Wat moet ik doen?

?.

Ik zou haar wakker maken en zeggen dat haar hondje steeds zit te piepen en dat jij niet meer van plan was om steeds haar hondje te verzorgen.zij wilde immers een hondje dan moet ze er ook voor zorgen

Ik zou haar uit bed halen. Zij wil een pup. 
Zien de anderen niet dat jij ook de zorg over haar pup erbij hebt?
Je kunt gaan dreigen. Als zij er niet voor zorgt, breng jij de pup terug naar de fokker.
Het gaat erom wat het beste is voor de pup en blijkbaar is dat nog niet je schoonzus.

Jij hebt het druk genoeg met je eigen pupseltje. Als je er twee had gewild had je er zelf wel twee gekocht. Toch?

Gewoon wakker maken en zeggen wat je er van vind! Als je niks zegt kan de ander het ook niet wetend succes(^_^)b

Waarom heeft ze dan een pupje genomen, das wel lekker zeg om alles over te laten aan een ander, bij nood is het een mooie oplossing.
Maar zei lekker uitslapen, en jij alles doen
ik zou haar daar echt op aanspreken hoor, hoort zei het pupje dan niet janken.
Misschien een oplossing dat je de bench in hun kamer zet, horen ze hem vanzelf wel.

Het is haar pup en zij moet er voor zorgen. Heb het hier ook met mijn ouders over gehad, ik woon nog bij ze thuis. Zij zien ook wel dat ik ook telkens met haar puppy bezig ben. 
Het is inderdaad druk zat met Diesel! Dan wordt het maar eens tijd om haar het bed uit te schoppen..

Pupje meenemen en die haar wakker laten maken haha doe ik ook altijd bij mijn vriend als die niet wil opstaan en ja als die dan over haar hee.n plast of over der spullen heeft ze peg moet ze maar opstaan

Dat vraag ik mij ook af Sylvia, ik snap het nu ook niet meer. Als er eens iets is wil ik het best voor haar doen, maar het is echt zo dat zij telkens lekker kan uitslapen en ik alles moet doen. Van te voren heb ik al tegen haar gezegd, het is een hond en die heeft 's ochtends honger en moet ook zijn behoeftes doen. Dus je moet er 's ochtends uit om hem te verzorgen, liefde en spelen is heel belangrijk. Volgens mij snapt ze dat nog niet helemaal... zo jammer!

Nou heb ik eigenlijk nog een vraagje. Ik heb geleerd dat mijn puppy 4 keer verdeeld over de dag eten moet hebben. Dit doe ik ook trouw. Maar zij geeft hem maar 2 keer eten en dan grotere porties. Is dat wel normaal...?

Bij pups is het beter om inderdaad te verdelen over meerdere porties. Ik heb Willem zeker de eerste twee jaar drie keer per dag eten gegeven. Maar daarvoor was ook een reden. Hij regurgiteert. 

Ik vind twee keer een grote portie geen goed plan bij pups. Zeker niet bij kleine hondjes. Zelf eet ik ook liever 5 keer een kleinere portie dan 2-3 keer normaal tot groot. 

Een pup speelt erg veel en kan lekker donderen. Met zo'n grote portie achter de kiezen kan ze hier behoorlijk last van gaan krijgen.

Maar, ik zou me daar niet mee gaan bemoeien als ik jou was. Laat haar eerst maar eens zelf voor haar pup gaan zorgen. Zoals ik al zei, als ze het niet doet, pup terug brengen naar de fokker.

Het is niet wat iedereen aan raad maar mijn hond at voor de 9 maanden ook al 1 keer per dag, net zoals mijn volwassen hond. 

Ik heb de eerste 2 maanden 3 porties gevoerd, toen 2 en al vrij snel gewoon 1 keer per dag. Ik vind het een betere manier van voeren, liever 1 keer een goede maagvulling en daarna rust om te verteren ipv steeds een heel klein beetje en een onverzadigde pup.

Sorry dat ik het zeg, maar je schoonzus is geen hondje waard.

Het mag gezegd worden, ik denk er langzamerhand ook zo over...

Nouja jullie hebben de pupjes nu 2 weken? Dan vind ik niet dat je meteen zo iets kan zeggen. Het is in het begin ook heel erg wennen een pupje! Jij gaat er dan waarschijnlijk makkelijker mee om dan je schoonzus. Maar dat wil nog niet zeggen dat ze geen schop onder de reet verdient omdat ze haar bed niet uitkomt, haha.

Daar heb je ook gelijk in! Alleen heb ik zo iets van misschien weet zei niet dat Anne dit vervelend vind, dan zou ik het toch wel even zeggen.

Oke, maar dan denk je dat zij er standaard vanuit gaat dat Anne het allemaal wel doet.
Ik zou dat niet eens willen. Zo stom. Kies je voor een pup, maar wil je er niet voor zorgen. Hoe wil je dan een band opbouwen? Of moest ze perse een pup omdat Anne er eentje had gekocht?
Ik zou haar aan dr haren uit bed slepen. Of alle plas en poep in dr bed gooien.

Geef ik je groot gelijk in!

jeetje, wat erg vind ik dit, een pup nemen en er niet de verantwoording voor nemen, treurig.

jij kan er niets aan doen, maar zou met je schoonzusje om de tafel gaan zitten, het uitpraten is ze niet voor rede vatbaar ? de deur wijzen, je kan niet een pupje nemen en het maar aan anderen overlaten.


is je schoonzusje een kind ? hoewel kinderen meer verantwoording nemen dan soms een volwassenen, of een volwassenen ?

praten, lost het niets op, dan wijs je haar mooi de deur.

Ja vind het ook zeer treurig. Heb haar inmiddels wakker gemaakt en gezegd dat ze aan Jack moet denken (zo heet haar puppy) maar ze ligt er nog steeds in. Als ze er zo niet uit komt dan ga ik er nog een keer heen, doet ze het nog niet... dan doe ik het zelf maar en wordt er wat van gezegd zodra ze haar bed uit is.

Nee, mijn schoonzus is 25. Dus die moet toch echt wel verantwoordelijkheid kunnen nemen lijkt me.

Kun je Jack niet op haar slaapkamer zetten? Gewoon op haar bed? Kan hij fijn daar gaan piepen en eventueel zijn behoeftes doen. Ik begrijp jou wel hoor. Ik zou het dan ook doen. Jack kan er nl niks aan doen. Ik zou echt met haar om tafel gaan zitten en zeggen dat als ze niet zelf voor Jack kan en wil zorgen dat ze hem beter terug kan brengen. Of naar iemand die wel graag voor een pup wil zorgen.

Misschien kan je schoonzus dan beter een knuffelbeest kopen waar ze mee kan knuffelen en verder niks mee hoeft te doen.

Sorry hoor, jullie hebben nu twee weken een pup. Ik kan niet tegen mensen die ineens een pup moeten hebben en er dan achter komen dat je er voor moet zorgen. Zeker voor een pup. Dat kost nu eenmaal heel veel tijd en energie. Ze is verdorie al 25!!!! Bij mij had ze dit echt geen twee weken volgehouden hoor.

ik snap je gevoel helemaal, zou het ook niet kunnen verdragen en al snel denken van oke dan zorg ik er wel voor... maar dat is aan de andere kant natuurlijk heel erg makkelijk voor je schoonzusje, want jij doet het immers wel kan ze mooi alleen knuffelen. (klinkt beetje cru )

ik zou dr uit bed sleuren en zeggen dat dr pup er uit moet. En dat het haar verantwoording is aangezien ze hem zelf graag wilde, dus ook maar de zorg er voor gaat dragen. met 25 moet ze toch wel instaat zijn daarvoor. Heb je meerdere mensen in het gezin waarmee je samen met haar het gesprek aan kan, een groep mensen met de zelfde mening kunnen soms meer bereiken dan 1 tegen 1. Wie weet wil ze dan eindelijk luisteren. 

moeilijke situatie want je hart spreekt voor dat kleine ding, maar als je het blijft doen veranderd er niks ten opzichte van de situatie met je schoonzus en de zorg voor Jack.

Ik weet niet hoe oud jij bent, maar dit gebeurt dus allemaal onder het dak van jouw ouders?
Wat vinden die ervan?
Persoonlijk zou ik schoonzus eenmaal vertellen dat ze goed voor het hondje kan gaan zorgen anders kan ze op zoek naar nieuwe woonruimte.
Voor nu zou ik niets overnemen van haar, en het hondje gewoon op haar bed neerzetten.
Natuurlijk staat de gezondheid en veiligheid van het hondje voorop, maar als jij telkens iets overneemt om dit soort redenen zal ze het ook nooit leren.

Verder, je schoonzus had nooit een hond mogen krijgen.

Veel plezier met Diesel!

Wat een nare situatie!
Ik heb het hier ook meegemaakt, ik kreeg een hondje toen ik 18 was, na jaren inlezen over rassen en opvoeding was het voor mij eindelijk zover. Mijn mama vond het niet eerlijk tov mijn broer en hij kreeg ook een pup.
Hij zorgde er zelf ook niet echt voor, ja knuffelen en spelen wel. Maar zijn ongelukjes opruimen of de pup socialiseren, nee daar had hij geen zin in.
Ik had toen ook mijn handen vol aan mijn eigen pup. En heb mijn handen van zijn pup afgehouden. Natuurlijk heb ik het wel regelmatig gezegd dat er problemen van gingen komen als hij niet meer met de pup ging ondernemen maar dat is duidelijk niet doorgedrongen.

Nu zijn we 5 jaar later, de pups zijn volwassen honden en ik heb dagelijks spijt dat ik mijn broer z'n hond niet gewoon bij mezelf heb genomen vanaf het eerste moment dat hij er niet meer zelf voor wou instaan. De pup is uitgegroeid tot een onaangepaste, gedragsgestoorde lichtjes agressieve probleemhond. Er is niets mee aan te vangen.
Ja knuffelen doet hij nog graag, maar hij kan niet mee als we op visite gaan. Hij moet een muilkorf om als er andere honden op bezoek komen en als ik niet op zijn signalen let, valt hij de andere honden aan.
Sommige dagen gaat het gewoon goed, maar vaker absoluut niet.

Ik zou je dus aanraden om wel nog een deel van de opvoeding van de andere pup mee over te nemen.
Ik weet dat het niet simpel is en dat het niet eerlijk is, maar het is veel erger om met een vervelende volwassen hond te zitten.
Ga absoluut met je schoonzus praten en leg haar heel duidelijk uit wat de gevolgen van haar acties zijn. Maar probeer ook de andere pup eens mee naar buiten te nemen om te gaan wandelen zodat ook hij kan wennen aan alledaagse dingen buiten het huis.

Heel veel succes!

Dit gebeurd inderdaad allemaal onder het dak van mijn ouders. Zelf ben ik 20 jaar en dat is lijkt me, ook al oud genoeg om de verantwoording te nemen over een puppy. Voor dat ik Diesel kocht heb ik heel veel informatie opgezocht en opgevraagd en weet ik zelf heel goed nu hoe je met je puppy om moet gaan. Dit moet zij dus ook doen.

Ondertussen heb ik haar letterlijk uit bed getrokken, ze is nu flink chagrijnig en dat vind ik dus echt niet terecht. Ben vlak ervoor nog even gaan kijken en de poep zat tegen het deurtje van de bench aan, zo zielig! Heb haar dat ook maar even verteld, en die reactie erop.. bah kan haar wel wurgen!

Volgende keer.... pup op tillen en lekker bij haar op haar buik zetten.... en dan steevast naar je eigen hondje lopen en gaan doen wat je altijd doet. Hopelijk doet de pup zijn hoop op haar buik, dan is het gauw afgelopen. Dat hebben ze bij ons thuis ook wel eens gedaan..gevolg: mijn zus zet haar wekker tegenwoordig...

De volgende keer ga ik dat zeker doen!

Mijn ouders snappen gelukkig precies wat ik bedoel en die denken er net zo over als ik. Heb inmiddels met haar gepraat en haar gezegd dat ik het op deze manier niet vind kunnen en als het zo door blijft gaan ik maatregelen ga nemen.

Nou dat wou ik ook al vragen, kunnen je ouders er niets van zeggen dan,
Meestal nemen ze dan wel wat aan, tenminste als ze niet zo eigenwijs is en er niets van aantrekt.