Waarom heb jij gekozen voor het ras dat je nu hebt?

Hallo!

De titel zegt het eigenlijk al. Ik vind het heel erg moeilijk om uit te zoeken welk ras nu echt bij mij past. Er zoveel rassen, maar bij slechts heel weinig rassen heb ik zoiets van 'ja, dat is hem!'. En daarna begin ik weer te twijfelen of dit ras echt wel bij mij past... Volgens mij ben ik gewoon een hopeloos geval

Ik dwaal weer eens af. Mijn vraag is dus: waarom kozen jullie voor het ras wat je nu hebt? Wat gaf de doorslag om over te gaan tot aanschaf van dit ras?

Karakter, ervaring, grootte...

Wel de voornaamste redenen....
Een Golden past gewoon in onze situatie. En we hadden er via vrienden ervaring mee.... Stiekem een beetje verliefd geworden

Ik heb een schotse collie omwille van hun bereidheid tot samenwerken, luisteren én hun fijngevoeligheid. verder is het een ras dat 'snel tevreden is' aandacht is prima, en of ze dan op schoot ligt te slapen of we gaan wandelen dat maakt haar niet uit. daarnaast is het een ras dat heel graag onder de mensen is. ze geniet er van als we bezoek hebben of ergens op bezoek gaan

Ik houd van herdershonden dus dat is al een grote reden. Waarom specifiek voor dit ras? (Zwitserse herder) nou omdat ze een wat zachter karakter hebben, omdat ze een mooie rechte rug hebben. Omdat ze atletisch gebouwd zijn... en je er ook echt wat mee kunt doen en ze mee kunt nemen en ze lekker lang kunnen wandelen etc. 

Verder vind ik het niet de mooiste herdershond die er is (vind de oud Duitse mooier) maar het karakter van de Zwitserse herder sprak me meer aan. En als laatste (niet echte reden) na het verlies van Lobbes onze golden wou ik een hond die anders was en  niet "een vervanger" zou worden voor Lobbes.

Bruno kwam eigenlijk toevallig bij ons: we zagen een advertentie in de krant van "pups te koop" en gingen er heen om ze te bekijken. En ja: als je die schattige pups ziet, kan je al niet meer zeggen: "we gaan eerst even kijken of ze wel echt passen" althans niet met ons kleine beetje verstand over honden dat we toen hadden......

Het karakter. Ik had allerlei rassen bekeken in een encyclopedie. Ik had ze nog nooit in het echt gezien. Ze zijn lelijk. Maar het karakter past geweldig bij het mijne. En daar moet je het toch mee kunnen vinden.

Ik ben opgegroeid met bouviers. Ik ben er dol op. Toen ik met mijn vriend samen ging wonen wilde ik een hond (ik miste het). Mijn vriend zei "Nee, we nemen wel een poes". Tja, die poes was wel leuk hoor, maar ik miste nogsteeds een hond.. Toen zei mijn vriend "Dat is goed, maar wel een herder" en zo kwam Rex op ons pad.
Toen Rex slecht ging, besloot ik dat ik er een pup bij wilde om hem wat 'op te krikken'. Mijn verlangen voor een bouvier was altijd gebleven en dus wilde ik een bouvier. Mijn vriend vond het goed en dus begon mijn zoektocht naar een gezonde bouvier. Dat heeft heel lang geduurd, maar uiteindelijk vond ik haar

Inmiddels is Rex helaas overleden. Ik mis hem enorm, maar ben erg blij dat ik mijn bouvier nog heb.

Ik weet niet wat voor ras mijn volgende hond word, maar ik zonder bouvier? Nee, dat kan ik niet.. mijn leven is dan niet compleet..

Wat maakt de bouvier zo bijzonder? Vooral hun zelf denkend en zelf handelend vermogen.

Handzaam, intelligent, makkelijk in onderhoud, weinig eisend, eigenwijs en mooi (wanneer goed gefokt).

Wij hebben gekeken naar het karakter van onze hond en welke daar dan goed bij zou passen en ook nog wat wij een leuke hond vinden. Zodoende kwamen we uit op de manchester terrier. Niet te groot en te klein, kan nog lekker bij je op schoot liggen. Is wat eenkennig, speelt en onderneemt graag dingen met de baas. Net als Gruul houd hij van rennen, zo snel mogelijk en graag nog een aantal scherpe bochten erbij. Ze houden net als Gruul niet van nat en guur weer. En het uiterlijk sprak ons ook erg aan.

Ik wilde graag met mijn hond gaan werken, lekker actief worden in de hondensporten.. Ik ben niet zo van de retrievers.. dus kwam ik al gauw uit op een veedrijver.. Toen bleven er voor mij nog 2 keuzes over eigenlijk.. Ik heb minder met de bouw van de australian shepherd.. dus werd het de border collie!
Nu.. zou ik nooit meer een ander ras willen hebben.. ik vind ze geweldig..

Oh. en overigens was dit ook de beste keuze die we ooit hebben gemaakt.
Ben super blij met Max. En ik wil noooit weer anders als een Golden.... Wereld honden.... Echt

Leuk om te lezen allemaal!!

Ik was op zoek naar een wat kleiner ras! Ik ben eigenlijk 'GROTE ' hondenrassen liefhebber maar ik beslis in dit huis helaas niet alles!  

Alles aan Bo was een verrassing omdat Bo een kruising is maar ik moet wel zeggen dat het precies was wat we zochten en nodig hadden op dat moment. Ik heb geen seconde spijt gehad. 

Wat voor jouw het beste ras is? Het komt vanzelf op jouw pad! Opeens heb je et!

Wij zochten een grote hond in een kleine verpakking. Daarnaast sprak de humor en werklust van de corgi ons ontzettend aan. En ze zien er nog een vreselijk leuk uit ook
Ik wil echt geen ander ras meer!

Wij hebben gekozen voor de labradoodle, nog geen ras, maar dat komt wel , of niet.
Dit, omdat onze zoon allergisch is en een ASS heeft.

Ik wou wat meer pit na mijn vorige hond en ik wou graag nog een slag kleiner. Toen kwam Pasha op mijn pad, deze hondjes vind ik leuk en pittig, niet alle kleine hondjes vond ik leuk. Later kwam Thibo erbij toen hij 8 maand was. Hij is nog kleiner en bevalt me nog meer qua schoot zitten en tillen etc. 

Mijn hart gaat uit naar grote honden, maar die zijn mij te kostbaar en lastig mee te nemen op de fiets aangezien ik geen auto heb ! 

Kangal; Vind ik ten eerste prachtige honden met een passend karakter. Zelfstandig, trouw en lekker groot. Het is een gezond ras ( vind ik heel belangrijk ) en ze kunnen vrij oud worden. Hoe groter hoe beter 

Australian Shepherd; Ik wilde graag een hond om mee te werken, te sporten. Mijn moeder wilde graag een middelmaatje en zo dus bij de Aussie uitgekomen.

Waarom de Podenco Andaluz? Ik wilde graag een windhond type, omdat ze actief buiten zijn, en rustig binnen. Het idee van een zachtaardige hond om lekker mee op stap te gaan, en 's avonds lekker mee op de bank te knuffelen, sprak me enorm aan. In al mijn jaren bij het asiel had ik nog nóóit een agressieve windhond gezien, het waren altijd zachtaardige lieverds!

De Podenco Andaluz kende ik niet. De Podenco Ibicenco alleen van naam. Ik wilde graag een hond die kleiner was dan Punk. Bij een stichting die windhonden redde uit Spanje kwam ik Cosmic tegen. Ik dacht, na het zien van de foto's, dat ze ongeveer van Punks formaat was. Dat vond ik prettiger dan een enorme Galgo. Toen ik haar ontmoette bleek ze nóg kleiner te zijn! Ik heb bewust gekozen voor een windhond-achtige, maar niet bewust voor een Podenco.

De tweede wordt wel weer bewust een Podenco. Het karakter van de Podenco (Andaluz) spreekt me aan. Het zijn clowntjes waar je ontzettend mee kunt lachen. Ze zijn enorm gedreven, maar alleen in datgene wat zij als nuttig beschouwen. Ze zijn doorzetters, actief, nieuwsgierig, leergierig, onwijs intelligent, gevoelig, sociaal, en buiten dat een lust voor het oog, zeker wanneer ze doen waar ze het best in zijn; rennen! In huis zijn ze rustig (zelfs Cosmic, die nog relatief jong is), ze zoeken warme plekjes op, kruipen lekker tegen je aan. Ze hebben een bepaalde arrogantie, je moet hun genegenheid verdienen en dingen gebeuren op hun tempo. De eigenzinnigheid spreekt mij enorm aan. Podenco's zijn dusdanig bijzonder, dat ze bijna met geen enkel ander ras te vergelijken zijn. En dat is tevens een reden dat de tweede hond weer een Podenco wordt. Ik ben er van overtuigd dat Cosmic met een andere Podenco meer aansluiting vindt dan met een hond van een ander willekeurig ras.

Als je ooit een Podenco hebt gehad, wil je nooit anders meer, las ik op websites en fora. Het eerste half jaar dacht ik, ammehoela, NOOIT meer een Podenco! Maar ze hadden gelijk. Ik ben enorm verliefd geworden op het ras, en voor mij inderdaad geen andere hond meer..

wij hebben een bastaardje. Omdat deze altijd uniek zijn

Ik heb een keer online een test in gevuld waar vijf rassen uit kwamen die het beste bij je zouden moeten passen qua karakter en omstandigheden. Daar kwam onder andere de Witte Herder uit. Ik wil een hond waar ik alles mee kan doen, maar die ook rustig kunnen zijn en heel lief zijn.

Toen ben ik alles over die rassen en nog een paar gaan lezen en toen kwam ik erachter dat de witte herder bij mij wel de beste match was.

wat een leuke hond Alice

Ik ben zelf een herdermens, dus mijn eerste hond was een duitse herder. Mijn tweede hond Lola heb ik op een foto uitgekozen, ze is van een onbekend ras. Maar wel heeft ze veel herderkenmerken wat dus nog een pluspunt was.

Ik hou van herders omdat ik het gevoel heb dat je er veel contact mee kan maken, ze zijn erg gevoelig en intelligent, sportief, en ook rustig op het juiste moment. Beide honden lijken al te snappen wat de bedoeling is nog voordat je het zelf maar gedacht heb Wat wel een proces geweest is natuurlijk.

Waarom een Bull terriër? Waarom nou in gódsnaam zo'n rare hond met een kromme neus?

Nou, simpel.

De Bull terriër heeft een uniek uiterlijk. Zijn driehoekige, rechtopstaande oren, triangelvormige ogen, kromme neus en sterke lichaam maken hem een interessante verschijning. Het heeft iets komisch, elegants en stoers.

Ze hebben ook echt een soort humor. Heel gek is dat, maar ze lijken echt te kunnen lachen om zichzelf. Het zijn echte entertainers en ze staan ook wel bekend als 'the Gentleman's Dog' of 'de gladiator onder de honden'. Ze zijn ontzettend koppig en doen lekker waar ze zelf zin in hebben. Maar ze hebben wél een ontzettend zachtaardig karakter en zijn vaak heel voorzichtig met kinderen (betekent natuurlijk niet dat je ze zomaar bij kleine kinderen moet zetten). Met andere honden niet altijd even makkelijk, maar ach, dat mag de pret van het hebben van een Bull terriër niet drukken

Eens een Bull, altijd een Bull. Dit is voor mij echt hét ras!

Ik heb ook heeeeeel lang erover gedaan om een passend ras te vinden. Ik vind gezondheid heel erg belangrijk dus daardoor vielen helaas al veel rassen af. Ook wil ik geen jachthond en geen hele grote hond (kosten en ivm meenemen etc). 

Door de beagle van mijn broer kwam ik erachter dat ik gericht naar de baas toch wel erg fijn vind.. En door de bordeaux van mijn zus zag ik dat het (VELE) kwijlen en de platte neus ook niks voor mij was. 

Dus is het de grote keeshond geworden! Super lief, aanhankelijk, nauwelijks jachtinstict, slim en stiekem ook wel erg mooi!

Jack Russell terriër: pittig, klein maar toch groot (grote hond in kleine verpakking), geen schoothondje, actief, slim

Labrador retriever: de retriever trok mij vroeger al maar toen moest het van mij perse een golden zijn. Geweldige hond met een geweldig karakter maar zoveel pech mee gehad, dat ik het nooit meer zou aandurven. Omdat de retiever toch bleef trekken is het uiteindelijk een labrador geworden. Waarom een retriever: slim, will-to-please, goed aanpassingsvermogen, actief...