Waarom heb jij gekozen voor het ras dat je nu hebt?

Gekozen? Niet...de eerste border collie werd ons als herplaatser zo een beetje achterna gegooid. Gedumpt bij de buurman, een zielig hoopje hond, meer dood als levend.

Die hebben we weer opgelapt, en ons Rex bleek een wereldhond te zijn!
Toevallig was het een border collie.
Als mij voordien iemand had gezegd dat ik ooit een border collie zou aanschaffen dan had ik ze heel hard uitgelachen, ik had ook dat idee van uren wandelen per dag.

Schapen hadden we al voordat Rex er was, dus ja in de loop der jaren heeft zich dat verder ontwikkeld dat er hier ook borders uit werklijnen kwamen wonen.

Er komt hier ook geen ander ras meer in

Al heel jong was ik op de een of andere manier verliefd geworden op de west highland white terriër.
Vraag me niet waarom, maar het was een gevoel.

12 jaar geleden (ik was toen 15) kreeg ik van mijn ouders mijn eerste westie.

En mijn gevoel bleek helemaal te kloppen.
Wat een geweldig ras en heerlijk hondjes.
Inmiddels heb ik mijn 3e westie (heb er momenteel 2) en zou nooit meer anders willen.

Ik wou een hond die van werken houd maar ook rustig kon zijn en niet te groot was en de toller past precies bij ons

Het kwam eigenlijk per "toeval".
Ik was op een meeting van een ander hondenforum bij iemand thuis en die persoon fokt op kleine schaal met poedels (eerder ook bouviers).
Later mochten de poedels ook in de tuin er bij komen (met de pupjes van 5 weken in de ren ohwwww) en ik was helemaal om.
Hij had een heerlijk roedel, vrolijk, stabiel, vriendelijk én hij test ze ook op erfelijke afwijkingen.
De rest is geschiedenis en woont Rasta nu bij ons, ik kan me een leven zonder hem niet meer voorstellen 

Ik vind het ook zo moeilijk om te beslissen . Ik wandel met honden uit het asiel en dan kom je zo veel leuke diertjes en rassen tegen . Eigenlijk denk ik dat er veel rassen bij me zouden passen, en dat maakt het zo moeilijk haha!Heb al een paar keer een ander idee gehad en daar toen van afgestapt (partner zag dit niet zitten en nu ivm mijn allergie is ook niet alles meer mogelijk)

Nu sta ik op een punt dat er 2 rassen voor mij uitspringen,dus ben heel benieuwd naar welke het dan zal worden voor ons.

Heb jij zelf ook al enige voorkeur?

Echt gekozen niet..

In april zagen wij op facebook een advertentie van het dierenasiel met een omschrijving en een foto erbij.. wat een schatjes, Alaskan malamutes... er werd voor gewaarschuwd dat het geen makkelijke honden zijn, geen probleem! ik ga die uitdaging wel aan.
De zelfde dag een gesprek gehad en kennis gemaakt en de volgende dag kwam Ziva! Dus dat is zo snel gegaan allemaal. Maar wat een heerlijke hond ! en echt moeilijk.. dat valt reuze mee! 
Ik ben echt gek op haar, maar voor mij geen malamute hier na, want met deze heb ik echt reuze mazzel gehad, ze is zo makkelijk, lief , knuffelig.. en helemaal niet moeilijk. Na Ziva wil ik een hond van een van de twee rassen die ik helemaal geweldig vind.

De mijne is een border collie. Ik koos haar vanwege haar karakter (+ het schapndrijven)  Ze zijn zo lief en hun grootte vind ik ideaal. Mijn vader wou al heel lang een border collie dus we gingen gaan kijken naar een nestje, het was liefde op het eerste gezicht. Ze legde haar kopje zachtjes tegen me aan zoals om te zeggen: Neem me mee, ik wil bij jou.  Toen zei ik tegen mijn vader, broer en zus: Ik wil deze, die met veel zwart! Ik was boos want ze wilden haar niet direct omdat ze niet veel wit had. Toen bleef ik maar zagen en zagen... tot ik haar kreeg  Mijn vader ziet haar doodgraag nu, mijn broer vind haar wel oké en mijn zus heeft niet echt een band met Zita. Maar ik heb een band met haar die ik nog nooit heb gehad! Ze is de beste hond. Eigenlijk is het deels voor het ras dat we kozen, dat was voor mijn vader. Maar ik koos haar voor de liefde dat ik kreeg van die schat!

Ik ben meer zo van ik "val" voor een hond en de voor- en nadelen neem ik erbij. En eigenlijk heb ik daarmee nog nooit een foute keuze gemaakt.
Als je rasbeschrijvingen begint te lezen, wat ik nu in tegenstelling tot vroeger wel doe, dan schiet er al gauw geen ras meer over merk ik haha.  Want overal is wel "iets" aan wat misschien een iets minder punt is. En dat minder punt wordt dan soms zo uitvergroot dat ik denk oké laat maar.

Ik ben altijd smoorverliefd op mijn honden. Dat is wel punt één dus ik moet er voor "vallen".
Maar op het einde van mijn golden zijn leven kon hij niet meer zelfstandig recht en dat heeft mij doen beslissen daarna een kleiner ras te nemen dat ik wel kan tillen als het nodig is. Ik wil nooit meer meemaken dat ik mijn eigen hond niet kan optillen als het moet. Buiten dat punt is er ook de kleine hoeveelheid energie die ik heb waar ik ook rekening moet mee houden. Grote hond, meer borstelwerk enzoverder alles is gewoon wat zwaarder met een grote hond.
En ja de sheltie vind ik fantastisch, de looks, het karakter, de beweeglijkheid. Het blaffen is soms een minpunt, niet zo zeer voor mezelf maar soms denk ik wel oei de buren. Hij is vriendelijk met de andere dieren die we hebben (kat, schildpadden). Weinig haar van in huis. Dus ja weer goed gekozen vind ik zelf. '

Wij wilde sowieso gaan voor een terriër, maar absoluut geen jack russell, vanwege dat het ras na mijn mening te veel doorgefokt is en te veel kruisingen zijn met jacks. We kwamen toen hun grotere broer de Parson tegen, hun karakter was wat zachter dan de Jack en een hondje die relatief onbekend was en gezond.

Onze eerste Parson was een gladharige genaamd Ziko. Nu hebben we weer een Parson Maylo en hij is ruwharig. Hun karakter staat me gewoon heel erg aan. Actief, eigenwijs, vriendelijk, sociaal, wilt voor je werken, dappeer, blaft niet veel en is enorm leergierig. Een grote hond (denkt hij zelf) in een kleinere verpakking. + ze zien er onwijs ondeugend en leuk uit.

Ik heb op grootte en karakter gekozen. Ik zocht ook een hond die niet noodzakelijk elke dag een wandeling nodig heeft, die tevreden is met een actief spel in de tuin.
Zo kom je natuurlijk uit bij de gezelschapshonden. Ik ben uiteindelijk gegaan voor de Maltezer en ik ben heel blij met deze keuze.

Loes is een zachtaardig en enthousiast hondje. Maar ze kan ook heel rustig zijn. Niks zo fijn als 's avonds in de zetel zitten met een hondje naast je!

Ik wilde een bergomasko, maar er was maar 1 foker in belgie en die zou de eerste jaren geen nest hebben, zijn karakter sprak me aan en lange haren.

Na wat opzoek werk, was de briard dezelfde hond maar dan zonder dreadlocks

Zelde bouw, karakter, herder....
Ja ik wilde een herdershond, maar ben gek op lange haren, nu 6 jaar later heb ik een verslaving het briard virus heeft me te pakken

Alleen drijft mijn jongste te graag en dat geeft problemen

Ik wilde graag een grotere hond tot groot. om lekker mee te kunnen wandelen maar ook weer niet waar je minstens 12 km per dag mee hoeft te wandelen .
Wel eentje die rustig zou zijn en niet constant het balletje moeten weggooien. Zelfstandigheid vond ik helemaal niet erg.
De hond van mijn dromen moest ook wel een hoge aaibaarheidsfactor hebben.
Uiteindelijk kwam ik de akita tegen en ik vond het een pracht van een hond.
Gaan kijken of het wat voor mij.
Het is toch altijd moeilijk te kijken of een rasbeschrijving bij je past.
En zeker bij de akita waar zoveel waarcshuwingsbordjes bijna letterlijk bij geplaatst worden.
Ik heb goed mijn huiswerk gemaakt en gekeken of ik genoeg zelfvertrouwen zou hebben om in staat te zijn om een akita te kunnen begeleiden.
En we zijn er dan ook vol voor gegaan.
Uiteindleijk als je hem hebt en nu zeker nu die 10 maanden word begin je pas echt te begrijpen wat de karaktertrekken zijn. Ik zou hem misschien nog wel heel anders omschrijven dan de instructie.
misschien meer met voorbeelden erbij ofzo.
Maar mijn keuze voor het ras zat wel juist. want het is echt een hond dat bij me past.
In ieder geval ik heb de nodige ervaring om te weten hoe je met zijn karakter moet omgaan.
Van mijn ervaring met mijn flegmatieke paard. Ik zou er zo weer voor kiezen.

Mag ik het ook beantwoorden voor de rassen die ik nog niet heb? 
Rhowdy = rottie = van mijn ouders, is niet een ras waar ik zelf voor zou kiezen. Juist door haar heb ik beter kunnen overwegen welke ras nou wel bij mij en mijn vriend zou passen.

Ten eerste, het zou onze eerste hond worden. M'n vriend heeft ook nooit met honden samengeleefd o.i.d. , dus een rottweiler of herder vond ik een te grote uitdaging. Daarnaast heb ik de grens gelegd bij 30 kilo. Rhowdy is 45kg en kan ik net houden, maar 15kg minder zou ik blij mee zijn.

Toen kwam ik bij de grote poedel uit, want heel cliché, ze verharen niet en ik zou m'n vriend daar een groot plezier mee doen ( en ook mezelf). Toch is het een grote hond, totaal niet truttig ofzo. Ik ging me steeds meer inlezen in het ras en ben nu overtuigd dat ik later een grote poedel wil, dat karakter past perfect bij ons. Zachtaardig, lief, goed met kinderen, goede 'beginnershond', kan er onwijs veel mee qua sport, lekker de bossen in, blijft van nature graag bij je, will to please hoewel niet slaafs, enorm intelligent. 

Toen verveelde ik me weer in dacht ik: maar wat al we ooit voor een klein ras zouden gaan? Welke klein ras zou bij ons passen? Ik kwam eerst uit bij de Chinese Naakthond, maar dat ziet m'n vriend niet zitten. Ook het keffen of verharen (keeshondjes bijvoorbeeld, vind ze onwijs mooi om te zien), zagen we niet zitten. Lundehund, buhund, toch ook heel vocaal.
Tot ik de whippet tegenkwam.  Enige nadeel is dat ze moeilijk los kunnen, maar relatief nog goed te doen vergeleken andere windhonden. Ze lijken mij echt een fantastisch ras, precies de dingen die Pauline & Cosmic schrijft waarom zij voor een windhond wilde gaan.


Dus dat wordt nog een moeilijke keus later. Als we in een flatje zitten lijkt een klein ras me geschikter om mee te beginnen (whippet). Maar poedels vind ik even geweldig. Grote kans dat we later 2 honden hebben, van beide 1. 

Na verschillende rassen waaronder de chowchow en de Schotse herder ook kruisinkjes.
Ik wil als een hond komt te overlijden graag zo snel mogelijk een ander en heb dan meestal gekozen voor een ander ras/kruising.

Vrienden hadden een golden die al heel vaak bij ons was en ik kende er verder ook een behoorlijk aantal. Mijn man en ik hebben via internet beide de test gedaan "welke hond past bij mij" en bij allebei stond de golden bovenaan.

Ik heb hierbij sommige antwoorden aangepast omdat ik de hele grote honden heel gaaf vind. Dus de Pyrenees, maremma, Newfy, leonberger enz maar ik weet dat ik hier niet aan moet beginnen.

De golden is het dus geworden en ben zo blij dat we deze hebben. Heerlijke hond, superlief, ik geniet wanneer hij heerlijk door de modder rolt, in het water springt, gewoon lekker vies wordt omdat ik zie dat hij daarvan geniet. Hij heeft enorm veel vriendjes en vriendinnetjes en is zo'n goedzak tijdens het spelen. Hij vind Vindt alles prima, of ze nu aan zijn oren hangen of aan zijn wang.....maakt niks uit. Ze moeten alleen nooit proberen om een bal of stok van hem af te pakken....hihi

Ook leuk is om hem extra dingen te leren. Geestelijke uitdaging. Hij kan een paar kleuren onderscheiden, de post halen, hij draagt zijn eigen poepzak tot we bij een bak komen, wanneer ik ga wandelen en toevallig andere honden erbij meeneem neemt Willem ook een riem in zijn bek en laat dan ook een van de honden uit, ik leer hem nog altijd nieuwe dingen. De lamp aan doen en uit doen.....enz.

halloo allemaal

ik wist al lang voor dat ik honden nam wat voor soort hond ik zou nemen,en dat zouden sledehonden moeten zijn, maar ja in sledehonden daar zitten,ook weer verschillende rassen en soorte in,na een jaar rond gekeken te hebben,besloot ik ALASKAN-HOUNDS te nemen dat waren de honden die mij het meest aan spraken,dit waren geen ras honden maar een soort hond,alle kleuren
van de regenboog mochten deze honden hebben,en het
waren verdomt goede loopers ook hun bouw zag er gelikt
uit toen ik deze honden zag was ik meteen verkocht ik wist dat het deze honden moesten gaan worden ,het koste wel een paar centen maar dan heb je ook wat,ik heb er jaren mee gelopen en dit tot alle tevreden heid
alleen ook de musher werd steeds ouder,en dat kun je niet veranderen,ik heb ruim 10 jaar met dit soort honden gelopen en dit tot mijn aller tevreden heid het is een van de snelste sledehond die er is,ik heb er nooit geen spijd van gehad dat ik deze honden gekocht had, betere sledehonden als deze zijn er volgens mij niet

Een Friese stabij heeft over het algemeen een goed karakter, waar ik mij prettig bij voel. Ik kan ook moeilijk uitleggen wat ik precies met deze hond, dit ras heb, het is een gevoel....Mijn hond is een druk zwierig lollig wildebrasje, is grappig, houd van vrijheid wat ik goed kan begrijpen, enorm speels...Ik ben gewoon dol op op deze hond. Ozzie heeft echt een houding van zo even snel ik heb gedaan wat je vroeg, klaar, zo nu weer verder met andere bezigheden
ik denk niet dat het alleen het ras is geweest waar ik dol op ben, maar ook de hond zelf. Ik heb toen die Friese Stabij gevonden waar ik dol op was, maar Ozzie is weer heel anders dan die andere Stabij. Ik denk dat het met de spirit van een hond te maken heeft. Het kan een enorm lelijke hond zijn waar je ongelooflijk dol op kan zijn, ras maakt niets uit het is maar een omhulsel, het gaat om de klik, het gevoel, wat een hond mentaal met je doet..
De hond van een buurvrouw ben ik ook dol op, vind ik ook heel lief is een kruising. Ook deze hond heeft mij aan het denken gezet om zelf een hond te willen. ik genoot enorm van het lieve van de hond ook het rustige, en wanneer ze in de natuur en vrij is verandert ze van heel rustig in een enorm krachtig energiek dier, wat alles over heeft voor haar baasje, enorm trouw! Mijn buurvrouw kan lezen en schrijven met haar hond!
Ik kwam laatst een hele leuke Jack Russel tegen, die ik geweldig vond, wat een leuk karakter, zo'n hond had ook mijn hond kunnen worden, ik voelde me er goed bij
Tja en waarom het Ozzie is geworden...Je krijgt de hond die je verdiend zeggen ze wel eens, maar ik denk wel dat dit klopt! Ozzie leert mij enorm om stellig grenzen te stellen en mij hiervan bewust te zijn, ook leert Ozzie mij dat de natuur een geweldige plek is om lang te toeven, om veel te bewegen en vrolijk te zijn!

Ik vind het prachtige honden en het karakter past helemaal bij mij (ook al zijn ze allebei compleet verschillend )

Mijn eerste hond was een Duitse herder, ik woonde toen nog thuis. De eerste hond in ons gezin was een Briard, niet bewust voor gekozen we hoorden via-via dat er een oeps-nestje in ons dorp was. Ronan was een superlieve hond maar wel een echte Briard; lief en trouw naar het gezin maar van "vreemden" moest hij weinig hebben. Na mijn eerste ontmoeting met een Newfoundlander (toen nog met Ronan) wist ik het zeker, zo'n hond wilde ik ooit ook hebben. Nadat Ronan overleden was hebben we Izzy gekregen, moeder Nina was een extraatje en tot op vandaag nog nooit een dag spijt gehad, Newfy's worden met recht de Gentlemen onder de honden genoemd. Wel met dank aan de tips&trucs van Willemijn en Bamse 

hie ik ut net hielendol fout