Over Nederlandse asielen en buitenlandse honden...

In dat 'vertrouwen' liggen denk ik (bijna) alle antwoorden.

Toen wij Misty jaren geleden adopteerden werd ze omschreven als een gouden hondje dat de specie in het gemetselde muurtje was..., zij hield met haar dwaze sprongen en oplettendheid de rest in balans en kon ontzettend goed de spanning tussen andere honden wegnemen.

Eenmaal in Nederland bleek dit ontzettend goed ingeschat door de stichting..., ze is super sociaal en heeft (bijna, moet ik tegenwoordig zeggen) nooit conflicten met andere honden.

Maar de mensen..., dat was toch wel een ander verhaal..., die hadden haar in haar jonge leventje schijnbaar al zo weten te kwetsen dat ze daar toch wel veel moeite voor heeft moeten doen om het vertrouwen terug te krijgen.

Naar ons toe was ze terughouden, maar absoluut goed benaderbaar..., buiten was iedereen en alles (behalve honden) eng.

We hebben haar gewoon de kans te geven om naar ons toe te groeien.

Dat gebeurde al vrij snel..., en op een manier die we eigenlijk niet bedoeld hadden, maar omdat het haar keuze was..., en haar toenadering naar ons toe, hebben we haar gewoon laten gaan.

Ze sliep de eerste 2 nachten beneden in de hal..., mandje, bakje water, knuffel van het opvanggezin..., en knorren maar.

De derde nacht legde ik haar in haar mand met een koekje, liep naar boven en toen ik éénmaal in bed lag hoorde ik haar heeeeel voorzichtig de trap op komen.

Eigenlijk was het helemaal niet de bedoeling dat ze boven zou komen en op dat moment twijfelde ik ook of ik haar terug moest leggen in haar mand..., maar juist omdat ze nog zo moeilijk contact maakte dacht ik 'we zien wel wat ze doet'

Na heel voorzichtig aan mijn gezicht te hebben gesnuffeld liep ze naar de overloop, plofte met een diepe zucht op het kleedje wat daar lag en heeft de rest van de nacht daar zalig liggen slapen.

Na nog twee nachten hetzelfde ritueel besloten we maar gewoon haar mand naar boven te verhuizen..., ze had het schijnbaar nodig om zo af en toe 'stiekem' contact met ons te maken, want soms voelde ik midden in de nacht opeens een dikke neus langs mijn gezicht gaan..., dan gaf ik haar een aai en zei 'ga maar lekker slapen' en dan was het voor haar weer goed.

Uiteindelijk is ze nu nog steeds geen 'plak hond' ..., ze doet heel soms aan contact-liggen, maar ze zal nooit op schoot komen liggen.

Voor haar is het genoeg dat we in de buurt zijn..., ze zal ons altijd in de gaten houden en dat is genoeg voor haar.

Het langbenige blonde geval is behept met een heel ander rugzakje en heeft ook een totaal andere benadering en aanpak nodig.

Die kwam hier zonder ook maar ooit een huis van binnen te hebben gezien (behalve het Nederlandse opvanggezin waar ze een dag of 3 gezeten heeft)

En mensen waren ook niet erg lief voor haar geweest gezien de vele open wonden...., maar nooit heb ik ook maar iets van raar gedrag naar mensen toe gezien bij haar..., vol overgave en vertrouwen stort ze zich op iedereen die in haar buurt komt en wil het liefst de hele dag gekriebeld en aangehaald worden.

Met haar haalden we dus eigenlijk een puberende (8 maanden) pup in huis omdat zij werkelijk alles nog moest leren...., zindelijk was ze als je haar op tijd uitliet..., was je 2 minuten te laat dan liet ze haar kont gewoon zakken waar ze op dat moment was.

Eethoek en aanrecht waren een lopend-buffet voor haar..., daar kon je gewoon met 4 poten op gaan staan en pakken waar je op dat moment trek in had.

Wandelen aan de riem is (nu nog) een uitdaging..., ze kan het wel..., maar alles en iedereen is zoooo leuk..., en het is ook zo leuk om een spurt te nemen en je boven op Misty te gooien die net ergens staat te snuffelen..., of de waterhoentjes en eendjes de schrik van hun leven te geven.

Maar ook daar wordt aan gewerkt..., de rest heeft ze ook geleerd, dus we gaan er gewoon van uit dat ze over een jaar of 10 eindelijk door heeft hoe een echte waardige Galga hoort te lopen 

" @Roosje : in mijn openingspost zei ik : 
Allereerst, ik wil geen discussie starten over het wel of niet adopteren van buitenlandse honden. 
 
Ik wou gewoon het artikel meegeven. 
 
 
@Sammy : ja, je prinses, daar heb je echt je handen vol aan gehad, maar ze is nu wel een superhond. En ik hou van haar looks en haar hele uitstraling. 
 
Verder, in mijn ervaring is het vertrouwen dat je opbouwt heel belangrijk. 
En ook ik krijg soms een brok in mijn keel bij sommige opvangers, maar ik wil ze echt niet zielig meer vinden. We werken samen met ze aan een betere toekomst. 
Vorig jaar om deze tijd hadden we een heel angstig hondje in opvang, ook zij is nu gelukkig geadopteerd. Ze zal nooit een held worden, maar het leventje dat ze nu heeft is perfect voor haar. Haar adoptanten hadden een eerdere ervaring met een heel angstig hondje uit het asiel in België en stonden er op opnieuw een kneusje te adopteren omdat ook kneusjes kansen moeten krijgen. 
 
Ook met onze huidige opvanger Queen(y) heb ik het soms moeilijk. Ze is een heel stil hondje, ik heb haar nog nooit horen blaffen, ik kan haar moeilijk lezen want ze is geboren zonder staart, en zo heel af en toe begint ze nu een keer te spelen met die gekke halve boxer van ons. 
Eigenlijk vinden we haar een raar hondje, maar wel verschrikkelijk lief  
 
Wie zonder problemen de overgang van Spanje naar België gemaakt hebben bij ons zijn Terra (het leek of ze altijd al bij ons gewoond had), Paco (die was nog heel erg jong) en Kiara (ongeleid projectiel, dat wel en lekker gek, maar heel lief). Zara duurde wat langer voor ze gewend was en Saltarin heeft nog altijd een probleem met mensen die hij niet kent (maar dat vind ik niet erg, hij is mijn persoonlijke bodyguard). 
 
En off topic : die gekke halve boxer van ons was gisteren uitzonderlijk rustig. Ze was er in geslaagd in een onbewaakt moment een half glas wijn uit te slobberen. Ze heeft de hele avond liggen snurken. 
Vanmorgen was ze weer haar gekke zelf, dus een kater zal ze niet hebben   "

Paco, Terra, Zara, Kiara, Saltarin en Sam

Dan kan ik net zo kort af tegen jou zijn: Gelezen!

wat ik me nou steeds afvraag is wat men nou bedoeld als men zegt, ze brengen ziekte mee, wat voor ziekte word daar nou toch mee bedoeld?

ik heb het maar even gegoogeld....

Zijn Spaanse honden minder gezond dan Nederlandse honden?

Net als alle honden kunnen ook onze honden iets onder de leden hebben wat niet meteen zichtbaar is. De kans op erfelijke ziektes is bij een Spaanse asielhond vaak een stuk kleiner omdat het grootste deel van de honden die wij bemiddelen kruisingen betreft deze zijn toch vaak wat sterker.

Loop ik (of mijn gezin) gevaar op een besmettelijke ziekte via mijn hond.

In principe niet meer of minder dan bij een “Nederlandse” hond. Er is ons niets bekend dat één van de vele vrijwilligers in de asielen waar wij mee samenwerken besmet is geraakt met wat voor ziekte dan ook. Alle vrijwilligers bezoeken regelmatig de asielen met hun familieleden waaronder kinderen, kleinkinderen, neefjes of nichtjes.



Wanneer buitenlandse honden gevaarlijk zouden zijn voor uw gezondheid dan zou dat betekenen dat u uw leven in de waagschaal stelt wanneer u op uw buitenlandse vakantie gezellig wat drinkt op een terrasje?

Buitenlandse honden komen daar namelijk veelvuldig voor......


Welke ziektes komen het meeste voor bij Spaanse honden ?

De meest voorkomende ziekte is leishmania Deze kan zonder tussenkomst van een zandvlieg (die alleen voorkomt in warme streken) in Nederland niet overgedragen worden. Laat u niet bang maken door allerlei indianenverhalen. De zandvlieg komt in Nederland niet voor, wel in warme landen waar u bijvoorbeeld op vakantie gaat, daar bent u toch ook niet bang?



Erlichia: komt ook voor dit is een ziekte die overgebracht wordt door een teek en te genezen is met antibiotica.
Hartworm: komt in onze streek eigenlijk niet voor, andere delen van Spanje wel. Natuurlijk weten wij niet of een hond ooit in zijn leven buiten onze regio is geweest en daar een besmetting heeft opgelopen. Hartworm (Filaria) komen wij hier niet tot nauwelijks tegen.
Rabies of hondsdolheid: komt hier ook niet voor bovendien worden alle honden die het land verlaten gevaccineerd. Enige tijd geleden was er sprake van een hond met hondsdolheid in Toledo, deze hond was illegaal meegesmokkeld vanuit Marokko.

Super Yoop even goed de puntjes op de i gezet.

Buitenlandertjes zijn geen gevaar . De rugzakjes kunnen problemen geven soms. Maar niet altijd hoor.

Heb vanmorgend nog staan praten met een mevrouw die een Spaans hondje had van mijn stichting, al negen jaar, super hondje, zindelijk van in t begin en niks nare ziektes. 

Zoals met alles moet je ook wat geluk hebben. 

Bacchus komt ook uit het buitenland. Wij hebben daar bewust voor gekozen. Was eerst in het asiel wezen kijken, maar wij wilde toch het liefste een wat jongere hond en de rassen die er toen zaten spraken mij niet zo aan. Wel wilde we een hond die al in Nederland was zodat we eerst kennis konden maken. Wat mij betreft was het liefde op het eerste gezicht. En ik moet zeggen Bacchus is een makkelijke hond, hij vind alles goed, vind andere honden en mensen leuk, vernield niks luisterde goed, is echt heel lief. Ik realiseer me dat het natuurlijk ook anders had kunnen zijn, maar dat kan met een Nederlandse hond natuurlijk ook.
Toen we hem kregen was hij 4 maanden en zindelijk.
Over de nare ziektes,bacchus heeft alle nodige inentingen gehad. En naar het schijnt je Nederlandse hond als je naar het Middellandse zeegebied op vakantie gaat ook leismania oplopen.

Bij de stichting waar bacchus vandaan komt zijn we zeer goed begeleid. Ik zou het zo weer doen.

Mooie hond!

Ik ken ook meer goede verhalen dan slechte, ik ken zelfs mensen die gewoon een hond met leismania hebben geadopteerd, hij krijgt medicijnen en verder merken ze er niet veel van.
De zandvlieg zit ook al in België, nog even en dan zit het ook hier, door de klimaatverandering.

In de Oostvaardersplassen is laatst ook een naar vlieg-beestje gevonden. Tijgermug, maar volgens mij ook een andere, die vooral in de warmere oorden leeft.

Denk dat je dat soort dingen misschien wel steeds vaker gaat horen, juist omdat het hier ook steeds warmer wordt (ik bedoel maar, morgen wordt er geloof ik 14 graden verwacht. In de winter!)

Ik ga nu ook voor een Roemeens hondje... Nog heel pril (zag haar vandaag pas op website) en ben benieuwd. ..

Eens.

In het OP staat overigens ook dat een hond uit het asiel allemaal gebruiksaanwijzingen hebben, maar ik vind dat dit voor een adoptiehond eigenlijk niks anders is. Die hebben nog vaker een uitgebreide rugzak.

Over ziektes. Deze komen wel degelijk steeds meer voor in Nederland.  En ook al is ehrlichiose te genezen....kom er eerst maar eens achter dat je hond dit heeft. Als je geen adoptiehond hebt en jou hond ook nog nooit meegeweest is op vakantie en jijzelf ook niet onlangs op vakantie bent geweest......geen dierenarts die dan je hond gaat testen op MZZiektes. Zodra dit uiteindelijk wel gedaan wordt heeft je hond blijvende schade overgehouden aan ehrlichiose.

Zelfde geldt voor babesiose.

Overigens zijn er al besmette teken in Nederland gevonden. Dacht in de veluwe  (maar dat weet ik niet zeker)

Natuurlijk komen besmette teken ook met mensen mee die op vakantie zijn geweest in MZ omgeving. Een teek kan meekomen in de koffer oid. Ik zeg niet dat het komt alleen door adopteren van buitenlandse honden. 

Daarnaast vind ik een groot verschil in adopteren van de honden die in asiel of dodenkennels  zitten of de honden die in roedels rondzwerven daar. Lekker laten lopen de.zwervers. Vaak de podenco 's.... vind ik. Ze zijn niks anders gewend en wij mensen denken dan dat ze het leuk moeten vinden om ineens binnen te wonen en nog een paar keer per dag aan een lijn naar buiten mogen. De praktijk laat toch anders zien. 

Broodf.... zolang er nog stichtingen zijn in het buitenland die de pups opkopen voor een heel klein bedrag van de Broodf..... om maar zoveel mogelijk keuze te hebben voor de adoptiegezinnen denk ik dat het altijd in stand zal blijven. (En er zijn meer stichtingen die dit doen dan je denkt/weet). Zeker omdat er zoals in het OP staat nog erg veel mensen een pup kopen uit Broodf.....

Ik denk dat het steeds lastiger wordt om echt een goede stichting te vinden. Er zijn er momenteel zoveel en er komen er alleen maar bij. Teveel doen het wel omdat ze dollartekens  in hun ogen hebben. En persoonlijk zou ik me voor mijn kop kunnen slaan als ik er later achter zou komen een hond via zo'n stichting te hebben gekocht. Daarnaast heb ik al een aantal gehad die me echt flink veel geld gekost hebben dat ik daarom nu voor de rashond heb gekozen.  En nee, ik heb nu geen garantie dat mijn honden me geen geld gaan kosten, nooit ziek worden oid. Maar de kans is wel wat kleiner als beide ouders getest zijn op erfelijke afwijkingen. Overigens gaat het me nog niet eens om de kosten. Meer om wat een hond moet meemaken dan. 

Net als Roos schrijft voel ik me na het lezen van de OP gewoon schuldig en slecht dat ik voor rashonden kies. En dan kan er wel bij staan dat je geen discussie wil, dan moet  je er ook geen toespeling op maken dat je slecht bezig bent als je voor een rashond kiest. 

Ik heb niks tegen adoptie. Ben er ook niet echt voor. Maar oordeel niet. In het OP wordt dit wel gedaan. Hou ik niet van. 

Kijk eens naar de mensen die adopteren. Er zit toch een groot deel tussen die niet weet hoe om te moeten gaan met een hond die een rugzak heeft. En ja, er zijn ook mensen die een raspup kopen en daar niet mee om kunnen gaan. Dat weet ik ;-)

Edit. Ik ken mensen die altijd voor een asielhond gingen. Ze zijn tegen adopteren van buitenlandse honden. Niet omdat de asiels overvol zitten maar omdat er gewoon nog altijd teveel in asiels belanden. Deze keer hebben ze er geen uit een asiel genomen. Waarom niet? Omdat de asiels samenwerken met stichtingen en op deze manier adoptiehonden plaatsen. Dit kun je kortzichtig noemen. Maar als iemand er echt op tegen is..... Zo hoor ik ook dat mensen die een asiel als erfgename hebben deze uit hun testament hebben geschrapt sinds ze samenwerken met zo'n stichting.

De Podenco's zijn meestal van een jager geweest, maar na 2 a 3 jaar zijn ze niet meer snel genoeg en dan dumpen ze ze, ik noem dat geen zwerfhond, de meeste liggen het liefst onder een dekentje lekker warm.
Ik weet waar mijn hond vandaan komt, ik ken de asielhouder en weet dat hij een warm hart draagt voor dieren, en geld heeft hij nooit genoeg,
ik ken vrijwilligers die er elk jaar naartoe gaan om te helpen, ik weet dat dit geen stichting is die alleen maar aan geld denkt.
De beste man geeft zelf voer aan oude mensen die eigenlijk geen geld meer hebben voor eten voor zichzelf en hun hond, ook voor die mensen zorgt hij.

Ik ben het me je eens dat je wel moet weten wat je moet doen met een angstige hond, maar goed ik zie genoeg rashonden die door hun baasjes verziekt zijn.
Ik vind sowieso dat je niet zomaar een hond moet nemen omdat het leuk lijkt.
Ik heb me eerst een jaar verdiept en nog een half jaar nagedacht welke hond, en uiteindelijk heb ik wel anders gekozen, het was niet de bedoeling om een oudere hond te nemen, maar hij kwijnde weg, had mensenliefde nodig, veel honden kunnen wel met zijn allen in een kennel, vinden het wel gezellig.
Al het geld gaat naar verbetering van het asiel, los loopvelden voor de honden, de paarden een stal en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Ik snap jou stukje wel hoor, maar je doet zo mensen die het wel goed bedoelen tekort, het opkopen van Spaanse honden, ik weet daar niks van, ik weet wel dat de asielen leeg staan en dat ze dan Spaanse honden nemen zodat hun subsidie niet stopgezet word.
Ach ik kan nog wel een uur lullen over het asiel waar mijn hond vandaan komt, ik weet in ieder geval dat het daar om de dieren gaat, en soms ook mensen, paarden eenden, meeuwen noem het maar op, als het in nood is dan helpen ze.

En dan vergeet ik natuurlijk dat iedereen daar zijn hond gratis mag stilerizeren of castreren, dit om de straathonden tegen te gaan, ook voorlichting op scholen, ze doen er alles aan.

Eeen te angstige hond word in huis genomen, die mag je alleen op afstand adopteren als je dat zou willen.
Ach, waarom zou ik zulke goede mensen verdedigen, ik weet in ieder geval van dit asiel hoe het zit.

Mooi geschreven stuk !!!!!!!!!!!!

Berust op waarheid. Deze ervaring (als omschreven) heb ik zelf gehad.

Zelf heb ik 30 jaar rashonden gehad. Nadat vorig jaar de laatste stierf ben ik me gaan verdiepen in buitenlandse honden.

In april 2013 heb ik mijn eerste buitenlander geadopteerd. Een super spontane hond met een karakter van goud. Goed contact met de stichting. In juli heb ik, na intensief zoeken, de 2e hond geadopteerd.

Helaas bij een grote stichting die absoluut niet eerlijk geweest is.

Heb een jaar van ellende gehad. Mijn hond was zwaar getraumatiseerd. Heeft heel veel verdriet en tranen gekost.

Met veel geduld en liefde en veel grote problemen heb ik nu een SUPER lieve en spontane hond (met een kleine gebruiksaanwijzing)

Beide zijn enorm lief en aanhankelijk. Zoals boven al geschreven werd....je krijgt enorme dankbaarheid in de vorm van genegenheid.

Heel anders als bij mijn vorige honden. Dit kun je niet omschrijven.

Ik zou niet meer anders doen. Als ik ooit nog eens honden wil (hopelijk pas over 15 jaar) dan absoluut weer een buitenlander. MAAR wel van een betrouwbare stichting. Want met de laatste heb ik hele slechte ervaringen ondanks het een grote en bekende is.

ja die dankbaarheid of wat het dan ook is dat hoor je zo vaak, je zou zeggen ze vergeten hun ellende wel, niks is minder waar volgens mij.
Tja pech kan je bij een fokker ook hebben, bij een buitenlandse of Nederlandse asielhond, moet je natuurlijk niet alleen kijken van oh wat hij/zij mooi, ik heb al meer gezegd, spreek met de vrijwilligers, laat filmpjes maken.
Wij hebben onze Faro echt eerst bestudeerd, is hij bang, hoe doet hij tegen mensen.
De filmpjes spraken echt voor zich, en de verhalen van de mensen die hem gezien hadden.

Hij was heel onderdanig, nog steeds eigenlijk, maar nu heeft hij vertrouwen, hij zal nooit een allermansvriend worden, maar hij is stabiel, snapt de hondentaal zo goed, en is echt de allerliefste hond van de hele wereld hihi.
Ik zou het zo weer doen, alleen misschien ga ik er dan wel zelf heen.

Hij zou geen jachtinstinct hebben, maar na even wennen was hij toch degelijk een jachthond, logisch want er zit een podenco in, ik kan de stichting dat niet verwijten, ze hebben hun verhalen wel veranderd, omdat veel honden toch wel degelijk jachtinstinct hebben ook al likt het in het asiel van niet.

Ik heb 2 papegaaien en die zijn vaak los, die doet hij niks, dat is eigen, en je kan een hond natuurlijk veel leren, ook wat betreft het jagen, gelukkig kan hij meestal los, maar in een bos waar wild is echt niet.

Hij is voor de Zwijnenjacht en goot wild gebruikt, maar een haas kan hij ook niet weerstaan.
toch, we kunnen er alles mee doen, temperatuur meten, dragen, alles wat nodig is eigenlijk, voor een foto bij de dierenarts hoeft hij niet een roesje, hij is zo braaf, niet normaal hoor haha.

En als ik de foto's kijk hoe hij was in het asiel, dan zie je echt verschil in de ogen, daar was hij zo triest.
Ik ben zo blij dat we het gedaan hebben, ik heb er niet de juiste woorden voor.
Blij vrouwtje en baasje en blije hond, en daar gaat het om.

Verder moet iedereen zelf weten wat hij doet, maar wat is het fijn om een dier te redden al is het er maar 1.

Er zijn nou eenmaal mensen die er op tegen zijn. Jammer dat dat dan altijd weer herhaald moet worden en elke slechte ervaring zo groot gemaakt moet worden.

Ik ben heel blij met mijn Kiwi, ze is gewoon een sociale makkelijke hond. Echt niet met meer angsten of rarigheden als iedere andere rashond.

Begrijpelijk schuldgevoel Angelique . Ik heb ook dat lichte onbehagen omdat ik rashondje heb nu en geen hondje van de stichting waar ik soms voor overvlieg .  

En zelfs  met rashondjes kan je heel veel pech hebben, dit mag ook gezegd worden. 

Dat stichtingen bewust puppies opkopen bij broodfok om hun lege asielen te vullen, dat geloof ik niet. Dan moet je maar eens naar La Cala asiel gaan kijken , dat barst uit zijn voegen. Altijd....

Ik weet niet of je mij bedoeld Sanne, maar ik ben er niet op tegen.

Nooit geweest ook. Ik ben wel tegen stichtingen die heel snel groeien en alleen dollartekens in hun ogen hebben en niks geen begeleiding geven.

Yoop, ik bedoelde de podenco's die op straat geboren zijn, zichzelf altijd hebben weten te redden, in groepjes samen zwerven enz. Of je die nou echt zo'n plezier doet met een warme mand.... Volg je toevallig waar is onze angel op Facebook? Zie je dan niet ook dat vaak de dag van adoptie de geadopteerde hond al zoek is, weggelopen, ontsnapt is... In veel gevallen zijn het podenco's.

Het ging zoals in het OP staat ook niet om wel of geen buitenlandse hond adopteren. Niet de discussie. Maar als daarin wel geoordeeld wordt over rashonden...... Ik heb het dus omgekeerd gehad.

Hetgeen Brigitte schrijft. Hier alleen nog rashonden!

" Begrijpelijk schuldgevoel Angelique . Ik heb ook dat lichte onbehagen omdat ik rashondje heb nu en geen hondje van de stichting waar ik soms voor overvlieg .  
 

 
En zelfs  met rashondjes kan je heel veel pech hebben, dit mag ook gezegd worden. 
 
Dat stichtingen bewust puppies opkopen bij broodfok om hun lege asielen te vullen, dat geloof ik niet. Dan moet je maar eens naar La Cala asiel gaan kijken , dat barst uit zijn voegen. Altijd.... "

Anny en Lance

Ik voel me daar nooit schuldig om Anny. Alleen nu het in het OP zo beschreven staat...

In mijn stukje zeg ik zelf ook dat ik zeker geen garantie heb dat mijn rashonden wel gezond zouden zijn. De kans dat ze gezond zijn is wat groter omdat de ouders getest zijn.

Deze vage stichtingen werken samen met de Nederlandse asiels. ze willen graag veel verschillende honden en hondjes, zo jong mogelijk als dat kan. Net zoals de asiels wel eens nestoverschotten opkopen doen de stichtingen dat ook. Als je ziet wat een broodf..... voor een pupje betaald....dat is niks.. Dus die nestoverschotten zijn voor een stichting of een asiel heel goedkoop. En meer keuze. (geloof je dit niet? Of kun/wil je het niet geloven?)

Omdat dit dus gebeurd....kan niemand mij vertellen wat nog wel een goede stichting is, dus eentje die het in het belang van de honden doet. Geen pups opkoopt etc. Daar moeten we dan op vertrouwen. Ik denk echter dat er steeds meer foute bij komen en bijgekomen zijn. Erg jammer voor iets wat zo goed bedoeld is en zo goed gestart is ook

Oneens 

" Oneens  "

Anny en Lance

Hahahahahaha.

Jij weet dus precies welke stichtingen goed zijn en welke niet?

Ik heb ogen in mijn hoofd en  dingen terplaatse gezien en meegemaakt.   Spreek dus vol vertrouwen over de enige stichting die ik ken . 

De anderen......? Iedere geredde hond is er eentje....

"  
Ik heb ogen in mijn hoofd en  dingen terplaatse gezien en meegemaakt.   Spreek dus vol vertrouwen over de enige stichting die ik ken . 
 
De anderen......? Iedere geredde hond is er eentje.... "

Anny en Lance

Oh oké....zo bedoel je dat. Maar dat is er dan eentje. En dat geloof ik ook wel hoor. Ik denk niet dat deze nog honden zal opkopen want ze hebben er zelf meer dan voldoende. 

Maar dat is dus ook niet wat ik zeg. Ik zeg dat er stichtingen zijn die dat doen. Net zoals er slechte stichtingen zijn. Die zullen dat ook sneller doen. Dat betekent niet dat alle stichtingen dit doen. Alsjeblieft niet..... Ik mag toch hopen dat er nog voldoende bestaan die werken vanuit de liefde voor de honden... Ook begeleiding en nazorg etc geven. 

Overigens hoef ik niet overtuigt te worden van het adopteren hoor. Zoals ik al zei ben ik er niet op tegen. Ik zal er alleen ook geen reclame voor maken.

Yoop, ik bedoelde de podenco's die op straat geboren zijn, zichzelf altijd hebben weten te redden, in groepjes samen zwerven enz. Of je die nou echt zo'n plezier doet met een warme mand.... Volg je toevallig waar is onze angel op Facebook? Zie je dan niet ook dat vaak de dag van adoptie de geadopteerde hond al zoek is, weggelopen, ontsnapt is... In veel gevallen zijn het podenco's.

nee ik volg het niet, maar ik wel gevallen die op straat zwierven in een pack en heel graag en blij waren met een baasje, het zal ook wel verschillen per hond , denk je niet?

Ik bedenk me ineens een asiel in Nederland die Spaanse honden heeft en puppen fokt voor de verkoop, dan zal dat wel zo'n geldwolf stichting zijn, tja helaas heb je die ook.

Waar mijn hond vandaan komt, is een Nederlandse man, die eigenlijk op is, maar hij wil de honden niet in de steek laten, het is ook een man die zijn tranen durft te laten zien.
En niemand neemt het van hem over, omdat je er zker niet rijk van word, meestal leg je geld toe.
maar ook over deze stichting heb ik wel eens wat slechts gelezen, ook daar kan het wel een fout gaan, het blijven mensen die het goed proberen te doen, soms gaat dat wel eens fout.

Nee ik ben niet tegen rashonden, maar vind het soms dubbel, omdat er zoveel honden in asiels zitten, maar ik begrijp dat als je van een bepaald ras houd en bij een echte goede fokker je hond haalt, tuurlijk snap ik dat.
Ik wil ook niet oordelen, en probeer me in iedereen te verplaatsen, dat lukt niet altijd hoor

Over honden die in een pack leven, de meeste Podenco's leven in een pack, ze worden altijd gehouden in een pack, al is dat aan een touw van 60 cm 1 meter van elkaar, ze zijn nooit alleen.
mijn hond heeft dat misschien leuk gevonden toen hij jong was, (op het mishandelen na) maar hij ligt toch echt liever op de bank dan tussen veel honden zijn, even is leuk, maar dan snel weer naar huis.
 

Angelique mag ook aangeven waarom  zei het niet zou doen toch. Je eigen ervaringen geven je nou eenmaal redenen wel of niet ergens "voor of tegen" te zijn. Ik voel me niet aangesproken of de behoefte van alles te gaan verdedigen.

Ik heb zo'n portret waarvan mensen zouden kunnen beweren dat hij beter af is daar in spanje. Niet hier in de drukte. Gelukkig zie ik hem heel de dag en weet ik dat hij 90% van de dag happy is. Die mensen die hem buiten tegenkomen en een oordeel hebben zien wat ze zien tja. Gelukkig hoef ik ermee te leven niet een ander :)

Hulde, zo zouden meer mensen moeten denken.

" Angelique mag ook aangeven waarom  zei het niet zou doen toch. Je eigen ervaringen geven je nou eenmaal redenen wel of niet ergens "voor of tegen" te zijn. Ik voel me niet aangesproken of de behoefte van alles te gaan verdedigen.
 
Ik heb zo'n portret waarvan mensen zouden kunnen beweren dat hij beter af is daar in spanje. Niet hier in de drukte. Gelukkig zie ik hem heel de dag en weet ik dat hij 90% van de dag happy is. Die mensen die hem buiten tegenkomen en een oordeel hebben zien wat ze zien tja. Gelukkig hoef ik ermee te leven niet een ander "

Robyn, Bailey & Bobby

Thanks Robyn. 

En ik zeg al dat het niet alle zwerfhonden betreft.

Gelukkig zie ook ik wel blije adoptiehonden.

Hier ook een buitenlander, mijn eerste na eerder rashonden te hebben gehad.

Ze was al in Nederland dus kennismaken was voor mij wel van belang zowel voor haar als voor mij.

Verschil tussen haar en mijn voorgaande honden is er   absoluut maar of dit komt doordat ze uit het buitenland komt of karakter is, is lastig na te gaan.

Haar angst voor vreemden daar twijfel ik niet aan, komt wel door haar ervaringen in het buitenland.

Maar dit had haar net zo goed in nederland kunnen overkomen bij een slecht start.

Voorheen heb ik nog gekeken in het asiel, ook voordat ik mijn vorige honden had maar op dat moment waren er geen honden waar ik klaar voor was.

Zoals een rotweiler teef die ik bijna had geadopteerd tot het moment dat ze tijdens een wandeling uitviel naar mijn arm en ik tot de conclussie kwam dat ik niet het geschikte baasje kon zijn als ik bang was van mijn eigen hond en zij een meer ervaren huisje nodig had dan ik haar kon bieden.

Dat was erg moeilijk.

Zo kwam ik in aanraking met mijn buitenlander en het is zo een lieve hond, zeer slim en naast het feit dat ze een hond is als andere honden is haar contact met andere honden heel natuurlijk, kan m'n vinger er niet op leggen maar vond haar snel volwassen, speels kan ze zijn maar dat echte jonge honden gedrag heeft ze niet echt.

Toch als ze speelt met andere honden dan doet ze dat met 3 buitenlandse hondjes van 1 baasje tot nu toe, dat gekke spelen wat ze onderling doen gaat razendsnel, bijna niet te volgen als bliksemschitsen.

Krijg ook eens opmerkingen van waarom een buitenlander, vind dat altijd z'n rare opmerking bedoel het moet toch niet zo zijn van: eigen hondenvolk eerst.  Pff hondendiscriminatie:-o. Ik zeg altijd het is ten eerst mijn keuze en heb veel in het buitenland gereisd en vele straathonden gezien half levend maar ook dood en er werd niks aan gedaan, onder de schrurft teken vlooien, overleven van afval, broodmager, verminkt en weg gejaagd als ongedierte.

Zo lagen  er soms dode honden bij het vuil weggegooid of letterlijk platgereden op de weg en niemand die wat doet op enkelingen na.

Het stikt er van de pups die het maar moeten uitzoeken ook.

Zo gingen wij wel eens picknicken  en troffen daar en heleboel honden aan die heel voorzichtig kwamen bietsen na verloop van tijd, niet allleen dat, ze zochten ook menselijk contact, bleven bij ons liggen, sommigen lieten zich aaien, wilden spelen.

Ze waren afhankelijk van die paar mensen of van de vuilnisbelt.

Heb het over de landen kroatie voormalig joegoslavie, romenie,spanje, turkije , griekenland, bulgarije waar ik dit  heb ervaren.

In nederland ben ik nooit een zwerfhond tegen gekomen, wel en zoekgeraakte hond die s avonds  weer bij zijn baasje terecht kwam.

Zodoende vind ik echt dat deze honden het werkelijk ongevraagd zwaar hebben en zolang niemand ze wil of er iets goeds aan gedaan wordt vind ik adoptie en goed iets.

Zelfs voor die ene lelijke bruine oude  hond zoals hij daar wordt genoemd zou er ergens toch een baasje moeten zijn.

Poppy is prachtig.
ja, bijzonder zijn ze, alsof ze weten dat ze gered zijn, ik hoor het van meer mensen, ook het speelgedrag is anders.

Ik denk dat een straathond of een hond die in een pack leeft niet speelt, dan gaat het om het eten of wie er de baas is in de pack.

Ik merk dat heel erg aan mijn hond, hij is een beetje baasje maar is wel al 11, toch alle honden hebben respect voor hem.
Zijn benadering naar honden is ook heel beleeft, er zijn reuen die niet met andere kunnen waar ik loop, maar met faro wel, ik hoor het zo vaak (nu denk ik wel altijd, waarom laat je hem dan los als het zo'n knokker is)
In de ochtend dan loopt hij vaak met mijn man, in een park waar veel honden zijn, hij is daar de therapie hond voor de kleinere honden of gewoon honden die bang zijn voor grotere honden, hij heeft al heel wat angstige hondjes geholpen, door niks te doen, niet ruiken niet kijken niks, en pas als ze naar hem komen dan word er even geroken.
Wel is hij beschermend, wat hem wel eens in de problemen heeft gebracht.
Spelende honden houd hij altijd in de gaten, en als het ruzie word wil mijn meneer ingrijpen, gewoon door te botsen met een grom, zo is hij al tussen 2 honden gesprongen, niet om mee te vechten, hij wil alles kalmeren.
Misschien omdat hij hoog in de rang heeft gestaan, of omdat hij 3 maanden lang in een puppykennel heeft gezeten omdat hij zwaar gewond was.
Natuurlijk is elke hond bijzonder, maar dierenartsen, en de osteopaat zeggen het allemaal, wat is dit een kalme hond.
Hoe dat komt? levenservaring, of omdat ze in groepen hebben geleefd, ik weet het niet.
Het enige is, hij zou nooit zomaar een vreemde begroeten, pas als hij je goed kent komt hij blij naar je toe, niet vrolijk springend, maar zwiepend met zijn staart en schuddend met zijn billen en dan nog een heel bijzonder gek loopje erbij, dan mag je hem aaien, maar niet te gek, niet je hoofd richting zijn hoofd, dan loopt hij weg.
hij zit onder de littekens, bang voor witte sigaretten, is waarschijnlijk opgehangen geweest, heeft een scheur in zijn heup, is/was bang voor stokken, hij ziet er best gehavend uit, maar zo lief, echt niet normaal.
Ik denk ook dat ik nooit meer zo'n hond vind, het zal moeilijk worden als het tijd is voor hem.

Zo zijn er zoveel arme stakkers, de asielen in Nederland nemen tegenwoordig ook buitenlanders op, omdat ze genoeg plek hebben, vorige jaren zijn er minder honden naar het asiel gebracht, men zegt dat het komt doordat minder mensen op vakantie gaan en dus hun hond niet weg doen (ja het is te gek voor woorden ik weet het)

Ik zal ook nooit een pup nemen, die gaan toch wel sneller weg, de oudjes blijven levenslang zitten, de mensen in het asiel waar faro vandaan komt doen hun best hoor, maar een eigen baasje is toch heel wat anders.

Ik lees dat rashonden 1000 euro kosten of soms wel meer, en dan gaat het niet eens om broodfok.
En ze zijn allemaal zo lief, rashond of mix, allemaal zijn het trouwe lieve beesten, jammer dat het zo om geld moet gaan vind ik.
ach ik kan wel uren lullen, het belangrijkste is, ik hou van mijn hond, en gelukkig kom ik buiten allemaal mensen tegen die net zo gek zijn met hun hond.
Mijn wens is dat alle asielen op een dag leeg zijn, dat de mens wat beter gaat nadenken, een hond is een vriend, geen wegwerpvoorwerp.

Mensen hebben het heel vaak over 'dankbaarheid' maar die zie ik niet zo hoor.

Nouja, behalve misschien dat hij alles,maar dan ook alles in zn eetschuur naar binnen schuift wat eetbaar is :') Maakt echt niet uit wat. Mijn chi moet echt dàt merk en dìe smaak anders hoeft het niet. De spaanse vind het allang leuk dat hij eten krijgt.

Maar dankbaar? Nee dat kan ik er nou niet echt uithalen haha.

Dankbaar is ook niet het goede woord, maar het komt het dichts in de buurt, ik weet niet hoe ik het anders moet noemen.

Hoe lang heb jij Bobby, want hij komt me zo bekend voor, waar komt hij vandaan?

Esmee, wat een heerlijk beest is Poppy.

Mooie foto van een mooie hond.

Robyn,

Dankbaar.....hihi...vind ik ook zo'n raar woord.

Die pagina van Buzhonden...staan ook van die teksten.

Overigens las ik daar ook dat een adoptiehondje net als een broodf...hondje erg dankbaar zou zijn voor een warme mand. 

Vreemde zin voor een pagina over adoptiehonden.

Overigens...Wammes is ook een enorm vuilnisvat. Net een kliko.

Misschien zit het wel gewoon in je Spanjaard en heeft het niets te maken met zijn voorgeschiedenis.... 

Yoop

Dat is het belangrijkste, dat je van je hond houdt en dat jullie gek met elkaar zijn. Of dit nu een asiel, adoptie, of rashond is.