HondenPage baasje Martine Discart

Wat schreven de vrienden van Martine Discart op het forum

Alaska's Finest! schreef in Mijn lieve Aila - zijweggetje naar Dinja p.7.
Poeh, weer schrikken! De duimen draaien voor vrijdag! 
Alaska's Finest! schreef in Twee teefjes samen?
" Ik denk dat het beter is om het niet te doen. Ik heb eerder een hond moeten herplaatsen (dit was een reu) omdat de één de andere steeds aanviel, dit wil ik nooit meer. Normaal gesproken zou ik helemaal geen hond bij Lotus doen omdat ze zo erg aan mij hangt en hierdoor jaloers is. Maar ik wil deze mensen die ik ken helpen, ik kan mij het gevoel van die dochter over de onzekere toekomst van de hond goed voorstellen.  " Marga en de honden Balou R.I.P., Lotus en kat Nemo.   Ik begrijp dat je die mensen graag wil helpen, maar uiteindelijk gaat het over de dagdagelijkse realiteit en dus over jou, je hond, je kat, en de andere hond, waarbij het voor iedereen fijn en aangenaam samenwonen moet worden. Als je daaraan twijfelt of geen gerust gevoel bij hebt, dan is het beter dat het hondje naar een andere plaats gaat. Er is nu nog tijd, de dochter kan -eventueel met hulp van een herplaatsingsorganisatie- uitkijken naar een leefsituatie die aansluit bij wat het hondje gewoon is. Dus voor het hondje komt dat vast wel goed. 
Alaska's Finest! schreef in Twee teefjes samen?
Ik maak mij eigenlijk eerst meer zorgen of twee teefjes wel samen gaan, ik wil geen problemen. Marga en de honden Balou R.I.P., Lotus en kat Nemo. Of twee teefjes samen kunnen, hangt af van de honden zelf. Als de herplaatser of jouw hond zich eerder al bitsiger gedroegen tegenover teven dan tegenover reuen, dan heb je een reële kans dat het mis kan gaan. Maar als de honden nooit een voorkeur hadden qua geslacht, dan kan het zeker goed gaan. Je schrijft wel dat je hond zich de laatste tijd jaloers gedraagt naar je kat toe. Dat zou ik wel naar kijken, wat daar achter zit. Want dat kan een reden zijn om geen vreemde hond in huis te halen. 
Alaska's Finest! schreef in Twee teefjes samen?
Ken je het hondje persoonlijk, of krijg je deze info via de vriendin van je dochter? In dat geval zou ik eerst zelf de hond willen ontmoeten en inschatten. Als je daar een positief gevoel bij krijgt (dus dat je eerst zelf de hond wel leuk vindt), dan zou ik met die vriendin een aantal wandelbeurten afspreken, zodat jouw hond ook kan kennismaken met de herplaatser. Kijken hoe dat gaat. Of beide honden elkaar wel zien zitten.  En van daaruit kan je dan beslissen.   
Alaska's Finest! schreef in Mopsenzusjes 20 jaar vandaag.
Gelukkige verjaardag, dames! Geniet van jullie speciale dagje 
Alaska's Finest! schreef in Verlatingsangst???
Ook voor honden kan het verlies van hun maatje heel intens voelen. Niet alleen is de hond zelf weg, maar de hele gezinsdynamiek verandert, hij is plots alleen, hij pikt ook jouw verdriet op, enz. Een radio, een lamp, een pil... dat gaat zijn maatje niet vervangen. Je zal eerst zelf aanwezig moeten zijn en steun moeten bieden. Gun je hond en jezelf de tijd om een nieuw evenwicht te vinden, wees er voor elkaar. En daarna kan je het alleen-zijn opnieuw gaan aanleren.  Veel sterkte met jullie verlies. 
Alaska's Finest! schreef in Een goed opgevoede hond begint bij een bewuste eigenaar
Daarom richt ik me bewust op die basis. Als mensen hun hond al duidelijk kunnen opvoeden met vaste regels en voorspelbaarheid, ben ik al tevreden. Vanuit die basis kan er altijd verder worden verdiept. Maar zonder die basis blijft alles drijven op intenties in plaats van op houvast " Richard (IDE) Zelf zie ik dat eigenlijk omgekeerd. Ik denk dat de allereerste basis bij het grootbrengen van zoogdieren niet zozeer vaste regels zijn. Maar wel betrouwbaarheid. Of het nu over een gazelle op de steppe gaat, of de bizon in de prairie: de basis is steeds dat het kleintje zich gedragen voelt door diegenen die hem omringen. Daar vertrekt veiligheid uit. Kunnen rekenen op de volwassenen. De leefregels en de normen waaraan binnen de groep moet beantwoord worden, komen nadien. Dus niet de regels zijn de basis, wel het veiligheidsgevoel (hechting).  Naar mijn mening is dit bij een hond of een mens niet anders, vanaf zijn prille begin. Eerst geborgenheid, steun, betrouwbaarheid voelen. En van daaruit groeit zelfvertrouwen, standvastigheid, kalmte. En kunnen de leefregels worden bepaald. Dit komt trouwens overeen met de biologische ontwikkeling van het zenuwstelsel. Een zoogdier dat geboren wordt in een betrouwbare en steunende omgeving ontwikkelt zich anders dan een zoogdier dat dit niet krijgt. En dat is zeker de eerste maanden bij een hond van groot belang.  Dus ik zie het zeker zo: eerst vertrouwen, daarna komen regels (waar ieder een andere invulling aan kan geven)
Alaska's Finest! schreef in Een goed opgevoede hond begint bij een bewuste eigenaar
Onthoud dit ene punt: duidelijkheid, structuur en consequent zijn geven een hond rust en veiligheid. Dat is geen hardheid, dat is zorg. " Richard (IDE) Ik ben het daar zeker mee eens, alleen vind ik het nog een beetje te beperkt. Zonder inlevingsvermogen kan je je hond niet lezen en begrijpen waarom ie doet wat ie doet. En als je je hond niet kan lezen en begrijpen, kan je hem ook geen duidelijkheid bieden want dan heb je zelf geen idee wat er aan de hand is. Een goede opvoeder is in mijn ogen dus zeker ook iemand die zichzelf 'leeg' kan maken, zich open kan stellen om eerst te kunnen begrijpen. Want tenslotte wil de hond je wel wat duidelijk maken met zijn gedrag, er zit altijd een zekere lading achter. Pas als je het achterliggende patroon ziet, begrijpt waar het vandaan komt, kan je sturen. En dan bedoel ik niet alleen de hond sturen, maar ook jezelf en je eigen gedrag en denkwijze. Een goede opvoeder is nooit te beroerd om zichzelf in vraag te stellen en zijn eigen handelingen te herzien. Er is pas duidelijkheid als je de ander begrijpt én de ander jou begrijpt.    Opvoeden is m.i. geen eenrichtingsverkeer, het is veel meer dan alleen maar gehoorzaamheid. Opvoeden gaat veel dieper, het gaat over toewerken naar een fijn, liefdevol en begripvol samenleven. Dus heeft ook gevoel zeker wel een grote plaats in het begeleiden naar volwassenheid en het opbouwen van een innige band. Vertrouwen voelen, gehoord voelen, veilig voelen, zich ontspannen voelen, zich gesteund voelen, begrepen voelen... allemaal van een heel andere orde dan luisteren en uitvoeren.  Dus ook dat vind ik zeker waardevol om te beseffen.   
Alaska's Finest! schreef in Overnachting gezocht
Misschien kan je via airbnb iets vinden dat jullie zowel rust als ruimte biedt? Bijvoorbeeld zoiets:  airbnb huis 1 airbnb huis 2   Een huisje op een wintercamping zou ook een optie kunnen zijn, camping Urban Gardens Gent is open in de winter, denk ik, en heeft lodges, maar weet niet of daar honden zijn toegelaten. 
Alaska's Finest! schreef in bijtgedrag puppy
Ben deze morgen ook een toer van een kwartier gaan doen in bos. Merk je toch dat ze wel dapper vooruit gaat maar plots onzeker stopt. Komt dan even tikken aan mijn´ been om te pakken. Franke snuit is dus enkel thuis lol. Ze vraagt duidelijk constant aandacht.   Daarstraks frietjes voorbakken met 1 hand en op de andere ons madame. Kan wel niet altijd natuurlijk.  yoda   Eerst even een vraagje: Myriam en Yoda, is dit één en dezelfde persoon? Of hebben deze profielen niets met elkaar te maken? Want de verhalen lijken in elkaar over te lopen, maar het is me niet helemaal duidelijk?   Je hond wordt op gegeven ogenblik tijdens een wandeling onzeker en komt bij jou inchecken. Dat kan je idd beschouwen als 'aandacht vragen' maar het is eigenlijk een heel terecht verzoek om steun. Als je pup onzeker wordt tijdens het wandelen, let dan op de omgeving, wat er aan de hand is. Misschien zijn er meerdere prikkels en heeft de pup gewoon even tijd nodig om die te verwerken. Dan geef je gewoon die tijd, sta even stil en kijk wat er scheelt. Stel indien nodig je hond gerust, geef zelf het voorbeeld door je eigen kalme en standvastige houding zodat je pup zich aan jou kan spiegelen. Soms helpt het de dingen te benoemen, omdat mensen hun eigen emoties makkelijker in hun stem leggen. Zoals: 'ja, dat is een fietser, dat is okee.' Het kan ook dat ie wat anders wil aangeven: bijvoorbeeld tempo, of hij wordt moe, of hij wil wat meer ruimte krijgen,..  Aandacht vragen is dus niet meteen negatief, het is een uitnodiging tot communicatie, begrip, vverstandhouding, waar je zelf veel van kan opsteken.    Als je frieten bakt, dan bak je frieten. Punt. En dan ga je niet je hond in de andere hand vasthouden. Je schrijft zelf:: 'dit kan natuurlijk niet', maar toch doe je het? Hier ben je dus zelf niet duidelijk in je communicatie (en dat bedoel ik niet op een vervelende manier). Als jij wil dat de puppy je met rust laat tijdens het koken, dan leer je dit ook zo aan en dan mag je hem zelf geen 'foute' signalen geven. Dus: puppy moet leren om afstand te houden tijdens het koken, en daar hou je je gewoon aan vast.  Hoe duidelijker je zelf bent in wat je wenst enn niet wenst, hoe makkelijker het voor een pup is om dat te begrijpen.     
Alaska's Finest! schreef in bijtgedrag puppy
" Amai je kan niet geloven hoe verzachtend jouw reactie werkt. Het geeft toch beetje het gevoel je zorg ergens kwijt te kunnen. Heel wat beter dan al die aangeboden opvoedingscursussen voor veel geld waar je algemene en met mondjesmaat uitleg krijgt. We starten elke dag met het proberen van onze kalmte te bewaren en gaan je tip volgen. Dank je wel. Pas op het komt hier over als allemaal kommer en kwel maar dat is niet zo hoor. Als dat bijten in mijn handen en benen stopt is het feest.      " Myriam Haha, nee, natuurlijk niet allemaal kommer en kwel. Die kleine duiveltjes kunnen ook echte engeltjes zijn  Ik had hier ook zo'n bijtmonstertje, dus ook wij hebben onze weg moeten zoeken in wat wel of niet werkte.  Dat vraagt wat tijd en inzet, maar het mooie is: je leert door zulke dingen ook beter naar je hond kijken, hem begrijpen. Je leert anticiperen op situaties en gedrag, en helderder te communiceren. Dus op termijn zal het jullie connectie alleen maar dieper maken en later kijk je er met een glimlach op terug, op jouw kleine vampier.    Als de tandjes gaan wisselen, kan het bijtgedrag erger worden. Wat normaal is natuurlijk, want tanden wisselen geeft ongemak en zeurende pijn en dan worden pups al snel bijterig. Dan kan je wat meer kauwmateriaal aanbieden. Om pijn te verzachten kan het ook helpen om een bijtrol (of opgerold nat washandje) in de diepvries te steken en koud aan te bieden. Als ze dan daarop kauwen, verzacht de kou de pijn in de mond. Veel plezier met je kleine boef! 
Alaska's Finest! schreef in bijtgedrag puppy
Beweging, alles ligt vol speelgerief en telkens ook wat nieuws zoals een vijs die rammelt en lege waterflessen, touwtje aan een bal enz. We gaan heel veel buite plasjes doen in de tuin. Helaas kan ze nooit los door een open oprit. Heb al paar keer geprobeerd een wandeling in groendomein. Lukt niet ver want dan speurt ze richting huis.  yoda   Misschien kan je de activiteiten eens herbekijken. Ik lees: speeltjes, rammeltjes, bal aan touwtjes,.. maar buiten wandelen in natuur niet vaak. Een hond die snel getriggerd wordt, zal door rammelende, piepende, bewegende speeltjes al snel hoog in de opwinding schieten. Dat kan ie leuk vinden, maar qua stemming is dat niet ontspannend maar net prikkelend. En dus zal je die gemoedstoestand (opwinding, onrust) sneller vertaald zien in bijtgedrag of ander baldadig gedrag. Hou dit soort spelletjes dus heel erg kort.   Heb je een auto? Neem dan de pup mee naar een rustig (!) bos of heide. Ga daar samen op verkenning, scharrelen in de oude bladeren, wat struinen door het gras, af en toe een zoekspelletje, maar ook: pauze houden, gewoon wat naar de wereld kijken, tot rust komen op een natuurlijke manier in een natuurlijke omgeving.  Op deze manier krijgt de pup zowel beweging (die het lichaam nodig heeft om gezond en sterk uit te groeien), hebben jullie samen qualitytime, leert hij de wereld op een kalmere manier kennen, en is de activiteit niet te prikkelend of opwindend.  Neem gerust je tijd. Wissel beweging af met pauzes. Er hoeft helemaal niet zoveel te gebeuren, gewoon lekker samenzijn en samen op verkenning. 
Alaska's Finest! schreef in bijtgedrag puppy
Inderdaad eens ze het krijgt is er echt niets mee dat helpt. De genoemde tips ken ik probeer ze allemaal uit. Ik denk dat het soms overprikkeld zijn is maar nu denk ik dat het aandacht vragen is. Al zit ze nu bij mij op de zetel, ik kan niet eens een antwoord schrijven of dingen opzoeken op de computer. Ik heb 2 cursussen bij Geert De Bolster voor 100 euro genomen. Die is zeker goed voor mensen die nog nooit een pup hebben gehad. Voor mij is het 20j geleden en missch vergeten hoe intens het kan zijn maar heb wel iets van weet over honden. Je krijgt ook maar vage tips en niet direct oplos gevend. ben dan ook niet verder het forum gevolgd. Ik vind hier precies meer bruikbare reacties. Elk ras is immers anders en idd dit is een pittig ding.  " Myriam   Het is met een jonge hond ook uitzoeken waar je die balans vindt, tussen enerzijds voldoende uitdaging, beweging, voldoening en anderzijds voldoende kalmte, zelfbeheersing en rust. De ene hond heeft meer activiteit nodig dan de andere. Sommige honden communiceren ook veel feller met hun bek dan anderen. Voelen ze zich verveeld, opgewonden of geërgerd, dan gaan ze meteen happen als een haai.  Dat is uiteraard niet prettig, en ook zeker niet gewenst. Maar het biedt je wel de opportuniteit om te kijken wat er aan de hand is en jezelf ook vragen te stellen. Zoals bijvoorbeeld: Krijgt de hond voldoende uitdaging, beweging, ruimte om hond te zijn? Is er voldoende qualitytime? Baken je je eigen grenzen duidelijk genoeg af? Is je communicatie helder, ben je consequent? Enz.   Als je samen in de zetel zit en je hond gaat happen omdat je bezig bent te schrijven, dan is dat meteen het moment om een grens te stellen en hem te laten weten dat dit zo niet hoort. Je kan de hond dan van de bank sturen. Klaar. Duidelijke taal voor: ik duld geen gebijt. Maar kijk ook altijd naar wat er vooraf is gegaan. Bijvoorbeeld: Als je hond al enkele uren geen interactie meer met jou heeft gehad, dan is het ook signaal naar jou toe dat je niet voldoende in hem investeert. Dan vraagt hij met zijn bijtgedrag eigenlijk om meer verbinding. Dan is het een kwestie van dus die balans te verbeteren en vaker wat samen met je pup te ondernemen. (dit is een voorbeeld, ik bedoel niet dat dit in jouw geval zo is) 
Alaska's Finest! schreef in bijtgedrag puppy
" Piepen en een hoge stem opzetten zal een terriër waarschijnlijk alleen maar meer aansporen om te gaan bijten, vinden ze lollig. Opstaan en weggaan. Kun je een patroon ontdekken in het bijtgedrag?  Hannah & Bink† en Beertje Inderdaad. Sommige honden vinden al dat piepen en au-geroep heel erg grappig en dat maakt de opwinding nog veel feller. Net zoals bij een piep-speeltje, trouwens, dat kan heel erg uit de hand lopen qua prikkel.  Kijk dus altijd naar wat er vooraf gaat, naar de hele situatie en de behoeften van de hond als individu.  Pas dan zal je een pasklaar antwoord vinden, en dat kan heel uitleenlopend zijn. Want dit bijtgedrag kan zowel te maken hebben met opwinding, met verveling, met frustratie als met uitdagen. Allemaal andere emoties en stemmingen dus. En de aanpak is dan ook elke keer weer anders. Ook pijn of ongemak bij het wisselen vh gebit kan een grote trigger zijn. Probeer dus eerst in te schatten wat er speelt, wanneer dit vooral voorkomt. En van daaruit kan je aan de slag. 
Alaska's Finest! schreef in Vuurwerkangst tips
Nog een mogelijke tip, wel op voorhand: socialiseer je hond/pup tijdig met harde, onverwachte geluiden. Als mensen een puppy (of herplaatser) in huis halen, staan ze vaak nog niet stil bij de impact van heftig geluid en denken ze bij socialisatie vooral aan mensen, andere honden, enz. Maar ook gewenning aan andere prikkels (in bijzijn van jezelf als standvastig anker) kan erg waardevol zijn en kan je tijdens het hele jaar al oefenen. Wandelen bij onweer, met felle bliksem en luide donder bijvoorbeeld. Of langs een spoorlijn waar plots een trein komt langsrazen. Of bouwwerken met veel gerommel en onverwacht lawaai. Enz. Hoe meer een hond op voorhand zijn emoties leert reguleren bij plots en intens geluid, en hij zich aan jouw eigen kalmte kan spiegelen, hoe meer kans dat je hond later geen vuurwerkangst zal ontwikkelen.    En ook nog: probeer zware medicatie te vermijden. Angstremmers kunnen nare effecten hebben (zoals psychoses en nog meer paniekaanvallen) en een hond kan je niet vertellen wat er in zijn hoofd omgaat. Soms wordt er dan nog extra medicatie toegediend omdat men denkt dat de eerste dosis niet werkt, terwijl het gaat om ernstige bijwerkingen. Probeer dan liever tijdens oud/nieuw ergens naartoe te gaan waar het rustiger is.    Oud en nieuw is voor vele dieren geen fijne periode, dus ik wens in ieder geval alle hondjes hier een rustig eindejaar toe!   
Alaska's Finest! schreef in Hond 5 maanden alleen laten
Gun de hond eerst de tijd om jullie te kunnen vertrouwen. Hij is er nog maar pas, hij is zijn vorige thuis en gezinsleden kwijt, nu is hij opeens ergens nieuw beland. Dat geeft emotionele stress en onzekerheid. Zorg dus eerst voor een goeie band, betrouwbaarheid, aanwezigheid, standvastigheid. En pas als de hond zich helemaal ontspannen en geborgen voelt, kan je beginnen met het alleen-laten. 
Alaska's Finest! schreef in Mijn lieve Aila - zijweggetje naar Dinja p.7.
Wat doet ze het goed, je mooie meisje! 
Alaska's Finest! schreef in Wat is dit..... neurologisch
Sokken vlogen de afgelopen dagen weer door de lucht voor ze in mijn hand werden geduwd.  Ineke2 Haha, wat een kleine grapjas. Fijn dat ze zich weer beter voelt! 
Alaska's Finest! schreef in Wat is dit..... neurologisch
Was dat in aanvalletjes Alaska? " Ineke2 Ze kon tijdens een wandeling bijvoorbeeld zomaar opeens neervallen, bam, alsof er een knop omging, of opeens door een poot zakken. Maar het kon soms ook lijken op tintelingen of zo (zo stelde ik het me dan voor), dat het leek of er vervelende signalen door haar poten gingen. Ze was ook zwakker in de achterpoten geworden.  Succes morgen!
Alaska's Finest! schreef in Wat is dit..... neurologisch
Ook noemde de da vit. B12 te kort juist door die chronische. Pancreatitis.   Ineke2 Het kan dat het zenuwstelsel ondersteuning nodig heeft, om de spieren te kunnen aansturen. Dat kan idd samenhangen met de werking vd alvleesklier.  Mijn hond kreeg het laatste jaar ook maandelijks vit.B injecties. Er was zenuwuitval naar de spieren toe (zag je vooral in de poten). Die injecties hebben veel geholpen. Beterschap! 
Alaska's Finest! schreef in Runar
Ach, wat verdrietig, je mooie manneke verliezen...  Heel veel sterkte gewenst! 
Alaska's Finest! schreef in Second opinion?
Wat erg! Je hebt goed gedaan, maar dat maakt het niet minder verdrietig. Ik wens jullie veel warmte en steun toe! 
Alaska's Finest! schreef in Second opinion?
Wat erg! Kan hij gif binnen gekregen hebben, dat het zenuwstelsel aantast?  Goed dat je nu meteen ergens terecht kan, het aller allerbeste gewenst! 
Alaska's Finest! schreef in Second opinion?
Ow, wat naar! Kan je de hond nog wel geruststellen? Echt rot van je DA om jullie op deze manier in de steek te laten. Als ie zelf geen idee heeft, zou ie tenminste ervoor moeten zorgen dat er opvolging is. Hoop dat jullie snel terecht kunnen bij een betere arts. 
Alaska's Finest! schreef in Hond gedraagt zich anders
Honden kunnen zich heel anders gaan gedragen als mensen ziek zijn, voor ze dat zelf voelen.  Als het puur gaat over een loops teefje in de buurt, dan zou je hond in het algemeen ander gedrag gaan vertonen (zoals onrust, piepen, zeuren, naar buiten willen) en zich niet specifiek op je moeder richten (die blijkbaar geen contact heeft met dat hondje uit de buurt).
Alaska's Finest! schreef in Dag lieve Bobby
Het is zo verdrietig als we afscheid van onze liefste vrienden moeten nemen... veel troost en steun gewenst! 
Alaska's Finest! schreef in Hulp of ervaringen gevraagd - mijn hondje blijft manken, oorzaak onbekend
De barst in het bot, de abces na de grasaar en de verstuikte teen... was dat allemaal in diezelfde poot? Misschien is er door deze blessures ook een probleem met de zenuwen of verharding in de weefsels ontstaan, dat kan je op gewone foto's niet zo meteen zien.   
Alaska's Finest! schreef in Vakantie met hond via ov
Je kan ook altijd eens checken bij Blablacar.be of andere websites (apps) waar reizigers een lange afstandsrit wensen te delen. Eén of twee dagen voor vertrek posten mensen dan hun autorit naar het buitenland en kan je contact opnemen en vragen of je hond ook mee mag. Voordeel van een auto is dat je onderweg kan stoppen, je bestemming veel nauwkeuriger kan kiezen, je meer vrijheid hebt,... 
Alaska's Finest! schreef in Second opinion?
De beschrijving klinkt alvast als het vestibulair syndroom. Dat ziet er heel naar uit, kan meerdere dagen aanhouden, maar gaat meestal vanzelf weer over.  Ik vind het best vreemd dat de DA zelf die link niet legt, omdat de symptomen die je beschrijft helemaal typisch zijn voor het vestibulair syndroom en oudere honden daar al sneller last van kunnen krijgen.   Stel de hond gerust want voor hem voelt het heel vreemd om zo te zwalpen en misselijk rond te lopen. Probeer goeie ondersteuning te geven (bv sjaal onder de buik en optrekken) als ie buiten moet om te plassen. Veel beterschap gewenst! 
Alaska's Finest! schreef in Is het stress?
Zowel haar baasje als ik hebben de indruk dat het erger wordt.  jantien Dus het heeft er altijd al wel wat ingezeten? Ze blafte vroeger ook, alleen dan minder frequent? Misschien kan je eens letten op haar lichaamstaal, of je daar ook veranderingen ziet. Zoals bijvoorbeeld: sneller trippelen, gretiger snuffelen, alert rondkijken, vlug schrikken bij bewegingen, enz.  Je kan na zo'n wandeling de hond ook eens 'aftasten' door zachte masserende bewegingen en checken of je spanning voelt (nek, schouders, rug,... die harder en strakker lijken te staan)