Lieve Hooch, je bent enorm gemist 
Onze lieve stabij Hooch is 2 weken geleden ziek geworden.
Hij stopte zo opeens met eten, nog niks aan de hand denk je dan. Hij was ook pas 8, bijna 9, nog niet zo heel erg op leeftijd. Maar ik had al wel een naar onderbuikgevoel. De da dacht aan darmproblemen, pijnstiller en prik tegen misselijkheid gehad en licht verteerbaar voet mmeegekregen. Hij leefde weer helemaal op, heerlijk gegeten, goed gedronken. Pffff, gelukkig weer beter!
Niks is minder waar, een dag later weer niet eten, nu ook nauwelijks drinken. Toch maar weer naar de da, dat onderbuikgevoel kwam weer terug. Volgens de da nog steeds weinig aan de hand, weer prik gehad, pijnstiller en tegen misselijkheid. Als hij nu niet zo opknappen moesten we maar eens een echo vd buik laten maken. Hij knapte weer even op, maar nu was hij diezelfde avond weer zichtbaar niet lekker.....
Volgende dag bellen voor afspraak echo, helaas geen plek, het was vrijdag, weekend viel er dus nog tussen. Maandagochtend om 9 uur was er plek. Zolang hij nog dronk was het goed.
Vrijdagavond ziet er niet goed uit, ik maak me steeds meer zorgen. Veel extra knuffelen iig deze afgelopen week. Dat onderbuikgevoel blijft...
Za ochtend, spoed da gebeld. Hooch was zo ziek, dit kon nooit goed zijn. S'middags konden we terecht, tranen, ik dacht we moeten hem laten gaan. De da wilde gelijk een echo maken, was bang voor bloedingen in de buik. In spanning kijken we mee, er is niks te zien. Alle organen zien er goed uit. Weer een prik, Maandagochtend terug voor bloedonderzoek. Helaas zonder diagnose weer naar huis.
Zondag hij leeft op! Er is weer hoop, als vanouds loopt hij mee. Genietend van alles om hem heen voor het eerst deze week. Wat fijn, dit komt miss nog wel goed!
Zondagmiddag, het beeld verslechterd snel, heel snel. Hoe kan dit nu....zondagavond en nacht ben ik bij hem gebleven. Het was zo ontzettend verdrietig om te zien dat hij pijn had, echt vreselijk. Hij kon niet meer liggen. Echt niet meer liggen, heeft de hele nacht gestaan met zijn zieke lijf. Wat was dat ontzettend vreselijk om te zien. Geen kwispel, geen gesnuffel, alleen maar pijn en apathie.
Maandagochtend, da, bloedonderzoek. Vermoeden van Addison, is goed behandelbaar, dus moeten we toch eerst afwachten. Wel besproken als het geen addison is dan zsm euthanasie. Zoals wij zaterdag al aangestipt hebben. We willen niet dat hij nog langer pijn lijdt. 3 uur gewacht nog, geen addison. De bloedwaardes wijken wel af, er zit iig iets goed fout. Maar wat zullen we nooit weten.
Eigen da gebeld voor euthanasie. Of we morgen konden komen voor de euthanasie? Neeee, hij kan niet meer liggen!! Al bijna 18 uur al niet meer, doodziek, alstublieft helpt u hem zsm.
Uiteindelijk hebben we Hooch een klein uur later in liefde laten inslapen bij de praktijk vd spoedarts. Ik had hem dit einde zo willen besparen....
Ik mis mijn vriend enorm, zo plots ziek geworden, had hem zo graag nog hier bij me gehad nog. Ik zal hem nooit vergeten en ben superdankbaar voor de mooie jaren samen in ons gezin. Hij was een volwaardig lid, we hielden veel van hem en waren erg verbonden met elkaar. Nog nooit heeft enig ander afscheid mij zoveel verdriet gegeven.
Nu is het stil, rouwen, kaarsje branden en herinneren. Lieve Hooch, voor altijd in mijn hart.
Een ware nachtmerrie, (waar ik ook zo bang voor ben om mee te maken). Ik snap je helemaal. Heel veel sterkte.
Heel veel sterkte met dit enorme verlies van je lieve hondenmaatje, we snappen wat je door maakt.
Ongeloof, wat was er aan de hand, wat een verdriet in zo,n korte tijd....niets kunnen doen, heel veel sterkte.
Wat ontzettend verdrietig, en zo moeilijk om zonder diagnose je hond te verliezen...
Veel sterkte gewenst!
Wat verschrikkelijk, zo plotseling! Heel veel sterkte, dikke knuffel voor jullie <3
Heel veel sterkte.
Heb je nog overwogen te laten zoeken naar wat er mis is geweest?
Verder vreselijk om je hond zo te zien en je zo macheloos te voelen. En een duidelijke oorzaak uit blijft ondanks diverse dierenarts bezoeken.
Ik hoop dat je dit grote verlies uiteindelijk een plekje kan geven, maar vooral ook dat je jezelf de tijd geeft dit allemaal te verwerken en te rouwen.
Steun te vinden. Bij mensen die zeten wat het is een laatje te verliezen (Als je daar behoefte aan hebt natuurlijk). Uitereindelijk vooral de manier vinden die bij jouzelf past en te onthouden dat wat sommigen ook zeggen. Er staat geen tijd voor. Ook niet hoe lang het duurt voor je er werkelijk aan toe zult zijn om te rouwen. Niet iedereen kan dat gelijk. En voor sommigen helpt het een rouw psycholoog te spreken. Luister naar jou eigen behoeften.
Rust zacht Hooch.
Wat verdrietig weer, hier 2 lieverds in 8 maanden tijd moeten laten gaan. Ik wens je heel veel sterkte toe!
Bedankt allemaal, fijn om het verdriet te kunnen delen en jullie reacties zijn zeker een hart onder de riem.
Voor iedereen die zijn hondenvriend moet missen veel sterkte!
Bedankt allemaal, fijn om het verdriet te kunnen delen en jullie reacties zijn zeker een hart onder de riem.
Voor iedereen die zijn hondenvriend moet missen veel sterkte!
Ilse...voor jou , als je er door heen zit, kom gerust hier steun zoeken, wij allen weten wat het is....het van je afschrijven helpt, ook al ken je ons nog niet...je topic blijft open.
Wat een verdriet. De stilte in huis, het gemis. Herkenbaar..Heel veel sterkte gewenst!
Ilse
Wat een dramatisch einde van jullie lieve Hooch.
Je verhaal komt hard binnen; wat een verdriet.
Er zijn op dit forum veel leden die weten en voelen wat het met je doet om je geliefde hond na overlijden te moeten missen. De leegte is vreselijk.
Heel veel sterkte.
Verschrikkelijk om je hondje zo te hebben zien lijden, en je kon hem niet helpen. Héél véél sterkte gewenst met het grote verlies.
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?