Wat erg om na al die jaren toch weer dat besluit te nemen ,
wel plaatsen ,toch weer houden ,naar schoonfamilie ,toch weer terug ,dan komt er een kind en dat werkt ook al niet ,dus na vijf jaar toch maar herplaatsen ,om gelijk te vragen om mee te denken aan een opvolger ,die misschien ook niet met kind kan .
Misschien klink ik hard maar het ras wat je hebt hecht zich sterk aan 1 persoon en helaas moet de hond toch herplaatst worden .
Ik vraag me dan ook af of een volgende hond wel aan je eisen voldoet,en of de schoonfamilie de hond niet wil hebben?
Ook kinderen kun je leren de hond met rust te laten,het is een kwestie van opvoeden van hond en kind .en ga voor jezelf na waarom je een hond wil want herplaatsen okay als het echt niet anders kan ,maar in dit topic is er wel erg veel twijfel.
We zijn inderdaad inmiddels vier jaar verder en ze heeft enkel twee maanden bij mijn schoonouders gebivakkeerd toen we echt nog veel twijfel hadden. Toen speelde er ook wat anders mee, waardoor we besloten hadden om juist wel door te gaan, naast onze liefde voor haar. Voor de rest is er alleen maar logeerpartijtjes wat ze fantastisch vond. Misschien hadden we dit besluit vier jaar geleden wel moeten nemen, dat kan. Maar ik ben uiteindelijk juist ook blij dat ik nu echt alles heb gedaan wat in mijn macht lag.
Dat ik gelijk vraag naar een opvolger is niet gek, al kan ik me jouw vraag/frustratie wel voelen. Nala is namelijk mijn assistentiehond en het klinkt héél hard, maar voor de hulphondenschool en/of de verzekering is zij slechts een product. Een hulpmiddel. Zo zien wij Nala natuurlijk absoluut niet! Daarom hebben we juist ook ontzettend veel getwijfeld. Als het kon bleef ze bij ons. Maar dat gaat niet omwille de veiligheid naar onze dochter toe, maar ook omdat ik een assistentiehond nodig heb waar ik op kan vertrouwen én bouwen. En ja, misschien was het een fout geweest om voor Nala te kiezen, maar gedane zaken nemen nu geen keer en wij hebben er juist heel veel van geleerd. Ook van haar goede en mooie eigenschappen!
Dus ja. Het kan niet meer. Ik heb er veel verdriet van en moet rouwen om het feit dat ik iets heb gedaan wat ik nooit had voorzien. Nooit! En daar wil ik het graag bij laten voor nu. Het was slechts een update om dit topic mee af te sluiten, omdat ik niet weet hoe ik een topic kan laten verwijderen.
Bedankt voor het delen van je update en al de uitdagingen die je bent tegengekomen met Nala en het hele proces van het opleiden tot assistentiehond. Ik vind het knap en heel eerlijk, naar jezelf en ook naar Nala toe, dat je durft toe te geven dat het erg moeilijk kon zijn en het niet gaat/niet de perfecte match is met je dochter.
Ik wens je veel sterkte en wijsheid toe voor de toekomst. Succes met het vinden en het opleiden van een andere assistentiehond. Ik ben benieuwd hoe jullie reis verder gaat. Niet opgeven, hoor.
Heel veel sterkte. Ik weet hoe erg het is een besluit tot herplaatsing van een hond te nemen. Maar veiligheid gaat toch voor alles. Jullie hebben zo lang geploeterd. Wil de fokker haar niet herplaatsen ? Soms zijn er mensen die niet perse een pupje willen hebben en kloppen dan bij een fokker aan.
Ik heb je ook een mail gestuurd. Ik weet hoeveel verdriet jullie hiervan hebben en hoop in de toekomst een beter bericht van jullie te krijgen.
Niet doen....Laat je dochter kiezen....
Dankjewel voor je lieve reactie! Dat doet me goed. Het is inderdaad een proces geweest waarin we veel hebben mogen overwinnen en waar ik dankzij Nala weer heel veel stappen vooruit heb gezet (ik durfde bv. niet meer naar de winkel en dat lukt nu wel weer). Dat is ook iets wat ik natuurlijk niet ga vergeten. De komst van onze lieve dochter heeft het haar wat moeilijker gemaakt waardoor het voor ons weer een stuk ingewikkelder wordt. Dit is helaas iets wat wij niet kunnen overwinnen en dan gun ik Nala ook een wereld van een huis waarin ze gewoon kan zijn wie ze is, zonder dat er teveel spanningen zijn wat bij ons nu wel het geval is.
We gaan zeker niet opgeven. Eerst even in de rust en tegelijkertijd moeten we ons natuurlijk bezig houden met het contract en kijken we heel rustig rond welke rassen goede opties zouden kunnen zijn.
De fokker is helaas zelf gestopt vanwege gezondheidsredenen. Dit is al een aantal jaar geleden aan de hand. We gaan wel in de Spitsen-groep even rondvraag doen, is de bedoeling. Wellicht dat een andere fokker een goed plekje weet.
Hoe bedoel je? Qua keuze voor een pup uit het nest?
We hebben contact met de hulphondenschool in de zin vanwege het ontbinden van het contract en het regelen van een mogelijk vervolg. Met deze hulphondenschool mag je zelf kiezen hoe en wat. We gaan wel hun hulp inschakelen, maar uiteindelijk beslissen we zelf. De bedoeling is overigens ook dat zodra duidelijk is welk ras het wordt en welke fokker we daarvoor willen vragen, dat we onze dochter ook een keertje meenemen op pup-bezoek om te zien hoe de puppy's reageren op onze dochter.
Niet doen.... Herplaats is handtas model sorry maar er zit nul beweging in liefde in. En voor autisme? Is die echt belangrijk als ie zolang al bij jullie is. Konijn maar maal 3 en geholpen?
Ik wil je graag begrijpen, maar ik merk dat ik je niet begrijp.
Ik wil je graag begrijpen, maar ik merk dat ik je niet begrijp.
Wat naar dat het na al die tijd toch niet meer gaat met Nala. Het klinkt alsof ze inderdaad misschien ergens anders zelf ook meer rust zal vinden. Maar het is voor jou natuurlijk ook een rotbeslissing. Ik weet hoe het voelt om een pittige assistentiehond te hebben, mijn hond had andere uitdagingen (tip: een hond uit rasgroep 1 opleiden tot assistentiehond is ook bloed, zweet en tranen, ik ben dolblij met haar maar weet niet of die keuze opnieuw zal maken als de tijd daar is), maar ik heb ook met mijn handen in het haar gezeten. En zelfs nu het ons gelukt is, blijven er dagen tussenzitten waarop ik denk 'vandaag gewoon even niet'. Maar ik weet ook dat op de dagen dat ik wilde opgeven, ik me geen leven zonder haar kon voorstellen omdat onze band zo enorm sterk is. Dus ik kan me ook voorstellen dat het enorm pijn moet doen om je assistentiehond waarmee je toch al zo'n tijd zo nauw samenwerkt te herplaatsen omdat het in deze veranderde situatie gewoon echt niet meer gaat. Sterkte daarmee.
Ik vroeg me af of Nala nog zou kunnen functioneren als assistentiehond voor iemand in een heel andere situatie (geen gezin en dus geen drukte bijvoorbeeld)? Ik ken niet zo iemand hoor, maar ik vroeg het me af omdat ik weet dat haar werk voor mijn hond haar lust en haar leven is. Herplaatsen is hier niet aan de orde maar ik denk wel eens over wat er zou moeten gebeuren als ik ineens zou wegvallen. Ik denk dat zij heel gelukkig zou zijn als er dan iemand anders die het nodig heeft met haar kon leren samenwerken, zodat ze kon blijven doen waar ze zo goed in is en wat ze zo leuk vindt. In zo'n geval zou de organisatie misschien nog iets kunnen betekenen. Maar ik weet helemaal niet hoe praktisch haalbaar dat zou zijn (ik weet sowieso al niet hoeveel mensen op zoek zijn naar een signaalhond) en of het voor Nala de beste optie zou zijn natuurlijk. Ze krijgt ongetwijfeld hoe dan ook een gouden mandje, zelfs met haar uitdagingen lijkt ze me ook gewoon een enorm leuke hond.
Daar ben je niet de enige in.
Anouk. Geen idee hoe of wat je bedoelt. Maar mijn advies. Lees eerst een topic voordat je reageert op een laatste zinnetje in datzelfde topic.
Waar haal je autisme vandaan? Daar gaat het hier totaal niet over.
En hoe ga jij een baby van 1 jaar een keuze laten maken? Dat schrijf je nl ook.
Kortom een bijdrage die nul toevoegt,
Dankjewel voor je lieve reactie, doet me heel goed! Weinig doven/slechthorenden maken gebruik van het feit dat ze een signaalhond mogen opleiden. Maar het is zeker een optie om het nog even te bespreken met de trainer/de hulphondenschool! Je toevoeging is mooi. :) Al denken we dat Nala nu ook wel lekker een huishond mag worden. Wel is het voor Nala inderdaad belangrijk om uitgedaagd te worden met onder andere hersenwerkjes, maar echt samen op een sport gaan is ook fijn voor haar.
Sorry keihard en rechtvooruit hier?
Neem een konijn, geholpen maal 3. Ik hou van dieren en tja spitsen/honden zijn blaffers van nature. Dus begrijp even niet waarom van die geweldige hulplijn Nala herplaatst moet worden en dat er dan nog gezocht wordt in spitssoorten voor een nieuwe, de grootste blaffers allertijden.
Nogmaals , Lees het topic voor je je keiharde oordeel geeft. Een konijn is geen hulphond. En zal het nooit worden. Waar je dit voor bedenkt is een compleet raadsel. Je doet iemand met deze opmerkingen veel verdriet.
Tis wel blafstil en je moet er minimaal twee houden als jij het niet kunt opbrengen. Lijkt mij absoluut geen goed idee om nogmaals naar spitsen te gaan kijken. Maarja Ien jij weet het beter....
Rustig Anouk! het gaat hier om Sofie niet om jou.
Je mag best zeggen wat je vind maar je moet aardig blijven!
Wat Ineke zegt je doet hier iemand verdiet mee...
Dit mag geen ruzietopic worden.
Even voor de duidelijkheid: Ik zoek GEEN Spits! ;) Ik gaf alleen aan dat ik binnenkort wellicht een topic zal openen met de vraag mee te denken voor een opvolger qua ras. Geen Spits dus.
Ik heb even mijn laatste antwoorden teruggelezen en ik denk dat je nu de situatie verwart met het feit dat ik heb aangegeven navraag te doen in de Spitsen-groep. Hiermee bedoelde ik niet dat ik navraag doe voor een nieuwe Spits, maar dat ik ga vragen of iemand een goed thuis weet voor Nala. :)
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?