Waarom heb jij gekozen voor het ras dat je nu hebt?

waarom een terrier ?? omdat deze honden iets aparts hebben..

Shi tzu/maltezer. Ik wou graag een kleine hond. Een hondje dat weinig haart en dit ras trok mij eigenlijk altijd al. Een vriendin van mij heeft ook dit ras en telkens als ik daar kwam, kwam hij gezellig bij me zitten en was altijd blij om me te zien. Dat karakter vind ik dan ook heerlijk! En vooral voor de kinderen.. dit ras is kindvriendelijk. Zijn karakter en formaat zijn gewoon perfect voor dit gezin. En het was geen slechte keuze; ik kan echt niet meer zonder Diesel!

Ehm..
Vond de "pitbull" vroeger levens gevaarlijk! Was dan ook niet blij toen ik bij vrienden op visite ging en er één voor mijn neus stond. Brr...

Eenmaal binnen waren we al snel de grootste vrienden en werd het een lieve am staff.. Daar is mijn liefde begonnen. Maar voor in de nieuwbouw vond ik hem best groot. Dus het is nooit mijn ras geworden.
Toen kreeg Rico (am staff) er een stiefbroertje bij. Jorus de engelse Stafford. Het ging al verkeerd bij de "kraamvisite" ik was op slag verliefd!!
Het karaktertje, de aanhankelijkheid en het prachtige uiterlijk..

Het heeft nog bijna 3 jaar geduurd voor we ook echt de tijd hadden voor ons eigen pupseltje. De kleur van Rico, het formaat van Jorus = onze perfecte Gijs.

Nog geen ras, maar kan er wel twee omschrijven waarom ik die wil en waarom we de eerste binnenkort gaan aanschaffen;

1. Wij hebben gekozen voor een Australische Labradoodle omdat: Ze prachtig karakter hebben. Intelligent, sociaal en onwijs vriendelijk tegen over mensen en vooral andere dieren. Wat juist boven aan het lijstje van eisen stond wegens onze karakter. Verder past de Australische Labradoodle het beste in onze thuis ''situatie'' en omdat ze lekker onderhoud nodig hebben  


2. Ik houd zelf veel van Herders, zijn me passie. In deze categorie gevallen voor de Oud Duitse Herder wegens hun prachtige karakter en het graag willen werken met en voor baas. En ze zijn lekker harig

Ik heb voor een boxer gekozen omdat, ik het een mooie hond vind, en ik tot in het oneindige alles heb opgezocht en gelezen heb wat ik maar kon vinden over dit ras. En toen wist ik het zeker, als er weer een hond kwam werd het een boxer! Tot op de dag van vandaag geen minuut spijt van gehad!
Voor een franse bull gekozen omdat het een beetje een mini-boxer is, ook geen spijt!

hier vroeger al helemaal verliefd geworden op de pitbull..
heb ook nog nooit van mijn leven gedacht dat deze oh zo gevaarlijk zijn..

hoe jong ik ook was,, ik wist toen al dat je een hond gevaarlijk maakt en niet zo word geboren

Rottweiler: Ik moest er zelf niets van hebben, maar mijn vriendin wilde er graag een. De eigenaar van een cafe waar we regelmatig kwamen had er ook eentje rondlopen ,en wie zat er elke keer mee te spelen? Juist, niet lang daarna hadden we er ook eentje rondlopen. 

Old English Bulldog: We waren er wel over eens dat we een (Engelse) Bulldog erbij wilden hebben, maar de Engelse Bulldog leek me te ver doorgefokt, de Amerikaanse te groot en de Franse was me iets te klein. Hoe meer ik las over de initiatieven om de 'oude' Engelse bulldoggen terug te fokken, hoe enthousiaster ik werd.  Na een rotperiode thuis hebben we (eerlijk gezegd vrij impulsief) Iggy in huis gehaald, en die bracht een hoop vrolijkheid mee. De nadelen waar bullies om bekend staan, zoals kwijlen en winden laten, zijn bij Iggy niet aan de orde. Gewoon een kwestie van niet laten schooien en het juiste voer uitzoeken.

Ben helemaal verzot op de Am staff, American pitbull terrier en de Staffordshire bull terrier. 

Mijn liefde voor de am staff is begonnen toen ik een jaar of 13/14 was. Een vriend van mijn broer had een Am staff en daar heb ik voor de eerste keer mogen ervaren hoe ze zijn. Heb heerlijk gewandeld, gespeeld en geknuffeld met hem. Was direct verkocht van het ras, 7 jaar later heb ik mijn eerste am staff herplaatser genomen. 

Ben gevallen voor het prachtige uiterlijk, enorme grote mensen liefde (het zijn enorme grote kroel konten, als ze konden het liefste heel de dag in je jaszak zouden kruipen om maar bij je te kunnen zijn), de enorme grote wil tot ondernemen/werken/ spelen bijna alles zien ze wel de lol van in en gaan er dan ook 200% procent voor, de enorme grote betrouwbaarheid en liefde voor kinderen, voor de enorme grote will to pleace en voor de enorme gevoelige karakter. 
Ze kunnen alleen vaak op latere leeftijd niet meer met vreemde honden, alleen voor mij helemaal geen nadeel ben zelf niet zo van de losloop veldjes. 

Vind het een geweldig ras en zou mijn leven niet kunnen voorstellen zonder een staff. Eens een staff altijd een staff.

Vanaf dat mn vriendin in de onderbouw basisschool zat kwam ze over de vloer bij onze huidige fokker. Soort 2e moeder voor haar grapt ze altijd. Onze fokker fokt al heel wat jaartjes goldens en geeft al een jaar of 20 les aan de lokale kynologenclub (gediplomeerd).
Nadat mn vriendin en ik een golden herplaatser hebben gehad die helaas is overleden zaten we een half jaar zonder hond. We zijn in die periode verhuisd en op dat moment kreeg de fokker een nestje met 9 pups. Redelijk snel de keuze gemaakt om er 1 te nemen en met hulp van de fokker is alles super verlopen,  hebben we een prachthond en volgen we 2 cursussen op de club. Ben de fokker zo dankbaar! 
Nu komen we haar nog regelmatig tegen in het bos met haar 4 vrouwtjes, onze hond is dan niet te stoppen en dolgelukkig! 

Wij zullen altijd een zwak voor de golden houden door onze geschiedenis met ze.

Landseer omdat ze zo heerlijk eigenwijs zijn.
Geen hond die een hele middag kunstjes staat te doen voor een koekje,of welke andere beloning dan ook.
Trekken hun eigen plan, en het liefst op je schoot op de bank.
Redelijk lui, dus ook geen uren wandelen.
Buiten dat...ze loopt tussen de schapen, kippen, katten zonder enige training te hebben gehad..
Alles is lief in haar ogen..

Geweldig ras (als je het juiste nest weet te vinden ...uiteraard)

Ik ben erg allergisch, dus we hebben honden die niet verharen. Als laatst hebben we een labradoodle aangeschaft; bij hem heb ik helemaal geen last. Daarnaast vindt ik het een fijne kruising, ze werken graag voor de baas, zijn gezinshonden en zijn zeer leergierig en slim Vrij makkelijk op te voeden vonden we ook erg fijn, hij moest namelijk ook goed in onze bestaande roedel passen.

Euh....

Wel door dat we in een bebouwd gebied wonen is er weinig ruimte voor echt lange wandelingen en actieve spellen, ik studeer ook nog dus overdag moet mijn moeder ervoor zorgen en ik kan het haar niet aandoen om te eisen dat ze heel veel gaat doen met ze. Dus punt 1 was dat het een hond moest zijn met geen al te grote noden in verband met activiteit.

Punt 2 was de grootte: hij mocht niet te groot zijn omdat wij vaak op reis gaan voor maanden en dat voeding dan moeilijk is voor een grote hond, ook eventueel vliegtuig zou moeilijk gaan.
Ook voor mijn moeder was het een must dat het niet te groot zou worden zodat ze makkelijker ermee om kon gaan.

Punt 3 was dat het een 'makkelijke' hond moest zijn voor opvoeding, in de zin dat het mijn eerste hond was en ik dus nog helemaal niet klaar was voor bvb een italiaanswindhondje omdat deze naar het schijnt toch een zekere hand nodig hebben, ook heel slimme rassen vielen daardoor af omdat deze nu eenmaal proberen van slimmer te zijn dan jou en deze ook hersentraining op prijs stellen, iets wat ik mij nog niet voldoende eigen had gemaakt.

Daardoor vielen al een aantal van mijn favoriete rassen van het lijstje: een BC, een Westsiberische Laika, een Whippet, Lundehund, Zwitserse Herder, Doberman, .....
Nu ja alle grotere rassen vielen af en alle kleintjes met een hogere energievraag of een hoger doortraptheidsgehalte ook dus een dwergje, een aussie, een terriër, ...

Daarna heb ik eigenlijk nog alleen gekeken naar het karakter. Eerst dus alle rassen geschrapt waarvan ik dacht dat ik niet aan de optimale noden kon tippen.

Uiteindelijk ben ik helemaal gevallen voor de chihuahua, uitermate trainbaar maar niet té slim dat ze het echt nodig hebben om energie van hun hersenen te gebruiken. Kunnen zeer lange wandelingen aan mits daarin getraind (dus kunnen mee op de wandelvakanties), als ze het niet meer kunnen zijn ze draagbaar
Verder het eigenwijze karaktertje, de schattige snoet, de (vind ik persoonlijk) schoonheid
Daarna fokkers bezocht om eens de hondjes in het echt mee te maken want ja, je hebt natuurlijk ook het stereotype beeld van de irritante keffende handtas chihuahua en daar moest ik even vanaf kunnen stappen door ze in het echt mee te maken

hahha skinny heeft ons uitgekozen (is aan komen lopen),maar zou haar voor geen goud meer kwijt willen

mijn voorkeur gaat uit naar een herder

Petit brabançon = compact doch robuust formaat, redelijk gezond ras, lief, speels, kan goed alleen zijn, niet blafferig (die van ons toch), waaks (dan blaft ie wel ), tolerant t.o.v. andere honden/kinderen/katten, ...

Witte herder: hier heeft mijn moeder voor gekozen omdat het karakter haar zo erg aansprak.

Sheltie: Iemand van de honden cursus waar wij toen met Malaika zaten zei dat de sheltie een goede beginnershond was voor mij (was toen jaar of 13 en we waren op zoek naar een klein hondje voor mij) wij zijn toen bij een fokker op bezoek geweest en toen ik haar hondjes ontmoetten was ik zo blij, het karakter alles vond ik leuk aan ze. Ik heb toen verder allerlei dingen gelezen over de sheltie en toen zijn we terecht gekomen bij Sky zn fokker en heb ik nu mijn lieve pluizige maatje.

We kwamen bij de sheltie en de schotse collie uit omdat het zachtaardige rassen zijn die erg op de baas gericht zijn, sociaal zijn naar andere honden en mensen, en omdat ze ook een dagje zonder beweging kunnen.

De chinese naakthond ben ik eigenlijk een beetje ingerold. Mijn vriendin Wichita nam er eentje, en toen zag ik ze geregeld met haar op shows en begon ik steeds meer voor ze te vallen. Het bijzondere uiterlijk, hun clowneske gedrag, hun hoge knuffelgehalte en hoe ze zich aan hun baasje hechten. Toen Mambo hier kwam logeren voor socialisatie werd ik verliefd op hem, en gelukkig mocht hij uiteindelijk blijven! Nu is hij echt mijn babytje

Het is best verfrissend om naast 2 langharige actievere honden ook een lui knuffelhondje te hebben die alleen maar de hele dag op je schoot wil slapen en die jasjes en truitjes aan mag/moet en waar je lekker mee kan tutten

Ik geniet elke dag van dat contrast!

Tjaa waarom een mechel haha

ik ben der mee opgegroeit en het karakter pas gewoon super bij mij
Ik zou ook nooit een ander ras willen hebben haha

Chihuahua: In eerste instantie niet mijn eerste keuze. Irritante keffers dacht ik altijd . Maar we wilden graag een pup en kennissen van ons kregen een nestje met chihuahua's! Aangezien je veel rare broodfokverhalen lees vonden wij het wel fijn een pup bij een bekende te halen.
Ik ben me eens meer gaan verdiepen in het ras, want we wilden wel een klein en handzaam hondje. En na leuke verhalen gehoord te hebben van die kennis was ik om .
Tot op heden nog geen spijt van gehad. Tessy is absoluut geen irritant keffertje . Het is een hele lieve en slimme knuffelhond en zou haar absoluut niet willen missen!

Tja, nog interessanter - wat doe je als je een ras hebt wat goed bij je past, maar een ander ras goed past bij je partner?
Dat was bij ons het geval.. haha.

Beiden wilde we een hond die actief butien was, maar rustig binnen. Ik wilde iets bass gerichts, en kwam al snel op een toller. Mijn vriend wilde liever een zelfstandigere hond en kwam op de ridgeback. Het feit dat de hond halve dagen alleen zou zijn hielp ons de doorslag geven om dan toch een wat zelfstandigere hond te nemen.

Aangezien ik wel een loebas wilde, en niet zo een gereserveerde hond als de ridgeback kan zijn, zijn we toen bewust voor een kruising gegaan. Met nog een kwartje berner sennen erin is het een super lief beest geworden

Nou, om eerlijk te zijn was het een hele moeilijke en slopende zoektocht.

Ik ben om te beginnen allergisch aan honden en katten dus moest het al een ras zijn waar ik geen reacties op had. Daar we in een huurhuis wonen moest het ook een ras zijn waar onze huisbaas zich in kon vinden alhoewel hij reeds gezegd had dat er geen honden toegelaten waren. Ik hou dan weer van grote honden terwijl mijn vriend voor de kleine honden is in verband met zijn kinderen. Zoveel dingen om rekening mee te houden en zoveel restricties dus ik wist al bijna zeker dat er geen ras over zou blijven waar ik interesse zou in hebben.

In eerste instantie had ik ook gelijk, niets wat me werd voorgesteld leek me interessant genoeg. Even een Shiba Inu overwogen maar na enkele live bezoekjes vond ik toch niet dat dit 'mijn' hond was. Te klein, te kefferig, te hevig, ... misschien gewoon een slechte ervaring bij die bepaalde fokker maar zelfs het uiterlijk was niets voor mij. 

Toen herinnerde ik me een sprookje dat mijn oma (RIP) me altijd vertelde over een ijsbeertje en een witte hond die als ijsbeertje aanzien werd. Aangezien ik mijn oma toen erg miste ben ik toch wel eens gaan opzoeken over welke hond ze het zou gehad kunnen hebben. Uiteindelijk belandde ik toen bij de Samojeed en grappig genoeg past dit ras perfect bij mij en voldeed ie ook aan de eisen van anderen rondom mij. Ik kan nog altijd niet geloven dat er binnenkort zo'n wit beertje bij ons zal wonen.

Ik vond als kind verschillende rassen leuk, een "Lassie" natuurlijk, een afghaanse windhond, dalmatiër, Ierse setter, ... En heb toen op de markt het laatste bastaardteckeltje op de markt van mijn moeder gekregen (voor 200 BEF, nu mogen dergelijke dingen niet meer, maar toen, als je een nestje had ...). Het was een geweldig hondje, beetje ondeugend, maar vooral heel aanhankelijk aan mij.
Ik heb dan lange tijd geen hond gehad omdat het niet paste, maar ben wel verder blijven denken over welke rassen ik leuk vond. Ik hou vooral van grote honden, maar eigenlijk ook niet de extra-large types. Heb een tijdje gekeken naar de Sint Hubertushond, maar voelde me toch meer aangetrokken tot de actievere honden maar niet tot de herders, Ierse setter, Dalmatiër, Ierse Wolfshond en ook wel een beetje een Engelse cocker. Toen ik dan besloten heb om zelf een hond te nemen, op termijn, ben ik beginnen kijken in de asiels en heb enkele Dalmatiers en Engelse Cockers gecheckt, maar er was niet echt eentje bij die bij me paste. Ik betrapte dan mezelf erop dat als ik naar puppy's zocht het wel altijd naar Dalmatiërs was. Het ras dat eigenlijk al van kindsbeen af een deel van mijn hart gestolen had, niet door de film, maar doordat ik enkele geweldige pups gezien had en ook doordat ik iemand kende met een dove dalmatiër (die een perfecte hond was). 
Ik wilde ook een hond die goed mee zou kunnen wandelen, intelligent is, speels en graag bij mensen en af en toe een tikje eigenwijs. Ik ben dus ook voor een Dalmatiër gegaan en heb er nog nooit spijt van gehad.
Er zijn andere rassen die me ondertussen ook interesseren (Duitse staander langhaar of ruwhaar, nog steeds de Ierse wolfshond, Lurcher, Engelse setter) en waarvan ik me eventueel wel met een Duitse staander langhaar zie, maar op het moment dat ik dan een Dalmatiër in het asiel zie of een Dalmatiërpup, dan begint mijn hart echt elke keer sneller te kloppen en zou ik hem zo graag ook in huis willen nemen. Als ik dus bij een volgende hond bewust voor een rashond kies (en niet een gewoon voor een leuke hond ga die op dat moment in het asiel zit en een goeie thuis nodig heeft), dan wordt het voor 99,5% zeker een Dalmatiër. Och zever eigenlijk, 100% zeker! Het zijn gewoon zo'n leuke honden en ik vind het nog altijd de mooiste hond die je kan hebben!
Uiteindelijk vind ik bijna elke goed verzorgde en sociale hond wel leuk (mijn broer heeft een Lhasa Apso en een chihuahua, mijn zus heeft een Engelse Bulldog gehad, mijn vorige vriend had een Fox terrier, ... allemaal leuke honden), maar voor mij blijft de absolute nummer 1 een Dalmaatje!

Ik heb staffords en pitbulls altijd al hele mooie honden gevonden, mijn buurman had een amstaff/pit kruising en ik was helemaal weg van 'm, wat een lief beest was dat (buurman is verhuisd dus ik zie hem nu helaas niet meer). Dat heeft mij doen besluiten om meer te gaan lezen over het ras en ik werd alleen maar meer enthousiast, het karakter past heel goed bij mij, toch heb ik getwijfeld of ik niet liever een boxer wilde (mijn moeder is opgegroeid met boxers) maar de amstaff is voor mij altijd nr 1 geweest en dus toch besloten om voor een amstaff te gaan. Geen enkele seconde spijt van gehad, wel van de manier waarop ik mijn eerste hond heb aangeschaft (br00dfok...) gelukkig weet ik nu beter. De 2e amstaff kwam toen mn eerste 10 maanden oud was, mn eerste was echt de makkelijkste pup ooit, nooit problemen gehad op wat ongelukjes en wat kapotte spullen na. En het ging ook heel goed, nu zijn ze net broer en zus, altijd samen, samen spelen, samen slapen, toch kunnen ze ook wel zonder elkaar maar ze zijn echt heel leuk samen. Nee ik denk niet dat ik ooit van dit ras af stap ondanks dat ze vaak intolerant zijn naar andere honden, de andere eigenschappen wegen voor mij het zwaarst!

Leuk om deze verhalen te lezen!!

Heerllijk om te lezen zoveel mensen zoveel wensen , ieder zo zijn eigen liefdevolle ras!!
Voor mij is dat toch de Peruaanse Naakthond!.
Rasgroep 5 Oertype…PSPP paar lieve reuen bij mij thuis , TROY , TORRAZ & Puno Taquile