Pup heeft 1 baas

Als ik je zo hoor zou ik echt een cursus aanraden omdat er voor jullie nog veel te leren valt. Ik snap dat de hondenscholen dicht zitten, dus dan is een gedragstrainer een goede optie. (een op een les)

Dat kan 100 redenen hebben. Ik denk dat het voor jouw moeder goed is om zich te verdiepen in hondentaal. Bovendien, de hond is pas 13 weken. Waarom verwachten jullie dat ie al perfect luistert? En waarom wil jouw moeder de 'hoofdbaas' zijn? Ze kan wel de hoofdverzorger zijn, degene die het meeste met de hond doet. Maar naar wie de hond zich het meest trekt, dat heeft je moeder niet 100 procent zelf in de hand. Dat is afhankelijk bij wie de hond zich het fijnst voelt. 

Mick, de pup is nog maar net 13 weken, en je mams geeft aan zo hoef het niet meer....is het haar te veel een pup ? Ga met elkaar om de tafel zitten en probeer een lijn te volgen met de pup....als je moeder het grootste deel van de dag samen is met de pup, dan laat je moeder de pup eten geven uitlaten....spelen met de pup, en samen de zelfde regels aanhouden.

Ik zou als ik jou was een trainer/gedragsdeskundige zoeken die niet alleen zegt dat er in het begin iets fout is gedaan (vraag me ook heel erg af wat dan... hij is pas 13 weken. Vind het een rare uitspraak) maar iemand die je daar dan ook de oplossing voor geeft. Zoek iemand die niet alleen online helpt maar doe een privelesje ergens, dat mag nog wel, zodat iemand in real life kan meekijken. 

Ik zou even oppassen met kinderen bij jouw jonge hond. Kinderen benaderen honden/puppy's vaak op een heel onbenullige manier wat de hond niet fijn vindt. Ik heb een Golden Retriever en toen hij pup was, heb ik hem ook laten aaien door kinderen in de buurt. Nu vindt hij kinderen helemaal niet meer leuk en laat ik geen enkel kind meer mijn golden aaien omdat hij dat gewoon niet fijn vindt en kinderen liever ontloopt.

Op HondenPage zijn wij tegen de Cesar Milan methode omdat hij gebruikmaakt van onder andere fysieke correcties. Beter zoek je een persoonlijke trainer die op een positieve manier traint. 

Dat de hond meer naar jou toetrekt, betekent niet dat hij niet kan leren om ook naar je moeder te luisteren. Maar je moeder vraagt nu te veel van hem, hij is pas 13 weken. Geef hem de tijd en train op het tempo van de pup, niet op het tempo van je moeder. 

Maar een hond moet ook gewoon snuffelen tijdens de wandeling. Ik zou haar adviseren de hond niet steeds mee te trekken maar lekker laten snuffelen, dat is goed voor de hond en zijn manier om informatie te vergaren. Lekker laten snuffelen dus en niet meetrekken. En je hoeft het niet rot voor haar te vinden dat ze 'al die tijd erin stopt'. De hond is nu maximaal 6 weken bij jullie, dus echt veel tijd kan ze er nog niet in hebben gestopt. 

Luisteren, luisteren, luisteren... ik heb de indruk dat jullie je veel te veel focussen op gehoorzaamheid ipv op vertrouwen, geborgenheid en zelfzekerheid.

Het is een jong diertje. Hij moet kunnen rekenen op zijn mens. Dat is de basis. 

Als je moeder zich alleen maar focust op 'luisteren' dan vind ik het niet vreemd dat de pup er lak aan heeft. Ik zou je moeder dus zeggen: geef die pup eerst es wat meer ademruimte. Stap es mee in zijn verhaal, leer zijn voorkeuren kennen, en hou het leuk. Zo ga je het samen fijn hebben, ziet de hond jou ook als een prettig iemand en kan vriendschap groeien. En van daaruit zal dan gehoorzaamheid heel wat makkelijker volgen, omdat er eerst een warme band is gecreëerd.

Als ze hard trekt dat ze gaat kokhalzen, is een tuigje beter. Ik gebruik voor mijn hond ook een tuigje en hij trekt helemaal niet (meer). 

Dat vindt ik een hele goeie. Misschien moet mijn moeder wat meer focussen op wat voor een mooi diertje we hebben en hoe lief en slim ze is, inplaats van datz e moet gaan luisteren.

Toen jij nog een baby was, heeft je moeder vast ook eerst voor je gezorgd, je geknuffeld, geduldig en lief geweest. En pas als je groter werd, en die warme connectie er al was tussen moeder en kind, kwam het luisteren er in de opvoeding bij.

Het is slechts 1 onderdeel van het samenleven, dus. First things first! En dat is elkaar graag zien. 

Wat jammer dat je moeder nu al de handdoek in de ring wil gooien. Een pup opvoeden gaat eenmaal met vallen en opstaan en een pup van 13 weken moet gewoon nog heel veel leren. Dat kost allemaal heel veel tijd, geduld, aandacht, liefde.. Laat je moeder, elke keer als ze de pup uitlaat, een jaszak vol lekkere snoepjes meenemen. Elke keer als de pup iets goed doet, krijgt ie een uitgebreide beloning en is het de beste pup van de wereld. Dingen die ze níet goed doet, laat je moeder daar geen aandacht aan schenken. Dan gaat ze de dingen waar ze veel beloning voor krijgt, steeds vaker doen en dingen waar ze geen beloning voor krijgt, minder. 

Het vetgedrukte is waar het mee begint. Je moeder voelt geen connectie met de pup. En dus de pup ook niet met haar. Ze kan de pup moeilijk verwijten dat die haar niet vertrouwt, als ze zelf geen vertrouwen heeft in de pup en er niet voor haar wil zijn (steun en toeverlaat).

De eerste vraag is: zou je moeder die connectie wél willen, m.a.w. wil ze daar zelf, opnieuw vanaf 0, in investeren?

Als het uitlaten zo lastig is, waarom ga jij niet samen met je moeder op pad? Laat je moeder de hond aan de lijn houden en jij bent erbij om het prettig te maken voor iedereen. Want nu is je moeder geërgerd en gefrustreerd tijdens het uitlaten, en de puppy pikt deze emotie feilloos op en wordt er zelf nerveus van (zie haar gedrag).

Lees eens het boekje,, help mijn hond trekt,, , van Turid  rugaas  een heel fijne methode om het trekken af te leren maar ook om een band met je hond op te bouwen. 

Liefde en veiligheid is 100% het belangrijkst. Het gehoorzamen komt heus wel... heb geduld.. Een kind leert ook niet in 1x lezen, schrijven, lopen etc.

Misschien moet je moeder zich meer focussen op de lieve en mooie kanten van de pup. Honden voelen het heus wel aan als ze niet gewenst zijn of er een negatieve energie hangt.. logisch dat de pup dan ook niet luistert ( überhaupt logisch want ze is 13 weken dat is echt heel jong). Probeer inderdaad te focussen op de band. Haal er desnoods een gedragstherapeut bij die met jouw moeder in gesprek kan gaan over de hondentaal en opvoeding.

Ik snap al die vergelijkingen met baby's en kinderen niet zo. Het gaat om een hond, niet om een kind. Een hond is geen baby of kind of mens en zal het nooit worden. Ook in de opvoeding kun je kinderen en honden niet vergelijken. Mijn kinderen zijn ook niet hun hele leven afhankelijk van mij, ze groeien op tot volwassen entiteiten die op eigen benen gaan staan.

Meestal zijn het ook mensen zonder kinderen die deze vergelijking maken, maar dat terzijde.

Ja, je hebt een relatie met elkaar en ja, je voelt liefde voor je hond en de band is belangrijk. Dat snap ik allemaal. Ook dat sommige mensen meer van hun huisdier houden dan van andere mensen (het idee van onvoorwaardelijke liefde). En dat het heerlijk is om je hond te knuffelen of dat 'ie op schoot ligt. Ik zou zelf vanwege allerlei positieve aspecten zeker niet zonder huisdieren kunnen. Maar. Het. Zijn. Geen. Mensen.

Ik lees gewoon een hond zonder impulscontrole, die geen duidelijkheid krijgt, vooral niet van de moeder, en heeft daardoor waarschijnlijk het wandelen zonder trekken of hierkomen gewoon nooit goed aangeleerd gekregen. Daarom wordt het, vooral buiten want meer prikkels, een ongeleid projectiel. Met de juiste training is dat zo opgelost.

Natuurlijk zijn het geen mensen. Het zijn ook geen bizons of neushoorns. Daar gaat het toch ook helemaal niet over?

Het gaat over samenlevingsstructuren. De basis daarvan verschilt niet zo veel. En tenslotte verwacht je van die hond wel dat ie in een menselijke wereld leeft, dus er is altijd een gemeenschappelijke grond.

Mensen én dieren die samenleven in een sociale structuur wensen op elkaar te kunnen rekenen, te weten wat ze aan elkaar hebben. Anders is er geen reden om samen te leven. Betrouwbaarheid is een universele basis. 

Als de moeder aangeeft dat vertrouwen een probleem is en ze geen enkele connectie voelt met de hond... tja, dan vind ik het eigenlijk niet verwonderlijk dat ze de hond weg wil.

De verhouding zit m.i. nogal scheef, als het woord 'luisteren' wel zo'n 20-tal keer valt in de posts maar er blijkbaar niet dieper wordt gekeken dan dat. Een vergelijking met menselijke omgangsnormen of basisstructuren kan helpen om hierop dieper in te gaan. Dat is niet hetzelfde als beweren dat een hond een mens is.

De schrik om te vergelijken met iets wat we kennen, da's toch nergens voor nodig. Net als omgekeerd: een vergelijking of herkenning uit de hondenwereld aanhalen, maakt nog niet dat je jezelf als hond beschouwt. Haha, het zou wat zijn! 

Ik vraag me af of jullie wel echt weten wat je in huis hebt gehaald. Je kunt 4 jaar iets willen, maar weet je ook wat het inhoudt? Een pup heb je pas goed opgevoed als ze een jaar of 1.5 a 2 zijn. Daar moet je tijd en energie in steken, liefde. Dat is niet verwachten dat je pup met 5 weken kant en klaar is. Mijn hond liep als pup voor geen meter, letterlijk en figuurlijk. Kwam in een uur, de straat nog niet uit. We hebben privé les gehad aan huis, zat bij de puppycursus in. Wij namen alleen wat extra lessen af hierom. Ze liep uit eindelijk met een maand of 6 pas goed. We namen er alle tijd voor. Gingen dom op de stoep zitten of een grasveldje om haar alle tijd te geven. Namen haar op de arm mee, reden naar andere plekken enz. Nu? Lopen we elke dag een grote ronde van 8 km zonder gezeur. 

Geef je pup duidelijkheid, vertrouwen, geborgenheid en vooral gun hem de tijd om lekker rustig te kunnen ontwikkelen. Een pup mag gewoon tenslotte nog een pup zijn toch?

Ohja, kleine tip. Laat je moeder leuke dingen doen met de pup. Die de hond leuk vindt en zij ook kan. Snuffelwerkjes zijn de honden vaak dol op. Honden puzzels. Worden ze ook mentaal moe van. 

De wandeling denk ik als ik zo vrij mag zijn. Wandelen met je pluizige vriend schept een band. Denk dat jij meer wandelt?