HondenPage baasje Romy

Wat schreven de vrienden van Romy op het forum

T*A*R*A*, *M*A*C*† en K*Y*L*I*E*† schreef in Welcome to my world .
 
T*A*R*A*, *M*A*C*† en K*Y*L*I*E*† schreef in Welcome to my world .
"      Helaas er was niemand, ik heb ze even dr gang mooi laten gaan….    En na een poos kwam ze zelf weer naar mij.  " Willemijn - baasje van Vika . Bams en Ogin ¥ . Mooie foto's !
T*A*R*A*, *M*A*C*† en K*Y*L*I*E*† schreef in Welcome to my world .
"      Helaas er was niemand, ik heb ze even dr gang mooi laten gaan….    En na een poos kwam ze zelf weer naar mij.  " Willemijn - baasje van Vika . Bams en Ogin ¥ .  
ria bouwer schreef in hondentuigje
Even iets anders, mijn fotos worden op de zijkant geplaatst, hoe kan ik dit anders doen? heb al verschillende opties geprobeerd.
ria bouwer schreef in hondentuigje
oke
ria bouwer schreef in hondentuigje
Eigenlijk jammer dat je hier geen fotos bij kunt zetten
ria bouwer schreef in hondentuigje
Ik heb een veiligheids tuigje voor Polly, daar kan ze niet uit ontsnappen en bescherm haar rug bij trekken, bevalt prima.
ria bouwer schreef in Rughernia hond
Hallo Willemijn, even een up date van Polly, nadat ze woensdag een terugval had gaat het nu voorzichtig iets beter, nog wel even bij D.A langs geweest, lijkt goed allemaal, krijg weer beetje hoop, de wandelingetjes doen haar goed, dit miste ze heel erg, ik waarschuw andere hondjes even weg te blijven, gaat prima ook de baasjes tonen respect naar polly toe, heel fijn, geef haar nog twee dagen rimadyl, dan nog twee dagen een tablet en gaan we zien hoe het gaat, teveel rimadyl is niet goed voor de nieren, tja, dat wil je ook niet, dacht geef even een teken van polly groetje Ria en polly
ria bouwer schreef in Rughernia hond
Heel hartelijk dank Willemijn, zal vanaf nu denk ik weer geregeld op deze site komen, maar was even moeilijk om de stap te nemen, ik vond het altijd zo fijn om problemen te delen of advies te kunnen geven, ik ben al blij met je antwoord, heb toch maar voor de zekerheid D.A gebeld vanmorgen, aangezien ik mij wel wat ongerust maakte maar werd ook wat gerustgesteld, als je het echt wilt kunnen er fotos gemaakt worden, maar dit doen wij meestal onder narcose, dit wil ik liever niet voor haar, ze wilde zo graag wandelen nu mag ze even 5 tot 10 minuten wandelen, heerlijk, volgens mij gaat het nu ietsjes beter, heb thuis overal trapjes bijstaan, dit doet ze goed, hoop dat ik nog wat jaren van haar mag genieten, ze is mijn alles en kan haar nog niet missen, groetjes Ria
ria bouwer schreef in Rughernia hond
De foto is nog van onze malthezer, is nu een roemeentje met de naam polly, weet niet meer hoe te wijzigen maar zal vast goedkomen
ria bouwer schreef in Rughernia hond
Goedenavond, ik ben Ria Bouwer draaisma, al een hele tijd lid van dit forum. maar door omstandigheden een tijd er niet op geweest, Mijn malthezers allemaal overleden, en vorig jaar mijn man aan dementie en alzheimer, was allemaal heftig, toen ik geen hondjes meer had ben ik vakantie oppasmoeder geweest voor veel honden, heel erg leuk, ook nog in de opvang voor roemeense hondjes geweest, heel dankbaar om te doen ,toen werd mijn man ziek en hield het op, maar of we nog een keer een hondje wilden opvangen, had het nog niet gezien, maar ja hoor, kan wel, toen we het ophaalden gelijk verliefd, dus bij ons gebleven, mijn man was er gek mee, toen hij werd opgenomen in tehuis en ik er met polly, heen ging had hij alleen aandacht voor haar, geweldig toch, mijn man is overleden en ze is overal bij geweest, ook toen hij was overleden nam ze afscheid, ze is nu vier jaar bij mij, vorig jaar een rughernia gehad, spuitjes en rimadyl, en ze was er weer, wel rustig aan natuurlijk, nu, precies een jaar later weer rughernia zei D.A. dus weer dezelfde procedure, maar ik vind het zo vreemd, hij heeft gevoeld en constateerde dit weer, er hoefden geen fotos genomen te worden vond hij,is nu een week geleden, weer spuiten en rimadyl, en laat haar alleen in de tuin lopen, is wel grote tuin hoor, maar ik zie nog niet veel vooruitgang, vorige keer wel, ze zit nu vaak te trillen, gelukkig wel pipi en poepoe in de tuin, mijn vraag is, wie heeft hier nog meer ervaring mee?
T*A*R*A*, *M*A*C*† en K*Y*L*I*E*† schreef in Welcome to my world .
Mooi hoor Willemijn, dit topic. Zo hou je er een prachtig dagboek met data en foto's aan over ! Mooie foto's trouwens.  Ook van Vika haar broer(tje).  Leuk van die fokkers om zo'n foto naar je door te sturen :)  Vika zal ook wel in Spanje bewonderd worden ;)
T*A*R*A*, *M*A*C*† en K*Y*L*I*E*† schreef in Welcome to my world .
" In een tissue met plakband de kliko in.  " Willemijn - baasje van Vika . Bams en Ogin ¥ . Ik kan moeilijk een vlieg kwaad doen.  Maar een teek moet eraan van mij. Dus, nee, geen tissue, dadelijk tussen het plaklint en nog eens schoen erop.
T*A*R*A*, *M*A*C*† en K*Y*L*I*E*† schreef in Welcome to my world .
Pppfff... Hier nooit last van teken.  Met het warme weer naar bos en riviertjes geweest... Mijn man heeft al 5 teken bij Tara weggehaald.  Gggrrr... Het lijkt me geen goed tekenjaar... tenzij voor die vieze teken waarschijnlijk.  
T*A*R*A*, *M*A*C*† en K*Y*L*I*E*† schreef in Wellicht was dit onze laatste reis...
Genieten van dromen over dingen die je meegemaakt hebt... :)
T*A*R*A*, *M*A*C*† en K*Y*L*I*E*† schreef in Wellicht was dit onze laatste reis...
De laatste jaren omzeggens niet op HP geweest.  Maar voordien ook altijd genoten van jullie reizen en foto's.  En wat zijn deze ook weer mooi.  Aan dat kapelletje, ook prachtig! Ik weet hoe het is, als je van je huisdieren houdt dan pas je je eigen leven ook aan aan hun behoeften.  Een oude hond of poes voor wie dergelijke uitstappen te zwaar zijn geniet van rust en lekker liggen.  Zeker als pijnkwaaltjes onder controle gehouden kunnen worden.  Zo hadden wij een kat die altijd vlug getriggerd werd door felle of vervelende geluiden.  Ze kon zelfs niet tegen het geritsel van een broodzak of het samendrukken van een plastic fles... Na haar 15de was ze nog goed gezond en fit... maar ze werd bijna doof en ja... die kon toen echt heerlijk liggen slapen... op haar rug, pootjes omhoog... onverstoorbaar, nergens last van.  Ze genoot echt van die rust ! Als het voor Nukka moeilijk is om tochten te maken dan zal zij ze niet missen.  Dan zal lekker rustig leven kunnen liggen ideaal voor haar zijn.  En jullie, lieve mensen, jullie passen je aan ;) Ik wens je nog een mooie tijd samen en wat je aan Nanu en Nukka gegeven hebt en wat zij jullie gaven... neemt niemand van je weg.  Dat is voor altijd.  
T*A*R*A*, *M*A*C*† en K*Y*L*I*E*† schreef in Wellicht was dit onze laatste reis...
De laatste jaren omzeggens niet op HP geweest.  Maar voordien ook altijd genoten van jullie reizen en foto's.  En wat zijn deze ook weer mooi.  Aan dat kapelletje, ook prachtig! Ik weet hoe het is, als je van je huisdieren houdt dan pas je je eigen leven ook aan aan hun behoeften.  Een oude hond of poes voor wie dergelijke uitstappen te zwaar zijn geniet van rust en lekker liggen.  Zeker als pijnkwaaltjes onder controle gehouden kunnen worden.  Zo hadden wij een kat die altijd vlug getriggerd werd door felle of vervelende geluiden.  Ze kon zelfs niet tegen het geritsel van een broodzak of het samendrukken van een plastic fles... Na haar 15de was ze nog goed gezond en fit... maar ze werd bijna doof en ja... die kon toen echt heerlijk liggen slapen... op haar rug, pootjes omhoog... onverstoorbaar, nergens last van.  Ze genoot echt van die rust ! Als het voor Nukka moeilijk is om tochten te maken dan zal zij ze niet missen.  Dan zal lekker rustig leven kunnen liggen ideaal voor haar zijn.  En jullie, lieve mensen, jullie passen je aan ;) Ik wens je nog een mooie tijd samen en wat je aan Nanu en Nukka gegeven hebt en wat zij jullie gaven... neemt niemand van je weg.  Dat is voor altijd.  
T*A*R*A*, *M*A*C*† en K*Y*L*I*E*† schreef in Afscheid van onze PEPIJN
Nog heel veel sterkte.  Missen... kan niet anders he... x
T*A*R*A*, *M*A*C*† en K*Y*L*I*E*† schreef in Tot ziens lieverd
Ik begrijp je verdriet, je mooie schat moeten missen... al is 14 jaar al heel wat, het blijft moeilijk.  Heel veel sterkte.
T*A*R*A*, *M*A*C*† en K*Y*L*I*E*† schreef in Mijn allerliefste meisje….Ogin.
Zo is het Willemijn.  Bams was geweldig... En dan kijk je er zelf van op hoe Ogin ook zo geweldig en belangrijk wordt.  En ook weer een leegte achterlaat die lijkt alsof ze nooit opgevuld kan worden.  En eigenlijk kan dat ook niet en hoeft het niet.  Maar als je de mogelijkheid hebt en je kunt het aan dan zijn er nieuwe uitdagingen, die net zo belangrijk zullen worden... Die evenveel plezier en geluk kunnen brengen en die mogelijk weer een even groot verdriet kunnen bezorgen.  Is het hebben van zo'n schat het verdriet waard ?  Is het mogelijk verdriet het "niet hebben" waard ?  Onze Mac is ook maar 8,5 jaar geworden.  Dat was ik niet gewend... 15 jaar... 16 jaar... werden onze vorige honden.  En dat zijn redelijk lange perioden in een mensenleven.  Maar ook weer niet want die jaren lijken achteraf gezien gevlogen. Ik begrijp hoe moeilijk het is als je alleen leeft, of beter gezegd, als je samenleeft met zo'n fijne hond die alles voor je betekent en je moet er nu in huis alleen doorheen.  Maar alles heeft voor- en nadelen.  Wij zijn met 2 personen, houden van elkaar en van onze huisdieren..  En ja je hoeft het verdriet dan niet alleen te dragen... gedeeld door 2 dus.  Of toch niet ?  Soms is het dubbel verdriet.  Je bent met iets bezig dat je aandacht opeist of je hebt een bui van "En toch ben ik gelukkig en dankbaar dat ik Mac/Bams mocht hebben. Die zou me niet zo ongelukkig willen zien".  En net dan zie je je partner die zich op dat moment kapot voelt en het verdriet is dubbel. Laat je gevoelens spreken en je verstand mogelijkheden of onmogelijkheden bijstellen.  Of je op dit ogenblik denkt dat je niet meer aan een hond begint of dat je het wel mogelijk acht.  Er komen altijd dingen op een mens zijn pad en dan weet je plots zeker "dit doe ik of dit doe ik niet".  Als kind heb ik thuis honden gehad.  En nestjes.  En puppies.  Later ging ik voor asielhonden en voor katten die vanzelf bij ons beland zijn.  Maar ik weet dat jij voor goede kwekers gaat en er zijn er die altijd bereid zijn je hond weer op te vangen als dat nodig is.  Ik wens je hoe dan ook nog veel liefde van een wereldhond.    
T*A*R*A*, *M*A*C*† en K*Y*L*I*E*† schreef in Mijn allerliefste meisje….Ogin.
Ach Willemijn, Ik lees dit nu pas.  Wat een verdriet en inderdaad... ongeloof.  Dat begrijp ik maar al te goed. Jullie konden niet anders dan deze beslissing nemen. Ogin had een mooi leven.  Wat nu aan het licht kwam zou enkel ellende brengen.  Voor jou en zeker ook voor haar. Maar wat is het spijtig, wat is het weer zo'n onwerkelijk tragisch en onverdiend gebeuren.  Een dikke knuffel van mij voor jou en Ogin. x
T*A*R*A*, *M*A*C*† en K*Y*L*I*E*† schreef in Vaarwel lieve Tessel
Sterkte.  Wat lief dat je het gemis van Tessel, de hond van vrienden hier meldt.
T*A*R*A*, *M*A*C*† en K*Y*L*I*E*† schreef in Loeken afscheid
Heel veel sterkte met het gemis van je knuffelaar Loeken.
T*A*R*A*, *M*A*C*† en K*Y*L*I*E*† schreef in Afscheid van onze Border Collie Mac xxx
Bedankt iedereen.  Reacties van mensen die weten hoe het voelt zijn belangrijk om het verdriet te verwerken. x
T*A*R*A*, *M*A*C*† en K*Y*L*I*E*† schreef in Nieuwe pup in huis!
Wat een leuk topic !  Mooie vragen van Katie, goeie lieve antwoorden.  Katie reageert er dan ook positief op en komt met een update.  Hondenforum op zijn best :)  Veel geluk nog met de pup !
T*A*R*A*, *M*A*C*† en K*Y*L*I*E*† schreef in Afscheid van onze Border Collie Mac xxx
" Wat verdrietig dat je afscheid moest nemen van MAC; voor jou de perfecte hond. Het gemis zal intens zijn. Veel sterkte met het verlies van MAC.     " Loesje Oei Loesje, ik was te vlug,  ook 3 doggies natuurlijk :(    x  
T*A*R*A*, *M*A*C*† en K*Y*L*I*E*† schreef in Afscheid van onze Border Collie Mac xxx
Dankjewel voor de lieve woorden allemaal. 
T*A*R*A*, *M*A*C*† en K*Y*L*I*E*† schreef in Afscheid van onze Border Collie Mac xxx
Afscheid van Mac Mac werd de perfecte hond voor ons. Hij was de makkelijkste hond die je in huis kon hebben. Vrolijk spelen met de bal als wij konden meespelen... Rustig als we moesten werken en geen tijd hadden. Hij was echter altijd paraat om een bal of speeltje te gaan zoeken. Een top-ballenvanger die het ook nog klaarspeelde om zijn balletjes vlug in de koelkast, wasmachine of vuilbak te gooien wanneer die open gingen. De bal of een speeltje van de trap of van een verhoging (een berm bij voorbeeld) laten vallen vond hij heerlijk. Hij was onze life coach. Want weer of geen weer, om te wandelen/lopen/buiten met de bal spelen, was hij altijd paraat. En wij deden mee. Je kon geen dag overslaan om een flinke wandeling te maken en dat deed ons ook steeds goed. Ik spreek in de verleden tijd... want enige tijd geleden voelden we dat Mac's lymfeklieren gezwollen waren. Onderzoek bij de dierenarts bracht lymfeklierkanker aan het licht. Tot en met vandaag heeft Mac zijn wandeling, met onderweg spelen met de bal, gedaan. Met moeite kreeg hij de laatste dagen nog eten binnen want de gezwollen klier aan zijn keel verhinderde het normale eten en deed hem kuchen. Mac werd iets minder actief, hijgde iets vlugger, dwaalde 's nachts wat meer door het huis... Kortom, elke dag werd wat moeilijker. Iets wat Mac zo min mogelijk liet merken. Maar wij kennen hem en wachten tot hij totaal zou aftakelen, veel pijn zou hebben, veel medicatie zou moeten krijgen, in huis zou doen (wat hij nog nooit gedaan heeft), niet meer zou kunnen gaan wandelen of spelen met de bal, ... ??? ... was geen optie. Vandaag, 10 december om 13u30 hebben we onze MacGyver laten gaan. Hij voelde zich zoals altijd nog gelukkig in de auto, wandelde bij de dierenarts binnen en was rustig tot het einde. Niet te geloven hoe mooi hij op zijn buik lag zoals hij vaak lag, met zijn pootjes voor zich uit en zijn snuitje op één ervan. Hoe droevig en ontredderd we ons de laatste dagen ook gevoeld hebben en hoe moeilijk het ook is om afscheid te nemen van onze lieve mooie flinke Mac... We hebben er vrede mee hoe dit verlopen is. Rust zacht lieve Mac, al hoop ik dat je verder kunt rennen en spelen met een balletje...
Truida, Kenzo & Rocky (RIP) schreef in Kees'vriendjes ouder topic
Kees, ik vind het zo erg voor je. Binnen 1 jaar afscheid moeten nemen van 2 honden. Het voelt voor mij als: dit is niet eerlijk. Het is te veel. En ja, je gaat nu weer naar huis. Wat kan je anders doen. Maar wat zal dat huis leeg voelen. Natuurlijk heb je Paddy nog, maar zeker de eerste tijd zal je tegen die leegte aanlopen.  Dat tijd de wond heelt ben ik het niet mee eens. Je leert er mee omgaan maar dat is heel wat anders. Soms zijn de wonden zo diep. Kees heel veel sterkte voor de komende dagen/weken. Hierbij stuur ik je een hele stevige knuffel.
T*A*R*A*, *M*A*C*† en K*Y*L*I*E*† schreef in Dobber 15 jaar!
Mooie Dobber en mooie leeftijd :)  Gefeliciteerd!