Geen showlijnen meer.

maakt me echt helemaal niet uit Het gaat mij erom hoe de hond is! Net als bij mensen kan een mens heel mooi van binnen zijn en iets minder mooi van buiten, maar daar hoef je een mens ook niet op af te keuren. Ik zou het wel erg vinden dat een hond mooi gefokt moet zijn ten koste van zijn lichamelijke gesteldheid omdat mensen naar hun oordeel een hond mooi vinden, dan riekt het naar dieren mishandeling en het toppunt van arrogantie!

Binnen mijn ras zijn al 10 verschillende showlijn versies op de markt gekomen met allen verschillende standaarden die daar bij verzonnen zijn. Bij de laatste 5 showlijnen praat je gewoon over het extreme die nauwelijks kunnen ademen, lopen, bevallen en noem de hele reutemeteut maar op. Dit omdat de mens zo graag iets unieks in handen heeft en daar word natuurlijk aandacht aan besteed. Het akelige is nog wel dat je er een geweldige stamboom bij krijgt en daar ook flink voor betaald. De extreme gevallen waar ik het over heb halen de leeftijd van 5 jaar niet eens. En dit alles omdat mensen zo graag willen showen met deze honden. Dit gaat natuurlijk nergens meer over.

Wat is er toch mis met de oorsprong van een ras?

Dat moet je eens tegen zo iemand zeggen. .die draait door..

Het is idd te ziek voor woorden maar het typeert wel weer hoe egoïstisch een mens wel niet is. Puur eigen belangen en geld spelen hierin een rol.

Helaas is dat overal zo
Mensen zijn doorgedraaid

Idd sandra
Helemaal met je eens

O in 2010 is er ook over dit onderwerp een uitzending geweest op Zembla! klik op de link voor de uitzending!
Bron=zembla


Deze uitzending is ook onderdeel van InContxt-dossiers:  Dieren ,  Dieren .
Trefwoorden in deze uitzending: genetica, honden, fokkerijen, schoonheidswedstrijden, erfelijke ziekten, ziekten
'Einde van de rashond' rekent af met de mythe van de stamboom als keurmerk van kwaliteit

Van de anderhalf miljoen honden die in Nederland rondlopen, zijn zo'n 500.000 echte rashonden. Deze rashonden, zoals poedels, teckels, golden retrievers en spaniels, genieten het meeste aanzien, omdat die een stamboom hebben. Een echte rashond is kostbaar en voor de nakomelingen wordt grof geld betaald. Fokkers doen er dus alles aan om aan het gewenste schoonheidsideaal van de rashond te voldoen. 

Modetrends bepalen hoe een hond eruit moet zien. En dus lopen er honden rond met te platte snuiten, te kleine schedels, uitpuilende ogen, doorgezakte heupen en tal van andere erfelijke aandoeningen, waar de dieren mee geboren worden en waar ze de rest van hun leven ernstig last van hebben. Hoewel er al jaren wordt gepraat om aan deze dierenmishandeling een einde te maken, blijven echte maatregelen uit. De rashond wordt nog steeds gezien als een toonbeeld van gezondheid.
 
Inteelt verslechterd vitaliteit
Maar liefst veertig procent van alle rashonden die jaarlijks in Nederland worden geboren, heeft één of meerdere erfelijke aandoeningen onder de leden. Dat is het gevolg van het fokken met een beperkt aantal fokdieren, veelal honden die tijdens tentoonstellingen in de prijzen vallen. Daardoor is er sprake van een hoge mate van inteelt binnen de verschillende hondenrassen. Die inteelt heeft er voor gezorgd dat de vitaliteit van de hondenrassen in de loop der jaren steeds verder is verslechterd: de dieren worden sneller ziek en hun vruchtbaarheid neemt af.

Genetische variëteit steeds kleiner
Geneticus E. Gubbels deed jarenlang onderzoek naar de gezondheid van rashonden: ‘Het grote probleem is ontstaan omdat er gefokt is met te kleine groepen dieren. Die zijn geselecteerd op het uiterlijk van de honden, alleen de absolute toppers mochten meedoen. Daardoor wordt de genetische variëteit steeds kleiner en komt er steeds meer inteelt. Die inteelt heeft zijn invloed op het totale erfelijke materiaal van de dieren, dus ook op de ongewenste kenmerken.’

Door een aan mode onderhevig schoonheidsideaal te fokken op uiterlijk zitten heel wat rashonden letterlijk niet lekker in hun vel. Zo zijn er nu buldoggen met te platte snuiten waardoor ze nauwelijks kunnen ademhalen, cavalier spaniels met te kleine schedels voor hun hersenomvang waardoor ze aan helse pijnen lijden, teckels die door hun te lange rug zakken, en berner sennenhonden en flatcoated retrievers die geteisterd worden door kanker.

Ik lees toch wel een hoop rare reacties. Zo zouden werklijnen volgens sommige ongezonder zijn dan showlijnen, omdat zij niet voldoen aan de rasstandaard (van de FCI)? Werklijnen moeten juist gezond en goed gebouwd zijn om het werk uit te voeren. Wanneer een Australian Shepherd (om maar even bij "mijn" ras te blijven) niet goed gebouwd is kan hij/zij daar hinder van ondervinden tijdens het drijven, wat weer mogelijk de prestaties verslechtert. 

Ook denk ik dat een showlijn niet per definitie ongezonder is dan een werklijn. Het lijkt mij echter wel zo dat fokkers ooit hebben besloten om op andere criteria te gaan selecteren; in dit geval uiterlijk. Wanneer je dit doet offer je naar mijn idee toch andere eigenschappen op, bijvoorbeeld werkvermogen, karakter en/of gezondheid. Dit zou net zo goed kunnen gelden voor werklijnen. Ik kan mij echter wel goed voorstellen dat de fokkers van de huidige showlijnen veel meer waarde hechten aan gezondheid en dus meerdere testen uitvoeren. 

Persoonlijk ben ik niet zo tegen de showlijn. Ik vind het alleen wel jammer dat er echt een tweedeling ontstaat tussen werk- en showhonden. Bij Aussies zijn het echt verschillende types! De werkhonden zijn over het algemeen wat gematigder qua vacht, bone, hoekingen enzovoort, terwijl de showhonden daar soms in doorslaan. Dit terwijl er in de oorspronkelijke rasstandaard staat dat een Aussie gematigd moet zijn