Castreren?

Ben het met Manuela eens, vaak uit gemakzucht wordt een reu gecastreerd. Probleem, hup castreren.

Mij is verteld dat er voor een reu meer nadelen aan castreren zijn en liever nooit in een gezond lichaam snijden. Als je twijfelt, dan ev proberen met implantaat.

Hormonen zijn een lastig iets, kijk maar naar pubers, maar je weet dat dit speelt, proberen consequent te blijven en blijven werken aan gehoorzaamheid. Weet ook dat het een levend wezen is en de geur van een loopse teef, tja.

Ja het puberende gedrag is ook natuurlijk. Ik ben ook totaal geen voorstander van snijden in een gezond lichaam, ook helemaal mee eens. Ook zo zielig voor het diertje. Ik heb al heel wat puberstreken met Ozzie doorstaan misschien is dit nu even een piek en bij mij de druppel die de emmer deed overlopen. Hebben jullie Manuela en Suzanne de ervaring dat wanneer de honden volwassen zijn dat ze dan minder last hebben van de hormonen?  Komt dit dan weer mooi in balans?

 Okee zo.

Hier wordt dit absoluut niet prima gevonden.

Jamie, onze golden reu van bijna 4, is vorige week gecastreerd. We hadden hier diverse redenen voor: de groene spetters die we echt overal terug vonden, steeds bozer gedrag naar andere reuen, weglopen als hij los liep (dusdanig zijn neus achterna dat ik niet meer interessant was), en de druppel was dat hij uit zichzelf een bull mastif aanviel. 

We hebben hem eerst chemisch laten castreren en wat een verademing. Geen groene spetters en een hond waar weer rust in zit. Ik hoef hem maar te roepen en hij komt weer blij naar me toe. Ook is het gegrom naar andere reuen voorbij.

Bij jamie werden de problemen erger na de puberteit. Van een heel goed luisterende hond vanderde hij in een wegloper met bananen in zijn oren en zelfs nog tegen het aggressieve aan.

en teugkomend op de reacties hierboven: Jamie heeft een zeer consequente opvoeding gekregen. Duidelijk, streng genoeg en daarnaast veel liefde en beweging. het wil niet altijd zeggen dat je het als baasje fout doet als je hond vervelende trekjes ontwikkeld/ blijft houden. Net als dat het niet altijd je verdienste is als je hond makkelijk is. Karakter is ook een belangrijke factor.

 Heel herkenbaar. Het enige verschil is dat Ozzie geen agressie laat zien. Ik zie hem wel veranderen van een enorm vrolijke hond naar een meer timide hond die hier en daar wel een grom laat horen.

***verkeert gequoot***

 Lexie, hoe gaat het nu met jullie hondje? Heeft hij nog pijn? Geneest zo'n wond goed en snel?

Hij moest geopereerd worden aan een bloedoor, aangezien we de castratie in de planning hadden, hebben we dat tegelijk laten uitvoeren. Scheelt toch een narcose. Hij heeft meer last van zijn oor dan van de castratiewond. Hij mag een week niet loslopen (de hechtingen kunnen losschieten als hij zich uitstrekt als hij bijv springt) en over een week gaan de hechtingen er uit.

 Och jee een bloedoor. Dus de resultaten van zo'n ingreep kunnen meevallen. Ja Loslopen kan dit mannetje niet want dan ben ik hem kwijt vrees ik...

Ozzie liep altijd los in het park ergens bij me in de buurt vóór zijn pubertijd en luisterde ook goed.

 Mee eens! 

Ik lees even mee omdat wij over 3 weken een pup krijgen (een reutje) en ik nu al van meerdere mensen de vraag heb gekregen of we hem ook laten castreren. Op mijn antwoord 'hu..?? hoe moet ik dat nou al weten??' reageren zij alsof t heel normaal is om dit bij voorbaat al te doen. 

Lijkt mij persoonlijk heel vreemd en doe ik dan ook niet hoor!

Maar ik vroeg mij af wat Maart bedoelt met dat ze niks zou zijn met een gecastreerde reu? En dan meer tijd voor hem moest hebben? Hoezo is dat dan?

Wij hebben Maylo wel laten castreren met 1,5 jaar. Dit na lang nadenken hoor, onze vorige reu was bijv. niet gecastreerd. 

Maylo was er gewoon echt ziek van, hier lopen meer teven rond dan reuen. En in elke straat wonen wel honden. En als het meezat waren die allemaal achter elkaar loops dus zo n 2 maanden een zieke en gestreste hond. 

Maylo at niet meer, piepte,  jankte, onrustig, lusteloos en helemaal gestrest. Voor ons was het gewoon erg om te zien en dit was binnen. Buiten was het helemaal erg.... hij heeft zelfs een duitse dog reu aangerand. De duitse dog liep en Maylo hing aan zijn poot...was geen gezicht.

ondanks dat ik altijd tegen castreren was heb ik het echt voor Maylo gedaan.

Het 2 maanden ziek en gestrest zijn woog meer op dan de nadelen van castratie. 

Ik mag het ook eigenlijk niet zeggen...maar wat een verademing. Maylo is zoveel rustiger geworden in zijn koppie en speelt nu ook lekker met andere honden weer en met zijn tennisbal.

 Toen ik net mijn reu kreeg zijden mensen dit ook tegen me. Ik ben niet enorm voor castreren maar als een hond het moeilijk krijgt met zijn hormonen verandert de situatie. Zo'n jong hondje zou ik niet laten castreren. Mijn hond was een enorm watje en hij heeft de hormonen bijvoorbeeld wel nodig gehad om wat meer mans te worden. Dit doel is wel bereikt. Toen ik Ozzie net had, zij een dierenarts al dat ik hem rond 8 maanden beter meteen kon laten castreren. (dan heeft de Reu nog niet het reuengedrag). Dit heb ik toen ook niet gedaan omdat hij behalve dat hij voor het eerst wegliep weinig last van zijn hormonen had. Op den duur kan het gewoon zielig worden voor de hond. De hond gaat loeien als een wolf, is overstuur wanneer er een loops teefje in de buurt is, plast overal tegenaan enz.

In Amerika castreren ze honden al zeer jong, maar daar komen ze volgens mij ook weer van terug.

Ik weet ook niet precies hoe Maart dit bedoeld. Ik denk dat het qua tijd niet heel veel uitmaakt. 

 Ja zo heb ik dit ook met Ozzie gedaan, maar toch.....

 Beer dus de castratiechip met 1,5 jaar (dus bijna volwassen) en ja dat valt mij eigenlijk het meeste op, hij speelt weer heel blij met andere honden. 

Ik ga nu gewoon maar wachten hoe hij doet als die chip is uitgewerkt. Bij mij is het echt niet 'gevalletje makkelijk', ik voed liefdevol en consequent op. Maar hij leek gewoon bezeten door die hormonen. Onze dierenarts is trouwens geen voorstander van castreren. Dus.... Ze bestaan

 Herkenbaar!

Helemaal eens met mijn voorgangers; dat je een reu niet zomaar moet laten castreren. Je verandert de hormoonhuishouding en tja, dat is niet optimaal. Maar ik stond op het punt om Jamie maar niet meer los te laten. En daar zou ik een doodongelukkige hond aan overhouden. Hij doet niks liever dan los door het bos crossen. Enkel aan de riem lopen raakt hij zijn Energie niet mee kwijt en daarvan wordt hij erg nerveus en hyper. 

Mijn advies aan Sandra is dan ook: probeer die chip en kijk wat het doet met Ozzie. Ik heb wel gelezen dat als de chip uitgewerkt raakt de hond last van zijn hormonen krijgt. Maw gebruik die periode om te beslissen wel/ niet castreren en zo wel, doe dat als de chip nog niet uitgewerkt is.

 Ook enorm bedankt voor jouw advies! Ozzie rende als jonge pup ook altijd zonder lijn ver uit het zicht door het bos met een noodgang, is zijn passie. Hij kwam altijd wel weer terug en daar kon ik ook op vertrouwen totdat hij 8 maanden werd. Ozzie wordt ook doodongelukkig zo van het lijntje lopen.

Ook ik heb ontzettend lang getwijfeld of ik Borres wel/niet zou laten castreren. Ik heb mij er in verdiept en kwam tot de conclusie dat niemand mij een antwoord ging geven. Ik moest toch echt zelf beslissen. Er zijn heel veel voorstanders met goede punten en heel veel tegenstanders met even goede punten. Belangrijk is wat je zelf wilt en hoe je hond is.

Borres is een appenzeller, een heel dominant ras. Dat wist ik voordat ik hem kocht. Dacht het wel aan te kunnen. Hiervoor een pitbull gehad waar het ook bij lukte. Maar ik kreeg de aandacht maar niet buiten. Wat ik ook deed. Binnen ging het steeds beter totdat hij eigenlijk alles goed deed, niets meer te leren binnen. Maar buiten in de buurt van honden kon ik net zo goed naar huis gaan want hij had geen oog voor me. Loslopen ging wel maar dan liep hij zo'n eind van me weg naar of met andere honden dat het niet verantwoord was. Wat ik ook als beloning meenam en welke cursus ik ook volgde. Bij een (b) engel cursus kreeg ik te horen dar hij te slim was om hem te lijmen met lekkernijen.

Ook zijn dominantie naar honden als hij vast zat was echt vervelend.

Uiteindelijk heb ik, na een positieve reactie op de chemische castratie, hem laten castreren. Wel toen hij allang over de pubertijd heen was want daar moet je wel op wachten.

Het is geen wondermiddel, ze leren ook bepaald gedrag aan wat eerst door hormonen gestuurd is maar als de hormonen weg zijn het aangeleerd is. Momenteel gaat het met Borres super. Maar honden blijven hem trekken, hij moet er even heen maar komt dan gelijk weer terug en loopt weer mee. In losloopgebieden kan ik nu dus heerlijk lopen. Ik kan mij nog steeds niet leuker maken dan de andere honden maar ik blijf het proberen.

Heel veel succes met je keuze en gewoon je gevoel volgen. Jij wilt het beste voor jou en je hond dat kan je heel goed zelf bepalen.

 @ Lexie: Dus, eigenlijk moet ik niet wachten tot de chip is uitgewerkt en kijken of en hoe zijn gedrag verandert?  

Zo heb ik het begrepen, maar dat is iets om evt na te vragen.  

maart is fokker, en werkt met zijn honden, en met een gecastreerde reu kan hij niets mee. denk dat Maart dit bedoeld.

  want dan krijgt hij weer last van zijn hormonen en een castratie werkt pas na een langere periode begreep ik. Dan heb je nog het voordeel van het staafje om die periode te overbruggen.

 Destijds toen de chip gezet werd, zei de dierenarts dat wel eens door collega's werd geadviseerd om de chip helemaal uit te laten werken, voordat er definitief gecastreerd wordt. Volgens hem was dat, omdat dan de balletjes weer groter waren = makkelijker te vinden/te verwijderen. Maar hij zei tegen mij, dat ik het zelf moest weten, hij vond het geen probleem om bijvoorbeeld na 4 maanden chip (kleine balletjes) te verwijderen (iets beter zoeken).

De fokker had het erover dat zo'n chip soms een overbrugging kan zijn. Dat het best kan zijn dat na het uitwerken van de chip, zijn "betere" gedrag blijft. Dat de hormonen dan minder vat op hem zouden kunnen hebben.

is er misschien iemand die dit herkent? Niet casteren na uitwerking chip, niet omdat "castratie" niet gewenste effect had (bijv angstagressie), maar omdat nieuwe gedrag in hond is ingesleten???

Volgens mij zijn de chip en 'het staafje' zoals jij het benoemt hetzelfde (wordt op dezelfde wijze als 'de chip ID' gezet) er is ook nog een ander goedje wat geïnjecteerd kan worden wat maar een week of 6? werkt. Volgens mij was die laatste als eerste op de markt en is die het minst populair maar ik kan het ook mis hebben.

nee bij ons ook niet, als het niet zo erg was dan was hij gewoon intact gebleven. Want met andere reuen had hij sowieso al geen echte problemen en die groene druppels namen we voor lief, dat wisten we bij een reu.

onze DA heeft ons ook nergens toe gedwongen en hij zei ook gewoon zeker weten en wil je het doe ik het. Maar is hij gezond hij kan goed met loopse teven omgaan dan laat het. Maar Maylo was echt ziek...hij castreert/

Steliseert sowieso geen honden onder 1 jaar.

En snap wat je bedoelt, wij voeden ook consequent op is gewoon nodig bij het ras dat we hebben. Maar wat Maylo had was echt tot aan het extreme.

maar ja nogmaals, castreren kan ook nadelen hebben op reuen en wij hebben het risico genomen om zonder chip gelijk te castreren, omdat de kosten bijna gelijk waren. Maar mocht het ooit nog overdoen dan zou ik echt wel eerst voor een chip gaan. Want het had ook anders kunnen uitpakken, gelukkig is het voor Maylo goed uitgepakt.

Ho dat was ik..Uitgelogd op mn telefoon zag ik!

Ik sport ontzettend intensief met mijn honden en ben er vaak ganse dagen mee op training bijgevolg.

Voor die sport is het verplicht dat de honden intact zijn.

Met een gecastreerde hond kan ik dus geen wedstrijden meer spelen, waardoor ik er minder mee zou bezig zijn en dat vind ik niet eerlijk tov die hond, zeker gezien het dan nog om jong volwassen honden gaat.

oude honden is wat anders, die gaan uiteraard niet weg maar slijten hun pensioendagen in de zetel ;)