Zelfbeheersing hond

Hallo allemaal,

dit onderwerp kan ook onder "opvoeding puppy" maar ook hier, dus hier maar geplaatst.

Even een vraag over zelfbeheersing van een hond;

Kan zelfbeheersing van een hond hetzelfde zijn als zelfstandigheid?
Bv; een hond speelt met een balletje en die rolt in de bosjes.. de hond gaat zelf het balletje uit de bosjes halen, zonder dat de eigenaar daarbij helpt> zelfstandigheid, de hond zelf denkt na, maakt zelf de beslissing en moet moeite doen.. maar tegelijkertijd houdt de hond zich rustig en doet vele pogingen en uiteindelijk is het de hond gelukt> zelfbeheersing??
Kan ik dat zo zien..?

Zelfbeheersing is natuurlijk ook kunnen beheersen als het gaat om voedsel wat in de buurt ligt van de hond en er niet aankomen en in de deuropening blijven staan zonder weg te rennen.

Groetjes

ik denk niet dat het hetzelfde kan zijn, maar wel dat een hond het beide nodig kan hebben om bepaalde taken uit te voeren.
wanneer een hond alleen zelfstandigheid heeft maar geen zelfbeheersing, kan die waarschijnlijk bepaalde taken niet uitvoeren.

Phoe!...
Da's een leuke voor op de vrijdagmiddag.
Denk dat daar inderdaad geen 1duidig antwoord op is, vele situatie's, vele eigenschappen.

Een retriever die ergens in een sloot op de eenden ligt te loeren.
Baasje roept hem, hond luisterd op dat moment totaal niet meer, is zelfstandig bezig om op ongekende wijze zich te beheersen tot het goede moment daar is om de eenden te lijf te gaan.

Tja.
Ik lees mee..

Persoonlijk vind ik zelfbeheersing iets anders dan zelfstandigheid.

Zelfstandig worden pups naarmate ze ouder worden, maar dat hoeft niet te betekenen dat ze zelfbeheersing hebben, dit vind ik namelijk aangeleerd gedrag.

Zelfbeheersing is bv: het wachten op een commando (hoe lang dit ook duurt) dit kunnen ze steeds een stukje langer volhouden omdat ze zich langer kunnen concentreren en dus beheersen.

Maar zelfstandigheid is bv: steeds een stukje verder weg durven bij de baas, niet meer afhankelijk zijn van de baas maar doordat ze ouder worden (en dus volwassener) meerdere beslissingen zelf nemen.

Zoals jullie beschrijven is het idd niet hetzelfde maar zoals Judith zegt, denk ik wel dat het met elkaar te maken kan hebben.

Nu is het al gedeeltelijk gezegd maar wat zijn de precieze omschrijvingen van deze begrippen>
- zelfbeheersing = ....
- zelfstandigheid = ....

Voor mij zijn het ook twee verschillende dingen.

Zelfstandigheid is zelf je plan kunnen trekken, maar niks zegt dat dit op een rustige, beheerste manier gebeurt.

Zelfbeheersing is rustig kunnen blijven bij prikkels, frustratie en ergernis. Daar moet je helemaal niet zelfstandig voor zijn, je moet je emoties onder controle kunnen houden.

Ok, dankje Christel!

Ik heb wel eens gelezen dat het goed kan zijn voor een hond om beide wat te beheersen.
Dat het goed is voor een hond om wat zelfstandig te zijn door zelf na te denken over oplossingen (die bal in de bosjes bv) en dat niet de eigenaar gelijk maar te hulp schiet.
Dat het goed is voor een hond om zelfbeheersing te hebben wat gunstig kan zijn in vele situaties (bv in de situatie dat de voordeur of poort openstaat) en als er bv eten in het spel is, dat er met bepaalde oefeningetjes aangeleerd kan worden dat een hond iets tot zich mag nemen als de eigenaar het goedkeurd, dus bv de hond zn eigen eten (zorgen voor rust en zelfbeheersing om te voorkomen dat de hond onrustig en prikkelbaar wordt als er eten in het spel is) maar ook eten wat op de grond ligt, in huis of buiten. > zo kan er voorkomen worden dat de hond iets schadelijks gaat eten en hoeft er niets afegepakt te worden.

Ik ben zelf voorstander van beiden heel erg aan te leren/te stimuleren.Maar ja, da's ook mijn persoonlijke smaak in rassen: ik hou vooral van zelfstandige, onafhankelijke honden en word knettergek van te baasgerichte en afhankelijke honden, haha. Dus ik vind zelfstandigheid bij een hond heel belangrijk.

Zelfbeheersing aanleren is ook een must, vind ik, want het past in zowat alle dagdagelijkse situaties: een hond die zich rustig kan houden of zich kan beheersen bij allerlei prikkels, is een zegen! Gaande van: rustig kunnen wachten tot het portier vd auto open gaat bij de start van een wandeling en niet de auto afbreken of iedereen gek maken door geblaf, tot: rustig kunnen afwachten als z'n mens in de winkelstraat bij etalages blijft plakken. Elke dag kom je situaties tegen waarbij kunnen omgaan met frustratie belangrijk is.

nee is absoluut niet het zelfde.
hier 2 husky's beide een zelfstandig ras.

1 heeft veel zelfbeheersing, de ander totaal niet.

het voordeel is inderdaad dat de gene die geen zelfbeheersing heeft ook (nog) geen jachtinstinct heeft.
ook zal het deels door de leeftijd komen. de rustige is 5 jaar en de andere 15 maanden.

hij heeft geen zelfbeheersing in niks. zelfstandig is hij zeker. bij hem staat dat wel samen in verbinding. hij heeft zich nooit hoeven beheersen, maar wel altijd zelfstandig (alleen) moeten zijn.

zelfbeheersing; rust in situaties kunnen creëren, geduld hebben, om kunnen gaan met situaties

zelfstandig; zelfredzaamheid, oplossingen kunnen bedenken zonder hulp.

voor mij is zelfbeheersing aangeleerd. een voorbeeld.

er is bezoek, mijn hond vind het geweldig, enthousiast als ze is zou ze zo op het bezoek afspringen en ze aflebberen.

geleerd om zich te ..beheersen..eerst rustig worden, van het bezoek afblijven, rustig gaan zitten of liggen, is ze rustig dan mag ze rustig het bezoek begroeten, zelfbeheersing, dus aangeleerd.

zelfstandig zijn. een voorbeeld, watertraining, hond gaat naar boot, daar krijgt ze wat aangeboden, nimmer aangeleerd, wat doet ze ? ze pakt het aan en zwemt er mee terug naar de kant, zelfstandigheid, zit natuurlijk wel in het ras, maar dan nog, niet aangeleerd gedrag, dus zelfstandige uitvoering.


zo zie ik het dus.

een heel leuk onderwerp, en natuurlijk ligt het ook vaak aan het type ras.

maar vind deze discussie super.

Hier een een hond met een enorme dosis zelf redzaamheid en is daar dus heel zelfstandig in.
Vindt het ook erg vervelend als hij dingen niet zelf op mag lossen.
Zijn zelfbeheersing heeft echter grenzen.Als hij ergens enthousiast over is kun je merken dat het nog een jonge hond is.Wel blijft hij de situatie redelijk goed inschatten en kan dan uiteindelijk toch zichzelf beheersen als hij denkt dat dat de wijste weg is.
( hij er wijzer van wordt)Maar dit betreft vooral zaken die hem kunnen schaden.Hij zou nooit een hond kunnen zijn die op commando een brandend huis in zal gaan,dan besluit hij zelfstandig om onder dat commando uit te gaan.
Maar als het geen wat op zijn pad komt alleen maar een voordeel voor hem opleverd is zijn zelfbeheersing ver te zoeken.En komt zijn zelfstandigheid in mijn optiek naar boven.
Mijn conclusie is dat zelfstandigheid bij het karakter van de hond hoort en dat zelfbeheersing door omstandigheden is aangeleerd.
Wel kan die zelfstandigheid zo ondermijnt worden,dat hij deels of volledig weg kan wegvallen.
Wat ik heb ervaren is dat als een hond niet zelfstandig is hij heel onzeker kan worden als aan hem zelf oplossingen gevraagd worden.

Zelfbeheersing heeft met impulscontrole te maken. Het niet direct reageren op een prikkel.Zelfstandigheid heeft met onafhankelijkheid te maken. Zelf een beslissing nemen en bv problemen oplossen zonder de baas daarbij nodig te hebben.
Ik heb graag matig zelfstandige honden met veel zelfbeheersing. Maar ik hèb whippets '

Zelf een probleem leren oplossen, heeftin mijn ogen wel te maken met frustratie tolerantie. En dat heeft wel weer met zelfbeheersing te maken, namelijk in een situatie waarin je niet direct je zin krijgt (het balletje) de zefbeheersing hebben om uit te gaan vogelen hoe je er dan wel bij komt.

Ik laat dus ook graag pups zelf wat uitvogelen, is goed voor zowel zelfvertrouwen als zelfbeheersing. Een hond die geen frustratie tolerantie kent, is ook moeilijker in zelfbeheersing leren, in mijn ogen.

Leuke topic

Mireille

Wow, bedankt voor de reacties Christel, Mireille en Wendy!
En de rest natuurlijk ook!

Ik vind het ook een leuke en interessante onderwerpen!

Ik heb een filmpje gevonden op youtube over zelfbeheersing.
Bij 4 min 35 wordt er verteld over het maken van keuzes die de hond doet tijdens de oefening.. dat lijkt me toch iets te maken hebben met zelfstandigheid.. of zie ik dat verkeerd..?

Hier nog een mooi filmpje, met zelfbeheersing en toch keuzes die de hond maakt;

Joh, da's niet wat ik zie onder zelfstandigheid. Ik zie dat veel groter en omvattender. Echt een hond die zelf z'n eigen boontjes kan doppen. Niet een hond die in een training  beslist met welke voet ie uit de bench stapt (bij wijze van spreken). Zo'n kleine dingetjes horen voor mij niet onder zelfstandigheid.Het tweede filmpje heb ik afgezet, ik word namelijk onnozel van dat tak-tak geluid van zo'n clicker, hahahaha. Sorry, hoor.. 

Ok dankje voor je reactie Christel!
Ik begrijp dat zelfstandigheid veel groter is maar hier in dit filmpje maakt de hond toch een keuze, hij wordt niet gedwongen om iets op een bepaalde manier te doen..

Kun je misschien nog een voorbeeld noemen van zelfstandigheid?

Is zelfstandigheid ook bv als een hond los loopt, in de verleiding komt om achter een andere hond aan te rennen maar dan juist ervoor kiest om terug naar de eigenaar te gaan, of is dat ook weer meer zelfbeheersing?

Moeilijk te omschrijven allemaal, omdat het meer een soort aanvoelen is, maar voor mij is 't zo'n beetje: zelfstandigheid van een hond is er als niks nog evident is, als reacties niet te voorspellen zijn, de beslissing die de hond neemt steeds weer een verrassing is, en hij zelf initiatieven neemt. 

Bijvoorbeeld:
Nanu heeft ooit es een periode gehad dat ze gek was op  'stokje weggooien'. Bij de doorsnee hond is het dan duidelijk: dit spelletje vindt hij leuk! Bij Nanu is het echter niet zo evident.  
Ten eerste: moet ze er op dat moment zin in hebben. Anders mag je stokjes gooien zoveel je wilt, als mevrouw op dat moment liever gaat graven, sta je daar dan toch lekker voor lul. 
Ten tweede: zelfs op een moment dat ze er waanzinnig veel zin in heeft, is het ene stokje is het andere niet! Aha, vergis je niet in stokje, hoor, want dat geeft ze je een vernietigende blik van: "met wat kom jij nu af!"
De ene dag moet de stok kort en glad zijn, de volgende keer is alleen een dikke, bemoste stronk goed genoeg, en weer een dag later haalt ze daar ook haar neus voor op.  Dan krijg je situaties als dit: je vind een mooie stok, je zwaait er lekker mee rond om haar 'enthousiast' te maken, je gooit de stok en... de hond kijkt minachtend naar je. De hond draait zich om, verdwijnt tussen de bomen en komt ineens daar aangesleurd met een halve struik. Die legt ze dan voor je voeten neer, en gaat netjes wachten tot je 'm weggooit. Daar gaat ze dan heel blij achteraan! Want dit was nou es precies de tak waar ze zin in had. Maar kom de volgende dag niet met een soortgelijke tak af, ah nee, want dan heeft mevrouw weer zin in wat anders.
Lang duurde het allemaal niet, toen was stokken gooien opeens weer oeverloos saai, en zoekt ze zelf weer wat interessanters..

Dat is zo meer de zelfstandigheid die ik bedoel...

Zelfstandigheid heeft elke hond in zich denk ik op den duur ze ouder worden, worden ze vaak zekerder, hebben hun eigen ik ontwikkeld en kennen hun lichaam en het hun kunnen.

Aan ons de taak om deze zelfstandigheid die je hond ontwikkeld een draai te geven dat is na mijn mening dus de hele opvoeding. Ik ben voor zelfstandigheid aanleren het zelf uitvogelen hoe of wat en bijsturen waar ze de fout in gaat.

Zelfbeheersing vind ik eigenlijk ook een onderdeel van zelfstandigheid. Dit leer je ook aan in de opvoeding dat ze dus zelfstandig zich kunnen beheersen bij langs rennende kinderen andere honden bezoek eten etc etc etc.

Tenminste dat is denk ik het doel van de meeste mensen om in de toekomst zonder al die commando's op gelegde verplichtingen de hond zo vrij mogelijk zelfstandig te laten zijn tussen de grenzen leefomgeving die je voor je viervoeter hebt gecreeert. 

Het zijn wel 2 verschillende dingen maar valt allemaal wel samen in mijn ogen.

Bedankt daisy, mooi geschreven, dat is ook wel een beetje hoe ik het zie!
En nogmaals bedankt Christel, voor je uitleg!

Zo zie ik het ook,zelfstandigheid is een eigenschap van een hond.Quot Christel
Verhaal van Christel hier ook heel herkenbaar.Haha
Maar dan met een bal.
Hier nog een voorbeelden naar mijn mening van zelfstandigheid.
Als onze hond bijvoorbeeld een klit (onkruid) in zijn vacht heeft haalt hij deze er zelf uit.Al moet hij op zijn kop staan.
Had één van mijn vorige honden dit liepen ze  niet meer door en keken verdwaasd of de oplossing vanzelf kwam.Of kwamen naar me toe zodat ik ze er uit kon halen.
Bied je onze hond iets lekkers aan wat hij normaal erg lekker vindt kan hij er echt voor kiezen om er geen trek in te hebben terwijl hij dan iets anders wel pakt.
Je kunt hem zelf laten kiezen.
Onze vorige honden raakte in de war als je ze twee zaken aanbood.
Hij kan er ook voor kiezen om gewoon niet te eten,maar een paar uur later wel.
Onze vorige honden aten altijd wanneer je ze het aanbood.(behalve bij ziekte)
Als hij mag kiezen eten uit zijn voerbak of uit zijn Kong eet hij vrijwel altijd liever uit zijn Kong.Normaal werd er hier toch echt voor de makkelijkste weg gekozen.
Hij eet dan dus gewoon niet uit zijn bak,maar doe je het in zijn Kong eet hij wel.Ik moet zeggen ik geniet er met volle teugen van,maar moest er wel even aan wennen.
Een hond met jachtpassie is naar mijn mening zelfbeheersing aan te leren.Maar heeft een hond jachtdrift wordt dit een heel ander verhaal.
Isha ik vindt dit een heerlijk topic.

Eurasier jongen, ook bedankt voor de reactie en je verhaal!

Het is idd een heel leuk en interessant onderwerp!

Ik vind het jammer dat niet iedere eigenaar (HP leden bedoel ik hier dan niet mee! ) op deze manier naar de eigen hond kijkt!
Een hond is een intelligent wezen en daar mag meer respect voor komen in en meer mee gedaan worden, in sommige gevallen!

Nog een voorbeeld van het echt zelf initiatieven nemen (en wat ik o.a. beschouw als 'zelfstandigheid')
De meisjes spelen graag verstoppertje. Uiteraard is dit als spelletje zo begonnen: ik verstopt me en de honden gaan zoeken. Dolle pret als ze je vinden, dat is leuk! Maar Nukka draaide al snel de rollen om: zij ging zich verstoppen en wij moesten haar zoeken. Ook dolle pret als ik haar dan vond! 
De kern van de zaak blijft hetzelfde: mens en hond spelen samen en hebben het leuk. Maar de zelfstandigheid ligt 'm hier in het initiatief van de hond, vind ik. Het moment dat de hond het idee heeft: ik snap het spel, laten we de rollen dus es omdraaien!

Zelfstandigheid bij een hond is voor mij echt een -kwaliteit!

Hahaha.
Heerlijk om tergelijkertijd ook weer verhalen te lezen die bij het onderwerp passen,en zo herkenbaar zijn.
Bij ons gaat verstoppertje ook heel apart.
Onze hond gaat er een eind in mee,maar al die keren dat ik op hem sta te wachten en hij aan de andere kant van de boom staat te wachten is niet meer op één hand te tellen.Hij stelt duidelijk zijn grenzen.Een spelletje wie laat zich het eerste zien wordt het dan ineens.En hij wint dat.'
Ook een keer een staaltje van een zelfstandige keuze van mijn hond gezien toen wij in de bergen op een trap stuitten met van die roosters.
Wij de trap af en de hond stond boven heel duidelijk een keuze te overwegen.En het werd van alle kanten bekeken.
Uiteindelijk werd er dus niet voor de trap gekozen,maar voor een heel klein riggeltje naast de trap.Wij hielden ons hart vast,maar deze weg werd duidelijk veiliger bevonden.