Sixto weer terug naar zijn opvanggezin.

Je haalt me de woorden uit de mond......

Als jij nu een hond uit het asiel haalt weet je toch ook niet of je daar een band mee gaat krijgen? Zo niet, wordt die er ook weer uit gebonjourd. Sorry hoor wat een slap excuus.
Je neemt een hond omdat je daar voor de volle 100% voor gaat, die band moet groeien en daar werk je aan!
Ik ben van mening dat een hond soms zeker ergens anders beter af is. Maar ik vind de redenen die je noemt echt behoorlijk vreemd.

Waarom moet er trouwens een tweede hond komen? Ga lekker aan de gang met Kaleo, die went er wel aan hoor.

@Wilma en Dobby

Heel erg bedankt voor je reactie. Ik ben blij dat je het begrijpt. Als er een band tussen mij en Sixto was geweest, dan was ik met liefde tot het einde der dagen achter hem aan blijven hollen om hem weer terug te halen. Of in ieder geval hopen en bidden dat hij hoe dan ook weer terug zou komen.
Zo'n hele jonge hond hoeft voor mij ook niet.
En een rampenplan maakt niet uit, zolang je weet dat die hond bij je hoort, doe je er alles voor. En dat gevoel had ik dus niet meer met Sixto. En inderdaad, ik wilde niet dat Sixto hier als tweederangs burger zou blijven omdat ik hem toch maar had.
Ondanks dat IK dan geen band met hem heb gekregen, gun ik hem veel liever een gouden mandje bij iemand die WEL echt een band met hem krijgt, dan dat hij er hier maar een beetje bijhangt.

Je neemt een hond omdat je daar voor de volle 100% voor gaat, die band moet groeien en daar werk je aan!
/quote]

Goh, dat ik daar nou niet eerder aan had gedacht! Dat een band moet groeien en dat je daar aan moet werken. Dat heb ik 2 jaar gedaan en geprobeerd! Maar elke x moest ik achter hem aan, hem weghalen bij wildvreemde mensen die hij leuker en interessanter vond dan mij. Als hij op een gegeven moment nou bij me terug kwam, had ik dat niet eens zo erg gevonden, maar hij zou nog bij iemand in de auto zijn gesprongen die hij net 10 seconden kende. Bij het krijgen van Kaleo, die meestal bananen in zijn oren heeft, maar wel op mij let en mij als zijn baasje ziet en niemand anders, toen ging het mis en toen ging ik me storen aan dat gedrag. Sixto is een Spaans podenco bastaardje dus vanwege deze ervaring weet ik dat ik het niet nog eens met een podenco hoef te proberen. En er zijn wel meerdere rassen waarvan ik weet dat ik dat niet in huis hoef te halen. Als je weet welke rassen je leuk vind of waar je een liefhebber van bent, dan kun je ook gerichter zoeken. Met Sixto wist ik daar nog te weinig van af en dat is achteraf mijn grootste fout geweest. Denken van: oh wat een leuk schattig hondje en niet voldoende in het ras verdiepen. Met dit als resultaat. Voor Kaleo heb ik me eerst wekenlang ingelezen in het ras en het karakter. Buiten alle verwachtingen om(Basenji karakter)kan Kaleo wel los in het bos, daar heb ik hard op getraind en daar ben ik supertrots op. Zo heb ik ook met Sixto getraind, maar het hield op een gegeven moment op toen hij anderen maar leuker bleef vinden. En ik hoop voor hem dat hij een baasje vind die daar wel mee om kan gaan. Het zou voor hem het beste zijn als hij in een roedeltje terecht zou komen, daar leeft hij echt bij op.

Dus je hebt je veel ingelezen over het karakter van een Basenji, die dus te boek staat als een koppige niet al te makkelijke hond met veel jachtpassie en waarbij het moeilijk is te leren loslopen.
Je valt dus als het ware op dit karakter, een Podenco achtige heeft dus ook veel jachtinstinct en is ook moeilijk te leren loslopen.
Bij de Basenji is het dus wel gelukt en sindsdien ga je je aan Sixto irriteren omdat het bij hem niet lukt.
Terwijl je dus eigenlijk gezegd hebt dat je op dit karakter valt, voor het zelfde geldt had je Kaleo nu ook niet los kunnen laten lopen, en die is nog maar van 2011, dus verbaas je niet als je dadelijk als die 2 a 3 jaar is, hem misschien ook niet meer kan laten loslopen, want dan veranderen ze daar vaak nog sterk in.

Heel eerlijk, hoe meer je zegt, hoe minder ik je begrijp!!!!

Je bent eerlijk zoals Dobry zegt, maar ik heb totaal geen begrip voor jou, wel voor de arme Sixto !!! Dit noem ik sollen met een hond !! Ik denk dat je beter geen hond meer bij neemt, wie weet wat daar weer mis mee is na twee jaar En een stoel gooi je buiten, een hond niet.

En vooral dat woordje tolereren, irriteert me mateloos. Hoe kan je niet van een hond houden, niet geen begrip voor en hoe meer ik hier lees hoe minder mijn begrip werd !

Hoop dat Sixto nu wel een huisje vindt dat hem verdient, want met hem heb ik wel te doen !!

En als ik het goed lees was Sixto er dan ook nog eerst, voor Kaleo ! maarja, Sixto had een afwijking, dus die moest natuurlijk weg ! Ja sorry, ik ben kwaad, op zo'n manier over honden denken, maakt me echt heel kwaad ! Ik ken zat mensen die later erachter kwamen dat de hond een afwijking had waar ze niet van op de hoogte waren gebracht, die gingen echter tot het uiterste om hun maatje te helpen. Wat me dus duidelijk is, is dat Sixto nooit in jouw hart heeft gezeten

Nu trek je een hele verkeerde conclusie! Ik ben namelijk niet in eerste instantie voor het karakter van de Basenji gevallen maar puur omdat ik een pup bij iemand had gezien en meteen was verkocht. Ik was eerst tegen een 2e hond, vond 1 wel genoeg, tot ik zag hoe Sixto opleefde bij het gezelschap van Jason in de buurt (van Kirsten). Voor Sixto besloot ik dus een kameraadje bij te nemen en toen ik die Basenji pup zag en meteen verkocht was, ben ik me daar in gaan verdiepen. En gut, ik schrok me kapot bij het lezen over het karakter! Toch liet het me niet los. Dat niet blaffen maar jodelen, het uiterlijk, de hele hond bleef me trekken.
Ik heb toen hele gesprekken met de fokker gehad en hoe vaker ik daar kwam, des te verliefder ik werd op de Basenji. Niet op het karakter, maar de Basenji zelf. Ik had ook nooit verwacht dat hij wel los zou kunnen lopen maar ben heel blij dat dit wel is gelukt. Ik laat hem alleen absoluut niet los waar ergens een weg in de buurt is, maar alleen in het bos.
En nee, Basenji's kunnen vaak niet los, maar kunnen behoorlijk afstandelijk zijn naar vreemden toe. Dus zelfs als Kaleo niet zou reageren om wanneer ik hem roep, hij zou in ieder geval nooit met vreemden meegaan. Sixto wel, dat is wat me zo tegen ging staan. Het gevoel dat hij iedereen leuker vond dan mij en ik daarom vaak achter hem aan moest sjokken. Kaleo loopt niet met jan en alleman mee en zelfs al zou ik hem over 3 jaar niet langer los kunnen laten lopen, dan nog zou dat aan onze band niets veranderen, want die is al gesmeed en gegroeid. Met Sixto gebeurde dat niet.
En jij hoeft mij ook niet te begrijpen. Niet iedereen hoeft het met elkaar eens te zijn. Ik weet wel dat ik Sixto een ander leven gun dan wat hij bij mij aan het krijgen was.

Inderdaad, en dat probeer ik hier dus duidelijk te krijgen! Sixto heeft nooit in mijn hart gezeten anders was ik wel voor hem door het vuur gegaan. Nu ik daar echter ben gekomen hoop ik dat hij op deze manier wel een baasje krijgt die van hem houdt.
Maar dat is volgens jullie dus de grootste zonde die er bestaat. Jij had waarschijnlijk liever gehad dat hij weg zou kwijnen bij een baasje die hem TOLEREERT (ja, je leest het goed!) in plaats van bij een baasje die hem LIEF HEEFT!
Dat wens ik geen enkele hond toe, vandaar deze beslissing.
Ik ben dus niet als de meeste anderen hier die van elke hond kunnen houden die ze tegen komen. En ik heb hem niet als een stoel naar buiten gegooid. Een stoel gooi ik namelijk bij het grof vuil, en Sixto heb ik bij zijn opgvanggezin gebracht waar nog een aantal andere honden zijn, waar hij veel plezier heeft, lekker kan rennen in een grote omheinde achtertuin. Maar dat hij het daar beter heeft dan hier maakt jou denk ik weinig uit. Want je staart je blind op het feit dat ik een asielhondje terug heb gebracht.
Oei, Kaleo wordt trouwens ook met een half jaartje 2 jaar. Als ik jou was zou ik me maar vast zorgen gaan maken.
Want volgens jouw redenering lazer ik hem dan ook wel de deur uit mocht hij wat gaan mankeren.

Nee het gaat mij er helemaal niet om dat je een hond herplaatst. In vele gevallen is dit inderdaad beter!
Ik erger me alleen aan jou manier van schrijven hier, hoe jij over hem praat en wat de redenen zijn waarom jij hem herplaatst hebt. 

Ik hoop echt dat je niet aan een asielhond gaat beginnen maar helaas reageer je daar niet op.

nou oke dit weten we allemaal.
zullen we dit nu even vergeten ? ( ookal word vergeten moeilijk wat nu moet ik er al elke keer weer aan het hondje denken)
maar dit heeft geen enkele nut de hond is weg en daar is niks meer aan te doen.
het heeft dus ook geen zin meer om er over te hebben.
ze heeft dit mee gedeeld en de meningen verschillen.
en dat mag.
het enige wat nu nog gebeurd is verwijten te geven en daar word niemand gelukkig van.

het enige wat wij kunnen is hopen dat de hond een liefdevol baasje vind die hem sluit in zijn hart en voor hem door het vuur gaat.

Waar ik me aan erger is niet dat je je hond terug brengt, maar je het doet om alle verkeerde redenen, je praat er zo gemakkelijk over alsof het een stuk meubilair is wat in je huis stond te verstoffen en niemand meer wat mee kon, Voor mij komt het heel koud over een beetje alsof Sixto veld moest ruimen voor je pup waarmee je sneller een band had. die dus snel in je hart zat. Dat is wat me het meest steekt hier aan, 
Waarom heb je er zo lang mee gewacht tot je Sixto terug bracht? Dit had je toch ook kunnen weten toen je een paar maanden verder was? En dan nu na zo'n lange tijd breng je hem weer terug. Ik snap heel goed waar Marie-Rose haar reactie op baseert. 

dit is ongetwijfeld beter voor hem dan bij jullie thuis blijven wonen, zoals ik in t begin zei ik vind het dapper dat je zo eerlijk er over bent maar ik vind dat je dit om alle verkeerde redenen hebt gedaan, hoop dan ook dat je niet snel opnieuw kiest voor een asielhond met een leuk koppie maar echt na denkt voor dat je ooit weer een 2e hond aanschaft!

Amen!

@Sanne Ik ben zeker wel van plan een asielhond te nemen, alleen ga ik niet over 1 nacht ijs zoals ik met Sixto heb gedaan. Niet zwichten voor een zielig koppie en zielige oogjes, maar me goed op de hoogte stellen van de voorgeschiedenis. Wat is de reden van plaatsing in het asiel, kan ze met andere honden, kan ze met kleine kinderen, zijn er gedragsproblemen waar ik vanaf moet weten.
Maar ik ga niet afzien van een asielhond omdat jij het daar toevallig niet mee eens bent.

Er wordt hier denk ik veel van wat ik schrijf verdraaid!
Sixto moest het veld niet ruimen voor Kaleo, ik had Kaleo speciaal als maatje voor hem aangeschaft! Bij het opvoeden van Kaleo kwam ik erachter hoe een band tussen hond en baas kan zijn en dat dit in het niets leek op de band die ik met Sixto had, want je kon eigenlijk al niet meer van een band spreken. Een hond die steeds bij je wegloopt omdat hij andere mensen interessanter vind, is niet echt leuk. Dus met Kaleo, die ondanks dat hij niet luistert, mij wel als baas ziet en mij in de gaten houdt, ontwikkelde zich wel een band.

Enorme vermenselijking van gedrag.

Dat de hond naar anderen toe gaat zegt niks over de band die een hond met je heeft. Dat jij als baasje daar helemaal fout op reageert (erachter gaan rennen) kan die hond niks aan doen.

Jij had geen band met de hond schrijf je. Maar de hond met jou? En de hond met de andere hond? En de hond met de omgeving? En de hond en je kinderen?

Nee, dit is echt flauwekul.

dat gevoel krijg ik bij je manier van schrijven, ga niet beweren dat het zo is want dat kan ik niet, dat weet alleen jij maar uit de manier hoe je schrijft kreeg ik een naar gevoel dat het net leek dat hij ruimte moest maken voor een hond waar je wel in een keer om gaf! Ben blij om te lezen dat dit niet zo is !

@Sanne Ik ben zeker wel van plan een asielhond te nemen, alleen ga ik niet over 1 nacht ijs zoals ik met Sixto heb gedaan. Niet zwichten voor een zielig koppie en zielige oogjes, maar me goed op de hoogte stellen van de voorgeschiedenis. Wat is de reden van plaatsing in het asiel, kan ze met andere honden, kan ze met kleine kinderen, zijn er gedragsproblemen waar ik vanaf moet weten.
Maar ik ga niet afzien van een asielhond omdat jij het daar toevallig niet mee eens bent.



Weet je wat het is, het is maar net hoe er met een hond omgegaan wordt, stel je kiest een hond uit die omschreven wordt als:, lief met kinderen (even een voorbeeld). Dat de hond bij zijn oude gezin lief met kinderen was ligt dan aan de manier waarop de kinderen met hem omgingen. Het kan goed zijn, dat als er in zijn nieuwe gezin drukke kinderen zijn die de hond wild omarmen, stevig knuffelen, recht op hem aflopen, hem ineens optillen etc. dat de hond dan gaat happen uit angst of stress. Dan is de nieuwe eigenaar verontwaardigd, de hond was toch kindvriendelijk, nou helemaal niet.

Andersom kan ook, de hond was in een druk gezin waar geen rekening gehouden werd hoe met een hond om te gaan. De hond wordt dan omschreven als kindonvriendelijk terwijl hij dat, als de ouders hond en kinderen goed begeleid hadden helemaal niet zou zijn.

Dit was 1 voorbeeld maar kan uiteraard voor elke beschrijving van de vorige eigenaar gelden, en het asiel kan verder alleen maar afgaan op wat ze zelf waarnemen. Hoe de hond bij jou thuis zal zijn is niet te voorspellen, dat hangt van zoveel factoren af.

Ik bedoel maar, als je voor een hond gaat, zou je dus voor de hond zelf moeten gaan, no matter what, en niet  uitgaan van wat een ander over de hond verteld, want dat kan nog weleens anders uitpakken dan je denkt.

Tja, ik heb ook wel eens een hond op proef gehad uit het asiel waar ik totáál niets mee had. Gelukkig kunnen mensen en dieren klikken, en helaas soms ook niet.

Oh, zal ik reageren, er is al zoveel geschreven wat ik had willen schrijven.

Iemand zoekt een hondje uit uit een spaans asiel, omdat hij erop valt? omdat het klikt? ze gaat ervoor en is er tevreden mee, het hondje blijft twee jaar. Is het hondje veranderd?
Ze valt op een pupje, doet dit voor de andere hond, maar neemt een pup van een ras dat net die eigenschappen heeft, die haar beginnen te storen bij de eerste hond.
Ze blijkt na twee jaar erachter te komen dat ze niet geschikt is voor een herplaatser, dus moet hond nummer een weg en valt ze op..... een nieuwe herplaatser.

Diegene die dit begrijpt? diegene die dit accepteerd?

Beetje traag van begrip, wat ik schrijf wordt niet gelezen, maar er wordt wat anders van gemaakt.

Kaleo heb ik aangeschaft als maatje voor Sixto, in de hoop dat hij wat opener zou worden en wat van zijn angst zou verliezen. Pas NA aanschaf van Kaleo begin ik me pas steeds meer te storen aan het weglopen van Sixto. Nee, het meelopen van Sixto met anderen en dan niet terugkomen.
Een basenji heeft die eigenschap niet! Niet luisteren? Check. Eigenwijs en eigengereid? Check. Wegrennen bij het zien van vogeltjes en konijntjes? Check. Maar een basenji komt terug en loopt NIET met anderen mee. Is zelfs wat terughoudend naar vreemden toe. Sixto loopt met alles mee wat 2 benen of 4 poten heeft. DAAR kon ik niet mee omgaan.
Als hij uiteindelijk terug kwam vond ik dat geen probleem, maar ik moest er altijd achteraan trekken en roepen naar de mensen of ze a.u.b. even wilden wachten omdat MIJN hond met HUN meeliep.
Dat gedrag kon ik niet langer mee omgaan, niet alleen maar het feit dat het een herplaatser was. Voor Kaleo wil ik gewoon heel graag dat hij een maatje heeft en omdat ik niet € 1000 zo even heb liggen voor een hond bij een fokker vandaan wil ik graag een hond uit een asiel.
Natuurlijk kan een hond met een verhaal binnenkomen die compleet anders is dan wanneer je hem thuis hebt. Maar het is wel iets om op af te gaan. Je neemt neem ik aan niet bij voorbaat een hond waarvan ze bij het asiel al zeggen dat hij niet bij kleine kinderen kan.

Eigenlijk wil ik helemaal niet reageren, omdat het gewoonweg geen zin heeft om een mening te hebben over jou gevoel naar Sixto toe.

Wat ik wel vind is dat je naar mijn idee Sixto anders had moeten benaderen, op de één of andere manier gaf je Sixto elke keer weer de kans gaf om weg te lopen "Een hond die steeds bij je wegloopt omdat hij andere mensen interessanter vind, is niet echt leuk. "

Wat is er mis met een hond aangelijnd houden...., het is geen plicht om een hond los te laten lopen.
Misty laat ik ook beperkt die vrijheid toe, juist omdat dit ras er ook om bekend staat dat het nogal eens het 'hazepad' kiest...., en ook Misty vind (bijna) iedereen leuk en gezellig...., laat staan andere honden, dat is helemaal feest.
Dus beperk ik die vrijheid tot ze het wel aan kan, of we op plekken zijn waar het veilig is.
Nu na twee jaar merk ik langzamerhand dat onze Spaanse assiel dame 'rustiger' wordt en ik meer controle over haar begin te krijgen.

Daar Sixto al herplaatst is is dit eigenlijk off-topic, maar misschien wel iets om rekening mee te houden met de volgende hond.

je zegt steeds het zelfde maar het komt er steeds gewoon op neer.
dat je hem weg deed omdat je de band tussen baasje anders begon te voelden bij de pup.
en daardoor irriteerde je het omdat het niet zo was met de andere hond.
en omdat die graag wou spelen met vreemde mensen en dat deed jou pijn.
omdat die dan zo enthousiast was dat die niet na jou terug wou.

klinkt gek en vat het a.u.b niet verkeerd .
maar is het niet misschien een beetje egoïstisch een hond weg doen omdat jij het gevoel had dat die niet van jou hield en daarom na andere liep.

bekijk het via de ogen van de hond.
hij is eindelijk los even rennen.
en komt een leuk iemand tegen.
als jij een gezellige meid of jongen tegen komt wat ga je doen kletsen.
even mee lopen.
zo ziet die hond het ook leuk iemand om mee te spelen krijgt waarschijnlijk een aai over zijn bol en wilt meer.

als ik het verkeerd zie moet je het zeggen.
maar zo zie ik op dit moment.
en niet het geld hebben voor een ras hondje begrijp ik maar wacht dan even.
ik denk niet dat nog een asiel hondje op zijn plek is.
wacht totdat je andere hondje lekker is uitgegroeid en neem dan misschien er nog 1 van het zelfde ras bij de zelfde fokker misschien.

en echt ik heb een hond die bij ene particulier kwam  en met angst in zijn bench zat wie weet wat met hem is aangedaan.
mijn ouders dachten lekker goedkoop.
en ik heb een super band met hem maar wat heb ik in het begin moeilijk met hem gehad.
angst bijten , niet zindelijk , weg lopen en nu hij heeft zijn gebreken maar wie niet maar accepteer hem hoe hij is.
en al die keren dat die me goed heeft gegrepen heb ik hem allang vergeven.
en echt ik ben pas 16 en dan zou je het liefste een hond willen om te wandelen en kunstjes en het liefst zo makkelijk mogelijk.
maar helaas die kreeg ik niet en heb er ook geen moment spijt van.
kan alles met hem.
en het los lopen word ook steeds makkelijker vooral niet opgeven.
ik hoop dat je wat hebt met de tips als je bedenkt toch een asiel hond te nemen

Dat heb ik ook gedaan, Sixto aangelijnd houden, maar dat vond hij ook niet leuk, hij speelde veel liever los met andere honden. Dan bleef hij bij me zitten en janken tot ik weer zwichtte en hem los liet. Dat ging dan wel even goed, tot 1 van zijn nieuwe speelkameraadjes weer met de baas mee moesten die verder het bos in trokken... en Sixto trok er achteraan.
De hond die er als kameraadje voor Kaleo bijkomt, zal dus niet van een ras moeten zijn die iedereen leuk en aardig vind. Maar vaak staat dit er ook wel bij.

@Jacintha en Gucci

Oh een basenji bij dezelfde fokker vandaan. Ik zou het zo doen!
Helaas zijn ze begin dit jaar geloof ik, of vorig jaar, verhuist naar Kenia. Ik heb hem wel net voor de zekerheid een mailtje gestuurd, dus wie weet!
Bedankt voor je reactie

Blijkbaar liep Sixto niet weg, maar liep mee met andere mensen. Dit klinkt voor mij idd begrijpelijker.

Dat jij dat ergelijk vind,begrijp ik nog steeds niet, en dat je je als je je daar al aan stoort dan ook nog eens een hond neemt van een ras dat niet eens met mensen meeloopt, maar gewoon wegrent. (wild rent immers meestal sneller en verder dan dat mensen dat doen)

Ach sixto zal nu hopenlijk snel achter de juiste aanlopen, immers dat mensen wel interessant kunnen zijn had hij blijkbaar toch wel in de gaten.

Ik hoop alleen dat je uit de topicreacties begrijpt dat het beter is niet meteen weer een gezelschapshondje voor het gezelschjapshondje te nemen, maar als je tevreden bent met je huidige hond, het hierbij te laten. Immers je hebt zelf aangegeven geleerd te hebben niet geschikt te zijn voor een herplaatser of hond met gebruiksaanwijzing. En de aanschaf van elke hond is de aanschaf van een risico, dat het niet precies is wat je wil. Immers elke hond, pup of volwassen, heeft investering nodig.

Dat meelopen met andere mensen was niet het enige, er speelde nog wel meer mee, maar het was wel hetgene wat zorgde voor de eerste kink in de kabel. Met andere mensen meelopen, achter wild aanrennen, wat dan ook, was helemaal zo erg niet geweest als hij daarna ook maar weer terug kwam. Maar ik heb zo vaak kilometers door het bos gelopen, achter mensen aan roepen of ze wilde blijven wachten op me, of om te vragen of Sixto met hun meeliep... en dan thuis nog wat andere zaken.
De rek was er bij mij uiteindelijk uit en gevoelens voor een dier, of mens, kun je niet afdwingen. Als ik besef dat hij bij mij niet gelukkiger zal worden, omdat ik niet dezelfde gevoelens voor hem koester als voor Kaleo, daardoor ook minder van hem verdragen kan al zou Kaleo precies hetzelfde doen. Is het dan zo slecht dat ik hem graag bij een baasje zie waar hij zich wel een weg in het hart heeft gebaand? Ik vind het namelijk zielig om tegen wil en dank een hondje aan te houden wat heel goed kan aanvoelen dat het baasje meer van de andere hond houdt en daar meer aandacht voor heeft.

Alie en Sixto, het podencootje met de 6 teentjes...

Heel triest om dit te moeten lezen...
Mij raakt het vooral dat Sixto, het hondje dat je al het langst had, weg is omdat hij je irriteerde en Kaleo bij je blijft en er nog een 2e bijkomt.

Paloma, mijn podenco, heeft artose in de 4 poten, een leverziekte en is ondertussen bijna volledig blind. Allemaal dingen die ik niet wist wanneer ik ze adopteerde, maar nu absoluut een invloed hebben op mijn omgang met haar. Ze krijgt verschillende medicijnen hiervoor en zeker niet de goedkoopste.

Los lopen kan ze, op plaatsen waar ik zeker ben dat ze geen honden tegenkomt, maar meestal is ze aangelijnd aan een flexi, voor haar eigen veiligheid. Met andere honden klikt het namelijk niet altijd direct. Op de speelweide is het altijd afwachten of alles vlot verloopt en anders ga ik weg.

Ik kan je heel eerlijk zeggen dat ik in het begin ook niet echt een band had met Paloma. Ik was toen net opgenomen wegens ziekte en Paloma verbleef bij mijn (nu ex-) vriend. Ze liep me gewoon voorbij als ze op bezoek kwamen.

De band met een hond kan je niet forceren, maar ik vind het heel moeilijk om te begrijpen dat het voor jou onmogelijk was om een manier te vinden om hier mee om te gaan.
Als je 'graag ziet', dan gaat dat toch zoveel dieper dan de problemen die je hier beschrijft?
En ik ben er zeker van dat je hem graag hebt gezien en ik denk dat je dat zelf ook weet.

Er is toch altijd een oplossing te vinden om zowel aan de behoeften van Sixto als van Kaleo te voldoen?
Het vraagt energie, het vraagt geduld en soms een hele diepe zucht, maar het is mogelijk.

Hier 4 verschillende honden met heel verschillende karakters en verschillende manier van aanpakken.
Het is niet altijd makkelijk en soms denk ik 'grrrrrrr', maar ik heb voor m'n hondjes gekozen en ik hou zielsveel van ze, ook al vind ik het gekef van Rune soms lastig, of het uitvalgedrag van Paloma, of het vreet-alles-op-gedrag van Pixie of het slome van Wolf. Maar het maakt ze tot wie ze zijn en je kan het in plaats van als een probleem te zien ook omdraaien. Je kan ook het positieve zien in de verandering van hun (zijn) gedrag. Of tenminste aanvaarden dat er dingen zijn die je niet verandert, maar er leren mee omgaan.

Sixto was dus eigenlijk een heel enthousiast, vrolijk hondje, dat graag met mensen omging en het goed deed met andere honden. Dat vind ik heel positieve dingen voor een mishandeld hondje.

Ik denk dus dat het vooral in jouw perceptie was dat je dingen als frustrerend ging ervaren en niet hoe de dingen echt waren. En hoe meer je je begint te ergeren, hoe meer het je opvalt en hoe erger het wordt.

Jammer dat je Sixto hebt opgegeven...

De band met een hond kan je niet forceren, maar ik vind het heel moeilijk om te begrijpen dat het voor jou onmogelijk was om een manier te vinden om hier mee om te gaan.
Als je 'graag ziet', dan gaat dat toch zoveel dieper dan de problemen die je hier beschrijft?
En ik ben er zeker van dat je hem graag hebt gezien en ik denk dat je dat zelf ook weet.
/quote]

Vanaf het moment dat de eerste 'storingen' ergernissen kwamen, heb ik echt geprobeerd me daar over heen te zetten. Als dat niet langer lukt is mijn conclusie dat hij veel beter ergens anders op zijn plek zit bij iemand die hem wel in zijn hart sluit. De eerste tegenberichten heb ik al gekregen. Sixto heeft het super naar zijn zin, leuke foto's spelend met de andere hondjes, groot omheind grasveld, een opvangster die alle hondjes op de wereld even lief en leuk vind en geen baasje die zich ergert aan zijn Spaanse streken.

In een leven moet je idd keuzes maken.

Ik lees alleen -wat ik erg jammer vind-dat je hondjes eigenlijk de dupe worden van jou gebrek aan inschattingsvermogen.
Klinkt misschien heel onaardig,maar dat is wel de situatie.

Jij hebt gekozen voor een onstabiel en bang hondje,en omdat hij het zo goed kon vinden met een hondje van het forum besloot je op grond daarvan? er een vriendje bij te nemen voor hem.

Als je een beetje kennis had gehad van bange onstabiele hondjes dan was je er achter gekomen datje beter eerst Sixto stabieler had moeten krijgen eer je er een hele nieuwe pup/hond naast zet.
Met als gevolg dat je 2 hondjes in het bos hebt die niet luisteren...dat is toch echt jou eigen fout.

Maar goed,hopelijk komt Sixto straks bij een baas die hem wel snapt.

Ik zou idd niet gaan zoeken naar weer een nieuw maatje voor Kaleo....zorg eerst dat die volwassen en stabiel is én luisterd.Dan kun je weer eens verder kijken.

Nou, volgens mij is Kaleo toch al wel volwasssen en stabiel. Hij is nu anderhalf jaar dus toch echt geen pup meer. Dat luisteren is een ander verhaal, hij zal denk ik nooit echt iets op commando doen, tenzij hij zelf het nut ervan inziet.
In het bos loopt hij in ieder geval nooit weg, vanmiddag ging hij niet eens naar het hondenstrandje toe omdat we na de wandeling op een bankje aan de rand van het veld gingen zitten. Pas toen we naar het bankje verhuisden bij het hondenstrandje ging Kaleo ook naar de andere honden.