Pup erbij?!

Hallo allemaal????

Wij hebben een fantastische lieve sociale Engelse Cocker Spaniel, Moos van 10 jaar. Een super huis hond, kan goed alleen zijn, autorijden, luistert, sociaal naar andere dieren.....maar met een paar vervelende trekjes????....blaffen op de bel en alles wat langs komt, of eten stelen van de kindjes, en soms nogal zenuwachtig en dat laatste is erg jammer. 

Ik werk op een zorg-manege waar mensen met een beperking komen voor dagbesteding, individuele begeleiding of therapie. Ik heb Moos een paar keer mee genomen, echter geniet hij van de knuffels maar wordt helemaal hyper van alles..piepen/blaffen/hijgen...kan ook geen rust vinden in de kennels.

De cliënten op het werk vinden het geweldig een hond die gewoon rond loopt en aan hun voeten komt liggen of een knuffel komt halen .... Of nog leuker even een boswandeling samen maken..want dit alles kan! Ook hebben we kennels waar ze even kunnen uitrusten/ontprikkelen.

Dit maakt het dat ik wat verder aan het rond kijken ben naar een pup/hond erbij... En nu is mijn oog en hart gevallen op een Australian doodle... 

De bedoeling is dus dat deze met mij mee gaat werken, en Moos lekker vertrouwd in eigen omgeving mag blijven, en savonds een maatje heeft. Heeft iemand hier ervaring mee? 

Neemt een pup (ook de vervelende eigenschappen over?) of is er vaak echt wel een eigen karakter? 

Uiteindelijk blijven beide honden (huishonden en gaan/draaien ze gewoon mee in het gezin (vakanties enzo)... En zal er in ieder individu aandacht worden gestopt! 

Wie wil en kan ervaringen met mij delen?????

Liefs 

Is je vraag echt puur of pups eigenschappen van de andere hond overnemen, of zijn er ook andere dingen die je wil weten? Persoonlijk (nog) geen ervaring met het aanschaffen van een pup bij een andere hond. Die overweging is er, maar bij ons door diverse andere redenen nog even de toekomst in geschoven. Wel veel theoretische kennis erover.

In het kort, ja honden zijn ontzettend sociaal ingesteld en hebben dus ook een vorm van sociaal leren. Zowel van ons als eigenaar, als van andere honden in het gezin. Maar ook van vriendjes/vriendinnetjes etc. Daar blijft natuurlijk ook echt een eigen karakter in bestaan. Als je nieuwe pup het nut van blaffen op de bel niet inziet, dan is de kans vele malen kleiner dat ze specifiek dat over gaan nemen. Is het dus iets waar je rekening mee moet houden? Zeker. Zou ik me er blind op staren? Persoonlijk niet.

Mijn hond die nu zelf al bijna 11 jaar is, kwam bij ons als pup toen ons vorige hondje in die tijd 12 jaar was.

Ze hebben nog wel zo'n 6 jaar samen geleefd omdat het kleine hondje bijna 18 jaar is geworden.

Ze vonden elkaar best leuk, maar verder hadden ze weinig aan elkaar. Het leeftijdsverschil was te groot dat ze nog samen konden spelen.

Toen het oude hondje overleed, kwam er later weer een pup bij, onze andere hond was toen 6 

Dit  ging geweldig goed, ze hebben veel aan elkaar, trekken samen op.

Wat betreft eigenschappen overnemen. 

Onze oudste hond is een rustige stabiele hond.

De pup heeft daar een goed voorbeeld aan gehad en trok zich er zeker aan op.

Toch had de pup (nu inmiddels al 5 jaar) zijn eigen karakter. Veel feller, blaft veel sneller, haantje de voorste.

Belangrijkste is wel, dat als je een hond erbij neemt waar je veel mee wil doen. Dat je oude hondje er niet onder mag lijden en op de 2e plaats komt te staan.

De mijn zijn 13 - 9 - 5

ideale tijdsintervallen vind ik. Meerdere honden hebben vind ik echt leuk en gezellig. De jongste is helaas niet altijd leuk naar de andere 2 dus hij zal al erg stokoud of bijna dood moeten zijn eer er terug eentje komt.

Ze hebben veel aan elkaar maar ze vinden mij nog altijd het leukst. Ik denk dat de mijne allemaal ook gelukkig zouden zijn moesten ze enige hond geweest zijn.

Super fijn, deze reacties!! 

En ja, ik hoop dat ik voor zowel ons oudje als voor de kleine even veel kan bieden! Hun leven zal er anders uit zien, de jongste mee aan het werk, en de oudste chill thuis...

Ik ben echt nog voor en tegens tegen elkaar aan het zetten.... 

Waar doe ik goed aan? Wat is belangrijk? Hoe pak ik dit op? 

Bedankt! 

Heb je bedacht hoe je een pup kan laten wennen op je werk.

Is het op je werk akkoord om een hond mee te nemen?

Hoe zit het als je hond per ongeluk een cliënt pijn doet.

Ik werk met dementie mensen en in zijn jongere jaren ging mijn hond ook wel eens mee.

Een volle dag was te lang, dan was ie helemaal kapot.

Dus ik nam hem alleen mee voor een paar uurtjes en maar 1 of 2 x in de maand.

Hij is erg goedmoedig en liet zich door alle bewoners aaien, ook al waren ze onhandig, maar het vroeg veel van hem.

Maar er zijn ook vast wel honden die het hele dagen aankunnen.

Maar ik denk dat het eerste jaar van een hond dit heel rustig moet worden aangeleerd.

Een paar keer een negatieve ervaring, en de hond is misschien al achterdochtig naar de doelgroep.

Op het werk mag het zeker! 

Ik sta vooral veel op dagbesteding, dus zie het als een soort "erf-hond" op de boerderij. 

Ik heb ook een collega die heeft met haar honden de DAI opleiding gedaan, die passie heb ik nu niet perse! Maar wie weet... 

Hier een hond van 9 jaar en een pup erbij genomen, heerlijk, de leeftijd scheelde veel maar was geen probleem, wel heb ik de oudste veel extra aandacht gegeven met het ouder worden, de jongste ging dan apart mee en eerst de oudste een wandeling zodat ze het niets ergs vond om alleen thuis te blijven..zou zo weer een pup erbij nemen, maar de jongste heeft veel verzorging nodig.   De oudste is overleden en is bijna 14 geworden en tot het laatst toe samen geweest met de jongste.    

Hoe is je hind in je eigen huis met andere hi den? Niet iedere hond vindt een hindenkameraadje in huis fijn, en als je ze gescheiden moet houden is  iet leuk. Met hekjes werken en zo.

Mijn ervaring met een tweede hind. Mijn toller was 10 jaar, en ik kreeg een spets van ruim een jaar, daar was gelukkig jet hele speelse af. Bewust hiervoor gekozen zodat de oude hond geen drukte meer aan haar kop kreeg van een oren happende pup.. 

Inderdaad iedere wandeling in tweeen, een keer met de oude vervolgens met de jonge. Ik deed vaak, ze beiden meenemen, de oude hind halverwege thuis brengen en de jongste daarna nog de wandeling verder maken. Het kost zeker veel extra energie. 

De jonge hond leren alleen zijn zonder de oude hond, anders krijg je problemen als de oudere hond overlijdt.

Realiseer je dat je met een hond vaak makkelijker ergens naar toe kan dan met twee, denk aan visite, denk aan winkels, denk aan restaurants denk aan vakantiehuisjes of hotelkamers.

Een austr. Doodle, wil je een verantwoord gefokt hondje dan moet je geloof ik een paar jaar op de wachtlijst. Realiseer je dat een doodle een gehalte aan poedel heeft dus ook een hyperhond kan zijn. Zeker een grote, waar labrador of golden inzit. Dat kunnen ook nog stuiterballen zijn. Ik ken er een aantal van.

Moos is echt super lief met andere honden, ook met honden die op visite komen bij ons in huis. 

Vrienden van ons zijn fokker en we zouden dan evt als gastgezin fungeren..  

Dus met uitjes waar de honden niet mee mee kunnen hebben we wel oppas. 

Doordat ik de hond mee naar het werk wil nemen, zal de hond ook "eigen tijd" hebben zonder de oude hond. En een hoop van de energie kwijt zijn na zon werk dag! 

Ik vraag me wel af of de oudste het wel zo leuk zou vinden om alleen thuis gelaten te worden terwijl z’n roedel op weg gaat. Op zich vind hij die plek volgens mij erg leuk. Is het niet beter hem te leren zijn rust te pakken (dit is echt te leren) ipv meer chaos toe te voegen in huis (minder rust)? Pups nemen zeker gedrag over van een oudere hond en het is vaak handiger om de punten aan te pakken waar je last van ervaart voordat je een nieuwe hond in huis neemt. Doodles kunnen nogal hyper zijn en daardoor bijdragen aan de punten die je als naar ervaart. Ik zou zelf aan de slag gaan met de oudere hond! Succes, welke kant je ook kiest!

Hier is al 2x een australian labradoodle bij een australian labradoodle in huis gekomen.

de 1e keer

was de oudste hond ongeveer 4.5 jaar toen kwam er een pup bij.

na 1,5 jaar de oudste hond overleden (die werd echt maar 6 jaar oud).

en toen na 1,5 kwam er een herplaatser op ons pad en die erbij genomen de herplaatser was toen 4.5 jaar oud.

beide keren ging dat prima, ze blaffen alleen als de bel gaat. Dat heb ik ze expres nooit  afgeleerd, omdat mijn man heel veeel en lang voor zijn werk weg was. Ik had dan de hoop dat als er een gestoorde gek voor de deur zou staan die weg zou gaan vanwege het blaffen.

ze kunnen beide alleen blijven, zijn beide rustig en lief hebben beide een heel ander karakter.  en ja de hekel aan katten hebben ze van elkaar overgenomen....

australian labradoodles staan erom bekend dat ze als hulphonden worden gebruikt.. dus ik zeg doen.

tip: verzeker je hond wel er zijn nogal wat ziektes die heel veel voorkomen bij de australian labradoodle.

Adison, epilepsie, allergien om er een paar te noemen.. en kijk goed uit waar je een pup koopt, er is namelijk heel veel geld mee te verdienen en dat haalt het slechte in mensen boven.