Wat je mist...

.... als na na 20 jaar ineens geen hond meer hebt.

* Geen begroeting als je de kamer binnenkomt, want er ligt geen hond op de bank.
* De dagelijkse wandelingen (minstens 4).
* Dus veel minder beweging en buitenlucht.
* Daardoor het contact met andere hondenmensen.
* De warme hond op schoot.

Wat ook anders is :
* Ik word soms niet herkend, als ik zonder hond op straat loop!
* Ik eet 's avonds mijn mandarijntjes voortaan alleen.
* Dat de voordeur 's morgens om 10.00 uur nog op slot zit.

Tis een rare wereld zo.
Voorlopig komt er geen nieuwe hond, pas volgend jaar misschien wel, misschien niet. Ik heb wel aan buren met een hond gemeld dat ik beschikbaar ben als oppas of uitlater en iedere donderdag heb ik al een oppashond - dus vandaag al 5 kwartier gewandeld.

Zo herkenbaar, wat geweldig dat je anderen helpt met hun hond, ze zijn blij met je. 

Ja lijkt me vreselijk, daarom wil ik altijd minimaal 2 honden.

Sterkte hoor, fijn dat je een oppashond hebt!

Ik moet er ook niet aan denken om geen hond meer te hebben

Een oppashondje is leuk. Je helpt iemand anders en hebt toch af en toe een lief hondje om je heen.

Misschien later toch weer een eigen hond? Ik vind dat wel moeilijker worden als je ouder wordt, want kun je nog een heel hondenleven lang goed voor hem of haar zorgen? Je moet wel goede backup hebben voor als dat niet meer lukt.

" Ik moet er ook niet aan denken om geen hond meer te hebben

Een oppashondje is leuk. Je helpt iemand anders en hebt toch af en toe een lief hondje om je heen.

Misschien later toch weer een eigen hond? Ik vind dat wel moeilijker worden als je ouder wordt, want kun je nog een heel hondenleven lang goed voor hem of haar zorgen? Je moet wel goede backup hebben voor als dat niet meer lukt. "

Karin, Lucky*, Duke* en Buddy

Ja, dat is precies één van de dilemma's, Karin.

@Jantien; in ons geval zou het ook nog zijn...

zondags geen ei extra voor de hond.

geen camping meer hoeven waar een hond mag komen.

geen bibber hond meer in de auto.

geen ritten naar het strand meer. doen we speciaal voor de honden.

Maar goed nu heb ik er nog 2, alleen die zijn al 10 en 12 jaar, de oudste heeft al behoorlijk artrose en een forse hartruis..

Ben wel bang dat ze beide kort op elkaar zullen overlijden..

Misschien dan een herplaatser, ben zelf nu al bijna 65, en tel daar dan 10 jaar bij op, overleef ik de hond dan?????

Dus ik snap je dilemma.

Ach, ik heb een pup verkocht aan een 70jarige. Had me geen betere mand kunnenen wensen.

Je kunt op 40jarige leeftijd ook een hartaanval krijgen.

Ieder op zijn tempo, sommige zeggen nooit meer die pijn en worden op oppas. Weer andere kunnen niet zonder en beginnen weer op nieuw met een andere ziel. Sommige nemen nooit meer een hond. Klopt allemaal wat je zegt en dat anders? Kun je heel snel oplossen door juist die 4 wandelingen te doen, met of zonder hond en kwetsbaar te zijn. Voor je het weet kennen ze baas aan de hond vast ook

Had het ook moeilijk hoor vele malen mensen te vermijden maar wandelen in dezelfde gebieden hielp en iedereen wist het al maar lieten me het zelf vertellen. Confrontatie niet uit de weggaan, zoek ze juist op en voor je het weet? Kun je met een glimlach terugkijken en vooruit.

Ik heb nu nog een hond en kat maar kan mij geen leven zonder hond voorstellen.

Lotus is acht jaar en ik hoop dat ze nog jaren bij mij mag zijn maar als zij komt te overlijden neem ik weer een hond, ik weet niet of het een pup of herplaatser gaat zijn, dat zie ik dan wel. Als ik niet meer in staat zal zijn om voor de hond te zorgen dan neemt mijn dochter de hond over of zoekt er een goed thuis voor. Helemaal zonder hond is te veel missen.

" Ach, ik heb een pup verkocht aan een 70jarige. Had me geen betere mand kunnenen wensen.
 
Je kunt op 40jarige leeftijd ook een hartaanval krijgen. "

Kees

Helemaal waar , ik behoor ook bij de ouderen, de fokker wist hoe oud ik was, en ze gunde mij de  hond Vika , zorg dat als je eventueel wat overkomt dat de hond verzorgd wordt….   Ook voor Bams en Ogin heb ik voor gezorgd dat als mij wat overkomt dat ze verzorgd werden en niet naar een asiel behoeven, zo ook met Vika.   En als je alleen bent kan je ook op jonge leeftijd wat overkomen, een echtpaar heeft nog iemand om zich heen…..ik ken iemand die op jonge leeftijd een herseninfarct kreeg, ook een newfoundlander heeft, ze kan niets, de hond niet uitlaten enz…haar man gelukkig die de hond verzorgd, maar als je alleen bent zorg ervoor hoe dan ook dat je je hond verzorgd achterlaat.  

Vandaag eerst naar de ANWB geweest om een paar doppen voor mijn 'nieuwe' * trekkingstokken  te halen. Dan maken ze niet zo'n herrie. En toen met vriend een heerlijke wandeling van 10 km gemaakt o.a. door een natuurgebied waar honden niet in mogen en  ik dus nog nooit geweest was. Daar hebben we  toch ook wel van kunnen genieten.

Maar het blijft zo raar om 's morgens geen hond aan te treffen in de huiskamer.

* Ik heb bij de Kringloop een paar trekkingstokken gescoord voor  € 4,50. Ondertussen wel begrepen waarom ze bij de kringloop terecht gekomen zijn!  Het zijn uitschuifbare stokken; de linker is uitschuifbaar maar heeft geen rem dus schuift in en  de rechter is níet uitschuifbaar.... Maar ik kan er  toch aardig mee  uit de voeten. Binnenkort ben ik jarig en weet ik dus eindelijk weer een cadeau.

Sinds ik geen hond meer heb, heb ik aan diverse kennissen in de buurt gemeld, dat  ik graag wandel  of  op een hond pas. Dus nu heb ik er eentje (een lieve Cavalier),  die éénmaal per week 24 uur bij mij is.

Daar geniet ik toch zó van. Dat ik lekker om een uur of 08.00 weer een rondje park kan lopen en allerlei oude bekenden tegenkom. En weer een hond naast me op de bank.

Soms weten ze nog niet dat Pepijn er niet meer is. En dan moet ik het weer vertellen. 

En anderen zeggen : oh, nieuwe hond?   Nee hoor, logeetje.

Sowieso de kletspraatjes onderweg vind ik leuk, die mis ik echt.

Wat fijn voor je Jantien. Heerlijk. 

" Sinds ik geen hond meer heb, heb ik aan diverse kennissen in de buurt gemeld, dat  ik graag wandel  of  op een hond pas. Dus nu heb ik er eentje (een lieve Cavalier),  die éénmaal per week 24 uur bij mij is.
Daar geniet ik toch zó van. Dat ik lekker om een uur of 08.00 weer een rondje park kan lopen en allerlei oude bekenden tegenkom. En weer een hond naast me op de bank.
Soms weten ze nog niet dat Pepijn er niet meer is. En dan moet ik het weer vertellen. 
En anderen zeggen : oh, nieuwe hond?   Nee hoor, logeetje.
Sowieso de kletspraatjes onderweg vind ik leuk, die mis ik echt.
  "

jantien

Wat fijn voor je..gezellig toch nog bij je in huis en ermee aan de wandel,,vanmiddag met vika wezen zwemmen, en dan opeens kom ik met dit warme weer mensen tegen die verbaasd naar vika kijken en vragen waar ogin is……gemist hebben ze me maar dachten aan andere tijden…altijd moeilijk maar toch mooi dat ze er naar vragen en dan over vika complimenten maken …..

Ach wat leuk Jantien, ook nog zo'n schattig hondje om te zien. Veel plezier er van!