Trixie Forever

sander ,hoop dat je veel geluk hebt vandaag,misschien sttat inderdaad het geluk is aan je zijde,misschien als het een lieve meid is kan je haar wel vertellen wat je probleem is.of laters,en begrijpt ze je.
sander en een andere hond,ja een labrador is wat groter formaat dan een yorkje of shi-shuke.
zou je ma dat okee vinden?
heb ook altijd zo gek geweest op grotere honden en stoerdere rassen,maar eens ik mijn eerste york had ,blijft het kribbelen,en zijn er meerdere gekomen,ik verveel me geen moment met hen,we hebben hier ook shi-shuke,maar die zijn me net iets te braaf,en rustig,en heb ook na dat ons pupje is doodgebeten,terug een yorkje gekozen,ik roep haar ook nog steeds,en het gemis is er ook nog hoor.maar toch zoals wilma beschrijft,2 honden van hetzelfde ras zijn niet hetzelfde,dat is wel zo,hier hebben ze allemaal elk hun eigenheid,en karaktertje
1 is bevoorbeeld de clown van het huis hier,de ander is dan weer ons bitchke,de ander is dan weer het goedheid zelve,de ene al anders dan de andere.dus vegelijken zal je het niet doen,je zal wel denken oooooo dat deed trixie zo,en zij doet dan weer dat,maar weet je misschien overleg is met je mama ,wat zou zij graag willen,ook voordelen aan de york is,dat ze niet ruigen,en ze altijd overal mee naar toe kan nemen.met hun formaatje
veel succes sander,en mooie herinneringen heb je aan trixie
liefs sandra

Hey beste hondenvrienden.

Ik heb enkele leuke dagen beleefd met dat éne meisje waarmee ik haf afgesproken maar uiteindelijk kon ze niet bepalen wat ze wou en heb ik ermee gekapt. Ik heb haar openlijk verteld wat ik voor haar voelde maar het mocht niet baten... ben het zo kotsbeu om telkens achter iemand te moeten aanlopen zonder dat mijn liefde wordt geapprecieerd. Honden draaien niet rond de pot, die zijn rechtuit qua gevoelens.

Maar dat is niet waarvoor ik hier iets neerschrijf.
Ondertussen is het op 2 dagen na 2 maand geleden dat ik van Trixie afscheid moest nemen. Zodoende is hier mijn laatste eerbetoon aan haar.

Ik presenteer enkel en alleen voor jullie een korte samenvatting van Trixie en mij in de afgelopen 3 jaar. I so damn miss her...

http://www.youtube.com/watch?v=BNPc8cCVLSI

Heel veel sterkte Sander !
Zal echt niet mee vallen kan niet bedenken dat het mij ooit zal overkomen en dat Diesel er niet meer is.
Maar het gaat er tenslotte om dat het diertje een heel mooi leventje heeft gehad toch.
Nogmaals sterkte, en bedenk maar ze blijft toch nog een beetje bij je.

mooi sander
je hebt het heel mooi gedaan,en je hebt ook nog levende beelden van haar,dat is echt heel kostbaar voor je ,zeker weten,ze heeft ook dat specifiek york kopje ,kan geloven dat je leven leeg is als ik jullie zo bezig zie,een hond moeten missen kan best heel erg zijn,maar het slijt ook wel een beetje,en kan je makkelijker praten over haar.heb je al besloten om terug een hondje aan te schaffen/of ben je er nog niet aan toe?
heel veel sterkte nog gewenst sander,en van die date trek het je niet aan ,dat is teken dat ze niet voor jou gechikt was.en je niet waard was.het komt heus nog wel.zeker weten.
groetjes

Thanks voor de berichtjes.
Vandaag was er naast mijn werk een soort van honden bijeenkomst, honderden baasjes met hun hond kwamen bij elkaar. Elk ras viel er te spotten. Op zulke momenten kijk je toe met een leeg gevoel.

@ Sandra, neen een nieuwe hond komt er voorlopig nog niet. Ik ben een te grote hondenliefhebber, ik durf mezelf die pijn niet meer aan te doen. Ik wil voorlopig nog niemand in Trixie's voormalig territorium. Haar mandje blijft voorlopig op mijn slaapkamer staan, hopend dat haar geest bij me blijft.

Trixie wist hoe graag ik ook eens een menselijke relatie wou hebben. Al mijn aandacht ging naar haar waardoor ik daar weinig moeite voor deed. Dit lijkt me nu het ideale moment om daar verandering in te brengen. Eens ik daarin slaag is een nieuw hondje welkom.

Hallo Sander,

Vind het verschikkelijk wat je nu door maakt. Ik maak nu het zelfde mee. Mijn man en ik hebben op 14 september de moeilijkste beslissing van onze leven moeten maken. Na een maand tobben (ivm hart) met onze Bowy hebben we hem in moeten laten slapen. Het was voor Bowy beter want hij leed echt enorm. Maar ons was en is het een hel. Sorry maar het moet me echt van mijn hart dat je eerste filmpje me nogal in schock heb gebracht. Daar zag ik je op het einde staan met Trixie overleden in je armen en hem liggen in het kistje. Die beelden hebben me heel de nacht wakker gehouden. Steeds zag ik jou Trixie en dan weer flashbacks van mijn Bowy. Voel me er beroerd door. Ik had die beelden ook totaal niet verwacht. Kan me voorstellen dat jij helemaal onderste boven ben door het overlijden. Zo ik ook door mijn Bowy. Sterkte in deze verschikkelijke tijd.

Hey Doggywoman

Sorry en mijn grootste innige deelneming bij het overlijden van Bowy. Het was helemaal niet de bedoeling om iets shockerend naar voren te brengen, eerder een overzicht van haar leven met het onvermijdelijke, de dood...

De eerste keer dat je haar/hem dood ziet voelt aan als absolute waanzin. Ik heb haar gelijk in mijn armen genomen en nonstop tegen haar gesproken "nee nee nee, mijn arme Trixie toch", gelijk een kruisteken op haar kopje gemaakt hoewel ik niet al te gelovig ben. Ik wil voor haar enkel het beste.

Ziehier, je woorden raken me wederom in tranen, het is niet zomaar een filmpje maar met enorm veel liefde gemaakt. Nudat je je liefste Bowy bent verloren zal dit natuurlijk extra hard aankomen. Doe iets ter ere van Bowie (collega foto's of mogelijk een filmpje) en geloof me je zal je ietsjes beter voelen omdat je nog iets voor hem hebt gedaan.

Uiteindelijk is dit afscheid het einde van een hoofdstuk wat nooit had mogen eindigen. Op dit aardse leven zullen we beide verder moeten op een nieuwe manier, hoezeer we dit niet willen. In deze periode is het misschien goed om te denken aan je man die er nog steeds altijd voor je is. Bowy zal in je hard verblijven ookal lijkt dit eerst niet zo. Blijf hem eren je hele leven lang, blijf aan hem denken, niet in verdriet maar in vreugde. Dat zou Bowy gelukkig maken. Veel sterkte ermee, geloof me de dagen helen de pijn maar het verlies en tranen zal altijd deels aanwezig blijven

Is al goed Sander. Dat jij het goed bedoelt had was me duidelijk. Het is een mooi filmpje. Alleen die laatste beelden vond ik heftig. Maar dat zal ongetwijfeld wel aan mij liggen omdat het allemaal nog zo vers is hier. Ik moest het vanmorgen even kwijt hier daar ik zo rot nacht achter de rug had gehad. Je heb gelijk het is fijn om iets goeds te doen; Bowy staat in een urn met een mooie foto, plantje en kaarsjes in een hoekje in huis waar we, als we daar behoefte aan hebben, even bij kunnen zitten. En inderdaad zoiets voelt goed. Zeker een kaarsje opsteken en even met hem praten. Sorry dat ik wat fel was vanmorgen.

doggywoman
bij mij heeft het ook even geduurd vooraleer ik terug over hem kon spreken,nu begint dat vanzelf te gaan.kan over hem praten,met een gelukkig gevoel zonder nu te beginnen blijten,dat was helemaal niet toen het zo vers was,nu het filmpke van sander der heb ik toch ook even mijn traantjes de vrije loop gelaten.zag het ook allemaal even terug.maar vind het wel chapeau dat hij het heeft kunnen maken,want ik was der helemaal niet aan toe,het verdriet is zo groot dat je dingen vergeet.nu denk ik nog had dit of dat moeten doen.maar is jammer genoeg te laat.hij heeft ook wel een plaatsje gekregen hier in huis op mijn dressoirkast.

Hey Sandra

Het filmpje maken was psychisch inderdaad zwaar maar ik voelde dit aan als een verplichting tov Trixie (alle mooie jaren en liefde).
Elke seconde zwaar viel tijdens het monteren, mede door de triestige muziek en vooral naar het einde toe. Ik twijfelde eerst om het filmpje publiek te brengen maar ben achteraf gezien enorm blij dat ik dit heb gedaan zodat Trixie vereeuwigd achter blijft op het internet. Zelfs vele mensen krijgen deze eer niet.

Ppffffffff het blijft zwaar. Ik zou haar nog eens zo graag willen vastpakken, haar vrolijke glimlach richting mij zien met die blik van "ik heb je graag". Het blijft lastig om te beseffen dat ik dit nooit meer zal zien. Je mag daar als mens niet te lang op blijven doordenken en *proberen* te vergeten, een ander keus heb je toch niet... Ik kan wel dagelijks aan haar blijven denken, foto's bekijken en innerlijk tegen haar spreken maar het brengt ze niet terug. Kon ze maar een teken geven dat het leven na de dood werkelijk bestaat... ik ben haar nog een teken schuldig. Alleen voel ik wel dat ze bij me is.

Sander,

Als eerste wil ik je heel veel sterkte wensen bij het verwerken van dit verlies.
Voor sommige mensen is het onbegrijpelijk dat je zoveel verdriet kunt hebben om een hond, maar ik kan me precies indenken hoe jij je voelt.
Drie maanden gelden heb ik na 12 jaar ook afscheid moeten nemen van mijn maatje.
Ik was, net als jij, helemaal kapot.
En nog doet het pijn als ik naar zijn foto kijk, want ik mis hem zo....
Geloof me, het verdriet verzacht.
Tuurlijk vergeet je haar niet en dat mag ook niet, ze hoort tenslotte bij je...
Ik hoop voor je dat je je verdriet een plekje kunt geven.
Groetjes Jolanda

ik had ook altijd gedacht ,ik kom er niet over,maar toch slijt het hoor,4 maanden verder zijn we,en denk ook altijd zou ik hem niet ergens terugzien,maar neen het gebeurd niet,het is zo omkeerbaar
voor diegene met hun zware verlies veel steun aan iedereen gewenst.je ziet sander ,we hebben zo allemaal een dierbaar verloren en weten goed wat een mens voeld,dat maakt het hier zo makkelijk om je verhaal is kwijt te kunnen.iedereen begrijpt het,wat je niet altijd kunt bij mensen die er geen ervaring mee hebben.je hebt inderdaa een hele mooie herinnering

sander, huilend heb ik je filmpje bekeken, en ik huil nu nog, ik weet zo verschrikkelijk goed hoe jij je voelt, ik heb mijn allerliefste vriendje van 2 jaar voor mijn ogen zien doodgereden, dit was ruim 2 weken geleden, en ik mis hem verschrikkelijk!!!, ik weet hoe je je voelt, wat jij voelt en voelt voor trixie, heb ik ook helaas heb ik mmaar zo kort van hem mogen genieten, hij was mijn ventje, ik wens je heel veel sterkt toe met je verlies.

ik weet hoe je, je voelt, ik kon niet geloven dat het leven gewoon zo door kon gaan, dat kon toch niet, ik kon toch niet zomaar verder zonder jerry??!!, maar ik heb ook nog 2 andere honden en die slepen mij er een beetje doorheen. nu was jou trixie je steun en toeverlaat en ik snap dat je nu denkt, wat is het leven nu waard zonder haar, maar je moet verder, en je moet het een plaats geven, en praat er zo veel mogelijk over en vooral hier op het forum, ik heb er een enorme steun aan. jerry zit heel diep in mij hart, want hij was zo speciaal, en dat zal altijd zo blijven, en zo zal dat met trixie ook zijn. blijf er over praten.

Ik was ook kapot na het overlijden van mijn maatje Yoshike !

Hij was mij steun en toeverlaat, gewoon zo belangrijk voor me !

Ik troostte me met het feit dat hij een enorm mooi leven had gehad en hij heel gelukkig was geweest !

En ik ben me gaan inzetten voor de asielhondjes ter zijner nagedachtenis, hij zou niet anders gewillen hebben. Hij was zo lief en nooit egoïstisch.

Ik mis hem nog steeds maar je moet het een plaats geven en proberen verder te gaan.

Hoi Sander,goh ik heb vandaag net alles gelezen en gekeken naar het filmpje,erg verdrietig maar ook een mooi eerbetoon.
Ja het is heel erg als je je maatje moet afgeven,en vele van ons hebben dat grote verdriet al meegemaakt.Daarom begrijpen we je allemaal zo goed.Dan is het fijn dat je hier ook alles kwijt kan,mensen zonder honden begrijpen dat niet altijd.
Toen mijn allereerste hond dood was gereden kreeg ik ook een vreemde kwetsende opmerking van een familie lid.Voor sommige mensen is een hond niet meer als een gebruiksvoorwerp en dat is voor ons hondenmensen niet altijd zo fijn.
Daarom is het fijn dat je hier een begrijpend oor kan vinden.
Heel veel sterkte verder met het verwerken van je grote verdriet,en heel veel geluk verder voor jou want jij vind echt wel een lief en eerlijk meisje hoor,daar ben ik niet bang voor.
Groetjes Ingrid

Heeft iemand een emailadres (privébericht) van zoiemand die contact kan leggen met overleden honden adhv een foto?

Ik sta er enorm sceptisch over maar wil een poging wagen.
Ik zit hier vanavond weer diep over Trixie te denken nadat ik onverwacht een aantal mooie foto's van ons heb teruggevonden.
Ik zou haar zo graag willen vragen hoe het met haar is .

Trixie waar ben je nu ik het weer zo moeilijk heb . Ik mis je zooooooooooo . Hopelijk zie ik je spoedig weer, maar ik blijf in dit leven strijden voor je xxx

Mijn paniekaanvallen zijn weer op een onmenselijk hoog niveau, de pijn is bijna niet te dragen maar ik blijf volhouden. Dankzij jou kon ik er telkens doorheen. Kon ik maar bij je zijn :(.

Trixie heeft jou iets gegeven Sander !! Liefde en geluk, zodat jij dat weer kan doorgeven aan anderen! Dat is wat ze wil en dat is wat jij kan doen, moet doen voor haar!

Hoi Sander,

Ik weet zeker dat Trixie in jouw buurt is. Je moet er alleen open voor staan. Ze zal echt over je waken en ze zal het fijn vinden als jij haar laat zien dat het goed met je gaat. Het beste kun je gewoon tegen Trixie praten en misschien krijg je dan wel een teken dat ze in je buurt is. Ik weet niet of je het wil horen, maar misschien kan een andere hond de pijn verzachten en jou bijstaan in deze moeilijke tijd....Die hond zal jouw Trixie niet vervangen, want iedere hond is uniek. Maar het kan soms helpen om het verdriet te kunnen verwerken. Ik wil je in ieder geval heel veel sterkte wensen met dit moeilijke verlies.

Groetjes Monique

Hey Monique

Een nieuwe yorkshire kan/wil ik niet. Ik zal altijd aan Trixie blijven denken. Ik wil ook niet dat haar gedachte vervaagt in het lichaam van een andere yorkshire.

Een nieuwe hond, dat is mogelijk een ander verhaal. Ik weet echter niet of ik nog een band wil creëren met een andere hond. Zoals ik al eerder aangaf, Trixie was voor mij perfect, alles wat ik van een hond verlangde had zei. Ik heb geen behoefte meer aan andere hond. Zij maakte mijn leven compleet en zal er altijd voor haar zijn. Voor mij volstaat het dat ik wacht tot ik bij haar in de hemel ben.

Wat ik wel wil is mij inzetten voor andere dieren, ik denk dat ik Trixie hier het meeste mee zou kunnen eren. Als ik mijn huidige job verlies ga ik op zoek naar iets met dierenwelzijn. Een job waarbij ik me niet meer specifiek aan 1 dier hecht maar toch met een goed gevoel naar huis kan gaan.

Met een brok in mn keel..tranen..lees ik je verhaal..en het raakt me diep.......heel erg veel sterkte met je verlies...we leven met je mee,omdat we heel goed weten hoe jij je voelt liefs van ons