Uitnodiging voor iedereen tot vriendelijke discussie: Een kijk op nieuwe manier van opvoeden 
Nou, dat doet de mijne echt niet. Ik wou dat het zo was, dan zat er tenminste wat rust in die kop. De mijne draaft in een rechte lijn door. Snuffelen doet hij wel, maar hij weet van tevoren welke plekjes hij wil besnuffelen en loopt daar in straf draftempo naartoe.
Het is dat ik geen 11-12 km/u wandel, anders zou hij gewoon van punt, naar punt, naar punt door gaan.
Bij de paardenwereld heb je een uitspraak die vaak naar voren komt:
"je hebt mensen met paarden en je hebt paardenmensen".
Dit betekent dat mensen met paarden een paard hebben maar eigenlijk weinig van het wezen 'paard' begrijpen en daardoor vaak met allerlei hulpmiddelen hun paard laten doen wat ze willen.
Vaak lukt dit dan ook niet goed, een paard is veel sterker dan de mens. Dan krijg je soms gevaarlijke toestanden, dan wordt het paard verkocht en een ander paard weer aangekocht.
Want het ligt namelijk altijd aan het paard, die deugt niet.
Of het paard geeft alle weerstand op omdat het niet helpt, dan krijg je zo'n paard die zich voor alle (pijn)prikkels afsluit en als een soort robot zijn dingen doet die hij moet doen.
Alleen dan kom je toch alsnog steeds meer in een neerwaartse spiraal dus uiteindelijk werkt dit natuurlijk ook niet.
Het gekke is dat deze mensen theoretisch helemaal op de hoogte zijn, en van alles kunnen vertellen zodat het lijkt alsof ze het wel moeten weten.
Maar ze missen de klik met een paard, ze begrijpen het niet, ze zien niet wat het paard laat tonen door zijn gedrag.
En paardenmensen, dat zijn mensen die van nature of dat ze ermee opgegroeid zijn het wezen paard begrijpen en er mee om kunnen gaan.
En dus ook het maximale uit een paard kunnen halen.
Ondanks dat het natuurlijk ook wel eens mis gaat of dat het veel tijd nodig heeft.
En dan is een stukje theorie of nieuwe inzichten ook helemaal niet erg, dan ben je gewoon in staat te selecteren wat bij jou of je paard past.
Maar sommige mensen met paarden worden nooit een paardenmens.
Je kan natuurlijk niet helemaal honden en paarden met elkaar vergelijken, het zijn totaal andere wezen.
Maar toch geloof ik ook wel dat er 'mensen met honden' zijn en 'hondenmensen'.
"
Ik ben volledig mee.
Theorie op zich alleen... als je het niet begrijpt. Dan kan je het nog niet toepassen.
Inzicht en aanvoelen zijn onmisbaar om tot dat punt te komen.
Het is dat ik geen 11-12 km/u wandel, anders zou hij gewoon van punt, naar punt, naar punt door gaan. "
I now the feeling 
mijn muts is ook zo, das echt zo 1tje van ready, set, go!!! En gaan in 1rechte lijn recht vooruit en ik mag dan zeggen wat ik wil ze hoort me dan echt niet 
Het is dat ik geen 11-12 km/u wandel, anders zou hij gewoon van punt, naar punt, naar punt door gaan. "
Snuffelen is zo belangrijk, het zorgt voor een geestelijke evenwichtige rust.
En hoe doet hij als je een plek nieuwe opzoekt?
sommige honden zijn overigens gewoon zo.
De pup hier nu ook van 5 maanden. Nog nooit slaag gehad, maar als je hem soms zou zien, zou je denken van wel.
Zelfs gewoon enthousiast roepen, zorgt ervoor dat hij ineen krimpt.
Bij DH's zie ik het wel vaker, dat ze zo ineengekrompen lopen, terwijl ze gewoon netjes behandeld worden. Maar vele ervan zijn echte dramaqueens.
Op basis van 1 filmpje een ganse man en een bende honden kunnen beschrijven, vind ik er wel wat over. Maar soit, dat gebeurt nu eenmaal altijd en overal door iedereen. Daar maak(te) ik mij ook wel eens schuldig aan.
"
Ik beoordeel wat ik gezien heb en ik heb fysieke straf gezien in de video dus ja ....
Bij de paardenwereld heb je een uitspraak die vaak naar voren komt:
"je hebt mensen met paarden en je hebt paardenmensen".
Dit betekent dat mensen met paarden een paard hebben maar eigenlijk weinig van het wezen 'paard' begrijpen en daardoor vaak met allerlei hulpmiddelen hun paard laten doen wat ze willen.
Vaak lukt dit dan ook niet goed, een paard is veel sterker dan de mens. Dan krijg je soms gevaarlijke toestanden, dan wordt het paard verkocht en een ander paard weer aangekocht.
Want het ligt namelijk altijd aan het paard, die deugt niet.
Of het paard geeft alle weerstand op omdat het niet helpt, dan krijg je zo'n paard die zich voor alle (pijn)prikkels afsluit en als een soort robot zijn dingen doet die hij moet doen.
Alleen dan kom je toch alsnog steeds meer in een neerwaartse spiraal dus uiteindelijk werkt dit natuurlijk ook niet.
Het gekke is dat deze mensen theoretisch helemaal op de hoogte zijn, en van alles kunnen vertellen zodat het lijkt alsof ze het wel moeten weten.
Maar ze missen de klik met een paard, ze begrijpen het niet, ze zien niet wat het paard laat tonen door zijn gedrag.
En paardenmensen, dat zijn mensen die van nature of dat ze ermee opgegroeid zijn het wezen paard begrijpen en er mee om kunnen gaan.
En dus ook het maximale uit een paard kunnen halen.
Ondanks dat het natuurlijk ook wel eens mis gaat of dat het veel tijd nodig heeft.
En dan is een stukje theorie of nieuwe inzichten ook helemaal niet erg, dan ben je gewoon in staat te selecteren wat bij jou of je paard past.
Maar sommige mensen met paarden worden nooit een paardenmens.
Je kan natuurlijk niet helemaal honden en paarden met elkaar vergelijken, het zijn totaal andere wezen.
Maar toch geloof ik ook wel dat er 'mensen met honden' zijn en 'hondenmensen'.
"
Een heel goed punt.
Ik rijd mijn leven paard, sinds mijn 4e, puur op eigen gevoel.
Beleerde jonge paarden, reed „probleem" paarden voor anderen, nooit problemen gehad met wel paard dan ook.
Pas op mijn 23e kreeg ik privéles, waarbij de theorie ter sprake kwam.
Het veranderde niets, alleen viel alles op zn plek.
Ook kon ik anderen makkelijker les geven, met het stukje theorie erbij.
Je gevoel, een paarden- of honden mens te zijn maakt heel veel uit.
Je kunnen inleven in je dier.
Honden reageren ook verschillend.
Luca was in een losloop gebied met haar natte neus tegen schapengaas
met stroom gelopen. Stonden ineens schapen, wist ik veel dat er stroom op dat hek stond? Totaal in paniek het park uitgerend, bijne een hele drukke weg over. Vreselijk!
De maanden er na, wilde ze niet op die plek komen, totale paniek.
Totdat ze een keer met een andere hind aan het spelen was en ineens op die plek stond. Op een gegeven moment zag je haar echt om haar heen kijken zo van: hee, de schapen zijn weg
Daarna was het over.
Helaas kreeg ze 2x een stroom stoot van het weitje van mijn pony.
Nu is niet alleen die plek op de manege eng, maar ook paarden! Er stonden paarden in de wei. Die heeft ze dus aan de pijn gekoppelt en ook de plek.
Waar we ook een paard tegen komen, die vind ze eng.
Te vergelijken met de gifslang.
Het is dus ook, hoe een hond een koppeling maakt. Als hij de koppeling legt met de slag bezorgt me pijn, dan zal de hond dat onthouden.
Koppelt de hond de pijn ook aan de band, dan zal je hond zonder band weer naar de slang gaan.
Het lastige van correcties is ook de timing.
Honden zijn ook wel,zo slim om een verband te leggen met de band die pijn veroorzaakt.
Hoe dan ook, ik wil liever niet dat mijn hond leert door pijn.
Die arme Luca was zo compleet van slag door de pijn. Paniek, trillen, echt vreselijk.
Luca was in een losloop gebied met haar natte neus tegen schapengaas
met stroom gelopen. Stonden ineens schapen, wist ik veel dat er stroom op dat hek stond? Totaal in paniek het park uitgerend, bijne een hele drukke weg over. Vreselijk!
De maanden er na, wilde ze niet op die plek komen, totale paniek.
Totdat ze een keer met een andere hind aan het spelen was en ineens op die plek stond. Op een gegeven moment zag je haar echt om haar heen kijken zo van: hee, de schapen zijn weg
Daarna was het over.
Helaas kreeg ze 2x een stroom stoot van het weitje van mijn pony.
Nu is niet alleen die plek op de manege eng, maar ook paarden! Er stonden paarden in de wei. Die heeft ze dus aan de pijn gekoppelt en ook de plek.
Waar we ook een paard tegen komen, die vind ze eng.
Te vergelijken met de gifslang.
Het is dus ook, hoe een hond een koppeling maakt. Als hij de koppeling legt met de slag bezorgt me pijn, dan zal de hond dat onthouden.
Koppelt de hond de pijn ook aan de band, dan zal je hond zonder band weer naar de slang gaan.
Het lastige van correcties is ook de timing.
Honden zijn ook wel,zo slim om een verband te leggen met de band die pijn veroorzaakt.
Hoe dan ook, ik wil liever niet dat mijn hond leert door pijn.
Die arme Luca was zo compleet van slag door de pijn. Paniek, trillen, echt vreselijk.
"
Hier ook met onze Wopper (teefje). Ze was altijd gek van schapen, bij de kinderboerderij stonden ze neus tegen neus. Hier plaatst de gemeente schapen voor het hoge gras met stroomhekken. Maar één keer haar neus gestoten, ze moet niets meer van schapen weten, ook niet die van de kinderboerderij. Dus stroom kan zeer effectief zijn. Hartstikke zielig, ze werd er altijd zo blij van, helaas verleden tijd, ze loopt er met een enorme boog omheen
Vreselijk toch, dat stroom. Het doet ook echt pijn.
Wat jammer ook dat ze de schapen eng vind nu.
Siberienne (Gast)
Het nadeel van stroom, is ook dat niet altijd te voorspellen waar de hond de link mee gaat leggen.
Wopper legde de link met de schapen, mijn vorige hond die tegen een stroomdraad liep weigerde daarna door de straat te lopen, maar wilde nog steeds achter de schaapjes aan (niet dat hij daar de kans toe kreeg overigens).
Een herder van kennissen waarbij in de training een stroomband gebruikt werd, kreeg een schok terwijl een vliegtuig overkwam. Die werd bang van vliegtuigen...
En dan zit je op een belangrijk nadeel van trainen met zulk soort prikkels; de foutmarge is bijzonder klein...
Siberienne (Gast)
(Psssst, Eliane, als je wetenschappelijk over wil komen... zeg dan niet dat suiker slecht is voor de hersenen. Komt wat raar over. Zonder suiker gaan hersencellen namelijk dood. Bijna het enige deel van ons lichaam dat nou net echt niet zonder glucose kan... Tanden, daar was suiker slecht voor! )
Over de stroomband, leren of onderdrukken. Stel, uit angst haalt je hond uit naar andere honden. Stroomband om en als hij uithaalt, krijgt een stroomstoot. De hond zal stoppen met uithalen, legt de koppeling, hond, uitvallen is pijn. Dat heeft hij geleerd.
Hij onderdrukt het symptoom uit angst voor de pijn.
Het symptoom, blaffen, is gestopt.
Alleen de emotie, angst is onverandert, dus als de hond, de pijnprikkel ook koppelt aan de band, zal de hond weer uitvallen als de band af is.
Zolang je alleen het symptoom aanpakt zal de emotie onverandert blijven.
En hoe doet hij als je een plek nieuwe opzoekt? "
Exact hetzelfde. Als we grafschriften zouden doen voor honden dan zou die van Dobby zijn "eindelijk rustig".
Pssssst Siberienne
Het is wel iets complexer dan suiker te zien alleen als glucose. Hier wat leesvoer zodat je kan bijlezen want de tijd dat ze vertelde dat suiker alleen voor de tanden ongezond is dateert van ongeveer 50 à 60 jaar terug
https://melchiormeijer.wordpress.com/artikelen-4/suiker-de-bittere-waarheid/
Onderzoekers, dokters, universiteiten worden bij naam en toenaam genoemd zodat je netjes alles zelf kan opzoeken.
http://www.wijwordenwakker.org/content.asp?m=M4&s=P40
Veel lees en update plezier
Sorry hoor, maar ik heb nu een Jack Russel, 12 jaar oud, van een oud ehtpaar geweest die beiden recentelijk overleden zijn.
Als we het bos ingaan loopt hij een hele minuut achter stuiterbal Google (labrador, 11 maanden) aan en dan denkt hij f*k it....en komt 5 meter achter ons lopen. In een rechte lijn. Af en toe snuffeltje 30cm links van het pad, af en toe plasje 30 cm rechts van het pad, maar verder rechtdoor.
Geen hond is gelijk en net zo min als mensen, passen honden in hokjes
En dus ook het maximale uit een paard kunnen halen.
Ondanks dat het natuurlijk ook wel eens mis gaat of dat het veel tijd nodig heeft.
En dan is een stukje theorie of nieuwe inzichten ook helemaal niet erg, dan ben je gewoon in staat te selecteren wat bij jou of je paard past.
Maar sommige mensen met paarden worden nooit een paardenmens.
Je kan natuurlijk niet helemaal honden en paarden met elkaar vergelijken, het zijn totaal andere wezen.
Maar toch geloof ik ook wel dat er 'mensen met honden' zijn en 'hondenmensen'. "
Mooi gezegd. En.....
ik heb heel lang paard gereden, ook een eigen paard gehad. En ik kon in principe op ieder paard wel rijden. Tot wij op (paardrij) vakantie in Italie waren. Dat was een vakantie van 10 dagen waarvan 8 dagen ritten van 6-8 uur per dag te paard. Op de vierde dag kreeg ik een klein, leuk paardje. Leuk voor iedereen behalve mij. Vanaf het eerste moment (borstelen) hadden we al geen klik. Na een uur rijden (of eigenlijk bokken) heb ik van paard geruild met de instructeur. bij hem leek het net een heel ander paard.
Soms wil een combinatie, of het nu mens/hond, mens/paard of zelfs hond/hond is, gewoon niet werken. Is dat de schuld van iemand? Wellicht, maar misschien ook niet....
Sibrienne (Gast)
@Eliane: en dit is nou precies waar het vaker mis gaat in de vertaling van wetenschap naar alledaagse zaken.
Suiker is niet slecht, maar te veel suiker wel.
Suiker is ook nodig omdat met name ons brein suikers nodig heeft. Dat dat niet in geraffineerde vorm hoeft, da's waar. Maar suiker op zich is niet slecht voor je brein.
En waar het mis gaat in discussies op fora: er wordt vaak slecht gelezen. Ik schrijf namelijk nergens dat suiker alleen slecht is voor je tanden, ik schrijf dat suiker slecht is voor je tanden. (in het kader van ' wist je dat" ik las laatst dat caries een groot probleem was bij oermensen, het trad namelijk al op in de overgang van jager-verzamelaars naar landbouwers. En dat in de tijd zonder tandartsen.. AU! Zeker omdat de minder verder door-ontwikkelde oergroenten nog een stuk lastiger weg te knagen waren dan de huidige zaken).
En dan uitgaan van vooronderstellingen: een klein wat plagerig berichtje op internet betekent niet dat ik geen kennis heb, of niet op de hoogte ben van ontwikkelingen in de wetenschap. Jij kent mij niet - ik ken jou ook niet, heb alleen de website van je hondenschool gezien en heb een foto van jouzelf gezien.
Mocht je nog meer willen weten over ons lichaam, met een wetenschappelijke onderbouwing en vol referenties en ook nog eens genuanceerder dan de blogteksten die je me stuurde, kan ik je van harte "the story of the human body" aanbevelen van Daniel Lieberman. Belangrijkste conclusie overigens: de mens is niet gemaakt om te zitten. (en inactiviteit is ongezonder dan overgewicht).
En met deze observaties verlaat ik deze discussie en ga naar buiten, op stap met de honden. Stuk gezonder voor mij ook ;-)
Er is een groep mensen die idd in staat zijn informatie tot zich te nemen en daar mee aan de slag te gaan, een groep die dit vermogen niet heeft.
Op school in het onderwijs is daar ook het verschil, mavo en lager, zul je precies moeten leren uit je boek wat er staat. Op hoger niveau komt er logisch nadenken, inzicht erbij.
Dat zal idd dus de rede zijn dat sommige geen inzicht hebben in honden en hun gedrag.
Des te belangrijker om te beginnen bij een hondenschool, om alles gelijk goed aan te leren. Gewoon uitvoeren. Als er iets niet goed loopt, gelijk als trainer/ gt er boven op te zitten.
Bij deze zal ik dus voortaan oppassen met mijn uitspraken om van mensen te verwachten zich te verdiepen in hun hond en gedrag.
Het is dus niet altijd onwil van een baas. "
Dat is juist niet helemaal wat ik bedoelde in mijn schrijven. Ik denk juist dat het grootste gevaar schuilt in de 'deskundigen' die zonder de juiste(interne) tools de wetenschap gaan bestuderen en vervolgens de 'ontwetenden' gaan onderwijzen over de wetenschap.
De goede 'onderwijzer' is in staat om kennis te integreren en te vertalen naar de praktijk. Slaat de dombo's niet om de oren met wetenschappelijke (al dan niet achterhaalde feiten), zit er ook niet bovenop in de zin van doen wat ik zeg 'omdat het zo is'. Een goede onderwijzer prikkelt anderen om de kennis die al in de mens aanwezig is zichtbaar te maken en deze te spiegelen en te integreren in de praktijk van alledag. Een goede onderwijzer prikkelt mensen zelf na te denken over hun gevoel en gedrag en de interactie.
Niet daarom! Maar waarom?
Dat bereik je niet door mensen te overladen met wetenschap en kennis die nog niet voldoende geintreerd is en/of geinterpreteerd kan worden. Ik denk dat de mensen die vanuit hun eigen doorleefdheid opgedane kennis onderwijzen vaak de juiste snaren weten te raken bij anderen.
Ik denk dat kennis en inzicht een heel mooie verrijking is, maar de voedingsbodem moet er klaar voor zijn. Dus help jezelf en mensen met het vruchtbaar maken van de bodem en begin niet meteen met zaaien.
Rechtdoor lopen. Heb jij al eens een hond die los/vrij rond loopt in de natuur zonder dat hij gestuurd wordt, gade geslagen? Dan een stukje vooruit, dan naar links oeps terug, nu rechts dan weer rechtdoor.
"
Eh wel ... Heb je weleens een Ierse Wolfshond alleen bij je los zien lopen?
Die wijkt dan echt niet van je zijde, gaat er niet rennend vandoor maar blijft keurig bij je. En niet alleen mijn Ier, zo ook als vriendin 1 Ier bij zich heeft.
In een roedel ja ...can sprint ie mee weg maar in zijn uppie niks van dit.
Nou precies dat dus 
Erg mooie Esther thanks, meteen opgeslagen. Dat scheelt een heleboel schrijfwerk volgende keer 
Argh... letters, woorden.. 
Die wijkt dan echt niet van je zijde, gaat er niet rennend vandoor maar blijft keurig bij je. En niet alleen mijn Ier, zo ook als vriendin 1 Ier bij zich heeft.
In een roedel ja ...can sprint ie mee weg maar in zijn uppie niks van dit. "
Mijn duitse herder wijkt ook niet van mijn zijde als ze los loopt 
Luca was in een losloop gebied met haar natte neus tegen schapengaas
met stroom gelopen. Stonden ineens schapen, wist ik veel dat er stroom op dat hek stond? Totaal in paniek het park uitgerend, bijne een hele drukke weg over. Vreselijk!
De maanden er na, wilde ze niet op die plek komen, totale paniek.
Totdat ze een keer met een andere hind aan het spelen was en ineens op die plek stond. Op een gegeven moment zag je haar echt om haar heen kijken zo van: hee, de schapen zijn weg
Daarna was het over.
Helaas kreeg ze 2x een stroom stoot van het weitje van mijn pony.
Nu is niet alleen die plek op de manege eng, maar ook paarden! Er stonden paarden in de wei. Die heeft ze dus aan de pijn gekoppelt en ook de plek.
Waar we ook een paard tegen komen, die vind ze eng.
Te vergelijken met de gifslang.
Het is dus ook, hoe een hond een koppeling maakt. Als hij de koppeling legt met de slag bezorgt me pijn, dan zal de hond dat onthouden.
Koppelt de hond de pijn ook aan de band, dan zal je hond zonder band weer naar de slang gaan.
Het lastige van correcties is ook de timing.
Honden zijn ook wel,zo slim om een verband te leggen met de band die pijn veroorzaakt.
Hoe dan ook, ik wil liever niet dat mijn hond leert door pijn.
Die arme Luca was zo compleet van slag door de pijn. Paniek, trillen, echt vreselijk.
"
Inderdaad, honden reageren verschillend.
Nahla is een keertje onder een stroomdraad gelopen en heeft hierbij de draad geraakt. Ze was volledig in paniek en durfde niet meer terug te komen.
Gelukkig heeft mijn verstand (en geen enkel boek of uitspraak van anderen) me geleerd dat het belangrijkste dat mijn (dove) hond moest weten, was dat ík te vertrouwen ben. Ik ben haar veilige haven en als ik zeg dat het in orde is, kan ze rustig naar me toe komen. Eens ze dus weer in staat was naar mij te kijken, vroeg ik haar te wachten, een mede wandelaar heeft met haar lijn de draad omhoog gehouden en ik bukte me en riep haar. Ze kwam naar me toe en ik troostte haar. Later die wandeling zijn we samen naar een draadomheining gestapt en liet ik haar rustig alles bekijken. Ze is niet bang van zulke omheiningen, ze heeft geleerd dat niet álle omheiningen naar zijn.
Nahla blijft niet dicht bij me, ze loopt frank en vrij door de bossen en snuffelt waar ze maar wil. Ze heeft me wel in het oog, onopvallend, vanuit haar ooghoeken soms, maar ze weet waar ik ben. We zijn een team, zij en ik en samen nemen we elke hindernis zonder angst.
Ze heeft zich een keer doodgeschrokken van een dravend paard. Het volgende paard dat we tegenkwamen, rook ze al aankomen en ze begon onrust te vertonen. We zijn samen iets opzij van de weg gaan zitten, we hebben het paard laten passeren en nu is die angst er niet meer.
Omdat ik één van die personen ben, die de boeken leest, hieruit informatie bekijkt in haar leven en naar de reacties, beschreven in die boeken zoekt bij haar honden. Heb ik erg veel geleerd. Ik heb geleerd dat je hond van zijn angsten verlossen zeker wenselijk is. Het is de manier waarop welke niet beschreven staat, en waar je zelf, afhankelijk van je hond, een invulling aan moet geven.
Ik ken mensen die hun hond meenemen naar het voorwerp van de angst of hij nu wil of niet (hij moet leren dat het niet gevaarlijk is), mijn "gevoel" zegt me dat haar vertrouwen in mij, onvoorwaardelijk moet zijn, dat kan haar leven redden. Dus dwing ik haar niet maar laat ik haar voelen dat ik er ben en samen gaan we naar het voorwerp toe of het nu een uur duurt of vijf minuten voor ze weer een stapje wil zetten, dat doet er niet toe. We lossen het samen op.
Mijn ervaring heeft me geleerd,dat honden die niet van de zijde van hun baasje wijken ofwel van nature onzeker zijn ofwel het zo geleerd hebben (goedschiks of kwaadschiks).
Boekwijsheid is goed, gezond verstand en empathie zijn echter evenzeer een must.
PS : het topic onzindelijk (net gepost) vind ik een voorbeeld van verstand niet gebruiken bv.
1 van jullie misschien ruilen voor een blondje...
?
Los van de lijn loop ik vaak met mijn hond in mijn knieholte geplakt. Aangelijnd (bvk 5 meter lijn) loopt hij (inmiddels gelukkig) frank en vrij te struinen en te snuffelen.
Zou kunnen dat als mensen mij met een losse Jip zien lopen ook menen dat hij wel keigoed daarop getraind moet zijn... misschien wel the hard way :-(
Helaas missen ze het deel training waarin ik hem probeer meer zelfvertrouwen en zelfredzaamheid bij te brengen in die grote boze buitenwereld, ook zonder dat tastbare (honden)lijntje.
De ene hond loopt altijd ver achter mij en de andere ver voor mij.
Volgens mij spreken ze dat zo af,kan ik ze niet allebei tegelijk in de gat houden als ze iets uitvreten.
even snaaien van een lekkere poep,wat snaaien van zeebanket.....ze zijn slimmer dan we denken de
Ze luisteren wel goed en komen direct als ik ze roep.
Zou kunnen dat als mensen mij met een losse Jip zien lopen ook menen dat hij wel keigoed daarop getraind moet zijn... misschien wel the hard way :-(
Helaas missen ze het deel training waarin ik hem probeer meer zelfvertrouwen en zelfredzaamheid bij te brengen in die grote boze buitenwereld, ook zonder dat tastbare (honden)lijntje. "
Wij gaan naar een hondenschool voor Dog Fun . Hier ligt de nadruk echt gewoon op vertrouwen krijgen.
Er komen hier veel honden die vanwege hun verleden of gewoon door slechte socialisatie echt angsthazen zijn. Ze komen al wel enkele jaren, en als je ze zou zien, zou je van geen van hen denken dat ze ooit zoooo bang geweest zijn. Nu hebben we ook pups in de lessen hoor, zij leren dan van pup af hun baasje te vertrouwen.
Het zijn dan ook stuk voor stuk vrolijke en vrije honden. 
Er komen hier veel honden die vanwege hun verleden of gewoon door slechte socialisatie echt angsthazen zijn. Ze komen al wel enkele jaren, en als je ze zou zien, zou je van geen van hen denken dat ze ooit zoooo bang geweest zijn. Nu hebben we ook pups in de lessen hoor, zij leren dan van pup af hun baasje te vertrouwen.
Het zijn dan ook stuk voor stuk vrolijke en vrije honden. "
klinkt mooi Martine
klinkt mooi Martine "
Is leuk ook! We gaan zwemmen in de zomer, kruipen onder zeilen, klimmen op ladders, enz. dus de baasjes mogen "meegenieten" met de hondjes. 
Zou kunnen dat als mensen mij met een losse Jip zien lopen ook menen dat hij wel keigoed daarop getraind moet zijn... misschien wel the hard way :-(
Helaas missen ze het deel training waarin ik hem probeer meer zelfvertrouwen en zelfredzaamheid bij te brengen in die grote boze buitenwereld, ook zonder dat tastbare (honden)lijntje. "
O zo herkenbaar! Binky is een echte hakplakker als hij losloopt. Heel af en toe rent ie naar voren, maar blijft dan betrapt staan en sluit dan weer achteraan aan. Terwijl hij aan de lijn echt snuffelt en snuffelt en doet.
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?