Je hond, je kind?

Laten we elkaar gewoon in zijn waarde laten! We zitten toch op een hondenforum, dus dan weet iedereen toch wel dat het niet om een mensenkind gaat lijkt mij....maar om een hond?

Dus Dolfine ik begrijp je helemaal hoor, maar we zitten hier toch om gezellig te praten en niet om iemand te veroordelen?

Ook zonder naam te noemen was de verwijzing overduidelijk, ook voor betrokkene neem ik aan.

Het 'vermenselijken' van huisdieren is een verschijnsel dat steeds normaler lijkt te worden. Persoonlijk vind ik het niet normaal. Een kind is een mens een hond is een dier. Je kunt van allebei zielsveel houden, maar de relatie met je kind ligt toch echt op een ander niveau dan de relatie met je hond.

Het verliezen van een hond is heel erg naar, maar wel te verwachten. Mensen worden doorgaans ouder dan honden. Het verliezen van een kind is niet te verwachten en ontzettend tegennatuurlijk. Een hond verliezen valt daarmee binnen de normale levensloop een kind verliezen niet. Ik weet dat ik mijn hond (nu nog een pup) ooit af moet geven, maar hoop dat dit me nooit met een kind zal overkomen.

Ik heb geen kinderen en eerlijk gezegd, wil ik dit ook niet. Ik noem mijn honden wel mijn kindjes!
Dat betekend heus niet dat mijn honden alles mogen ofzo hoor! Het blijven honden, er zijn een hoop regels en ze staan onder ons. Maar ik NOEM ze wel mijn kindjes.

Cindy,

Ook ik voel me niet aangesproken.
Op een forum kun je je mening geven, daar is het voor.
Maar jouw uitspraak vond ik gewoon niet netjes en veroordelend overkomen.

ik noem mijn honden heel vaak mijn "kindjes" of nog vaker mijn baby's

je moet mensen eens zien kijken als ik om de hoek roep
BABYYYYYYYYYYY kom eens en dan komt Syco er aan gehold haha
dat verwachten ze niet!

maar je hondjes kindjes NOEMEN en je hondjes als kinderen BEHANDELEN is wat anders!

liefs

Ik noem taco ook mijn zooneke en als ik hem roep zeg ik ook 'kom eens bij mama' maar daarbuiten is ie gewoon 'hond'. Nu toen ik gisteren las 'mijn zoon is gestorven' dacht ik ook even 'hé wat heeft dit met honden te maken' (totaal niet grof bedoelt). Dus ja uiteindelijk heb ik zoiets 'noem je hond zoals je wil zolang je hem maar gewoon als hond behandelt'

Ben het niet helemaal met je eens Petra.
Er wordt niet verwezen naar de bewuste topic. Deze topic heet: Je hond, je kind? Dat kan overal op slaan? Toch? Ikzelf lees nagenoeg de overlijdensberichten omdat ik daar emotioneel niet goed tegenkan. Zoals ik al schreef, heb zelf 2 honden af moeten staan. Maar soms kan liefde voor je huisdier een klein beetje doorslaan (Ik herken het, doe het zelf ook

Lees vanmorgen bericht in AD:
Hondenbezitter verkiest viervoeter boven partner http://www.ad.nl/ad/nl/1003/You/article/detail/507496/2010/08/25/Hondenbezitter-verkiest-viervoeter-boven-partner.dhtml
ROTTERDAM - Nederlandse hondenbezitters zijn meer gesteld op hun hond dan op hun partner. Dat blijkt uit een onderzoek in opdracht van National Geographic Channel.

De relatie met de viervoeter krijgt gemiddeld een 8,5 tegenover een 7,8 voor de relatie met de partner. Aan het representatieve onderzoek deden 534 volwassenen mee die minstens één hond bezitten.

Mannen en vrouwen geven de relatie met hun hond gemiddeld hetzelfde cijfer. Vrouwen geven de relatie met hun partner echter eerder een onvoldoende dan mannen. Dit komt in sommige gevallen door gebrek aan privacy in de slaapkamer. 3% van de ondervraagden heeft minder seks, omdat de hond ook in de slaapkamer slaapt. Bij 29% van de deelnemers slaapt de hond in het bed van zijn baasje.

Het bezit van een hond heeft voordelen op sociaal gebied. Een kwart van de ondervraagden zegt dankzij hun hond weleens een bijzonder iemand te hebben ontmoet en geeft aan dat de hond vaak de aanleiding is om een gesprek met buurtbewoners te beginnen. Bijna de helft beschouwt het huisdier als een volwaardige gesprekspartner. Vrouwen vinden dit overigens vaker dan mannen. Ruim een op de vijf ondervraagden geeft aan dat de hond van alles begrijpt.

Meer dan de helft van de respondenten brengt minimaal drie uur per dag met hun hond door. De meeste tijd wordt besteed aan het uitlaten. Het dier heeft voor zes op de tien hondenbezitters geleid tot een andere levensstijl. Een op de vijf ondervraagden gaat minder op vaak op vakantie of stappen en vier op de vijf krijgen meer lichaamsbeweging. (NOVUM)
Bij 29% slaapt de hond in het bed van zijn baasje, 3% heeft minder seks omdat de hond ook in de slaapkamer slaapt. Bijna de helft beschouwt het huisdier als een volwaardige gesprekspartner

Deze kant kan de topic dus ook op gaan?

Ikzelf lees nagenoeg de overlijdensberichten omdat ik daar emotioneel niet goed tegenkan.
MOET ZIJN: Ikzelf lees nagenoeg de overlijdensberichten NIET omdat ik daar emotioneel niet goed tegenkan.

In sommige gevallen kan ik mij voorstellen dat de hond gezien wordt als kindje....

Ik ken iemand die echt een enorme kinderwens had, maar waar het nooit gelukt is om zelf kinderen te krijgen. Zij heeft nu 2 honden en die beschouwt ze als haar kinderen. Niet dat ze als kinderen behandeld worden. Het zijn gewoon honden en ook die 2 honden worden wel eens opgesloten in een bench. Maar ze brengt nu al haar vrije tijd door met de honden, iets wat ze anders met haar kinderen had gedaan. In zo'n geval kan ik me heel goed voorstellen dat je dan je honden als kinderen ziet.Het is dan je trots, je houdt van die beestjes en je wil er alles aan doen om ze een geweldig leven te geven en het is een deel van je gezinnetje. Het vult de leegte dan ook wel een beetje op. In zo'n geval kan ik mij er wel in vinden als ze zegt dat het haar kinderen zijn.

Ach ja ieder zijn ding. Maar het echte betuttelen van honden gaat mij toch echt wat te ver...Het zijn en blijven toch honden! Bij mij komt mijn kindje en mijn mannetje op plaats 1 en daarna volgen de honden

Dolfine, ik ben het helemaal met je eens. In de modhoek hebben we ook over betreffend topic gesproken, omdat we het kwetsend vinden voor mensen die echt een kind verloren hebben zoals jij.

Ik ben bewust kinderloos, mijn man en ik willen beiden geen kinderen. Ik ben stapelgek op mijn honden, zo gek dat je het misschien best met de liefde voor een kind kan vergelijken. Maar ik zal nooit mijn honden vermenselijken en zeggen dat het mijn kindjes zijn. Tenslotte wou ik die toch niet?

Nog even aanvullend, we hebben besloten het topic wel te laten staan, omdat het wel erg verdrietig voor de TS is als we het weghalen, met alle reacties die ze gehad heeft.
We hebben trouwens ook een beetje het idee dat het in België normaler is om je honden je kindjes te noemen? Of lijkt dat maar zo?

Ikzelf was ook geschrokken van de titel maar ik heb er toch op gereageerd omdat ze inderdaad verdriet heeft en hem mist, hoe ze hem ook noemt...

Maar er zijn nuances in verdriet. Ikzelf ben mijn mama afgelopen december verloren en in juli hebben we afscheid moeten nemen van onze Perro.

En sommige mensen zullen me misschien niet begrijpen, maar het verdriet is toch anders.
Let wel, ik heb ook verdriet om mijn hondje, maar op een andere manier dan om mijn mama, bij haar is dat harder en confonterender.

ook ik zie mijn honden niet als mijn kinderen ,en had ook even verwarring over het betreffende bericht.
maar ik kan er alle begrip voor opbrengen voor mensen die dat wel doen ,vooral mensen die tot hun grote verdriet geen kinderen kunnen krijgen hebben die neiging ,ze richten zich totaal op hun huisdieren ,met nóg meer verdriet omdat zij immers niet zo oud worden ,en niet alle medische behandelingen mogelijk zijn ,een kennis van mij zat in zo'n situatie ,haar hondje had lekkende hartklepjes ,pas 8 jaar oud en absoluut haar kindje ,bij mensen is een operatie zonder meer mogelijk , bij honden helaas ,in nederland, nog niet .
okk al denken de meest er anders over ,toch vind ik dat we daar respect voor moeten hebben . je kan niet in een ander zijn hart kijken.

heb ook geen kinderen, en noem mijn hondjes ook mijn kindjes...

Ach het zijn maar woorden en ze worden verder gewoon behandeld als hond!!

Maar snap julloie probleem!!:P

Ook ik vind het vreemd dat mensen hun hond als hun kind zien.
Aan de andere kant denk ik, mensen zonder kinderen, die bijv geen kinderen kunnen krijgen, gaan wel eens vaker hun hond als kind zien. Dat ZIEN vind ik zo erg nog niet maar het behandelen als een kind vind ik vreselijk.
Een hond moet een honden leven hebben en hoeft niet aan tafel mee te eten, in een bed te slapen, een truitjes oid te dragen (mits de vacht en t ras ernaar is, en t weer uiteraard) een hond hoeft voor mij ook niet op de bank of ook maar iets wat de kinderen wel doen.
Een hond iseen hond en hoe leuk en heerlijk deze dieren ook zijn, het zijn wel honden, en geen kinderen. ik vind het verschil overduidelijk en irriteer me er mateloos aan dat mensen over de top gaan met het 'bemoederen' van hun huisdier. vind het in vele gevallen gewoon dierenmishandeling.

Als mensen alleen hun hond zien als een gezinslid vind ik dat anders. hier zijn ze ook deel van het gezin en worden in heel veel dingen betrokken. Maar eten doe ik met mijn kinderen en man en niet met mijn honden. Dat mogen ze op hun plek op hun manier en met hun voedingsstoffen doen.
En zo ook alle andere honden dingen.

Groet Marieke

Ik zie mijn honden gwoon als honden.
Ik hou zielsveel van ze maar Mijn kind staat straks wel op de nummer 1
ik ben in verwachting in feb ook in verwachting geweest... maar.....

dusik zal dol blij zijn als ik mijn kind in mijn armen mocht sluiten.
maar mijn honden zijn gewoon mijn honden.

maar toen ik het las wist ik ook wel gelijk waar het over ging.
het is wel een beetje te !.
maar iedereen ziet hun huisdier anders.

Ik ken ook iemand die haar hond alleen maar als een kind beschouwt ze heeft er maar 1 en haar andere kind is overleden.. haar kleinkinderen van nog onder de 10 jaar mag ze niet zien.. ze woont alleen dus haar hond is laatst overleden en had geen geld voor een nieuwe hond dus heeft ze een Nieuwe herder pup van mijn moeder gekregen.
ook daar zegt zetegen even blijven liggen hoor mama moet even naar de wc !
ieder ziet het anders vind dat je daar toch wel respect voor moet hebben ookal leest of hoort het zo raar.

Ik begrijp de baasjes wel, die dit zeggen.
Waarschijnlijk is dat omdat mensen vaak zeggen,
dat het maar een hond is, en om te onderstrepen
dat je hond heel veel voor je betekent, noemen
ze hem of haar hun kind.
Ook om te tonen hoeveel verdriet ze hebben.
Daarom zeggen ze dat.
Al zullen mensen die geen kinderen hebben, hun
hond vaak wel als hun kind zien.
Kennissen van mij hebben een Berner Sennen hond.
Was nr. 1 in huis, overal mee naar toe en hij was zo
verwend als maar wat.
Totdat het eerste meisje kwam, de hond moest naar boven, als het kind beneden was en andersom.
De hond werd jaloers.
Niet dat de hond dit schuld was, maar de baasjes.
De hond was hun kind, nadat hun meisjes geboren
werden, lieten ze in feite de hond bijna vallen.
Een gt bracht uitkomst.

Ik ben het wel met je eens hoor
Ik had laatst een situatie..
Was met me Nichtje (2 jaar) en Diesel aan het wandelen.
Er kwam een andere hond aan die duwde me nichtje om ver en toen werd Diesel dus boos op die andere hond en begonnen te vechten.
Eerst me nichtje dan Diesel.
Want zij moest natuurlijk huilen van de schrik (ze was echt helemaal om geduwd) en dan pas Diesel bij de andere hond proberen weg te trekken.
Gelukkig luisterde hij wel goed.

Ik wil ook niet lullig klinken maar ik snap niet hoe je een hond kan behandelen als een kind.
Het is toch zooo anders.

Mijn honden zijn ook mijn alles.Maar als het er op aankomt zijn mijn kinderen en kleinderen wel even belangrijker.Maar ook ik noem mijn hondjes niet mij kindjes.

Al zullen mensen die geen kinderen hebben, hun
hond vaak wel als hun kind zien.

Nou dat is niet mijn ervaring. Bij mezelf niet en bij meerdere mensen om me heen niet.

Ik denk zelf dat er iets anders aan ten grondslag ligt. Maar goed, doet dat er nu toe?

Dolfine, ik ben het helemaal met je eens. In de modhoek hebben we ook over betreffend topic gesproken, omdat we het kwetsend vinden voor mensen die echt een kind verloren hebben zoals jij.

Ik heb geen kinderen en daarom heb ik me deze emotie waarschijnlijk niet zo gerealiseerd.
Ik kan het niet invoelen, maar ik kan me voorstellen dat dit ook heel veel emoties kan oproepen als je er op deze manier mee wordt geconfronteerd.

Ook ik schrok erg van dat bericht vanmorgen, en kan me indenken dat dit voor mensen die echt een kind hebben verloren heel confronterend en uiterst pijnlijk kan zijn. Ik heb zelf twee kinderen en onze hond noemde ik wel eens voor de grap mijn 3e kind, maar zo noem ik mijn man ook wel eens...
Ik ben ook van mening dat een hond een hond moet blijven, natuurlijk is een hond veeeel meer dan gewoon maar een hond, het is je maatje met wie je alles deelt...een lach en een traan..
Maar ik denk ook dat we iedereen in zijn of haar waarde moeten laten, ik heb ook zeker het idee dat degene om wie het gaat intens verdrietig is nu en zeker niet de bedoeling had met haar bericht wie dan ook te kwetsen..

ik vind het eigelijk niet zo netjes dat jullie hier nou over praten had het een ander keer gedaan ik heb het ook gelezen het verhaal maar iedereen moet je in ze waarden laten de vrouw heeft nou zo veel verdriet en straks leest ze die ook nog .

Ik denk dat ieder heel goed voor zich kan bepalen hoever de liefde voor de hond gaat. We oordelen snel als we vinden dat iemand te weinig liefde voor zijn hond heeft en tot mijn verbazing blijken we ook te oordelen over de mensen die 'te veel' liefde voor de hond hebben.

Ik denk dat het goed is als ieder voor zich aangeeft hoe ver de liefde gaat, dan kunnen we immers onszelf vergelijken. Sommige mensen leren hierdoor te relativeren, anderen vinden juist steun door te lezen dat er mensen zijn die op dezelfde manier van hun honden houden.

Mijn standpunt heb ik al gegeven, toch wil ik nog even reageren. Ik begrijp heel goed dat er mensen zijn waar de hond het 'alles' voor is. Met name mensen wiens vertrouwen in mensen is geschonden, mensen die zelf geen kinderen hebben en niet het verschil hebben (mogen) ervaren of mensen die gewoon veel meer met de honden optrekken dan met andere mensen. Hun relatie met de honden wil ik niet vreemd of buiten proportie noemen. Ik denk eerder dat het juist heel zwaar is om een beste maatje te hebben wiens levensverwachting zoveel korter is en waarvan je dus weet dat dat je hem relatief vroeg moet laten gaan. Iedereen verwekt iets op zijn eigen manier, ik kan daar alleen maar respect voor hebben.

Ook hier is onze hond het middelpunt, in die zin, als we een vakantie boekten moesten we eerst kijken of een hond op de camping mocht, vervolgens keken we of er ook een zwembad voor onze zoon was vervolgens of er voor ons "ouders" ook noig iets te doen was Ook zeggen we wel eens: ga lekker bij het vrouwtje, of baasje, of opa of kind zitten. Uit humor maar ook als gewoonte. Ik zal echter nooit op een forum praten over "mijn kindje" of iets, als ik het over onze Murph heb. Maar dat is ieder voor zich. Dat mag, we leven met meer dan 16 miljoen mensen, en die houden er allemaal een eigen mening op na.
Maar zoals ik al eerder schreef, soms slaan bepaalde dingen, in mijn ogen dan, door. En dat kan soms kwetsend zijn voor een ander. In dit geval de T.O. maar ook de t.o. van het overleden hondje.

Het betreffende berichtje heb ik niet gelezen. waarschijnlijk zelfbescherming, wij zijn 12 jaar geleden na de geboorte ons zoontje verloren en ik dacht eerlijk gezegd ook dat het over het sterven van een kind ging.
Toch kan ik me heel goed voorstellen dat iemand die z'n beste vriend net verloren is, het zo verwoord. Dit wil toch niet meteen zeggen dat je je hond meteen vermenselijkt, het geeft denk ik, eerder aan hoe vreselijk rot je je voelt.
Ook kan meespelen dat in verschillende delen van het land mensen dingen anders benoemen. Mijn moeder is maastrichtse en noemt mijn hond altijd "de jong"(de jongen) iedere keer zeg ik dan; mamma, het is een meisje. maar voor haar is "de jong" een soort koosnaam.

Ik ben het eigenlijk met Puzzle en Pim eens. Als we te weinig voor onze honden zorgen dan hoor je mensen (wat ook normaal is) Maar nu word er ook almoeilijk gedaan als je je honden als je kinderen ziet.

ik vind niet dat we mensen mogen veroordelen daarover. Je weet tenslotte niet hoe de vork in de steel zit. Lola noem ik ook mijn kindje. Mijn zorgekindje. En om heel eerlijk te zijn kan het me weinig interesseren wat andere daarover zeggen. Mensen om me heen weten waarom ik haar zo zie. Wat trouwens niet wil zeggen dat ik haar ook als een mensenkind behandel. Ze is gewoon hond. Maar in mijn hart is ze alles voor me.

Nogmaals je weet niet wat de reden erachter is dat mensen hun honden hun kindjes noemen. Zolang je dat niet weet mag je ook niet oordelen. In mijn ogen.

Als ouder of baasje is alleen het beste goed genoeg voor je kinderen of dieren en doe je er alles aan om zo goed mogelijk voor ze te zorgen. Maar...

Ieder ervaart het houden van een huisdier op zijn of haar eigen manier. Ik persoonlijk vindt het wel wat ver gaan om je huisdier als kind te beschouwen. Maar heb het ook al meerdere keren gehoord dat mensen die geen kinderen kunnen krijgen een huisdier nemen ipv een kind om zo toch ergens voor te kunnen zorgen

Hier op het veldje is ook een vrouw met 2honden die haar honden altijd roept en behandeld alsof het haar kinderen zijn. Hier wordt altijd wel een beetje om gelachen, maar dat komt ook door de manier hoe ze ze roept en ze heeft ook echt een enorm accent, dus die combinatie is soms lachwekkend.
En het nieuwe baasje van Bente is best een flinke en stoere kerel... Maar die roept toch ook altijd, Kom keinders(dialect) we gaan naar huis.

Ikzelf ben 23jaar, kinderloos en heb ook (nog) geen kinderwens. Mijn hond en kat zijn echt mijn nr 1, mijn maatjes, ik ga door het vuur voor ze, geef veel te veel geld uit aan ze, maar het blijven wel dieren.
Al moet ik eerlijk toegeven dat ik wel vrij menselijke bijnaampjes heb voor ze... Als mijn manneke, ventje, lieverd

Ik heb ook 2 kinderen, en 2 honden. Mijn honden zijn ZEKER niet mijn kinderen. Ik noem ze ook nooit zo, maar ik denk dat dit topic een uiting van verdriet is, en dat we dat gewoon moeten respecteren. Maar ik begrijp ook heel goed dat het voor mensen die een kind zijn verloren moeilijk moet zijn.

Wij noemen Jay ook ons mannetje..
En we willen in de toekomst graag kinderen. Jay is en blijft een hondje, die veel voor ons betekend.

Maar ook ik vind dat je iemand niet moet/kan beoordelen over zijn/haar gevoel voor de hond. Als zij hun hondje zien als hun kind.. prima! Moeten ze lekker zelf weten.. ze doen er niemand kwaad mee!

Liefs van ons