Begraven of cremeren?

Begraven of cremeren?

Iets waar je misschien liever nog niet over nadenkt, maar ooit komt het moment en dan moet je plots een keuze maken.

Kies je dan voor begraven of cremeren? En waar dan? Ga je voor een individuele crematie of collectief?

Iets meer als één jaar geleden stonden wij zelf voor deze keus. Geheel onverwachts overleed onze rottweiler 's nachts & dan moet je 's morgens beslissingen nemen.

Wij wilden haar sowieso laten cremeren en hadden zo'n 20 jaar geleden een prima ervaring bij een dierencrematorium niet al te ver bij ons vandaan.

Contact opgenomen & een afspraak gemaakt, aan de telefoon klonken ze niet erg begripvol & leek het of wij écht maar een nummertje waren. Na alle reviews gelezen te hebben, werd ons gevoel bevestigd & kwam ik uit bij een ander, nieuw dierencrematorium.

Wat een lieve mensen! Aan de telefoon al zoveel meer begrip & ook toen we daar aan kwamen heel erg fijn bijgestaan. Oprecht geïnteresseerd & meelevend.

We kregen rustig de kans om afscheid te nemen, de mogelijkheden & extra's (pootafdruk/haarplukje) werden uitgelegd. 

Al met al, als het ergens moet dan heel graag hier!

Dierencrematorium Apeldoorn, gerund door écht 2 schatten van vrouwen.

Kern van het verhaal, hoe fijn is het als je dit voor jezelf duidelijk hebt en niet hals over kop beslissingen moet nemen?

Hebben jullie hier zelf wel eens over nagedacht? Of wat zijn jullie ervaringen in het verleden geweest?

Ik heb er een paar thuis begraven (pups), een paar bij de DA achtergelaten en eentje gecremeerd, die in een knuffelbeer bij mijn ouders staat.

Het is mij steeds duidelijk geweest wat te doen.

Mijn huidige honden worden ook gecremeerd en eenmaal ik het loodje leg, worden ze allemaal bij mij gelegd. Nu ja, dat wil ik en hoop ik dat dan gedaan wordt, eenmaal dood heb ik daar geen zeggenschap meer over natuurlijk ;)

Ik heb mijn overleden honden individueel laten cremeren en hun as uitgestrooid. Dat zal ik hopenlijk over een heel lange tijd weer doen.

" Ik heb er een paar thuis begraven (pups), een paar bij de DA achtergelaten en eentje gecremeerd, die in een knuffelbeer bij mijn ouders staat.
Het is mij steeds duidelijk geweest wat te doen.
Mijn huidige honden worden ook gecremeerd en eenmaal ik het loodje leg, worden ze allemaal bij mij gelegd. Nu ja, dat wil ik en hoop ik dat dan gedaan wordt, eenmaal dood heb ik daar geen zeggenschap meer over natuurlijk "

Dagmar

Wat een mooi idee! Wel fijn dat je het zelf zo helder hebt wat & hoe je het wilt.

Vaak heb je wel de keus gemaakt of je ze wilt laten cremeren of begraven, maar hoe en waar en wat de mogelijkheden zijn is dan vaak een ander verhaal 

Hier zijn tot nu toe al onze honden gecremeerd ( 5 tot nu toe), en zullen de honden die ik nu heb ook gecremeerd worden als de tijd daar is. 

Waar onze 3 eerste honden gecremeerd zij weet ik niet, allemaal ergens anders, de laatste 2 ( mijn flatcoated retriever en de flatcoated retriever van mijn ouders) zijn bij het dieren crematorium in IJsselstein ( Utrecht) gecremeerd, en ook de andere honden zullen daar gecremeerd worden als de tijd klaar is.

Super aardige mensen, konden de honden zelf brengen, mochten net zo lang erbij blijven om afscheid te nemen zolang wij wilden. 

Mooie afscheidskamers en de mogelijkheid om nog een laatste kaartje met groet mee te cremeren. 

Ze zijn bij ons gecremeerd met meerdere dieren tegelijk, na de crematie kregen we bericht wanneer ze gecremeerd waren, wij hebben ze uit laten strooien, boven zee. 

Dit was 1 van de mogelijkheden, als je wilde kon je zelfs op de boot mee ( wij hebben dit niet gedaan). 

ik heb momo laten cremeren individueel aardige mensen met wei ik naar mijn gevoel ook afspraken kon maken over he om te gaan met het lichaam van momo

zo was momo totaal niet gediend van vreemde mensen aan haar en dat wilde ik ook niet na haar dood we hebben haar dus ook zelf naar de afscheid ruimte getild

zelf in de oven leggen kon niet maar de vrouw bood aan dat zij dat zelf zou doen ipv degene die dat meestal deed omdat zij wist wat wij wilden namelijk alleen de uiterst noodzakelijke aanrakingen en verder niets geen aai geen knuffel geen even recht leggen

ze waren we commercieel met het aanbieden van allerlei extras maar ja zij moeten natuurlijk ook eten

een plukje haar vond ik maar raar want dat had ik natuurlijk zelf al gedaan voor we haar wegbrachten

ik vond het wel allemaal erg snel gaan eind van de ochtend de aanval eind van de middag de dierenarts op bezoek en direct daarna na naar het crematorium en het duurde dagen voor ik haar op kon halen terwijl ze de volgende ochtend al is gecremeerd dat kwam door corona dat ze de afspraken erg ruim moesten plannen

we hebben haar uitgestrooid daar waar ze het gelukkigste was bij de ijslandse paarden kan ze lekker weer gaan helpen bij de verzorging

met elsa ga ik hetzelfde doen maar haar as blijft bewaard tot ik overlijd en dan wil ik samen uitgestrooid worden

" Hier zijn tot nu toe al onze honden gecremeerd ( 5 tot nu toe), en zullen de honden die ik nu heb ook gecremeerd worden als de tijd daar is. 
 
Waar onze 3 eerste honden gecremeerd zij weet ik niet, allemaal ergens anders, de laatste 2 ( mijn flatcoated retriever en de flatcoated retriever van mijn ouders) zijn bij het dieren crematorium in IJsselstein ( Utrecht) gecremeerd, en ook de andere honden zullen daar gecremeerd worden als de tijd klaar is.
 
Super aardige mensen, konden de honden zelf brengen, mochten net zo lang erbij blijven om afscheid te nemen zolang wij wilden. 
Mooie afscheidskamers en de mogelijkheid om nog een laatste kaartje met groet mee te cremeren. 
 
Ze zijn bij ons gecremeerd met meerdere dieren tegelijk, na de crematie kregen we bericht wanneer ze gecremeerd waren, wij hebben ze uit laten strooien, boven zee. 
 
Dit was 1 van de mogelijkheden, als je wilde kon je zelfs op de boot mee ( wij hebben dit niet gedaan).  "

Danielle, Kyra †, Kaylin en Djaira

maar heb je dan wel wat te kiezen want die andere eigenaren zullen toch ook wel wensen hebben gehad

het huis waar we eerst woonden was al heel lang in de familie en daar werden alle dieren die overleden waren begraven, kippen, honden, zelfs nog een varken van mijn vriend zijn Oma. En dus automatisch ook mijn eerste hond, die s nachts thuis overleden was. De dierenarts zei ook meteen dat we een gat van minstens vijftig centimeter diep konden graven en haar daarin konden begraven en zo is het ook gebeurd.

We verhuisden toen naar het huis naast ons oude huis, waar Lola bij ons kwam, zij werd onverwachts ziek en is overleden op de medische faculteit diergeneeskunde Hannover (we wonen in Duitsland), waar we haar achtergelaten hadden voor crematie. Ik weet niet eens meer precies hoe het ging, onverwacht is je hond overleden, dus dan staat je hoofd er eigenlijk helemaal niet naar, we moesten snel beslissen, een formulier ondertekenen dat het crematorium haar op mocht halen, via de site van het crematorium https://www.tierbestatter-hannover.de/ hebben we een urn uitgezocht en een askettinkje. Ongeveer na anderhalve week dacht ik, kregen we per post de urn en het kettinkje.

Dat alles kostte wel veel meer geld dan in de tuin begraven natuurlijk, dat is ook nog wel iets wat mee kan spelen in de beslissing.

Bijzonder! Wel fijn dat ze ook zo naar jullie wensen hebben geluisterd.

Wat commercieel betreft, ben ik het er niet helemaal mee eens. Plukje haar had ik bijvoorbeeld helemaal niet aan gedacht, wel een pootafdruk gemaakt zelf in gips, inkt lukte me niet goed. 

Ik vond het dus erg fijn dat een poot afdruk van inkt een van de opties was, deze kregen wij mee in een foto lijstje + 1 losse die ze minder gelukt vond, maar ook niet weg kon gooien.

Haarplukje hecht ik achteraf ook minder waarde aan. Het bakje is vrij groot waardoor het wat vreemd is, vermoedelijk ook door de korte vacht.

  Urn van mijn Femme..Een hond begraven op een mooie begraafplaats, vlakbij mijn woning in Rotterdam, daar woonde ik, iedere dag ging ik er heen tot ik verhuisde naar het hoge noorden......sindsdien crematie zodat hun urnen dichtbij me zijn....ik heb een afspraak gemaakt met de begravenis ondernemer , dat de as van al mijn honden met me mee gaan als ik gecremeerd wordt...    ik heb Bams op laten halen en laten opbaren zodat ik en nog iemand nog een keer afscheid konden nemen, en hebben haar samen naar de crematieplaats gebracht...de volgende dag mee naar huis genomen haar urn.

     Heel lang erover nagedacht om de as uit te strooien, maar ik kan het niet, het is voor iedereen een eigen afweging.

"      Heel lang erover nagedacht om de as uit te strooien, maar ik kan het niet, het is voor iedereen een eigen afweging. "

Willemijn _ baasje van Ozjin _ Bams ¥ .

Is ook prima toch? Hier staat ze ook gewoon fijn in huis

een pootafdruk is natuurlijk super mooi maar niet voor momo

als die van boven af zou moeten zien dat ze met haar bezig zouden zijn voor zon afdruk dan zou ze helemaal gestresst raken omdat er mensen aan haar lichaam zaten snap je

met commercieel bedoel ik vooral dat ik dus had aangegeven niets extras te willen en ze dan toch 10 minuten een hele waslijst aan opties voorleggen

maar voor hun kant heb ik er begrip voor want zij moeten natuurlijk ook gewoon eten vind het dus niet erg

ik had gewoon een oven nodig meer niet

elsa mogen ze als haar tijd komt helemaal aaien en knuffelen en mee frutselen, tutten en doen die vindt dat alleen maar prachtig zolang er maar geen fotos gemaakt worden die heeft daar weer een hekel aan

Dan begreep ik je verkeerd. Snap jouw standpunt daarin dan ook, mooi dat je dacht aan wat de hond op dat moment zou hebben gewild!

voor mij gaat het daar ook om

natuurlijk zou ik haar het liefste dichtbij me gehad willen hebben net zoals willemijn dat voelt maar ik heb werkhonden die het gelukkigste zijn als zij kunnen werken

momo werkte dus bij die ijslandse paarden dus daar is zij naar terug gekeerd ik weet niet of er leven bestaat na de dood maar als dat zo is dan zie ik haar als geest bezig met alle geesten van de paarden waar zij in haar jeugd mee gewerkt heeft en die daar dan vast ook nog rondspoken want ook voor de paarden was het daar hemels 

met elsa heb ik schapen gedreven in het herkomst gebied van de border collie ik ben echt al vele jaren helemaal verliefd op dat gebied dus ik wil daar zelf uitgestrooid worden op een specifieke berg daar lopen ook schapen dus ik denk dat zij daar ook blij mee zou zijn 

kunnen we samen gaan spoken daar ik als handler en zij als schapendrijf hond 

wat zullen die boeren verbaast opkijken als wij aan de gang gaan natuurlijk vooral helpfull

Ik heb mijn hondje Freggle laten cremeren.

Van te voren had ik bedacht om zijn as uit te strooien hier in het weiland, bij de houtwal.

Maar de urn met zijn as staat al 2 jaar op de schoorsteen, met zijn foto ernaast.

Op de één of andere manier voelt dat toch beter, dus toch niet uitstrooien.

Ik ben daar zeker al wel mee bezig, daar mijn hond al 14.5 jaar oud is. Sowieso draag ik al jaren een kettinkje met een pluk haren van haar erin verwerkt. Een pootafdruk in inkt heb ik ook al van haar maar die ligt klaar omdat ik een tatoeage van haar naam op mijn pols heb staan en ik er misschien ook nog eentje van haar pootafdruk wil laten zetten. Eerst had ik gedacht haar te laten begraven op een dierenbegraafplaats. Had zelfs al een paar mooie foto's van haar laten afdrukken voor op het graf omdat ik weet dat me dat niet gaat lukken als ik gek van verdriet ben. Maar een vriendin van mij die ook tervuerense herders heeft en waar we altijd mee gaan wandelen heeft een stuk privé bos waar al honden van haar begraven liggen en daar mag mijn lieve Shep ook. Perfect voor haar. In de natuur en met vriendinnetjes.

Al mijn vorige honden zijn gecremeerd . Voordat Thara kwam had ik altijd roedels van 4 tot 5 honden 

Ze werden altijd individueel gecremeerd , en daarna stonden er een paar te ""wachten in een asbus "" totdat de laatste er ook niet meer was 

Als de laatste van de roedel ook was overleden  werd de gehele roedel uitgestrooid , allemaal """weer bij elkaar "" 

Ik hecht niet zoveel waarde aan urnen , maar ook niet vanuit praktisch oogpunt .... ik zou een huis vol urnen hebben 

Ik vind mooie foto,s leuker , of een pluk haar van een langharige hond . Of een tandje van een pup . Halsband , tuigje dat soort dingen . 

Ik kom al jaren bij hetzelfde crematorium , soms kwam ik er om de paar maanden . Dan gingen er een paar achter elkaar 

Nooit een rotervaring gehad . Ik had ze nog wel altijd een dag thuis , rustig afscheid nemen en dan zelf wegbrengen 

Gelukkig ben ik een zeer pragmatisch persoon. Ik heb alle info al in huis voor er plotseling zulke beslissingen gemaakt moeten worden. Ook het telnr van een da aan huis, die honden thuis euthanaseert in de avonden/nachten/weekend, staat in mijn telefoon. Ik heb al met mijn eigen da overlegt, dat als het nodig is, hij wel bij mij thuiskomt (overdag) ook al doet hij geen huisbezoeken ivm covid. Maar dan moet ik de enige persoon in huis zijn. Dat heb ik ervoor over. 

Mijn honden werden en worden thuis ingeslapen, iets anders gebeurt gewoon niet. Dan worden ze óf met de dierenambulance opgehaald (als het een grote hond is, zoals mijn laatste overleden hond) of ik breng ze zelf naar het crematorium, waar ze individueel worden gecremeerd en ze in een, door mij, zelfgekozen urn komen en mee naar huis gaan. Vanuit daar bepaal ik of ze blíjven of uitgestrooid worden. Het kost allemaal wel wat, maar dat boeit me echt niet. Only the best, until the end. 

Notitie, afgelopen december ben ik al 5 jaar bezig om het as, van mijn laatste overleden hond, uit te strooien. Het lukt me gewoon niet op 1 of andere manier. 

Onze vorige hond (Bink) hebben we laten cremeren, bij dierencrematorium Het Hoeksche Hof. Daar konden we 's avonds laat, nadat hij thuis was ingeslapen, gewoon nog terecht. Hij is individueel gecremeerd. Je mag er dan zelfs bij zijn wanneer het dier gecremeerd wordt, maar daar heb ik zelf geen behoefte aan. Toen mijn hond eenmaal overleden was, had ik er afscheid en afstand van genomen. Als ik erover nadenk hoe ik het met Beertje ga regelen in de toekomst, wil ik al huilen 

Zo wat dacht je? Ik doe even een gezellig onderwerp op de zaterdag Zonder dollen nu... Ik begroef de meeste. Totdat ik mijn kat Bram in de tuin had liggen van mijn ex. Toen kwam het besef, als zij een nieuw terras wil? Dan gaat Bram de container in. Toen mijn moeders kat was aangereden heb ik die naar Duc A'dam gebracht. Super respectvol behandeld zowel ik als Mouse. Was niet eens mijn kat. Peanut hebben we ook naar Duc A'dam gebracht.  Hij is thuis ingeslapen. Waar ik mijn DA nog altijd dankbaar voor ben. Omdat vanwege de covid regels maar twee mensen tegelijk naar de normale wachtruimte mochten en de medewerker die begraafplaats onderhoud en crematies verzorgd? Zag dat we zo overstuur waren en heeft ons meegenomen naar zijn pauze hok. Even met ons gepraat, heel lief want het was super koud. We hadden gekozen voor een individuele crematie en ook opbaring. Dat heeft ons zoveel troost geboden. Hij was zo mooi, schoon en netjes, alsof hij sliep zoals normaal maar dan zonder geluid. We hebben wat plukjes haar en stukje nagel afknipt. Hem zelf in het mandje gelegd. Nog een paar laatste kusjes gegeven en wat aaien over zijn bolletje. Hoop dat het nog heel lang gaat duren voor dat ik weer vreselijk rit moet maken. Maar ja dan had ik maar een olifant moeten adopteren, die worden 80.

"      Heel lang erover nagedacht om de as uit te strooien, maar ik kan het niet, het is voor iedereen een eigen afweging. "

Willemijn _ baasje van Ozjin _ Bams ¥ .

Zitten wij ook mee. Maar gaan toch een kokertje kopen zodat Botty het as kan dragen. En als we eindelijk weer buiten de lands grenzen mogen? Een klein beetje as hier en daar strooien van al zijn favoriete plekjes waar we zijn geweest.

Dit klinkt allemaal heel mooi. Ik zei ook altijd, geen ene hond laat ik bij de DA inslapen. 

Helaas heb je dit niet altijd voor het zeggen of je moet wel heel erg egoïstisch zijn in bepaalde situaties en vanuit je eigen ik denken.

Onze eerste 2 honden zijn thuis ingeslapen, zij waren oud en ziek op een gegeven moment. Je ziet dat het niet meer gaat en besluit te stoppen om ze verder lijden te besparen. 

Maar ons reutje werd tijdens de vakantie ziek, hij at van de ene op andere dag niets meer. Uiteraard zijn wij naar huis gegaan naar onze eigen DA. Zij ging gelukkig voortvarend te werk en scheepte ons niet af met wat medicatie tegen misselijkheid etc. Op de foto's en echo was er iets te zien wat er niet hoorde. Tijdens een kijkoperatie bleek dat hij een tumor van ruim 7 cm tussen maag en darmen had. Niet te opereren, geen enkele behandeling mogelijk. Hij kon niet meer eten, zijn voedsel kon de tumor niet passeren. Hoe egoïstisch moet je zijn om dan zo'n hondje nog wakker te laten worden op die operatietafel en hem mee naar huis te nemen voor een dag om afscheid te nemen? 

Hoe afschuwelijk moeilijk het ook was, we hebben geen moment spijt gehad om hem niet meer wakker te laten worden.

Hij was nog maar 7 jaar. We hebben hem nog een dag en nacht mee naar huis genomen om afscheid van hem te kunnen nemen. Al onze honden hebben we nog een nachtje thuis gehad.   

Ons laatste teefje hebben we ook ruim 1,5 jaar geleden bij de DA laten inslapen. Zij had een longtumor, we kwamen voor de controlefoto. De avond ervoor was ze nog goed, 's morgens raakte ze helemaal opgezwollen. De DA raadde met klem aan haar niet meer terug mee te nemen naar huis. En wat een "geluk" achteraf. Heel snel na het inslapen zwol ze nog veel meer op, ze begon overal bloed uit te verliezen. De volgende ochtend, vlak voordat wij naar het crematorium gingen, was ze onherkenbaar. Haar hoofd was buiten proportie zo groot, bloed liep overal uit, er waren bloedblaren gevormd op haar buik waar bloed uit drupte. Zij had bij de longtumor diffuus intravasale stolling gekregen. Hadden wij haar niet op dat moment in laten slapen, dan had zij die bloedingen bij leven gehad. Dit was waarschijnlijk aan aan de gang. In eerste instantie werd gedacht dat het "gewoon" vocht was wat zij vasthield.

Ik had het mijzelf nooit vergeven als zij dit had mee moeten maken, wij wachtend op de DA, terwijl haar organen aan het leegbloeden waren.

Dus soms heb je het gewoon niet voor het kiezen en moet je met je nuchtere verstand, hoe moeilijk dat ook is in deze situaties, anders besluiten. 

Om terug te komen op onze Wopper, het laatste teefje. Haar hebben we zelf in de koelcel gelegd, uit angst dat de mevrouw die ons hielp, haar zou laten vallen, gezien haar opgeblazen en bloederige toestand. In de oven leggen mocht helaas niet, maar er werd ons op het hart gedrukt dat ze heel voorzichtig met haar om zouden gaan.

Onze laatste 3 bulletjes zijn bij hetzelfde crematorium gecremeerd. Lieve en meelevende mensen, luisterend naar je verhaal als je dat kwijt wilde, die je niets opdrongen qua verkoop van urnen etc. Er werd gevraagd of we een pootafdrukje wilde, dat wilde wij graag. 

Na een week kregen wij van alle 3 nog een lief kaartje toegestuurd met de pootafdruk.

Onze eerste bull is bij een ander crematorium gecremeerd en daar waren onze ervaringen minder. Erg gehaast, de volgende stonden al te wachten, dus met andere woorden: Vertrek nou maar. Vandaar dat we op zoek zijn gegaan naar een ander crematorium.

En waarom cremeren? Onze eerste wilde we in eerste instantie laten begraven op een dierenbegraafplaats. Maar dat was best een stukje van ons huis en de gedachte dat geen van onze bullen van regen houden en dan in de natte koude grond liggen, heeft ons doen beslissen om ze te cremeren. Allemaal individueel. 

Net als sommige andere hierboven, willen wij dat de honden nadat van ons de langstlevende de geest heeft gegeven samen worden uitgestrooid.    

Wij vinden het een fijn idee , ook al is het voor sommige misschien alleen maar as, ze altijd bij ons in de buurt te hebben.

Ik lees best veel over thuis laten inslapen. Ik twijfel daar heel erg over. Aan de ene kant denk ik fijn. Aan de andere kant lijkt het met niet fijn voor Shep als opeens de dierenarts bij ons in huis staat. Thuis is toch haar veilige plek en ze houdt sowieso niet van vreemden in huis. En waar ik heel erg bang voor ben is dat ik er niet mee om kan gaan en dan steeds die plek in mijn huis ga zien waar mijn beste vriendinnetje haar laatste adem uit blies. Hebben jullie daar geen last van?

Nee, voor mij klopt het thuis plaatje. Ds was ook 's avonds laat, rond 23u. 

Onze eerste hond hebben we thuis in laten slapen, in haar eigen mand. Daarna heeft de dierenarts haar meegenomen en hebben we haar daar gelaten. 

Wat ik bij mijn 2 eigen honden ga doen, heb ik nog niet over nagedacht. Ze zijn pas 8 en 1, en ik bekijk het op het moment zelf. Geen idee dus of ze begraven of gecremeerd worden, of dat ik ze bij de dierenarts laat. 

Doen als je keuze nog hebt! Bram mijn kat is ingeslapen bij de DA, het was echt verschrikkelijk. Heb haar ook nog een nacht daar gelaten om haar eventueel nog te kunnen redden. Was één stressvolle situatie voor haar. Een DA is meestal coulant en komt vaak in eigen vrije tijd dezelfde dag nog.

Uit strooien is toch geen must? Als het voor jou goed voelt ze thuis bij je te houden is dat toch ook prima!

Je hond kan natuurlijk ook thuis komen te overlijden hè, dat was hier dus het geval en ik associeer die plek niet écht met haar. Meer de plaats waar ze altijd lag.

Wat inslapen betreft hebben wij hier gelukkig geen ervaring mee, maar lijkt thuis in de eigen omgeving me toch het mooist & meest vertrouwt voor de hond