Je hond, je kind?

Ik heb nog geen kinderen en ik zie mijn dieren evenmin als kinderen... Wel komen ze op de eerste plaats! Ze zijn het belangrijkste in mijn leven, samen met mijn vriend natuurlijk

hier zeggen we ook wel is het zijn onze kindjes in een vachtje

en iedereen moet zelf weten hoe ze hun geliefden noemt
vind niet dat een ander daar over kan oordelen
en zeker niet over dit gevoelige onderwerp

iedereen beleeft het op zijn eigen manier
heb recpect voor elkaar

Ja, het kan kwestend zijn voor mensen die een kind hebben verloren. Echter kan het ook kwetsend zijn voor mensen die onbewust kinderloos zijn en daarom hun honden wel als hun 'kind' te zien om te zeggen dat dit niet kan. Ik heb geen kinderen en wil ze niet. Ik noem Bodhi wel eens mijn 'hondenzoon'. Puur omdat hij me heel dierbaar is en hij eigenlijk een klein kind is waar je voor moet zorgen en in de gaten moet houden. Wil niet zeggen datik hem als een kind behandel, want ik zie hem wel degelijk als een hond. Maar hondenliefde kan heel diep gaan en bij velen net zo diep als de liefde voor kinderen. Voor mij gaan kinderen niet voor honden, ze zijn even dierbaar.

Probeer iedereen in zijn waarde te laten, niet te oordelen of te veroordelen. Ik heb respect voor iemand die zijn/haar hond is verloren, is echt verschrikkelijk. Hoop het zelf ik nog geen jaren mee te maken. Maar als ik dan lees ‘mijn zoon is overleden’, dan schiet er een pijn scheut door mijn hart heen waar ik dat ook lees, of dat hier is of in ons dagblad. Je weet wat dat is en voelt weer even de pijn die hun hebben en ik duik dan ook weer even in het verleden. Sommigen vinden dat het kwetsend is dat ik dit topic geopend hebt, ik was gekwetst dat het niet om een kind ging, vind dat toch wel heel wat anders. Mijn vriendin kon ook geen kinderen krijgen, is dol op haar Benner Senners, zijn ook haar kindjes, toen er een overleed kregen wij ook een kaartje, maar was duidelijk haar hond die overleden was. Nogmaals is verschrikkelijk dat haar hond is overleden, is een verschrikkelijk gemis. Maar ik wou eigenlijk dat duidelijk maken ondanks dat het voelt als je kind, het niet een kind is maar een hond, je maatje!
Dolfine

Ik denk dat met name de titel van het topic zeer shockerend was, in elk geval voor mij wel, ik dacht echt dat het om iemands zoontje ging...
Ik denk dat de discussie die hier losbarst een hele andere is, we weten immers helemaal niet hoe het zit, en ookal beschouwt zij haar hond als haar kind, dan is dat haar gevoel en daar kan je een andere mening over hebben, zoals ikzelf ook, maar laten we alsjeblieft iedereen in zijn waarde laten..

Ik begrijp je heel goed Dolfine. Wij zijn zelf nog erg jong en hebben geen kinderen. Misschien in de toekomst. Maar wij hebben wel 2 honden, waar wij heel veel voor over hebben! Alles voor ze doen, maar het is toch anders dan 'mensenliefde'.

Liefs,

Ik had ook dezelfde reactie als Dolfine toen ik het topic las. Heb niet gereageerd omdat de betreffende persoon haar hond had verloren en dus niet op mijn mening zat te wachten. Wel ben ik blij te lezen dat ik niet de enige ben die het te ver vind gaan om het over je overleden zoon te hebben als je hond is overleden, hoe erg dit ook kan zijn.

Ook ik was behoorlijk in verwarring over de titel van het topic. Ik meende ergens gelezen te hebben dat die naam bij een hondje hoorde, maar ik snapte er even geen bal van.

Ook ik schrok in eerste instantie, en had toen zoiets van "oh, het is maar...". Begrijp me niet verkeerd, Chico is een jaar dood, en het heeft 9 maanden geduurd voor ik met droge ogen over hem kon spreken, maar mijn moeder is 28 jaar geleden overleden en daar kan ik nog steeds om janken. Ik denk dat het over overleden kinderen net zo gaat.

Nu vind ik ook dat je in zo'n emotionele tijd voor het baasje niet kan verwachten dat men alles perfect duidelijk opschrijft, maar het was verwarrend, ja.

Petra:



Iedereen mag zijn mening hier kwijt! Dit was mijn mening, heb trouwens geen naam genoemt. Ik heb het topic niet geopend dus kan ik ook niet weten of die persoon hier lid is of wat dan ook! Ieder zijn mening...!

kinderen stan op de eerste plaats he' je mag je hond nog zo graag zien toch ga je voor je kinderen kiezen ,maar ja er zijn altijd van die mensen die liever hun dieren zien dan hun kinderen zeker
grtjs

Persoonlijk denk ik niet dat je over dit onderwerp een mening kunt geven.

Niemand kan oordelen over het gevoel van een ander. Wanneer je iemand verliest mens of dier is het aan jou hoe je hier mee omgaat en hoe lang je hierover wel of niet rouwt.

Idd kinderen staan op nr1, en als je geen kinderen kan krijgen, geen wilt, of verloren bent dan komt sowieso je hond op nr1 wat normaal is... Maar wil daarom niet zeggen dat je je hond als kind moet gaan opvoeden! Je ziet zoveel op tv over onhandelbare honden omdat ze te fel verwent zijn en te fel als 'mamakindje' worden... De hond word er ook niet gelukkig van...




Trouwens mijn reactie heb ik miss wel wat anders moeten plaatsen, idd... Maar niemand is perfect!

Wist ook niet dat dit topic naar aanleiding van een ander topic zou gaan... Btw, degene die dit topic geopend heeft vind ik niet slecht, vind het zelfs een goed topic zo lezen meerdere mensen hier dat hun HOND niet gelukkiger zal worden als je hem gaat behandelen als KIND.
Dit is helemaal geen aanval op iemand ofos!! Wou het gewoon nog even kwijt + mijn verontschuldigingen aan degene bij wie het weer verkeerd over kwam!

Hallo allemaal

Ik was eerst Lid van deze forum
mede door dit soort topics, waar iemand zo wordt neergezet ben ik gestop met dit forum

waarom ik dan toch reageer?
tja ,daar ligt waarschijnlijk mijn zwakheid

Ik ben van plan ook om niet meer te reageren, maar ik vindt dit te ver gaan.


ik ben trouwens wel van plan om deze forum te blijven bezoeken, omdat ik het erg leerzaam vindt

groetjes
Gast (voorheen Jacob)

Ben het helemaal met sanne eens!
Een hond is heel anders dan een kind.
Natuurlijk is het gevoel voor iedereen anders,en ook iedereen heeft zelf het recht om te voelen wat diegene wil.
Maar hoe veel ik ook van mn hond hou,het blijft een hond.Mn kind is toch wel heel anders,moet er niet aan denken om die kwijt te raken.

liefs

Tuurlijk, iedereen een eigen mening, dat hoort in een democratie. Wat ik al eerder schreef, ook ik zat met tranen in mijn ogen de topic te lezen. Omdat ik de overlijdenskaart niet goed kon zien, ik heb n.l. een heel klein laptopje, heb ik op de foto's geklikt om deze eventueel te vergroten en zie daar tot mijn grote schrik de opbaarfoto's en een urn van het overleden hondje. Hoe mooi de foto's ook waren, ik ben me echt de pip geschrokken!!! Wat ik al schreef, was blij dat het niet echt een kind betrof maar was ook nog eens overstuur van de getoonde foto's. Hoe ver mag en kun je gaan???

Ik vind een hond als je kind zien eerlijk gezegd wel erg ver gaan.
Bo is mijn beste vriendin, maar om haar mijn dochter te noemen gaat wel erg ver.
Ik ben gek op haar en ik zou er kapot van zijn als haar iets overkomt. Maar als je een kind verliest is dat wel even 10000x erger naar mijn idee.

Zo nu een berichtje van de andere kant om wie dit topic momenteel draait.
Ik ben dus patrick, de vriend van Denise waar het hier allemaal om draait.
Ik maar ook Denise hebben met grote verbazing naar dit topic gekeken, en dat op zo'n moment. 1 dag na het overlijden van inderdaad ons kind Perrito. Ik vind het en dat is mijn mening in en in triest om dit topic op zo'n moment te starten en dan ook nog zo de nadruk leggen dat hem om mijn vriendin Denise gaat.
Ten eerste weten jullie niet eens het verhaal wat hierachter steekt.
Dat zal ik jullie dus bij deze vertellen terwijl het niemand hier eigenlijk wat aangaat.
Wij zijn lang bezig geweest om echte kindjes te kunnen krijgen en aangezien ons dat helaas niet is gegund zijn onze honden dus onze kindjes terwijl we ze in het dagelijks leven gewoon als HONDEN behandelen.
Denise is hier op het hondenforum gekomen omdat ze wist dat ze Perrito ging verliezen, ze kwam hier dus om steun te zoeken bij heel veel andere hondenliefhebbers in de zware tijd die zou komen en die is gisteren ook begonnen die hele zware tijd.
En dan zien we terwijl we in hele diepe rouw zijn om Perrito ineens een dag later een topic geopend worden wat slaat op Denise haar verhaal.
Hoe denken jullie (niet iedereen), hoe Denise zich nu voelt nu ze deze aanvallen krijgt van vele hier.
Hoe kun je haar aanvallen nu ze in zo'n verdriet zit, nu WE in zo'n groot verdriet zitten.
Ik ben echt woest hierom, en ik moet even mijn hart luchten nu.
Ik had wat anders verwacht von een hondenforum toen ik me vanochtend hier aanmelde, dacht dat het leuk en gezellig zou zijn.
Maar dit is niet leuk, ze heeft er nu ook totaal geen plezier meer aan, wat ik me goed kan begrijpen, na het openen van een topic 1 dag nadat haar geliefde Perrito is overleden.
Nog een keer mijn mening SCHAAMTELOOS.
En hier wil ik het voor nu even bij laten.
Er zullen wel reacties volgen nu.

Nou het enige wat ik wil zeggen, is sterkte en sorry maar ik vind wel dat je gelijk hebt, ik noem mijn doggies ook wel eens mijn kids voor de gein maar vind niet dat het heel respectvol is om zo dicht na iemand zijn verlies daar zo`n topic over te starten.. en zeker niet om het zo te benoemen, kom op mensen laten we wel respect voor mensen houden, leuk als jij je hond niet ziet als je kind, maar er zijn mensen die dat door omstandigheden wel zo voelen.. heb daar begrip voor! je weet niet wat het verhaal daarachter kan zijn,..

dit vind ik dus echt erg
door sommige reacties heeft denise nog meer verdriet
ik vind dit echt erg
verdrietig ook heb er even geen woorden voor

en dat bedoelde ik dus met mijn reactie

respecloos naar de eigenaars waar dit topic over gaat
een dag na het andere topic
van hun overleden hondje
je kan toch heel duidelijk hier uit halen dat het daar over gaat
kan me voorstellen dat hun kapot van verdriet zijn
en als ze deze topic dan zien
komt dat behoorlijk lullig over

Ach hoe je je hond ook wil noemen.... Dat maakt mij helemaal niks uit! Iedereen zijn ding toch! Ik voelde de pijn van Denise (in dit geval) meteen toen ik haar bericht las... T stoorde mij helemaal niet dat er haar zoon stond..

Patrick en Denise : Nog maals sterkte in deze moeilijke tijd!

Ik vind het trouwens nog anders klinken als je zegt: Mijn honden zijn mijn kindjes, dan dat je zegt dat je hond je zoon is. Kindjes zeggen veel mensen wel eens denk ik, soms hoor je het ook wel eens over andere hobby's zoals auto's..."Het is mijn kindje".
Maar als je echt zegt dat je zoon is overleden, dat klinkt voor mij heel anders, eigenlijk iets te ver en kwetsend voor mensen die echt hun kind verloren zijn.

Wel, ben het met Nienke voor een heel groot deel eens. Mij lijkt het ook echt kwetsend als dit verhaal aan iemands oren komt die hun echt kind verloren zijn... Die mensen zouden pas geraakt zijn!

En dat is dus precies waarom het topic gestart is volgens mij, kijk maar naar het eerste berichtje in dit topic...
Dit topic zal zeker niet bedoelt zijn om iemand te kwetsen, meer om mensen na te laten denken voor ze hun hond tegenover andere mensen hun kind noemen.

ik vind het onbegrijpelijk dat dit topic nog niet op slot staat....

Idd, maar merk ook steeds meer en meer dat als je een topic opent (niet over iemand) dat mensen dit koppelen aan een voorafgaant topic (Had het trouwens ook niet gelezen dat ze hun hond kwijt zijn)
Maar ik weet dat als de mensen hier niet gemeld hadden dat dit naar aanleiding geweest zou zijn die mensen hun topic over het overleden hondje dat er helemaal niets was...

wie zijn wij om te oordelen of iemand wel of niet zoveel verdriet mag hebben?
Moet je iemand 1 dag na overlijden maatje daar over na laten denken???
Patrick en denise heel veel sterkte

@ Patrick & Denise:
Ontzettend veel sterkte in deze hele moeilijke tijd. Ik hoop dat jullie het verlies een mooi plekje kunnen geven. Wil graag nog even zeggen dat ik blij ben dat jullie hier toch nog even gereageerd hebben, ook al vind ik het ontzettend erg dat jullie zo worden aangevallen.

Al eerder heb ik gezegd dat ik mijn hondjes mijn kindjes NOEM (en zeker niet zo behandel). En gezien ik 4 reuen heb, NOEM ik ze mijn zoontjes. Dit is HONDENpage, lijkt me dat het over hondjes gaat....
Ik vind het zo ontzettend jammer dat op een zo'n leuk initiatief als Hondenpage zo weinig respect is voor elkaars mening. Niemand is hetzelfde, niemand is perfect. We kunnen zo veel leren van elkaars adviezen!

Cindy, het is overduidelijk dat dit topic over het rouwberichtje ging. De verwijzingen zijn expliciet!

Ik snap dat de TS hier problemen mee heeft. Gelukkig weet ik niet hoe het voelt een kind te verliezen.

Toch vind ik het tactloos dit op deze manier aan te pakken.
En ik vind vele reacties hier respectloos en nodeloos kwetsend (niet van de TS!). Ik snap dat jullie je gelijk willen halen, maar kom op tel even tot tien en bedenk wat voor effect je woorden hebben. Ik vind het echt te triest voor woorden!

Heb zelf ook geen kids ,wel kids verloren,helaas,dus kan me de pijn heel goed voorstellen en ik noemde mijn overleden hondje die ik 16 jaar heb gehad ook me meisje,tja ,daar ging mijn liefde dus heen ipv naar kinderen die er dus niet waren,en ook ik noemde me hond soms wel eens me dochter ,waarom? het was me allesie ,en nee ze droeg geen kleerdjes en ging niet naar school ,het was een hond ,maar voor mij een o zo bijzondere hond ,en o wat deed het zeer toen ze moest gaan,denk dat het ook geen gestoordheid is ,en zo wel ,dan ben ik dus ook gestoord(prettiggestoord),maar in ieder geval ,verdriet kan je niet in een weegschaal leggen.