Dominante Hond!!!

Weetje waar het om gaat ! Dat iedereen gelukkig is met zijn hond en de hond met de baas

Een baasje van de hond zijn vind ik niets te maken hebben met hoger of lager. Ik als mens ben degene die de hond moet leren omgaan/begeleiden met/in de mensenwereld. De hond zoekt grenzen en ik moet 'm dat geven, de hond vraagt duidelijkheid over regels in de mensenwereld en ik moet 'm dat geven. Daar staat tegenover dat de hond ook grenzen heeft en die moet ik respecteren en niet overtreden. (Soms moet je dat een beetje overtreden als het gaat om bv gezondheidsproblemen aan de buik en hondlief wil liever niet dat je daar aan komt).
Als je duidelijk en consequent bent naar je hond heb je in de meeste gevallen ook geen problemen, daarvoor hoef ik niet hoger of de hond lager te staan.

Het heeft geen zin om iets terug te zeggen

dit heeft niets met het topic onderwerp te maken
en tis maar de vraag of het zo simpel is
ik kan  heel gelukkig zijn met mijn hond en hij met mij, maar als hij ondertussen de buurman het ziekenhuis in bijt, of met geen enkele hond meer normaal kan communiceren, dan IS mijn hond helemaal niet gelukkig en ik ook niet.

btw
"i love dogs"
persoonlijk ervaar ik de vetgedrukte letters al heel hinderlijk en heb ik sterke neiging om of terug te gaan schreeuwen of je te negeren. (sorry voor de opmerking, maar t moest ff)

Ik ben met dat hele 'dominantie' niet zo bezig.
ALles wat goed gaat gaat goed.
Wat er niet goed (genoeg) gaat daar probeer ik dan aan te werken.

Mijn hond loopt vaak gnoeg als eerste door de deur en soms ik als het handiger is of veiliger o.i.d.
Eten krijgt hij soms voor en soms na ons.
Pootjes geven en aandacht vragen doet hij geregeld en hij krijgt dan ook aandacht.
ALs ik dan stop gaat hij een lekker plekje voor zichzelf zoeken. Soms kapt hij het zelf af en gaat ie ook zn eigen plaatsje zoeken.
Ook ga ik soms naar hem toe om hem te knuffelen of aaien en dat is ook altijd goed en loopt dan eigenlijk nooit weg.
Maar hiermee tot nu toe nog nooit problemen gehad hoor!
Merk ik dat hij zich bij 1 van zulke dingen zich vervelend gaat gedragen kap ik het wel eerder af b.v. of bekijk wat ik anders kan doen en bekijk dan weer of dat helpt enz.

Alles gewoon zoals het komt.

Allemaal niet zo'n big deal tot nu toe en ik denk dat het helemaal goed gaat komen met mij en mn vriendje dux

Grtzz

Ook dankjewel .....

Hier gaat dat precies zo.

Wat denken jullie hiervan dan?

Weet je waar wij de mist mee in zijn gegaan!!!
Door een hond als een gelijke te gaan zien en te behandelen, hiermee verstoor je de natuurlijke balans en gaat een hond zich anders opstellen omdat hij een leider nodig heeft en geen maatje want heb je ook niet in het dierenrijk. Een hond heeft een duidelijke roedelleider/leidster nodig en geen vriend of vriendin
Als de natuurlijke hierarchie ontbreekt grijpt zijn instinct in en dan heb je problemen die wij dominantie noemen.

Zijn we de mist in gegaan dan? Bedoel je wij in algemene zin of in jullie situatie?
Waar wij in eerste instantie, lang geleden de mist mee ingingen is te denken dat je dat leiderschap kunt forceren. Gelukkig hadden wij een zelfverzekerde sociale hond die ons veel heeft geleerd over leiderschap


Mireille

Ik alvast niet.. 

ik bedoel niemand persoonlijk wat ik probeer te zeggen is je kan een hond niet als gelijke behandelen, daar zijn wij als mens de fout ingegaan

Ik denk dat veel bijt incidenten voorkomen uit onzekerheid bij de hond en onkunde bij mensen die een hond benaderen. Niet altijd omdat een hond zijn zin wil krijgen.

Mireille

Isha,  op zo'n paar zinnen tekst kan weinig zinnigs geantwoord worden... de situatie en achtergrond van deze hond is helemaal niet duidelijk. Z'n gedrag kan 1001 oorzaken hebben... hierop antwoorden is puur giswerk.

Geef jou hier in gelijk, je hond is wel je beste maatje ! maar je bent en blijft de roedeleider !

Ik vind dit wel een hele goede opmerking. Alleen het keihard corrigerend, waarom keihard? Een dominante hond kan het zich veroorloven tolerant te zijn, kan die dan ook niet 'gewoon' optreden?

Dominant is inderdaad beladen, ik gebruik vaak liever het woord zelfverzekerd. Daarnaast is wat mij betreft het concept dominant en leiderschap niet zo beladen, maar is het vaak een gemakkelijke paraplu waar alles onder geschoven wordt. In mijn ogen gaat het fout als er te veel gesimplificeerd wordt. Een hond gaat als eerste door de deur, DUS hij is dominant. Komt helemaal niet omdat hij heel nodig moet plassen en dat per se niet binnen wil doen omdat hij weet dat de baas dat niet waardeert oid.

Als ik wat mag zeggen over mijn dominante hond; die liet idd heel duidelijk zijn grenzen zien, bv als ik hem kamde en hij vond dat niet fijn, dan waarschuwde hij, soms door te happen. Maar hij had zo'n controle dat dat altijd net mis was of een contact waarbij mijn huid nauwelijks geraakt werd. Naar andere mensen en kinderen was hij heel tolerant. Ik denk dat hij vaker naar mij heeft gegromd dan naar vreemden. Ik denk ook niet dat zijn ambitie was om mij te domineren of te controleren, wel om iets van controle te houden over zijn eigen leefruimte. Zolang wij respecteerden dat hij het recht had op een eigen mening -wat niet wilde zeggen dat hij altijd zijn zin kreeg - was er prima met hem samen te leven. Sterker nog, ik mis hem nu nog steeds verschrikkelijk. Snif..


Mireille

Ok Christel.

Nog een ander voorbeeld.. misschien dan dat iets meer duidelijkheid geeft..
De eigenaar van dit hondje gaat wel eens wandelen met nog iemand en hun beide honden.
Dit is een bos, een strand en hei e.d.
Strand, het water, vindt dit hondje niet fijn, de precieze reden weet ik niet.
Wel blijven ze daar heen gaan.
Elke keer als ze daar heen rijden met de auto wordt de hond onrustig, nerveus en bij uistappen, begint hij meteen met diarree (altijd als ze daar wandelen) en ook plast hij heel vaak, iig vaak de poot omhoog, bij elke boom, struikje en grassprietje en valt ook uit naar andere honden die dan, daar, voorbij komen lopen (hij loop overigens aan een flexilijn)
Dit gebeuren noemt de eigenaar vervelend en de hond is dominant.

Ze gaan ook vaak op bezoek bij degene waarmee de eigenaar wandeld.
Daar woont dus nog een hondje en daar is het altijd druk in huis, mensen lopen in en uit, altijd veel kinderen, dus altijd veel lawaai en er gebeurd veel.
Het hondje in kwestie gooit daar ook wel eens zijn poot omhoog, uiteraard wordt dit bestraft.
Dit is namelijk heel vervelend, veel gedoe en de hond is dominant.
Dus de hond is moest gecastreerd worden!

Natuurlijk is het heel lastig om zo even te zeggen van hoe of wat, maar ik hoop dat ik een beter beeld heb gegeven zo.

Mooi verwoord Mireille!

Ik denk dat haast iedere hond wel eens 'dominant' is.

Raar mens dan! ze heeft dus geen verstand van honden. (Sorry ben hier eerlijk in )

omdat, naar mijn mening, een hond die zich zeer dominant "voelt" in die positie is gekomen, en denkt het recht te hebben  om te corrigeren, dat niet zachtjes zal doen. Die waarschuwt niet, die grijpt in.

corrigeren is voor mij iets anders als waarschuwen/praten/onderhandelen.

gelukkig zijn er niet zo heel veel echt "dominante" honden denk ik dan maar, want daar valt niet mee te leven, ook niet door andere honden.

Louter gebaseerd op je tekst zie ik maar 1 wezen dat hier dominant is (in de betekenis van overheersend en dus opdringerig) en dat is de mens vd hond. Want die kijkt en luistert niet naar z'n hond.
Een hond die niet graag gaat wandelen op heide, strand en bos, en daar heel onrustig en stressy van wordt, dan moet je natuurlijk eerst nagaan wat hiervan de oorzaak is.
Deze mensen gaan heel protserig en respectloos om met hun hond, en dat is natuurlijk vreselijk spijtig.
Uiteraard gaat castratie de situatie niet verhelpen, wel integendeel.
Het draait hier natuurlijk niet alleen om dat plassen in bepaalde situaties, het gaat hier over mens en dier die elkaar totaal niet begrijpen, en door de miscommunicatie alleen maar verder en verder uit elkaar gaan drijven.
Helaas is het heel erg moeilijk om mensen dit te laten inzien. Heel wat mensen zijn niet bereid zichzelf in vraag te stellen, die willen alleen maar horen hoe ze de hond moeten 'kneden'. Maar dan hadden ze beter een blok klei gekocht...

Bedankt voor je reactie Christel!

Dat is precies wat ik ermee bedoelde, ermee wilde zeggen!

ik denk, en dat heb ik op HP al eerder gezet, dat leiderschap voort moet komen uit de liefde voor het dier. En dan bedoel ik niet 'oh wat is tie lief en schattig" nee, ik bedoel de liefde die gepaard gaat met je verdiepen in het wezen wat je hond is, en totaal zonder voorbehoud de zorg voor hem/haar op je nemen.

als je oprechte zorg hebt, zal je nooit opzettelijk beschadigen, maar daar leiding geven waar de hond het zelf niet aan kan (en wat mijn hond betreft, die momenten zijn er wel zeker), maar ook ruimte geven als de hond dat wel aan kan en van die ruimte kan genieten.

domineren heeft zo'n nare betekenis, omdat het liefdeloosheid uitstraalt
het gevoel is dan weg, en ik denk dat dat voor de "dominante" hond dan ook geldt.

ik geef vrij strikt leiding aan mijn hond, om veel verschillende redenen, hij is geen standaard pakketje omdat hij vervormd is door een zeer liefdeloos verleden, maar altijd en altijd weer kijken wij intens naar hoe hij het doet, hoe hij zich voelt, is gespannen of niet, die leiding is dus niet liefdeloos en hard, maar komt voort uit zorg en bescherming.

en de ene hond vraagt heel andere dingen als de ander, en als je goed kijkt, en eerlijk bent, je eigen verwachtingen een beetje weg zet....... kan je er misschien aan voldoen.

Dat klopt, Goja, want mijn honden zijn net tegengesteld. Die zijn zelfzeker en onafhankelijk (maar wel aanhankelijk en knuffelig). Zij krijgen veel vrijheid en doen het daar schitterend op! Helaas vatten mensen 'veel vrijheid geven' wel es op als 'geen opvoeding geven' maar dat is helemaal niet zo. Ik heb hen beiden geleerd dat respect, rust, beleefdheid erg belangrijk is in ons 'gezin', maar binnen dat kader mogen ze zelf veel keuzes maken. Ze liggen waar ze willen, ze gaan de tuin in wanneer ze willen, ze spelen met elkaar wanneer ze willen, maar ze slopen niet, ze zeuren niet, ze bedelen niet, ze blaffen niet, ze zijn rustig en relaxed en kroelen graag. Het samenleven is eigenlijk heel erg makkelijk zo '

Daar ben ik het dus echt niet mee eens (dat mag he? ) Een echt dominante hond kan juist ook zeer tolerant zijn. Chenak heeft zijn hele leven samen geleefd met een andere intacte reu (Janouk) en dat ging prima, juist omdat e zo'n groot verschil was. De verhoudingen waren duidelijk, er was dan ook geen enkele reden om het conflict aan te gaan. Chenak heeft tussen zijn eerste eigenaar en ons nog een jaar bij de fokker gewoond, daar was hij zonder ook maar een keer te vechten de nummer twee in de rangorde van zestien honden.
Nu is Shadow van de honden de dominante hond, maar juist nu in de puberteit moesten wij ingrijpen omdat hij te veel Spot liep te terroriseren en ik dat niet nodig vond,

Mireille

Mooi!
Bij mij bedelen ze wel af en toe maar ik weet ook dat ik dat totaal aan mezelf te wijten heb .
Mireille

Tja, Skip is waarschijnlijk qua karakter meer onderdanig. Hij is echter zeker niet onzeker.
Als een andere hond nadert gaat hij liggen, of gaat heel rustig met een boog op de andere hond af. Vaak laat hij de hond ook nog als eerste ruiken.
Het komt zo niet erg stoer over

Feit is wel dat hij ook absoluut geen agressie uitlokt. Waar andere honden waarmee ik loop toch met enige regelmaat aanvaringen hebben, maak ik dat met Skip niet mee.

Toch is het niet zo dat hij alles accepteert, als het spel (bv met zijn Engelse bull vriend) hem te ruw wordt laat hij dit zeker merken. Dit zorgt ook nooit voor problemen.
Bij blafferige hondjes, vaak klein en onzeker, blijft hij heel kalm, gooit af en toe zijn achterwerk in de strijd, doet eigenlijk van alles om de ander te kalmeren.

Ik laat hem, ook als hij aangelijnd is, ook bewust honden op zijn manier benaderen. Blijkbaar geeft hij de juiste signalen af dus wie ben ik om dat te dwarsbomen.

Wow, mooi!