Mijn snoekie weg

Thanks dat is het gedichtje wat ik bij zn bloemen op zee heb uit ge strooid

Elles, ik lees nu pas over je grote verdriet. Dat is heel normaal hoor en laat de mensen maar kletsen die zeggen dat je op moet houden met treuren, omdat het maar een hond was. 
Het was niet MAAR een hond. Het was jouw metgezel, jouw maatje door dik en dun. En dat is niet zomaar iets. Daar mag je om rouwen.
Onze Roy is inmiddels al 6 jaar niet meer bij ons. Maar hij wordt ook na al die tijd nog steeds gemist. Oké, dat komt ook wel een beetje doordat we nu geen hond meer hebben. Maar Roy was ook een bijzondere hond. 
Dat was Snoekie voor jou en dat zal hij altijd blijven. Jawel, het verdriet zal op den duur wel wat slijten, maar het is nu nog vers. 
Ik wens je heel veel sterkte, Elles.

Heel veel sterkte met het verlies van je lieve Snoekie !

Zooow dan Hanne maar dat is even mooi dank je wel dat doet me echt wel weer wat mooi hoor super xxxx