Afscheid van Wispa

Ik ben al een hele tijd niet meer actief op Hondenpage, maar wilde toch een update geven, voor de mensen die ons nog kennen.

Begin 2014 zag ik een oproepje op Facebook van Wispa. Ze zat in Spanje en had het daar niet naar haar zin in het asiel. Ze zochten voor haar een gastgezin in Nederland of Belgie. Er was echter ook nog geen stichting in beeld. Ik bood aan dat als die er wel was, Wispa bij mij mocht komen, in de pleeg. Dit was de eerste foto die ik van haar zag:



Eind januari was er een Belgische stichting die haar hierheen kon brengen, en zo kwam het dat ik haar begin februari op het vliegveld in Zaventem ben op gaan halen.





Al snel bleek dat er iets aan de hand was met Wispa. Na onderzoeken bij de dierenarts bleek dat zij een beschadiging op haar netvlies had. Naar mijn mening ging de stichting hier wat laks mee om, en ik besloot haar zelf te adopteren, zodat ik haar de zorg kon geven waarvan ik vond dat ze die nodig had. Ik ging met haar naar een oogdierenarts en die bevestigde de beschadiging maar stelde ook PRA vast. De haarvaatjes die haar netvlies toen nog vasthielden waren flinterdun. Ze was toen al zo goed als blind. Ze werd destijds rond de 5, 6 jaar geschat.


En toen had ik ineens twee Podenco-type-honden. Slechts een paar maanden later kreeg ik weer een hondje in de opvang. Another foster fail, ook Luuk is nooit meer weg gegaan.


En toen waren er drie.

Wispa is altijd mijn blijste hond geweest. Ze was los in haar lichaam, altijd aan het kwispelen, altijd "optimistisch". Maar tegelijkertijd was ze enorm beschadigd. Bang om opgetild te worden, geborsteld te worden, opgesloten te worden, bang voor onweer, vuurwerk. Vooral dat laatste was ieder jaar weer een drama. Het was vreselijk om haar zo angstig te zien.

Maar op dat momenten dat ze dat niet was.. was ze een enorme levensgenieter.




Een jaar of twee geleden ging Wispa ineens hard achteruit. Ze ontwikkelde, bovenop haar bestaande oogproblemen, staar. Ze wilde liever niet meer buiten aan de lijn lopen, en de lange wandelingen begon ze over te slaan. Ze bleef liever alleen thuis op de bank liggen dutten. Vanaf dat moment werd ik eigenlijk bang dat ik haar niet meer zo lang bij me zou hebben. Maar na zes maanden achteruit racen stabiliseerde ze zich. Ze was eigenlijk stabiel slecht. In huis vond ze het nog wel leuk, maar aan de lijn buiten lopen vond ze echt helemaal niks meer. 



Begin dit jaar ben ik verhuisd naar een appartement met een lift en een losloopveldje naast de deur. Op die manier hoefde ze geen trap meer te lopen en hoefde ze niet (veel) meer aan de lijn te wandelen. Ik hoopte dat dit haar zou helpen.

Maar na een lange tijd stabiel geweest te zijn, ging ze ineens weer hard achteruit. Ze plaste regelmatig binnen, blafte 's nachts omdat ze niet wist waar ze was. Ze was constant verdwaald, liep tegen dingen aan, blafte vaak om hulp, likte veel aan zichzelf, aan voorwerpen en aan mij. De laatste weken ging ze regelmatig "uit". Dan zat of lag ze in haar mandje, en dan kon ik roepen, maar er kwam geen reactie meer. Cosmic en Luuk negeerden haar al een tijd volledig, deden alsof ze lucht was.



En toen kwam ik voor een onmogelijke keuze te staan. Wispa was lichamelijk nog goed, maar geestelijk was er nog maar weinig kwaliteit van leven. Ja, ze at nog smakelijk, en op goede dagen wilde ze wel eens eventjes met een speeltje spelen. Maar verder stond ze het grootste gedeelte van de dag "uit", of was ze verdwaald. Ik voelde me verscheurd tussen verstand en gevoel, maar besloot dat het beter was voor Wispa als ze haar rust zou vinden. Inmiddels was ze 13/14 jaar oud. Ik heb Wispa haar hele leven proberen te behoeden van angst, ingrepen, alles waar ze bang voor was. En ook het einde van haar leven heb ik proberen zo goed mogelijk voor haar te regelen.



We hebben gisteren nog een lekkere wandeling op een losloopveld gemaakt. Al was dat voor Wispa niet echt meer een wandeling, ze liep enkel nog maar rondjes. Vanmorgen is de dierenarts hier thuis geweest, Wispa stond niet op uit haar mand toen hij binnen kwam. We hebben haar hier thuis in laten slapen, in het bijzijn van mij, natuurlijk, en mijn vriend. Enorme paniek toen de dierenarts uberhaupt iets van haar wilde, maar daarna is ze rustig weggezakt in mijn armen. 

We hebben haar naar het crematorium gebracht waar ze maandag gecremeerd wordt en woensdag mag ik haar as op gaan halen. Ze krijgt dan samen met Punk, mijn vorige hond die in 2013 overleden is waar ik de as nog thuis van heb, een mooi plekje in de tuin van mijn moeder, waar ze zo graag aan het graven was, tot mijn moeders grote frustratie.



Lieve Wispa, wat een wijze lessen heb je mij geleerd. Wat heb je mijn leven verrijkt met je optimisme en je levenswil. Wat hebben we samen veel avonturen mee gemaakt, de vakanties in Duitsland waar je standaard uit iedere tuin die we huurden kon ontsnappen, zelfs bij een vakantiehuisje waar al zo'n 100 Podenco's opgevangen waren en er geen eentje van was ontsnapt. Jij kreeg het iedere keer voor elkaar. Dan genoot je uren van de Duitse wildernis, om vervolgens met je blinde bekkie zonder enige moeite het vakantiehuisje terug te vinden midden in de nacht en aan te komen wandelen alsof er niks gebeurd was.



Het was een eer om jouw baasje te mogen zijn. Bedankt voor alles. Ik hoop dat je je rust nu gevonden hebt, alles weer kunt zien, en lekker voor de allerlaatste keer kunt ontsnappen en genieten van je vrijheid.

Verdrietig nieuws voor je, je bent een poosje niet actief geweest maar ken je heel goed met veel liefde voor je honden, heel veel sterkte .

Ach jee, die lieve, schattige, mooie Wispa. Wat heb je prachtig over haar geschreven.

Gecondoleerd en heel veel sterkte.

Nou zeg dat weet ik nog, zat je in Duitsand Wispa er vandoor, jij in paniek en de volgende dag kwam ze doodleuk er aan.

Ik wens je heel veel sterkte, je hebt haar een prachtig leven gegeven, dat kunnen ze jullie 2 nooit meer afpakken.

Wispa,s leven bij jou ,zo mooi beschreven ,en met prachtige foto's .

Een wijs besluit.

Heel veel sterkte !

Kwam ze in Duitsland niet helemaal onder de mest terug? Ranzige Wis. Zelden zo'n moeilijke maar aandoenlijke hond op de foto gezet. Ze had iets speciaals. Je hebt je leven helemaal aangepast op haar en dat is echt heel mooi. Heel veel sterkte.

De eerste keer kwam ze terug met een flinke jaap in haar knie en een spijker door haar poot. Ze had toen waarschijnlijk landbouw mest gegeten en kostte dat uit toen ze terug kwam, een grote vieze plas drap.. yuck..

De tweede keer bleef ze gelukkig redelijk ongeschonden!

Ach heel veel sterkte met dit verlies !

Veel sterkte met je verlies en wat een prachtige foto's om jullie liefde levend te houden. 

Ja ik herinner je zeker nog altijd geweldig gevonden jou 3 honden.

wat mooi geschreven maar verschrikkelijk verdrietig.. veel sterkte 

Ach wat verdrietig voor je, heel veel sterkte.

Gecondoleerd met het heengaan van Wispa, heel veel sterkte gewenst.  Missen de andere honden haar?

" Gecondoleerd met het heengaan van Wispa, heel veel sterkte gewenst.  Missen de andere honden haar? "

jantien

Ik denk dat die al lang geleden afscheid genomen hadden, ze deden alsof Wispa lucht was..

We hebben Wispa haar lichaam wel bewust nog even in huis gehad, Cosmic is meerdere keren gaan kijken en snuffelen. Luuk keek alleen even om het hoekje en ging daarna in een andere kamer met een speeltje zitten spelen.

Cosmic lijkt nu bijna "opgelucht". Ze kwam sinds ik ben verhuisd eigenlijk nauwelijks in de woonkamer. Ook zij trok zich wat terug, leek wat tam. Gisterenavond heeft ze de hele avond bij ons op de bank gelegen, dat had ik echt gemist. Vanmorgen had ze ineens weer interesse in speeltjes. Ik denk dat zij onbewust meer onder de situatie leed dan ik dacht.




Het is wel gek, zo de morning after. Langer stukje kunnen lopen, aan de lange lijnen. Een bakje eten minder, een riempje blijft aan de kapstok hangen. Ik ben alle hondenbedden aan het uitwassen, de helft gaat dan de opslag in. Wispa hield van bedjes, Luuk en Cosmic liggen vaker op de bank/bed. Het nare is eigenlijk dat het daarbuiten niet heel erg opvalt dat ze er niet meer is. Ze was er eigenlijk al een tijdje niet meer. Ze zat afgesloten in een bedje, ging vaak al niet meer mee wandelen. Ook op straat spreken mensen me niet zo snel aan dat ze er eentje missen, sommige mensen hier in de buurt hebben Wispa zelfs nog nooit gezien, zo weinig kwam ze eigenlijk nog buiten.

Het was geen kwaliteit van leven meer. Het is goed zo. Maar het is wel intens verdrietig..

Heel veel sterkte!

heel veel sterkte!

 Heel veel sterkte met het verlies van deze bijzondere kanjer.

Ach ja ik ken je verhalen nog! Veel sterkte met het verlies.

Wat ben ik blij om nog eens van je te horen. Ik volgde altijd met volle belangstelling je verhalen.

Ontzettend sterkte gewenst met het loslaten van Wispa. Je hebt haar nog een geweldig leven kunnen geven dat ze anders had moeten missen. Wat was en is ze een prachtige hond. Ik bewonder je moed en kracht om haar op het laatste moment ook nog het beste te kunnen geven. 

Ook Cosmic en Luuk zien er weer prachtig uit.

Wat een avonturen hebben jullie met Wispa meegemaakt. Voor haar fantastisch, de ontsnappingen voor jullie wat minder. Maar geloof direct dat jullie enorm hebben genoten van deze vrolijkerd!

Heel veel sterkte met het verlies van Wispa.

Sterkte

Veel sterkte met het verlies van Wispa.

Zal stil zijn nu, zo een speciaaltje verliezen, heel veel sterkte toegewenst.

Sterkte x. Wispa heeft veel geluk met jullie gehad. 

Ik heb je avonturen ook wel gelezen, ze heeft een mooie leeftijd bereikt en een beter leven had ze niet kunnen hebben, ik wens je veel sterkte toe!

Heel veel sterkte!

Heel veel sterkte.

Heel erg veel sterkte de komende tijd 

Ontzettend veel sterkte met dit grote verlies

Heel veel sterkte, Pauline! 

Wat verdrietig :( ken je verhalen nog goed. Wij zijn Kim een paar maanden geleden ook verloren, eigenlijk omgekeerde verhaal : mentaal nog prima maar fysiek hield er mee op. Zo verscheurend om die keuze dan te moeten maken.