straffen

Zo ervaar ik het ook Dobry.

Een Time Out voor kinderen is zodat ze kunnen bedenken wat ze fout hebben gedaan, en de bedoeling is dan dat ze na te Time out tot bezinning zijn gekomen en dan zeggen: "Sorry mama, ik had dit en dat niet mogen doen..."

Een hond kan niet zo denken.

Dus ik vind niet dat je de manier van disciplineren van een kind kan vergelijken met die van een hond.

Kijk, dat vind ik nu een heel goed antwoord.
Stel, DJ zit aan mijn schoenen en er staan tanden in mijn schoenen; het zijn mijn lievelingsschoenen. Dan kan ik hem niet straffen, want 1. het is al gebeudr en 2. het is mijn eigen schuld, had ik ze maar niet in de kamer moeten laten staan.

Sophietje eet graag alles wat ze ziet, een UH of NEE is al voldoende om haar te laten merken dat ik dit niet okee vind. Dat heeft ze moeten leren aangezien zij in het begin alles gelijk doorslikte. Ik kon dan nog net alles uit haar keeltje halen. Maar nu na 1 jaar is UH genoeg en laat ze het vallen.
En met haar geblaf (sommige weten dat inmiddels wel) negeer ik dat vaak, dat is in feite wel een straf, maar oh......dit komt harder aan dat een tik. Ik deed dit vroeger met mijn roedel bouviers al, en ik vind het zelf toelaatbaar.
Tikken delen we nooit uit, ik zou niet durven! En hand over de neus al helemaal niet, aangezien dit een van de meest gevoelige lichaamsdeel van de hond. Daar behoor je gewoon niet aan te komen, want daar werkt hij mee.
Stem verheffen doe ik ook niet, want je kan maar beter gewoon jezelf blijven, met dezelfde energie die je altijd al hebt.

En verder mogen ze hier in principe alles, als het maar geen gevaar oplevert voor hun zelf of voor anderen (mij of mijn man).

Ik corrigeer/straf niet aktief verbaal en ook niet aktief fysiek. Ik kan me erg vinden in de verwoording van Dobry, mooit uitgelegd

Het is soms een hele uitdaging om de omstandigheden zo te creeeren dat het ook niet nodig is. Vaak lopen we achter de feiten aan om er dan opeens 'iets mee te moeten' omdat het dan al aan het gebeuren is, terwijl het ook voorkomen had kunnen worden. Dan wordt het lastig...wat moet je dan. Het overkomt mij ook wel eens en zo'n situatie probeer ik dan gewoon te laten 'lopen'. Jammer, maar wel een les voor mij.

Om vooraf te bepalen welke insteek je kiest hoef je niet alvast de afloop van de situatie te weten. Juist door je eigen insteek vooraf en het creeeren van de juiste omstandigheden bepaal je juist mede de afloop.

@Dobber legt dit ook mooi uit. Een hond niet brengen in situaties die hij (nog) niet aankan. Hoewel ik niet zou kiezen voor een verbale correctie of hand over de neus ter correctie.

Een hond heeft totaal geen idee wat hij verkeerd heeft gedaan.
Het kan zelfs zijn dat JIJ iets verkeerds hebt gedaan, iets hebt laten liggen of iets in die geest,  waardoor hij iets heeft gedaan. En dan ga jij hem straffen. Ik hou werkelijk mijn hart vast als je nog meer straffen gaat uitdelen.
In de bench stoppen heeft geen zin, een bench moeten VEILIGE plek zijn en niet een strafplek.

Het is echt duidelijk dat je totaal niet weet hoe je met een hond (en jij hebt nog een puppie) om moet gaan.

Wat versta je onder 'fout gedrag'? Is dat ongewenst gedrag? Gedrag dat de hond laat zien terwijl hij beter weet? Wat is jouw definitie van 'fout gedrag'?

Lily was een hond die een behoorlijke dosis eigen inbreng kon hebben  Als je dit weet en je weet de 'valkuil' momenten kun je daar toch vooruit op inspelen. Dobber haar jachtinstinct/drive wint het bv van haar drive om bij jou te blijven. Dan zit jij toch fout omdat je dat niet juist ingeschat hebt in die situatie? Ik vind het niet fair dat zij dan gecorrigeerd wordt voor 'fout' gedrag. Jij vind het ongewenst, maar kun je haar dat aanrekenen of moet je het jezelf aanreken dat je haar in die situatie bracht? Ik denk dat het discussiepunt is.

 Precies, dat bedoel ik, ik  kan juist niet bedenken wat van een hond "fout" gedrag zou zijn, daarom staat het ook tussen aanhalingstekens. Ik heb qua hondengedrag geen definitie van "fout" gedrag.

Kan je uberhaupt van een dier zeggen dat het fouten maakt, ik denk zelf van niet.

Er valt niks te straffen,ze is tenslotte een hond,kan ik de consequentie's die horen bij het hebben van een hond niet verdragen,dan had ik geen hond moeten nemen.
Ze is een dier,ik een mens,daarin vind ik een balans voor ons samen.

Ik zeg weleens 'nee',dat is alles,maar valt niet onder straf.Maar ter voorkoming van iets wat zei niet ziet,omdat een hondenbrein niet zover gaat.
Maar liever zeg ik :kom maar hier i.p.v. de nee.(bijvoorbeeld)

Een hond (pupje in jou geval) in de bench doen is om het diertje meer rust te geven. Dit is NIET bedoeld als een straf. Als je de bench gebruikt voor rust is het een veilige eigen plek van je hond en zal hij dit ook zeker niet als straf ervaren.

En een hond kun je helaas niet zo opvoeden als een kind en zeker niet zo straffen. Een hond kan niet overdenken wat er 'fout' ging. Hij reageert op hert moment zelf en ook op dat moment moet je op zijn gedrag reageren. Tegen de tijd dat jij je hondje in de bench hebt gesloten zal hij niet eens begrijpen waarvoor dat is. Hij ziet dan alleen maar een plotselinge opsluiting en zal jou onbetrouwbaar kunnen gaan vinden..
De bench echt als strafmiddel gebruiken... gewoon nooit doen. Hij moet zich hier veilig voelen.



@ Angela 
Het zit je nog dwars hè   Ik snap je gevoel wel hoor.
 
Je hebt je best gedaan, wij allemaal.. het is nu aan haar om hier veel verder te leren.
Meer kunnen we niet doen toch..

Maar als ik een situatie verkeerd inschat maakt dat nog niet dat Dobber daarom niet hoeft te luisteren toch? Ook al kan ze haar drive van niet in de hand houden, het is en blijft ongehoorzaam gedrag want ze weet heel goed wat 'nee' betekent. Doet ze het dan toch (ook al heb ik de situatie dan fout ingeschat) dan keur ik het nog niet goed dat ze het dan maar gedaan heeft. En dus volgt er alsnog een correctie en weet ik voor de volgende keer dat ik het gedrag moet voorkomen. En dan is de kans ook groot dat Dobber een verbale beloning krijgt als ze rustig met me mee loopt. 

Dit is hoe ik het 't afgelopen jaar heb aangepakt en dit is wat voor ons werkt. Het hoeft niet voor anderen te werken want elke hond is anders. Ik weet wel dat honden ook bewust ongehoorzaam kunnen zijn, bewust niet luisteren om te peilen wat jouw reactie dan zal zijn. Zeg jij dan van 'dit is mijn fout' en je geeft de hond eigenlijk geen antwoord (want de hond laat die actie juist zien omdat hij een antwoord van je vraagt) dan heb je het gedrag dus verkeerd geinterpreteerd en heb je ook een kans gemist om een goed gesprek te voeren met de hond.

Voor mijn begrip;

Als Dobber bv ondanks een 'nee' toch ergens achter aanvliegt corrigeer jij dan alsnog bij het binnenkomen?

Ik vind wel dat je een woordje zoals foei of nee mag zeggen tegen een hond als die iets doet wat niet mag. Voorkomen is uiteraard beter dan genezen, maar iedereen is wel eens te laat.

Ik zie het woordje ook gewoon als ieder ander woordje wat je leert aan een hond, ik geloof ook niet dat de hond er last van zal hebben als je het gebruikt.

Als je bijvoorbeeld tegen een hond "zit" zegt of "sta" bij de stoeprand voordat je oversteekt, zeg je eigenlijk ook dat je hond iets niet mag. De hond mag op dat moment namelijk niet overlopen.

Buiten dat is consequent zijn in mijn ogen nou eenmaal heel belangrijk bij de hondenopvoeding, dus als je bijv. niet wil dat hij op de bank gaat en hij wil er toch op is het toch handig als je dat via een woord duidelijk kunt maken.

Lijfelijk straffen of naar zijn mand of bench sturen is iets wat ik nooit zou doen, dat lijkt mij nou weer net een heel onbegrijpelijke straf voor een hond.

Nouja, als je het op die manier bekijkt, de mens als leider, dan is een misschatting van een situatie natuurlijk DE rede voor een hond om niet meer te luisteren. Sterker nog, ik vind dat een van de waardevolle eigenschappen van een hond die wat zelfstandiger kan (en wil) denken, dat soort van partnerschap wat je zo kunt ontwikkelen.

Hier straffen we ook niet, ik kan wel mijn ongenoegen kenbaar maken en aan de hand daarvan kan de hond ander gedrag selecteren, maar soms ook lekker eigenzinnig blijven. Ik voel mij helemaal niet superieur genoeg om te mogen straffen.

Bah, hele reactie getypt en dan druk ik per ongeluk op 'vorige'. Bah, hele verhaal weg...

Nou ja, kort gezegd: ja, Dobber weet wat 'nee' betekent en als ze vervolgens op eendenjacht gaat en later bij me terug komt krijgt ze alsnog op lage toon te horen dat ik het er niet mee eens ben en lijn ik haar aan. Ik weet dat hier op HP de gedachte heerst dat honden bang van je worden als je ze corrigeert als ze terug komen, maar honden zijn niet dom. Sterker nog, ik denk dat we juist de intelligentie van een hond tekort doen door te veronderstellen dat ze zo dom zijn dat ze niet de link kunnen leggen tussen ongehoorzaam gedrag dat een aantal minuten duurt en het 'nee' van het baasje. In elk geval is mijn ervaring dat Dobber weet waarvoor ze gecorrigeerd word en dat ze een volgende keer dus ook anders reageert in zo'n situatie (gehoorzamer is). En ze is door zo'n correctie ook niet ineens bang voor me geworden omdat duidelijk is waarvoor ze die correctie krijgt. Het zou natuurlijk iets heel anders zijn als Dobber het woordje 'nee' niet kende en ik ineens ga corrigeren.

Maar ga je dan niet voorbij aan de hond zijn behoefte een gesprek met je te voeren? Een hond kan bijvoorbeeld bewust ongehoorzaam zijn om te peilen wat jouw reactie daarop is. Als jij vervolgens de hond gaat belonen (want uiteindelijk komt hij) dan geef je toch een heel verkeerd antwoord? De hond is zojuist bewust ongehoorzaam geweest en jij gaat hem daarvoor belonen... Kijk, of dat 'een fout is van de hond', dat denk ik niet. Het is normaal, honds gedrag (het zij ongewenst). Het is dus niet 'een fout', maar het is wel 'fout gedrag' en als de hond weet dat het fout is zou je hem m.i. daarvoor niet hoeven belonen. Een hond die ondanks een 'niet doen' toch achter die andere hond aan gaat zou ik persoonlijk niet ineens gaan belonen voor het komen. Het spreekt vanzelf dat een hond wel moet weten wat je fout en goed gedrag vind voor dat je bepaald gedrag gaat corrigeren.

@santa

ik hoef Baily nooit te straffen. Hij luistert heel goed, maar soms blijft hij zitten als ik de commando 'hier' zeg, dan doe ik een stap naar voren en dan weet hij dat het serieus is en dan rent/loopt hij snel naar me toe, kwispelend.

Hey Kai! Ben je er weer?! 

Zelfstandig denken word hier niet bestraft. Maar als Dobber achter een eend aan gaat en ik wil het niet, lijkt mij dat geen samenwerking . Dat kun je pas ontwikkelen (m.i.) als er eerst een bepaalde communicatie aan vooraf gaat. Een soort van non-verbaal gesprek waarin we besluiten of we wel of niet gaan jagen en waarin ik een doorslaggevende stem heb. Dat kan heel simpel al door door te lopen en niet te stoppen. Maar ik denk dat echte samenwerking er pas kan zijn als de hond ook kan luisteren als het een keer niet mag wat hij graag wil. Dus het ook accepteren als de baas besluit dat we niet gaan jagen/spelen/rennen/etc. Dan pas is het samenwerking en tot die tijd is het individualistisch gedrag denk ik.

Kijk als ik niet goed vooruit kijk,Mila niet aan die ene kant laat lopen(minste kans op konijnen),dan is er een heel klein risico(want ze luisterd aardig als ik op tijd terug roep)dat er een konijn weg schiet vlak voor haar neus,dus 2 keer per jaar gebeurd me dat,want ik zie ook niet altijd waar de konijntjes om de hoek zitten.

Dan rent ze al,zit dan totaal in haar jaagmodus,dus ik roep/fluit 1 keer en stop dan,ik weet dat de konijnen holletjes niet ver zijn dus mila keert binnen 20 sec terug,zonder dat zij of andere(auto's )in gevaar komen ofelkaar tegen komen.

Als ze er is,ben ik gewoon blij,want het laatste wat ze doet is bij mij komen
Dan lijn ik haar wel aan,want zo was het wel genoeg geweest.
Ik kan haar wel vermanend toe gaan spreken,maar dat heeft geen nut,er zit er 1 met zó'n glimlach voor mijn neus,nog totaal in haar adrenaline-jaag-shot,dus dan zou ik echt niet overkomen hoor,ja als instabiel en onbetrouwbaar baasje.
De hond deed níks verkeerd,zij is een hond,mét instincten.

IKben degene die mij aan regels moet houden,van het niet mogen jagen,de hond niet,die blijft-hoe graag sommige mensen er iets anders van willen maken-een hond(gelukkig )

Tuurlijk kan ik haar ten alle tijden bij me terug halen als zij een konijn ziet,maar schiet hij echt net vlak voor haar neus voorbij dan is ze even weg.

Dus het aanlijnen is mijn correctie..op mezelf en een rust periode voor de hond.Uit die heerlijke jaagmodus komen.

Hoe jij het omschrijft doet het me toch meer denken aan een robot,die heel goed weet dat ze moet luisteren.
Zo werkt het niet voor mijn gevoel,voor mijn hond ook niet.
Luisteren doe je voor je plezier,omdat je je baasje/mens vertrouwd,het altijd leuk is om te komen,of dat nu een beloning is met een koekje of een blij/kalm baasje.

Mila weet ook wat nee betekend,doet ze een keer toch iets waarvan ik 'nee'zei,ja jammer dan(wat ongeveer nooit voorkomt,gezien ik vaker een leuke zin gebruik,dus veel meer uitnodigd om te luisteren).
Zij is en blijft een hond,er zit geen afstandbediening op.

Dat gevoel krijg ik bij jou en Dobber wel.

Nou, zelfstandig denken wat jou uitkomt word niet bestraft. Want zelfstandig denken is ook achter het konijn aangaan terwijl jij "nee" zegt. Ik begrijp helemaal jouw insteek, maar een partnerschap bestaat mi uit een gelijkwaardigheid (geen gelijkheid, want jullie zijn in vaardigheden nou eenmaal niet gelijk) En in die gelijkwaardigheid is, wat mij betreft, geen ruimte voor straf...volgens mij stel je dan jezelf in waarde boven de hond. 

Je kan, en moet, inzetten op hoe jij de dingen graag wil zien, maar aan de andere kant heeft (in mijn ogen he) de hond ook alle recht als levend wezen om "nee" te zeggen tegen jouw "nee" Straffen zou dan betekenen dat je hond dat recht niet heeft, want straffen doe je als de hond iets verkeerds zou doen. Het is niet zo zeer verkeerd, het is alleen niet hoe jij de realiteit graag zou zien (een meningsverschil)

En dan hebben we het dus over Echte ongehoorzaamheid he, niet over ongehoorzaamheid gericht op communicatie...ook dan straf ik niet trouwens want ik stel die communicatie juist op prijs.

Hm, volgens mij heeft nu iedereen het idee dat Dobber heel vaak gecorrigeerd word of zo . 
Laatst was ik op de zeedijk met Dobber en Dobber ging er een heel stuk vandoor om de golven 'aan te vallen'. Ik riep haar en na een paar stappen verder stond ze stil, keek naar de golven en kwam toen weer naar mij. Dat was voor mij een enorme boost van zelfvertrouwen EN vertrouwen in Dobber. En natuurlijk heeft Dobber een lekkere kriebel onder haar kin gekregen en een 'goed zo meid, heel braaf'. Maar zou ze eerst gaan jagen op de golven (met alle gevaar van dien want het was vloed) en als ze er genoeg van zou hebben nog bij mij komen dan is de situatie voor mij anders. 

Luisteren is voor mij een teken van respect en niet zozeer een reactie van 'dan heb ik een blij baasje of dan krijg ik een beloning'. Te meer omdat je niet weet of de hond het nu doet omdat hij echt graag wil dat jij blij bent of omdat hij de verwachting heeft op een koekje. Als Dobber goed weet dat ze moet luisteren, dan bedoel ik daarmee dat ze weet dat als ik haar een commando geef, dat ik dan ook verwacht dat ze dat opvolgt. Luistert ze, dan laat ik merken dat ik blij ben en dat ze een brave hond is. Maar luistert ze niet, terwijl ze weet dat ze dat wel moet, dan laat ik ook merken dat ik niet blij ben met haar gedrag.

Het is dus niet zo dat ik per definitie als ze bij belangrijke dingen zoals het achter een konijn aan gaat ga corrigeren. Sterker nog, als ze midden in haar 'run' toch terug komt bij mij en haar jacht stopt omdat ik dat van haar vraag dan word ze uitbundig beloond. Dan rennen we even vrolijk een stukje, spelen we even en krijgt ze op die manier een beloning.

Straf hmmm, is een zwaar woord. Wat is corrigeren eigenlijk en waar is het voor nodig….correcties zijn nodig in een opvoeding. Gebruik je geen correcties dan heb je of geen regels/grenzen, of je houd je niet aan de regels/grenzen, of het op te voeden wezen heeft geen eigen mening en volgt klakkeloos elke regel/grens op die je maakt, of kan ook nog je laat het op te voeden wezen nooit toe om een regel of grens te overtreden.

Hoe dan ook ik ben van mening dat niet één van de bovenstaande dingen juist is of een positief gevolg kan hebben. Ik denk dat de meeste mensen regels hebben, en dat de meeste mensen niet willen dat deze regels overtreden worden, ook denk ik dat de meeste mensen zich bewust zijn dat alle regels juist wel overtreden worden, en dat de meeste mensen ook wel weten dat dit ook juist nodig is.

Heb je een hond, en die hond wil je opvoeden, dan geef je met het woordje ‘opvoeden’ al aan dat je regels hebt en dat de hond iets moet leren om op de juiste manier te kunnen functioneren binnen het gezin of bij jou.

Wij hebben ook regels, overigens niet veel. Honden regels opleggen of duidelijk maken is een hels karwei behalve als je de regels aanpast op hoe honden denken. Voorbeeld: Veel mensen hebben bijvoorbeeld de regel “de hond moet komen zodra ik roep” tenminste de hond zal het eerst moeten leren voordat je dit als regel kan stellen, wat de hond ook eerst moet leren, eigenlijk zeg ik het verkeerd, wij moeten eerst toestaan dat de hond weg gaat want anders kan hij niet leren om terug te komen…. Honden hebben van nature niet de neiging om weg te gaan bij een leidend figuur, of tenminste iemand die zich voordoet als een leidend figuur, een pup die net bij zijn nieuwe baasjes in huis komt loopt immers de baas alles achterna? Wij mensen zijn degene die de hond manen om dat niet te doen want stel je voor dat je zo verlatingsangst stimuleert. En wij mensen zijn juist degene die altijd weg gaat en de hond alleen thuis laat, dus daar moet juist de hond aan wennen.
Onze definitie van bij ons blijven is eigenlijk erg dichtbij ons, een paar meter bij ons vandaan, misschien is de definitie van een hond over bij ons blijven wel een iets grotere ruimte, bijv. zover dat de baas gewoon nog te ruiken is, of zover dat de hond ons nog kan zien, wie weet….

Wat wij mensen de hond willen leren zijn misschien dus wel hele andere definities van regels, maar dat maakt ook niet zoveel uit. De hond zal eerst moeten leren hoe hij zich moet gedragen wanneer ze omgaan met ons, en daarna, wanneer de hond weet wat wij bedoelen, kunnen we regels in stellen. Op zulke momenten kan je er dus ook vanuit gaan dat wanneer een hond niet luistert dit niet te wijten is aan gebrek aan aandacht voor jou regel, maar dat hij de regel waarschijnlijk gewoon bewust overtreed om er achter te komen hoe consequent wij zijn, en dan mag je, vind ik, de consequentie ook heus uitvoeren.

Voor een hond is straf eigenlijk niet anders dan een gevoel van onlust, en een beloning uiteraard een gevoel van lust. Een goede straf voor een hond is dus ook een gevoel van onlust, simpel, gewoon negeren van de hond, hij hoort er nu even niet bij. Fysiek worden is eigenlijk helemaal niet nodig je kan heel goed met je eigen lichaamstaal even duidelijk maken dat dit gedrag niet getolereerd wordt, ook wanneer je bijv. de hond uitnodigt voor een spelletje en hij wil niet dan kan de cosequentie zijn dat er dus eventjes niet gespeeld gaat worden.

Voor ons is straf ten alle tijde een tijdelijk iets, een half minuutje of zo, en het moet vallen binnen het denkvermogen van een hond, anders heeft het weinig nut.

Respect moet je toch verdienen,en dat begint bij dat ik moet tonen wat zij aan mij heeft,aangezien ik over het geestelijke vermogen beschik om te kunnen begrijpen dat zij een hond is en niet zo complex kan denken als een mens.

De hond wordt alleen geboren als hond,met hondengedrag ,hondentaal.
Ik kan mij daar over inlezen,de hond kan zich niet over mij inlezen,die is puur en blanco geboren als hond.

Ik als mens heb ook nog bepaalde verwachtingen van dit dier,dus moet ik mij zo leuk en duidelijk mogelijk presenteren.
De hond leert mijn gedrag gaanderweg beter kennen en weet na een paar maanden wat hij/zij aan mij heeft.
Alles op basis van vertrouwen.
Wat je geeft,krijg je terug.
Respect geven begint bij mij,respect hebben voor haar dier-zijn,zo krijg ik ook mijn respect van haar.
Zij luisterd,komt graag.Doet malle opdrachtjes als ik dat vraag enz.

zo doe ik het ook, de nee of foei, doe ik met wat hardere en lagere stem en goedzo piephoog ahahah, althans ik probeer het stees piephoog

Ja, inderdaad Alexandra. Want als ik lees dat ze de pup terug bijt en nu ook weer als straf de bench instopt, dan weet je niet waar je mee bezig ebnt. En verder, als de kinderen erbij zijn en ze bijt die pup terug, wat geeft dat voor een signaal af aan de kinderen?
Ik moet er maar niet te veel meer over nadenken.

Hier word alleen gecorigeerd met de stem. En door dingen te voorkomen natuurlijk

Maar ga je dan niet voorbij aan de hond zijn behoefte een gesprek met je te voeren? Een hond kan bijvoorbeeld bewust ongehoorzaam zijn om te peilen wat jouw reactie daarop is. Als jij vervolgens de hond gaat belonen (want uiteindelijk komt hij) dan geef je toch een heel verkeerd antwoord? De hond is zojuist bewust ongehoorzaam geweest en jij gaat hem daarvoor belonen...


dit begrijp ik niet helemaal, wat zou de hond mij dan willen vertellen door bewust ongehoorzaam te zijn?

En hoe weet ik dat ze bewust ongehoorzaam is?

Lola bijvoorbeeld is soms iets op het spoor en wil dat gaan onderzoeken, wil dus niet meteen met mij doorlopen, ben ik nog op tijd kan ik haar afleiden en mee laten lopen, ben ik te laat is ze al teveel verdiept in haar spoor. Dan kan ik net zo goed niet roepen want ze komt niet. Dan moet ik dus even wachten totdat ik op een geschikt moment kan roepen dat ze wel komt. En als ze dan weer komt kan ik me gewoon omdraaien en verder lopen, alsof er geen onderbreking geweest is, het lijkt er niet op dat ze dan een beloning verwacht, want vaak heeft ze onderweg alweer iets gevonden om te snuffelen.
 
 Als ik dus op het moment dat ik te laat was nee geroepen had, dan had ze dus niet gekomen en zou dan "ongehoorzaam" zijn. Maar ik denk dat ze zelf niet het gevoel heeft ongehoorzaam te zijn maar gewoon even iets wil onderzoeken wat voor haar belangrijk is.

mee eens, zoals ik in t andere topic al zei, niet iedereen is hier om te leren, er is al meerdere malen uitgelegd van hoe en wat maar als je zo overtuigd bent van je eigen gelijk..zucht

Ik wil hier ook graag iets vragen. Swift vertoont soms drijfgedrag (border collie) richting mij. Bijvoorbeeld wanneer hij zich herinnert dat we hier of daar linksaf gingen en gisteren nog rechtsaf. Doorlopen/ negeren foei/nee zeggen werkt dan echt niet. Het lokt juist nippen uit, omdat Swift van mening is dat er niet naar hem wordt geluisterd. Het enige wat op zon moment werkt is vastpakken bij de onderkaak, recht in de ogen kijken en een duidelijke "Nee" zeggen. Het is op dit moment voor mij de enige manier om hem uit zijn trance te halen. Ik ben nog op zoek naar een alternatief (ik had hiervoor een topic geopend, maar kreeg weinig reacties en (helaas) geen bruikbare tips. Daarna is het ook klaar en kunnen we weer rustig doorwandelen.
Wat vinden jullie hiervan? Graag een reactie.
PS: ik wil even duidelijk stellen dat het hier gewoon om vastpakken gaat, zoals je bijvoorbeeld zijn poot vastpakt wanneer de riem eromheen gedraaid zit. Er zijn hier nogal wat mensen die bij het woord vastpakken al gelijk denken aan mishandeling en dat wil ik graag voor zijn.
Groeten Kevin

Ik zeg "euh" of "no". No is zwaarder dan "euh". Soms pak ik hem bij de halsband en leid hem weg.

Ik gebruik dat NO vooral als hij weer eens achter een vogel aangaat. Geloof me, hij kan 49 merels voorbij lopen, en bij de 50e gaat hij er ineens achteraan. Idem bij eksters. Aangezien deze vogels hier nogal talrijk zijn zou iedere keer bij me roepen en voorkomen niet te doen zijn. Naar mijn mening werkt zoiets alleen als het gedrag nog in meerderheid voordoet, niet bij uitzondering.