Het nemen van een nieuw hondje, na het overlijden van een ander hondje.

Ik was er zelf ook nog niet uit, wel of niet. En dan lees ik hier zoiets van een hondje dat "gestuurd werd omdat het in je huis nodig was" en dat is nu precies wat er moet gebeuren, denk ik. Bij Billy was dat juist zo, hij koos mij uit en het was geklonken, hij ging mee naar huis en geen enkele andere hond. Als het zo met je hond heeft geklikt, en hij al die jaren een deel van jezelf uitmaakte, is het moeilijk om zomaar voor een nieuwe hond te kiezen. Dus gewoon de kat uit de boom kijken en afwachten tot er weer een hond voor jou kiest, en als die tijd gekomen is, gaat die hond echt wel je pad kruisen hoedanook, waar dan ook, als hij de ware is. Veel mensen kiezen resoluut weer direct voor een andere hond, en veel van die mensen zijn ook echt oprecht gelukkig hiermee. Ik ben zo niet. Iedereen is daar anders in, denk ik. Ik ben iemand die niet in toevalligheden gelooft, maar eerder dat iets gewoon "moet" gebeuren, zo ook ontmoetingen met mensen- en hondenmaatjes.

Wij hebben ook een keer weer gauw een hondje er bij genomen je hoeft toch niet te denken dat je de andere vervangt vergeten doe hem ook niet.Ik weet niet wat voor hondje jullie hadden.kiezen jullie evt het zelfde rasSterkte met het verlies.

Hoi Corrie en Nathalie,

Jullie hebben allebei gelijk, dank je wel.

Groetjes Sonja, Iggy+ en Chelsea.

P.S: Corrie,

Wij hadden een West High Land White Terrier genaamd Iggy, overleden op 26-11-2009, en we hebben nu nog een Cairn Terrier genaamd Chelsea, Iggy was 10,5 jaar oud toen ze overleed aan epilepsie, lees mijn verhaal maar op dogboek: Triest verhaal over onze Westy Iggy, onze Chelsea is nu ook 10,5 jaar oud, ze zijn hun hele leven bij elkaar geweest.

toen onze hond(bastaard) na 13jr overleed hebben we een jaar geen hond gehad.
we wilde geen vervanging...........in dat jaar hebben we goed rondgekeken welke hond er het beste bij ons zou passen.
toen opzoek naar een goede fokker en zo een jaar later kwam quinty in huis een krap jaar later kwam fleur erbij.
het was moeilijk een jaar zonder hond maar nu zijn we blij dat we even gewacht hebben en het juiste ras hebben gevonden die bij ons past

Sonja ik lees de reactie hoe is de andere hond nu de onze was namelijk heel stil geworden en ging zoeken ze miste haar

Hoi Corrie,

Bij ons precies het zelfde, ik krijg het gevoel dat Chelsea het ons kwalijk neemt, dat Iggy er niet meer is, ze ligt de hele dag maar in een hoekje, als je haar op pakt gromt ze, maar we hebben Chelsea mee genomen naar de dierenarts waar Iggy was overleden, daar heeft ze nog afscheid van Iggy kunnen nemen.

Groetjes Sonja, Iggy+ en Chelsea.

de eerste "echte"keer dat een hond dood ging, hebben we een jaar gewacht. Dat was precies een jaar te lang.
Je houdt van honden en je houdt honden. Niet ik hou van honden en ik ga lekker lang rouwen. Dat doe je ook wel als je een nieuwe hond hebt. Het verdriet en het gemis blijft toch.

Junior gaat deze week inslapen en ik ben zo blij dat we twee weken geleden een pup genomen hebben. De verzorging en nu de training zijn intensief. Ik denk dat het me erg gaat helpen het gemis van Junior te compenseren.

Maar ieder het zijne he? Ieder doet het op zijn eigen manier.
Voor mij was een jaar wachten absoluut niet goed.

Hoi Ireen een,

Je hebt gelijk voor jullie dan, wij twijfelen heel erg, omdat we in het verleden ook als eens hebben geprobeerd met een ander hondje, dat was een beetje verkeerd uit gevallen, Chelsea wilde niks van dat andere hondje weten, ze beet zelfs als dat andere hondje bij haar in de buurt kwam, dus vandaar dat wij echt heel erg twijfelen om een ander hondje erbij te nemen. En ik vind het zelf nog te kort geleden dat Iggy+ overleden is, dat is bijna 4 maanden, ze overleed op 26-11-2009.

Groetjes Sonja, Iggy+ en Chelsea.

Na het overlijden van onze hond hebben na drie weken alweer een andere hond gekocht o, omdat ik niet kon wennen aan die leegte in huis.
Achteraf was dit geen goede keuze.
Ik had het verdriet om Boy nog niet verwerkt en onbewust vergeleek ik de nieuwe hond met de "oude"
Neem de tijd om te rouwen!
Het klinkt misschien raar , maar je moet het overlijden echt even verwerken.
Ik ben nu ruim een half jaar verder en nu pas kan ik inzien dat de beslissing die we destijds moesten nemen echt de beste was...
Voor heen had ik altijd nog een schuldgevoel.

4 jaar geleden hebben wij ons hondje moeten laten inslapen..Hij had een hernia..hij kon er altijd goed mee leven..Ging elke maand naar de dierenarts omdat ik wou weten of hij pijn had etc..want met pijn wou ik hem niet laten leven..Op een gegeven moment kon hij niet meer lopen..ze achterkant sleepte hij mee..
Dat was het moment dat ik hem een plekje in mn hart moest gaan geven en afscheid nemen...

Nu 4 jaar later..heb ik een nieuw maatje..
maar ik denk nog bijna elke dag aan bobby..

Ik zou inderdaad ook niet te snel een nieuw hondje nemen...geef hem eerst een plekje in je hart..

en denk dan rustig na over een nieuw maatje..

Liefs, sharona

Wij hebben in November 2009 onze hond in moeten laten slapen nadat hij een zwaar hartinfarct gehad had.
Wij hadden ook zoietsvan, even geen hond meer, maar kwamen erachter dat als je eenmaal een hond hebt gehad je eigenlijk niet meer zonder kan/wil.
We zijn na een week of 4 gaan kijken wat we zouden willen en kwamen bij een fokker in onze woonplaats uit waarvan hun teefje op dat moment loops was. Er stond een dekking gepland.Dat was in februari 2010 en a.s. zaterdag kunnen we onze pup ophalen.

Wat ik ermee wil zeggen is dat de keuze heel persoonlijk is en dat niemand voor jou kan beslissen wat je moet doen, maar dat je zelf die keuze moet maken en dat jou eigen keuze de beste is voor jezelf.

Su6 met de beslissing.

Hans

Hee,

19 maart is een van onze 2 Jackies overleden (5jaar geworden )
Wij willen wel graag een nieuwe hond, omdat het anders voor die andere zo sneu is (al lijkt die er niet veel last van te hebben, zij krijgt nu alle aandacht )
Maar we willen nog wel een paar weken wachten, een puppie zindelijk maken in de lente is veel makkelijker omdat de deur dan gewoon open kan blijven.

Ik denk dat het wel goed is om een nieuw hondje te nemen, maar meteen de week nadat jouw hond overleden is lijkt me erg vroeg. Maar dat ligt natuurlijk erg persoonlijk allemaal...

Wij hebben erg snel na het overlijden van Boogie Ginger gekregen. Het was heel toevallig dat Ginger de zaterdag nadat boogie was overleden, terug bij Karen was gekomen.
We hadden ontzettend veel verdriet van Boogie, niks wat hem zou kunnen vervangen (en dat zou ook niet moeten). Wel was het in huis ineens zo stil! en al die dagelijkse dingen en wandelingen miste we heel erg.. vooral ik.
We wilden dus wel weer een nieuwe hond nemen, maar waren niet van plan het zo snel te doen. Maar Ginger kwam op ons pad, ze kwam helemaal verwaarsloosd terug bij de fokster Karen (ook fokster van Boogie). Karen vroeg of Ginger iets voor ons was, en de klik was er gelijk. Ik ben een weekend later pas gaan kijken en ingelicht door mijn moeder (ik met mijn grote dierenhart neem elke hond in huis xD). De klik was er, en wat een schat van een hondje was Ginger! Ze verdiende dan ook absoluut een goed thuis, na al de vervelende jaren! ze is 2x wezen logeren, om te kijken hoet het met de katten ging en hoe het stadsleven haar beviel (ze woonde op een boerderij in Denemarken). Alles ging goed en sinds 2 januari 2010 woont ze bij ons. Erg kort na het overlijden van Boogie.
Dit betekende niet dat Ginger boogies plek in nam, zeker niet, we hebben nog steeds erg veel verdriet om boogie en missen hem nog steeds. Maar dat betekend niet dat we een geweldige hond als Ginger een nieuw thuis konden geven.
Het is voor iedereen persoonlijk, kijk wat er op je pad komt en neem alle tijd die je nodig hebt!

Ik heb in 2007 onze Lesley laten gaan, in 2008 mijn opvanghond, in 2009 onze eerste hond Youckle.

Nu in 2010 durf ik pas weer toe te geven dat ik een labrador in huis wil. En mijn vriend heeft nu het verlies van Youckle een plekje kunnen geven.

Geef het z'n tijd

Ik hoop dat we een goede beslissing zullen nemen, ook al is het misschien nog in de toekomst.

Groetjes Sonja, Iggy+ en Chelsea.

Als je hoofd en je hart je verschillende signalen geven, dan ga je twijfelen, en als je ook maar een beetje twijfelt, wil alleen maar zeggen dat je er nog niet uit bent, en het dus beter is af te wachten. Dat gevoel heb ik nu ook. Maar één ding is zeker, er komt hier ooit weer een nieuwe hond binnen. Nu ben ik nog teveel bezig met Billy. Oké, een nieuwe hond geeft je weer zin in je leven, geeft je de afleiding, en de tijd en energie die je anders steekt in het constant nadenken, piekeren, twijfelen, overwegen, gaan nu allemaal naar dat nieuwe hondje. Maar als het totaal fout aanvoelt, is het niet het goede moment. Ik ben langzaam aan het uitkijken want ik wil niet overhaast een hondje kopen, en als dat hondje, dat voor mij werd geboren, plots opduikt, ga ik het wel weten...

Hoi Nathalie,

Ik hoop dat je gelijk hebt, gelukkig kunnen we Chelsea nog knuffelen, maar zij is ook al 10,5 jaar oud, en weten we niet hoelang we nog van haar kunnen genieten.

Groetjes Sonja, Iggy+ en Chelsea.

Hoi, ook ik vind dat dat heel erg persoonlijk is.
Maar het is geen vervaging hoor.
Ik neem aan dat jullie Iggy niet te vervangen is.
Ik heb hetzelfde gehad nadat onze eerste hond was gestorven.
De eerste dag moest ik er niet aan denken,maar ben toch gaan kijken of er in de buurt nog ergens een bulletje was.
Ik kon een herplaatser krijgen.
Dit heb ik toen gedaan en ik kan je zeggen dat ik daar totaal geen spijt van heb gehad.
Er is zelfs geen moment geweest dat ik ze heb vergeleken.
Elke hond of ieder levend wezen heeft een eigen persoonlijkheid en kan je met niets vergelijken.
Mij heeft het enorm geholpen tijdens de verwerking van onze eerste bul.
Ik hoop dat je wat aan mijn ervaring hebt en mischient krijg je er toch een andere kijk op.

Hoi Ursula,

Nee, Iggy+ is niet te vevangen, ze is en blijft ons eerste hondje, ze is gewoon niet vervangbaar. Ik heb zeker wel iets aan je ervaring, maar nu denken wij er nog niet aan om een ander hondje erbij te nemen.

Groetjes Sonja, Iggy+ en Chelsea.

Wij zeiden altijd als Blendy overlijd komt er nooit meer een andere hond,in elk geval de eerste jaren niet.
Maar we waren er zo kapot en gebroken van en deden niets anders dan huilen en zaten allebei stiekem te snuffelen naar een puppy,dit hebben we later aan elkaar verteld.
En toen na 1 maand al een nieuwe pup genomen,natuurlijk missen we Blen heel erg en hebben bewust ook een heel ander ras genomen omdat het anders vergelijken zou worden.
Maar het heeft ons echt goed gedaan,zo snel al een nieuwe pup nemen.

Hoi Larissa,

Ik zou het ook graag willen, maar als wij er nog een tweede hondje bij zouden nemen, dan past mijn schoonmoeder niet meer op, en we zijn er voor ons gevoel nog niet aan toe, misschien in de toekomst, want Chelsea wordt ook al ouder.

Groetjes Sonja, Iggy+ en chelsea.

ons Smurf is overleden op 27 april 2009 na een maand dag en nacht huilen en 27 kilo lichter zag mijn man het niet meer zitten en kocht mijn droom een chihuahua Turbo geboren 10 maart 2009 en drie weken later kreeg mijn man van zijn zus zijn droom hond kado een franse buldog Diezel geboren 9 april 2009 juist één dan minder dan één maand verschil,ze hebben beiden veel verdried weg genomen maar ons meisje zullen we nooit vergeten ze blijft in ons hart maar ons twwe ventje krijgen nu al ons liefde,ze zijn alles voor ons.
Liefs Rina & Alexander pootje en lebber van Turbo en Diezel

Tussen onze eerste hond Angie en de tweede Kay zat 1 of 2 dagen, tussen Kay en onze 3e hond Dudley zaten net zoveel dagen.
Toen Dudley overleed hebben we besloten om even geen hond meer te nemen, dit hebben we zo'n kleine maand volgehouden toen kwam Goof.

Sinds een paar maanden hebben we een maatje voor Goof in huis genomen Kira.

Alle overleden honden hebben een eigen plekje in ons hart en zijn niet met elkaar te vergelijken, allemaal verschillend.

Al onze honden zijn uit een opvang en hebben niet zo'n goeie start gemaakt voor ze bij ons kwamen, mocht Goof of Kira over een jaar of 20 overlijden dan komt er direct weer een nieuw schoffie.

Hoi Rob, Sas, Goof en Kira,

Wat een mooie gedachte, maar wij denken er voorlopig nog niet aan, het is voor ons nog te pijnlijk.

Groetjes Sonja, Iggy+ en Chelsea.

Tuurlijk, dat is logisch alles op zijn tijd, eerst dit maar eens verwerken.

Na veel gepraat te hebben, en er veel over nagedacht te hebben, zijn we toch tot een soort van besluit gekomen, om misschien toch een ander hondje te nemen (maar pas als Chelsea er niet meer is, hopelijk is ze nog lang bij ons), we zijn er dan wel over uit om toch weer een West High Land White Terrier te nemen.

Groetjes Sonja, Iggy+ en Chelsea.

Hoi Sonja,

Moeilijk he, zo'n beslissing...het is inderdaad heel erg persoonlijk en wat ik wel begrijp uit de vele reacties die hier staan is, dat veel mensen toch uiteindelijk van gedachten veranderen, gewoonweg omdat je niet meer zonder kunt!
Ik denk ook zeker dat je het niet als vervanging moet zien, maar als een nieuw lief maatje, die helemaal los staat van jullie prachtige Iggy, die behoud zijn plaatsje voor altijd!

Ik moet zeggen dat toen Bobby overleed ik er niet aan moest denken om ooit een nieuwe te nemen, maar nu, 3 en een halve maand verder is het nog steeds zo vreselijk stil in huis..Ik heb het gevoel dat er een stukje mist...Wij hadden dan ook maar één hond, dus het is in een klap heel erg anders allemaal..
Wij denken er nu voorzichtig over weer een nieuwe pup te nemen, al is mijn man nog niet helemaal zover..
Het is een stukje liefde dat je niet kwijt kunt in de mens, en waar je zoveel prachtige dingen voor terug krijgt.

Ik hoop voor jullie dat Chelsea nog heeeeeel erg lang bij jullie zal blijven!
Geef haar maar een dikke knuffel!

Hoi Mariska,

Dank je wel voor je reactie, ik zal Chelsea zeker een dikke knuffel geven.

Groetjes Sonja, Iggy+ en Chelsea.

Hallo Sonja,na dat ons Smurf overleden was op 27/04/2009 en bijna één maand dag en nacht huilen en 27 kilo lichter kon mijn man mijn verdriet niet meer aan horen en kocht waar ik al jaren van droomde een chihuahua,omdat ons Smurf geen andere dieren rond haar dulde hebben we dat ook nooit gedaan;op 22 mei bijna één maand na haar dood is Turbo bij ons gekomen en drie weken later kreeg mijn man van zijn zus zijn droom hondje kado een frans buldogje Diezel,neen Smurf zullen we nooit vergeten maar deze twee nemen wel heel veel verdriet weg.Want als je ven dieren houd kan ik me een leven zonder hen niet voorstellen.Als je net als ik hier 24/24 in bed ligt en niemand komt of nergens heen gaat zijn de hondjes het enige wat me recht houd en moed geeft liefs Rina & co

Hoi ik heb in februarie mijn ouwe trouwe retriever van 13 en 1/2 jaar oud laten inslapen. Ik had er veel verdriet van maar ik was voorbereid dat ik ze niet lang meer zou hebben. Ook was het inslapen gebeurd zoals ik het voor haar gewenst had , ze was tevreden toen ze met haar hoofd in mijn schoot in slaap viel. We hebben haar op haar geliefde plekje begraven en ook dit voelde goed.
Ik heb veel gehuild omdat ik haar natuurlijk miste maar wist dat zij nu rust had en geen pijn meer had en dat vond ik belangrijk.
Na twee dagen heb ik op marktplaats een ander hondje uitgezocht.
Ik zou nooit op dit idee gekomen zijn om op die manier aan een hond te komen , maar mijn dochter had hier ook een hondje vandaan en dat beviel zeer goed.
Nou mijn hondje kwam dus ook van marktplaats en het was liefde op het eerste gezicht van beide zijden.
Dit hondje van 4 jaar oud is bij mij op schoot gekropen heeft mij in mij gezicht gelikt en is vervolgens in slaap gevallen. Ik heb haar gelijk mee naar huis genomen, en ze week niet van mijn zijde.
Ja ik had en heb verdriet vanwege mijn oude lieve retriever maar dit kleine hondje (kruising maltezer yorkshire terrier)geeft zo enorm veel liefde dat het wel de pijn heel erg veel verzacht heeft.Het kleine beestje voelde mijn verdriet en probeerde dit te verzachten en dat lukt vrij aardig
Misschien is het goed gegaan omdat ik nu een geheel ander ras heb dan mijn retriever dus ga je de honden ook niet met elkaar vergelijken en dat is wel fijn.
Voor mij is dit een goede oplossing geweest om gelijk een andere hond te nemen maar dat is voor iedereen persoonlijk uiteraard.
groetjes Marion