies.
Heel veel sterkte! Fijn dat Luuk het wel goed doet ondanks het wegvallen van Cosmic.
Heel raar, ik heb zo lang twee of drie honden gehad. Zo met eentje voelt echt heel raar, geen gehannes meer met riemen, flexi's overpakken. Het voelt bijna saai..
Wat een mooi stuk heb je geschreven en wat prachtige foto's heb je gedeeld.
Heel veel sterkte met het verlies van je dierbare Cosmic.
Ach, wat een verdriet. Maar als ze zo af gaat takelen is jullie beslissing de beste geweest. Fijn dat de dierenarts thuis kon komen.
Ik herinner me je verhaal over Wispa nog, dat jullie op een gegeven moment ontdekten dat ze blind was.
Hoe oud is zij geworden?
Geef Luuk maar een knuffeltje extra. Heel veel sterkte gewenst!
heel veel sterkte pauline.
een maatje verliezen in niet niks.
ik heb nog eens een tijd geleden een zak acana voor je deur gezet.
ik vermoed dat je nu verhuisd bent zo te zien.
mooi gezinnetje. geniet ervan.
geen hoofdletters omdat ik mijn pols gebroken heb.
Sterkte en dat ritueel is heel troostend vind ik persoonlijk. Nogmaals heel veel sterkte.
Wispa is ook 14 geworden, geschat, dan. Ongeveer 2,5 jaar geleden is zij overleden. Ze was een onwijs lief, mooi omaatje.
Destijds geloofden mensen me niet toen ik zei dat ik dacht dat er iets met haar ogen was, zélfs niet nadat de oogdierenarts dat bevestigde, ze kon er zo goed mee "dealen" dat je het nauwelijks aan haar merkte. Tegen het einde van haar leven werd het wel steeds duidelijker, ze kreeg er ook nog wat staar overheen..
Ook zij zonderde zich, net als Cosmic, ontzettend af in de laatste week voor haar leven. Ze reageerde niet meer als we thuis kwamen, als we haar eten gingen bereiden, en ze kon nauwelijks nog mee met wandelingen. Ook Wispa is thuis ingeslapen. Cosmic is nog uren op en neer gelopen tussen ons en de kamer waarin Wispa lag, om afscheid te nemen. Luuk was ook toen heel nuchter. Hij ging even kijken, pakte er een speeltje bij, en ging weer verder met zijn dag. Echte man ;P Cosmic heeft Wispa wel echt enorm gemist, ze is een hele tijd angstig geweest. Wispa had een hele kalme energie, Luuk kan echt een driftkikkertje zijn. Cosmic miste die energie van Wispa bij het tegenkomen van andere honden.
Was dat nog in Hilvarenbeek? Ik ben na 8 jaar Hilvarenbeek naar Udenhout verhuisd (dichter bij mijn paard). Daar beviel het me helemáál niet. Vorig jaar heb ik samen met mijn nu man een huisje kunnen kopen in Waalwijk. Er is veel veranderd de afgelopen jaren!
Heel veel sterkte met je pols, een hond gerelateerd ongeval?
Ik volgde vroeger altijd jullie verhalen hier, ik vond het altijd zo leuk dat jij ook 3 windhonden had. Wat is er een boel veranderd sinds die tijd! Een prachtig gezinnetje heb je. Ik wil je heel veel sterkte wensen met het verlies Geen team podenco meer jeetje
Ach die Cosmic, ja ik herken jullie zeker nog wel.
Wat verdrietig dat jullie Cosmic hebben moeten laten inslapen.
Gecondoleerd en heel veel sterkte.
Heel veel sterkte!
Ik weet niet hoe, maar kennelijk heb ik dit totaal gemist. Sterkte Pauline, Mikkie was een prachtig hondje en ze heeft een prachtige leeftijd behaald. Het gemis is er natuurlijk niet minder om, maar als je alles zo schrijft dan denk ik dat je op het juiste moment de juiste keuze hebt gemaakt. Veel sterkte..!
Ik ben zoo blij met de foto's die jij een paar jaar geleden nog van haar hebt gemaakt <3
De liefde voor windhonden blijft wel. Wellicht komt er na Luuk toch weer een hondje. De Whippet staat dan hoog op ons lijstje. Ik zal me ook eens verdiepen in Silkens :)
Dubbel post, oeps.
Eens een windhond altijd een windhond haha ik heb ook wel eens naar andere rassen gekeken maar ik kom toch ook altijd weer terug bij de windhonden.
Wel super leuk, een whippet of een silken, dan hoop ik dat je weer zo’n oldschool “52 weeks of” topic maakt, want zo’n lief whippet pupje wil ik wel heeeeeel graag volgen :)
dank je.
idd nog in hilvarenbeek.
je had een trapje toch als ik me goed herinner.
waalwijk is ook mooi wonen.
nee niet door de hond gevallen maar kan voorlopig niet trimmen.
veel plezier in waalwijk.
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?