HondenPage baasje Morgane

Wat schreven de vrienden van Morgane op het forum

Susanne schreef in Advies gevraagd voor training
Agility is echt erg leuk om te doen samen, maar het is wel een sport waarbij honden heel erg opgewonden raken, op een andere manier dan bijvoorbeeld een jachttraining of speurwerk. Ik heb zelf ook een zeer gedreven hondje, omdat zij zo snel zo hoog in de opwinding kan raken probeer ik juist te allen tijden veel rust te creëren en te kiezen naar mentale uitdagingen die daarbij helpend werken. Als je een hoop opwinding stimuleert dan krijg je dat ook van je hond terug. Tenminste dat is mijn ervaring. Natuurlijk doe ik af en toe ook wel eens lekker gek met mijn hond, maar dat kan nu ook, voorheen schoot zij te hoog in de opwinding.   Met Agility zie ik regelmatig een hoop honden uitvalgedrag tonen, puur omdat ze zo erg opgewonden zijn. Dat is prima als de honden buiten de hondenschool hun rust kunnen bewaren, maar als je juist een heel gedreven hondje hebt die continue erg alert is, dan kan een sport als Agility ook een negatief effect hebben. Al die opwinding, al die adrenaline, het kan ook juist die alertheid/uitvallen stimuleren ipv helpen verminderen. Jachttraining of speurwerk is anders. Omdat ze daarbij zoveel hun neus moeten gebruiken maken ze hormonen aan die de hond na afloop helpt tot rust te komen. Het werk is veel meer gericht op iets wat dichterbij het instinct staat van je hond, en dat is een behoefte die ze duidelijk graag wilt uiten.    Maar het is natuurlijk volledig aan jou wat je wilt doen samen. Ik zou zeggen, houd het in je achterhoofd en ontdek of Agilty een positief of een negatief effect heeft op je hond. Als het de laatste dagen juist goed ging en vandaag was ze weer hevig in haar gedrag na een training van Agility, dan hoeft dat geen toeval te zijn. 
het Moderatorteam schreef in Advies gevraagd voor training
OMGANG OP HET FORUM HP stimuleert het respectvol reageren naar elkaar. Neem daarom ook gezamenlijk de verantwoording om de site leuk, leerzaam en gezellig te houden. In je emotie kun je soms iets te fel overkomen, een verkeerde aanname doen of te scherp oordelen. Dit kun je voorkomen door de tijd te nemen om je mening goed te forumleren en eerst je bericht nog eens goed door te lezen voordat je op de reageerknop drukt. Stel eerst eens een vraag voordat je meteen je oordeel geeft. Afbranden draagt niet bij aan een goed gesprek en jaagt mensen weg. Dat laatste willen we graag voorkomen omdat het doel is om zoveel mogelijk honden en baasjes te helpen. Wij zetten waar nodig een moderatormelding in om mensen hieraan te herinneren, maar stimuleren ook dat leden elkaar hier netjes op wijzen. Samen maken we de sfeer en de kwaliteit van het forum!
Susanne schreef in Advies gevraagd voor training
Is het een optie om met Fudge één op één te gaan trainen op een plek waarvan je weet (1) dat er katten zijn, (2) dat ze veilig zijn en (3) dat je voldoende afstand kunt creëeren? Zodat Fudge kan leren de focus terug te leggen naar jou? Dat begint bij voldoende afstand, pas wanneer dat goed gaat probeer je het weer een stapje dichterbij. Werk tijdens zo'n training met een extra geweldig speeltje als beloning (belangrijk dat het een speeltje is wat speciaal is en blijft, dat ze alleen krijgt als ze het goed gedaan heeft). Had ik nou ergens gelezen dat je broer katten heeft? Misschien is hij bijvoorbeeld wel bereid om je te helpen met zo'n training?    En misschien zou je ook iets kunnen doen met het instinct van Fudge? Denk aan jachttraining of speurwerk, want ze is erg gedreven... Als zij wat van die energie kwijt kan in een voor haar uitdagende job dan is ze mogelijk wat minder temperamentvol tijdens de gewone wandeling. Al hoeft dat niet, maar als je haar laat werken in iets wat helemaal haar ding is creëer je wel sowieso een betere band met je hond, en dat helpt je weer om makkelijker de focus van je hond te krijgen. 
het Moderatorteam schreef in MONIqieeee met Rox, kom terug was een foutje
Door technische uitdagingen en doordat het modteam op het moment zit zonder technische ondersteuning kunnen nieuwe leden zich niet aanmelden. Dit staat ook uitgelegd in dit topic: https://www.hondenpage.com/hondenforum/232341/mededeling-van-de-modjes-over-het-forum.php   Dit topic gaat nu op slot.
het Moderatorteam schreef in Mededeling van de modjes over het forum
  Even vanuit de modjes een mededeling, omdat jullie ongetwijfeld gemerkt hebben dat het forum momenteel op slot zit voor nieuwe leden. Wij betreuren de situatie en dat het uiteindelijk noodzakelijk was om deze stap te ondernemen, maar het was op dat moment helaas de enige optie.   Wij moderators hebben niet de rechten en de mogelijkheden om het forum weer open te zetten. Hiervoor zijn we afhankelijk van technische ondersteuning. Die krijgen we momenteel niet. Uiteraard zijn wij druk bezig om dit op te lossen.   Daarnaast komen er meldingen binnen dat mensen een ‘afkoelperiode’ hebben gekregen oftewel een ban. Dit zullen wij nooit doen zonder van te voren een bericht te sturen. Als jou dit gebeurd probeer dan op een later moment in te loggen, meestal is het dan weer opgelost. Dit is een technisch probleem en ook hier hebben wij nu aandacht voor.  We hopen dat jullie toch een leuke tijd hebben op Hondenpage, ook al kunnen we even geen nieuwe leden te woord staan.
Susanne schreef in De puberteit
Femke, ik geloof dat je prima omgaat met het rijgedrag van Bram. Een hond kan zeker uit vermoeidheid/overprikkeling gaan rijden. Heel normaal maar geen gewenst gedrag, dus het is goed dat je hem er dan gewoon uit haalt. Als hij niet op je stem reageert dan grijp je zelf in, eventueel houd je hem even aan de lijn (totdat hij terug gekalmeerd is of desnoods nog langer). Zulke momenten horen ook bij het opvoeden, dit zijn leermomenten voor je hond.    @ Marie, ik heb nog wel een tip voor je zoon. In de situatie zoals je die omschrijft, waarbij je zoon aan het studeren is en Billie komt aandacht vragen, om vervolgens in zijn knie en mouwen te happen, enz. Daarbij zou ik je zoon aanraden om al direct assertief in te grijpen tijdens het moment dat ze slechts om aandacht komt vragen. Nu even niet en stuur haar naar haar plaats/ren. Op zo'n moment zal ze ook beter bereikbaar zijn voor zijn instructies. Als hij het langer laat doorgaan, zet Billie gerust een tandje bij en gaat ze aandacht afdwingen en daarbij krijgt ze precies wat ze afdwingt/om vraagt: aandacht. Indirect beloont hij precies het verkeerde gedrag, wat (zeker een puber) hond kan opvatten als in: "oh dus dit is wat je wilt van me toch?! Dan krijg je het!" en zo wordt het in Billie's beleving een leuk stoeipartijtje, totdat jij om de hoek komt kijken. Ergens wel een mooi teken toch, je steekt immers een hoop energie in je hond! Ze weet duidelijk wat jij wilt, nu nog bij je kinderen. Maar in deze situatie gaf je zoon haar dus ook 'mixed signals' als je begrijpt wat ik bedoel. 
Machtel, Romeo en Luca + schreef in Romeo vandaag 15 jaar !
Dank voor je reactie. Dit is altijd goed om te weten. Het asperge-seizoen loopt nog tot einde juni. Ik ga het invriezen zeker overwegen.
Susanne schreef in De puberteit
" Treskor wordt maandag 4, ik heb hem afgelopen woensdag voor het eerst durven loslaten in volkomen vreemd gebied. Kort moment, maar hij was echt braaf! Gisteren opnieuw en ook dat ging goed, 1 moment was hij best ver weg en uit zicht, maar hij kwam wel terug op roepen. Een klein geluksmomentje, niet dat hij nu het losloop recht verkregen heeft hoor, maar het was wel fijn! Toch nog een stukje volwassener geworden. De spanningen thuis zijn ook gedaald, het is van eind januari geleden dat ik nog bij de dierenarts heb gezeten om te laten hechten  " Dagmar Fijn Dagmar! Rond de 5 jaar zie je vaak dat honden een innerlijke rust beginnen te vinden. Ik ben benieuwd of je dat zal herkennen met Treskor, maar het is mooi dat er nu steeds meer rust en beheersing komt! Lijkt me misschien ook een goed teken dat er toch een keer een eind komt aan zijn puberstreken, zou het? 
Susanne schreef in De puberteit
Volgens mij kan de puberteit, afhankelijk van de grootte van een ras, duren tot 3 jaar. Kleine honden zijn over het algemeen wat sneller volwassen. Maar toch gaat die ontwikkeling best hard met honden hè? Ik heb zelf ook het gevoel dat ik in het puber topic nog weinig te melden heb over Monkey. Het gaat zo goed, beter dan ik had durven dromen. Daarom toch nog een (laatste) mooie update, verder blijf ik ook graag nog meelezen!  Ik kamp sinds jonge leeftijd met gezondheidsproblemen die me flink beperkt hebben/beperken. Mijn vorige hond werd mede daardoor een enorme steun voor me. We deelden zo'n innige vriendschap, het was erg moeilijk om na 11 dierbare jaren afscheid te moeten nemen. Het allerliefst had ik hem altijd bij me gehouden! Maar dat ging natuurlijk niet... En toen kwam Monkey. Een vurig dametje met een sterke eigen wil. Ik zei van tevoren dat ik een hond met pit wilde ervaren, nou dat heb ik wel geweten . Wat kon mevrouwtje een draak zijn zeg, ik moest geen last van mijn ego hebben hoor, ze zette me zo voor schut. Maar dat was tegelijkertijd ook normaal voor haar leeftijd, alleen had zij misschien wat meer energie en doorzettingsvermogen dan de gemiddelde pup/puber. Hoort ook bij een Mechelaar, dat had ik me al laten vertellen. En ik wist dat de eerste jaren met mijn vorige hond eveneens een beste uitdaging zijn geweest, dat was toen toch helemaal goed gekomen. Ik kan zeggen dat het met Monkey hetzelfde geval is. Ze is nu pas 1 jaar, maar wat doet ze het al goed! Die pit die ze in zich heeft zet ze nu in tijdens het werken (speur- en hulphond in spe). Haar opleiding tot hulphond gaat echt ontzettend goed. In winkels gedraagt ze zich voorbeeldig, zodra we de deuren binnenlopen houdt ze haar aandacht gericht op mij en doet direct alles wat ik vraag. Lekker op z'n Mechels overdrijven is dat eigenlijk, maar dat is voor mij zeker binnen in winkels heerlijk! Soms krijgen we wel eens te maken met ongeduldige mensen, dan vindt Monkey het nog wel eens te moeilijk om te blijven zitten als ze gaan staan drammen met hun winkelwagentje, ergens pesten die mensen Monkey dan zo van haar plek af, al zijn ze zich daar denk ik niet van bewust. Dat ze opzij stapt is logisch (want wat zou je zelf doen als er een vrachtwagen rustig op je afgereden komt, toch maar voor de zekerheid opzij stappen toch..?), met zoiets moeten we nog echt leren omgaan. Maar over het algemeen is het juist heel erg positief dat Monkey overal mee naartoe kan. Ik heb in haar gezelschap veel minder last van mijn gezondheidsproblemen, er komt veel meer rust en ontspanning in "even naar de winkel gaan", en ze tovert bij de meeste mensen een glimlach op het gezicht. Verder is haar sensitiviteit waar ik in haar eerste jaar nog wel eens mee struggelde ook iets ontzettend positiefs gebleken. Monkey is zich enorm bewust van wat er in de omgeving gebeurd. Een mooi voorbeeld daarvan is als we gaan praktijk speuren. Zodra iemand een spoor uit gaat lopen in bijvoorbeeld het bos, dan ben ik die persoon op een gegeven moment door alle bomen in het bos wel kwijt. Monkey niet, die kijkt dan nog altijd in de goede richting (om dan vervolgens wel gewoon op de grond het spoor te volgen, toppertje!). Maar doordat ze zich zo bewust is van de omgeving word ik nooit meer verrast, ze heeft me altijd al lang verteld of er iemand aankomt voordat die in het zicht komt. Ook voelt ze dingen erg goed bij mij aan, waar ze op inspeelt, en ik naar heb leren luisteren. Ik kan zeggen dat het nu met mijn gezondheid steeds beter gaat, ik heb me in jaren niet zo goed gevoeld, mijn leefwereld is groter aan het worden omdat ik steeds meer kan doen met Monkey aan m'n zijde. En we zijn eigenlijk pas net begonnen, dus dat geeft hoop voor de toekomst.  Met het mooie weer komen we tegenwoordig vaker andere honden tegen. Als Monkey los loopt en het spel wordt door beide honden gewaardeerd mag ze spelen, waar ze dan erg van geniet. Aan de lijn moet ze ze (leren) negeren. Dat gaat grotendeels van de tijd erg goed, maar Monkey vindt het ook nog wel eens lastig. Meestal zie ik het wel aan haar lichaamstaal als ze een hond tegenkomt die ze moeilijk vindt om te negeren. Tegenwoordig kan ze zich goed beheersen als ik dus op het juiste moment een 'nee!' of 'kijk eens' zeg. Maar heel soms gebeurt het hier ook nog wel eens dat het leidt tot uitval gedrag. Dan krijg ik ook niet direct haar focus terug, dus dan loop ik meestal of opzij of terug naar achteren. Door meer afstand te creëren krijg ik vaak snel haar aandacht weer terug. Maar Femke, het is ook goed om te onthouden dat honden ook levende wezens zijn. Die net als de mens ook periodes kent dat ze even minder in hun vel zitten, of gewoon even moe en prikkelbaar zijn.. Dat hoeft niet eens met de puberteit te maken te hebben. Bram doet het over het algemeen ook ontzettend goed uit je verhalen te lezen, laat je niet uit het veld slaan dat het nu even minder goed gaat dan normaal. Dat komt echt wel weer goed! 
Machtel, Romeo en Luca + schreef in Romeo vandaag 15 jaar !
Ik zou het niet weten of dat kan met asperges. Waarschijnlijk wel. Ik haal ze bij de boer, dus die ga ik dat vragen. Ze zijn wel het hele jaar in glas te krijgen. De asperges zijn hier in het Limburgse nu volop verkrijgbaar en worden naar het einde van het seizoen steeds goedkoper. 
Machtel, Romeo en Luca + schreef in Romeo vandaag 15 jaar !
Anouk, asperges, groen of wit, zijn een bron van vitamines, mineralen ed. Heel gezond voor bv. de nieren, blaas en urinewegen. Voor ons, maar zeer zeker ook voor onze honden. Ze moeten goed geschild zijn en ik heb de maaltijd in 2 porties en de asperges in stukjes gegeven. Mijn ventje heeft genoten. Helaas zijn ze maar een beperkte periode te krijgen. 
Machtel, Romeo en Luca + schreef in Romeo vandaag 15 jaar !
Dank voor jullie gelukwensen. 
Machtel, Romeo en Luca + schreef in Romeo vandaag 15 jaar !
Schumi en Rexy, het broertje en zusje uit hetzelfde nest zijn vandaag ook 15 jaar geworden. Het laatste nest van Ursula Driessen bestond uit 2 reutjes en 2 teefjes. Hoe het met het 4de hondje, een teefje gaat, is niet bekend, omdat helaas met het baasje geen contact meer is geweest. Romeo heeft met smaak gegeten.   
Machtel, Romeo en Luca + schreef in Romeo vandaag 15 jaar !
  Het feestmaal voor de 15de verjaardag van Romeo. Foto is gekanteld. 
Machtel, Romeo en Luca + schreef in Romeo vandaag 15 jaar !
Het lukt me niet de foto van zijn feestmaal toe te voegen.
Machtel, Romeo en Luca + schreef in Poppy 13
Wel wat laat, maar alsnog van harte proficiat met je verjaardag!  
Machtel, Romeo en Luca + schreef in Romeo vandaag 15 jaar !
Mijn lieve, wijze Romeo wordt vandaag 15 jaar ! Een mooie mijlpaal voor mijn hondenventje. Wat vliegt de tijd. Ik hoop dat hij nog lang bij me mag zijn, in goede gezondheid. Vandaag krijgt hij een feestmaal : Limburgse asperges,verse lam en kip, een zacht gekookt eitje en wat zilvervliesrijst. Wat zal hij genieten. Romeo, jij verrijkt mijn leven. d(^_^)b d(^_^)b d(^_^)b d(^_^)b
Susanne schreef in Senior hond en puppy?
Wat een mooie leeftijd heeft Penny al bereikt! Ik vind dat wel iets heel bijzonders en speciaals, zo'n oude hond die het nog zo goed doet... Het heeft heel veel charme . Iets om te koesteren! Ik begrijp je gevoel goed. Ik heb dat zelf ook gehad toen mijn vorige hond Billie ouder werd. Hij was wel nog een stuk jonger, net 10 jaar oud, toen ik dacht dat ik genoeg energie en tijd had om 2 honden de aandacht te geven die ze nodig hadden. Misschien was ik onbewust ook een beetje bang om geen hond meer te hebben wanneer mijn oudje zou overlijden, het idee om zowel hem als mijn laatste hond te verliezen leek me namelijk helemaal niets. Dan moest ik die hevige rouw/pijn in mijn eentje gaan verwerken, bah, ik moest er niet aan denken. Maar vanwege onze band wilde ik ook niet dat Billie zou lijden onder een nieuwe hond. Ik ben wel gaan rondkijken, had een ras uitgekozen en een fokker gevonden die erg goed bij onze wensen aansloten. Vervolgens heb ik Billie laten kennismaken met de fokker en haar drukste hond, om te kijken hoe dat ging. Billie was altijd al een tevreden mannetje, maar hij fleurde nog meer op tijdens die wandeling, zat zelfs haar hond uit te dagen tot spel. Iets wat hij nooit meer echt gedaan had nadat zijn vriendje overleed. Het leek me een heel goed teken, en zodoende liet ik ons op de wachtlijst plaatsen. Het zou nog wel even duren voordat een nestje gepland werd. De tijd verstreek en de gezondheid van mijn oudje werd steeds minder goed. Het ene na het andere kwaaltje kwam naar voren, ik begon serieus te twijfelen of hij nog wel fit genoeg was om er een pup bij te hebben. Onze dierenarts zag er echter geen probleem in. Kwaaltjes horen nu eenmaal bij de leeftijd, maar ze vond dat deze hond nog bijzonder fit genoeg was om mee te gaan met een jonge drukke hond. Dat was begin juni. In augustus zijn we weer terug gegaan naar dezelfde dierenarts, voor het volgende kwaaltje dachten we, maar dit keer was het serieus. De keuze was om hem te helpen met medicijnen die hem ook nog heel veel zieker konden maken (vanwege zijn historie met problemen van de alvleesklier), of inslapen. Het is het laatste geworden. In december werd Monkey geboren. Daarmee heb ik een half jaar zonder hond gezeten. Uiteindelijk ben ik toch heel blij dat ik volledig tijd/oog had voor Billie aan ons eind, die herinneringen zijn me zo heel erg dierbaar! En ik ben ook blij dat ik volledig tijd/oog had voor Monkey aan ons begin, waardoor onze band snel ook heel hecht is geworden. De tijd zonder hond was heel moeilijk, dat heb ik opgevangen door te gaan oppassen op andere honden. Daaruit is een hond bij ons blijven plakken, dus dat is tegelijkertijd ook iets moois!
Susanne schreef in De puberteit
" Bedoel je dit? Recht liggen:   Scheef liggen: " CatnDog De tweede foto is absoluut een ontspannen lighouding. Op de hondenschool waar ik met Monkey ben geweest werd die manier van 'af' liggen juist gewaardeerd, omdat een hond dan minder snel de neiging heeft om op te gaan staan als je dat met de eerste foto lighouding vergelijkt. Maar als een hond altijd consequent die tweede lighouding aanneemt wanneer je een 'af' vraagt, is het goed om even te controleren of er niet ergens iets van ongebouwde spanning opgehoopt zit, aldus onze vaste osteopaat/dierenarts. Het hoeft niet, het kan wel een teken zijn. Dat bedoelde ik uit te leggen. 
Susanne schreef in De puberteit
Marie, ik wil je echt niet het gevoel geven dat je slecht bezig bent of paniek gaan zaaien omtrent Billie's lig/zit houding. Nogmaals, ik heb jullie nog nooit gezien, dan is het makkelijk praten vanachter een schermpje. Maar ik probeer wel te luisteren naar wat je zegt en mee te denken met waar je tegen aan loopt. Van wat ik geleerd heb is veel gedrag van Billie in principe heel normaal (jonge) honden gedrag, alleen dan iets extremer dan wat je van een poedel verwacht. Waarschijnlijk als je een herderspupje in huis had gehaald, had je andere verwachtingen en mogelijk minder moeite met bijt/jaaggedrag gehad. Met training en geduld komt dat soort ongewenst gedrag inderdaad meestal wel goed. Maar wat ik dan persoonlijk wel zorgelijk vind als ik je ervaringen lees (en goed begrijp), is dat Billie zo weinig rust heeft overdag. Dat is meestal wel iets waar je zeker winst uit kan halen, en wat invloed kan hebben op haar gedrag. Het is het waard om het te proberen iig op haar leeftijd. Want ik kan me helemaal voorstellen dat je vermoeid raakt en blij bent als je Billie even uit handen kan geven, als ik jullie routine/schema lees, dan denk ik als eerste: "Jeetje wat vermoeiend!" en jij beleeft het, ik lees het alleen maar. En omdat jij het beleeft, en het vermoeiend begint te worden voor je, zou ik dat nu een gegronde reden vinden om je schema eens om te gooien, dingen anders te gaan proberen. Ook als je kijkt naar Billie: zelfs voor een hond met een zeer hoog energie niveau krijgt ze veel activiteit/beweging. De uren in de tuin mag je in Billie's geval optellen bij de beweging, aangezien zij daar niet bepaald stil zit. Dan krijgt zij bij elkaar opgeteld wel zeker zo'n 6 uur per dag aan beweging toch? Plus mentale uitdaging. En toch wilt ze niet slapen of even bijkomen, haar spieren even rust gunnen.. Haar lig of zit houding kan met deze hoeveelheid aan beweging een signaal zijn van vermoeide/gespannen spieren, maar het hoeft niet, houd dat wel in je achterhoofd, er is nog geen reden tot paniek hoor. En er zijn altijd honden die minder rust nodig hebben, maar het is dus niet bepaald dat Billie weinig beweging of uitdaging krijgt. Zelfs niet als je een tandje minder doet, waar je zelf eigenlijk wel behoefte aan hebt (zo te lezen). Sommige honden/rassen hebben heel veel moeite om rust te pakken, dat moet je dan echt gaan trainen/inbouwen in jullie routine. Bij border collies of herders wordt dit advies veelvuldig benadrukt, voldoende uitdaging bieden maar ook veel rust inbouwen, want die honden zijn zo dol op aandacht, die vergeten anders rust te nemen en dat leidt tot (heviger) ongewenst gedrag. Ik geloof dat dit niet per see iets is voor deze rassen, maar dat dat zo'n beetje algemeen geldt voor alle honden met een zeer hoog energieniveau. En dat doe je dan niet alleen voor je hond, maar ook voor jezelf! Het kan inderdaad heel vermoeiend zijn om een hond te hebben die altijd maar "aan" staat. Al zullen er ook baasjes zijn die daar geen moeite mee hebben. De honden van je vrienden zou ik overigens niet als voorbeeld nemen, want je zegt het zelf al: die mensen werken fulltime. Wat denk je wat die honden doen als de baas van huis is? Als de hond rust terwijl de baas werkt, dan is ie natuurlijk wakker en actief tegen de tijd dat de baas terug thuis is..    Hier hebben we onze oppashond geadopteerd. Thuis wilde hij absoluut geen rust pakken als de familie er was, en dat leidde tot ongewenst gedrag daar. Gedrag wat hij hier niet (meer) laat zien. Het grote verschil is dat wij hem verplicht rust gaven/geven na elke wandeling/activiteit, en ook een rustiger huishouden hebben (geen kinderen). Dat betekent dan minder prikkels waar de hond op kan reageren, maar oorspronkelijk heeft hij hier ook op alles gereageerd. Inmiddels heeft deze hond de rust hier volledig omarmt, wat kan die pitten zeg, die slaapt zo'n 20 uur per dag! Bij hem merken we overigens ook dat zijn rugspieren erg gevoelig en gespannen zijn. Tijdens massages schieten z'n spieren allerlei kanten op. Daarvan vermoeden we dat het een teken van overspanning is, binnenkort gaat hij naar een osteopaat, dan zal ik er meer over horen.  Waarmee ik wil afsluiten is dat je vooral je eigen gevoel moet volgen en wat meer aan jezelf mag gaan denken. Ik lees dat je echt toe bent aan meer rust met de hond, en dat gevoel mag je zeker volgen, ook als dat betekent dat je de rust moet gaan afdwingen. Iedereen kan wel van alles zeggen, maar jij doet je uiterste best met je hond en dat is belangrijk om te onthouden. Laat je dus niet van de wijs brengen door andere mensen die niet in jouw situatie zitten. Mensen kunnen makkelijk (ver)oordelen tegenwoordig, maar jij weet als beste wat je hebt en hoe je je voelt en wat je nodig hebt (geldt in principe ook voor mijn advies, je maakt je eigen keuzes). 
Susanne schreef in De puberteit
Hier zorg ik dat er een balans is tussen beweging, mentale uitdaging en rust. Heb ik bijvoorbeeld gisteren een uur gefietst met Monkey, dan zorg ik vandaag dat er meer ruimte wordt geboden aan mentale uitdaging/training. We doen dus niet elke dag hetzelfde. Vervolgens let ik op het gedrag van Monkey in huis. Pakt ze bijvoorbeeld moeilijk naar rust, heb ik waarschijnlijk of teveel of te weinig met haar gedaan. Ik vind rust minstens zo belangrijk als beweging en uitdaging. Ik denk dat ik elke dag - op een enkele rustdag na, daar heeft mijn jonge hond zelf nog wel eens behoefte aan - zo'n 2 tot 3 uur actief met mijn hond bezig ben, verder is Monkey gewoon in huis (wij hebben geen tuin). En dan slaapt ze vooral, maar ze kan zichzelf ook goed vermaken met een speeltje of met iets te knagen. Met voldoende rust kan ze goed herstellen. Naast dat ik de rust zelf ook nodig heb, is het verwerken van de prikkels die Monkey als hulphond mee krijgt ook voor haarzelf zeer belangrijk. Als Monkey moeite heeft met haar rust te nemen, zie ik bij haar een toename van bepaald gedrag. Waaks blaffen naar de omgeving buiten bijvoorbeeld, of spullen jatten, minder goed bereikbaar zijn voor mij is ook een zeer duidelijk signaal. Zo zijn er nog wel meer van dat soort tekenen waaruit ik kan opmaken dat zij over- of juist onderprikkeld is (die tekenen herkennen is echt een leerproces geweest). Voor mij zijn die signalen een teken waarbij ik "ingrijp". Natuurlijk is het afhankelijk van de situatie wat mijn actie dan wordt... Meestal is dat op te maken uit wat we de dag of de dagen ervoor hebben gedaan, of Monkey juist een extra uitje nodig heeft of juist rust. Maar hier ligt bijvoorbeeld standaard een lijn vast aan de kast naast haar mand. Als ik dan opmerk dat ze wel erg onstuimig is voor haar doen, terwijl ze al veel uitdaging of actie heeft gehad, dan lijn ik haar aan. Het moment dat ze dan tot rust is gekomen gaat de lijn weer af, en blijft ze rustig. In het begin duurde dat tot rust kunnen komen even, maar door op zo'n moment geen aandacht terug te geven kwam ze zelf tot de conclusie dat ze beter liggen kon, en dat dat zelfs wel goed voelt. Als ik nu de lijn alleen al laat zien zie ik de blik in de oogjes al verzachten, het duurt dan ook niet lang voordat ze in dromenland ligt. Ik gebruik deze tactiek overigens ook tijdens visite, want Monkey wilt iedereen zo graag blijven knuffelen, en dat put haar uit, maar ook mij. Ze mag best even lekker knuffelen, maar wordt ze onstuimig, hup gewoon even aan de lijn in je mand. Rust voor mij, rust voor haar, en dat werkt.  Dit verteld hebbende, wil ik graag inhaken op de vragen die Marie hier stelt. Laat ik vooropstellen dat ik je niet wil afvallen, ik lees namelijk dat je zeer je best doet en ik heb jou en je hond nooit gezien, dan kan je niets met zekerheid zeggen. Maar van wat ik opmaak uit je teksten, heeft Billie vermoedelijk net zoveel moeite om te ontspannen als jijzelf. Jouw woorden als "ze staat binnen altijd aan" en "ik heb het gevoel nog steeds zo geleefd te worden door mijn hond" lijken me in deze situatie veelzeggend. Dat Billie nog altijd niet door heeft hoe ze overdag tot rust kan komen. En dat is vermoeiend, zeker voor jou maar ook voor haar! Ik denk dat als je je vast houdt aan jullie schema; elke dag 10 km wandelen, waarvan een groot deel los waarbij ze veelal uitraast over duin en strand, en elke dag trainen, plus nog uren uitrazen in de tuin, dat er dan weinig zal veranderen. De mate waarin je activiteiten aanbiedt ligt erg hoog, maar de rust om bij te komen van alles is er niet. En dan wordt een hond ook baldadig en wat onhandelbaar, ik geloof dat elke hondeneigenaar dat kan beamen. Zonder rust zie je veelal een hond die bijvoorbeeld om het minste zal (blijven) aanslaan, die niet te bereiken is, of die sneller de neiging heeft tot jaaggedrag (of dat nu wegjagen of gewoon jagen is, of jagen op aandacht) of juist moeite heeft om de aandacht te verleggen. Misschien herken je bepaalde signalen ook wel als mens zijnde, als je moeite hebt met ontspannen kun je bijvoorbeeld juist heel druk of kribbig worden, of heel gevoelig voor wat er in je omgeving gebeurt, of juist gaan klieren... Wat ik daarnaast nog meer lees, en dat vind ik in deze context misschien ook een teken dat Billie moeite heeft om te ontspannen, is dat je verteld dat Billie altijd op haar flanken gaat liggen als je een "af" vraagt. Ik zie het momenteel ook bij je profielfoto, ze zit echt op haar zij. De spieren rondom de heupen zijn de grootste en sterkste spieren van een hond, het is mogelijk dat die spieren bij Billie gevoelig zijn door overbelasting/teveel beweging dat ze ervoor kiest om altijd op haar zij te liggen. Dat hoeft niet zo te zijn, al telt het dus wel op bij het andere gedrag wat jouzelf ook uitput. Trouwens, ik vind het eerlijk gezegd wel vreemd van je hondenschool dat zij jou verplichten om Billie te leren op een bepaalde manier 'af' te liggen. Het zou juist vraagtekens moeten oproepen dat ze dat niet wilt doen, dat je eerst gewoon even controleert of er mogelijk iets aan de hand is met de hond zelf, ipv jou als eigenaar zo'n rotgevoel te geven. Het is eigenlijk van het absurde toch, je betaalt er nochtans geld aan! Maar goed, dat terzijde... Nou wil ik je absoluut niet wanhopig maken, integendeel, want er zijn juist veel dingen te proberen om je hond te leren rust te nemen. Als eerst zou ik kijken naar de activiteiten die je aanbiedt. Je had al verteld dat Billie van alles doet, bijten, speuren, jagen, drijven, trekken, dat soort dingen, dus eigenlijk heb je een hond met een hoop talenten! Je kunt in principe alle kanten uit met haar. Nu is speuren toevallig een activiteit waarbij er in de hersenen van de hond een stofje wordt aangemaakt die je hond van nature helpt om tot rust te komen. Dus ipv 10 km wandelen, ga eens kijken of je Billie's neus zodanig aan het werk kan zetten dat je ziet dat ze er thuis makkelijker door haar rust vindt. Er zijn verschillende manieren om dat te doen, meerdere mensen hebben hierover in dit topic hun ervaringen gedeeld. Je zou ook een andere activiteit kunnen zoeken, maar ik zou voor nu bewust kiezen voor iets waarbij de opwinding bij je hond niet te hoog oploopt. Daarnaast zou ik haar consequent naar haar plek sturen en houden na elke activiteit/uitje tot ze naar rust vindt, dat geeft Billie op den duur duidelijkheid wanneer ze haar rust moet gaan pakken. Ik denk echt dat als die basis/balans van rust/uitdaging/beweging meer in jullie leven gekomen is, dat je ook gaat merken dat Billie minder wild wordt. Dat ze meer te bereiken is als je haar wilt behoeven voor de kat of de kippen, of wanneer jullie andere honden tegenkomen. En nog het belangrijkst, dat jijzelf ook niet meer zo het gevoel zal hebben dat je geleefd wordt door je hond. En dat je kan lachen om de humoristische streken van je poedel, ipv overspannen raakt omdat het allemaal bij elkaar optelt. Fijne vakantie alvast, ga lekker ontspannen en bijkomen, geldt ook voor Dagmar trouwens, ik las dat die ook lekker een paar dagen weg gaat!
Susanne schreef in Herplaatsen? En hoe weet je het zeker?
Een (actieve) hond kan je ook heel erg goed helpen om je mentale en fysieke gezondheid te verbeteren, zelfs als het nu nog als een enorme opgave voelt. Maar het is wel een keuze die je voor jezelf maakt, en waar je achter moet staan. Makkelijk is die weg namelijk niet, wel heel erg waardevol kan ik je zeggen, met een hond zou je je leefwereld stap voor stap weer kunnen vergroten. Het zou daarbij wel fijn zijn als je de juiste mensen om je heen vindt die je daarin kunnen helpen. Dan is de eerste stap om te zoeken naar een gedragsdeskundige die echt kijkt naar baas en hond als team, ipv alleen naar de hond. Met herplaatsen staan jullie ook niet bepaald voor een makkelijke keuze. Maar het is absoluut geen schande om voor je eigen welzijn en gezondheid te kiezen, en daaraan te gaan werken op een manier die bij jou past, en dus de hond inderdaad te herplaatsen. Luister naar je hart, kijk wat voor jou zou kunnen gaan werken, en volg je gevoel hierin. Sterkte met de beslissing die jullie willen nemen! 
Susanne schreef in De puberteit
Leuke updates weer om te lezen! Marie, wat fijn dat jullie een manier hebben gevonden om die hapbuien te onderbreken. Er komt steeds meer ruimte om te genieten zo te zien. Ik moest wel lachen toen je vertelde over de dweil . Volgens mij is dat de typische poedelhumor inderdaad. Maar mogelijk zal het omruilen van gestolen voorwerpen ook nog gaan verbeteren in de toekomst. Monkey heeft hier steeds sokken en sloffen gestolen, om daar trots mee rond te paraderen in huis. Ik had wel eens eerder geprobeerd om die te ruilen, maar daar had ze echt geen interesse voor. Gevonden voorwerpen waren gewoon te mooi! Tot sinds kort... Inmiddels hebben we toch wel een mooi compromis kunnen sluiten. Bij elke binnenkomst komt Monkey nu enthousiast mijn sloffen brengen (natuurlijk in ruil voor wat lekkers), en de keren dat ik ze niet in gebruik heb en zij ze inpikt laat ik haar begaan. Die kwijlplekken en snellere slijtage accepteer ik erbij .   Ik vind het interessant om te lezen hoe jullie je jonge hond ruimte geven om te spelen met andere honden. Ik denk daar zelf regelmatig over na, sociaal contact is belangrijk voor de ontwikkeling. Ik train veel met Monkey, dat heeft ze ook echt nodig, maar ik vraag me wel eens af of ze niet te weinig sociale interactie krijgt met andere honden. We wandelen een paar keer per week vrij in natuurgebieden, het liefst toch een beetje waar het rustig is. En dan komen we wel eens andere honden tegen. Alleen komen we zelden een hond tegen met wie het echt klikt, waarbij het spel gelijkwaardig en leuk is. Niet dat Monkey niet sociaal is, maar ze is een grote hond met een hoop energie, en nog heel jong, dat zie je ook in de benadering. En de meeste honden vinden dat toch wat overweldigend, dus als ik dat zie dan lopen we door. Monkey blijft niet hangen, die hoef ik niet eens te roepen, die komt gewoon mee op zo'n moment. Maar soms denk ik wel dat het belangrijk is om meer speel momenten te creëren met andere honden, die een beetje gelijkwaardig aan haar zijn. Alleen, hoe geef je daar nu invulling aan? Ik blijf wel staan als ik zie dat de honden een leuk spel delen samen, maar wat ik al zei, die kom je niet zo gauw tegen.  Blondie, wat een leuke ervaring zo na de training! Goed dat er zoveel gelet wordt op de signalen, daar kun je echt een hoop van leren. 
Susanne schreef in De puberteit
Ik vind het zo leuk om te lezen hoe jullie hier met jullie honden bezig zijn! Het speuren is bij mij en Monkey ook begonnen met een vergelijkbare ervaring. Daar heb ik hier volgens mij nog over verteld. Toen was ik met Monkey wandelen in de duinen, en eerder had ze naar een stok mogen zoeken. Die hadden we allang en breed achter ons gelaten, toen ze me met een por ineens duidelijk maakte dat ze zoeken wilde. Ik liet haar begaan en ze liep de exacte route volledig terug, elk kruispuntje goed snuffelend op de grond vanwaar we vandaan kwamen. Ze was zo blij en trots op zichzelf (en ik op haar!) toen ze haar stokje weer terug vond. Daarop besloot ik eens te gaan kijken naar speuren. Meteen de eerste proefles werd duidelijk hoe prachtig ze het speuren vindt! Ik had Monkey nog nooit zó gelukkig gezien, en ze bleek er nog enorm talent voor te hebben ook. Sindsdien hebben we het speuren voortgezet. Die eerste proefles vond ik zelf heel fijn, want je moet in het begin wel met een aantal factoren rekening houden. Maar vanaf toen konden we gewoon zelf gaan oefenen, en dat pakt allemaal heel goed voor ons uit.  Met 6 maanden oud waren Monkey en ik gestart met detectie, dat was ook erg leuk. Maar toch wel heel wat anders.. We maakten gebruik van 6 kisten met gaten in de deksel, en dan moest Monkey leren de kist met geld aan te wijzen. Dat vond ze/vonden wij ook erg leuk, maar bijzonder genoeg was het voor haar minder uitdagend dan speuren. Je zag duidelijk waar Monkey's voorkeur lag, en waar ze echt voldoening uit haalde. Maar volgens mij is detectie wel makkelijker om zelf eens mee te starten dan speuren. Je hebt ook meerdere manieren waarop je hond kan speuren, en ik zou ze echt niet allemaal kennen.. Je kunt bijvoorbeeld geur laten volgen op de bodem, dus dat de hond echt met de neus op de grond een spoor blijft volgen. Dat is wat wij doen, het is dan niet de bedoeling dat Monkey afwijkt van het spoor. Maar volgens mij zijn er ook een hoop honden die speuren op de wind, en dan maakt het niet uit hoe de hond er komt, als hij de persoon maar weer terug vindt. Dus dat gaat toch ook weer anders.    Vervelend dat je af en toe nog zo kan botsen met Boyko Hannah. Het zal kunnen wat je zelf ook zegt dat hij mentaal een beetje een groeiachterstand heeft, maar lichamelijk is het een volwassen en sterke hond. Als die hapbuien krijgt dan kan ik me voorstellen dat je moeite hebt om je rust te bewaren.. Mooi dat jullie deze hond, die gewoon jullie leven binnen gewandeld is en de boel zo op stelten kan zetten, een thuis bieden. Op de foto's ziet hij er zo goed en gegroeid en opgebloeid uit! Hij is prachtig !  Zoals je weet heb ik die hapbuien ook met Monkey ervaren. In de puberteit waren er continu van die fases dat ze het een tijd niet deed, dat je dacht dat je ervan af was, en dan begon het weer. Het was een hele zoektocht naar hoe ik haar het beste uit zo'n bui kon halen, en uiteindelijk vond ik daar wel een handigheid in, maar helemaal voorkomen kon ik het niet. Het is nu wel echt gestopt. Monkey heeft eerlijk waar geen enkele poging meer gedaan sinds die eerste proefles speuren. Ik heb er nu echt vertrouwen in dat het voorbij is, want de afgelopen maanden heb ik haar meermaals "getest" door haar in situaties te brengen die ze ooit moeilijk vond, en het gebeurt niet meer. Het wilt natuurlijk niet zeggen dat het speuren bij een andere hond hetzelfde effect heeft, maar ik geloof dat doordat Monkey iets kreeg waar zijzelf voldoening en zelfvertrouwen uit haalde, dat dat heeft bijgedragen aan het feit dat die hapbuien definitief stopten. Misschien dus wel goed dat je wilt proberen wat voor effect het heeft op Boyko als je zijn neus aan het werk zet. De ervaring met het spoor van de jakhals laat je namelijk wel zien dat hij het leuk vindt. 
het Moderatorteam schreef in pomeriaan zwanger
FOKKEN Hondenpage is voorstander van verantwoord fokken. Om deze reden is het alleen voor fokkers die verantwoord fokken toegestaan om te schrijven over dekking, dracht en hun nestje pups. Onder verantwoord fokken verstaan wij o.a. juiste leeftijd ouderdieren, uit laten voeren van testen op erfelijke afwijkingen, goede leefomgeving voor moeder en pups, en een juiste verzorging en begeleiding van de pups in het nest. Topics waarvan wij de fokwijze niet weten worden op slot gezet. Wanneer wij via een PB de fokwijze ontvangen en deze door ons akkoord is bevonden ben je vrij om topics in deze rubriek te plaatsen. Wanneer wij geen informatie hebben over je fokwijze of wanneer je niet voldoet aan de gestelde eisen van verantwoorde fok is het alleen toegestaan om dringende vragen in het forum te stellen. Nadat er voldoende advies gegeven is zal het topic gesloten worden. Meer informatie omtrent het verantwoord fokbeleid van HP, de gestelde eisen en de verschillende HP keurmerken lees je in onderstaande link http://www.hondenpage.com/honden-encyclopedie/wid_492-Richtlijnen-voor-fokkers-op-de-hondenpage.php/
Susanne schreef in De puberteit
" Dankjewel! Op dit moment zijn we gewoon zelfstandig bezig met wat beginselen van het speuren. Omdat ik het grootste deel van de tijd niet op mensen kan trainen laat ik haar wachten, loop met een geurdepper gevuld met kruidnagel over de grond een spoor uit en verstop deze aan het einde. Dan loop ik terug met een kleine omweg en zeg haar dat ze mag zoeken. Ze is ook op kruidnagel getraind met detectie, dus dat was wel zo makkelijk. We zijn nu bij het 'gevorderde' deel van het boek de neus van de hond: detectie als sport en hobby, dus dit was een leuke aanpassing daarvan. Wanneer mijn vriend ook meegaat is het nog leuker, want dan kunnen we haar naar ons laten zoeken en wat verder weg gaan. Dan staat ze echt te springen om te mogen zoeken . Hoe doe jij dat?   Over een maandje hebben we voortgezette elementaire gehoorzaamheid afgesloten en dan wil ik wekelijks afwisselend lessen detectie en/of speuren gaan volgen. Alleen speuren kan helaas niet, want dat is meteen dubbel zo duur als een detectie les . " Wendy, Floris & Njálla Wat pak je dat leuk aan zeg, bedenk je dat zelf of haal je die inspiratie uit dat boek? Ik ken het niet, maar misschien is het ook wel iets voor mij om te lezen, er valt zeker nog een hele hoop te leren (zowel voor mij als Monkey). Van wat ik tot nu toe begrijp is dat er een hele hoop verschillende manieren zijn om je hond te leren/laten speuren. Monkey leert nu om mensengeur te volgen op de bodem. Dat kan met behulp van andere mensen zijn, maar je kan ook eerst zelf (zonder hond) een spoor lopen. Op dat spoor leg ik dan verschillende soorten voorwerpen waar mijn geur aan zit, en waarvoor ze beloont wordt wanneer ze die terug vindt. Zelf spoor lopen en samen uitwerken met je hond heeft als voordeel dat je heel veel leert over hoe je hond speurt (je weet immers zelf welke route je hebt gelopen). Die kennis kun je op den duur goed gebruiken wanneer je als team gaat leren samenwerken. Maar daarnaast vind ik het ook wel fijn dat het iets is wat we gewoon met zijn tweetjes kunnen doen. Monkey vindt op andere mensen speuren nóg leuker, en dat betekent automatisch dat ik dan ook harder moet werken als ze op zoek gaat naar iemand anders. Ze is dan zo gemotiveerd dat de kluiten aarde me letterlijk om m'n oren vliegen, zo hard zet ze zich af op de grond ("deze kant op vrouw, hier zijn ze naartoe gegaan, ik weet het echt zeker!")... Ik hou haar dan bijna niet. Op mijn geur spoor speuren gaat wat rustiger, dus is voor mij beter vol te houden, dus dat doen we voornamelijk. Zo kunnen we 3 tot 4 keer in de week speuren, gewoon zelf. We krijgen ook 1 op 1 speurlessen, maar die kun je vrij indelen. Dus je kunt ervoor kiezen om 1x per week te lessen, maar ook 1x in de maand (dat doen wij, zo lopen de kosten ook niet zo hoog op). Succes en veel plezier iig met Njálla! Komt helemaal goed verwacht ik 
Susanne schreef in De puberteit
@ Femke: wat klinkt Bram ook als een heerlijke hond! Mooi om te lezen, en wat fijn dat het met de kinderen zo goed gaat! Dat de hond de kinderen leuk vindt, maar andersom ook, dat de kinderen Bram zo leuk vinden, dat is toch genieten . En heerlijk dat jullie zo'n fijne oppas hebben aan de buurman, daarmee hebben jullie het ook wel getroffen dan ;-).  Wat je vraag betreft, ik heb eerst voor Monkey gekozen, maar wel met de hoop om dit (onder andere) samen te gaan doen. Ik wist alleen nog niets zeker, ik had wel gehoord dat het kon. Met die instelling begon ik dus de training/socialisatie met alle kennis die ik tot dan had opgedaan, en ik ben gaan zoeken naar mogelijkheden. Zodoende een opleiding gevonden, waarbij we dus wel eerst gekeurd en getest werden. Er worden hoge eisen gesteld aan hulphond zijn, dus we moesten wel kans van slagen hebben.. Zowel ik als de hond, het is immers teamwork. Maar het is dus gelukt, en we zijn begonnen. Ik ben inderdaad heel blij, dankbaar en trots dat dit voor ons weg gelegd is.    @Hannah: die Boyko, wat wordt hij volwassen  heel mooi dat hij zijn plek helemaal omarmt. Zo'n mooie kalme waker, daar zijn jullie vast blij mee als jullie zo afgelegen wonen. En zo goed al met zijn lichaamstaal en kalmerende signalen (lang leve June haar bijdrage!).. Boyko wordt nog eens de rust zelve! Knappe beer! 
Susanne schreef in De puberteit
Bedankt! En wat leuk om weer over jullie hondjes te lezen !  @ Marie: ik kan me wel voorstellen dat het mogelijk is dat Billie met alle vrijheid in de duinen/het strand, en dan met name de vogels die daar ook leven, een hoge vorm van opwinding bereikt. Laatst rende Monkey achter een haas aan, en hoewel ze direct netjes terug kwam toen ik haar riep, merkte ik dat ze daarna nog wel opgewonden rond liep. Ik zou niet weten hoe hoog die opwinding kan oplopen als ze 5 keer achter een haas aan rent (en weer terug komt), maar ik denk wel dat zoiets ervoor zorgt dat ze in hogere staat van opwinding raakt en blijft. Billie zit nog in de fase dat ze die opgebouwde spanning/opwinding kwijt wilt door te happen en te stoeien, dus ik denk dat je er goed aan doet om die plekken/activiteiten nu even bewust niet op te zoeken. Als ik je advies mag geven zou ik het voorlopig houden bij activiteiten die wel goed gaan. En zodra je het gevoel krijgt dat er een soort balans komt in activiteit en rust, of dat je ziet dat Billie zich beter kan beheersen, dan weer uitbouwen, en ontdekken of je hond de opwinding tegen die tijd wel aan kan. Hier waren mountainbikers als pup en beginnende puber bijvoorbeeld heel aantrekkelijk voor Monkey, zij zou ze wel even staande houden als ze ze in de smiezen kreeg. Ik moest er dus op tijd bij zijn om haar bij me te roepen, anders ging ze er zo achteraan. Omdat ik geen zin had in continue over m'n schouder te blijven kijken voor die fietsers, zijn we meer gaan wandelen in gebieden waar fietsen niet toegestaan is. En inmiddels hoeven we de gebieden niet meer aan te passen, mountainbikers interesseren Monkey helemaal niet meer.. Ze wordt gewoon volwassen. Wat de zitstakingen van Billie betreft weet ik niet zeker of ik je kan adviseren, want ik heb nooit honden gehad die zo stoïcijns bleven zitten. Maar toen ik het las dacht ik eigenlijk, wat als je probeert om in plaats van verder te lopen wanneer Billie een hond ziet, juist opzij gaat lopen? Zijwaartse beweging werkt kalmerend. Een spelboog kan namelijk ook een kalmerend signaal van Billie zijn, betekent niet automatisch dat zij wilt spelen.  @ Lara: wat knap toch van Oscar!! Zoals je het beschrijft ging het toch hartstikke goed. Misschien was het contact met die honden even een momentje waarbij zn emmertje overliep, maar dat is ook niet zo vreemd als het zo ontzettend druk was? En waarschijnlijk heeft het ook allemaal lang geduurd... Dus ik zeg toch chapeau hoor! Er komt zeker wel een tijd dat jullie tijdens dit soort verrassingen wel rustig kunnen blijven lopen, maar hij is nu net 1. Hij doet het hartstikke goed! En inderdaad, Monkey was zeker een kleine piranha, maar dat is allemaal voorbij gelukkig. Staan herders ook wel bekend om geloof ik ...    @ Wendy, leuk dat het met Njálla ook zo goed gaat! Ik vind jullie updates ook altijd leuk om te lezen, volgens mij zijn jullie net zo hard aan het genieten . Wat mooi dat Njálla weer door kon gaan met de training na die haas, maar daar heb je volgens mij ook hard aan gewerkt. Ik kan me jullie leuke filmpjes nog wel herinneren met impulscontrole, hartstikke goed zeg!! Terecht dat je trots bent! Wat voor speuren doen jullie? 
Susanne schreef in De puberteit
Het is de dag van de liefde, oorspronkelijk de dag van geheime liefdes, maar dankzij commercie staat liefde vandaag centraal.. Dan mag de liefde voor onze hondjes er ook zijn toch ..? Hoe is het met iedereen? Hier gaat het erg goed. Het is echt genieten met Monkey, we hebben onze balans gevonden. We speuren veel samen, daar kan Monkey echt haar ei in kwijt. Ze heeft er ook talent voor! Het geeft haar meer zelfstandigheid, zelfvertrouwen en rust, en dat zie ik terug tijdens de normale wandelingen en met loslopen. Het samen speuren zorgt er ook voor dat we nog meer een team vormen met zijn twee. En dat wil ik heel graag bereiken, want ik heb de wens om Monkey op te leiden tot psychosociale hulphond. En dat gaat nu gebeuren, we zijn (na testen en goedkeuring) inmiddels begonnen met de opleiding! Natuurlijk waren we in het eerste jaar ook al bezig, maar dat was vooral nog gericht op socialiseren in alle rust en kalmte, ook wanneer er veel prikkels om ons heen waren, en natuurlijk een goede vertrouwensband/verbinding te creëren. Sinds Monkey loops is geweest zie je dat ze klaar is om meer taken aan te kunnen. Ze heeft nu een hesje gekregen met 'hulphond in opleiding' en mag daarmee overal mee naartoe. Dat doen we op rustig tempo, ze is nu enkele keren mee geweest voor kennismaking met de supermarkt, en dat ging echt heel goed! Ik ben zo trots op haar! Soms vergeet ik gewoon dat ze pas net 1 is, ze lijkt zoveel sneller volwassen te zijn geworden dan mijn vorige honden... Maar dan zie ik hoe ze andere honden benadert, of hoe enthousiast ze nog is met visite, en dan denk ik weer, oh ja, toch nog echt een jonge hond ;-). Ook heeft ze nog wel eens de neiging om patrouille te houden eenmaal we terug komen in onze straat, maar met op tijd afleiden gaat ook dat steeds beter. En tja, politiehond zit er toch een beetje in hè :-P. Het hoeft ook allemaal niet perfect, maar ik kan wel zeggen dat we het enorm hebben getroffen met dit meisje!! Ik kan me voorstellen dat ik zeker niet de enige ben die zich gelukkig prijst met zijn/haar hond. Jullie nog mooie verhalen/ervaringen, of gewoon even een momentje van trots zijn? 
het Moderatorteam schreef in Helpen adopteren
HERPLAATSERS Het aanbieden van een herplaatser kan alleen gebeuren met toestemming van het Moderatorteam. Topics waarvoor geen toestemming is verleend gaan op slot en worden verwijderd. Hondenpage ziet graag dat iedere hond een fijn thuis krijgt. Omdat we willen voorkomen dat het hier een soort 2e marktplaats wordt, hebben wij enkele regels met betrekking tot het aanbieden van een hond op Hondenpage. -Wij beoordelen iedere aanvraag individueel. De mogelijkheid tot het doen van een herplaatsverzoek is in de eerste plaats bedoeld voor aktieve HP leden die afstand moeten doen van hun eigen hond. -Er wordt per keer 1 herplaatser aangeboden na toestemming van het moderatorteam. De oproep zal twee weken blijven staan en daarna gesloten worden. -Ook ontvangen we regelmatig via via herplaatsverzoeken. Wij vinden dit zelf geen prettige ontwikkeling omdat wij liever in direct contact zijn met degene die afstand wil doen. Juist deze korte lijn maakt dat wij ook een betrokkenheid kunnen garanderen bij het te herplaatsen dier. Uiteraard kunnen we in speciale gevallen een uitzondering maken als de verantwoordelijkheid voor de herplaatsing dan ook daadwerkelijk bij de plaatser van de oproep ligt. -Als de hond van een verantwoordelijke fokker afkomstig is dan verwijzen wij naar de fokker. Een verantwoordelijke fokker zal altijd betrokken zijn en blijven bij de nakomelingen van zijn honden. Daarnaast is het ook aan te raden om contact op te nemen met de rasvereniging om te kijken of zij kunnen bemiddelen in herplaatsing. Ben je op zoek naar een nieuw baasje stuur dan een PB naar het moderatorteam en je krijgt vanzelf bericht over de mogelijkheden. Hierbij plaatsen we ook een aantal links van herplaats sites; http://www.sosdier.nl/ http://www.shhh.nl/ Het aanbieden van honden uit het asiel of via een stichting is niet toegestaan. Dit om problemen met deze instanties te voorkomen. Wanneer je toch graag een asielhond een kans wil geven, kan hij in aanmerking komen voor asielhond van de maand. Je kunt hiervoor een verzoek indienen bij het Moderatorteam. Asielhond van de maand gaat alleen in overleg met het asiel of stichting waar de hond verblijft. het Moderatorteam