Waarom namen jullie een tweede hond?

Oke, ik weet dat ik het niet moet doen. Maar soms kan ik het niet laten. Dan speur ik alle websites af naar leuke hondjes

Nu kwam  ik vandaag op Marktplaats een kruising Newfoundlander x Mastino Espagnol tegen.  Bij het zien van de foto's begint het me te kriebelen. Het verhaal bij de advertentie wat minder.

En nu ben ik alweer gaan dromen hoe het zou zijn om er een tweede lieve lobbes erbij te nemen. Het lijkt me gewoon zo fantastisch om nog een hond in huis te hebben! En Balou een speelmaatje te geven.

Nou vraag ik me af wat was voor jullie de reden om op zoek te gaan naar die tweede hond? En hoe is dat bevallen.
Hier zal het helaas niet gaan. Mijn vriend is tegen een tweede hond. Hij is ervan overtuigd dat hij de een zal voortrekken... Daarnaast vind hij dat we de ruimte niet hebben (oke binnen is het niet erg groot maar onze tuin is groot zat) en financieel vind hij het ook te duur. 
En als ik realistisch nadenk weet ik dat Balou al best veel geld kost. Hij is nog geen twee en absoluuuut nog niet volwassen. Ik heb mijn handen nog vol aan hem dus hij zal nog niet klaar zijn voor een tweede hond in huis. En aan de andere kant is het toch lekker dat ik Balou al mijn aandacht kan geven en hij die niet hoeft te delen.
Maar toch droom ik stiekem en had ik al bijna een mailtje gestuurd naar de mensen om verder te informeren naar het karakter....

haha ik heb dezelfde advertentie gezien als jij echt een schat lijkt me, achtergrond iets minder..
maar ik heb er meer omdat één gewoon niet genoeg was en als ik genoeg tijd geld en ruimte had zat heel MP hier' plus alle asiels en herplaatsers uit andere hoeken...
zucht..

Nou ik was vastberaden als Lola anderhalf is zoiets een pup er bij te nemen. Coen was er tegen hahaha, ik was op een avond aan Het praten met lolas fokker en die zocht een goed huis voor haar dalmaat. 
Hele gesprekken met Coen gehad, en ze mocht op proef komen nu 3 weken later mag ze blijven haha

nou zo werkt het helaas niet.. elke hond meer is tot in de kleinste details meer werk..
1 bak voer meer neerzetten, elke keer een hond extra aanlijnen (lijkt heel simpel maar dat is het lang niet altijd zeker niet als ze samen bedenken dat hun plan zoveeeel beter is als het jouwe)
maar ook: 2 keer zoveel haar (en das echt veel maar ja dat weet jij ook denk ik) 2 keer zoveel borstel kam en waswerk
en 2 keer zoveel opvoedwerk (maar die had je al ingecalculeerd)
maar wel 2 keer zoveel liefde en daar krijg ik nooit genoeg van!

ik was klaar met school en kreeg een baan waarbij ze mee mocht. simpel zat toch.

Waarom ik aan een tweede hond begon? Ik wilde (heel egoïstisch) mijn eigen hond.
Een hond helemaal van mij. Die mij het belangrijkste in zijn leven zou maken.
Sascha vindt iedereen en alles even leuk en lief, ook goed natuurlijk, maar ik had geen hechte band met haar.
Nu neem ik haar meer mee met Odi en mij en leer ik ook haar beter begrijpen. Heb zelfs enorm veel respect voor haar gekregen. Hoe stabiel zij is, niet normaal...

Hoe het is bevallen? Heel erg goed! Odi is alles (en meer) van wat ik ervan verwacht had. Ik heb een hechte band met hem, en ook mijn band met Sascha is sterker geworden. Sascha is dol op hem, hij is dol op Sascha.

En ja, over een paar jaar komt er een tweede eigen hond. Een vriendinnetje voor Odi. Ze zal bij Odi en Sascha opgroeien, als ze stabiel genoeg is, gaan Odi en zij mee met mij. Uit huis.
Sascha blijft dan weer alleen over, waar ze dan hoogstwaarschijnlijk ook behoefte aan heeft (ze is dan 9 jaar). Ik realiseer me heel goed dat mijn honden heel veel eten (Odi is een vreetzak en een Tamaskan lust ook wel wat ), en ook de andere kosten liggen hoger dan zonder hond. Maar ik kan niet zonder Odi. Odi kan niet alleen thuis blijven en is nu eenmaal een roedelhond. Een Tamaskan kan ook niet alleen zijn, dus als Odi gaat komt er weer een hond bij. Ik zal altijd minimaal 2 honden hebben als het financieel haalbaar is.

tip als lopen met 1 of 2 koeien aan de riem te zwaar wordt: heupriem! (canadog heeft hele goeie')

We kregen de eerste hond doordat na jaren mijn vader een soort hond had gezien die hij leuk vond en wij ook. Een Border Collie dus  Omdat Border Collies een echte eigenaar hebben (en mijn moeder en ik voor de lol wel eens op MP keken naar advertenties (A) ) Had mijn vader gezegd dat ik mijn eigen hond mocht  Hier hebben we wel nog even een tijd over nagedacht of het slim was of niet om een tweede hond erbij te nemen. 

In september 2012 kregen we Kaleb en in juli 2013 mocht ik mijn schatje Ziva naar huis meenemen (allebei gevonden op MP) Voor mij was de timing goed, want wanneer ik dan uit huis ga dan kan ik Ziva meenemen en zit ik niet met een pup in een nieuwe omgeving.

Hoewel ze soms pittig is zou ik haar niet willen missen < 3

Leuk topic, ik volg .. mijn antwoord weet je waarschijnlijk toch wel

Ik heb altijd al 2 honden gewild. En toen Perdie ongeveer een jaartje bij ons kwam begon het echt te kriebelen. Er kwamen toen wel enkele mogelijkheden op ons pad maar omdat ik nog thuis woon kon ik dit niet alleen beslissen en thuis wilden ze liever geen 2de hond. Ik heb mijn droom toen opzij gezet met het idee dat ik dan maar moest wachten tot ik op mezelf zou wonen. Begin vorig jaar begon het toch weer serieus te kriebelen en in mei werden we het thuis dan eindelijk eens: er mocht een 2de hond komen!!

Ik keek vooral uit naar echt een roedeltje te hebben, de communicatie tussen de 2 honden en ook kwam ik zoveel asielhonden tegen via sites dat ik het zonde vond. We hebben er de tijd en ruimte voor dus waarom niet? En zo kwam Orga op ons pad. Al is het niet altijd makkelijk, toch heb ik geen spijt van deze beslissing. Hij is echt een deel van ons gezin en Perdie en hij groeien nog steeds dagelijks dichter naar elkaar toe. En als ik dan met mijn tweetal op pad ben dan kan ik daar zo van genieten!! Ik denk niet dat ik ook nog één hond zou willen. Het is gewoon véél gezelliger met twee!

Pfoe, nou, hier komt mijn verhaal.

Eind december 2012 verhuisde ik naar dit flatje. Ik voelde me eenzaam, verdrietig, verveeld. Punk was al op leeftijd en sliep het grootste gedeelte van de dag. Buiten sjokte ze achter me aan. Op een ochtend stond ze me buiten op het veld uit te dagen om te gaan spelen. En ik dacht; "Ga weg man, het is 7 uur in de ochtend, ik ga hier echt niet over dit veld heen zitten rennen..", en toen bedacht ik me dat Punk, ondanks haar hoge leeftijd, een maatje misschien best leuk zou vinden! En niets stond mij nu in de weg van het nemen van een tweede hond. Ik wilde een hond waar ik dingen mee kon doen, lange wandelingen, training, een uitdaging! De zoektocht was geopend! Eerst ging ik de Nederlandse asielen af naar een klein hondje, bij voorkeur een Teckeltjes, of een Poedeltje. Maar er zat voor ons geen match bij. Ik heb altijd een zwak gehad voor windhonden, en het "hij moet kleiner zijn dan Punk" ging steeds meer de deur uit, en voor ik het wist dat ik bij een Greyhound stichting naar de Galgo's te kijken. En vervolgens kwam er een "selectie". Cosmic, de kleine Podenco Andaluz teef, Kemen, een grote Galgo reu, Fausto, een kleinere Galgo reu met een oude botbreuk, en Espuma, een grote Podenco Campanero teef. Cosmic woonde het dichtsbij, en ik had bij haar het beste gevoel. Ik dacht dat ze ongeveer even groot zou zijn als Punk. Dus daar gingen we eerst kijken. Punk vond alles goed, Cosmic vond Punk ook wel leuk, ik was enorm verbaasd over hoe klein ze was. Het gastgezin vond het erg lastig haar te laten gaan en pushte een beetje. Dus is Cosmic meteen mee gegaan.

Hoe dat beviel? Tja.. Punk deed nooit iets fout, echt nooit, op haar blaffen na. Cosmic kon dus nooit "tegen haar op". Mijn verwachtingen waren te hoog. Ik had bewust een hondje gezocht dat al in Nederland was, die alleen kon zijn, zindelijk was, katten negeerde, en los kon lopen. Achteraf gezien klopte niets van dit alles. Kan, want ze kwam hier los, kreeg zelfvertrouwen, had een heerlijk absorberende vloerbedekking! Al met al kon Cosmic alleen maar tegen vallen, omdat ik én te hoge verwachtingen had, én haar vergeleek met de perfecte Punk. Achteraf gezien ben ik over één nacht ijs gegaan, en had ik veel beter na moeten denken over wat ik precies in huis haalde. Ik heb geen spijt (meer) maar weet nu wel dat ik goede research moet doen en informatie van de stichting/asiel/gastgezin met een korreltje zout moet nemen. Bij jou thuis kan het altijd anders lopen.

En nu is Punk er niet meer en is Cosmic "enigskind". En een tweede hond erbij is een grote (toekomst)droom voor me. Met twee honden voelde het alsof ik een roedeltje, een gezin had. Ik heb bewust gekozen om mijn leven "alleen" te slijten, ik wil geen "mensengezin", geen partner of kinderen. Nu voelt het alsof ik een alleenstaande moeder ben met een puberend kind  Ik voel me prettig met twee honden, en daarbij denk ik dat Cosmic er veel plezier aan zou beleven. Ze verveeld zich vaak in huis, kan niet alleen thuis blijven (maar wel met een andere hond er bij), op losloopveldjes doet ze niets tenzij er een andere hond bij is om mee te rennen, en ze is gék op tegen andere honden aan slapen. Daarbij is ze in het gezelschap van een andere hond veel dapperder op straat, vooral naar andere honden. Als haar "maatje" eerst benaderd, durft zij dat ook wel. Ik denk dus dat het ons beide goed zou doen als er een tweede hond bij kwam. Maar wat voor hond? Tja, dat ga ik deze keer maar eens goed uit pluizen..  Ik denk dat Cosmic het beste klikt met een reu van haar "type", een Podenco van haar formaat, misschien een Whippet. Aan de andere kant moet het een tegenhanger van haar zijn, niet onzeker naar andere honden, geen verlatingsangst. Daarbij wil ik voor ik er weer aan begin absoluut zeker zijn dat ik het financieel kan redden en dat ik ten alle tijden onderdak voor ze heb. Maar dat spreekt voor zich. Een toekomst droom, dus. Misschien komt ie ooit uit. Misschien niet, en dan moet Cosmic het maar met mij doen