Tips om afscheid te gaan nemen

Onze lieve oude hond (12) heeft na een fantastisch leven van de dierenarts te horen gekregen dat de kwaliteit van leven wel flink naar beneden is gegaan. Ons werd gevraagd om na te denken over euthanasie. Hij wordt nog behandeld voor zijn kwaaltjes, maar we richten ons vooral op comfort. 

Nu heb ik privé nog niet veel met overlijden te maken gehad, dit wordt de eerste dierbare die gaat waar ik verantwoordelijk ben voor de laatste periode en het afscheid. Beroepsmatig wel, maar ben ik emotioneel op afstand en dan lukt het me om met elkaar mooie momenten van afscheid te bedenken.

Omdat het nu om mijn allerbeste vriend gaat, ben ik niet meer zo creatief en vooral zoekende in het luchtledige. Ik merk dat het me goed doet als ik me voor kan bereiden, zeker omdat wij als baasjes ook de beslissing moeten maken wanneer het echt genoeg is (hoe dan!?). En het is mijn maatje, we hebben zoveel avonturen beleefd samen. Handen en voeten geven aan het verdriet wat er al is en wat er aan komt, houdt me helderder van geest.

Daarnaast is onze hond opgegroeid met ons kind, ze zijn even oud. Wat doet het met kinderen? Hoe kun je hier een mooie, liefdevolle gebeurtenis van maken? 

Heb al de tip van het boekje "Zijn we niet te vroeg?" gekregen. Ben bezig met het afspreken van rituelen met zijn vaste wandelmaatjes, heb me ingelezen in het proces van euthanasie en de keuzes die daarin te maken zijn (dierenarts komt thuis en we zijn erbij, ik breng hem zelf weg, ben erbij als hij gaat en we strooien zijn as uit op voor hem belangrijke plekken). We hebben in onze sociale kring kenbaar gemaakt dat zijn laatste periode is aangebroken, zodat iedereen afscheid kan nemen hoe hij/zij wil en de fokker geïnformeerd. 

Hebben jullie tips binnen dit thema? Dingen die jullie deden ter herinnering, voor een mooi afscheid, als laatste keer, ook om het te delen met jullie kinderen? Ik hoor ze graag. Dank je wel alvast!

Mmhh, moet echt denken aan me eerste familie hond, Monthy. Kom van gescheiden ouders en de hond werd ingeslapen zonder mijn weten. Ik was boos omdat ik niet die laatste aai kon geven en boos omdat het zonder mij gedaan was. Aan de andere kant? Heb ik mij altijd verstopt bij een opbaring als kind van mensen. Begrafenissen of crematies.

Het is aanvoelen waar je kind behoefte aanheeft en waar jij behoefte aan hebt. Voor jou zou ik zeggen, doe het thuis maar je kind? Dat weet ik niet, dat is een gesprek. Houd rekening met een antwoord. Het is niet altijd wat jij  wilt horen. Je hebt een ziel op aarde gezet, die eigen denkwijze heeft. Ik denk dat je alles wat jouw eigen betreft wel hebt.

Kindjes zijn apart, eigen zielen. Kreeg de vraag van mijn 6 jarige neefje "Waar is Peanut dan aan doodgegaan?" Moeders zei "Dat moet je niet vragen" Ik heb eerlijk geantwoord want het is een lief kereltje met heel veel vragen. Zijn broertje vroeg niks maar was altijd wel de eerste die vroeg "Mag Peanut bij mij slapen?" Ook een heel lief kereltje. Ieder is anders, je kan in gesprek maar leg je eigen er niet in. Dat is alles wat ik kan zeggen.

Zo te lezen krijgt jullie hond prima zorg en heeft ie liefdevolle baasjes 

Ik zou al deze vragen bespreken met de dierenarts , die weet immers hoe het met de conditie van de hond gesteld is 

Mogelijk is dit nog het juiste moment om dit te doen,  als de hond eenmaal zieker word sta je er emotioneel ook niet zo goed meer in 

Dierenartsen vinden dit helemaal niet erg hoor , verder zijn ze vaak ook prima i  staat om een kind erbij te betrekken tijdens het inslapen 

En misschien is het een idee om Julie kind mee te nemen,  als je het gesprek gaat voeren 

Eerlijk zijn is voor kinderen het beste , zeker op 12 jarige leeftijd 

Ook in het crematorium is mr  gewend om met kinderen om te gaan.  Men is vaak toch heel liefdevol. 

Je kunt je kind bv een stukje vacht van de hond af laten knippen 

Of een poot afdruk maken

Of vlak voordat de hond het spuitje krijgt de hond nog iets lekkers geven , desnoods door je kind 

De hond op de bank laten liggen en je kind erbij op de bank,  en 1 van jullie aan de andere,kant 

Maar zoals ik al schreef , dierenartsen begeleiden het ook goed hoor 

Mijn jongste zoon was 8 jaar toe  hij het voor het eerst mee maakte 

Dat is prima verlopen , wij deden het inslapen ook altijd thuis 

Mijn oudste heeft eens een spreekbeurt gehouden op school over dit onderwerp 

Dat was zijn manier van verwerken 

Ook op school was veel begrip 

Sterkte met de situatie 

En ook belangrijk . Wacht niet te lang.  Het is voor kinderen best traumatisch als ze,zien dat hun geliefde hond erg ziek is 

En honden zijn bikkelhard voor zichzelf 

Voor je eigen verwerking ook beter als je een gepland mooi afscheid er van kan maken 

ik zou niet al te ver vooruit een datum plannen... dus b.v. over 2 dagen wordt de hond ingeslapen. (ook wij wisten de dag al van te voren.)

Geef duidelijk aan bij de kinderen dat het geen hond waardig leven meer is en dat honden op een 'fijne' manier kunnen inslapen, je heb 2 dagen de tijd om dan nog alle leuke dingen te doen met hond en kinderen, naar het strand, verwennen, kroelen, in bed, op de bank... kortom alles..

Heeft de hond epilepsie?? dan is de kans grot dat de hond nog wel in een aanval schiet... dat is naar om te zien.

Knuffelen zou ik toestaan als de kinderen dat willen na het spuitje.. nog niks eng om te voelen en te zien.

wel van tevoren eerst goed uitlaten, voor de dierenarts komt,(oneerbiedig gezegd loopt de hond dan niet leeg)

heel veel sterkte.

wij kijken er met een goed gevoel op terug.

Dank voor al jullie reacties. T ging toch sneller dan verwacht. Sorry dat ik niet eerder reageerde. Was jullie antwoorden nog aan t overdenken toen de gestelde grenzen overschreden werden en we een afspraak met de dierenarts hebben gemaakt.

Onze hond heeft met jullie tips een veel te druk afscheidsfeestje gehad, biefstuk, bank en bergen koekjes. Het afscheid was veel zwaarder dan ik bedacht had, wat heeft het ons geraakt zeg. Maar ook zo mooi, rustig, liefdevol met veel lieve mensen om ons heen. Die dierenarts begeleidde ons super, het crematorium was een fijne ervaring. Inmiddels is meneer gecremeerd en zijn we bezig met het zien hoeveel ruimte hij in huis innam en hoeveel rituelen aan hem gelinkt zijn. 

De keuze van de kinderen (ook vriendjes moeten natuurlijk afscheid nemen!) hebben we vrij gelaten. Tijdens de handelingen waren ze er niet bij. Daarna wel om afscheid te nemen en te aaien. Crematorium hebben we weer zonder hen gedaan. Lijkt precies een mooie balans voor hen te zijn geweest.

Wat een impact heeft het gehad zeg. wat kan je van een hond houden! Dank voor jullie tips! 

Och dat is ook snel gegaan! Sterkte hoor.

Heel erg veel sterkte de komende tijd 

"Wat kun je van een hond houden"... en wat kun je hem missen.  We weten hoe het voelt.

Heel veel sterkte gewenst.  Koester de herinneringen.

Dat ging onverwacht heel snel alsof je het voelde aankomen. Daardoor is een verdere lijdensweg voorkomen.

Is het de hond van.je profielfoto met die prachtige staart?

Vind steun en troost bij elkaar. Jullie Kooikerhondje van ca. 18 weken kan zeker ook afleiding/verlichting brengen in deze moeilijke tijd. Ik had een Kooikerhondje, die heel goed aanvoelde als iemand verdriet had en dan bijv. bij je kwam liggen.

Het verdriet en gemis zal groot zijn

.

Héél veel.sterkte voor jou en iedereen die van deze hond (naam?) hield.

Heel veel sterkte  een dikke knuffel!

Het is de hond van de profielfoto inderdaad. Ik deel liever geen namen omdat het een openbaar forum is (niet handig met mijn werk).

Met zo’n prachtige pluimstaart en voor een kooiker een hele sociale, lieve, rustige hond, attent, beetje waaks, nog tot laat in zijn leven in voor avontuur en lange reizen naar mooie gebieden, camping en vissen met de baas.

Heeft een hele stabiele basis gelegd voor de pup, daar ben ik hem zo dankbaar voor! Die loopt hier sinds vandaag weer flierefluitend rond, heeft zoveel mooie lessen geleerd en moet helaas wat vroeg toch echt op eigen benen staan in ons gezin.  

Het is achteraf grappig hoeveel verantwoordelijkheid ik in mijn hoofd aan onze oude hond in de opvoeding had gegeven; de eerste nacht van de pup alleen in de woonkamer ben ik wel “30 keer” wakker geworden om te luisteren hoe het met hem ging. Ik dacht minstens dat hij dood was en in mijn hoofd werd de grote donkere woonkamer steeds groter, donkerder en enger voor de pup. ‘s Morgens niks aan de hand natuurlijk :-). 

Het was ook aandoenlijk om te zien hoe de pup er mee om ging. Eerst spelen en uitdagen, later snuffelen en heeft er zelfs nog even naast geslapen, voordat we naar het crematorium moesten. 

Het gemis is groot, maar wat een mooi leven hebben we samen gehad! Dank voor jullie reacties :-). 

" Het is de hond van de profielfoto inderdaad. Ik deel liever geen namen omdat het een openbaar forum is (niet handig met mijn werk).
Met zo’n prachtige pluimstaart en voor een kooiker een hele sociale, lieve, rustige hond, attent, beetje waaks, nog tot laat in zijn leven in voor avontuur en lange reizen naar mooie gebieden, camping en vissen met de baas.
Heeft een hele stabiele basis gelegd voor de pup, daar ben ik hem zo dankbaar voor! Die loopt hier sinds vandaag weer flierefluitend rond, heeft zoveel mooie lessen geleerd en moet helaas wat vroeg toch echt op eigen benen staan in ons gezin.  
Het is achteraf grappig hoeveel verantwoordelijkheid ik in mijn hoofd aan onze oude hond in de opvoeding had gegeven; de eerste nacht van de pup alleen in de woonkamer ben ik wel “30 keer” wakker geworden om te luisteren hoe het met hem ging. Ik dacht minstens dat hij dood was en in mijn hoofd werd de grote donkere woonkamer steeds groter, donkerder en enger voor de pup. ‘s Morgens niks aan de hand natuurlijk . 
Het was ook aandoenlijk om te zien hoe de pup er mee om ging. Eerst spelen en uitdagen, later snuffelen en heeft er zelfs nog even naast geslapen, voordat we naar het crematorium moesten. 
Het gemis is groot, maar wat een mooi leven hebben we samen gehad! Dank voor jullie reacties .  "

Joan

Veel sterkte met het verlies. Maak zelf jullie mooie herinneringen. 

Een fotoboek, een schilderij .....

Tevreden over het heerlijke hondenleven dat jullie hem gegeven hebben is van onschatbare waarde.