Mieke is niet meer...

Hallo allemaal,

Om met de deur in huis te vallen; onze Mieke is niet meer... Gisteren hebben wij haar laten gaan, thuis, in het bijzijn van ons allemaal; man, 4 kids en ik...

Wat zwaar... het was oprecht de moeilijkste beslissing die ik tot dusver heb moeten maken in mijn leven...

En nu is de mand leeg, het getiepel is er niet meer. De riemer liggen in de mand bij de deur. Geen natte snuit meer op de achterdeurraam, geen seintje als er bezoekers zijn.

Maar vooral; zíj is er gewoon niet meer. Niet aan mij zij, niet naast mijn stoel snurkend als wij aan tafel eten, geen ochtendknuffel, geen gesnurk van naast de bank, uit haar mand.

Ze is weg... en ligt nu begraven in de tuin. Met tekeningen erbij in. Met haar bal en bloemen... en tranen. Heel veel tranen...

Gaat dit gevoel ooit weg? Zal ik ooit weer van een andere hond kunnen houden? Durf ik dat aan zelfs, nu ik dit gevoel heb...?

Mieke is bijna 11 geworden. Zij had artrose, die de laatste paar weken erg verslechterde. We hebben nog erg ons best gedaan, maar het ging niet meer. Het besef daarvan groeide dagelijks, en afgelopen donderdagavond heb ik dan eindelijk de woorden uitgesproken die ik al een tijdje op mijn tong had maar het niet durfde uit te spreken... 'we weten wat het beste nu is voor haar. Het is tijd'.

En ze voelde het. Ik zag het aan haar ogen... en het was oke, maar met veel pijn.

Ze is thuis ingeslapen. We waren allemaal bij haar, knuffelend en fluisterend. We hebben nog veel foto's gemaakt. Echte afscheid genomen. 'Beste hond van de wereld'. Want dat was ze. Punt.

Het lucht wel een beetje op dit te schrijven...

Heel veel sterkte we kennen het gevoel heel verdrietig

Heel erg veel sterkte de komende tijd ik steek een kaarsje aan voor Mieke 

Heel veel sterkte!

Ontzettend verdrietig, hartverscheurend. Heel veel sterkte.

Wel mooi om te lezen dat er zoveel van Mieke gehouden werd, ze had een goed leven bij julllie. En Mieke is op een bepaalde manier toch bij je, gewoon door alle herinneringen, de mooie momenten die je met haar had. Voor altijd in je hart.

Het doet altijd zoveel pijn, afscheid te moeten nemen van onze lieve vrienden.

Veel sterkte gewenst met dit grote verdriet. 

Ik denk dat veel van ons dit herkennen, het is ook vreselijk verdrietig.

Ik wens jou en je gezin heel veel sterkte!

Pijnlijk en verdrietig.Ook ik ken het gevoel maar al te goed.Je zit nu vol in een rouwperiode.Een dierbaar gezinslid is niet meer..Het kost tijd om dit te verwerken. Heel veel sterkte gewenst.

Wat een verdriet voor jullie, je hebt haar laten gaan om haar van dr pijn te verlossen, de keuze zal heel moeilijk voor jullie zijn geweest, herinner haar in mooie tijden, zodat ze toch nog heel dicht bij je zal zijn....heel veel sterkte..

Veel sterkte voor jou en je gezin

je zal haar erg gaan missen, maar weet dat je een goed baasje voor haar geweest was en dat zal ze nooit vergeten.

Dankjewel voor alle. Lieve woorden. Het is zo stil zonder haar. Overal zie ik haar voetsporen. Het doet pijn

die woorden zijn ook heel mooi en zo waar voor altijd in je hart je lieverd we kennen het hier de meeste van onsheel veel sterkte verder

Heel veel sterkte samen, het is zo'n enorm gemis. 

Wat heeft jullie Mieke een warmte gegeven en ontvangen.

Ik heb ook altijd in de ogen van mijn honden kunnen lezen wanneer het genoeg was. Mooi dat je dat ook bij  Mieke hebt kunnen waarnemen en er naar handelde.

Het gemis is groot.

Veel sterkte.

Heel veel sterkte met het verlies. Antwoord op je vraag? Ja het wordt ooit minder maar vergeten doe je het niet. Ik ben ook weer van hondjes gaan houden maar pas erna? Heb ik alle hondjes ontweken, ook die kende. Schoot iedere keer weer vol en wilde me niet meer hechten. Zorg goed voor jezelf, blijf goed eten, probeer ook de rust te vinden. Rouw van een dier is hetzelfde dat als van het verlies van een mens. Schrijven, herinneringen ophalen, foto album maken ect Dat zijn allemaal dingen die kunnen helpen. Heb zelfs een gesprek gehad met iemand online die het fijn vond dezelfde wandelroutes te lopen als met zijn maatjes. Dat deed hem goed en op een gegeven moment was hij klaar om op te passen op zijn buurmans hond.

Dankjewel allemaal, voor jullie lieve woorden en wijze raad etc. Inmiddels zijn er een paar dagen verstreken... het is gek om ineens in 3 weken tijd geen beestjes meer te hebben; 1 nov hadden we ook al afscheid moeten nemen van onze kat (15jr).

Het was al afgesproken, maar ik had er absoluut nog geen zin in; zondag is er een niruwe kitten vanaf mijn broer bij ons komrn wonen. En ondanks dat ik er totaal even geen zin in had, fleurt hij de boel op met zijn geknuffel en streekjes. Vooral voor de kinderen, is het heel fijn.

Komen we bij het volgende; we krijgen veel al de vraag (wat mij best verbaasd) of wij ook weer een hond willen.

Natuurlijk wil ik weer een hond. Dat willen we allemaal hier thuis. Maar nu nog niet. Maar wat is 'gangbaar' hierin?

Wanneer is het te snel, wanneer is het 'een poos later'?

Ik denk, voor mijn gevoel, dat het tijd is, als ik niet meer in elke hond Mieke zie of zoek. Als ik naar een beestje kan kijken als weer een heel ander individu'tje als 'lijkt op Mieke, doet als Mieke' enz...

Dat kan best een tijdje duren denk ik. Ergens zegt mijn gevoel nu; kom tot rust en verwerk dit. Het voorjaar misschien...

Is dat snel? Ik wil het niet fout doen...

Liefs

Fijn dat jullie de nieuwe kitten hebben, ook al had je er op dat moment geen zin in.

Wb een nieuwe hond, daar is geen goed of fout in. Als jouw gevoel zegt kom tot rust en verwerk dit, is dat prima. Ja misschien in het voorjaar, misschien wat later, misschien wat eerder. Alles is goed.

Toen mijn eerste hond overleed duurde het nog bijna 2 jaar voordat ik voor een herplaatser koos. Achteraf had ik wel spijt dat ik niet eerder voor haar gegaan was, ze had nu een heel lange tijd extra in het asiel gezeten en ik had veel meer tijd met haar kunnen doorbrengen.

Toen zij overleed kwam de tweede herplaatser al vrij snel en daar heb ik nooit spijt van gehad. Natuurlijk is een volgende hond geen vervanging, het gemis blijft of je nu lang wacht of niet.

Dankjewel...
Neehe? Ik dacht al, volgens mij moeten we gewoon van ins gevoel uitgaan. Ergens maak ik me wel druk om, als we er ooit weer aan beginnen, dat ik Mieke daarmee fout doe. Alsof zij zomdaar vergeten is. Nu ij dit zo uitspreek, weet ik eigenlijk zelf ook wel dat het niet is en werkt. Maar dit voelt wél zo...

Ik wil ook niet dat mensen denken 'ze hebben zomaar een nieuwe. Zo gek was ze toch niet op die ander'... ofzo

" Dankjewel...
Neehe? Ik dacht al, volgens mij moeten we gewoon van ins gevoel uitgaan. Ergens maak ik me wel druk om, als we er ooit weer aan beginnen, dat ik Mieke daarmee fout doe. Alsof zij zomdaar vergeten is. Nu ij dit zo uitspreek, weet ik eigenlijk zelf ook wel dat het niet is en werkt. Maar dit voelt wél zo...

Ik wil ook niet dat mensen denken 'ze hebben zomaar een nieuwe. Zo gek was ze toch niet op die ander'... ofzo "

Hanneke & Mieke

Heel veel sterkte met jullie verlies ,

Wat andere mensen denken moet je laten voor wat het is ,het is voor iedereen verschillend wanneer je weer toe bent aan een andere hond ,daar heeft niemand wat mee te maken ,al zou je de dag na het afscheid er een nemen ,

Fijn dat de kitten toch wat afleiding geeft .

Een nieuw huisgenootje....Hanneke...komt opeens op je weg, en zal je aanvaarden dat het tijd is om dat huisgenootje bij je thuis te verwelkomen...

" Dankjewel...
Neehe? Ik dacht al, volgens mij moeten we gewoon van ins gevoel uitgaan. Ergens maak ik me wel druk om, als we er ooit weer aan beginnen, dat ik Mieke daarmee fout doe. Alsof zij zomdaar vergeten is. Nu ij dit zo uitspreek, weet ik eigenlijk zelf ook wel dat het niet is en werkt. Maar dit voelt wél zo...

Ik wil ook niet dat mensen denken 'ze hebben zomaar een nieuwe. Zo gek was ze toch niet op die ander'... ofzo "

Hanneke & Mieke

Als mensen zoiets zouden denken, dan snappen ze er helemaal niets van.  Nooit zal je Mieke vergeten of er nou nog een andere hond komt of niet, elke hond, mens, kat etc. is een persoonlijkheid, niet te vervangen. Het verdriet om het verlies van Mieke wordt niet minder, het krijgt alleen een plekje, er komen mooie herinneringen, zoals je met iedereen met wie je leeft je eigen herinneringen opbouwt.

Het heeft hier 6 maand geduurd voordat er weer een pup in huis kwam. Dit is nu bijna 2 jaar geleden.Wij hebben heel veel verdriet gehad om het verlies van ons hondje, maar ze was op en heeft een mooi leven gehad.Vergeten doen we haar nooit en het heeft ook nooit gevoeld als een vervanging Dat kan ook niet want iedere hond heeft zn eigen karakter.Maar het was zo stil bij ons in huis en ik miste niet alleen mijn maatje, maar ook het hebben van een hond,de gezelligheid,de wandelingen..Er komt een moment wanneer je gewoon zeker weet dat je er aan toe bent .Dat is heel persoonlijk.Ik heb er nooit spijt van gehad dat ik vrij snel weer een hondje had..Ik heb nu een hondje met een heel ander karakter en houd er net zoveel van.Echter zit mijn vorige hondje voor altijd in mijn hart.

Mijn vorige hond is 11 april overleden, en man wat was ik gek op hem, maar de stilte in huis kon ik niet verdragen, eind mei kwam Sam, en we zijn daar heel blij mee.

Het vergelijken blijf je toch wel een beetje doen hoor, oh dat deed die nooit, en deze wel. maar dat is niet erg.

Er is geen tijd die normaal is, bij een ieder is dat anders, de 1 wil na 1 jaar nog niet, de ander na een paar weken, niks is goed of fout, ja je moet denken wat is goed voor mij, verder lullen ze toch wel over je, als ze dat doen.

Gewoon doen waarbij jij je goed bij voelt dus, en nog sterkte met het verwerken van je grote verlies.

Heel verdrietig. Wat doen we ons zelf aan om iedere keer een hond te nemen om er na tien tot vijftien jaar weer afscheid van te moeten nemen. De reden is: We kunnen niet zonder. Niet zonder dat koppie met die bruine ogen wat je aankijkt, vrolijk als je met haar gaat lopen. Niet zonder de kwispel. Niet zonder de natte snuit in je gezicht als je thuiskomt. Niet zonder het koppie op je knie op de bank. Dat heet aan elkaar gehecht zijn. Heel veel sterkte.

Heel veel sterkte met dit grote verlies.

Het wanneer weer toe zijn aan een hond is voor iedereen anders. Na het plotselinge overlijden van Gipsy hadden we een dag nadat we haar as op mochten halen een andere pup. Na het overlijden van Mowgli was ik niet van plan weer een hond bij Balou te nemen maar uiteindelijk ben ik na een paar weken op deze beslissing terug gekomen.

Heel erg veel sterkte, wat verdrietig!

Wat verdrietig en wat heb je dit mooi opgeschreven. Sterkte met dit verlies!

Dankjewel voor jullie begrip en fijne woorden. Het valt me heel goed om dit hier kwijt te kunnen. Jullie begrijpen me hélemaal.

Het is morgen een week geleden. Man, wat voelt dat lang en tegelijk zo kort geleden. Elke dag bekijk ik haar foto's even op mijn telefoon.

Ze wordt gemist...

Heb trouwens een nieuwe foto toegevoegd. Dit is mijn lievelingsfoto van haar. Beauty, genieten van het leven. Al wat ouder, maar nog fit en vitaal. Lieve blik in haar ogen. Ze was écht een prachtige hond!!

Ja die krijg je altijd links en rechts "Dan neem je toch een nieuwe?" Antoinnette Scheulderman heeft daar een boek over geschreven. Je bent er aan toe als je er aan toe bent. Verwacht nooit hetzelfde, ze zijn allemaal stuk voor stuk anders in karakter. Wij hadden snel een andere hond maar dat is herplaatser. Vonden het allebei veel te snel maar hadden zoiets van "Als het hier lukt? Dan iig ergens anders waar het beter is" Hij is er nog steeds En kunnen hem nu niet meer missen. Dat gezegd? Was het een behoorlijk gevecht met ons rouw proces. Hou er dus rekening mee dat je nog steeds moet rouwen al zorgt een ander dier voor afleiding.